உங்களில் ஒருத்தி 25
வீட்டுக்கு வந்த அவனுக்கு நிஷாவிடம் நிறைய வேலை இருந்தது. ஆபிஸில் நடந்த கதைகளை சொல்லவேண்டும். அப்புறம் அந்த சந்தனம் என்னாச்சு என்று பார்க்க வந்தவன், அங்கே, ஹாலில் கண்ணன் அமர்ந்திருப்பதைப் பார்த்து திகைத்தான்.
'இவர் எப்போ வந்தார்?'
"வா சீனு... வேலை எப்படி இருந்தது? ஆபிஸ் பிடிச்சிருக்கா?"
"நல்ல வேலைதான்ணா... பிடிச்சிருக்கு. ஆனா ரொம்ப நேரம் வேலை செய்யணும்போல...."
"வேலைதான் முக்கியம் சீனு. சீக்கிரம் வந்து என்ன செய்யப்போற? ஆபிஸ்ல நல்ல பேரு எடு போதும்."
"அவனையும் உங்களைமாதிரி ஆகச்சொல்றீங்களா??" - கேட்டுக்கொண்டே கிச்சனிலிருந்து வந்தாள் நிஷா.
அதுவரை உம்மென்றிருந்த நிஷா, காதலனைக் கண்ட காதலியைப்போல முகம் மலர்ந்ததை பார்த்து கண்ணனுக்கு வியப்பாக இருந்தது.
"என்னடா.... உன் பாஸ் எப்படி?"
"இன்னைக்கு அவரை பாக்கல. பட் ரொம்ப ஸ்ட்ரிக்ட்டா இருப்பாரு போல." (அதோடு நிறுத்திக்கொண்டான்.)
"ஓ.."
"நீ எவ்வளவு பெரிய ஆளுன்னு இன்னைக்குதான்டி தெரிஞ்சது." - கண்ணனுக்கு கேட்காதவாறு மெதுவாகச் சொன்னான்.
"அதெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல. அப்பாவுக்கு இந்த வசதியெல்லாம் இப்போ ஷார்ட் டைம்ல வந்ததுதான். அவர் ரொம்ப எளிமையானவர். நாங்களும் எளிமையான குடும்பம்தான்."
"இருந்தாலும்... நீ எனக்கு கிடைச்சதுலாம்... என் அதிர்ஷ்டம்டி. வெட்டிப் பையன் எனக்கு நீ கொடுத்திருக்கிற இடம்.... ஐ ஆம் ஸோ லக்கி. நீ பண்ணதை நினைச்சா..... ம்ம்ம்ம்.... "
"நான் என்ன பண்ணேன்?..." - நிஷா குறும்பாகக் கேட்டாள்
"நல்லா உறிஞ்சி உறிஞ்சி இழுத்தியே..."
நிஷா வெட்கத்தில் முகம் சிவந்தாள். "ராஸ்கல்..... நான் வேலை வாங்கிக் கொடுத்ததை சொல்லுவேன்னு பார்த்தேன். நீ என்னடான்னா அசிங்கமா அதையே நினைச்சிட்டிருக்கியா...."
"அத மட்டுமில்ல. இந்த கதவு பக்கத்துல டவலை உருவிட்டு...."
"ச்சீய்...."
"செம்ம டேஸ்ட்டுடி..."
"பொறுக்கி... ஏண்டா அப்படி பண்ண?"
"உன்ன அங்கலாம் நக்கிப் பாக்கணும்னு ரொம்ப நாள் ஆசை."
அப்போது கண்ணன் அவர்கள் அருகில் வர.....நிஷா அவன் வாயைப் பொத்தினாள்.
"இதையே நினைச்சிட்டிருக்காம எல்லார்கிட்டயும் நல்ல பேரு எடுக்கணும். சரியா?" என்றாள்
"சரி.."
"இவரு இந்நேரம் அங்க முக்கியமான ஒரு பொறுப்புல இருக்க வேண்டியவரு. ப்ச்..." - அவள் முகம் மாறியது.
"ஸாருக்கு ரிசர்ச் மேல பேஷன்... இப்படி மாமனார் தயவுல வாழக்கூடாதுன்னு நினைக்கிறவங்க ஒருசிலர்தான்... உன் வீட்டுக்காரர் கிரேட்."
"என்னால அப்படி மனசை தேத்த முடியலையே... இப்போ பாரு... சீக்கிரம் வந்தாரேன்னு சந்தோஷப்பட்டேன். மறுபடியும் ஆபிஸ் போகணுமாம். கிளம்பிக்கிட்டு இருக்கார்."
கண்ணன் இதிலிருந்து தப்பிக்க விரும்பினார்.
"சரி சீனு... காலைல நல்லா சாமி கும்பிட்டுட்டுப் போனியா?"
"ம்... கும்பிட்டுட்டு ( உங்க பொண்டாட்டி தொப்புள்ள சந்தனம் வச்சிட்டு) தான் போனேன்"
"வேலைல ஜாயின் பண்ணியிருக்க.. எங்களுக்கு ஸ்வீட் எதும் கிடையாதா"
"நிஷாகிட்ட கொடுத்தேனே...."
நிஷா முழித்தாள். "என்னது?"
"ஐஸ் க்ரீம் கொடுத்தேனே..."
"என்ன நிஷா... சீனு ஐஸ் க்ரீம் கொடுத்தானா? சொல்லவே இல்லையே"
"கொ... கொடுத்தான்ங்க..." ( நிஷா எச்சில் விழுங்கினாள். அவனது ஸ்டிப்பான நீளமான தடியான சுன்னி அவள் கண்முன் வந்துபோனது)
"நல்லாயிருந்ததான்னு கேட்டேன். சொல்லவே மாட்டேங்குறா" - சீனு இப்படி சொன்னதும் நிஷா அவனை முறைத்தாள்.
"நல்லாயிருந்தது." - நிஷாவின் பெண்மை திறந்து மூடியது.
'ச்சே... புருஷன் முன்னாடியே அவன் பூலை ஊம்பினதை பத்தி பேசவைக்குறானே!'
"திரும்ப வேணுமா?"
நிஷா அவனை முறைத்தாள். 'அவருக்கு டவுட் வந்துடும்...' என்று பார்வையாலே அவனைக் கெஞ்சினாள்.
"சீனு ஏதாவது சாப்பிடுறியா? நிஷா அவனுக்கு காஃபி கொடு.." என்றார் கண்ணன்
"பரவால்ல... இருக்கட்டும். நிஷாகிட்ட கொஞ்சம் சந்தனம் மட்டும் கொடுக்கச்சொல்லுங்க."
நிஷா அவனை நிமிர்ந்து பார்த்தாள். 'பொறுக்கி... எல்லாமே டபுள் மீனிங்க்!'
"நிஷா... நம்மகிட்ட சந்தனம் இருக்கா என்ன?"
"ம்ஹூம்..." - நிஷா வேகமாகத் தலையாட்டினாள்.
"இருந்ததே... கிண்ணத்துல பாத்தேனே"
"டேய்... நான்தான் இல்லைன்னு சொல்றேன்ல?"
"இருக்கு... நான் காட்டட்டுமா?"
நிஷா எச்சில் விழுங்கினாள். 'படுபாவி என் மானத்தை வாங்கிடுவான் போலயே.... இவன் பேச்சை கேட்டு நான் வேற தொப்புள் குள்ள அத வச்சிக்கிட்டே திரியுறேன்!'
"நீ ஒன்னும் காட்டவேணாம். வீட்டுக்குப் போ"
"ஏண்டி அவனை விரட்டுற. இருக்குதான்னு பாரு. எனக்கும் தேவைப்படுது..."
'ம்க்கும். அவன் உங்க பொண்டாட்டியோட தொப்புளுக்கு அடி போடுறான்....' - நிஷா உதட்டுக்குள் முணுமுணுத்துக்கொண்டே கிச்சனுக்குள் போக, சீனு பின்னாலேயே வந்தான். நிஷா கோபமாகக் கேட்டாள்.
"உனக்கு கொஞ்சமாவது அறிவிருக்கா? அவர் முன்னாடியே ஐஸ்க்ரீம் சந்தனம் அது இதுன்னு?"
"அப்புறம்? நானே உன் தொப்புள பாக்க ஆசை ஆசையா வந்தா... நீங்க என்னடான்னா மாத்தி மாத்தி அட்வைஸ் பண்ணிக்கிட்டு..."
அவன் நிஷாவின் இடுப்பை இருபுறமும் பிடித்து அழுத்திப் பிசைந்துகொண்டே பேசினான்.
"காட்டுடி...."
"ம்ஹூம்...."
"ப்ச். காட்டுடி....." - சீனு அவளது இடது முலையில் ஓங்கி ஒரு அடி கொடுத்தான்.
"ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்..... இருடா... காட்டுறேன்"
நிஷா புடவையை விலக்கி... தன் தொப்புளை காட்டினாள். சந்தனம் காய்ந்து, பாதி உதிர்ந்து பாதி ஒட்டிக்கொண்டிருந்த அந்த அழகு தொப்புளை ரசித்துப் பார்த்தான்.
"என்னடி.... சந்தனம் இருக்கா?" - குரல் கொடுத்தார் கண்ணன்.
"சொல்லுடி..." என்று அவள் அடிவயித்தை பிடித்து இழுத்தான் சீனு.
"ஸ்ஸ்ஸ்.... ம்ம்... இருக்குங்க....." - குரல் கொடுத்தாள் நிஷா
"அப்போ எனக்கும் கொஞ்சம் கொடுடி.... முகத்துல ஒரு பரு இருக்கு அதுல வைக்கணும்"
சீனு சிரித்தான். "அவருக்கும் வேணுமாம்" என்று அவள் கன்னத்தில் தட்டினான்.
"ரொம்ப இல்லைங்க. கொ... கொஞ்சமாத்தான் இருக்கு"
"ஏண்டி ஒரு பருவுக்கு அவ்ளோ போதாதா?" - அவர் விடுவதாக இல்லை
"இப்போ எ... என்ன பண்ணுறது சீனு..."
சீனு அவளது பதட்டத்தை ரசித்துக்கொண்டே... டேப்பிலிருந்து கொஞ்சம் தண்ணீர் பிடித்தான். உள்ளங்கையிலிருந்த அந்த நீரை... அங்கிருந்தபடியே அவள் தொப்புளுக்குள் அடித்தான்.
"ஹான்.... ம்ம்ம்ம்......." - நிஷா தன்னை மறந்து முனகினாள்.
அவன் அடித்த தண்ணீர் அவள் தொப்புளுக்குள் பட்டு, சிதறி, சந்தனத்தோடு சேர்ந்து கீழ்நோக்கி வழிந்தது. தொப்புளுக்குள்ளிருந்த சந்தனம் தண்ணீரில் ஊறியது. சீனு அவள் தொப்புளுக்குள் விரல்விட்டு, சந்தனத்தை வழித்து அவளது உள்ளங்கையில் வைத்தான்.
"போய் அவருக்கு கொடுத்துட்டு வா..."
நிஷா புடவையால் தொப்புளை நன்றாக மறைத்துக்கொண்டு, சிவந்த முகத்தோடு கண்ணன் முன்னால் போய் நின்றாள். உள்ளங்கையை நீட்டினாள்.
"அவன் கரெக்ட்டாத்தான் சொல்லியிருக்கான். எங்கடி இருந்துச்சு? இவ்ளோ கொஞ்சமா இருக்கு?"
நிஷா தடுமாறினாள்.
'என் தொப்புளுக்குள்ளதான் இருந்தது என்று இவருக்கு சொல்லவா முடியும்? நீங்க விளையாடவேண்டிய இடத்துல எல்லாம் சீனு உரிமையா விளையாண்டுக்கிட்டு இருக்கான் கண்ணன்.... அங்க சுத்தி இங்க சுத்தி இப்போ என் குண்டில நக்குற அளவுக்கு வந்துட்டான். நீங்க இன்னும் என்ன கண்டுக்கிடாம இருந்தா அவன் என்ன வாட்டமா படுக்கப்போட்டு ஓத்துருவானோன்னு பயமா இருக்கு கண்ணன்... என்ன அவன் பொண்டாட்டி மாதிரி ட்ரீட் பன்றான்! எனக்கு பிடிச்சமாதிரி என்னை ஹேண்டில் பன்றான்! நான் முழுசா சோரம் போயிடுவேனோன்னு பயமா இருக்கு.... என்ன புரிஞ்சிக்கோங்களேன் ப்ளீஸ்...!' - மனதுக்குள் மருகினாள்.
"அங்க வட்டமா ஒரு கிண்ணம் இருந்தது. அதுலதான் வச்சிருந்தாங்க." - சொல்லிக்கொண்டே வந்தான் சீனு.
நிஷா இன்னும் முகம் சிவந்தாள்.
"குட்..... பாத்தியா நிஷா... இவன் கவனிச்சு பாத்திருக்கான்..."
"நிஷாவோட கிண்ணத்தை யாராவது கவனிக்காம இருக்க முடியுமா அவ எல்லாத்தையும் பார்த்து பார்த்து வாங்குவா. அவ வாங்குற பொருள் எல்லாமே அழகா இருக்கும். எனக்கு இந்த கிண்ணம் ரொம்ப பிடிச்சிருக்குனா... நா அத எடுத்துக்கட்டுமா.. அப்பப்போ அதுல ஏதாவது போட்டு சாப்பிட்டுப்பேன்"
"ஹேய்... இதையெல்லாமா கேட்டுக்கிட்டு.... எடுத்துக்கோ...." என்றவர், நிஷாவிடம் திரும்பினார். "நிஷா... அவனுக்கு அத கொடுத்துடு" சொல்லிவிட்டு கண்ணன் முகப்பருவை தடவிப்பார்த்துக்கொண்டே கண்ணாடியை நோக்கிப் போக... சீனு அவளது இடுப்பு சதையை பிடித்து அவளை தன்பக்கம் இழுத்தான்.
"ஏய்... ம்ம்ம்ம்...."
"கொடுக்க சொல்லிட்டாருடி. இனிமே உன் கிண்ணம் எனக்குத்தான்."
"ம்ஹூம்.... அது கண்ணனோடது"
சீனு நிஷாவின் குண்டியில் ஓங்கித் தட்டினான். சத்தம் கேட்டு கண்ணன் திரும்பிப் பார்க்க.... நிஷா தலையை நிமிர்த்தாமல் நின்றுகொண்டாள். அவளுக்கு இது பிடித்திருந்தது. 'ச்சே... புருஷன் முன்னாடியே என்னை ஆள்கிறான்!'
கண்ணன் ஒன்றும் புரியாமல் திரும்பிக்கொள்ள.... சீனு நிஷாவின் குண்டியில் இன்னொரு அடி கொடுத்தான். நிஷா கண்களை மூடிக்கொண்டாள். சுகத்தை அனுபவித்தாள்.
"உன் கிண்ணம் என்னோடதா அவரோடதா??"
"உ.. உன்னோடதுதான்... அடிக்காதே.... ப்ளீஸ்..." - அவள் சரணடைந்தாள்.
"என்னப்பா அங்க சத்தம்?"
"அக்கா பின்னாடிதான் சத்தம் கேட்குது. எங்கிருந்து வருதுன்னுதான் தெரியல"
கண்ணன் அவளுக்கு பின்னாடி... எங்கேயோ பார்த்தார்.
"என்னங்க... அவன் உங்க பொண்டாட்டி குண்டில அடிச்சிட்டிருக்கான். நீங்க எங்கயோ பாக்குறீங்களே....." என்று முணுமுணுத்துக்கொண்டே நிஷா வேகவேகமாக கிச்சனுக்குள் நுழைந்தாள்.
கிச்சனுக்குள் நுழைந்தபின்னும் சீனு அவள் குண்டிகளில் தட்ட.... நிஷா சிணுங்கினாள்.
"வேணாம்டா... அவருக்கு கேட்கும்..." என்று ஹஸ்கி வாய்ஸில் சொன்னாள். அவளது புண்டையில் நீர் குபுகுபுவென்று கசிந்தது.
"சரி தொப்புள் காட்டு. க்ளீன் பண்ணிட்டு போயிடுறேன்"
"ம்ஹூம்... அவரு இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல கிளம்பிடுவாரு. அப்புறமா காட்டுறேன்."
"உன்கிட்ட கேட்டதே தப்பு"
சீனு சட்டென்று குனிந்து அவள் தொப்புளை நக்கினான். தொப்புளை சுற்றிலும் நக்கிக்கொடுத்தான்.
"ஏய்... ஏய்...." - நிஷா பதட்டத்தோடு திரும்பி நின்றுகொண்டாள்.
இதற்குள் கண்ணன், "நிஷா... என் வாட்ச் எங்கடி???" என்று குரல் கொடுக்க... தொப்புளை மூடிக்கொண்டு நிஷா அவனிடமிருந்து தப்பித்து ஓட முயற்சிக்க.... சீனு அவள் கையைப் பிடித்து நிறுத்தினான்.
"ப்ச்.. விடு"
சீனு மறுபடியும் அவள் புடவையை விலக்கி தொப்புளுக்குள் முத்தம் கொடுத்தான். தொப்புளுக்கு கீழே நக்கினான்.
"அய்யோ.... அவரு கூப்பிடுறாரு..." - நிஷா அவனை தள்ளிவிட்டுவிட்டு, தொப்புளை மூடினாள்.
அவள் மூட மூட, புடவையை விலக்கி விலக்கி அவள் தொப்புளைப் பார்ப்பது சீனுவுக்கு கிக்காக இருந்தது. அவன் திரும்பத் திரும்ப அவள் தொப்புளை நக்க, அவனது கன்னத்தில் அடித்து, "அப்புறமா வா.." என்றுவிட்டு துள்ளி ஓடினாள் நிஷா.
தொடரும்...
Comments
Post a Comment