என் பெயர் பாலு. வயசு 19 நான் கல்லூரியில் இரண்டாமாண்டு படித்துக்கொண்டிருந்த காலம். அப்போது விடுமுறை நாட்களானதால் என் சொந்த கிராமத்துக்கு சென்றிருந்தேன். சொன்னால் மிகவும் ஆச்சரியப்படுவீர்கள். எங்கள் வீட்டுக்கு அருகில் வசிக்கும் என் வயதையொத்த ஆண்களும் பெண்களும் இப்போதும் சும்மா ஜாலியாக ஒன்றாகவே சேர்ந்துதான் விளையாடுவோம். சிறு வயதிலிருந்தே மிகவும் அன்னியோன்யமாக வளர்ந்ததால் எங்கள் பெற்றோர்களும் இதனை அவ்வளவாக கண்டு கொள்வதில்லை. எனது பக்கத்து வீட்டு உமாவோ பதினெட்டு வயது சிட்டு. தளதளவென தக்காளிப்பழம் போல் சும்மா கும்முன்னு இருப்பாள். எப்போதுமே பாவாடை தாவணிதான் அணிவாள்.  சில நாட்களில் அவ பத்தாம் கிளாஸில் படிக்கும்போது போட்டுச்சென்ற குட்டை பாவாடையையும், ஆண்கள் அணிவது போன்ற சட்டையையும் அணிந்து கொள்வாள். அப்போது அவளின் தொடைகள் இரண்டும் வாழைத்தண்டுகளாட்டம் அப்படியே கடிச்சி திங்க வேண்டும் போலவே இருக்கும். அவளின் முலைகளும் ருமேனியா மாம்பழம் போன்று ரொம்பவே பெருசுதான். ஒவ்வொரு முறை விடுமுறையில் வரும்போதும் நான் கவனிச்சிக்கிட்டுதான் இருக்கேன். பெருசாகி பெருசாகி இப்போது ரொம்பவே பெருசாகி விட்டது. அவள் நட

 “ஏ முத்தம்மா..... மேல போயித் தம்பிய எழுப்பிவிடு. மணி ஏழாகப் போகுதுல்லா. இன்னுமா தூங்கிட்டுக் கெடக்கான்?” என்ற அம்மாவின் குரல் கீழே சமையலறையில் இருந்து மாடியில் படுத்திருக்கும் என் காதில் விழுந்தது. நான் இன்னும் இழுத்துப் போர்த்திக்கொண்டு, கலைந்த தூக்கத்தைத் தொடர முயன்றேன். எழுந்திருக்க வேண்டிய நேரத்தை இன்னும் கொஞ்சம் நீட்டித்துக் காலையில் தூக்கம் தொடர்வது ஒரு உன்னதமான சுகம். குற்ற உணர்வு கலந்த சுகம். எல்லாரும் விழித்திருக்க நாம் மட்டும் தூக்கத்தில் லயிக்கும் சுயநலம் கலந்த சுகம். யாராவது வந்து எழுப்பினால் எழுந்தால்போதும் என்கிற அகம்பாவமான சுகம். பொறுப்பான மனதை உடலின் சோம்பல் வெல்லும் அற்புதமான சுகம். “ஏட்டி இன்னுமா போகல? போயி எழுப்புடி இவளே” - அம்மா மீண்டும் முத்தம்மாவிடம் கத்தினாள். “அவுக எந்திச்சி இப்ப என்ன செய்யப்போறாகம்மா? இன்னும் செத்தோடம் தூங்கட்டுமே?” என்றாள் முத்தம்மா எனக்கு வக்காலத்து வாங்கும் குரலில். “அட..... வேலிக்குக் கரட்டாண்டி சாட்சியாக்கும்? போயி எழுப்புடின்னா....” - மீண்டும் அம்மா. முத்தம்மாவிடம் இருந்து பதில் ஏதும் இல்லை.  “என்னடி இன்னும் மோட்டுவளையப் பாத்துக்கிட்டு..

 கல்லூரி முடிந்து வந்ததும் அந்தி நேரம் அப்பா சொன்னபடி தினமும் சாயங்காலம் வயல்காட்டினை சுற்றிபார்த்துவிட்டு வருவது என் வழக்கம், அது கிராமம் ஆதலால் போகிற வழியில் நண்பர்கள் வட்டம் சேர்ந்து பல கதைகளை பேசிக்கொண்டே போவோம், இன்னிக்கு யாருமே தென்படல. ராமன் தாத்தா மட்டும் தூரமா நடந்து போய்க்கிட்டிருந்தாரு, அவரு ஒரு மாதிரியானவருன்னு எல்லாரும் சொல்லுவாங்க, எப்ப யாரப்பாத்தாலும் செக்ஸ் கதையா பேசுவாராம், அதேமாதிரி பொம்பளைங்கல கண்டா வேட்டியதூக்கிவிட்டு கோமனத்தை அவுத்து அசிங்கம் பண்ணுவாராம், ஆனா நன் இதுவரைக்கும் அவர அந்த மதிரி பாத்தது இல்ல, என்னய பாத்தா "என்ன இளவட்டம் கம்பு கெளம்பிடுச்சான்னு"? நக்கல் அடிக்கிறதோட சரி. ஊர்ல அவரோட கூத்து எல்லாருக்கும் பழகி போனதால யாரும் அவரக்கண்டுக்கிறதில்ல, அவரைக்கண்டதும் என் சைக்கிள் வேகமெடுக்க தாத்தா "டேய் நில்லுடான்னு சத்தம் போட்டார்" நான் சைக்கிளை நிறுத்தி அவரைப்பாத்தேன், "தாத்தா உனக்கு எப்பவுமே நல்லவிஷயத்தைதான் சொல்லிக்குடுப்பேன், என்னயக்கண்டு ஓடுறியே, இப்ப நான் சொல்றத நல்ல கவனமாகேளு", என்றபடி தாத்தா பீடிகைபோட்டபடி மெல்லிய குரலில் ஆரம்

 முந்தைய இரவில் நாங்கள் பேசியபடி இருட்றையில் நுழைந்தேன். உடனே எனது உடைகளைக் களைந்தேன்.  கட்டிலில் அவர் மங்கலாகத் தெரிந்தார். நான் அவர் அருகில் சென்றதும் கட்டிலில் என்னை படுக்க வைத்தார். அவரது தண்டை எனது உடலில் வைத்து தடவிக் கொண்டே வந்தார். அது என் கைக்கு எட்டிய நிலையில் வந்தபோது டக்கென்று உலக்கையைப் பிடித்தேன். “என்ன இவ்வளவு பெரிதாகி உள்ளது! ஏதோ புதிய யுக்தி போலும்!” பூல் பெரிதாகினால் என் கூதிக்குத் தானே கொண்டாட்டம் என்று சந்தோசத்தில் கத்த வாயெடுக்க நேற்றைய விதிமுறைகள் ஞாபகம் வர அமைதியாக இருந்தேன். பூலால் எனது உடலைத் தடவியபின். அவரது கைகள் எனது உடலில் ஊடுறுவியது. கூந்தலை வருடிய கைகள் கழுத்திலே கோடிட்டன. உதடுகளைத் தடவி நடுவிரலை என் வாய்க்குள் விட்டு சூப்ப விட்டார். பின் அந்த கை என் முலைகள் இரண்டையும் மெதுவாக தடவிவிட்டு தொப்புளில் குடிகொண்டது. வலது கைவிரல் தொப்புளில் விளையாட மற்றொரு கை இடைகளையும் குண்டிகளையும் தடவின. அப்படியே இரண்டு கைகளும் இரண்டு தொடைகளையும் தடவிக் கொண்டே வந்து பருவ மேட்டை நெருங்கிய போது.. அதை ஒன்றும் செய்யாமல் அப்படியே விட்டு விட்டு முலைகளை நோக்கிச் சென்றன. ஆனாலும் தொட

முழு தொடர் படிக்க கிராமம் என்றாலே கண்ணுக்கு எட்டும் தூரம் வரை பச்சை மசீல் என்ற வயல் வெளிகளும் நீர் தெல்லங்களும் உழைக்கும் மக்களும் அவர்களின் உன்னதமான அன்பும் பாசமும் தான் நமக்கு நினைவுக்கு வரும். அப்படி ஒரு அற்புதமான கிராமம் தான் பஜனபுரம். பார்க்க சாதாரண கிராமம் போல இருந்தாலும் மற்ற ஊருக்கும் இதுக்கும் ஒரு பெரிய வித்தியாசம் உள்ளது இங்க வாழும் மக்கள் அனைவருமே பிராமணர்கள். கடவுள் பக்தியில் ஊறிய ஒழுக்கமான மக்கள். கடவுளின் பெயரால் இப்படி ஒழுக்கமாக வாழும் மக்களுக்கு நடுவில் அதே கடவுளை வைத்து சில்மிஷ வேலைகள் செய்யும் ஹோலிநந்த சாமியார் ஒருநாள் வருகை புரிந்தார். உண்மையில் ஹோலினந்தாவிர்க்கு கடவுள் மேல் எந்த பக்தியும் கிடையாது பக்தியால் அவரிடம் வரும் மாமிகள் மீதே அவருக்கு பக்தி. அப்படி வரும் மாமிகளை மயக்கியோ அல்லது மிரட்டியோ தனக்கும் தனக்கு பணம் கொடுக்கும் பண முதலைகளுக்கும் விருந்தாக்கிக்கொள்வதே இந்த சாமியாரின் உண்மை வேலை. ஆனால் எப்படியோ அது எதும் வெளியே தெரிவதில்லை இவனை நம்பி வருபவர்களின் கூட்டமும் குறைவதில்லை. இந்த காமுகன் அந்த ஊருக்கு விஜயம் செய்த போது அய்யர் மாமிகள் குவிந்தனர்.. அதில் தனக்கா

 நன் விக்ரம்(28) என் சொந்த ஊர் திருநெல்வேலி மாவட்டம் கல்லிடைக்குறிச்சி..இது நடந்து சில வருடங்கள் ஆகிறது. நான் சென்னையில் வேலை செய்கிறேன். அவ்வப்போது லீவுக்கு ஊரு செல்வேன். அங்கே என் அக்கா வீடு இருக்கும் இடம் எனக்கு ரொம்பவே பிடிக்கும். ஏனென்றால் அங்கே அவள் வீட்டின் மேலிருந்து பார்த்தால் அழகிய மேற்கு தொடர்ச்சி மலையின் அழகு தெரியும். மழைக்காலங்களில் அது பூலோக சொர்கம் போல காட்சியளிக்கும். எனவே நான் என் வீட்டில் தங்குவதைவிட என் அக்கா மற்றும் மாமா வீட்டில் தங்குவதையே விரும்புவேன். அப்படி ஒரு முறை ஊருக்கு சென்று இருந்த போது அங்கே நான் சுற்றித்திரிந்த நேரம்…மாலையில் வீட்டின் மொட்டை மாடியில் இருந்து நான் மலையின் அழகை ரசிக்க பக்கத்து வீட்டு மாடியில் ஒரு பெண் என்னைப்போலவே அந்த இயற்கையின் அழகை ரசிப்பதை கண்டேன். அவளுக்கு கண்டிப்பாக 35 வயதுக்கு மேல் இருக்க வேண்டும். நான் அவளை பார்த்து லேசாக புன்னகைக்க அவளும் லேசாக புன்னகைத்தாள். நான் அப்போது ஏதும் பேசவில்லை. கீழே வந்து என் அக்காவிடம் அது யாரென்று கேட்டேன். அக்கா ::: அவங்க தான்லே கலா அக்கா…போன மாசம் கூட அவங்க புருஷன் செத்து போய்ட்டாருனு சொன்னேன…. : ந