என் பெயர் சிவக்குமார், வயது 23. நான் காஞ்சிபுரம் அடுத்த ஒரு கிராமத்தில் பெற்றோருடன் வசித்து வருகிறேன். இப்போ காலேஜ் இறுதி ஆண்டு படிச்சிட்டு இருக்கேன். என்னோட பெற்றோர்கள் இருவரும் அரசாங்க வங்கியில் பணிபுரிந்து கொண்டு இருக்காங்க! தினமும் காலை வேளைக்கு சென்றால், மாலை 7 அல்லது 8 மணி மேல் வீட்டுக்கு வருவார்கள். எனக்கு ஒரு அண்ணன் இருக்கிறான். அவன் ஒரு கம்பெனியில் மேனேஜராக இருக்கிறான். நாங்க ரொம்ப ஆச்சாரமான குடும்பம் ஆகையால் எந்த ஒரு கெட்ட பழக்கம் வழக்கம் இல்லாமல் பார்த்து கொள்வார்கள். நான் வீட்டுக்கு தெரியாமல் நண்பர்களுடன் சரக்கு அடிப்பது, ஊர் சுற்றுவது என்று இருப்பேன். என் அண்ணனுக்கு ஒரு ஆச்சாரமான குடும்பத்திலிருந்து ஜனனி என்ற பெண்ணை திருமணம் செய்து வைத்தார்கள். அவளுக்கு என்னை விட 2 வயது மட்டுமே அதிகம். என் அண்ணனை விட அழகாவும், இளமையாகவும் இருப்பாள். அவளுக்கு திட்ட திட்ட என்னோட வயது என்பதால் நல்ல தோழி போல பழகி வந்தாள். மேலும் நான் வீட்டுக்கு சில நாட்கள் சரக்கு போட்டுட்டு இரவில் லேட்டா வருவேன். அப்பொழுது என்னோட பெற்றோர்களுக்கு தெரியாமல் உள்ளே அழைத்து சாப்பாடு போடுவாள். மேலும் மொட்டை மடியில்

 ஆபிசில் வேலையே ஓடவில்லை. கடந்த ஒரு மாத செய்தித்தாள்களை எடுத்து வெச்சி தேடிட்டு இருக்கேன். என்னத்தை தேடுகிறேன் என்று கேட்கறீங்களா. எப்படி மாட்டிக்காம கொலை செய்வது என்று தெரிஞ்சிக்க ஆர்வமா தேடிக்கிட்டு இருக்கேன். யாரைக் கொல்லப் போறேன்னு சொல்லட்டுமா? வேற யாரும் இல்லைங்க, என் மனைவியைத்தான் கொல்லப் போறேன். எனக்கு என் மனைவியைக் கொல்ல வேண்டும் என்ற நினைப்பே இப்போ மனதை ஆக்கிரமித்து இருக்கிறது. எனக்கு என் மனைவியின் பேரில் மிகுந்த அன்பு உண்டு. அவளுக்கும் என் மேல் ஆசை இருக்குது. ஆனால் அதில்தான் எனக்கு இப்போது சந்தேகம். அதெல்லாம் நடிப்பா என்று. மனிதனுக்கு வரக்கூடிய வியாதிகளில் கொடிய வியாதி எது என்று என்னைக் கேட்டா நான் சொல்லுவது சந்தேகம் என்ற வியாதிதான். மனிதனை தூங்க விடாம பைத்தியம் பிடிச்ச நிலையில் மனத்தைக் கொன்றுவிடும் வியாதி. நான் பாலக்ருஷ்ணன் என்கிற பாலு. உயரம் ஐந்தடி மூணு அங்குலம். பாக்க ஒரு மாணவன் போலத்தான் இருப்பேன். எங்க அப்பா தாலுக்கா ஆபிசில் வேலை செய்துக்கொண்டிருக்கும்போது இறந்துவிட்டார். அப்போது அந்த வேலை வாரிசு என்ற வகையில் எனக்குக் கிடைச்சது. எனக்கு அம்மாவும் இல்லை, நான் என் தம்பி ஒர

 "தம்பி. எழுந்து பல் விளக்கி விட்டு வா" என்ற அம்மாவின் வார்த்தைகள் ஈயத்தை காய்ச்சி என் காதில் ஊற்றியது போல எரிச்சலை மூட்டியது. டவுன் காலேஜில் ஹாஸ்டலில் தங்கி படிக்கும் நான் செமஸ்டர் லீவில் வந்திருந்தேன். சீன் படம் பார்த்தும், கையடித்தும், கொஞ்சம் கொஞ்சம் பரிட்சைக்கு படித்தும் உழைத்த உழைப்பை ஊரில் வந்தாவது ஓய்வெடுக்கலாம் என்ற எண்ணத்தில்தான், முதல் நாளே அம்மாவின் அழைப்பு எஃகை உருக்கி ஊற்றியது.  எழுந்து மணிபார்த்தேன், காலை 8:35. சரி என்று பிரஸ்ஸில் பேஸ்ட்டை பிதுக்கி கொண்டு வெளியே வந்தேன். என் வீட்டிற்க்கு எதிரே வசந்தி அண்ணி வீட்டு கொடியில் துணிகள் ஈரமாக காய்ந்துகொண்டிருந்தது. பாவாடை ஜாக்கெட் இன்னும் ஜட்டி மற்றும் பிரா போன்ற பெண்களின் ஆடைகள். யோசனையோடு வாயை கொப்பளித்துவிட்டு வந்தேன். முன்பு டவுனில் இருந்த நாங்கள் இந்த வயல் வாங்கி வந்து நான்கைந்து ஆண்டுகள் இருக்கும். அப்பாவும் ஆசிரியராக இருந்தவர். ஓய்வு பணம் மற்றும் சேமிப்பை வைத்து இந்த கிராமத்தில் கிடைத்த வயலை வாங்கி, இப்போது விவசாயம் செய்து வருகிறார்கள். எனக்கு வயல் பற்றி அதிகம் தெரியாது. "தம்பி காபி குடித்துவிட்டு கிழங்கு

  என் பெயர் கார்த்தி , வயது 25. சொந்த ஊர் , கோயம்பத்தூர். எங்களோட வீட்டில் நான் , அப்பா , அம்மா மற்றும் அண்ணன் ஒன்றாக வசித்து வருகிறோம். எங்க குடும்பத்தில் எல்லோரும் நல்ல படித்து வேலைக்கு போகும் ஆட்கள். தந்தை சொந்தமாக பிசினஸ் செய்து வருகிறார். நான் அப்பாவுக்கு அடிக்கடி உதவியாக இருப்பேன். என் அம்மா அரசாங்க டீச்சராக பணிபுரிந்து கொண்டு இருக்கிறாள். என்னோட அண்ணன் வங்கியில் அசிஸ்டன்ட் மேனேஜர் பதவியில் இருக்கிறான். பேங்க் வேலை என்பதால் வாரத்தில் ஆறு நாட்களுக்கும் ரொம்ப பிஸியாக இருப்பான். அவனுக்கு மூன்று வருடங்களுக்கு முன்பு ஷாலினி என்ற பெண்ணை திருமணம் செய்து வைத்தார்கள். என் அண்ணி பார்க்க ஹிந்தி படத்தில் வர ஹீரோயின் போல பளபள வென்று இருப்பாங்க. அவுங்களும் நல்ல படித்தவங்க ஆனால் இப்போ இரண்டு வயதில் ஒரு குழந்தை இருப்பதால் அவனை பார்த்து கொள்வதற்கு என்று வெளி வேலைகளை போகாமல் வீட்டில்  இருக்கிறாள். எனக்கு என் அண்ணி மீது ஒரு காதல் இருந்தது , அதாவது கள்ளக்காதல் என்று சொல்லலாம். என்னோட அன்னிக்கு என்னை விட ஒரு வயது தான் அதிகம். அதுவே என்னோட ஈர்ப்புக்கு முக்கியமான காரணம் என்று கூறலாம். அவுங்க கல

  ரவிக்கு அப்பொழுது பதினெட்டு வயதுதான் ஆகியிருந்தது. கிராமத்தில் பள்ளிப்படிப்பை முடித்துக் கொண்டு , சென்னையில் நல்ல காலேஜில் அப்ளை செய்து , அட்மிஷனும் வாங்கி விட்டான். அவனுடைய தந்தை சுப்பிரமணியம் , தன் மூத்த பையன் ராஜுவிடம் , ரவியை பத்திரமாக பார்த்துக் கொள்ள சொல்லி , பணமும் , சில சாமான்களும் வந்து தந்து விட்டு போனார். ரவி இதற்கு முன் வீட்டை விட்டு எங்குமே போகாதவன். தனியே தங்க வேறு இடமில்லாமல் , தன் அண்ணன் வீட்டிலேயே மாடி போர்ஷனில் வாடகை தராமல் செட்டிலாகி விட்டான்.  ரவிக்கும் ராஜுவுக்கும் கிட்டத்தட்ட 16 வருட வித்தியாசம்.ரவி பிறந்ததே , அவனுடைய தாய்க்கு எக்கச்சக்க சங்கடத்தையும் , தந்தைக்கு சற்று அவமானத்தையும் தந்தது. முதல் மகன் காலேஜ் சேரும் நேரத்தில் , தாய் கர்ப்பமானால் யாருக்குத்தான் சங்கடம் வராது ? அதனாலேயே , ரவிக்கு வீட்டில் அவ்வளவாக அக்கறை கிடைக்கவில்லை. ஏனோ தானோ என்றுதான் ரவியின் படிப்பு உட்பட நடந்தது. ராஜுவின் கல்யாண சமயத்தில் கூட , சிலரிடம் , ரவியை தூரத்து உறவு என்றுதான் அறிமுகம் செய்தனர். இதை எல்லாம் பொறுத்து கொண்ட ரவி , வீட்டை விட்டு வெளியேற துடித்தது நியாயம்தானே ?  ரவி வாட்டசாட