சாரதாவுக்கு பெருமையாக இருந்தது. 45 வயதிலேயே அவள்‌ பாட்டியாகி விட்டாள்‌. அவளது மகள்‌ மேகலைக்கு நேற்று தான்‌ கல்யாணம்‌ நடந்தது போல இருக்கிறது. ஆனால்‌ ஒரு வருடம்‌ உருண்டோடி அவளுக்கு தலைச்சன்‌ குழந்தையும்‌ பிறந்து விட்டது.   பத்து வருடங்களுக்கு முன்‌ சாரதாவின்‌ கணவன்‌ அகால மரணம்‌ அடைந்தபோது, மூன்று பெண்‌ குழந்தைகளையும்‌, இரண்டு ஆண்‌ குழந்தைகளையும்‌ எப்படி கரையேற்றப்‌ போகிறோம்‌ என்று அவள்‌ இடிந்து போயிருந்தாள்‌. ஆனால்‌, அவளின்‌ மூத்த மகன்‌ சரவணன்‌ எல்லா குடும்ப சுமைகளையும்‌ ஏற்றுக்கொண்டு காலாகாலத்தில்‌ மூத்தவள்க்கு ஒரு நல்ல வரனாகப்‌ பார்த்து கல்யாணம்‌ செய்து வைத்ததுடன்‌, மற்ற சகோதர சகோதரிகளின்‌ படிப்பு, வளர்ப்பு இவற்றில்‌ எந்த குறையும்‌ வைக்காமல்‌ பார்த்துக்கொண்டான்‌. இப்போதும்‌ அவன்‌ தான்‌ ஆஸ்பத்திரிக்கும்‌ வீட்டுக்கும்‌ இடையே ஓடி ஓடி எல்லா வேலைகளையும்‌ முன்னின்று செய்து கொண்டிருந்தான்‌.   "இன்னிக்கு தம்பி ஆஸ்பத்திரிக்கு போறானாம்‌; நான்‌ கொஞ்சம்‌ ரெஸ்ட்‌ எடுத்துட்டு அப்புறமா போறேன்‌," என்று சொன்ன சரவணனின்‌ முகத்தில்‌ மிகுந்த களைப்பு தென்பட்டது.   "சரிப்பா...

 ஈரோடு மாவட்டம்‌ அந்தியூர்‌ அருகே ஒரு விவசாயக்குடும்பத்தில்‌ பிறந்த சண்முகம்‌, தனது பரம்பரையிலேயே ஒரு விதிவிலக்காக முதுகலைப்‌ பட்டம்‌ பெற்றிருந்தான்‌. இருப்பினும்‌, தாய்‌ வழிப்பாட்டனாருக்கு உதவியாக அவரது நிலபுலங்களைக்‌ கவனித்துக்கொண்டிருந்தான்‌.  சண்முகத்தின்‌ அப்பா, அவரது பண்ணையில்‌ பணி புரிந்திருந்த ஒரு பெண்ணை இழுத்துக்கொண்டு குடும்பத்தை நிர்க்கதியாக விட்டு விட்டு ஓடி சென்ற பிறகு சத்யா, அவனது தாய்‌ மற்றும்‌ தங்கையுடன்‌ தாத்தா வீட்டிலேயே நிரந்தரமாகத்‌ தங்க வேண்டி வந்தது.  அந்தக்‌ குடும்பத்தில்‌ அனைவருமே இயற்கையோடு ஒன்றி வாழ்ந்ததாலும்‌, தினசரி கடுமையாக உழைத்து வந்ததாலும்‌ அவர்கள்‌ அனைவரின்‌ உடலும்‌ மிகவும்‌ கட்டுக்கோப்போடு உறுதியுடன்‌ காணப்பட்டன.   சண்முகத்தின்‌ அம்மாவின்‌ பெயர்‌ விசாலாட்சி. அன்றாடம்‌ விட்டு வேலைகளை செய்வதுடன்‌ வயலிலும்‌, பண்ணையிலும்‌ கூட அவளாலான்‌ பணிகளை செய்வதை வாடிக்கையாகக்கொண்டிருந்தாள்‌. நாற்பது வயதிலும்‌ சற்றும்‌ உபரிச்சதை போடாத வயிறும்‌, வலிமையான நீண்ட கால்களும்‌, கனகச்சிதமான இரண்டு கும்பங்கள்‌ போன்ற மார்பகங்களும்‌, வாளிப்பான பின்னழகும்‌,...

முழு தொடர் படிக்க ஒரு பக்கம் ஹேமா பதட்டத்தில் தவித்தாள். இனவொரு பக்கம் உன்னி அந்த ஏஜெண்டுக்கு போன் அடித்தான்,  "அந்த பையன்கிட்ட பேசிட்டேன், அவன் கிளம்பி வந்துட்டு இருக்கான், ஆமா அவன் பேரு என்ன?" "லைன்லயே இருங்க சார் செக் பண்ணி சொல்றேன்"  "சரி சொல்லுங்க வெயிட் பண்றேன்" "சார் கெடச்சிருச்சு. அவன் பேரு குமார்" "என்னது..!! என்ன பேரு சொன்னீங்க?"  "குமார், சார். குமார்" "குமாரா?" என்றபடியே போனை வைத்தான்.  "God's must be crazy!" என சொல்லி சிரித்தான். உன்னி நேரத்தை எண்ணிக் கொண்டிருந்தான், இரவு 3 மணிக்கு அந்த குமாருக்கு போன் செய்தான் அவன் எடுக்கவில்லை. கொஞ்ச நேரம் கழித்து பண்ணலாம் என்று எண்ணியவன் அப்படியே உறங்கி போனான்.. திடுக்கிட்டு தூக்கத்தில் இருந்து எழுந்தவன், அவனுக்கு போன் பண்ணலாம் என்று போனை எடுக்க, அதில் 2 மிஸ்டு கால் வந்திருந்தது, மணியை பார்த்தான். அதிகாலை 6:30. உடனே அவனுக்கு போன் செய்தான்.  "தம்பி வந்துட்டியா?" "சார் நான் காலைல 4 மணில இருந்து உங்க ஆபீஸ் வாசல்ல தான் ஒக்காந்துட்டு இருக்கேன்,...

 எனக்கு போதை சுள்ளென்று உச்சந்தலை வரை ஏறியிருந்தது. வாங்கி வந்திருந்த நான்கு ஃபுல்‌ பாட்டில்‌ விஸ்கியில்‌, ஒரு பாட்டிலில்‌ மட்டும்‌ கால்வாசி மீதம்‌ இருந்தது. மிச்சத்தை எல்லாம்‌ நாங்கள்‌ ஆறு பேரும்‌ குடித்து தீர்த்திருந்தோம்‌. தட்டில்‌ இருந்த கடைசி ரெண்டு சிப்சையையும்‌ வாயில்‌ அள்ளிப்போட்டுக்கொண்டு, நான்‌ மணிக்கட்டை திருப்பி மணி பார்த்தேன்‌. இரவு ஏழு மணி.  எழுந்துகொண்டேன்‌. "சரிடா மச்சான்‌. நான்‌ கெளம்புறேன்‌..." "எங்கடா அதுக்குள்ளே கெளம்பிட்ட...” "வீட்டுக்கு போகனுண்டா.. அப்பா வேற ஊர்ல இல்லை... அம்மா தனியா இருப்பா... நான்‌ கெளம்புறேன்‌.” "அந்த பாட்டிலை முடிச்சுட்டு போடா..." "போடா.. சான்சே இல்லை... என்னால முடியாது... ஐ ரீச்ட்‌ மை லிமிட்‌...” "என்ன வெளையாடுரியா..? அது உன்‌ ஷேர்‌... நீதான்‌ முடிக்கணும்‌... கமான்‌.. எடுத்து அப்படியே ராவா உள்ள ஊத்து பார்ப்போம்‌...” "எதுக்கு...? குடல்‌ வெந்து சாகுறதுக்கா.. நீங்களே ஆளுக்கு கொஞ்சமர்‌ குடிச்சு காலி பண்ணிடுங்கடா.. நான்‌ கெளம்புறேன்‌" "மச்சான்‌. சொன்னா கேளு... எங்களுக்கும்‌ எல்லாம்‌ ஓவராயிடுச்...