டீச்சரம்மா 1

முழு தொடர் படிக்க

“ஸ்ஸ்ஸ்.. அப்பா..” என்று பெருமூச்சு விட்டபடி Staff Room-ல் என்னுடைய நாற்காலியில் சென்று அமர்ந்தேன்.

காலையிலிருந்து மூன்று வகுப்புகள் தொடர்ந்து க்ளாஸ் எடுத்ததால் தொண்டையெல்லாம் வறண்டுபோய் முள்குத்துவது போன்று இருந்தது. அதனால் தண்ணீர் குடிக்கலாம் என்று என்னுடைய வாட்டர் பாட்டிலை எடுத்து அதன் மூடியைத் திறக்கையில் 

“என்ன டீச்சர், இப்போதான் க்ளாஸ் முடிஞ்சுதா?” என்றபடியே என் சக ஆசிரியை கமலி Staff Room-க்குள் வந்தாள்.

நான் வாட்டர் பாட்டிலில் இருந்த தண்ணீரை கொஞ்சம் குடித்தபடி “ஆமா டீச்சர்.. இன்னைக்கு டுவல்த் இங்கிலிஸ் டீச்சரும், கெமிஸ்ட்ரி சாரும் லீவு. அதான் ஹெட்மாஸ்டர் என் பிஸிக்ஸ் க்ளாஸ அந்த ரெண்டு க்ளாஸோடையும் சேர்த்து எடுக்க சொல்லிட்டாரு.. எப்படியோ ஒருவழியா சிலபஸ் முடிச்சிட்டேன்..” என்று ஒரு நிம்மதி பெருமூச்சோடு, தண்ணீரை முழுங்கியபடி சொன்னேன்.

நான் சொல்லி முடித்ததும் “சரி.. சரி..” என்று சொன்ன கமலி டீச்சர், பின்னர் “இந்தாங்க டீச்சர்.. தமிழ் சப்ஜக்ட்டோட மார்க் லிஸ்ட்..” என்று நடந்து முடிந்த காலாண்டு பரிட்சையின் தேர்வு மதிப்பெண் பட்டியலை என்னிடம் நீட்ட, பனிரெண்டாம் வகுப்பு ஆ பிரிவின் “க்ளாஸ் டீச்சர்” என்ற முறையில் நான் கமலி டீச்சரிடமிருந்து அதை வாங்கி என் டேபிளில் வைத்தேன்.

கமலி டீச்சர் கொடுத்து முடித்ததுதான் தாமதம், அடுத்த வினாடியே எனக்கு பக்கத்து சீட்டில் உட்கார்ந்து புத்தகத்தை புரட்டியபடி நோட்ஸ் எடுத்துக்கொண்டிருந்த மேத்ஸ் டீச்சர் மஞ்சுளாவும் தனது சப்ஜெக்ட்டிற்கான மார்க் லிஸ்ட்டினை என்னிடம் நீட்டினாள்.

அதையும் வாங்கி என் டேபிளில் வைத்தபோதுதான் என் மரமண்டைக்கு உரைத்தது, நான் இன்னும் எனது பிஸிக்ஸ் சப்ஜெக்டில் நான்கைந்து பேப்பரை திருத்தி முடிக்கவேண்டும் என்று!

சட்டென்று என் மேஜை டிராயரில் இருந்து திருத்தி முடிக்காத பரிட்சை பேப்பர்களை எடுத்து, எனது சிவப்பு மை பேனாவினால் திருத்த நினைக்கையில் முதலாவதாக என் கண்ணில் பட்டது சரணின் பேப்பர்தான்.

சரண் என் வகுப்பு மாணவன். பதினொன்றாம் வகுப்பில் ஒரு முறையும், பனிரெண்டாம் வகுப்பில் ஒரு முறையும் பெயில் ஆகி, இப்போது கல்லூரி படிக்க வேண்டிய வயதில் பனிரெண்டாம் வகுப்பில் இரண்டாவது வருடம் படித்துக்கொண்டு இருக்கிறான்.

நான் அவன் பேப்பரை புரட்டிப்பார்க்க அவன் விடைகள் மெய்ன் ஷீட்டைக் கூட தாண்டவில்லை. நான்கு பக்க மெய்ன் ஷீட்டிலும் கூட மூன்று பக்கங்கள் மட்டும்தான் எழுதியிருந்தான். எதிலும் இரண்டு கேள்விகள் தவறு. ஒரு கேள்வி சரி என்றபோதும் கேள்வி எண்ணை மாற்றிப் போட்டிருந்தான்.

அவன் ஒரு 5 மதிப்பெண்ணாவது வாங்க வேண்டும் என்று நினைத்த நான், தவறான கேள்வி எண்ணை போட்டிருந்த கேள்விக்கு, சரியான கேள்வி எண்ணை என் சிவப்பு மையினால் திருத்தி, டிக் செய்து 5 மார்க் கொடுத்தேன். அந்த பரிட்சையில் மொத்தமாகவே அவன் பெற்றது 5 மதிப்பெண்கள்தான்.

“ச்சே.. என் க்ளாஸ்ல இப்படியும் ஒரு ஸ்டூடன்ட்..” என்று தலையில் கை வைத்துக்கொண்டு அடுத்த பேப்பரை திருத்த ஆரம்பித்தேன். மொத்த பேப்பரையும் திருத்தி முடித்து மார்க் லிஸ்ட் எடுத்தபோது சரணைத் தவிர மற்ற அனைவரும் என் சப்ஜெக்டில் பாஸ் ஆகியிருந்தனர்.

அப்போது கமலி டீச்சர் “என்ன டீச்சர், சரண் உங்க சப்ஜெட்லயாவது பாஸாகிட்டானா?” என்று கேட்டாள்.

“இல்ல டீச்சர். 5 மார்க் வாங்கிருக்கான். அதிலயும் ஒரு கேள்விக்கு ரொம்ப கேர்லெஸ்ஸா கொஸ்டின் நம்பர் மாத்தி போட்டுருக்கான். நான் அத கண்டுக்காம அந்த கேள்விக்கு 5 மார்க் போட்டிருக்கேன். இல்லைனா 0 தான். பப்ளிக் எக்ஸாம்ல இப்டி பண்ண முடியுமா டீச்சர்? இவனை மாதிரி பசங்கள எல்லாம் எப்படி மேத்ஸ் குரூப்ல சேர்த்தாங்கன்னு எனக்கு ஒன்னும் புரியல..” என்று என் மன ஆவேசத்தை கமலி டீச்சரிடம் கொட்டித் தீர்த்தேன்.

வேறு என்ன செய்வது ரிசல்ட் குறைந்தால் ஹெட்மாஸ்டர் க்ளாஸ் டீச்சர் என்ற முறையில் என்னைத்தான் முதலில் கேள்வி கேட்பார்.

என் ஆவேசத்தை புரிந்துகொண்ட கமலி டீச்சர் “டீச்சர், அவன் 10th-ல நல்லாத்தான் மார்க் வாங்கியிருந்தான். அதனாலதான் அவனுக்கு மேத்ஸ் குரூப் குடுத்தாங்க. நீங்க வந்து ரொம்ப நாலஞ்சு மாசந்தான் ஆகுறதால உங்களுக்கு அவனப்பத்தி தெரியல. அவன் ரொம்ப நல்ல பையன்.. ஆனா, இப்போ அவங்கிட்ட ஏதோ பிரச்சனை இருக்கு!” என்று சொல்லி முடிக்கையில் மதியம் உணவு இடைவேளைக்கான மணி ஒலித்தது.

உடனே என் வேலையெல்லாம் ஒரு ஓரமாக தூக்கி வைத்துவிட்டு என் லஞ்ச் பாக்ஸை திறக்கையில் என்னுடன் மற்ற அனைத்து ஆசிரியைகளும் சேர்ந்துகொண்டனர். கிட்டத்தட்ட ஏழெட்டு பேர் ஒன்றாக அவரவர் குடும்ப விஷயங்கள், சினிமா என்று ஒவ்வொரு டாப்பிக்காக பேசி சிரித்தபடி சாப்பிட்டு முடித்தோம்.

அரை மணி நேரம் கழித்து மீண்டும் மணி ஒலித்தது. ஆசிரியைகள் அனைவரும் வகுப்புகளுக்கு செல்ல நான் மட்டும் Staff Room-ல் அமர்ந்தபடி திருத்தி முடித்த பரிட்சை பேப்பர்களை அடுக்கிக்கொண்டிருந்தேன்.

அப்போது என் மொபைல் போனுக்கு கால் வந்தது. என் ஹஸ்பன்ட்தான் அழைத்தார். போனை எடுத்து “ஹலோ..” என்றேன்.

“ஹாய் செல்லம்.. உம்மா..” என்று போனிலேயே முத்தம் கொடுத்தேன்.

“என்னங்க, நா இப்போ ஸ்கூல்ல இருக்கேன்.. இதெல்லாம் ராத்திரி பண்ண வேண்டியது.. நானும் உங்களமாதிரி எதாச்சும் பண்ணப்போய் என்ன ஒரு மாதிரி நினைக்கப் போறாங்க..” என்று மெல்லிய குரலில் சொன்னேன்.

“என்னடி பண்றது புருசன் நான் 1000 கி.மீ தூரத்துல இருக்கேன்.. அதனால இப்படி எதாச்சும் பண்ணித்தானே ஆசைய தீர்த்துக்க வேண்டி இருக்கு! ஆஆஆஆஆஆ.. ம்ம்ம்ம்ம்..” என்று ஒரு மாதிரி முனக ஆரம்பித்தார்.

“என்னங்க சத்தம் ஒரு மாதிரி போகுது?”

“ஒன்னுமில்லடி.. உன்கிட்ட பேசிக்கிட்டே என் சுன்னிய உருவிக்கிட்டு இருக்கேன்..”

“ஐயோ கடவுளே.. கட்டுன பொண்டாட்டிக்கிட்டயே இப்படி பண்றீங்களே.. அதுவும் நடு மத்தியானம் போல.. போனை வைங்க..” என்று வாய் வார்த்தையாக சொன்னாலும் எனக்கும் கூதி குறுகுறுக்கத்தான் செய்தது. சுற்றிலும் யாரும் இல்லாததை உறுதி செய்துவிட்டு சேலையின் மேலாக கூதியை லேசாக தடவிக்கொடுக்க ஆரம்பித்தேன்.

“ப்ளீஸ் அம்மு.. கட் பண்ணிடாத.. இன்னைக்கு எனக்கு நைட் டூட்டி இருக்கு.. அதான்டி.. ப்ளீஸ்..” என்று சொன்னவர் “ஆஆஆஆஆஆ.. அம்மூமூமூமூஊஊஊஊஊஊ..” என்று போனில் முனகும் சத்தம், எனக்கு காம போதையை ஏற்றிக்கொண்டு இருந்தது.

நான் எதுவும் பேசாமல் எனது சேலையை தடவியபடி இருந்தேன். அவ்வப்போது என் கண்கள் யாராவது வருகிறார்களா என்று வாசலை நோட்டமிட்டபடி இருந்தது.

போனில் “ஆஆஆஆஆஆ.. ஊஊஊஊஊஊஊ..” என்று கத்திக்கொண்டிருந்த என் கணவர் கொஞ்ச நேரத்தில் மீண்டும் பழைய குரலில் பேசினார். நான் “என்னங்க, முடிஞ்சிதா..” என்றேன்.

“முடிஞ்சிதுடி.. உன் குரல கேட்டு, உன் போட்டோவ பாத்து கையடிச்சு, உன் போட்டோ மேலேயே என் கஞ்சிய ஊத்திருக்கேன்.. அத போட்டோ எடுத்து உனக்கு வாட்ஸ்அப் பண்றேன் பாரு..” என்றார்.

“சீசீசீ.. கருமம்.. இப்டி என் போட்டோவ நாறடிக்கத்தான் அத கூடவே எடுத்திட்டு போனிங்களா? அத வாட்ஸ்அப் எடுத்து வேற அனுப்புறேன்னு சொல்றீங்க.. கருமம் கருமம்..” என்று வாசலைப் பார்த்தபடியே பேசினேன்.

“என்னடி கருமம்ன்னு சொல்ற? என்னோட அந்த கஞ்சியத்தான் அமிர்தம் போல இருக்குங்கன்னு உறிஞ்சி உறிஞ்சி குடிப்ப? இப்போ என்னடி செல்லம்?”

“ஐயோ.. நான் இப்போ ஸ்கூல்ல வேலையா இருக்கேங்க.. அப்புறம் பேசுறேன்..”

“வேலையோ இருந்தா இவ்ளோ நேரம் எப்டிடீ பேசுவ? என்னடி உனக்கும் மூடு ஏறிடுச்சா?” என்று கேட்டார்.

“ம்ம்ம்.. அப்படித்தான்.. வேலை நேரத்துல இப்டி பேசி என்னையும் உங்களபோல ஆக்குறதே உங்களுக்கு வேலையா போச்சு.. சரி சரி.. கமலி டீச்சர் வராங்க, போன வைங்க.. நான் அப்புறம் பேசுறேன்..” என்று சொல்லிவிட்டு போனை வைக்கவும் கமலி டீச்சர் Staff Room-க்குள் வரவும் சரியாக இருந்தது.

“என்ன டீச்சர், இப்போ உங்க க்ளாஸ்தான்.. ஏன் வரல?” என்று கமலி டீச்சர் சொன்னபோதுதான் நான் நினைவுக்கு வந்து “சாரி டீச்சர், ஹஸ்பன்ட் போன் பண்ணிருந்தார்..” என்று சொல்லவும் “சரிங்க டீச்சர்..” என்று ஒரு மாதிரி வெட்கப் புன்னகையோடு சொன்னாள்.

எனக்கு ஒருமாதிரி புல்லரித்துப்போக, காலாண்டு பரிட்சையின் பேப்பர் கட்டுகளை தூக்கிக்கொண்டு “டுவல்த் ஆ” பிரிவை நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தேன்.

தொடரும்...