டீச்சரம்மா 6

முழு தொடர் படிக்க

 நான் என் கடந்த கால நினைவுகளை நினைத்து முடிக்கும்போது மணி இரவு 8 ஆகியிருந்தது. 

மெதுவாக கட்டிலில் இருந்து எழுந்து, முலைகள் தெரிய திறந்து கிடந்த ஜாக்கெட்டை முழுவதுமாக கழட்டிப் போட்டேன்.

குட்டியிடம் பேசிக்கொண்டே விரல்போட்டு ஒழுகிய மதன நீர் ஃபேன் காற்றில் உலர்ந்து கூதியைச் சுற்றி வடுவாக ஒட்டிக்கொண்டிருந்தது. அதனால் என் உடைகள் அனைத்தையும் கழட்டிப் போட்டுவிட்டு, பாத்ரூம் சென்று ஷவரில் கொட்டிய குளிர்ந்த தண்ணீரில் குளித்துவிட்டு, அப்படியே நிர்வாணமாக ஈரம் சொட்ட சொட்ட வெளியே வரும்போது என் செல்போன் ஒலித்துக்கொண்டிருந்தது. என் கணவர்தான் கால் செய்ய, நான் அட்டென்ட் செய்து “ஹலோ..” என்றேன்.

எதிர்முனையில் அவர் “டீச்சர் மேடம் என்ன பண்ணிக்கிட்டு இருக்கீங்க?” என்றார்.

“இப்போதாங்க குளிச்சிட்டு வரேன்.. என்ன திடீர்ன்னு இப்போ போன் பண்ணியிருக்கீங்க, வேலைக்கு கிளம்புற டையத்துல?” என்றேன் நான்.

“நீ அனுப்புன மெசேஜ இப்போதான்டி பாத்தேன் செல்லம். உடனே என்னோட கருநாகம் படமெடுத்துருச்சு. உன்னோட பேசிக்கிட்டே அதுக்கு கொஞ்சம் மஜாஜ் பண்ணிவிடலாம்ன்னு கால் பண்ணுனேன்..” என்றார் என் கருஞ்சுன்னி கணவர். 

“ஓஓஓ.. பாம்பு படமெடுத்தாத்தான் பொண்டாட்டி ஞாபகம் வருதோ?” என்று செல்லமாக நான் கோபப்பட, 

“கோவிச்சுக்காதடி செல்லம்.. உன்ன நினைச்சாலே படமெடுக்குது நான் என்ன செய்ய?” என்றார்.

“சரி விட்டா நீங்க பேசிக்கிட்டே இருப்பிங்க. அப்புறம் வேலைக்கு டைம் ஆச்சுன்னு, வேகவேகமா பைக்ல போவிங்க. சோ, இப்போ நோ ரொமான்ஸ். எல்லாம் நாளைக்கு பாத்துக்கலாம்..” என்றேன்.

“இல்லடி செல்லம்.. ஒரு தடவை மட்டும்..” என்றார்.

“நோ.. நோ.. சான்ஸே இல்ல.. மொதல்ல வேலைக்கு கிளம்புங்க. பாத்து பத்திரமா வேலைக்கு போய்ட்டு வாங்க. நாளைக்கு பேசலாம்..” என்றேன்.

“சரிடி செல்லம்.. உம்மா.. பாய்..” என்றார்.

நானும் “உம்மா..” என்று ஒரு முத்தம் கொடுத்துவிட்டு போன் காலை கட் செய்துவிட்டு, ஹாங்கரில் கிடந்த என் நைட்டியை எடுத்து போட்டுக்கொண்டு, இரவு டின்னரை முடித்து விட்டு தூங்கிப்போனேன்.

மறுநாள் பொழுது விடிந்தது. 

காலையில் எழுந்து வழக்கம்போல வேலைகளை முடித்து விட்டு ஸ்கூலுக்கு கிளம்பிப் போனேன்.

காலை நேர பஸ் கூட்டத்தின் இடிபாடுகளில் சிக்கி ஒருவழியாக பஸ் ஸ்டாப்பில் இறங்கி ஸ்கூலுக்கு சென்று கொண்டிருக்கும்போது என் செல்போன் ஒலித்தது. புது நம்பராக இருக்க போனை அட்டன்ட் செய்து “ஹலோ..” என்றேன்.

எதிர் முனையில் “மேடம், நான் சரணோட அக்கா பேசுறேன்..” என்க, நான் “சொல்லுங்க.. என்ன விஷயம்?” என்றேன்.

“மேடம் சரணோட டியூசன் விஷயம்தான்.. அவனை எப்போதிருந்து டியூசன் வரச்சொல்ல டீச்சர்?” என்றாள் சரணின் அக்கா.

அதைக் கேட்டதும் என் முகம் மாறியது. சரணைப் போல ஆர்வமே இல்லாத ஒருவனுக்கு டியூசன் எடுப்பதாக அவசரப்பட்டு சொல்லிவிட்டோமோ என்று நினைத்துக்கொண்டே மௌனமாக நடந்துகொண்டிருந்தேன்.

ஆனால் எதிர்முனையில் சரணின் அக்கா “ஹலோ.. மேடம்.. என்ன மேடம் யோசிக்கிறிங்க?” என்று கேட்க, நான் என்ன சொல்வதென்றே தெரியாமல், “ஒரு சின்ன வேலை இருக்கும்மா.. கொஞ்ச நேரத்துல நானே உனக்கு கால் பண்றேன்..” என்று அவளை சமாளித்து போன் காலை கட்செய்துவிட்டு ஸ்கூலை நோக்கி நடந்தேன்.

அன்று எனக்கு முதல் வகுப்பே 12th-B பிஸிக்ஸ் க்ளாஸ் என்பதால் ஸ்கூலுக்கு போனதும் என்னுடைய நோட்ஸ்களை எடுத்துக்கொண்டு க்ளாஸூக்கு சென்றேன். வகுப்பறைக்கு போனதும் என் கண்கள் முதலில் சரணைத்தான் தேடியது. அவன் கடைசி பெஞ்சில் அப்பாவியாக உட்கார்ந்திருந்தான்.

அவனைப் பார்த்ததும் எனக்கு பல யோசனைகள் என்னையும் அறியாமல் உதயமாக ஆரம்பித்தது. அன்று நான் பாடம் எடுக்கும்போதெல்லாம் என் பார்வை அடிக்கடி சரணின் மேல் விழுந்தது.

ஒருவழியாக அன்றைக்கு பாடத்தை முடித்துவிட்டு, நான் சரண் பக்கம் சென்றேன். நான் அவன் பக்கம் சென்றதும் அவன் மரியாதையாக எழுந்து நின்றான். அப்பாவியாக என் முகத்தைப் பார்த்தான்.

அவனைப் பார்த்ததும் எனக்கு வார்த்தையெல்லாம் மறந்து விட்ட மாதிரி, என்ன பேசுவதென்றே தெரியவில்லை. அதனால் அவனிடம் “சரண், இன்ட்டர்வலில் என்னை வந்து பாரு..” என்று சொல்லிவிட்டு வகுப்பு முடிந்ததும் Staff Room-க்கு சென்றுவிட்டேன்.

Staff Romm-க்கு சென்றதிலிருந்தே நான் சரணின் ஞாபகமாகவே இருந்தேன். ஒரு ஜடத்தைப் போல இருக்கும் அவன் செய்கை எனக்கு சுத்தமாக பிடிக்கவில்லை. இருந்தாலும் அவன் அக்கா என்னிடம் கெஞ்சியதையும் மறக்க முடியவில்லை.

“இது என் ஆசிரியர் தொழிலுக்கு வந்த சோதனையோ?” என்று நினைத்து என்ன செய்வது என்று யோசித்துக்கொண்டே, நாற்காலியில் அமர்ந்தபடி மேஜையில் தலைவைத்து சாய்ந்துவிட்டேன். என் நினைவில் சரணின் அக்காவின் அழுகையும், சரணின் ஒன்றுக்கும் உதவாத அப்பாவி முகமும் அடிக்கடி வந்து செல்ல, நான் என்ன முடிவெடுப்பது என்ற குழப்பத்தில் என்னையும் மறந்திருந்தேன்.

அதற்குள் அடுத்த வகுப்பு முடிந்து இன்ட்டர்வல் வந்துவிட “டீச்சர்..” என்ற குரல்கேட்டு நிமிர்ந்து பார்த்தேன். சரண்தான் வந்திருந்தான்.

நான் அவனைப் பார்த்ததும் “டீச்சர், இன்ட்டர்வல்ல வந்து பாக்கச் சொன்னீங்க?” என்று பவ்யமாக சொன்னான்.

அதுவரை சரணைப் பற்றி எனக்கு எந்த முடிவும் எட்டாத நிலையில், இப்போது அவனிடம் என்ன சொல்வது என்று தெரியாமல் மௌனமாக இருந்தேன். அவனும் என் பக்கத்திலேயே பவ்யமாக நின்றுகொண்டிருந்தான்.

நான் சொன்னதும் என்னை வந்து பார்த்த சரணின் அந்த நல்ல குணம் எனக்கு பிடித்திருந்தது. அன்றைக்கு கமலி டீச்சரும் இவனைப் பற்றி நல்லவிதமாக சொல்லியது ஞாபகத்துக்கு வர “இவனுக்கு ஏதோ ஒரு பிரச்சனை இருக்கிறது! அது தெரிந்தால் இவனை மாற்றிவிடலாம்..” என்று நினைத்துக்கொண்டேன். ஆனாலும் அவன் விஷயத்தில் ஒரு தெளிவான முடிவு எனக்கு எட்டவில்லை.

அதனால் அவனிடம் “ஒன்னுமில்ல சரண்.. நீ க்ளாஸ்க்கு போ. நான் உங்க அக்காகிட்ட பேசிக்கிறேன்..” என்று சொல்ல, அவன் ஒன்றும் பேசாமல் சென்று விட்டான்.

இதையெல்லாம் பக்கத்தில் இருந்து கவனித்துக்கொண்டு இருந்த கமலி டீச்சர் என்னிடம் “என்ன பிரச்சனை டீச்சர்?” என்றாள்.

நான் அவளிடம் முந்தைய நாள் நடந்த எல்லாவற்றையும் சொல்லி முடிக்க, எல்லாவற்றையும் கேட்ட கமலி டீச்சர் “என்ன டீச்சர் இது? இவனுக்கு போய் டியூசன் எடுக்கப் போறிங்களா? நீங்க டியூசன் எடுத்ததும் அவன் படிச்சு பாஸ் ஆகிடுவான்னு நினைக்கிறீங்களா நீங்க? உங்களால அதெல்லாம் செய்யவே முடியாது. எல்லாம் சுத்த வேஸ்ட். இவன் ஸ்கூல்ல படிக்கிறதே தண்டம்தான். பேசாம அவன் அக்காகிட்ட சொல்லி டீ.சி.ய வாங்கிக்க சொல்லுங்க..” என்று சொல்ல, ஒரு ஆசிரியையாக எனக்கு சுள்ளென வைராக்யம் வந்துவிட்டது.

அந்த நொடியே “என்ன நடந்தாலும் பரவாயில்லை. சரணுக்கு டியூசன் எடுத்து, அவனை பாஸ் செய்ய வைக்க வேண்டும் என்று எனக்குள் நானே சபதம் செய்துகொண்டேன்.

சட்டென சரணின் அக்காவுக்கு கால் செய்து “இன்னைக்கு சாய்ங்காலம் சரணை டியூசனுக்கு வரச் சொல்லுங்க..” என்று சொல்ல, அவன் அக்கா “ரொம்ப தாங்க்ஸ் டீச்சர்..” என்று சொன்னாள்.

நான் “பரவாயில்லை..” என்று சொல்லிவிட்டு போனை வைத்தேன். எப்படியும் அவனை பாஸ் செய்ய வைத்துவிட வேண்டும் என்ற முடிவோடு அடுத்த வேலையை கவனிக்க ஆரம்பித்தேன்.

அன்றைக்கு ஸ்கூல் முடிந்ததும் நான், வழக்கம்போல பேருந்தின் கூட்ட நெரிசலில் சிக்கி, இடிபாடுகளில் கசங்கி, ஒரு வழியாக வீட்டுக்கு போய் சேர்ந்தேன்.

எப்படியும் 6 மணிக்கு சரண் வீட்டுக்கு டியூசன் வந்துவிடுவான். அதற்குள் பஸ்ஸில் வந்த களைப்பு நீங்கி, கொஞ்சம் ப்ரஸ்ஸாகி வரலாம் என்று நினைத்து எனது ஆடைகளை களைந்துவிட்டு, நைட்டிக்கு மாறி பாத்ரூமுக்கு சென்று முகம் கழுவி வந்தேன்.

முகம் கழுவி வந்ததும், முகத்திற்கு லேசாக பவுடர் போட்டு மாலையில் பூத்த மல்லிகை போல சரணுக்காக வெய்ட் செய்து கொண்டிருந்தேன்.

அன்று என்னவோ தெரியவில்லை. சரணுக்காக நான் காத்துக்கொண்டிருந்த அந்த தருணம் எனக்குள் ஏதோ ஒரு இனம்புரியாத உணர்வை உண்டு பண்ணிக்கொண்டு இருந்தது. அவன் எப்போது வருவான் என்று அடிக்கடி வாசலைப் பார்த்துக்கொண்டேன்.

சரியாக 6 மணிக்கு ஒரு சில நிமிடங்கள் இருக்கும்போது சரண் என் வீட்டுக்கு வந்தான். அவன் கையில் என் சப்ஜெக்ட்டான பிஸிக்ஸ் புக் மட்டும் இருந்தது.

நான் அவனை வீட்டுக்குள் அழைத்து ஹாலில் அமர வைத்தேன். முதல் முறையாக என் வீட்டுக்கு அவன் வந்திருப்பதால் அவனுக்கு டீ போட்டுக் கொடுத்தேன். அவன் அமைதியாக என்னிடம் இருந்து டீயை வாங்கி, தலையைக் குனிந்து புத்தகத்தை பார்த்தபடியே குடித்துக்கொண்டிருந்தான்.

நான் அவனுக்கு டீ கொடுத்தற்காக ஒரு தேங்க்ஸ் கூட எனக்கு சொல்லவில்லை. அமைதியாக டீயை குடித்து முடித்தான். இருந்தாலும் நான் அதை பெரிதாக நினைக்காமல், நானாக அவனிடம் “டீ, எப்படி இருந்துச்சு சரண்?” என்றேன்.

“ம்ம்.. நல்லாயிருந்துச்சு டீச்சர்..” என்றான். அதற்கு மேல் அவனிடம் இருந்து எந்த வார்த்தையும் வரவில்லை. அதனால் “சரி சரண், டியூசனை ஆரம்பிக்கலாமா?” என்று கேட்க சரி என்றான்.

வகுப்பறையைப் போல, எடுத்த உடனேயே பாடத்தை ஆரம்பிக்க நான் விரும்பவில்லை. அவனைப் பரிட்சையில் பாஸ் செய்ய வைப்பதுதான் எனது நோக்கம். அதனால் பாடம் நடத்துவதை விட, நான் வகுப்பறையில் நடத்திய பாடம் அவனுக்கு எதனால் புரியாமல் போனது என்பதை முதலில் புரிந்துகொள்ள வேண்டும் என்பதில் ஆர்வமாக இருந்தேன்.

அதற்காக அவனிடம் ஒரு ஆசிரியையாக இல்லாமல், ஒரு தோழியாக நட்புடன் பேச ஆரம்பித்தேன். சரண் என்னை ஏறெடுத்துக்கூட பார்க்காமல் தலை கவிழ்ந்துகொண்டே நான் கேட்ட கேள்விகளுக்கு பதில் சொன்னான்.

நான் அவன் குடும்ப விஷயங்களைப் பற்றி கேட்டேன். அதற்கு தன்னை அக்காவும், மாமாவும் நன்றாகப் பார்த்துக்கொள்வதாக சொன்னான். நான் அவன் அம்மா அப்பா பற்றி கேட்க அவன் சிறிது தயங்கியபடி “என் அம்மா வேற ஒருத்தனோட ஓடிப்போய்ட்டாங்க. அந்த துக்கத்துல என் அப்பா தூக்கு போட்டுக்கிட்டாரு..” என்று சொல்ல நான் அதிர்ந்து போனேன்.

இந்த விஷயம்தான் அவனைப் பெரிதாக பாதித்திருக்கிறது என்று அவனுக்கு கொஞ்சம் ஆறுதல் சொன்னேன். அவன் அக்கா, மாமா படும் கஷ்டத்தையும் அவனுக்கு கொஞ்சம் எடுத்துச் சொல்லி, பள்ளிக்கூடத்தில் என் சக ஆசிரியைகள் அவனைப் பற்றி தவறாக பேசுவதையும் சொல்லி “இதையெல்லாம் நீ நல்லா படிச்சு மாத்திக்காட்டனும். நீ வாழ்க்கையில பெரிய ஆளாகி எல்லார் முன்னாடியும் வாழ்ந்து காட்டனும்..” என்று நான் உணர்வுப் பூர்வமாக சொல்ல, அவன் ஒரு உணர்வும் இல்லாமல் தலையை மட்டும் ஆட்டினான்.

அது எனக்கு மிகவும் ஏமாற்றத்தைக் கொடுத்தது. மேலும் அது என் ஆர்வத்தையும் கொஞ்சம் குறைத்தது.

அதனால் அவனைப் படிக்க சொல்லி, சந்தேகம் இருந்தால் கேள் என்று சொல்லிவிட்டு எழுந்து என் அறைக்குள் சென்றேன். அப்போது மணி 6.30 ஆகியிருந்தது.

சரி குட்டியிடம் கொஞ்ச நேரம் பேசலாம் என பேஸ்புக்கில் லாகின் செய்தேன். ஆனால் அவனோ ஆன்லைன் வரவில்லை. சரி எதாவது வேலையாக இருப்பான் என்று நினைத்துக்கொண்டு வெளியே வர, சரண் குனிந்து புத்தகத்தை பார்த்தபடி இருந்தான்.

நான் “என்ன சரண்? இதுவரைக்கும் என்ன படிச்சிருக்க?” என்க அவன் ஒரு பாடத்தைச் சொன்னான். நான் அதிலிருந்து சில கேள்விகளைக் கேட்க அவன் எதற்கும் சரியாக பதில் சொல்லவில்லை.

இவனை விட்டுத்தான் பிடிக்க வேண்டும் என்று நினைத்துக்கொண்டு அவனை வீட்டுக்கு கிளம்பிப் போகச் சொன்னேன். அவனும் சரியென்று உடனே கிளம்பிப் போய்விட்டான்.

அவன் கிளம்பியதும் நான் மீண்டும் பேஸ்புக் சென்றேன்.

நான் லாகின் செய்ததுமே குட்டியிடமிருந்து மெசேஜ் வந்திருப்பதை கவனித்து அவனுக்கு மெசேஜ் செய்தேன். எப்போதும் செக்ஸியாக பேசி என் கூதியை வடியவைப்பவன் அன்று நார்மலாகவே பேசினான்.

நான் “உடம்பு சரியில்லையா குட்டி?” என்று கேட்க, இல்லை என சொன்னான். இப்படி பேசிக்கொண்டிருக்கும்போதே “அம்மா, இனி நான் 8 மணிக்குத்தான் ஆன்லைன் வருவேன்..” என்றான்.

அவன் எதற்காக அப்படி சொல்கிறான் என்று அவனிடம் கேள்வி கேட்க விரும்பவில்லை. நானும் 6 மணியிலிருந்து 8 மணிவரை சரணுக்கு டியூசன் எடுப்பதால் நானும் குட்டியும் சேட் செய்ய அந்த நேரம்தான் சரியாக இருக்கும் என்று “சரிடா குட்டி.. அம்மாவும் 8 மணிக்கே ஆன்லைன் வரேன்..” என்று சொல்ல, அவன் கொஞ்சம் தலைவலிக்கிறது நாளைக்கு மெசேஜ் செய்யலாம் என்று ஆஃப்லைன் சென்றுவிட்டான்.

நானும் அன்றிரவு அவனை நினைத்து கூதியில் விரல்போட்டுவிட்டு தூங்கிவிட்டேன்.

மறுநாள் மாலை நான் ஸ்கூல் முடித்து வர கொஞ்சம் லேட் ஆகி விட்டது. ஆனால் சரண் அதற்குள் என் வீட்டுக்கு வீட்டு வாசலிலேயே எனக்காக காத்திருந்தான்.

அதைக் கவனித்த நான் “சாரி சரண்.. வர வழியில கொஞ்சம் லேட் ஆகிடுச்சு..” என்றேன்.

அப்புறம் அவனிடம் “நீ எப்படி சரண் சீக்கிரம் வந்த?” என்று கேட்டுக்கொண்டே கதவைத் திறந்து சரணை உள்ளே வரச் சொன்னேன்.

அவன் “நான் சைக்கிள்ல குறுக்குப் பாதையில சீக்கிரம் வந்துடுவேன்..” என்றான். நான் அவனை உட்காரச் சொல்லிவிட்டு பாத்ரூம் சென்று முகம் கழுவி ப்ரஸ் ஆகினேன். பின்னர் உடை மாற்றக்கூட நேரமில்லாமல், ஸ்கூலுக்கு கட்டிச்சென்ற புடவையோடு சரணின் முன்னால் அமர்ந்து “இன்னைக்கு உனக்கு கணக்கு பாடம் சொல்லித் தரேன்.. கணக்கு புத்தகம் வச்சிருக்கியா?” என்றேன்.

அவன் “இல்ல டீச்சர்.. பிஸிக்ஸ் புக் மட்டுந்தான் கொண்டு வந்தேன். நீங்க பிஸிக்ஸ் டீச்சர்தான?” என்றான்.

“நான் பிஸிக்ஸ் டீச்சர்தான் சரண். ஆனாலும் நான் எல்லா பாடத்தையும் படிச்சுடிடுதான் டீச்சராகிருக்கேன். நீயும் பிஸிக்ஸ்ல மட்டும் பாஸ் ஆனா போதுமா? அதனால நாளைக்கு வரும்போது எல்லா புக்கையும் கொண்டு வா..” என்றேன்.

அவன் சரி என்று சொல்ல அவனுக்கு பாடம் சொல்லித்தர ஆரம்பித்தேன். நேற்றைக்கு விட இன்று அவனிடம் கொஞ்சம் முன்னேற்றம் தெரிந்தது. அதனால் ஆர்வத்துடன் அவனுக்கு பாடம் சொல்லித் தந்தேன்.

அவனும் பாடம் படித்துவிட்டு 8 மணிக்கு கிளம்பிவிட்டான். அவன் கிளம்பியதுமே நான் பேஸ்புக்கில் லாகின் செய்து குட்டிக்காக காத்திருக்க ஆரம்பித்தேன்.

அவனும் சிறிது நேரத்தில் ஆன்லைன் வந்து என்னிடம் சாட் செய்ய ஆரம்பித்தேன். கொஞ்ச நேர வழக்கமான உரையாடலுக்குப் பின் “அம்மா.. இன்னைக்கு நான் செம மூடுல இருக்கேன்.. வாம்மா ஓக்கலாம்..” என்று மெசேஜ் செய்தான்.

அதற்கு நான் “ஆமாடா குட்டி.. அம்மாவும் செம மூடுல இருக்கேன்.. சீக்கிரம் அம்மாவ ஓலுடா..” என்று ரிப்ளே செய்தேன்.

உடனே அவன் “வீடியோ கால் போடுறேன்ம்மா..” என்று சொல்லி வீடியோகால் செய்தான். அந்த வீடியோவில் வழக்கம்போல அவனது கருஞ்சுன்னி மட்டும் தெரிந்தது. நானும் என்னுடைய சிவந்த கூதி மட்டும் தெரியும்படி கேமிராவை வைக்க இருவரும் அவரவர் குறியில் சுயஇன்பம் செய்ய மற்றவர் ரசித்து பார்த்தோம்.

சில நிமிடங்கள் வரை பச்சையாக பேசிக்கொண்டே இருவரும் கையடித்து அவரவர் மதன திரவம் கிழே கொட்டுவதை வீடியோ காலில் பார்த்து ரசித்தோம். பிறகு வீடியோ காலை ஆஃப் செய்துவிட்டு நார்மல் சாட்டில் பேச ஆரம்பித்தோம்.

அப்போது நான் குட்டியிடம் “டேய் செல்லம்.. நான் இன்னும் குழந்தை எதுவும் பெத்துக்கலை. ஆனா குழந்தை பெத்துக்காமலேயே உனக்கு அம்மாவா இருக்கிறதுல ரொம்ப சந்தோஷம்..” என்று மெசேஜ் செய்தேன்.

“எனக்கும்தாம்மா.. இப்படி சிக்குன்னு ஒரு சின்ன வயசு அம்மா கிடைக்க நானும் குடுத்து வச்சிருக்கனும்.. அதுவும் மகனுக்கு விரல்போட்டு காட்டுற அம்மா கிடைக்க நான் புண்ணியம் பண்ணிருக்கனும்..” என்றான்.

இப்படியே சில நிமிடங்கள் சாட் செய்து கொண்டிருந்தோம். அப்போது குட்டி “அம்மா உங்கிட்ட ஒன்னு கேட்கவா?” என்றான்.

நான் “கேளுடா செல்லம்..” என்றேன். உடனே “அம்மா, உனக்கு என்னை பிடிக்குமா?” என்றான். நானும் “பிடிக்கும்டா செல்லம்..” என்றேன்.

“அப்படின்னா எனக்கு ஒரு சின்ன ஆசை..” என்றான். நான் “சொல்லு..” என்றேன்.

“நீயும் நானும் ஒருதடவை நேருல சந்திச்சு ஓக்கனும்..” என்று மெசேஜ் செய்தான். அந்த மெசேஜைப் பார்த்து நான் அதிர்ந்துபோனேன்.

குட்டி இப்படி என்னிடம் கேட்பான் என்று நான் கனவிலும் நினைக்கவில்லை. ஏதோ நான்கு சுவர்களுக்குள் என் ஆசைகளை தீர்த்துக்கொள்ளலாம் என்று நினைத்தவளுக்கு இப்படியொரு சோதனை வரும் என நான் நினைத்துக் கூட பார்க்கவில்லை.

அதனால் “குட்டி.. அதெல்லாம் வேணாம்டா.. அது ரொம்ப ரிஸ்க்..” என பேசி அவனை சமாளிக்க நினைத்தேன்.

ஆனால் அவன் என்னை விடவில்லை. எப்படியாவது என்னை ஓக்க வேண்டும் என்பதிலேயே குறியாக இருந்தான். அதனால் அன்றைக்கு ஆஃப்லைன் சென்றுவிட்டேன். மறுநாள் அவனிடம் எப்படியாவது பேசி சமாளிக்கலாம் என்று நினைத்து தூங்கிவிட்டேன்.

மறுநாள் நான் ஸ்கூல் முடித்து வந்து சரணுக்காக காத்துக்கொண்டிருந்தேன். ஆனால் அவனோ மணி 6.30-ஐத் தாண்டியும் டியூசன் படிக்க வரவில்லை. அவன் ஏன் வரவில்லை என்று தெரிந்துகொள்ள அவன் அக்காவுக்கு போன் போட நினைத்துக்கொண்டிருக்க, அதற்குள் அவன் அக்காவிடம் இருந்து எனக்கு போன் வந்துவிட்டது.

நான் அட்டன்ட் செய்து “ஹலோ..” என்க, சரணின் அக்கா “டீச்சர்.. ஸ்கூல்ல இருந்து வந்ததில இருந்து சரணுக்கு உடம்பு சரியில்ல. அதனால இன்னைக்கு அவன் டியூசன் வர முடியாது டீச்சர்..” என்றாள்.

நான் “சரிமா.. சரணை உடம்ப பாத்துக்க சொல்லு..” என்று சொல்லிவிட்டு போனை வைத்தேன். சரண் இன்று டியூசன் வராததும் நல்லதுதான் என்று என்று நினைத்துக்கொண்டு குட்டியை பேசி சமாளிக்கவேண்டும் என்று உடனே பேஸ்புக் சென்றேன்.

நான் லாகின் செய்ய, குட்டி எனக்கு முன்பாகவே ஆன்லைனில் இருந்தான். நான் ஆன்லைன் சென்ற அடுத்த வினாடியே “அம்மா.. ஏன் நேத்து பாதியிலயே போய்ட்ட? என்ன பிடிக்கலையா?” என்றான்.

“உன்ன ரொம்ப பிடிக்கும் குட்டி..” என்றேன் நான்.

“அப்புறம் ஏன் நாம ஓக்கக் கூடாது? எனக்கு இன்செஸ்ட் ரொம்ப பிடிக்கும். அதுவும் அம்மான்னா ரொம்ப பிடிக்கும். எனக்கு அம்மா இல்ல. அதனால அம்மாவா நினைக்கிற உன்னை நான் ஓக்கனும்ன்னு நினைக்கிறேன்.. உனக்கும் என் மேல ஆசை இருக்குல்ல? எத்தனை தடவை நாம கையடிக்கும்போது ‘என் வயித்துல பிறக்காத மகனே.. உன் மூலமா நான் ஒரு மகனை பெத்துக்கனும்டா..’ன்னு சொல்லிருக்க.. அதெல்லாம் பொய்யா அம்மா?” என்று மறுபடியும் அதே இடத்திற்கு பேச்சை கொண்டுவந்தான்.

அதனால் நான் எனது நிலைமையை அவனிடம் முழுவதுமாக எடுத்துச் சொல்ல முடிவு செய்து அவனுக்கு நான் எதற்காக பேஸ்புக் வந்தேன் என்று விளக்கமாக எடுத்து சொன்னேன்.

அதைக் கேட்ட அவன் “அப்போ நீ உன்னோட சுயநலத்துக்காகத்தான் என்கிட்ட பழகுனியா அம்மா?” என்று ஒரே வார்த்தை கேட்க, என்னை யாரோ கன்னத்தில் பளார் என்று அறைந்தது போல இருந்தது.

அதற்கு மேலும் என் சுயநலத்திற்காக அவனை ஏமாற்ற விரும்பவில்லை. உடனே “ஆமாம்.. என்னை மன்னிச்சிடு..” என்று ஒரு மெசேஜை மட்டும் அவனுக்கு அனுப்பிவிட்டு என்னுடைய பேஸ்புக் அக்கவுன்ட்டை Deactivate செய்துவிட்டேன்.

நான்கு சுவருக்குள் ரகசியமாக இருக்கும் என்று நான் ஆரம்பித்த செயலின் விளைவு எனக்கு அப்போதுதான் புரிந்தது. இனியும் இதுமாதிரி தவறுகளை செய்யக்கூடாது என்று திட்டவட்டமாய் முடிவெடுத்தேன்.

அதற்கு பிறகு என்னை நானே கட்டுப்படுத்திக்கொள்ள முயற்சி செய்தேன். ஆனால் ருசி கண்ட புண்டை சும்மா இருக்குமா? ஒவ்வொரு இரவும் அடங்காமல் அடம்பிடித்தது. அதனால் மறுபடியும் நெட்டில் காமக் கதைகள் படித்து விரல் போட ஆரம்பித்தேன். கேரட், முள்ளங்கி என நீளமாக எது கிடைத்தாலும் என் கூதியில் விட்டு குடைந்துகொண்டேன். ஆனால் அது எதுவும் குட்டியுடன் பேசி விரல்போடுவது போல் சுகமாக இல்லை.

அப்போது அரையாண்டுத் தேர்வு நேரம். அலைபாயும் என் மனதை கட்டுப்படுத்திக்கொள்ள, சரணுக்கு ஒரு மணி அதிகமாகவே டியூசன் சொல்லித் தந்து என் மனதை திசைதிருப்பினேன். அதுபோக பள்ளியிலும் ஸ்பெஷல் க்ளாஸ் எடுத்ததால் நாட்கள் ஓடியதே தெரியவில்லை.

இப்படியே ஒருவழியாக அரையாண்டுத் தேர்வும் நடந்து முடிந்தது. என்னுடைய கோச்சிங்கில் சரண் எப்படியும் எல்லா சப்ஜக்டிலும் பாஸ் ஆகியிருப்பான் என்று நான் மிகவும் ஆவலோடு இருந்தேன். ஆனால் நான் எதிர்பார்க்காத விதத்தில் சரண் அரையாண்டுத் தேர்விலும் எல்லா சப்ஜக்டிலும் பெயில் ஆகியிருந்தான்.

அதை என்னால் நம்பவே முடியவில்லை. அவன் எப்படி எல்லா சப்ஜக்டிலும் பெயில் ஆனான் என்பது எனக்கு புரியாத புதிராகவே இருந்தது.

அதுபோக சரணின் அக்காவேறு ஸ்கூலுக்கு வந்து என்னை சந்தித்து “என்னாச்சு டீச்சர்? இவன் கொஞ்சம் கூட முன்னேறவே இல்லை?” என்று கேட்க, எனக்கு என்ன சொல்வதென்றே தெரியவில்லை. இருந்தாலும் “பரவால்ல டீச்சர்.. அவன நீங்க முழுப் பரிட்சையில எப்படியாவது பாஸ் பண்ண வச்சுட்டா போதும்..” என்று என் மீது நம்பிக்கையோடு சொல்லிச் சென்றாள்.

அவள் நம்பிக்கையை எப்படியாவது காப்பாற்ற வேண்டும், சரணை எப்படியாவது முழுப் பரிடசையில் பாஸ் செய்ய வைக்க வேண்டும் என நான் முழு முயற்சியில் இறங்கினேன்.

அன்று மாலை சரண் என் வீட்டுக்கு டியூசனுக்கு வந்தான். நான் அவ்வளவு முயற்சி எடுத்து அவனுக்கு டியூசன் சொல்லிக்கொடுத்தும் அவன் பெயிலாகியது ஏன் என தெரிந்துகொள்ள நினைத்தேன்.

அதனால் சற்று கோபமானதுபோல முகத்தை வைத்துக்கொண்டு “சரண் உனக்கு என்ன பிரச்சனை? ஏன் எக்ஸாம்ல பெயில் ஆன? உனக்கு என்ன பிரச்சனை இருந்தாலும் இப்ப எங்கிட்ட சொல்லனும்..” என்று கேட்டேன்.

அவன் வழக்கம்போல தலையைக் குனிந்துகொண்டு “ஒன்னுமில்ல டீச்சர்.. நான் நல்லாத்தான் படிச்சேன்..” என்றான்.

“அப்பறம் எப்படி நீ எல்லா சப்ஜக்டிலும் பெயில் ஆன? Atleast ஒரு சப்ஜக்ட்லயாவது பாஸ் பண்ணிருக்கனுமே? உனக்கு ஏதோ பிரச்சனை இருக்கு.. அது என்னன்னு எனக்கு தெரிஞ்சாகனும்..” என்றேன்.

அவன் “அதெல்லாம் ஒன்னுமில்ல டீச்சர்.. நான் அடுத்த பரிட்சையில பாஸ் பண்ணிடுவேன்..” என்றான் தலையை குனிந்துகொண்டே.

அவன் இப்படி தலையை குனிந்துகொண்டே பேசுவது எனக்கு உண்மையிலேயே கோபத்தை வரவழைத்தது. அதனால் “சரண் நீ மொதல்ல நிமிர்ந்து என்னைப் பாத்து பேசு..” என்றேன் கோபத்தோடு.

“இல்ல டீச்சர் வேணாம்..” என்று மீண்டும் அப்படியே இருந்தான்.

நான் “நீ மொதல்ல நிமிர்ந்து என்னைப் பாரு..” என்று நான் அவன் தலையை சட்டென நிமிர்த்த, உடனே பதற்றத்தில் அவன் தன் மடியில் வைத்திருந்த புத்தகங்களை கீழே சரியவிட்டான். அப்போது கீழே விழுந்த அவன் புத்தகம் ஒன்றிலிருந்து ஒரு செல்போன் வெளியே வந்து என் காலடியில் விழுந்தது.

அதைப் பார்த்ததும் அவன் சட்டென அந்த செல்போனை எடுக்க முயல, நான் அதற்குள் என் காலடியில் கிடந்த அந்த செல்போனை எடுத்துவிட்டேன்.

நான் அதை எடுத்ததும் சரண் அதிர்ந்துபோய்விட்டான். நான் அதைக் கவனித்துவிட்டு “யாரோட மொபைல்டா இது?” என்றேன்.

“இ.. இது என்னோட அக்காவோட மொபைல் டீச்சர்..” என்றான் சற்று தயங்கித் தயங்கி.

“ஓஓஓ.. அப்படியா? அப்பறம் இத நீ எதுக்கு எடுத்துக்கிட்டு வந்த?” என்றேன்.

“இல்ல டீச்சர், செல்போன் சர்வீஸ்க்கு குடுத்திருந்தேன். அதான் வரும்போது வாங்கிட்டு வந்தேன்..” என்றான். அவன் சொல்லும்போதே என்னிடம் எதையோ மறைப்பது போல இருந்தது.

அதனால் “ஓஓஓ.. அப்படியா? சரி அப்போ இது உண்மையான்னு உன் அக்காகிட்டேயே போன் பண்ணி கேட்கட்டுமா?” என்றேன்.

“ஐயோ வேணாம் டீச்சர்..” என்று பதறினான் சரண்.

“ஏன்டா இப்படி பதறுற? அப்படி இந்த செல்போன்ல என்ன இருக்கு?” என்று செல்போனை செக் செய்து பார்த்தேன். கேலரியை ஓப்பன் செய்து பார்க்கையில் உள்ளே நிர்வாணமாக பெண்ணின் போட்டோக்களும் செக்ஸ் வீடியோக்களும் இருந்தன.

“ஓஓஓ.. இதுதான் இவன் கெட்டுப்போனதுக்கு காரணமா?” என்று நினைக்கையிலேயே என் கண்ணுக்கு ஒரு புகைப்படம் தென்பட்டது. அதை நான் ஓப்பன் செய்து பார்க்கையில் உண்மையிலேயே நான் அதிர்ந்துபோனேன்.

அது நான் குட்டிக்கு அனுப்பிய என் முலையின் போட்டோ. அது எப்படி இவனிடம் வந்தது என்று குழம்பிய நான் அதை சரணிடம் காட்டி “இது யாரோட போட்டோடா? இது எப்படி உனக்கு கிடச்சுது?” என்று கேட்க, அவனோ தயங்கித் தயங்கி “நெட்ல கிடச்சுது டீச்சர்..” என்றான்.

“என்னது நெட்ல கிடச்சுதா?” என்று அடுத்த போட்டோவை பார்க்க அதுவும் குட்டிக்கு நான் அனுப்பிய போட்டோதான். இப்படி நான் குட்டிக்கு அனுப்பிய எல்லா போட்டோவும் அவன் செல்போனில் இருந்தது.

அதைப் பார்த்து நான் அதிர்ச்சியோடு சரணைப் பார்க்க, அவன் நடுக்கத்தோடு நின்றிருந்தான்.

அவனிடம் “உண்மையை சொல்லு சரண்.. இந்த போட்டோவெல்லாம் உனக்கு எப்படி கிடச்சுது?” என்றேன் உச்சகட்ட கோபத்தில்.

அவன் பயத்தில் நடுங்கியவாறே “பேஸ்புக்ல ஒரு லேடி அனுப்புனாங்க டீச்சர்..” என்றான்.

“என்னது பேஸ்புக்லயா? அவங்க பேரு?” என்க, “அவங்க உண்மையான பேரு என்னன்னு தெரியாது.. ஆனா அவங்க பேரு அம்முன்னு தெரியும்..” என்றான்.

“அப்படியென்றால்.. அப்படியென்றால்.. நான் இத்தனை நாள் குட்டி என்று சரணிடம்தான் சாட் செய்துகொண்டிருந்தேனா?” என்று நினைக்க நினைக்க எனக்கு மயக்கமே வந்தது. அப்படியே தலை சுற்றி கீழே விழுந்தேன்.

தொடரும்...