உங்களில் ஒருத்தி 7

முழு தொடர் படிக்க

நிஷாவுக்கு தன் இடுப்பை பற்றி அவனிடம் டிஸ்கஸ் பண்ணியது ஒருவிதமான சுகமாக இருந்தது.

ட்யூசன் முடிந்து சென்றபின்பு சீனுவுக்கு வீட்டில் இருப்பு கொள்ளவில்லை. ச்சே...என்ன பைத்தியமாக்கிட்டாளே... இவளுக்கு கல்யாணம் ஆகாம இருந்திருந்தா இவளையே கட்டிக்கிட்டு சந்தோசமா இருந்திருக்கலாம்..... சாப்பிடவும் பிடிக்காமல்  வீட்டில் இருக்கவும் பிடிக்காமல் அடுத்து கொஞ்ச நேரத்திலேயே நிஷாவை பார்க்க வந்துவிட்டான் சீனு. 

ஹாலில் இருந்த கண்ணனுக்கு ஒரு ஹாய் சொன்னான். 

"என்னப்பா ஒழுங்கா பிரிப்பர் பண்றியா?"

"அக்கா சொல்லிக்கொடுக்குறதால கான்பிடண்ட் வந்திருக்குனா..."

குனிந்து வாஷிங் மெஷினிலிருந்து துணியை எடுத்து பக்கெட்டில் நிரப்பிக்கொண்டிருந்த நிஷாவின் பின்னழகை ரசித்துக்கொண்டே சொன்னான். 

அவள் இப்போது வேறு ஒரு சாதாரண புடவை ப்ளவுசில் இருந்தாள். 'ஓ... காலையில் கட்டியிருந்தது நல்ல புடவை. கறை எதுவும் பட்டுடக் கூடாதுன்னு நினைச்சிட்டாளா?'

"அக்கா ரொம்ப பிஸியா?" என்று கண்ணனைப் பார்த்துக் கேட்டான்.

அவர் "ம்..." என்று மேலும் கீழுமாக தலையை ஒருமுறை அசைத்துவிட்டு, நிஷாவை பார்த்தார். நிஷா முன்பக்கம் புடவையை பிடித்துக்கொண்டு பக்கெட்டோடு வந்தாள். சீனு அவளிடமிருந்து வலுக்கட்டாயமாக பக்கெட்டை வாங்கினான்.

"வேலைக்கு ஆள் வச்சிக்க வேண்டியதுதானே...... பாருங்க வேர்த்திருக்கு. அவளது அக்குளை பார்த்துச் சொன்னான்."

"டேய்... மெஷின் துவைக்குது. நான் காயப்போடப்போறேன் அவ்வளவுதான். நீ ஓவரா ஸீன் போடாத"

"ஏண்டி.... அவன் உண்மையான அக்கறைல கேட்குறான்."

"யாரு இவனா.... வீட்ல அப்பா ஒத்தைல உழைக்கிறார்னு வராத அக்கறை"

"சரி சரி விடு" - கண்ணன் பேப்பரை படிக்க ஆரம்பித்தார். 'ஆரம்பிச்சிட்டாடா....' என்று சீனு தலையில் கை வைத்தான். 

"எனக்கு மட்டும் ஒரு வேலை கிடைக்கட்டும். அப்புறம் வச்சிக்கிடுறேன் உங்க எல்லாரையும்." - சொல்லிக்கொண்டே சீனு மாடிப்படி ஏறினான். நிஷா அங்குதான் வழக்கமாக காயப்போடுவாள். பின்னாலேய வந்தாள். 

"நான் காயப்போடட்டுமா..." என்று ஒரு துணியை எடுத்து விரித்தான். அது அவளது இன்னர் ஸ்கர்ட்.  நிஷா அவனிடமிருந்து பிடுங்கினாள். 

"நான் காயப்போட்டுக்கிடுறேன். நீ கிளம்பு"

"எப்படிக்கா எப்பவுமே இவ்ளோ சுறுசுறுப்பா இருக்கீங்க. ஏதாவது ஒரு வேல பாத்துக்கிட்டேதான் இருப்பீங்களா"

"நம்ம வேலைய நாம செய்யாம வேற யார் வந்து செய்வாங்க?"

"ஹ்ம்... இப்படி எல்லா வேலையையும் இழுத்து போட்டுக்கிட்டு செயறதுனாலதான் உடம்ப சிக்குன்னு வச்சிருக்கீங்க"

"போதும் போதும் ஐஸ் வச்சது"

சீனு அவளுக்கு எதிரே அருகில் காம்பவுண்டு சுவரில் சாய்ந்து நின்றுகொண்டு அவளது வளைந்த இடுப்பை பார்த்துக்கொண்டே பேசிக்கொண்டிருந்தான். அவள் எக்கி எக்கி காயப்போடும்போது புடவை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக விலக... புடவை இறக்கம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அவனது பார்வைக்கு வர... அவளது அடிவயிற்றின் ஆரம்பம் அவனை கவர்ந்து இழுத்தது. 'அடி கள்ளி....லோ ஹிப்பில் இருக்கிறாள். நான் சொன்னேன்னு எனக்காக இறக்கி கட்டியிருக்கிறாளோ? அல்லது வேலை மும்முரத்தில் புடவை அதுவாக இறங்கி கிடைக்கிறதா? தெரியலையே....!' சீனு அவளது இடுப்பழகை மிஸ் பண்ணாமல் ரசித்தான். அவள் துணிகளை உதறும்போது தண்ணீர் துளிகள் முகத்தில் படுவது கூடுதல் சுகமாக இருந்தது அவனுக்கு.

இப்போது நிஷா ஒரு ப்ளவுஸை எடுத்து உதற.... சீனு முகத்தை உயர்த்தி அந்த நீர்த்துளிகளின் ஸ்பரிசத்தை அனுபவித்தான். திருட்டுத்தனமாக அவள் இடுப்பைப் பார்த்தான். இப்போது புடவை இன்னும் கொஞ்சம் விலகி... அவளது தொப்புள் குழி பாதி தெரிந்தது. சீனு வானத்தில் மிதந்தான். 'ஆஹா என்ன ஒரு அற்புதமான காட்சி! அக்காவுக்கு நல்ல ஆழமான குழி போல.... ஐயோ இன்னும் கொஞ்சம் விலகினா முழுசா பாத்துடலாம். என்ன வடிவமா இருக்கும்??.... கடவுளே ப்ளீஸ்.... ப்ளீஸ்...'

நிஷா மும்முரமாக அவளது டவலை உதறி கொடியில் போட... சீனு எதிர்பார்த்தது நடந்தது. நிஷாவின் அழகிய தொப்புள் ஒரு முழு மதியைப்போல....அவனுக்கு தரிசனம் கொடுக்க.... மிக அருகில் அவன் அதை எச்சில் ஊற பார்த்து ரசித்தான். தொப்புளுக்கு ஒரு இன்ச் கீழே இருந்தது கொசுவம். அவள் சொன்ன அந்த அடிவயிற்று சதையை பார்க்கவேண்டுமென்றால் இன்னும் கொஞ்சம் இறக்கணும்போல என்று நினைத்துக்கொண்டான். அவனது கண்கள் அவளது தொப்புளை அளந்தன. 'இறைவா.... நல்ல ஆழம்.... பெர்பக்ட் ரவுண்ட் ஷேப்.... நக்கிக்கிட்டே இருக்கலாம்தான்.... வேற ஒருத்தியா இருந்தா இந்நேரம் அதில் ஒரு முத்தம் கொடுத்திருக்கலாம்....' அவன் ஏக்கமாய் பார்த்துக்கொண்டிருக்கும்போதே நிஷா பெண்ணுக்கே உரிய பாதுகாப்பு உணர்வுடன் புடவையை இழுத்து தொப்புளை மறைத்துக்கொண்டு அடுத்த துணியை எடுத்தாள். 

'ஆஹா... நிஷாவின் தொப்புள் ஒரு அழகிய வட்ட வடிவம்!' - சீனு கண்கள் மூடி அவளுடைய குழி அழகில் லயித்துப் போயிருந்தான்.

"என்னடா எதுவும் பேசாம நிக்குற?"

சீனு கண்களை மூடி கற்பனையில் அவளது தொப்புளை ரசித்துக்கொண்டிருந்தான்.

"டேய்...."

சுய நினைவுக்கு வந்த சீனு, தலையை உதறிவிட்டு பக்கத்தில் வந்தான். பக்கெட்டுக்குள் கிடந்த அவளது உள்ளாடைகளை பார்த்தான். 

"சின்ன துணிகளை காயப்போடலையா?" 

"உன் வேலைய பாக்க மாட்டியா நீ... சும்மா எல்லாத்துலயும் மூக்கை நுழைச்சிக்கிட்டு" 

"இவ்ளோ நேரம் என் வேலையைத்தான் பாத்துக்கிட்டிருந்தேன். நீங்கதான் என்ன பேசச் சொன்னீங்க"

"ஆமா இவரு பெரிய ஆராய்ச்சி பண்ணிட்டிருந்தாரு. இவரு வேலையை கெடுத்துட்டோம்....."

"ஆராய்ச்சிதான் பண்ணிட்டிருந்தேன். உங்களோட வட்ட வடிவ....."

"என்னது?"

"வட்ட வடிவ....ம்... முகத்தை பத்தி... உங்க கண்ணு மூக்கு காது அழகு பத்தி......"

"ஆரம்பிச்சிட்டியா... நான் கிளம்புறேன்." அவள் இன்னர்ஸ் துணிகளோடு பாக்கெட்டை எடுத்துக்கொண்டு படியிறங்கினாள். சீனு பின்னால் வந்தான். அவளது முதுகு முழுவதும் வியர்த்து நனைந்திருப்பதை பார்த்தான்.

"எப்பவும் லைனிங்க் க்ளாத் வச்சித்தானே ப்ளவுஸ் போடுவீங்க. இன்னைக்கு என்ன?"

நிஷா டக்கென்று குனிந்து பார்த்தாள். மாராப்பு நல்லா மூடித்தானே இருக்கு! நிம்மதியானாள்.

"ஏன்... அதனால உனக்கென்ன?" என்றாள்.

"பாருங்க வேர்வைல எப்படி தொப்பலா நனைஞ்சிருக்குன்னு.... பட் அங்க இங்கன்னு வேர்வை ட்ராப்ஸ்...அழகோ அழகு... வாட் எ லக்கி ட்ராப்ஸ்..." 

நிஷா அவனை முறைத்தாள். 'இதெல்லாம் கவனமா பாரு...' என்று வாய்க்குள் முணுமுணுத்தாள். 

"என்னங்க... கோயம்பேடு மார்க்கெட் போயிட்டு வாங்கன்னு சொன்னேனே..... சீனுவை அனுப்பட்டுமா?"

"மத்த நாட்கள்ல அவன்தானே போறான். இன்னைக்கு நானே போறேன்."

"அய்யோ பரவால்ல... நீங்க அக்காகூட டைம் ஸ்பென்ட் பண்ணுங்க. நான் போய் வாங்கிட்டு வர்றேன். தூரம் வேற..."

"ம்ஹூம்... நான்தான் போவேன்" என்று கண்ணன் கிளம்பிவிட.... சீனு கிச்சனுக்குள் நின்ற நிஷாவிடம் வந்தான். இவனைப் பார்த்ததும் அவள் எல்லாவற்றையும் இழுத்து மூடினாள். நெற்றியில் விழுந்த முடியை ஒதுக்கினாள். 

"எனக்கும் ஏதாவது வேலை கொடுங்களேன்...." - அங்கிருந்த வெங்காயத்தை எடுத்தான். அவள் பிடுங்கி கீழே வைத்தாள். போய் ஹால்ல உட்காரு என்றாள். 

"நான் இங்க வர்றதே உங்கள பாக்கத்தான். அதைவிட்டுட்டு ஹால்ல உட்காந்து டிவி பாக்க சொல்றீங்களா"

"அதுக்காக இப்படி உத்து உத்து பாப்பியா..... வேர்வை அது இதுன்னு என்ன பேச்சு இதெல்லாம்..."

"பாத்து பாத்து சைட் அடிக்கிறதுக்கு ஒர்த்தான பிகர்க்கா நீங்க. நீங்க நடந்துக்கிட்டு திரியறதுனாலதான் இந்த வீடே அழகா இருக்கு. உங்கள சுத்தி சுத்தி வர்றதுனாலதான் நானும் சந்தோசமா இருக்கேன்."

"நானே கலைஞ்ச தலைமுடியோட பழைய புடவைய கட்டிட்டு நின்னுக்கிட்டிருக்கேன். உனக்கே இதெல்லாம் ஓவரா தெரியலையாடா?"

"போங்கக்கா உங்களோட ஸ்பெஷல் உங்களுக்கே தெரியல. நான் இங்க தினமும் வர்றதே உங்களோட ஸ்பெஷல் தரிசனத்துக்குத்தான்."

'அய்யோ இவன் விவகாரமாக ஏதோ சொல்லப்போகிறான்' என்று மனசு படபடக்க.... அவளுக்கே உரிய ஆர்வத்துடன் கேட்டுவிட்டாள். 

"அது எ...என்ன தரிசனம்?"

அவள் இப்படிக் கேட்டதும், சீனு சிரித்துக்கொண்டே, அவள் கண்களை பார்த்துக்கொண்டே ஆள்காட்டி விரலால் அவளது இடுப்புச் சேலையை ஒதுக்க... அவன் புடவையை விலக்குகிறான் என்று தெரிந்ததும், 

"ஏய்ய்... என்ன பண்ற!" என்று பதறி அவனைத் தடுப்பதற்குள்,

"இதுதான் அது!" என்று சீனு அவள் குழிந்த தொப்புளைக் காட்டிச் சொல்ல.... நிஷா கண்கள் விரிய அவனைப் பார்த்தாள். அவளது முழு தொப்புளும் அவனுக்கு காட்சி கொடுத்துக் கொண்டிருக்க... "இதுதான் உன் ஸ்பெஷல்" என்று காட்டிக்கொண்டிருந்த அவனது நீண்ட விரலை பதட்டத்துடன் பார்த்தாள். 

எங்கே உள்ளே நுழைத்துவிடுவானோ என்று சட்டென்று புடவையை இழுத்து மறைக்க முயல... சீனு அவளது இரு கைகளையும் உறுதியாகப் பிடித்துவைத்துக்கொண்டு அவள் முன் மண்டியிட்டான். அவளது அழகு தொப்புளுக்குள் UFFFFF என்று ஊதினான். 

"சீனு... ப்ளீஸ்...." - நிஷா வயிற்றை உள்ளே இழுத்தாள்.

அவளது வளையல்கள் இவனது கையில் சரசரக்க, சீனு மறுபடியும் அவள் தொப்புளுக்குள் நிதானமாக ஊதினான். "UFFFFFFFFFFF....."

"ஹான்.... ப்ளீஸ்...." - நிஷா துடித்தாள்.உள்ளே இழுத்து வைத்திருந்த தொப்புளை... விட்டாள். 

சீனு தன் மீசை முடியால் அவள் தொப்புளுக்குள்... வருடினான். நிஷா மறுபடியும் தொப்புளை உள்ளே இழுத்துக்கொண்டு... தவித்தாள். அவனது சூடான மூச்சுக்காற்றும் மீசையின் வருடலும்.. அவளை நிலைகுலையைச் செய்தது.

அவன் அவள் கைகளை பிடித்துக்கொண்டே எழுந்தான். அவனைப் பார்க்க முடியாமல் நிஷா தலையைக் குனிந்துகொண்டாள். "சீனு...விடு..." என்று ஹஸ்கி வாய்ஸில் சொன்னாள்.

"இதுக்கே உங்க முகம் சிவந்திருச்சே...." என்றான். 

"ம்ஹூம்... அப்படிலாம் இல்ல" என்று நிஷா தலையை அசைத்து மறுக்க, 

"இப்போ சிவக்கும் பாருங்க..." என்று சீனு, கேரம் காயின் சுண்டுவதுபோல் விரலால் அழுத்தமாக அவள் தொப்புளுக்குள் சுண்ட... 

"ஹக்......." - நிஷா கண்களை மூடிக்கொண்டாள்.

"இந்த உலகத்துலயே என் நிஷா அக்காதான் அழகு!" என்று அவள் காதில் சொன்னான். நிஷா அவனைக் கண்திறந்து பார்த்தாள். இதயம் படபடக்க, புடவையை இழுத்து தொப்புளை மறைத்துக்கொண்டு, திரும்பி நின்றாள். 'ச்சே... கண்ணன்கூட இங்கல்லாம் இப்படி தட்டுனது கிடையாது!'

"அங்க' FAT அதிகமா இருக்குன்னு சொன்னீங்களே.... இப்படி கொஞ்சமா இறக்கி கட்டியிருந்தா எப்படித் தெரியும். நல்லா லோ ஹிப் விட்டாத்தானே பாத்து சொல்ல முடியும்... கொஞ்சமா இருக்கா அதிகமா இருக்கான்னு"

"நீ ஒன்னும் பாக்க வேணாம். உங்கம்மா உன்ன தேட போறாங்க.. போ"

"ஆமால்ல.....அம்மா தேடுவாங்க. வர்றேன்க்கா..." என்றான். 

அவள் "ம்...." என்க, 

"இன்னைக்கு முழுக்க உங்க கிண்ணம் ஞாபகமாவே இருக்கும்..." என்று சொல்லிவிட்டு நகர்ந்தான். 

கிண்ணமா?? என்று புருவத்தை சுருக்கிய நிஷா....அர்த்தம் புரிந்ததும் பொறுக்கி..... என்று நாணி உதட்டுக்குள் சிரித்தாள்.

தொடரும்...