உங்களில் ஒருத்தி 64

முழு தொடர் படிக்க

நிஷாவின் வீடு - ஈவ்னிங்

கண்ணன் சீக்கிரமாகவே வந்துவிட்டார். நிஷா ஓடி வந்து கதவை திறந்துவிட்டாள். வேக வேகமாக அவருக்கு காபி போட்டுக் கொடுத்தாள். 

அவர் அவளைக் கண்டுகொள்ளாமல் போய்விட்டார்.

"என்னங்க..." - நிஷா தயங்கி தயங்கி பவ்யமாக கூப்பிட்டாள்.

அவர் பதில் சொல்லாமல் ட்ரெஸ் சேஞ் செய்தார் 

"என்னங்க... ப்ளீஸ்... என்ன மன்னிச்சிடுங்க. இனிமே இப்படி நடக்காது"

அவர் அவளைக் கண்டுகொள்ளவில்லை. மனதுக்குள் சிரித்துக்கொண்டார். 

சீனு வந்து காலிங் பெல் அடிக்கும்போது கண்ணன் போய் திறந்தார். 

"என்ன?"

"இந்த T ஷர்ட் உங்களுக்கு சூப்பரா இருக்கே.... நிஷா எங்க?"

"எதுக்கு வந்திருக்க?"

"நிஷாவை பார்க்கணும்"

"நிஷாவை எனக்குப் பார்த்துக்கத் தெரியும்."

"இ.. இல்ல... ஆக்ச்சுவலி..."

"நீ கிளம்பலாம்."

கண்ணன் உள்ளே வந்தார். நிஷாவின் போனை வாங்கி வைத்துக்கொண்டார். ஒரு மணி நேரம் கழித்து சீனு மறுபடியும் வந்தான். 

"நிஷாவை பார்க்க முடியாது. நீ போகலாம்"

"ஒரு முக்கியமான விஷயம் சொல்லணும்ணா"

"என்ன?"

"என்னை உடனே ட்ரெயினிங்குக்கு மும்பை போகச்சொல்லிட்டாங்க. நாளைக்கு கிளம்புறேன். அதான் சொல்லிட்டு போலாம்னு..."

"ஓ... எத்தனை நாள் ட்ரெயினிங்?"

"3 நாள். நிஷாகிட்ட சொல்லணும்"

"ம்ம்... அதெல்லாம் நான் சொல்லிக்கிடுறேன். கிளம்பு.."

நிலைமை சரியில்லை என்று... சீனு போய்விட.... 

'அப்பாடா நல்ல காலம் ஆரம்பித்துவிட்டது..' என்று கண்ணன் நிம்மதியானார். 

---

இரவு - நிஷா அழுதுகொண்டே இருந்தாள். 

"டிவோர்ஸ் பண்ணிடாதீங்க..." என்று கெஞ்சினாள். 

"இனிமே சீனுகூட படுக்கமாட்டேன்னு ப்ராமிஸ் பண்ணு"

உடனே ப்ராமிஸ் செய்தாள். 

அவளைப் பார்க்க அவருக்குப் பரிதாபமாக இருந்தது. 'ஒரு பேச்சுக்கு, சொன்னதுக்கு, ஆடிப்போயிட்டாளே... சூப்பர் என்று மனதுக்குள் சிரித்துக்கொண்டார். இன்னும் ரெண்டு மூணு நாள் நல்லா அழட்டும்! என் அருமை புரியட்டும்.'

மறுநாள் - 

கண்ணன் எதுவும் பேசவில்லை. இவள் கொண்டுவைத்த சாப்பாடை கண்டுகொள்ளவில்லை. போனையும் கொடுக்கவில்லை. இவளுக்கும் கேட்கத் தைரியம் இல்லை. கள்ளத் தொடர்பு இல்லாமல் வேறு எந்த பிரச்சனையாக இருந்தாலும், அவள் இப்படி அடங்கி இருந்திருக்கமாட்டாள்.

"அப்பா நேத்து போன் பண்ணியிருந்தார். டாக்டரை பார்க்க அப்பாயிண்ட்மெண்ட் அரேஞ் பண்ணி கொடுத்திருக்காரு. நாளைக்கு போகலாமா?" என்றாள். 

"இனிமே எந்த ட்ரீட்மெண்ட் மண்ணாங்கட்டியும்  நமக்கு தேவைப்படாது..." - கண்ணன் கோபமாக சொல்லிவிட்டுப் போய்விட்டார்.

காயத்ரி வந்தாள். நிஷாவுக்காக பரிதாபப்பட்டாள். 

"நீ டிவோர்ஸ்க்கு ஓத்துக்கிட்டு சீனுவை கல்யாணம் பண்ணிக்கோடி"

"வேணாம் காயத்ரி. அப்பா அம்மா நொந்துடுவாங்க. ராஜ்க்கு கல்யாண நேரம் வேற. என் ஆசைகள்தான் தீர்ந்துடுச்சே.... இனிமே சீனு இல்லாம என்னால இருக்க முடியும்" - ( முடியாது என்று தெரிந்தும், காயத்ரிக்காக இப்படி சொன்னாள்)

"நிஷா.... இந்த ஆசைகள் எல்லாம்.. பசி மாதிரி. தீர்ந்த மாதிரி இருக்கும். மறுபடி பசிக்கும். அதோட... நான் சொல்றேன்னு கோவிச்சுக்காதே... கண்ணன் உனக்கு லாயக்கில்லாதவர். சீனுகூட நீ படுத்துட்டது தெரிஞ்சதும் அவரோட சுயநலத்துக்காக பொத்திக்கிட்டு இருந்த கோழை. இப்போ உன்மேல இருந்த பாசத்துக்காக மன்னிச்சேன்னு ஸீன் போடுறார்."

"இல்லடி. நான் அவருக்கு ப்ராமிஸ் பண்ணிட்டேன். நீயும் சீனுவும் ஹேப்பியா இருங்க."

"சீனு உன்கிட்ட பேசணும்னு சொல்றான்.." என்று போனை எடுத்தாள். 

"பேச விருப்பம் இல்லைன்னு சொல்லிடு காயத்ரி."

இரவு - கண்ணன் அவளிடம் பேசவில்லை. அவளைப் பார்க்க விருப்பமில்லாமல் திரும்பிப் படுத்துத் தூங்கினார். காவ்யாவை போடுவதுபோல கனவு கண்டுகொண்டிருந்தார்

மறுநாள் - 

காலையில் அவளிடம் பேசாமலே போய்விட்டார். நிஷாவுக்கு அழுகையாக வந்தது. 

லேபில் - காவ்யா நன்றாக உடை உடுத்திக்கொண்டு அழகாக வந்திருந்தாள். இருவரும் கள்ளப்பார்வை பார்த்துக்கொண்டனர். 

ஒருமுறை ஆளில்லாத நேரம் கண்ணன் தைரியத்தை வரவழைத்துக்கொண்டு காவ்யாவின் பின்னழகில் கைவைக்க, அவள் பதறி விலகினாள். 

"ரொம்பத்தான் தைரியம்" என்று இமைகளை தூக்கினாள். கண்ணனுக்கு ஜிவ்வென்றிருந்தது. சந்தோசமாக இருந்தார்.

ஈவ்னிங் - கண்ணன் சீக்கிரமாக வந்தார். நிஷா ஓடி ஓடி அவரை கவனித்துக்கொண்டிருந்தாள். அடிமைப்பெண்ணாக மாறியிருந்தாள். அவளது மாற்றம் பார்த்து கண்ணனுக்கு பெருமையாக இருந்தது. அவள் கொடுத்ததை சாப்பிட்டார்.

"கோவிலுக்குப் போகலாமா?..." - போனால் போகுது என்று பாவப்பட்டு பேசுவதுபோல் கேட்டார்.

"சரிங்க..."

நிஷா வேகவேகமாய் அவருக்கு பிடித்த ஒரு புடவையை கட்டிக்கொண்டு, பூக்கூடையை எடுத்துக்கொண்டு வந்தாள். 

'கடவுளே... எனக்கு டிவோர்ஸ் ஆகக்கூடாது. சீனு மேல எனக்கு இருக்குற கள்ளக்காதல் முழுசா என்னைவிட்டுப் போயிடனும்.' என்று மனம் உருகி வேண்டிக்கொண்டாள். அப்படி வேண்டும்போதுதான் அவள் பெண்மை அநியாயத்துக்கு மலர்ந்து, சூடாகி, நமநமத்தது. எல்லா ஓலாட்டங்களும், சீண்டல்களும் ஞாபகத்துக்கு வந்தன. கண்களை இறுக்க மூடிக்கொண்டு சின்சியராக வேண்டினாள்.

இரவு - நிஷா பெட்டில் சோகமாய் ஒடுங்கிக் கிடந்தாள். கண்ணனோ காவ்யாவை தொடுவதும் உரசுவதுமாய் அன்று சந்தோசமாக இருந்ததை நினைத்து பாத்ரூமுக்குள் கையடித்தார். 

---

மறுநாள் காலை-

"ஹாஸ்பிடல் போகலாம்" என்றார் கண்ணன். நிஷா அப்போதுதான் நிம்மதியாக மூச்சுவிட்டாள். 'அப்போ டிவோர்ஸ் கிடையாது. கடவுளே... என்ன காப்பாத்திட்ட!'

இருவரும் கிளம்பி மோகன் ரெகமெண்ட் பண்ணியிருந்த டாக்டரைப் போய் பார்த்தார்கள். நிஷா களையில்லாமல் இருந்தாள். கண்ணன் தன் பழைய ரிப்போர்ட்டை காட்டினார்

எல்லாம் சரியாக ஒரு வருடம் ஆகும்னு சொன்னாங்க டாக்டர்.

கண்ணன் கவலையாய் கேட்க, டாக்டரும் மீண்டும் அதையே சொன்னார். "ஆறு மாதம் போதும். மேக்சிமம் ஒரு வருடம். நான் சொல்ற டெஸ்ட்டுகளையும், மருந்துகளையும் எடுத்துக்கோங்க. நான் சொல்ற மாதிரி உங்க பழக்க வழக்கங்களை மாத்திக்கோங்க. நம்பிக்கையா இருங்க."

வீட்டுக்கு வரும்போது கண்ணன் கேட்டார்.

"அன்னைக்கு...உங்க விஷயம் காயத்ரிக்கு தெரிஞ்சிருக்கும் இல்லையா?"

"ம்...."

"அவ என்னைப் பத்தி என்ன நினைப்பான்னு யோசிச்சுப் பார்த்தியா?"

"உங்களுக்குத் தெரியாமத்தான் நாங்க வந்திருக்கறதா அவளுக்குச் சொல்லியிருந்தேன்"

"இருந்தாலும் எனக்கு கெட்ட பெயர்தானே... பொண்டாட்டியை இப்படி விட்டிருக்கானேன்னு"

"அவன் அங்க வச்சே கண்டிப்பா பண்ணனும்னு பொறுமையில்லாம சொல்லிட்டே இருந்தான். என்ன செய்றதுன்னு தெரியாம..."

"இதுக்கு முன்னாடிலாம் எங்க பண்ணுவீங்க?"

"ந... நம்ம வீட்டுலதான்." - நிஷா சொல்லிவிட்டுத் தலைகுனிந்தாள். கண்ணன் பெருமூச்சு விட்டார்.

இதைச் சொல்லும்போது நிஷாவுக்கு பிளாஷ் அடித்ததுபோல் சீனுவிடம் விதம் விதமாக ஓல் வாங்கிய காட்சிகள் ஞாபகத்துக்கு வர.... அவளது பெண்மையில் திடீரென்று ஒரு சுகம் பரவியது. கண்களை மூடி அதை தவிர்க்க முயன்றாள். ஆனால் புண்டையில் சூடு ஏறியது. அந்த சுகம் அவளை பாடாய் படுத்தியது. 

வீட்டுக்குப் போனதும் பூஜை ரூமுக்குள் நுழைந்து மனம் உருகி வேண்டிக்கொண்டாள். 'கடவுளே... தீய எண்ணங்களை என் மனதில் இருந்து அகற்று!'

இரவு - கண்ணன் நிஷாவை ரெஸ்ட்டாரண்ட் கூட்டிக்கொண்டு போனார். நிஷாவுடன் ஒன்றிரண்டு வார்த்தைகள் பேசினார். அதுவே அவளுக்கு மிகப்பெரும் ஆறுதலாக இருந்தது. 'இவர்தான் அப்பா அம்மா பார்த்துவைத்த என் கணவர். இதுதான் என் வாழ்க்கை. சீனு என்பவன் யாரோ...! என்று மனதுக்குள் திரும்ப திரும்ப சொல்லிக்கொண்டாள்.

படுக்கையில் - நிஷா சோகமாக துவண்டு போய் கிடந்தாள். கண்ணன் மனம் இரங்கினார் 

'ச்சே... இவளை இப்படி அழவைத்துவிட்டோமே' என்று கண்ணன் வருத்தத்தோடு அவள் அருகில் வந்து அமர்ந்தார். 'சின்னதா ஒரு பொய் சொன்னதுக்கு இப்படி நொருங்கிப் போயிட்டாளே...'

"நிஷா..."

அவள் மூக்கை உறிஞ்சியபடி நிமிர்ந்து பார்த்தாள். அவளுடைய கண்கள் அழுது அழுது சிவந்திருந்தன. கண்ணன் அவள் முதுகைத் தடவிக்கொடுத்தார். 

"நீங்க சொல்றபடியே கேட்குறேங்க. என்ன வெறுத்துடாதீங்க ப்ளீஸ்...." - அவள் அவர் மடியில் படுத்துக்கொண்டாள்.  

"சரி சரி விடு. என் மேலயும் தப்பு இருக்கு. நான் சீனுகூட உன்னை அனுப்பியிருக்கக் கூடாது."

"நீங்க கோபப்படலைன்னதும், உங்களுக்கு இதுல முழு சம்மதம்னு நினைச்சுட்டேங்க"

கண்ணன் யோசித்தார். 'போதைல... சீனுவை கண்டிக்காதது என் தப்பு. அப்போ லோ கான்பிடன்ஸ். அடுத்து அவன் நிஷாவை கூட்டிட்டு போகும்போது சும்மா இருந்தது ரெண்டாவது தப்பு. அப்போ எனக்கு காவ்யாதான் பெருசா தெரிஞ்சா. அதான் சீனுமேல கோபப்படல. தடுக்கல. இதுக்கு பாவம் நிஷா என்ன பண்ணுவா? அவன் ஏதேதோ பண்ணி இவளை மயக்கியிருக்கிறான்...'

வாஞ்சையுடன் அவள் கூந்தலை தடவிக்கொடுத்தார்.

"நான் உனக்கு ஏதாவது குறை வச்சிருக்கேனா நிஷா?"

"இ.. இல்லங்க. நீங்க என்ன நல்லாத்தானே பாத்துக்கிட்டிருக்கீங்க."

"அப்புறம் ஏன் அப்படிப் பண்ண நிஷா?"

"எ... எத கேட்குறீங்க கண்ணன்?"

"அன்னைக்கு நைட்டு... இந்த பெட்ல... என்ன பக்கத்துல வச்சிக்கிட்டே அவனுக்கு பண்ணிட்டிருந்தியே...  ஏன் அப்படி பண்ண?"

நிஷாவுக்கு, இதைக் கேட்டதும் அந்த சம்பவம் நினைவுக்கு வர, அவளையுமறியாமல் மார்புக் காம்புகள் தடித்தன. பெண்மையில் சுகமான சூடு பரவியது. காய்ந்து சோர்ந்துபோய் கிடந்த அவள் உடலுக்கு அது ஆறுதலாயிருந்தது.

"என்னையே என்னால நம்பமுடியலைங்க. அவன்கூட இருக்கும்போதெல்லாம் என்னையே நான் மறந்திடுறேன். இனிமே அப்படி பண்ணமாட்டேன்"

"ஸீ... நான் ஏன் கேட்குறேன்னா  நீ என்கிட்ட ரொம்ப கன்சர்வேட்டிவாகவும் அவன்கிட்ட நல்லா ப்ரீயாவும் நடந்துக்கற. இன்னொரு எக்ஸாம்பில் சொல்லனும்னா... நீ அவனை கேக் தடவ விட்டது...!"

நிஷா அவரைப் புரியாதமாதிரி பார்த்தாள். 'ஐயோ... இப்போலாம் ரொம்ப விவரமா கவனமா பேசுறார்!'

"நான் கேக் தடவ வந்தா.... வேணாம் வேணாம்  குளிக்க வச்சிடாதீங்கன்னு தள்ளிவிட்டுட்டு ஓடிடுவ. ஆனா அவனுக்கு மட்டும் முழுசா காட்டிட்டு நின்னுருக்க."

"கண்ணன்... அன்னைக்கு அவன்கிட்டயும் நான் உங்ககிட்ட சொல்றமாதிரி வேணாம் வேணாம்னுதான் சொன்னேன். ஆனா அவன் எங்க கேட்குறான்? சொல்லச் சொல்லக் கேட்காம என்னை ரூமுக்குள்ள தூக்கிட்டு போய் என் துணிகளையெல்லாம் அவுத்தான். ஜஸ்ட் லைக் தேட் ஒட்டுத் துணிகூட இல்லாம என்ன நிக்கவச்சி கேக்கை உடம்பு முழுக்க தடவி விட்டுட்டான். நான் என்ன செய்யட்டும்?"

கண்ணன் வருத்தத்தோடு அவளை பார்த்தார். 

"உனக்கு அது பிடிச்சிருந்தா?.. ஐ மீன்... இப்படி வேணாம் வேணாம்னு சொன்னாலும், அத கேட்காம பண்றது..."

"ம்.. பிடிச்சிருந்தது"

"அப்போ உன்ன கம்பெல் பண்ணி பண்ணனுமா"

"இ... இல்லங்க... கொஞ்சம் உரிமையா... கொஞ்சம் விளையாட்டா..... பண்ணா பிடிக்கும்..."

"அதென்ன உரிமையா..? விளையாட்டான்னா..ம்ம்ம்...?? கேக் வச்சிக்கிட்டு உன்ன துரத்தணுமா"

"ம்ஹூம்....  கிட்டத்தட்ட அதுமாதிரி"

"புரியுற மாதிரி சொல்லு நிஷா ஐ ஆம் ஜஸ்ட் க்யூரியஸ்"

"அய்யோ அதை நான் எப்படி சொல்லுவேன்... நீங்க தப்பா எடுத்துப்பீங்களோன்னு பயமா இருக்கு"

"பீ  ஃபிராங்க் வித் மி நிஷா. நீயும் நானும் மனம் விட்டுப் பேசணும்னு நினைக்கிறேன். நான் தப்பா எடுத்துக்க மாட்டேன். சொல்லு."

"நான் உங்க பொண்டாட்டியா இருந்தாலும் என்கிட்ட நீங்க ஏதோ வேற வீட்டுப் பொண்ணு மாதிரி டிஸ்டன்ஸ் மெயின்டைன் பண்றீங்களோன்னு பலநேரம் யோசிச்சிருக்கேன். ஆனா அவன்?? என்கிட்ட எல்லா உரிமையும் எடுத்துக்கறான். அவன் சொந்த பொண்டாட்டி மாதிரி ட்ரீட் பன்றான்.  நான் வேணாம் வேணாம்னு சொன்னாலும் என்னை அம்மணமாக்கி கேக் தடவுறான்! கேக் தடவினதுக்கப்புறம்  ட்ரெஸ் போட்டுக்கச்சொல்லி நடக்கவிடுறான். அதிகாரம் பன்றான்."

"அதிகாரம் பன்றானா.... என்னடி சொல்ற?"

"ஆமாங்க.... இன்னர்ஸ்க்குள்ள கேக் வச்சிக்கிட்டே அவன் முன்னாடி நடந்துக்கிட்டு திரியச் சொன்னான். அப்புறமாத்தான் என்ன தூக்கிட்டுப் போய் செஞ்சான். அதுவும் உடனே செய்யல. என் உடம்புல ஒட்டியிருந்த கேக்கையெல்லாம் சாப்பிட்டுட்டு அப்புறம்தான் செஞ்சான்.. அவனுக்கு எப்போலாம் தோணுதோ அப்போலாம் உரிமையா தூக்கிட்டுப் போய் அவன் இஷ்டப்படி அனுபவிக்கிறான். இப்படிப் படுடி அப்படிப் படுடின்னு ஆர்டர் போடுறான். இப்படிக் காட்டுடி அப்படிக் காட்டுடின்னு புரட்டிப் புரட்டிப் போடுறான். நான் உங்க பொண்டாட்டிங்கற நினைப்பே அவனுக்கு இல்ல கண்ணன்..."

இதைச் சொல்லும்போது நிஷாவின் பெண்மை மலர்ந்தது. இதமான சூடு பரவியது. காம்புகள் தடித்தன. 'அய்யோ... என்ன நல்லா செஞ்சான் செஞ்சான்னு இவர்கிட்ட சொல்லிட்டே இருக்கனும்போல இருக்கே... இது என்னமாதிரியான சுகம்?'

"ஷிட்!" - கண்ணன் ஆத்திரத்தில் எழுந்தார். அவரால் அந்தக் காட்சியைக் கற்பனை பண்ணிக்கூடப் பார்க்கமுடியவில்லை.

"இதுக்குதான் சொன்னேன். உங்க மனசு கஷ்டப்படும்னு."

"நோ நோ.. ஐ ஆம் ஆல்ரைட். பட் நான்கூட பண்ணாத விஷயத்தை எல்லாம் நீ ஏன் அவனை பண்ணவிட்ட?"

"ஏங்க... அவன் வலுக்கட்டாயமா கேக்கை தடவுனான். நல்லாயிருக்கு நல்லாயிருக்குன்னு சொல்லி காலை விரிச்சிப் பிடிச்சிக்கிட்டு நக்குறான். நான் என்ன செய்ய முடியும்?"

( இதை சொல்லும்போது அவள் பெண்மை துடித்தது. அங்கிருந்து சுகம் உடல் முழுவதும் பரவியது. மதன நீர் கசிந்தது. நிஷா ரகசியமாக உச்சமடைந்தாள்)

கண்ணன் எச்சில் விழுங்கினார். 'பாவி... இவ காலை விரிச்சிப் பிடிச்சிக்கிட்டு நக்கியிருக்கான். ச்சே'

அவளையுமறியாமல் அவள் முகம் கோணிக்கொண்டு கண்கள் சொருகுவதை கண்ணன் கவனித்தார். 

"என்னாச்சு நிஷா?"

"ஒ... ஒண்ணுமில்லைங்க."

எழுந்து பாத்ரூமுக்குள் ஓடினாள். கொஞ்சநேரம் நைட்டியைத் தூக்கிக்கொண்டு காலைப் பிளந்துவைத்துக்கொண்டு கண்மூடி சீனு தன்னை நக்குவதுபோல் கற்பனை செய்து அந்த சுகத்தை அனுபவித்தாள். கழுவிவிட்டு வெளியே வந்தாள். 'அய்யோ திருட்டு சுகம் அனுபவிச்சு அனுபவிச்சு ரொம்ப கெட்டுப்போயிட்டேன்.' நொந்துகொண்டே அவர் அருகில் உட்கார்ந்தாள். 

கண்ணன் சீரியஸாக உட்கார்ந்து யோசித்துக்கொண்டிருந்தார்.

"நான் என்ன நினைக்குறேன்னா... நீ என்கிட்ட ரொம்ப கன்சர்வேட்டிவா நடந்துக்கற இல்லையா...  ஸோ நான் ஜென்டிலா நடந்துக்கறேன். ஆனா நீ அவன்கிட்ட நல்லா ப்ரீயா நடந்துக்கற. அதனாலதான் அவன் உன்ன டிப்பரண்டா ட்ரீட் பன்றான். அது உனக்கு பிடிச்சிப் போயிருச்சு."

"இல்லங்க. உங்ககிட்ட இருக்கறமாதிரிதான் அவன்கிட்டயும் கன்சர்வேட்டிவ்வா இருக்கேன். சொல்லப்போனா அதைவிட அதிகமா. ஆனா அவன்?? தொப்புளுக்கு கீழ கட்டுடின்னு ஆர்டர் போடுறான். கட்டமாட்டேன்னு சொன்னா உரிமையா கொசுவத்தை புடிச்சி கீழ எறக்கி வச்சிடுறான். அவன் கேட்குறப்போலாம் அவனுக்கு தொப்புள் காட்டணும்."

"நானும் உரிமையா உன்கிட்ட எத்தனையோ தடவை உன் தொப்புளைக் காட்டச் சொல்லியிருக்கேனே... ஆனா நீ காட்டமாட்டேன்னு பிகு பண்ணுவ"

"நீங்க சொல்லுவீங்கதான். இல்லைன்னு சொல்லல. ஆனா நான் சும்மா பேச்சுக்கு... ஒரு தடவை,  வேணாங்க...ன்னு சொன்னாகூட போதும். உடனே உங்க வேலையை பாக்கப் போயிடுவீங்க. ஆனா அவன் எத்தனை தடவை காட்டுடி.. காட்டுடி...ன்னு கெஞ்சுவான் தெரியுமா? புடவையை இழுத்து இழுத்து மூடுவேன். ஆனா அவன் விலக்கி விலக்கி முத்தம் கொடுத்துக்கிட்டே இருப்பான். அதையும் மீறி மறைச்சு வச்சிக்கிட்டு அடம்பிடிச்சா குண்டில தட்டுவான். வாசல்ல பத்துப் பேரு நின்னு என்ன கூப்பிட்டுட்டு இருந்தாலும் சரி, அவன் ஆசை தீரூரவரைக்கும் முத்தம் கொடுத்து நக்கிட்டுதான் அனுப்புவான். அப்புறம் எப்படிங்க உங்ககிட்ட நடந்துக்கற மாதிரியே நான் அவன்கிட்ட நடந்துக்க முடியும்?"

கண்ணன் தலையை குனிந்துகொண்டார். 'ஆம். நிஷா சொல்வது உண்மைதான். வேணாம் என்றதும் விலகிப் போறவன்தான் ஒரு ஜென்டில்மேன் என்ற என் கான்சப்ட் இந்த மாதிரி சின்னச் சின்ன சில்மிஷங்களுக்கு பொருந்தாதுன்னு நினைக்காம விட்டுட்டேனே. அவள் உண்மையிலேயே வேணாம் என்கிறாளா அல்லது சும்மா பிகு பண்ணுகிறாளா என்று தெரிந்துகொள்ளாமல் இருந்துவிட்டேன்.'

"புரியுது நிஷா. நான் உன்கிட்ட கொஞ்சம் நாட்டியா இருந்திருக்கணும். ஆனா என்னால ஒரு விஷயத்தை மட்டும் நம்பவே முடியல நிஷா. நீ எப்படி சாதாரண பையன் அவனை நெருங்க விட்ட? அவன் உன்ன படுக்க வைக்கிற அளவுக்கு... மை காட்... அன்பிலீவபிள்"

"அது... நாம அதிகமா செக்ஸ் வச்சிக்காததால.... நான் ரொம்ப வீக்கா இருக்கேங்க"

"என்ன நிஷா சொல்ற?"

"ஆமாங்க. எனக்கே தெரியாம நான் ரொம்ப சென்சிட்டிவ்வா இருந்திருக்கேன். ஒருநாள் சும்மா.. விளையாட்டா விரல் வச்சி சுண்டுனான். அதையே தாங்கமுடியல"

"சுண்டுனானா? எங்க? முழங்கைலையா?"

"இ... இல்ல..." - நிஷா தயங்கினாள்.

"சும்மா சொல்லு நிஷா. எனக்குத்தான் எல்லாம் தெரியுமே.... நீ என்கிட்ட எதையும் மறைக்கக்கூடாது. சொல்லு... எங்க தட்டுனான்?"

"தொப்புள்ல..... விளையாட்டாத்தான்."

"என்னடி சொல்ற? உன் தொப்புள்ள அவனுக்கு என்ன விளையாட்டு? நீ எதுக்கு அவனுக்கு தொப்புள் எல்லாம் காட்டுன?"

"நான் காட்டலங்க...... எப்படியோ.. புடவை விலகியிருக்கும்போது... நல்லா குழியாயிருக்குன்னு... ஸ்ட்ரைக் பண்ணிட்டான்.  கத்திட்டேன்"

கண்ணன் அமைதியாக இருந்தார். இமைகள் படபடக்க, தேன் உதடுகள் பிரித்து, தான் சோரம்போன கதையை சொல்லும் அவளை... பார்த்தார்.

"உனக்கு அதெல்லாம் பிடிச்சிருந்தா நிஷா?"

"ஆமாங்க. எனக்கு இந்த மாதிரி டீஸிங்லாம்... ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு. இதைத்தான் அவன் யூஸ் பண்ணிக்கிடுறான்"

"எப்படி உன்ன டீஸ் பண்ணனும்னு சொல்லு நிஷா. நான் உனக்காக எது வேணும்னாலும் செய்வேன்."

"பாத்தீங்களா... மறுபடியும் தப்பு பண்றீங்களே. அவன் நான் எதுக்காக ஏங்குறேன்னு புரிஞ்சிக்கிட்டு, நான் சொல்லாமலேயே பன்றான். அதுமாதிரி... நீங்களும் என்ன உரிமையா ஹேண்டில் பண்ணனும்"

"ஸீ... நீ எதுக்காக ஏங்குறன்னு தெளிவா என்கிட்டே சொல்லிடு. ஐ வில் ஜஸ்ட் டூ இட்."

"க...கட்டில்ல... என்ன பொன்னே பூவேன்னு பண்ணாம அடிச்சி துவைச்சு கசக்கிப் பிழிஞ்சி காயப்போடணும். எதிர்பார்க்காத நேரங்கள்ல... என்ன டீஸ் பண்ணி லவ் பண்ணனும். என்ன ஒரு ஆம்பளையா அதிகாரம் பண்ணி சுகப்படுத்தனும். என்ன உங்க கன்ட்ரோல்ல வச்சிக்கிடனும்"

நிஷா ஓப்பனாக நேரடியாக சொல்லிவிட்டாள். கண்ணனுக்கு அதைக் கேட்டதிலிருந்து மனதுக்கு பாரமாக இருந்தது. அது அவரை தூங்கவிடாமல் செய்தது.

தொடரும்...