ஆசை 61

முழு கதை படிக்க

 கொஞ்சம் நேரம் படுத்திருந்த சுபா எழுந்து மணியை பார்க்க 4ஆகி இருந்தது. அடிச்சு போட்ட மாதிரி களைப்பு. அப்படியே படுத்து தூங்கலா என்று நினைத்தாள். ஆனால் ஒரு வேலை ராஜ் முழித்து விட்டாள் அவருக்கு சந்தேகம் வரும் என்று மனசுக்குள் யோசித்துக் கொண்டே படுத்திருந்தாள். ஆதிஷ் அவள் முதுகிலிருந்து சரிந்து அருகில் படுத்துக் கொண்டான். அவள் மெல்ல புரண்டு படுக்க, அவள் சூத்தில் ஒரு வித வலி தெரிந்தது. அருகில் இருந்த பாவாடையை எடுத்து புண்டை, சூத்தை துடைத்துக்கொண்டாள். இப்போது கொஞ்சம் இதமாக இருக்க, அப்படியே படுத்திருந்தாள். ஆதிஷ் அவளை பார்த்து மெல்ல சிரித்தான். 

"அம்மா எப்படி இருந்துச்சு"
 
"ஹ்ம்ம் கிழிச்சிட்ட.." 

என்று வெட்க்கப் புன்னகை பூத்தாள்.
 
"சாரி ம்மா. வலிச்சுதா.."
 
"இப்போ இதை பத்தி பேச வேணாம். சரி நான் அந்த ரூமுக்கு போறேன்."
 
அம்மணமாக எழுந்து பாத்ரூம் சென்று கை, கால், புண்டை, சூத்தை எல்லாம் அலம்பி விட்டு வெளியே வந்தாள். அங்கே இருந்த ப்ரா, பாவாடையை எடுத்து மாட்டி கொண்டு நயிட்டி எடுத்து தலை வழியே போட்டு கொண்டாள். ஆதிஷ் அப்படியே படுத்து இருந்தான். 

"ஏதாவது டிரஸ் போட்டுகிட்டு படு" என்று சொல்லிவிட்டு கிளம்பினாள். 

அவள் நடக்கும் போது கால்களை கொஞ்சம் அகட்டி வைத்து நடந்தாள்.

"அம்மா நார்மலா நடங்கம்மா. ஏன் ஒரு மாதிரி நடக்குறீங்க"
 
"ஹ்ம்ம். செய்யறதை செஞ்சுட்டு கேக்குறதை பாரு" என்று அங்கே இருந்த தலையணை எடுத்து அவன் மேல் வீசிவிட்டு வெளியே வந்தாள்.
 
"நான் வேணும்னா மருந்து போட்டு விடட்டுமா..." என்று குஞ்சியை ஆட்டி காட்டினான்.
 
"ச்சீ போடா.. பொருக்கி" என்று சொல்லிவிட்டு சென்றாள். ஆதிஷ் போர்வையை எடுத்து போர்த்திக் கொண்டு படுத்தான். சுபாவுக்கு இதுக்கு மேல தூங்க மனமில்லை. பாத்ரூம் போய் ஹீட்டர் ஒன் பண்ணி நல்லா குளிச்சிட்டு கிச்சன் வேலைகளை பார்க்க ஆரம்பித்தாள்.
 
சில நாட்கள் நகர்ந்தன.  

ஒரு நாள். சுபாவும், ராஜும் வெளியே ஏதோ ஷாப்பிங் பண்ணிவிட்டு வீடு திரும்பும் போது சுபா ராஜிடம் ஆதிஷின் ஆபீஸ் பத்தி கேக்க, ராஜுக்கு அப்போது தான் சுபா இது வரை ஆதிஷின் ஆபீசை பார்க்க வில்லை என்பது புரிந்தது. சுபாவை கூட்டிக் கொண்டு நேராக ஆதிஷின் ஆபீஸ் இருக்கும் இடத்தை நோக்கி பைக்கை ஓட்டினார்.  

அவர்கள் ஆபீஸை அடையும் போது மணி பகல் 11. உள்ளே போன அடுத்த நொடி அங்கிருந்த ஆதிஷின் நண்பர்கள் சுபாவையும், ராஜையும் வரவேற்றனர். ஆதிஷுக்கு ஒரே அதிர்ச்சி. உள்ளே கூட்டி போய் அவர்கள் வேலை செய்யும் இடத்தை காமித்துக்கொண்டு இருக்கும் போது வெளியே சென்று இருந்த செல்வம் வந்தான்.
 
செல்வத்திற்கு அப்போது தான் சுபா ஆதிஷின் அம்மா என்பது தெரிய வர, அவன் அப்படியே உறைந்து விட்டான். ஆதிஷ் முன்னாடியே தான் சுபாவுடன் உடலுறவு கொண்டதை நினைத்து பார்த்தான்.  என்ன பேசுவதென்று புரியாமல் விழித்தான்.
 
சுபாவுக்கு அவனை பார்த்ததும் பேரதிர்ச்சி. 

பேச்சு வராமல் தயங்கி நின்றாள்.  ஆதிஷ் அவர்கள் இருவரையும் பார்த்த ஆதிஷ் அவர்கள் விஷயம் அப்பாவுக்கு தெரிய கூடாது என்று நிலைமையை சரிக்கட்ட செல்வத்தை அறிமுகபடுத்துவது போல பேசினான்.
 
"அப்பா இவன் செல்வம். இவனை நீங்க பாத்தது இல்லை. இவனை கொஞ்ச நாள் முன்னாடி ஆபீஸ் அட்மின் வேலைக்கு சேர்த்துருக்கேன். இவன் இதுக்கு முன்னாடி அம்மாவும், நித்யா அக்காவும் போன ஜிம்ல வேலை செஞ்சுட்டு இருந்தான்."
 
"அப்படியா. நல்லா இருக்கியா தம்பி" என்று செல்வத்தை கேட்டு விட்டு சுபாவிடம் "சுபா உனக்கு இவனை தெரியுமா" என்று கேட்டார் ராஜ்.
 
சுபா "ஹ்ம்ம் தெரியும்ங்க. 2 மாசம் முன்னாடி வரை ஜிம்ல இருந்தார்." என சொல்லிவிட்டு செல்வத்தை பார்த்து "செல்வம் நல்லா இருக்கீங்களா. எப்போ சென்னை வந்தீங்க. ஊருக்கு போறதா சொன்னீங்களே" என்றாள்.
 
"இப்போ 1 மாசம் ஆக போகுது ஆண்ட்டி. நீங்க ஆபீசை பாருங்க.  எனக்கு கொஞ்சம் வேலை இருக்கு" என்று செல்வம் நழுவிக்கொண்டான்.

ராஜ் அங்கே இருந்த சிலருடன் பேசி கொண்டிருக்க சுபா ஆதிஷை நோக்கி கண் ஜாடை காட்டி தனியாக பேசணும் என்று சொல்ல அவனும் அவளும் அங்கிருந்து நகர்ந்து ஒரு மீட்டிங் ரூமுக்குள் சென்றனர். 

சுபா மெல்லிய குரலில் "ஏண்டா செல்வத்தை வேலைக்கு சேர்த்ததை சொல்லலை" என்றாள்.
 
"அம்மா 1 மாசத்துக்கு முன்னாடி வந்தான். வேலை இல்லாமல் கஷ்டப்படுவதா சொன்னான். பாக்க பாவமா இருந்துச்சு. அதுவும் இல்லாம, நமக்குள்ள அது நடந்ததுக்கு அவன் தானே காரணம். அவன் இப்போ எந்த பொன்னையும் அந்த மாதிரி பாக்குறது இல்ல ம்மா"
 
"அது சரி, ஆனா இப்போ அவனுக்கு நீயும் நானும் அம்மா பையன்னு தெரிஞ்சு போச்சுல்ல"
 
"ஆமாம் ம்மா.  அதான் என்ன பயன்றதுன்னு தெரியல."
 
"முன்னாடியே சொல்லி இருந்தா நான் வராம இருந்து இருப்பேன்ல"
 
"நீங்க திடிர்னு வருவீங்கன்னு எனக்கு எப்படி தெரியும். சரி விடுங்கம்மா.  நான் ஏதாவது சொல்லி சமாளிச்சுக்குறேன்"
 
அப்போது ராஜ் உள்ளே வந்தார். "என்ன சுபா பாத்துட்டேல்ல, கிளம்பலாமா.  அவங்க வேலைய பார்ப்பங்கள்ல."
 
"ஹ்ம்ம் சரிங்க. வாங்க போகலாம்" 

அவர்கள் கிளம்பும் போது சுபா அங்கே இருந்த ஆதிஷின் நண்பர்களிடம் "ஒரு நாள் எல்லாரும் வீட்டுக்கு வாங்க. உங்களுக்கு சமைச்சு போடணும்னு ஆசையா இருக்கு. ஆதிஷ் ஒரு நாள் கூட்டிட்டு வா." என சொல்லிவிட்டு செல்வத்தை பார்த்து "செல்வம் நீயும் கண்டிப்பா வரணும்" என்றாள். செல்வத்துக்கு அவள் எப்படி சாதரணாமக தன்னையும் சாப்பிட கூப்பிட்டாள் புரியவில்லை.
 
அவர்கள் சென்ற பிறகு செல்வம் ஆதிஷை தனியாக அழைத்து "ஆதிஷ் என்னை மன்னிச்சுடு டா. உங்க அம்மான்னு தெரியாம.." என்றதும் அவன் கண்களில் கண்ணீர் வடிந்தது.
 
"செல்வம் எல்லாரும் பாக்குறாங்க. கண்ண துடை..."
 
அவன் துடைத்து விட்டு "எப்படி டா எல்லாம் தெறிஞ்சும் என்ன வேலைக்கு சேத்துக்கிட்டே" என்றான்.
 
"அம்மா அன்னைக்கு வீட்டுக்கு போனதுக்கு அப்புறம் ரொம்ப அழுதாங்க.  அப்புறம் நான் தான் உன்னை பத்தி கொஞ்சம் கொஞ்சமா நல்ல விதமா சொன்னேன். அவன் ஏதோ அவசரத்துல தப்பு பண்ணிட்டான்னு சொன்னேன்"  சில பொய்களை கலந்து சொன்னான். சில வாரத்துக்கு அப்பறம் அம்மா கொஞ்சம் கொஞ்சமா நார்மல் ஆகிட்டாங்க. நாங்க எல்லாத்தையும் மறந்துதட்டோம்"
 
அவன் சொல்வதை கேட்டு கொண்டு இருந்த செல்வம் "டேய் என்னை மன்னிச்சிடுடா" என்று உண்மையாகவே மனம் வருந்தி அழுதான்.
 
"செல்வம் இப்போ அதை நினைச்சு மனசை குழப்பிக்காத. அம்மாவே இப்போ எல்லாத்தையும் மறந்துட்டாங்க. நீயும் சகஜமா இரு. சரியா. போயி வேலைய பாரு." என்று சொல்லி அனுப்பிவிட்டு எப்படியோ சமாளித்து விட்டோம் என்று நிம்மதி ஆனான்.

வீட்டுக்கு வந்தும் சுபாவும், ஆதிஷும் செல்வத்தை பத்தி பெருசா எதுவும் பேசிக்கலை. அந்த வாரம் ஞாயிற்று கிழமை சுபா சொன்னது போல அவன் ஆஃபிஸில் இருக்கும் எல்லோருக்கும் தன்வீட்டில் விருந்து வைத்தாள்.  செல்வமும் வந்தான். நித்யாவும் கலந்து கொண்டாள். நித்யாவுக்கும் செல்வத்தை பார்த்து அதிர்ச்சியானது ஆனால் வெளியில் காட்டி கொள்ளவில்லை.
 
எல்லோரும் போனதுக்கு அப்புறம் ஆதிஷ் சுபாவிடம் "அம்மா ரொம்ப தேங்க்ஸ் ம்மா. என்னோட நண்பர்களை எல்லாம் வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு வரணும்னு நான் கூட நினைக்களை நீங்க நினைச்சுருக்கீங்க உங்க மனசே மனசும்மா. நீங்க இன்னைக்கு குடுத்த விருந்துல எல்லோரும் சந்தோஷமா ஒர்க் பண்ணுவாங்க"

"இதுக்கு எதுக்குடா தேங்க்ஸ்லாம் சொல்ற. எப்பவும் நமக்காக நம்ம கூட வேலை பாக்குறவங்கள சந்தோசமா வச்சுக்கனும்னு சின்ன வயசுல எங்க அப்பா சொல்லி இருக்காரு"
 

ஆதிஷ் ஹாலில் எட்டி பார்க்க ராஜ் டிவி பார்த்துக் கொண்டு இருக்க, ஹரி உள்ளே சென்று விட்டான். பின்னால் இருந்து அவள் இடுப்பை கட்டி பிடித்து அவள் காது மடலில் முத்தமிட்டான்.  

"சார் கொஞ்சம் தள்ளி நில்லுங்க. அப்பா இருக்காரு"
 
அவன் மீண்டும் ஹாலை எட்டி பார்த்துவிட்டு "அம்மா மூடா இருக்கு.  இன்னைக்கு நைட் ஏதாவது சான்ஸ் இருக்கா" என்றான்.
 
"ச்சீ போடா. அதெல்லாம் நோ சான்ஸ். அப்பா இருக்கார். ஹரியும் இருக்கான்."
 
"அம்மா இந்த இடஞ்சல் ஏதும் இல்லாம ஒரு வாரம் நாம ஹனிமூன் போனா எப்படி இருக்கும்"
 
அதைக் கேட்டதும் அவள் மனதில் ஒரு சிலிர்ப்பு உண்டானது. அவள் வெக்கத்துடன் "நாம என்ன புதுசா கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்ட ஜோடியா" என்றாள்.
 
"கல்யாணம் தானே இப்போ கூட நான் ரெடி. தாலி செய்யட்டுமா.." என்றான் ஆதிஷ்.
 
"போதும் நீ இடத்தை காலி பண்ணு. நீ இங்க இருக்குற ஒவ்வொரு நிமிஷமும் எனக்கு தான் பயமா இருக்கு"
 
"அம்மா ஒன்னு மட்டும் சொல்லுங்க. நாம ஹனிமூன் போலாமா. அப்பா, ஹரிய எல்லாம் நான் ஏதாவது சொல்லி சமாளிச்சுக்குறேன். உங்களுக்கு ஓகே வா"
 
சுபா அவனோடு தான் இருந்த நிமிடங்களை நினைத்து பார்த்தாள். 'வீட்டுலயே இந்த பாடு படுத்தினான். இதுல ஹனிமூன் எங்கயாவது போனா தன்னை கர்பம் ஆக்கி தான் வீட்டுக்கு கூட்டிட்டு வருவான்' என்று வெக்கப்பட்டு லேசாக சிரித்தாள்.
 
"அம்மா சொல்லுங்க.. உங்களுக்கு ஓகே வா"
 
"ஏதோ பண்ணி தொலை" என்று சலிப்புடன் சொல்வது போல நடித்தாள்.
 
சில நாட்கள் நகர்ந்தன. ஹரிக்கு 11ம் வகுப்புக்கான எக்ஸாம் ஆரம்பித்தது.  ஆதிஷ் ஒரு திட்டம் போட்டான். அன்று அவன் வீட்டுக்கு வந்து ராஜிடம் "அப்பா எங்க கிளைண்ட் ஒருத்தர் ஃபர்ஸ்ட் பார்ட் ப்ராஜெக்ட்ல நல்ல படியா பண்ணதால கோவா ட்ரிப்புக்கு 2 பேருக்கு ஸ்பான்சர் பண்ணுறதா சொல்லி இருக்காரு.  நீங்களும் அம்மாவும் போயிட்டு வாங்க அப்பா" என்றான்.
 
"இது உன்னுடைய உழைப்புக்கு கிடைத்த வெற்றி. நீ தான் இதை யூஸ் பண்ணனும். சந்தோஷமா போயிட்டு வா. உண் ஃபிரண்ட்ஸ் யாரயாவது கூட்டிட்டு போ"
 
"அது வந்துப்பா, ட்ரிப் அடுத்த வாரம் போயகனும். என் ஃபிரண்ட்ஸ் எல்லாம் அடுத்த வாரம் லீவுல அவங்க சொந்த ஊருக்கு போறாங்க. சரிப்பா இந்த டிக்கெட் இப்போதைக்கு யூஸ் பண்ண முடியாதுன்னு சொல்லிடுறேன்"
 
ராஜ் கொஞ்சம் யோசித்தார். 'ஆதிஷ், சுபாவை அனுப்பிவிட்டால், தான் நித்யாவுடன் சில நாட்கள் தனியா கழிக்கலாம்' என்று அவருக்கு தோன்றியது.
 
"டேய் எனக்கு ஒரு யோசனை. அம்மாவும் ரொம்ப நாள் வீட்லயே அடைஞ்சு இருக்கா. நீயும் அம்மாவும் வேணும்னா போயிட்டு வாங்க. நான் ஹரியை பாத்துக்குறேன்"
 
அப்போது உள்ளே இருந்து வந்த சுபா "என்ன என்னை பத்தி பேசுற மாதிரி தெரியுது" என்றாள்.
 

ராஜ் "ஆமாம் சுபா. நம்ம ஆதிஷ்க்கு கோவா போக அவங்க கிளைண்ட்ஸ் டிக்கெட் கொடுத்துருக்காங்க. அடுத்த வாரம் ட்ரிப். நீயும் அவனும் போயிட்டு வர்றீங்களா" என்றார்.
 
சுபாவுக்கு ஆதிஷின் திட்டம் புரிந்தது. அவனை பார்த்து கண்களால் பேசினாள். 

"வேண்டாம்.. தப்பு.." 

அவன் "ப்ளீஸ்.." என்பது போல் கண்களால் கெஞ்ச அவள் வெக்கப்பட்டு சிரித்தாள்.
 
"என்ன சுபா உனக்கு இஷ்டம் தானே. கோவா நல்ல ஊரு. உனக்கு கண்டிப்பா புடிக்கும்"
 
"என்னங்க. உங்களையும ஹரியையும் யாரு பாத்துப்பா. அதுவும் இல்லாம இப்போ ஹரிக்கு எக்ஸாம் நடக்குது"
 
"ஹரி என்ன சின்ன புள்ளையா. நான் அவனை பாத்துக்குறேன்"
 
"எனக்கு என்னமோ பயமா இருக்கு" 

அவள் ஆதீஷிடம் ஓல் வாங்க போவதை நினைத்து சொன்னாள்.
 
"அதெல்லாம் நம்ம பையன் பாத்துப்பான். உன்னை பத்திரமா கூட்டிட்டு போயிட்டு வந்துடுவான். ஆதிஷ் என்னைக்குடா கிளம்பனும்"
 
"அப்பா அடுத்த வாரம் புதன் கிழமை போயிட்டு ஞாயிறு நைட் ரிட்டன்"
 
"சுபா அவன் கூட போயிட்டு வா. ஆதிஷ் கன்பார்ம் பண்ணிடுடா" என்று சொல்லிவிட்டு அவர் அந்த இடத்தை விட்டு நகர்ந்தார். அவர் மனதில் 4 நாட்கள் நித்யாவுடன் தனிமை கிடைக்க போவதை நினைத்து சந்தோசப்பட்டார்.  

அவர் போன அடுத்த நிமிடம் ஆதிஷ் சுபாவை இழுத்து அவள் உதட்டில் முத்தமிட்டான். சுபா அவன் மார்பை பிடித்து தள்ளி விட பார்க்க அவன் விடாமல் அவள் உதட்டை கடித்து இழுக்க, ஒரு சமயத்தில் அவள் சரணடைந்து அவனுக்கு ஒத்துழைத்தாள். இருவரும் சிறிது நேரம் உதட்டை சப்பிக் கொண்டே இருந்து விட்டு விலகினர்.

"எப்படியோ நினைச்சதை சாதிச்சிட்டல்ல"
 
"அம்மா இதுதான்ம்மா விதி. எனக்கு எதுக்கு கோவா டிக்கெட் கிடைக்கணும்."
 
"என்னமோ செய். 4 நாளுக்கு தேவையான டிரஸ் எடுத்து வச்சா போதும்ல"
 
"அம்மா இங்கே போடுற மாதிரி சேலை, சுடி எல்லாம் அங்கே போட கூடாது.  அங்கே எல்லாரும் ஸ்கிர்ட், பிகினி தான் போடுவாங்க."
 
"ச்சீ போடா. எப்போ பாரு அசிங்கமா பேசிட்டு"
 
"அம்மா இப்போதைக்கு 1 அல்லது 2 டிரஸ் மட்டும் எடுத்து வையுங்க.  உங்களுக்கு நான் அங்கே வாங்கி தர்றேன்" என்று சொல்லிவிட்டு அவன் வெளியே கிளம்பினான்.  

இன்னைக்கு வெள்ளிக்கிழமை இன்னும் 5 நாட்கள் இருக்கிறது. 

சுபா அன்று மாலை வீட்டில் தனியாக இருக்கும் போது ஏதோ ஆழந்த சிந்தனையில் இருந்தாள். சட்டென ஒரு முடிவுக்கு வந்தவளாக ஒரு ஆட்டோ பிடித்து அருகில் இருக்கும் கோயிலுக்கு போய் பூ போட்டு பார்த்தாள். தான் நினைப்பதை செய்யலாமா கூடாதா என்று. அவள் எண்ணம் போல நடக்கலாம் என்று வந்தது. அங்கேயே சிறிது நேரம் உக்கார்ந்து இருந்து விட்டு பின் தனக்கு தெரிந்த ஒரு டாக்டர் வீட்டுக்கு போனாள். அந்த டாக்டர் சுபாவிற்கு நீண்ட நாள் பழக்கம். அங்கே அந்த டாக்டரிடம் கொஞ்சம் நேரம் ஏதோ பேசினாள். அவளை அடுத்த 2 நாட்கள் கிளினிக் வருமாறு டாக்டர் சொன்னார்.  அவளும் அடுத்த 2 நாட்கள் டாக்டரிடம் சென்று ஏதோ ட்ரீட்மெண்ட் எடுத்து வந்தாள். 

கடைசி நாளில் அந்த டாக்டர் அவளிடம் "சுபா இது தான் கடைசி சான்ஸ் உனக்கு இது ஓகே தானே" என்றார்.
 
"ஹ்ம்ம் ஓகே டாக்டர் இதுக்கு தானே உங்களை பாக்க வந்தேன்"
 
டாக்டர் அவளுக்கு ஏதோ பண்ணிவிட்டு சில மாத்திரைகளை எழுதி கொடுத்தார். "இதை 2 நாள் ஒரு சேப்டிக்கு எடுத்துக்கோங்க. ஆனா எனக்கு தெரிஞ்சு உங்களுக்கு எந்த ப்ராப்ளமும் இல்ல. நீங்க நினைச்சதை இனிமே கன்டினியூ பண்ணலாம். ஆனா இனிமே இதை ரிவர்ஸ் பண்ண முடியாது" என்றார். அவள் சந்தோஷத்துடன் வீடு திரும்பினாள்.
 
அங்கே இருந்த நர்ஸ் டாக்டரிடம் "என்ன டாக்டர் அந்த அம்மாவுக்கு இந்த வயசுல இப்படி ஒரு ஆசை" என கேட்க,
 
"ஹ்ம்ம் அது அவங்க அவங்க விருப்பம். இதை பத்தி நீ ஏன் கவலபடுர" என்று கடிந்துகொள்ள அந்த நர்ஸ் வாயடைத்து போனாள்.

தொடரும்...