உங்களில் ஒருத்தி 107

முழு தொடர் படிக்க

அன்று - 

வீணா வருத்தத்தோடு போய் ராஜ்ஜை சந்தித்தாள். 

நிஷா, கார்டனை ஒட்டிய ஷெட்டில், பசங்களுக்கு பாடம் சொல்லிக்கொடுத்துக்கொண்டிருந்தாள். இங்கே - வீட்டுக்குள் - வீணா, பத்மாவிடம் நலம் விசாரித்துவிட்டு, ராஜ்ஜை பார்க்கணும்.. என்றாள். 

ராஜ், தன் பெட் ரூமில், ஆபிஸ் விஷயங்களை ஓரம்கட்டி வைத்துவிட்டு, காமெடி க்ளிப்ஸ் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். 

"ஹேய் வீணா.... வா வா"

வீணா தன் தங்கைக்காக தயங்கித் தயங்கிப் பேசினாள். 

"ஸாரி ராஜ்.. அவ பிடிவாதமா இருக்கா. நீங்கதான்.... கொஞ்சம் இறங்கிப் போகணும்"

அம்மாவிடமும் தங்கையிடமும் எரிந்து விழுந்த ராஜ், வீணா வந்து சொல்லும்போது, அமைதியாகக் கேட்டான். அவளை நிமிர்ந்து பார்த்தான். 

அவனுக்கு... மனதுக்கு இதமாக இருந்தது. காரணம், வீணா நன்றாக புடவை உடுத்திக்கொண்டு... பார்த்துப் பார்த்து அலங்கரித்துக்கொண்டு... அழகாக வந்திருந்தாள். ஸ்லீவ்லெஸ் ப்ளவுஸ் போட்டிருந்தாள். ப்ரீ ஹேர் விட்டிருந்தாள். செக்சியாக... அதேநேரம் அடக்க ஒடுக்கமாக வந்து நின்றாள். 

வீணா, வழக்கம்போல புடவையை தொப்புளுக்குக் கீழே... ஒன்றரை இன்ச் வரைக்கும் விட்டுக் கட்டியிருந்தாள். தன் தொப்புள் குழியோ.. குழைந்த அடிவயிறோ அவனுக்குத் தெரியாதவாறு புடவையை இழுத்து இழுத்து விட்டுக்கொண்டிருந்தாள். பார்த்து ரசித்துக்கொண்டே இருக்குமளவுக்கு... அவள் மிகவும் அழகாக இருந்தாள். 

நிஷா விஷயத்தாலும், மலர் விஷயத்தாலும் காய்ந்து போய் dry ஆக இருந்த ராஜ்க்கு அவளைப் பார்த்ததும் relaxing ஆக இருந்தது. 'மலரை வந்து கூட்டிட்டுப் போங்க ராஜ்...' என்று அவள் சொல்லும்போது, அழகாக குவிந்து விரிந்த அவள் உதடுகளையே ரசித்துப் பார்த்துக்கொண்டு நின்றான். 

அவள் முடியை ஒதுக்கிவிட்டுக்கொண்டே அவனிடம் பேசும்போது, கொஞ்சமாய்.. பளிச்சென்று தெரிந்த அவளது வழு வழுப்பான அக்குளையும், சைடில்... ப்ளவுசையும் மீறித் தெரிந்த மார்பகங்களின் திரட்சியையும், அவளது நளினத்தையும், வெட்கம் கலந்த தயக்கமான பேச்சையும்... ரசித்தான். 

இவ்வளவு அழகான தன் மச்சினிச்சியை வினய் அனுபவித்துவிட்டானே என்று அவனுக்கு வினய் மேல் அடங்காத ஆத்திரம் வந்தது. வீணா அந்த நிகழ்வை நினைத்து வருந்தக்கூடாது என்பதில் கவனமாக இருந்தான்.

"மலரை என்னால புரிஞ்சிக்க முடியலை வீணா.... இப்போல்லாம் ரொம்ப கோபப்படுறா. இருந்தாலும்.. நீ சொல்றதுனால... நான் யோசிக்கிறேன்..." என்றான். 

தன் வார்த்தைக்கு அவன் மதிப்பு கொடுப்பது அவளுக்கு பிடித்திருந்தது. மகிழ்ந்தாள்.

"உட்காரு.. கொஞ்ச நேரம் பேசிட்டு இருக்கலாம்..." என்றான். 

"தேங்க்ஸ்.." என்று சொல்லி அழகாகச் சிரித்துவிட்டு அவள் உட்கார்ந்தாள். இடுப்பு....  மடிப்போடு அவனுக்கு விருந்து வைக்க... புடவையை இழுத்து மறைத்தாள்.

"தப்பா எடுத்துக்கமாட்டீங்கன்னா... ஒன்னு கேட்கலாமா ராஜ்?"

"கேளு வீணா"

"உங்களுக்குள்ள... என்ன பிரச்சினைன்னு தெரிஞ்சிக்கலாமா? ஐ மீன்... உங்க ரெண்டு பேருக்குள்ள... ஏதாச்சும்?..."

ராஜ் அமைதியாக இருந்தான். 

"ஏன் கேட்குறேன்னா....  அவளுக்கு அதுக்கேத்த மாதிரி புத்திமதி சொல்லி... ஸாரி டு ஆஸ்க் திஸ்"

"உன்கிட்ட எப்படி சொல்றதுன்னு தெர்ல வீணா"

"சும்மா சொல்லுங்க.... நான் தப்பா எடுத்துக்க மாட்டேன்"

"சிரிச்ச முகமா இருக்கணும்னு எதிர்பார்க்கிறேன். ஆனா அவ கடுகடுன்னு இருக்குறா. எப்போ பார்த்தாலும் ஏதாவது வாக்குவாதம்"

"சின்னப் பொண்ணு. சரியாயிடுவா. நான் சொல்லி அனுப்பி வைக்கிறேன். இதுக்காகவா அவமேல கோவமா இருக்கீங்க?"

"இல்ல.. இதுமாதிரி... சின்ன சின்ன விஷயங்கள்... நான் சொல்லி பார்த்துட்டேன் அவ அத எல்லாம் முகம் கொடுத்து கேட்குற நிலமைலயே இல்ல"

"அவளுக்காக நான் உங்ககிட்ட மன்னிப்பு கேட்டுக்கிடுறேன். அவ விளையாட்டுப் பொண்ணு. நான் புரிய வைக்கிறேன்."

"தங்கச்சி மேல இவ்ளோ பாசமா உனக்கு.... ம்... என் மச்சினியை நினைச்சா எனக்கு பெருமையாயிருக்கு"

"ஹேய் இந்த ஐஸ்தானே வேணாம்கிறது.... சரி நான் கிளம்புறேன்...  சீக்கிரம் வந்து அவளை கூப்பிட்டுக்கோங்க ராஜ். இப்படியா ரெண்டு பேரும் பிடிவாதம் பிடிப்பீங்க?"

"ம்...."

அவளுக்கு அங்கிருந்து போகவே மனதில்லை. இப்படி பட்டும் படாமலும் பேசிட்டு கிளம்பிட்டா...  காயத்ரிக்கும், உரிமை உள்ள மச்சினிக்கும் என்ன வித்தியாசம்?

அவனைப் பார்த்து உரிமையாக.... கண்டிப்புடன் சொன்னாள். 

"இனிமே சண்டை போடக்கூடாது. சரியா?"

"உன்னை மாதிரி அவ இருந்த்துட்டான்னா எதுக்கு வீணா சண்டை போடப்போறேன்?"

"என்னை மாதிரின்னா?"

"நல்லா.. சிரிச்ச முகமா... நல்லா அலங்கரிச்சுக்கிட்டு.... இனிமையா பேசிக்கிட்டு..."

"ரொம்ப ஐஸ் வைக்கிறீங்க." - அவள் உதட்டைச் சுழித்தாள். வெட்கத்தோடு நின்றாள். 

"உன்கிட்ட மலர் நிறைய கத்துக்கணும்."

"என்ன கத்துக்கணும்?"

"ஹ்ம்.... தழைய தழைய புடவை கட்டிக்கிட்டு, அளவா லிப்ஸ்டிக் போட்டுக்கிட்டு, சின்னதா ஒரு ஜாக்கெட் போட்டு முதுகழகை காட்டிக்கிட்டு, தொப்புளுக்கு கீழ புடவையை கட்டிக்கிட்டு..."

"ஏய்.. படவா என்ன பேசிட்டே போறீங்க..."

"உண்மையைத்தான்பா சொல்றேன். இப்படி வெட்கப்படுறியே.. இதையும் மலருக்கு சொல்லிக்கொடு"

"நீங்க ரொம்ப மோசம்"

அவன் மனம் விட்டு சிரித்தான். அவளுக்கும் இதமாக இருந்தது. சிரித்துக்கொண்டே உட்கார்ந்துகொண்டாள். இடுப்பு மடிப்பு மறுபடியும் மூடப்பட்டது. 

"நல்லாயிருக்கு. உன் மடிப்பு."

"ச்சீ.... இதையெல்லாமா நோட் பண்ணுவீங்க?"

"அடிப்பாவி நீதான் இழுத்து இழுத்து பிடிச்சி மூடிக்கிட்டு இருக்கியே....  இதையெல்லாம் நான் அந்த scent விளம்பரத்துல பார்த்தது"

"பொய் சொல்லாதீங்க நான் அதுல எதுவுமே காட்டல"

"எதுவுமே காட்டலையா?  நீதான் அப்படி நினைச்சிட்டிருக்க. நான் வீடியோ pause பண்ணி pause பண்ணி நிறைய பார்த்துட்டேன்"

"ச்சீய்... இந்த ஆம்பளைங்களே ரொம்ப மோசம்"

அவளுக்கு, வேற என்னலாம் பார்த்தீங்க...ன்னு கேட்க ஆசையாயிருந்தது. அடக்கிக்கொண்டாள்.  

"ரொம்ப போரிங்கா பீல் பண்ணேன். நீ வந்ததுக்கப்புறம்.. நல்லாயிருக்கு. தேங்க்ஸ் வீணா"

"நீங்கதான் எங்களை எல்லாம் கண்டுக்கவே மாட்டேங்குறீங்க. அப்பப்போ போன் பண்ணி பேசலாம்ல?"

இவள் சொல்வது உண்மைதான். எப்பொழுதும் காமினி, வந்தனா நினைப்பாவே இருந்தாச்சு. மச்சினி வீணாவை கண்டுகொள்ளவில்லை. மும்பையில் கிடந்ததால் நேரமும் இல்லை. 

அவளது பொய்க்கோபத்தை ரசித்தான். நெருங்கி அவள் காதுக்குள் சொன்னான். "ஒரு பொண்ணு, அழகா கோபப்படுறதை இப்போதான் பார்க்குறேன்!"

"நல்லா ஐஸ் வைக்குறீங்க"

"நைட்டு சாப்பிடுற வரைக்கும் இருந்துட்டுப் போ வீணா. நிஷாவும் வந்திடுவா. எல்லாரும் பேசிட்டிருக்கலாம்"

"அங்க ஆனந்த் காத்திட்டு இருப்பார்ப்பா.." என்று சொல்லிக்கொண்டே எழுந்தாள். புடவையை சரி செய்தாள். சரிசெய்யும் சாக்கில் தொப்புளை ஒரு செகண்ட் காட்டி மூடினாள்.

அவனுக்கு, அவளது தொப்புள் அழகு பார்த்ததும் மனசுக்கு உற்சாகமாக இருந்தது. "ஹ்ம்...." என்று பெருமூச்சு விட்டுக்கொண்டே, "சரி ஓகே. bye..." என்றான். லேப்டாப்பை எடுத்து மடியில் வைத்துக்கொண்டு ஆன் பண்ணினான். 

"வொர்க் பண்ணப்போறீங்களா?"

"இல்ல. வெட்டிங்க் ஆல்பம் பார்க்கப்போறேன்"

"மடில வச்சிக்கிட்டு பாக்காதீங்க"

"ஏன்?"

"ப்ச். சொன்னா கேட்கணும். அதெல்லாம் safe கிடையாது"

"என்ன... safe கிடையாது?"

"இவ்ளோதான் சொல்ல முடியும். சொன்னா கேட்கணும்"

வீணாவுக்கு தன்னோடு நேரம் ஸ்பென்ட் பண்ண ஆசையிருக்கிறது என்பதை அவன் புரிந்துகொண்டான். அவள் பேசும் விஷயம் அவனுக்குப் பிடித்திருந்தது.

"நீ மட்டும் சொன்னா கேட்கவா செய்யுற?" - சொல்லிக்கொண்டே லேப்டாப்பை மூடி வைத்தான்.

"என்ன கேட்கணும்?"

"கொஞ்ச நேரம் இருந்துட்டுப் போன்னு சொன்னேன்ல.." என்று அவன் அவள் கைபிடித்து இழுத்தான். 

"ஏய்..." என்று அவள் அவன் மடியில் வந்து விழுந்தாள். 

"வளையல்....!!!" என்று சொல்லி அவனைப்பார்த்து முறைத்தாள். 

மறுபடியும் "அழகாயிருக்க..!!" என்று சொல்லிக்கொண்டே அவன் அவளை மடியில் உட்காரவைத்துக்கொண்டான். இடுப்புச் சேலைக்குள் கைவிட்டுப் பிடித்தான்.

"ரொம்ப மோசம் நீங்க...." - அவள் சிணுங்கினாள்.

"நல்லா உட்கார்ந்துக்கோ"

"ம்...."

அவள் தன் பின்னழகுகளை நன்றாக அவன் தொடைகளுக்கு நடுவில் செட் பண்ணிக்கொண்டு உட்கார்ந்தாள். 

"மச்சினன் மேல இவ்ளோ அக்கறையா... ம்ம்?"

"நான் எப்பவுமே அக்கறையோடதான் இருக்கிறேன். உங்களுக்குத்தான் தெரியல"

"சொன்னாத்தானே தெரியும்"

சொல்லிக்கொண்டே ராஜ் அவளது கூந்தல் வாசத்தை முகர்ந்தான். அவள் கண்ணங்களில் உரசினான். 

"இதெல்லாம் சொல்லுவாங்களா.... பொண்டாட்டியை எப்போனாலும் பார்த்துக்கலாம். மச்சினியை இனிமே எப்போ பார்த்துக்கப் போறோம்னு உங்களுக்குத் தோணாதா?"

ராஜ் அவளது ஆப்பிள் கண்ணத்தில் அழுத்தமாய் ஒரு முத்தம் கொடுத்தான். கையை நன்றாக உள்ளே கொடுத்து அவள் அல்வா துண்டு அடிவயிறை பிடித்துப் பார்த்தான்.  அவளது தொப்புளுக்குள் விரலை நுழைத்து அவள் கதகதப்பை அனுபவித்தான். 

"ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்..... சும்மாவே இருக்க மாட்டீங்களா"

"நீ என்மேல இவ்ளோ ஆசையா இருப்பேன்னு தெரியாதுடி. நான் உன்கிட்ட ஜாலியா விளையாண்டாக்கூட, வினய் மேல ஆசைப்பட்டதால...  மச்சினன் நம்மளை சீப்பா நினைச்சிட்டான்னு நீ பீல் பண்ணிடக்கூடாதுல்ல.. அதுக்குத்தான் டிஸ்டன்ஸ் மெயின்டெயின் பண்ணேன்"

"ஸ்ஸ்ஸ்... விரலை எடுங்க கூச்சமா இருக்கு..." - சொல்லிக்கொண்டே அவன் விரல்களை வலுக்கட்டாயமாக எடுத்து விட்டாள். புடவையால் மூடினாள்.  

"ஸ்லீவ்லெஸ் உனக்கு ரொம்ப நல்லாயிருக்கு"

"ம்.. தேங்க்ஸ்"

"இதுவும் நல்லாயிருக்கு..." என்று அவளது இடது முலையை அள்ளியெடுத்து அமுக்கினான். அழுத்திப் பிடித்தபடியே.. வைத்துக்கொண்டான்.

"விடுங்க...." - அவள் குழைந்தாள். கெஞ்சும் விழிகளால் அவனைப் பார்த்தாள். 

அவனோ.. விடாமல்... கையிலேயே பிடித்து வைத்துக்கொண்டான். வீணாவுக்கு சுகமாக இருந்தது. முகமெல்லாம் சிவந்தது. சூடாக மூச்சு விட்டாள். 

"மலருக்கு சொல்லிக்கொடு. அப்பப்போ ஸ்லீவ்லெஸ் போடணும்னு சொல்லு"

ஹாரன் அமுக்குவதுபோல்... அமுக்கி அமுக்கி விட்டுக்கொண்டே சொன்னான். வீணாவுக்கு காம்புகள் நீண்டுகொண்டு... சுகமாக இருந்தது.

"நீங்க சொன்னா கேட்கப்போறா"

"எங்க கேட்குறா. உன்னை  மாதிரித்தான் தொப்புளுக்கு கீழ நல்லா இறக்கி கட்டச்சொல்றேன். ஆனா அவ?"

வீணாவுக்கு மனம் குளிர்ந்தது. அவன் இப்போது அவள் முலையிலிருந்து கையை எடுத்து அவள் தொப்புளை வருட... அவள் தன் பெண்மையில் பரவிய சுகத்தை அனுபவித்தாள். 

"அவளை லோ ஹிப் கட்டச்சொல்லுவியா வீணா?"

"சொல்றேன்"

"எத்தனை இன்ச் கட்டச்சொல்லுவ"

"எத்தனை இன்ச் வேணும்"

"இது எத்தனை இன்ச்?" - அவளது அடிவயிற்று சதையை பிடித்து பிடித்து விட்டுவிட்டு அவள் கொசுவத்துக்குள் விரல்களை நுழைத்துக் கேட்டான்.

வீணா சூடாக மூச்சு விட்டாள்.

"தெ.. தெரியாது"
 
"உனக்கு தொப்பை விழுந்திட்டிருக்கு. கொஞ்ச நாளைக்கு முன்னாடி கூட சிக்குன்னு வச்சிருந்த?"

"ச்சீய்.. இதையெல்லாமா பார்ப்பீங்க"

"அந்த விளம்பரத்துல பார்த்தேன்"

"பொய் சொல்றீங்க"

அவளுக்கு சுகமாக இருந்தது 

"கைய வச்சிக்கிட்டு சும்மாவே இருக்க மாட்டீங்களா"

"இப்படி ஒரு அழகான தொப்புள் கிடைச்சா எப்படி சும்மா இருக்கிறது?"

"இப்போதான் புரியுது. மலர் ஏன் வரமாட்டேங்குறான்னு"

"ஏன்?..." என்று அவள் தொப்புளுக்குள் தட்டினான். 

"ஏய்...."

"என்னையும் மலரையும் சேர்த்து வச்சிடுவியா வீணா?"

"எங்க சேர்த்து வைக்க விடுறீங்க. இழுத்து மடில உட்கார வச்சிக்கிடுறீங்க....."

"நீ சமாதானம் பேசவந்ததது எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சிருக்குடி....  அதுவும் இப்படி எனக்காக பார்த்துப் பார்த்து உடுத்திக்கொண்டு வந்தது பிடிச்சிருக்கு"

அவன் சொல்லிக்கொண்டிருக்கும்போதே வீணா மோகத்தோடு அவன் உதடுகளைக் கவ்வினாள். கண்களை மூடிக்கொண்டு அவன் உதடுகளைச் சப்பினாள். ராஜ்க்கு உடம்பெல்லாம் சிலிர்த்தது. நரம்புகளில் சூடேறியது. வீணா ஆவேசமாக அவன் உதடுகளைச் சுவைத்தாள். அவனது நாக்கையும் எச்சிலையும்... "ம்ம்ம்ம்ம்....ம்ம்ம்ம்ம்ம்..." என்று முனகிக்கொண்டே உறிஞ்சி இழுத்து சுவைத்தாள். அவன் முகமெங்கும் முத்தமிட்டாள்.  ஆசைதீர அவனைச் சுவைத்துவிட்டு, வெட்கத்தில் தலையை குனிந்துகொண்டாள். 

"செமையா இருக்குடி உன்னோட கிஸ். யப்பா......" - அவன் கண்மூடி கிறங்கினான். அவள் சிரித்துக்கொண்டே அவன் நெஞ்சில் குத்தினாள். 

"ரொம்ப நல்லவர் மாதிரி ஆக்ட் பண்றீங்க...." என்று அவன் கீழ் உதட்டைப் பிடித்து ஆட்டினாள். 

"வீட்டுல எல்லாரும் இருக்கிறாங்க...." என்று அவள் காதுக்குள் கிசுகிசுத்தான். 

"ஓ..."

"நிஷா வேற சோகமா இருக்கிறா..."

"அதனால?"

"அதனால நீ வந்த வேலையை பாரு. என்ன சமாதானப்படுத்து...." என்று குறும்பாக சொல்லிக்கொண்டே அவளது வலது முலையை பிடித்து பிசைந்தான். அவளது மெல்லிய ப்ளவுசை முட்டிக்கொண்டு வந்த அவள் காம்பைப் பிடித்து இழுத்து விட்டான். 

"மச்சினனைப் பார்க்க வரும்போது இப்படித்தான் ப்ரா போடாம வருவியா?.." என்று அவள் முலையில் ஒரு அடி கொடுத்தான். 

"ஸ்ஸ்ஸ்ஆஆஆ.... ச்சீ......"

வீணாவுக்கு பெருமையாக இருந்தது. அவனது கழுத்தைச் சுற்றிக் கைகளை போட்டுக்கொண்டு அவனைக் கட்டிப்பிடித்துக்கொண்டு உட்கார்ந்திருந்தாள். அவனோடு படுக்க அவளுக்கு ஆசையாயிருந்தது. 

"சமாதானப்படுத்துங்க மேடம்..." என்று அவள் இரண்டு காம்புகளையும் பிடித்து இழுத்தான். 

"ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்.... என் தங்கச்சியை வந்து கூட்டிட்டுப் போங்க...."

"உன்ன மாதிரி அவ இருந்துட்டா உடனே வந்து கூட்டிட்டு வந்திடுவேனே....."

அவளது இடுப்பு மடிப்பைப் பிடித்து பிடித்து விட்டுக்கொண்டே சொன்னான். "இந்த மாதிரி ஒரு இடுப்பு கிடைச்சா சண்டை போடாம முத்தம் கொடுத்துக்கிட்டே இருக்கலாம்"

அவள் அவன் கழுத்தில் முகம் புதைத்துக்கொண்டாள். 

அவள் தொப்புளுக்குள் விரல் நுழைத்துப் பிடித்து இழுத்தான். இதமாகக் கிள்ளினான். 

"இந்த மாதிரி ஒரு தொப்புள் கிடைச்சா போனை நொண்டத்தேவையில்ல. இதையே நோண்டிக்கிட்டு இருக்கலாம்"

"ச்சீ...."

"இந்த மாதிரி முயல் குட்டிகள் கிடைச்சா போதும். பிடிச்சி வச்சி விளையாண்டுக்கிட்டே இருக்கலாம்." - அவளது இரண்டு மாம்பழங்களையும் பிடித்து கசக்கிக்கொண்டே அவள் உதடுகளைக் கவ்விக்கொண்டான். நன்றாக அவள் உதடுகளையும் எச்சிலையும் சுவைத்துவிட்டு விட்டான்.

வீணா முகம் சிவக்க... வெட்கத்தோடு உட்கார்ந்திருந்தாள்.

"எனக்கு ஒருநாள் முழுக்க உங்ககூட இருக்கணும். மலர் வர்றதுக்குள்ள..." என்றாள். 

"இதுதான் நீ சமாதானம் பேச வர்ற லட்சணமா... ம்ம்??" என்று அவள் மூக்கைப் பிடித்து ஆட்டினான் ராஜ். 

"போடா...." - அவள் சிணுங்கினாள்.

அங்கு பாடம் சொல்லிக்கொடுத்துவிட்டு வீட்டுக்குள் வந்த நிஷா, களைப்போடு போனை எடுத்துப் பார்க்க... சீனுவிடமிருந்து 8 மிஸ்டு கால் என்று காட்டியது. அவளுக்கு உடனே சீனுவோடு கிடந்த காட்சிகள் சரசரவென்று நினைவுக்கு வந்து போக... நெற்றியில் கைவைத்துக்கொண்டு உட்கார்ந்தாள். அழுகை முட்டிக்கொண்டு வந்தது. என்னதான் முயற்சி செய்தாலும் ஞாபகத்துக்கு வந்துவிடுகிறது. 

சோகமாக உட்கார்ந்திருந்தாள். சுவரையே வெறித்துப் பார்த்தாள்.  

'என்னென்னவோ சொல்லிவிட்டு, திட்டிவிட்டு, தூக்கி எறிந்துவிட்டு வந்தாயிற்று. சீனுவை மறப்பது அவ்வளவு சுலபமில்லைதான். ஆனால் மறந்துதான் ஆகவேண்டும். படுக்கையில் சுகம் கொடுப்பதில் வேண்டுமானால் அவன் மன்மதனாக இருக்கலாம். ஆனால் வாழ்க்கைக்கு? குடும்ப வாழ்க்கைக்கு அவன் ஏற்றவனே கிடையாது. அதுக்கு ஒருவனுக்கு ஓக்கத் தெரிந்தால் மட்டும் போதாது. நிறைய குவாலிட்டீஸ் வேணும். அவன் நல்லவனா இருக்கணும். மறந்துடு நிஷா அவனை மொத்தமா... முழுசா... அடியோடு மறந்துடு!....' - மனதுக்குள் மருகினாள். 

அவள் கண்களில் அவளையுமறியாமல் கண்ணீர் வந்தது. உடலளவிலும்... மனசளவிலும்... தான் குணப்படுத்த முடியாத அளவுக்கு கெட்டுப்போய்விட்டதை உணர்ந்தாள். அவன் கொடுத்திருந்த 8 மிஸ்டு கால்கள் அவளை வாட்டின. 

'ஒருவேளை.... இனிமேல் இப்படி நடந்துக்கவே மாட்டேன்... என்னை ஏத்துக்கோ நிஷா.. என்று கதறப்போகிறானோ? அவன் சப்போஸ் அழுதுகொண்டே கெஞ்சினால்......? அவனை நம்பலாமா?'

அவளுக்கு தலையே வெடித்துவிடுவதுபோல இருந்தது. கடைசியில் சீனுவே வென்றான். போனை எடுத்து அழுதுகொண்டே அவனுக்கு கால் பண்ணினாள். 

மனது வலிக்க... காத்திருந்தாள். 

"ஹலோ...." என்று ஒரு இளம் பெண்ணின் குரல் கேட்டது. 

நிஷா கண்களை துடைத்துக்கொண்டு, தான் சீனுவுக்குத்தான் போன் பண்ணியிருக்கிறோமா என்று பார்த்தாள். நன்றாக உற்றுப் பார்த்தாள். அவள் சீனுவுக்குத்தான் போன் போட்டிருந்தாள். 

"ஹலோ...  ஹலோ.... பேசுங்க மேடம்..." என்று சொல்லிக்கொண்டே இருந்தது அந்தப் பெண் குரல். 

"சி...சீனு........"

"அவர் குளிச்சிட்டு இருக்காருங்க....."

அவள் பேசிக்கொண்டு இருக்கும்போதே டிங்க் டிங்க்... என்று டோர் பெல் சத்தம் கேட்டது. "ரூம் சர்வீஸ் மேடம்..." என்ற குரல் கேட்டது. நிஷாவுக்கு அது ஒரு ஹோட்டல் என்பது புரிந்தது. கண்களில் கண்ணீர் பெருகி ஓடியது. 

'உன்ன நான் இனி நினைக்கவே மாட்டேன் சீனு....' என்று.... போனை.... ஓங்கி தரையில் எறிந்தாள். 

ஹைதராபாத்தில் இருக்கும்போது, சீனு, காமினிக்காக... N என்று நிஷாவின் நம்பரை save செய்து வைத்திருந்தான். 

'யார் இந்த N?' என்று நினைத்துக்கொண்டே அகல்யா, பாண்டிச்சேரி ஹோட்டலில்.... சாந்தியிடம் பேசுவதற்காக, அவன் போனிலிருந்து, பரத்தின் நம்பரை எடுத்துக்கொண்டிருந்தாள்.

இங்கே - 

"நீ ப்ரொமோட் பண்ற சென்ட்டுதான் வாங்கி வச்சிருக்கேன்...." என்றான் ராஜ். 

"ரியலி? எங்க காட்டுங்க?..." என்றாள் வீணா. வார்த்தைக்கு வார்த்தை அவனுக்கு முத்தம் கொடுத்தாள். 

"அதோ வச்சிருக்கேன் பாரு"

அவள் பெருமையாக போய் அதை எடுக்க... ராஜ் அதைப் பிடுங்கினான். 

"ஏய்..."

"உன் விளம்பரத்தை பார்க்கும்போதே நெனச்சேன். உனக்கு அடிச்சி விடணும்னு"

"நெனப்ப நெனப்ப"

ராஜ் சிரித்துக்கொண்டே அவள் பின்னிடையில் அந்த டியோடரண்டை அடித்தான். "ஏய்.." என்று அவள் சினுங்க.. புடவையை விலக்கி அவள் தொப்புளுக்குள் அடித்தான். 

"சும்மா இரு ராஜ்...."

அவளது க்ளீவேஜுக்குள் கைவிட்டு ப்ளவுசை பிடித்து இழுத்து முலைகளுக்குள் அடித்தான். 

"அநியாயம் பண்றீங்க நீங்க" - அவள் சிணுங்கினாள்.

அவளைக் கட்டிப்பிடித்து அவள் கழுத்தில் முத்தமிட்டான். "சென்ட்டைவிட நீதாண்டி வாசமா இருக்கே"

"அப்டிலாம் இல்ல"

"செக் பண்ணனும். உன் உடம்பு வாசனை நல்லாயிருக்கா இந்த சென்ட் வாசனை நல்லாயிருக்கான்னு"

"நல்லா பொறுக்கித்தனம் பண்றீங்க"

"சென்ட் விளம்பரம் பண்ற மாடலை... அம்மணமா நிக்கவச்சி அவ மேல சென்ட் அடிச்சா எப்படியிருக்கும் ம்ம்??"

வீணாவுக்கு அப்பொழுதே அவனிடம் படுத்து ஓல் வாங்கவேண்டும்போல் இருந்தது. 

"என்னால காத்திருக்க முடியாது ராஜ். நாளைக்கே என்ன முழுசா எடுத்துக்கோங்க...... அப்புறமா உங்களுக்கு டைம் கிடைக்கும்போதுலாம்.. அப்பப்போ வந்து வந்து பார்த்துக்கோங்க...." என்று சொல்லிவிட்டு, வெட்கத்துடன் வெளியே வந்தாள். 

அப்போதுதான் நிஷாவும், அழுதது தெரியாதவாறு முகத்தை கழுவிக்கொண்டு வெளியே வந்தாள். வீணாவைப் பார்த்ததும் அவளுக்குத் தூக்கிவாரிப் போட்டது.   

'என்ன இவ இப்படி வெட்கப்பட்டுக்கிட்டு வர்றா? ப்ளவுஸ்லாம் ஒரு டைப்பா இருக்கு?'

"நிஷா எப்படியிருக்க? நேரமாயிடுச்சு... ஆனந்த் காத்திட்டு இருப்பாரு. உன் அண்ணன்கிட்ட எடுத்து சொல்லியிருக்கேன். சீக்கிரம் மலரை சமாதானப்படுத்தி அனுப்பி வைக்கிறேன். வர்றேன் நிஷா... வர்றேன் அத்தை..." என்று சொல்லிக்கொண்டே நிற்காமல் போய்க்கொண்டிருந்தாள்.  

நிஷாவுக்கு புரிந்துவிட்டது. 'இவன் இவளை ஏதோ பண்ணியிருக்கிறான். அவளும் இதுக்குத்தான் வந்திருப்பாள். இப்போதான் அவன் திருந்தி ஒழுங்கா இருக்கான். அதுக்குள்ள இவ இப்படி பண்றாளே'

ராஜ்ஜின் ரூமுக்குள் நுழைந்தாள். அவன் சென்ட் பாட்டிலை கையில் வைத்துப் பார்த்துக்கொண்டே பாட்டுப் பாடிக்கொண்டிருந்தான். ரூம் முழுக்க சென்ட் வாசமாயிருந்தது. இவளைப் பார்த்ததும் அவன், பாட்டிலை கீழே வைத்தான். 

"என்ன நிஷா.. முகமெல்லாம் சிவந்திருக்கு? கண்ணு கலங்கியிருக்கு?"

"அதிருக்கட்டும். வீணா எதுக்கு வந்துட்டுப் போறா?"

"மலரை போய் கூப்பிட்டுக்கணுமாம்."

"ஓ.. எப்போ கூப்பிடப் போற?"

"பார்க்கலாம்"

அவன் பட்டும் படாமல் பதில் சொன்னதிலிருந்து, அவன் இந்த விஷயத்தில் ஏனோ தானோவென்று இருப்பது அவளுக்குப் புரிந்தது. வருத்தமாக இருந்தது. 

"அண்ணா... உன் நன்மைக்குத்தான் சொல்றேன். நாளைக்கு காலைல.. முதல் வேலையா போய் அண்ணியை கூட்டிட்டு வந்திடு"

"அவ இன்னும் அவளோட தப்பை உணரவேயில்லையே நிஷா. நான் எப்படி வழிய போய் கூப்பிடுறது. அப்புறம் அவ எதுக்கெடுத்தாலும் இதே ஆயுதத்தைக் கையிலெடுப்பா"

"அவங்க அப்படிப் பண்ணா நீ மறுபடியும் அவங்ககிட்ட கெஞ்சு"

"ப்ச்"

"பொண்டாட்டிகிட்ட தாழ்ந்து போறவன் குறைஞ்சி போயிட மாட்டான். அவன் வாழ்க்கை நல்லாத்தான் இருக்கும். அண்ணி நீயே போய் கெஞ்சி கூப்பிடணும்னு எதிர்பார்க்குறாங்க. அவங்களுக்காக நீ இதுகூட பண்ணமாட்டியா?"

'நிஷாவுக்கு ஏன் என் உணர்வுகள் புரியமாட்டேங்குது?' என்று அவன் வேறுபக்கம் பார்த்துக்கொண்டு நின்றுகொண்டிருந்தான். 

'என் வாழ்க்கைதான் இப்படி ஆகிவிட்டது. இவர்கள்... எந்த பிரச்சினைக்கும் இடம் கொடுக்காமல் சந்தோஷமாக இருக்கவேண்டும்' என்று நிஷா பிடிவாதமாக இருந்தாள். 

"இந்த சென்ட் பாட்டில், வீணா.... எல்லாத்தையும் மறந்துட்டு, ஒழுங்கா நாளைக்கு போய் அண்ணியை கூட்டிட்டு வா"

அவள், கண்டிப்பாக அவனிடம் சொல்லிவிட்டு, தனது ரூமுக்குப் போனாள். 

ராஜ், வீணாவின் மேல் உள்ள மயக்கத்தில் நின்றுகொண்டிருந்தான். மலரை நெருங்கிக்கொண்டிருக்கும் ஆபத்து தெரியாமல்!

 

தொடரும்...