உங்களில் ஒருத்தி 108

முழு தொடர் படிக்க

மறுநாள் - 

ராஜ், டிப் டாப்பாக கிளம்பி, ஸ்டைலாக காரை நோக்கி வந்துகொண்டிருந்தான். 

கம்பெனிக்கு போய்விட்டு, தலையை காட்டிவிட்டு, அங்கிருந்து போய், தன் நண்பன் ஒருவனின் கெஸ்ட் ஹவுஸில் வைத்து வீணாவை  ஓத்து... ஒழுகவிட்டு... அவளை அம்மணமாக செடிகளுக்கிடையே ஓடவிட்டு ரசிப்பதாக திட்டம். அவளை அங்கே வரச்சொல்லிவிட்டான் 

கார் கதவை திறந்தபோது, சாமிக்கு போட பூப்பறித்துவிட்டு வந்துகொண்டிருந்த நிஷாவின் கண்ணில் பட்டுவிட்டான். 

"என்னண்ணா... நான் சொன்னதை யோசிச்சுப் பார்த்தியா..."

"அது சரிவராது நிஷா. அவ இன்னும் கொஞ்ச நாள் அங்க கிடந்து காயட்டும்"

நிஷா, பார்க்கிங்க் அருகில் சிறு சிறு வேலைகள் செய்துகொண்டிருந்த காவலாளியைப் பார்த்தாள். "உள்ள வா... உன்கிட்ட பேசணும் என்று சொல்லிவிட்டு நடந்தாள்." ராஜ் அவள் பின்னால் வந்தான். 

"உங்களை சண்டை போடவேணாம்னு சொல்லல. நீங்களே பேசி தீர்த்துக்கோங்கன்னு சொன்னேன். உங்களுக்கு நடுவுல வீணா எதுக்கு? நான் எதுக்கு?"

"அவளோட திமிர்தான் நிஷா எனக்கு பிடிக்கல"

"அவளுக்காக நீ விட்டுக்கொடுத்தா அவ உனக்காக பலமடங்கு விட்டுக்கொடுத்து நடந்துப்பா. இதையெல்லாம் நான் சொல்லி உனக்கு தெரியணுமா?"

அவன், கார் சாவியால் மீசையை வருடிக்கொண்டு, பேசாமல் நின்றுகொண்டிருந்தான்.

"என்னடா... இவ எல்லாம் அட்வைஸ் பன்றாளேன்னு நினைக்குறியா....."

"சேச்சே... அப்டிலாம் இல்ல நிஷா. ப்ளீஸ் இனிமே இப்படி பேசாத"

அவள் அவனை நெருங்கி வந்தாள். அவன் தலையை கோதிவிட்டாள்.

"குடும்ப வாழ்க்கைல நான் தோத்துப் போயிருக்கலாம். ஆனா என் அண்ணன் எப்பவும் சந்தோஷமா இருக்கணும்."

அவளது அன்பு, ராஜ்ஜை நெகிழச் செய்தது.

"நான் சொல்றதை கேளுணா.. உன் கவனத்தை... உன் பாசத்தை... மத்த பொண்ணுங்கக்கிட்ட சிதறவிடாத. முழுசா அண்ணிக்கு கொடு. அப்புறம் பாரு... அவ நீ என்ன சொன்னாலும் கேட்பா."

அவன் பெருமூச்சு விட்டான். "சரி நிஷா..." என்றான். 

கம்பெனிக்குப்  போகும் வழியில்... காரை நிறுத்திவிட்டு, கோபத்தோடு கீழே இறங்கினான். கார் கதவை அறைந்து சாத்தினான். அவனுக்கு.. கடைசியாக  நிஷா சொன்னது மனதில் ஓடிக்கொண்டே இருந்தது. 'நான் என் வாழ்க்கையை தொலைச்ச மாதிரி நீயும் தொலைச்சிடாதே அண்ணா......'

'இந்த சின்ன விஷயத்துக்கு எதுக்கு நிஷா நீ இவ்வளவு கவலைப்படுற? இன்னும் குழந்தையாவே இருக்கியே....நிஷா....நிஷா.... !!!' என்று சொல்லிக்கொண்டே தம்மை எடுத்து பற்றவைத்தான். 

அப்போது அவனுக்கு வீணாவிடமிருந்து போன் வந்தது. அவன் முகம் மலர்ந்தது. உண்மையை சொல்லப்போனால், மலர் போனதிலிருந்து அவன் காய்ந்து போயிருந்தான்.

"ராஜ்... கிளம்பிட்டீங்களா?"

"ம்.... அங்கதான் வந்துட்டிருக்கேன். நீ?"

"இன்னும் 10 மினிட்ஸ்ல வீட்டிலிருந்து கிளம்பிடுவேன். இன்னைக்கு புல் டே என்கூட இருப்பீங்கள்ல? என் மகளை அவரோட சிஸ்டர் வீட்டுல விட்டிருக்கேன்" 

"சரியான கள்ளிடி நீ"

"நீங்க சொன்ன புடவைதான் கட்டியிருக்கேன். அப்புறம்... சென்ட் எதுவும் அடிக்கல. நீங்க என்ன அம்மணமா நிக்கவச்சி... நான் எவ்ளோ மனமா இருக்கேன்னு பார்க்கப்போறதா சொன்னீங்கல்ல.... அதான்..."

அவனுக்கு ஜிவ்வென்று இருந்தது. 

வீணா, வினய் மற்றும் சீனுவிடம் படுத்து ஓல் வாங்கியிருந்தாலும்,  நல்ல அந்தஸ்தில் இருப்பவள். அழகி. அவளுக்கு, மற்ற ஆண்களை டீஸ் பண்ணி, ரசிப்பதில் அலாதி ஆனந்தம். டிக் டோக்கில் அந்த ஆசை நிறைவேறியது. அப்புறம் வீட்டுக்குள்ளேயே... அவ்வப்போது வேலுவுக்கு அப்படி இப்படி காட்டுவாள். மகிழ்வாள். 

வேலுவுக்கு, முரட்டு உடம்பு. முரட்டு குணம். ஆனந்த்தைப் பற்றி யாராவது தப்பாக சொல்லிவிட்டால் யாரென்றுகூட பார்க்காமல் அடித்துவிடுவான். விசுவாசி. வீணா அடிக்கடி அவனுக்கு இலைமறைகாயாக காட்டி அவனை மூடேத்துவது அவனுக்கும் தெரியும். ஆனால் அவனோ எஜமானி - தொழிலாளி என்ற எல்லைக்குள்ளேயே நின்றான்.

ஒருநாள் வீணா சொன்னாள். "என்னங்க இவன்.. உங்களுக்கு இவ்ளோ விசுவாசமா இருக்கான்.... க்ளீவேஜ் காட்டுனாகூட திரும்பிக்கறான்?"

அதிலிருந்து ஆனந்த் அவனை கூடவே வைத்துக்கொண்டான். ஆனந்த் புதிய வீடு கட்டுவதற்கான வேலைகளில் இருந்தான். அதற்கு வேலு அவனுக்கு எடுபிடியாய் எல்லா வேலைகளையும் செய்துகொண்டிருந்தான். அவன் எந்த வேலையையும் அசராமல் செய்வது ஆனந்துக்குப் பிடிக்கும். வேலு அடிக்கடி வந்து போயிருந்தான். வீணா மேல் ஆசையிருந்தாலும், நமக்கெதுக்கு வேண்டாத வேலையெல்லாம் என்று மனதை அடக்கிக்கொள்வான். வீணாவுடைய தொப்புளையோ முலைப்பிளவையோ ஜட்டி போடாத குண்டிகளையோ பார்த்துவிட்டால் வீட்டுக்குப் போய் அவன் பொண்டாட்டியை பிளந்து கட்டிவிடுவான். வீணாவை நினைத்து அவளை தூங்கவிடாமல் போட்டு ஓப்பான். அவள்மேல் அவ்வளவு ஆசை வைத்திருந்தான். ஆனால் அவள் முன் சாமியார் போல் நிற்பான். வீணாவின் புடவை விலகியிருக்கும்போதெல்லாம் தான் வீணாவை திருட்டுத்தனமாக பார்த்து ரசிப்பது எக்காரணம் கொண்டும் ஆனந்துக்கு தெரிந்துவிடக்கூடாது என்பதில் கவனமாக இருப்பான். 

வீணா ராஜ்க்காக பார்த்துப் பார்த்து கிளம்பிக்கொண்டிருந்தாள். 

ஆனந்த் வழக்கமாக வெளியே போகும் நேரம்... ஆர்வமாக டைல்ஸ், மரங்கள், சிமென்டுகளை கணக்கெடுத்துக்கொண்டிருந்தான். 'சூப்பர் இவனை மாதிரி ஆள் நமக்கு கிடைச்சது பெரிய விஷயம்' என்று ஆனந்த் போய்விட.. அவன் வீணாவின் ரூமை பார்த்தான். 

இது அங்கே பலமாதங்களாக நடக்கிறது. ஆனந்த் போனதும் வீணாவின் ரூமுக்குள் ஜன்னல் வழியாக எட்டிப் பார்ப்பான். அவள் அந்த நேரம்தான் டேபிள் பேனை ஆன் பண்ணி வைத்துக்கொண்டு வீடியோ போடும் நேரம். ஒருநாள்... அவன் யதேச்சையாக உள்ளே எட்டிப்பார்க்க, வீணா அப்போது பார்த்து தனது குண்டிகளை ஆட்டி ஆட்டி ஆடி வீடியோ ரெகார்ட் பண்ணிக்கொண்டிருக்க... வேலு அங்கேயே கையடித்தான். அன்றிலிருந்து.... வீணா இப்படி தனியாக இருக்கும் நாட்களில்  பூலை தடவிக்கொடுத்து அந்த சுகத்தை அனுபவித்துவிட்டுப் போய்விடுவான். சில நாள் காட்சி கிடைக்கும். சில நாள் ஜன்னல் பூட்டப்பட்டிருக்கும். சில நாள் திரைச்சீலை தொங்கும். சில நாள் இவன் எட்டிப்பார்க்க முடியாத அளவுக்கு திறந்து கிடக்கும். சப்போஸ் அவள் வந்துவிட்டால் மேனேஜ் பண்ணுவதற்கு பேனாவும் பேப்பர்களும் கூடவே இருக்கும்   
 
வீணா தான் அழகாக இருப்பதை உணர்ந்தாள். 'இந்த ட்ரெஸ்ல ஒரு வீடியோ போட்டா என்ன?'

டேபிள் பேனை ஆன் பண்ணினாள். அதிலிருந்து வரும் காற்று அவள் புடவையை விலக்கும். அவள்.. புடவையை இழுத்து இழுத்து மறைத்துக்கொண்டே ஆடுவாள்.

'எஜமானியோட தங்கச்சி மலர் குளித்துக்கொண்டிருக்கிறாள். அதற்குள் எஜமானியை ரசித்துவிடலாமே' என்று...  வேலு அவள் ஜன்னலுக்கருகில் போய் நின்றான். திரைச்சீலையை லேசாக விலக்கிப் பார்த்தான். அங்கே வீணா.. இவன் பார்ப்பது தெரியாமல்... ஒரு பாடலை போட்டுக்கொண்டு... இடுப்பையும் குண்டிகளையும் ஆட்டிக்கொண்டிருக்க... அவனுக்கு பூல் சடாரென்று நட்டுக்குத்தர நின்றது

வீணாவின் பின்னழகை முக மலர்ச்சியோடு கண்கொட்டாமல் ரசித்துப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான் வேலு. புடவையில்... அவளது பின்னழகுகளின் வடிவத்தையும் வனப்பையும் பார்த்து உதட்டை நனைத்துக்கொண்டே கைலிக்குள் ஜட்டியில்லாமல் துடித்துக்கொண்டிருந்த பூலை தடவிக்கொடுத்தான். மெய் மறந்து நின்றான்.

அப்போது, "ஏய்... என்ன பண்ற?" என்ற அதட்டலான குரல் கேட்டு அதிர்ந்து திரும்பினான். அவனை எரிக்கும் பார்வையோடு மலர் நின்றுகொண்டிருந்தாள்.

அவளது கோபமான கண்களைப் பார்த்து வேலு நடுங்கிவிட்டான். கையும் களவுமாக மாட்டிக்கொண்டதில் அவனுக்கு குப்பென வியர்த்தது. பயத்தில்... பூலிலிருந்து கையை எடுத்துவிட்டு, நடுங்கும் கைகளால் கீழே போட்டிருந்த பேனாவையும் பேப்பரையும் எடுத்தான்.

"அசிங்கம் பிடிச்ச நாயே... என்னடா பண்ற? உன்ன...."

கோபமான கண்களோடு பல்லைக் கடித்துக்கொண்டு மலர் வீணாவிடம் சொல்வதற்கு அவள் ரூமுக்குள் நுழையப்போக.... அவன் பதறிப்போய் அவள் கால்களைப் பிடித்துக்கொண்டான்.

"மேடம் ப்ளீஸ் மேடம் சொல்லிடாதீங்க மேடம் சொல்லிடாதீங்க மன்னிச்சிடுங்க மேடம் மன்னிச்சிடுங்க மேடம்"

அவளோ, புடவையை உதறி கால்களை விடுவித்துக்கொண்டு, "வீணா..." என்று குரல் கொடுக்க, அவன் சட்டென்று எழுந்து அவள் வாயைப் பொத்தினான்.

'ஆனந்த் என்மேல எவ்வளவு நம்பிக்கை வச்சிருக்கார்! ஐயோ இப்போ நான் என்ன பண்ணுவேன். உனக்கு என் பொண்டாட்டி கேட்குதாடா? ன்னு காறி துப்புவான். குடும்பத்தையே வாழவிடாம செஞ்சிடுவான்!'

வேலுவுக்கு பயம் வந்தது. வாழ்க்கையே இருட்டானதுபோல் இருந்தது. மலரை உள்ளே போகவிடாமல் அவளை இடுப்போடு வளைத்துப் பிடித்துக்கொண்டு கெஞ்சினான். "மேடம் தயவுபண்ணுங்க மேடம் இனிமே இப்படி பண்ணவே மாட்டேன் ப்ளீஸ் மேடம் ப்ளீஸ்...."

அவன் கெஞ்சினான். மலருக்கோ அவன் தன் வாயை பொத்தியதால் கோபம் அதிகமாகியிருந்தது. அவனைக் கொலை செய்வதுவிடுபவள் போல் பார்த்தாள். அவனது கல் போன்ற புஜங்களில் படார் படார் என்று அடித்தாள்.

சத்தம் கேட்டு வீணா வந்துவிட்டால் போச்சு என்று, வேலு அவள் வாயிலிருந்து கையை எடுக்காமல் அவளை வலுக்கட்டாயமாக நகர்த்தி நகர்த்தி பக்கத்திலிருந்த ஸ்டோர் ரூமுக்குள் நுழைந்துவிட்டான். அப்படி அவன் அவளை தள்ளிக்கொண்டு போகும்போது அவள் திமிறியதால் ஷோல்டரை சுற்றிப் போட்டிருந்த புடவை சரிந்து கீழே விழ, சந்தனத்தில் குழைத்து வைத்திருந்தது போன்ற அவளது முழு கைகளும் தோள்பட்டையும் அவனுக்கு காட்சி கொடுக்க... அதை ரசிக்கும் மனநிலையில் அவனும் இல்லை. மூடும் அளவுக்கு நேரம் அவளுக்கும் இல்லை. வேலு வாசலை மறித்துக்கொண்டு கெஞ்சினான்.

"இந்த ஒருதடவை மன்னிச்சிடுங்க மேடம். இனிமே வீணாம்மாவை அப்படிப் பார்க்கமாட்டேன் சொல்லிடாதீங்க ப்ளீஸ் சொல்லிடாதீங்க உங்க கால்ல வேணும்னா விழுறேன்"

"வேலு.... ஒழுங்கா வழி விட்டுடு"

அவள் விரலைக் காட்டிக் கோபத்தோடு சொல்ல.... இப்போதுதான் வேலு அவளைக் கவனித்துப் பார்த்தான். தலையை உதறினான்.  அவளது semi  transparent புடவைக்குள்.... அவன் காண்பது நிஜம்தான்.... புடவைக்குள்.... அவளது இளம் முலைகள் இரண்டும் பளிச்சென்று தெளிவாகத் தெரிந்தன. 

அப்போதுதான் அவன் அவளை நன்றாகக் கவனித்துப் பார்த்தான்.  தலையில் ஈரத்துண்டைக் கட்டியிருந்தாள். காம ராணியாக நின்றுகொண்டிருந்தாள். உள்ளே மாற்றுவதற்காக கொண்டுபோயிருந்த ப்ரா தரையில் விழுந்து ஈரமாகிவிட்டதால், ப்ராவையையும் ப்ளவுசையும் கையில் வைத்திருந்தாள். ராஜ் கூட குடும்பம் நடத்த ஆரம்பித்ததிலிருந்தே... புடவைக்குள் ஜட்டி போடுவது கிடையாது. அதனால் இப்போது வெறும் புடவையில் நின்றாள். 

வேலு மேலண்ணத்தை நாக்கால் ஈரப்பப்டுத்திக்கொண்டான். கண்களை எடுக்காமல் அவளது முலைகளையும், நடுவில் தொப்புளையும், கீழே அவளது பெண்மை பள்ளத்தாக்கையும் பார்த்தான்.

"ப்ளீஸ் மேடம் குழந்தை குட்டிங்க பொண்டாட்டி முன்னாடிலாம் அசிங்கமாயிடும் மேடம்"

"ச்சீ.. பேசாத.... இப்போ வழிவிடப்போறியா இல்லையா"

அவள் திமிறிக்கொண்டு அவன் கையை பலமாக விலக்கிக்கொண்டு நடக்க, வேலு பாய்ந்து தனது இரு கைகளையும் அவளது வயிற்றில் வைத்துப் பிடித்து தன்பக்கம் இழுத்துக்கொண்டான். அப்போது அவள் துள்ளிய துள்ளலில் தலையிலிருந்த துண்டு அவிழ்ந்து கூந்தல் பொலபொலவென்று சரிய...  அவளது ஈரக் கூந்தல் அவன் முகத்தில் விழுந்தது. அவளது கூந்தலின் வாசத்தில்... ஜிவ்வென்று ஒரு சுகம் அவன் மூளைக்குள் பரவ.... அவனையுமறியாமல் அவனது பிடி இறுகியது. அவளது அடிவயிற்றை புடவையோடு சேர்த்து அள்ளிப் பிடித்தான்.

மலர் தவித்துப்போனாள். தினமும் புருஷ சுகம் அனுபவித்துவிட்டு, திடீரென்று புருஷனின் கைபடாமல் கிட்டத்தட்ட ஒருவாரம் ஓடிவிட்டதால் ராஜ்ஜின் தொடுதலுக்கு ஏங்கிப்போயிருந்த மலர் வேலுவின் கைகள் தன் அடிவயிற்றைப் பிடித்ததும்... மென்மையான இடத்தில் அப்படி ஒரு பிடி, தணிந்து கிடந்த அவளது உணர்ச்சிகளைத் தூண்ட.... நடுங்கினாள். பத்தினித் தனத்தோடு அவன் கையை அடித்தாள். அவளது வாசமும் கதகதப்பும் வேலுவை மோசமாகத் தூண்ட..... அவனது பூல் வைரம் பாய்ந்த உருட்டுக்கட்டைபோல் தூக்கிக்கொண்டு நின்றது. அது மலரின் பின்னழகில் குத்தியது.   

"விடு... ஏய்.... என்ன இது... இப்போ விடப்போறியா இல்லையா?" - அவள் பதறிக்கொண்டு துள்ளினாள். அவனை அடித்தாள்.

அடித்துக்கொண்டிருந்த அவள் கையை தடுத்துப் பிடித்த வேலு, அவள் கையை அவள் மார்போடு வைத்து அழுத்திக்கொள்ள..... அப்போது வழு வழு புடவைக்குள் ப்ரீயாக குலுங்கிக்கொண்டிருந்த அவளது இடது முலை அவன் உள்ளங்கையில் உரச....  அதை அப்படியே தனது முரட்டுக் கைக்குள் பிடித்துக்கொண்டான். பிடித்த வேகத்தில் ஒரு கசக்கு.... கசக்கினான்.

"ஸாஆஆஆ....."

மலர் முனகிவிட்டாள். அப்போதுதான் தான் உள்ளே எதுவும் போடாமல் இருக்கிறோம் என்பதே மலருக்கு உறைக்க... அவள் பதறிக்கொண்டு அவன் கையை விடுவிப்பதற்குமுன்.... வேலு அவள் புடவைக்குள் கைவிட்டு லாவகமாக அவளது வலது முலையையும் பிடித்துவிட்டான். அவளது அந்தஸ்த்தைப் பற்றிக் கொஞ்சம்கூடக் கவலைப்படாமல்... அவளது முலைகள் இரண்டுமே அவன் கைவிரல்களுக்குள் பிதுங்குமளவுக்கு முரட்டுத்தனமாக அழுத்திப் பிடித்துக்கொண்டான்.

"ஏய்... விடு.... ஹாஆஆஆ....."

அவனது பிடித்த முரட்டுப் பிடியில்.... உடம்பெல்லாம் சுக அலைகள் பரவ, மலர் கசங்கிய முகத்தோடு அவனைப் பார்த்தாள். தான் ராஜ்ஜின் மனைவி... மோகனின் மருமகள்... பெரிய பணக்காரி.... மதிப்புமிக்க அந்தஸ்தில் உள்ளவள் என்பதெல்லாம் அவள் மனதுக்குள் வந்துபோக....

"விடு.. நான் சொல்லமாட்டேன் விடு... விடு.." என்ற்படியே அவன் கைவிரல்களை பிடித்து விலக்கப்பார்த்தாள். இதற்குள் அவனது தடித்த ஆண்மை அவள் பின்னழகு பிளவில் மோசமாய் அழுத்திக்கொண்டு... முடிந்தவரை புடவையோடு நுழைந்துகொண்டு நிற்க.... அவளது பெண்மையில் மதனநீர் சரசரவென்று கசிந்தது.  

ஒரு சாதாரண வேலைக்காரன் தன் அந்தரங்கத்தை இப்படி மோசமாகப் பிடித்திருப்பது அவளுக்குப் பிடிக்கவில்லையென்றாலும், பெண்மை சட்டென்று பூரித்து மலர்ந்து தேனை வடியவிடுவது ஏனென்று புரியாமல் தடுமாறினாள்

பெண்மையில் மதனநீர் அவளுக்கு என்றுமே இப்படி ஊற்றியது கிடையாது. அவளுக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. காம்புகள் இரண்டும் தடித்துக்கொண்டிருப்பதை அவளால் உணர முடிந்தது. ஆனால் எப்பொழுதும் விலையுயர்ந்த ப்ராக்களால் மூடப்படும் அந்தக் கூரான காம்புகள் இரண்டும் அவனது சொரசொரப்பான உள்ளங்கைக்குள் அடங்கி, மடங்கி, நசுங்கிக்கொண்டு கிடப்பது அவளை சுக்குநூறாக நொறுக்கியது.

ராஜ் கூட இன்னும் முரட்டுத்தனமாக பிசைந்திராத தன் முலைகளை... கோபத்தை அடக்க டாக்டர்கள் கொடுக்கும் பாலை பிடித்திருப்பதுபோல் பிடித்திருந்த அவன் கைகளை விலக்கி விலக்கி பார்த்துவிட்டு, அது முடியாதென்று தெரிந்ததும்... அதன் முரட்டுத்தனம், உறுதி, ஆளுமை புரிந்ததும், தன்னையுமறியாமல் அவன் கைகளுக்குமேல் தன் அல்லிப்பூ கைகளை வைத்திருந்தாள்.

வேலு இப்படி ஒரு மென்மையை... இப்படி ஒரு கதகதப்பை... இப்படி ஒரு வாசத்தை.... எப்பொழுதும் அனுபவித்ததில்லை. கோபத்தின் உச்சியில் இருந்த அவள் கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் அடங்கிக்கொண்டிருக்கிறாள் என்பதை உணர்ந்தான்.  வீணாவைவிட அழகான, இளமையான, பெரிய குடும்பத்தைச் சேர்ந்த மலர், நிற்கக்கூடாத கோலத்தில் தன்னுடைய அணைப்புக்குள் நிற்பது அவனை தான் பெரிய சண்டியர் என்று நினைக்கவைத்தது.

மலர், புடவையால் ஒரே ஒரு சுற்று மட்டும் சுற்றப்பட்டிருந்த தன் பின்னழகுகளை அவன் பூலிலிருந்து எடுக்க நினைத்தாள். ஆனால் அங்கே கிடைத்துக்கொண்டிருந்த சுகத்தால் அதற்கும் மனம் வராமல் போகவே.... வீக்காக திமிறினாள்.

"விடுங்க வேலு... நான் சொல்லமாட்டேன்"

"அப்போ இதையும் சொல்லாத"

சட்டென்று புடவையோடு சேர்த்து அவள் பெண்மையை பொத்திப் பிடித்து, தேன் கூட்டைப் பிசைவதுபோல் ஒரு கசக்கு கசக்கிவிட... அவள் "ஆஆஆஸ்ஸ்...ம்ம்ம்......." என்று வாய்பிளந்து முனகிவிட்டாள். ஷாக்கடித்ததுபோல் துள்ளினாள். 

அவனோ "உள்ள ஒண்ணுமே போடலையா" என்று நக்கலாக சிரித்துக்கொண்டே இன்னொரு கசக்கு கசக்கினான். 

மலர் நொறுங்கிப்போய்விட்டாள். சரவணபவன் பூரி போல் உப்பிப்போயிருந்த அவள் பெண்மை புடவையோடு சேர்ந்து கசங்கிக்கொண்டிருந்தது.

தனது மதிப்பு என்ன என்று தெரியாதவனாய் இருக்கிறானே தனது அந்தரங்கத்தை ஒரு தேவிடியாளின் அந்தரங்கம்போல் ஹேண்டில் பன்றானே என்று மலர் அவனை பாவமாகப் பார்த்தாள்.

வேலுவோ வலதுகையால் அவளது இடது முலையை பற்றி பிடித்துக்கொண்டு இடது கையால் அவளது புடவையை அவிழ்த்தான். அவள் அதிர்ந்தாள்

"என்ன பண்றீங்க? விடுங்க"

அவனோ பதில் பேசாமல், அவள் புதையலை பார்க்கும் ஆசையில்... கண்டபடி அவள் புடவையைப் பிடித்து இழுத்தான். 

"நான் என்வீட்டுக்கே போயிடுறேன் ப்ளீஸ்"

"போலாம் போலாம்"

எந்தப்பக்கம் பிடிப்பது எந்தப்பக்கம் உருவுவது என்று தெரியாமல் கண்டபடி பிடித்து இழுத்தான். 

"அவுக்காதீங்க...."

 

தொடரும்...