ரக்ஸா பந்தன் 2

முழு தொடர் படிக்க

 என் சுன்னியை கையால் உறுவியபடி கையடித்து குலுக்கிக் கொண்டே கதையை படித்து முடித்த போது, போன் ரிங்க் டோன் அடித்தது. எடுத்துப் பார்த்தேன். ஏதோ புது நம்பராக இருந்தது. கால் வந்ததைக் கட் செய்து விட்டு, மீண்டும் என் பணிகளைத் தொடர்ந்தேன். 

மீண்டும் செல் போன் அடிக்கவே, “யார் இது ?விடாம?!!!,…” என்று கொஞ்சம் எரிச்சலுடன் முனகிக்கொண்டே, கால் ஆன் செய்து, “ஹலோ,….” என்றேன்.

“ஹலோ கிருஷ்ணன்தானே பேசுறது?” 

மறு முனையில் அழகான பெண் குரல்.

“ஆமாம். கிருஷ்ணன்தான். நீங்க யாரு.?”

“அண்ணா,… நான்தாண்ணா ரக்ஸிதா.”

பேசுவது யார் என்று தெரிந்து கொண்ட நான், “ஹலோ, ரக்ஸிதாவா,…. எப்படிம்மா இருக்கே? நான் வீட்டை விட்டு ஓடிப்போய் கல்யாணம் பண்ணதிலேர்ந்து இந்த அண்ணனை மறந்து நீயும் அம்மாவும் மொத்தமா ஒதுக்கி வச்சிட்டிங்கல்ல? சரி,…. அம்மா எப்படி இருக்காங்க?”

“அய்யோ இங்க பல பிரச்சனை ண்ணா,… அந்த பிரச்சனை எல்லாம் மண்டையை குடைஞ்சுகிட்டு இருந்ததுல.., அதுவுமில்லாம உன் மேலே அம்மாவுக்கும் எனக்கும் கொஞ்சம் கோவம்தான். அதனாலதான்.. அது சரி,…. நீங்க கோயமுத்தூர்ல புதுசா வீடு கட்டிட்டு இருக்கிற தகவலைக் கூட எங்களுக்கு சொல்லலையே. அந்த அளவுக்கு நாங்க வேண்டாதவங்களா போய்டோமாண்ணா? அண்ணியும் நீங்களும் தான் எங்களை முழுசா மறந்துட்டீங்க போல.”

“அப்படி எல்லாம் இல்லம்மா. நான் உங்கள நினைக்காத நாளே இல்ல. நீ நல்லா இருக்கியா? அம்மா நல்லா இருக்காங்களா? சரி இவ்வளவு நாள் இல்லாம இன்னைக்கு போன் பன்னிருக்கியே என்ன விஷயம் எதும் நல்ல விஷயமா?அதை சொல்லு மொதல்ல.”

“நீங்க கோயமுத்தூர்ல இருந்து ட்ரான்ஸ்பர்ல போன மாசம் ஹைதராபாத் வந்துட்டதா கேள்விப்பட்டேன். இப்ப, என்னையும் காலேஜ் சம்பந்தமா ட்ரெயினிங்க்காக ஹைதராபாத் போகச் சொல்லி இருக்காங்க. அந்த ஊரு எனக்கு புதுசு. என்ன பண்றதுன்னு யோசிச்சுகிட்டு இருந்தப்பதான் அம்மாகிட்டே இந்த விஷயத்தை சொன்னேன். அண்ணன் அங்க இருக்கிறதா சொல்ற அப்பறம் என்ன போய் அவன பாரு அவனையே காலேஜ் கூட்டிட்டு போகச் சொல்லுன்னு சொன்னாங்க. நானும் உங்களைப் பாத்து ரொம்ப நாளாச்சு. அதான் ஹைதராபாத் வரலாம்ன்னு,…...”

“தாராளமா வாம்மா. நான் இங்க கவர்மெண்ட் குவார்டர்ஸ்லதான் தங்கி இருக்கேன். வீட்டு வேலை செய்ய, சமையல் செய்ய, துணி துவைக்கன்னு ஒரு ஆளை சம்பளத்துக்கு வச்சிருக்கேன். அண்ணி அவ அண்ணனோட கனடா போய் இருக்கா. அது சரி,…. நான் இங்கே ட்ரான்ஸ்பர் ஆகிட்ட விஷயத்தை உனக்கு யார் சொன்னா.?”

“கோயமுத்தூர்ல நீ வேலை செய்யிற ஆபீஸ்லதான் என் ஃப்ரண்ட் அப்பாவும் வேலை பாக்கிறார். அவ மூலமாதான் தெரிஞ்சிகிட்டேன். அது சரி,….அண்ணி கனடா போய் இருக்காங்களா? அவங்க அண்ணன் அங்கதான் வேலை பாக்குறாரா? அவங்க அண்ணன் கூட ஐ.டி ஃபீல்ட்லதானே இருக்காங்க?”

“ம்,….உங்க அண்ணியும் ஐ.டி தானே முடிச்சிருக்கா. ஒரு இன்டர்னேஷனல் கம்பெனியில நல்ல போஸ்டுக்கு ஜாப் ஆபர்ச்சூனிட்டி இருக்கிறதா, அவ அண்ணன் சொல்லி அவளை ரெண்டு மாசத்துக்கு முன்னாலதான் கூட்டிகிட்டு போய் இருக்கான்.”

“கனடால நல்ல சம்பளம்தான் கொடுக்கறாங்க. வேலை செஞ்சு சம்பாதிக்கிற வயசுல எந்த நாடுன்னா என்ன? போய் சம்பாதிக்க வேண்டியதுதான் அப்புறமா நம்ம நாட்டுக்கு வந்து செட்டில் ஆகிட வேண்டியதுதான். திரை கடல் ஓடியும் திரவியம் தேடுன்னு சும்மாவா சொன்னாங்க?”

“அது சரிதான். இப்பதான் குழந்தை பிறந்து 5 மாசம் ஆகுது. கொஞ்ச நாள் இருந்து குழந்தை வளந்ததுக்கப்புறமா போகலாம்னு சொன்னேன். அதுக்கு அவளும் அவ அண்ணனும் இந்த மாதிரி ஒரு வாய்ப்பு இனிமே கிடைக்காதுன்னு சொல்லி என்னை கன்வின்ஸ் பண்ணி போய் இருக்காங்க. 2 வருஷம் கான்ட்ராக்டாம்.”

“பாவம். நீதான் இப்ப சாப்பாட்டுக்கு கஷ்டப்படுறேன்னு நினைக்கிறேன்.”

“ஆமாம் என்ன பண்றது? வீட்ல இப்ப நான் தனியாதான் இருக்கேன். வீட்ல தனியா இருந்தா போரடிக்குது. அதனால, கிளப், சினிமா,… அது இதுன்னு சுத்திட்டு, ராத்திரி 10 மணிக்கு வீட்டுக்கு வருவேன். வந்ததும் படுத்து தூங்கிடுவேன். இப்ப நீ வந்தா எனக்கு ஒரு பேச்சுத் துணைக்கு ஆள் கிடைச்ச மாதிரி இருக்கும். எப்ப வர்றே? எத்தனை நாள் ட்ரெயினிங்? எதுல வர்றே? ட்ரெயினா,… பஸ்ஸா?”

“ஒரு வாரம் ட்ரெயினிங்ணா. லேடீஸ் ஹாஸ்டல்ல தங்கணும். எனக்கென்னவோ லேடீஸ் ஹாஸ்டல்ல தங்கப் பிடிக்கல. நீ வந்து பிரின்ஸ்பல்கிட்ட பேசினா, வெளியில தங்க அலோ பண்ணுவாங்கன்னு நினைக்கிறேன். ட்ரெயின்லதா ண்ணா வர்றேன். சார்மினார் எக்ஸ்பிரஸ். சென்னையில சாயந்திரம் 5 மணிக்கு கிளம்பி, நாளைக்கு காலைலே 7:30 மணிக்கு செகந்தராபாத் ஸ்டேஷனுக்கு வந்துடும்.”

“சரிமா,… நான் அங்கே நாளைக்கு 7 மணிக்கெல்லாம் வந்திடறேன். கோச் நம்பர் அனுப்பு. அம்மாவ கேட்டதா சொல்லு. அப்புறம்,…. உன்னை நான் எப்படி அடையாளம் தெரிஞ்சுக்கிறது?”

கல கலவென சிரித்தவள், “ என் அண்ணனைப் பாத்தா எனக்கு அடையாளம் தெரியாதா,… பாத்ததும் ஓடி வந்துட மாட்டேனா?’

“பாத்து எவ்ளோ நாள் ஆச்சு. கொஞ்சம் அடையாளம் தெரிஞ்சுக்கிரது கஷ்டம்தான். அதுவுமில்லாம அவ்வளவு கூட்டத்துல நீ என்னை கண்டு பிடிக்கறதும் கஷ்டம். நீ உன் கோச்சிலிருந்து இறங்கினதும், அதுக்கு முன்னாலேயே இருக்கிற பெஞ்ச்ல உட்கார்ந்திரு. நான் வந்து உன்னை பிக்கப் பண்ணிக்கறேன்.”

“சரிண்ணா,… பை!!!. அடையாளம் கண்டு பிடிக்கறதுக்கு வசதியா, எல்லோ கலர் ட்ரெஸ்ல வர்றேன்.”

“ஏத்தனையோ பேர் எல்லோ கலர் ட்ரெஸ்ல வருவாங்க. இதெல்லாம் ஒரு அடையாளமா? வேற ஏதாவது சொல்லு” 

“ சரி,…. தலைக்கு எல்லோ கலர் ரோஜா பூ வச்சுகிட்டு வர்றேன்.”

“ரோஜா பூ கூட்ட்த்துல விழுந்துடுச்சுன்னா, நான் எப்படி கண்டு பிடிக்கறது. அதனால, நீ எல்லோ கலர் கர்சீப்பை தலைக்கு கட்டிகிட்டு இரு,”

“ம்,…. இதுவும் நல்ல ஐடியாதாண்ணா. சரி,… வச்சிட்றேன். நாளைக்கு பாக்கலாம்.”

என் தங்கை ஹைதராபாத் வருவதாக எனக்கு போனில் சொன்னதும், எனக்கு சந்தோஷம் தாங்கவில்லை. எனக்குப் பிடித்தவள் என் தங்கை. என்னிடம் ரொம்ப பாசமாக இருப்பாள். என்னதான் நான் பெத்தவங்கள பத்தி, கூடப் பிறந்த தங்கச்சியைப் பத்தி எல்லாம் நினைச்சுப் பாக்காம வீட்டை விட்டு ஓடிப்போய் கல்யாணம் செஞ்சுகிட்டாலும், கூடப் பிறந்த தங்கச்சின்ற பாசம் விட்டுப் போய்டுமா? சிறு வயதில் நடந்தவைகளை அசை போட்டபடியே அலுவலகப் பணிகளை முடித்து விட்டு, செல்லில் மெஸேஜை பார்த்தேன். ரக்ஸிதா அனுப்பி இருந்த மெஸேஜில், ‘சார்மினார் எக்ஸ்பிரஸ், கோச் நம்பர் C4,’ என்றிருந்ததைப் பார்த்து விட்டு, வீட்டுக்கு வந்தேன்.

வீட்டில், அங்கங்கே கிடந்த பொருள்களை ஒழுங்கு படுத்தி விட்டு, என் தங்கை தங்குவதற்காக ஒதுக்கப் போகும் அறையில் ஏசி வேலை செய்கிறதா என்று பார்த்து விட்டு, அங்கே இருந்த பெட்டுக்கு புது உறைகள் போட்டு, ஜன்னல் திரைகளை புதிதாக மாற்றி, கூட்டிப் பெருக்கி, தேவை இல்லாததை அப்புறப்படுத்தி, ரூம் ஸ்பிரேயர் அடித்து சுத்தப்படுத்தினேன்.

சமையல்கார ஆயா செய்து வைத்திருந்த டிபனைச் சாப்பிட்டு விட்டு, தூங்கி விட்டேன்.

அடுத்த நாள் காலை 6 மணிக்கே எழுந்து, கதவுக்கு வெளியே கிடந்த பால் பாக்கெட்டை எடுத்து வந்து, பால் காய்ச்சி காபி போட்டு குடித்து விட்டு, கேஷுவலாக ட்ரெஸ் செய்து கொண்டு காரை ஸ்டார்ட் செய்து செகந்தராபாத் கிளம்பினேன்.

நான் ஸ்டேஷனை அடைந்த போது மணி 7:20.

காரை பார்க்கிங் செய்யும் இடத்தில் நிறுத்தி விட்டு, ஸ்டேஷனுக்குள் நுழைந்து, எதிரில் வந்தவரிடம் வேசாரித்தேன். 

"சார்மினார் ட்ரெயின் வந்துடுச்சா சார்” 

“ம்,…வந்துடுச்சு சார். 2- ஆவது பிளாட்ஃபார்ம்.”

“தேங்க்யூ,…” சொல்லி விட்டு, என் எதிரில் நடந்து கடந்து கொண்டிருந்த மக்கள் கூட்டத்தில், கிடைக்கும் இடைவெளியில் எதிர் திசையில் கடந்து, ஓட்டமும் நடையுமாக 2- ஆவது பிளாட்பாரத்தில் நடந்து கொண்டே சி4 கோச்சைத் தேடினேன்.

சி1, சி2, சி3,… ஒரு அழகான இளம் பெண். மஞ்சள் நிற ஷிபான் சில்க் புடவையில் அதே கலர் ஜாக்கெட்டில், முகத்தில் மஞ்சள் கர்சீப்பை மடித்துக் கட்டியபடி கையில் ஒரு பாட்டிலை வைத்துக் கொண்டு வேறெங்கோ பார்த்தபடி ஸ்டைலாக என்னைக் கடந்து போனாள்.

அவள் ஸ்டைலாக கடந்து போன சில நொடிகளிலேயே அவள் நிறமும், ஸ்டைலும், உடல் அழகும் என்னை ஈர்த்து திரும்பிப் பார்க்க வைத்தது. ஒரு செகன்ட் திரும்பிப் பார்த்தேன். புடவையை அவள் இடுப்பு தெரியாதபடி ஏற்றி விட்டிருந்தாள். அவள் அன்ன நடைக்கு ஏற்றவாறு அவள் புட்டங்கள் ஏறி இறங்கிக் குலுங்க, அதற்கு ஏற்றபடி அவள் அடர்த்தியாக பின்னலிட்ட ஒற்றை ஜடை அவள் புட்டங்களை உரசி தாளம் போட்டுக்கொண்டிருந்தது.

‘யப்பா!!!,…. எவ்ளோ அழகா இருக்கா,….என்னா கலர்,…. என்னமா சைஸ்ல வச்சிருக்கா? இவளை பொண்டாட்டியா அடைஞ்சவன் கொடுத்து வச்சிருக்கணும்’ என்று பொறாமைப் பட்டபடியே அவள் முக அழகையும், முலை அழகையும் பின் அழகையும் சில வினாடிகள் பார்த்ததிலேயே மயங்கினேன்.

‘இது ரக்ஸிதாவாக இருக்குமோ?,… இல்லையே எல்லோ கலர் கர்சீப்பை அடையாளத்துக்காக தலையில் தானே கட்டச் சொல்லி இருந்தேன். இவள் முகத்தை மறைத்து கட்டி இருக்கிறாள். அழகாக வேறு இருக்கிறாள். இது ரக்ஸிதாவாக இருக்காது’ என்று நான் யோசனை செய்தபடியே நடக்க,….
சி4 கோச் கண்ணில் பட்டு என் கற்பனையைக் கலைத்தது.

அப்பாடா,…சி4,… கோச்சில் யாரும் இல்லை. எதிரில் இருந்த பெஞ்சைப் பார்த்தேன். மஞ்சள் சுடிதாரில் ஒரு பெண் உட்கார்ந்திருந்தாள். பார்க்க, படித்த பெண்ணாகத் தெரிந்தாள்.

‘இவள் ரக்ஸிதாவாக இருக்குமோ? அப்போது இருந்ததுக்கும், இப்போது இருப்பதற்கும் அடையாளம் கொஞ்சம் கூட சரியாக இல்லையே? ரொம்ப நாள் பார்க்காமல் இருந்ததால் அடையாளம் தெரியவில்லையா? நீ என் தங்கையா என்று கேட்டுவிடலாமா?’ என்று என்னை நானே பல கேள்விகள் கேட்டுக்கொண்டு, கடைசியில் கேட்டுத்தான் பார்த்து விடுவோம் என்று எண்ணித், தயங்கித் தயங்கி கேட்டேன். 

“எக்ஸ்கியூஸ் மி மேடம். ஆர் யூ ஃப்ரம் சென்னை.?”

“எஸ்,… வாட் யூ வான்ட்?”

“ஐ எம் எக்ஸ்பெக்டிங் மை சிஸ்டர் அரைவல் ஃப்ரம் சென்னை.?”

“யுவர் சிஸ்டர்?,… ஐ டோன்ட் நோ யுவர் சிஸ்டர்.”

“ மை சிஸ்டர். எல்லோ ட்ரெஸ். ரக்ஸிதா,….” 

அந்தப் பெண்ணிடம் எப்படிப் புரிய வைப்பது என்று நான் குழம்பி புலம்பி நிற்க,…. அப்போது நான் எதிர் திசையில் பார்த்த பெண் என்னைப் பார்த்தபடியே பிளாட்பாரத்தில் கையில் வாட்டர் பாட்டிலோடு, எங்களை நோக்கி ஓடோடி வந்தாள்.

அருகே வந்தவள் மூச்சிரைக்க,”அண்ணா,… என்னைத் தெரியலையா?!!! நான் தான் ரக்ஸிதா!!!.” என்றாள்.

‘இவள்தான் ரக்ஸிதாவா?!!!. என் கூடப் பிறந்த தங்கையா?!! கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன் நான் பார்த்து, அவள் அழகில் மெய் மறந்து லயித்திருந்தேனே? இவள் என் தங்கையா?!!!’ என்று என் எண்ண ஓட்டம் ஓட, ஏற்பட்ட அதிர்ச்சியிலிருந்து சுதாரித்து,….

“இந்தப் பெஞ்சில்தானே உன்னை உட்காரச் சொல்லி இருந்தேன். அதனால இங்க உட்கார்ந்திருந்த இந்த பொண்ணுதான் நீன்னு நினைச்சு இவங்க கிட்டே பேசிகிட்டு இருந்தேன். இவங்களுக்கு தமிழ் தெரியல போல,…. நல்ல வேளை அதுக்குள்ள நீ வந்துட்ட,.. ஆமாம் அதுக்குள்ள எங்கே போனே?!!”

“வாட்டர் ப்யூரிஃபயர் பக்கத்துலதான் இருக்குன்னு சொன்னாங்க. நீ வர்றதுக்குள்ள தண்ணி பிடிச்சுகிட்டு வந்துடலாம்ன்னு, போய் இருந்தேன். இவங்க இதே ஊர் தானாம். ஒரு விஷேசத்துக்கு சென்னை வந்துட்டு இந்த ட்ரெயின்ல வந்திருக்காங்க.”

சுடிதார் பெண் என் தங்கையை சினேகமாகப் பார்த்து, “யுவர் பிரதர். ஓஹ்,….ஸாரி சார்” என்று சொல்லி வேறு பக்கம் திரும்பினாள். நான் ரக்ஸிதா கொண்டு வந்திருந்த ட்ராலி பேக்கை வாங்கி இழுத்துக்கொண்டு முன்னால் நடக்க, ரக்ஸிதா என் பின்னால் அன்னம் போல நடந்து வந்தாள்.
‘அடச் சே!!!,…. தங்கச்சியையே சைட் அடிச்சிருக்கோமே?!!,…’. என்று எண்ணி என்னை நானே நொந்து கொண்டேன், 

“ எல்லோ கலர் கர்சீப்பை தலைக்குதானே கட்ட சொல்லி இருந்தேன். நீ என்னடான்னா மூஞ்சியை மரைச்சு கட்டி இருக்கே?”

“பல மக்கள் வந்து போகிற இடம். ஒரு பாதுகாப்புக்காக மூக்கை மூடி கட்டி இருந்தேன். ஸாரிண்ணா!!!”

“சரி,….என் பின்னாலேயே வா.”

ஸ்டேஷனுக்கு வெளியே வந்து காரில் ஏறி வீட்டுக்கு வந்தோம்.

வீட்டுக்கு வந்த போது மணி 8:30 ஆகி இருந்தது.

கதவைத் திறந்து வீட்டுக்குள் நுழைந்து, ட்ராலி பேக்கை அவள் ரூமில் வைத்து விட்டு, நான் என்னுடைய அறைக்குச் சென்று ஷாட்ஸ், டி ஷர்ட் போட்டுக்கொண்டு ஹாலுக்கு வந்து அங்கே இருந்த சோஃபாவில் உட்கார்ந்து செய்தித் தாளை புரட்ட ஆரம்பித்தேன்.

ரக்ஸிதா அவளுக்காக ஒதுக்கப்பட்ட அறைக்குச் சென்று டாய்லெட் போய் விட்டு, கொட்டாவி விட்டபடியே அதை தன் புறங்கையால் மறைத்தபடி வந்து என் எதிரில் இருந்த சோபாவில் உட்கார்ந்தவள், “இந்த ஊர் எல்லாம் பழகியாச்சாண்ணா? உன் ஆபீஸ் எங்கே இருக்கு? என்று சொல்லிக் கொண்டே உட்கார்ந்த இட்த்திலிருந்தே வீட்டை சுற்றும் முற்றும் பார்த்தாள். 

“பரவாயில்லே, வீட்டை நல்லாத்தான் வச்சிருக்கே. சமையல் நீயே செஞ்சுக்கறியா? இல்ல ஆள் ஏதாவது வச்சிருக்கியா?”

“வீடு பெருக்க, பாத்திரம் கழுவ, சமையல் செஞ்சு வைக்க ஒரு ஆயாவை வேலைக்கு வச்சிருக்கேன்மா. போன்ல சொன்னனே மறந்துட்டியா”

“ நல்லா சமைக்கறாங்களா?”

“அது செய்யிற வேலையும், சமையலும் எனக்கு பிடிக்கலைதான். ஆனா என்ன பண்றது. வேற ஆள் கிடைக்கல. ஒரு நல்ல ஆள் கிடைக்கற வரைக்கும் அட்ஜஸ்ட் செஞ்சுக்கலாம்னு ஓட்டிகிட்டு இருக்கேன். துணியை வாஷிங்க் மெஷின்ல போட்டு, காய வச்சு நானே அயர்ன் செஞ்சுக்கறேன். வீட்டைப் பெருக்கி பாத்திரம் கூட கழுவிடுவேன். ஆனா, சமையல் மட்டும்தான் கொஞ்சம் கஷ்டமா இருக்கு. ”

“அண்ணிகிட்ட சமையல் கத்துகிட்டு இருந்தா இப்ப இப்படி கஷ்டப்படத் தேவை இருந்திருக்காது.”

“ஆமாம்மா,….ஆபீஸ் வேலைல அதைக் கத்துக்காம விட்டுட்டேன். அதுவுமில்லாம அண்ணி சமைச்சுப் போடறாதால, சமையலை கத்துக்கணும்னு அவசியமும் இல்லாம போய்டுச்சு. இப்ப கஷ்டப்படறேன்.”

இப்படி நாங்கள் பேசிக்கொண்டிருக்கும் போதே, பணிப்பெண் ஆயா வந்தாள். ஆயாவிடம் என் தங்கை பத்தி சொன்னேன். அப்புறம் ஆயாவும் என் தங்கையும் பேசிக் கொண்டிருந்தார்கள்.

ஆயா வீட்டைப் பெருக்கி, பாத்திரங்களைக் கழுவி சமையல் வேலை செய்து கொண்டிருக்க, ரக்ஸிதா செய்தித் தாளைப் புரட்டிக்கொண்டிருந்தாள்

காலை மணி 9. நான் குளித்து ட்ரெஸ் செய்து ஹாலுக்கு வந்து ஹாலில் உட்கார்ந்திருந்த ரக்ஸிதாவிடம், “டிபன் ரெடி ஆய்டுச்சு. வா சாப்பிடலாம்.” என்றேன்.

“இல்லேண்ணா, நான் குளிச்சிட்டு சாப்பிட்டுக்கறேன். நீ சாப்டுட்டு ஆஃபீஸ் கிளம்பு.”

“ சரிம்மா பை. நீ சாப்டுட்டு ரெஸ்ட் எடு. நான் ஆபீஸ் போயிட்டு வர்றேன்”. என்று சொல்லி விட்டு ஆபீஃஸ் கிளம்பினேன்.

நான் ஆபீஸ் வேலைகளை முடித்து, மாலை 3 மணிக்கு கேம்ப் செல்வதற்காக மதியம் 2 மணிக்கு வீட்டுக்கு வரும் போது வீடு உள் பக்கமாக பூட்டி இருந்தது. காலிங் பெல்லை அழுத்தி விட்டு காத்திருந்தேன். 

‘வீட்டை பூட்டி விட்டு எங்கே போய் இருப்பாள். இந்த ஊரில் அவளுக்கு எந்த இடமும் தெரியாதே?’ என்று நான் கவலைப்பட்டு நினைத்துக் கொண்டிருந்த போது, கதவு திறந்தது.

கதவைத் திறந்த என் தங்கையைப் பார்த்தேன். புதுசா பூத்த ரோஜாப் பூ போல அழகாக இருந்தாள். அவள் அழகை ரசித்துக்கொண்டிருந்த போதே, “சாரிண்ணா ரொம்ப நேரம் நிக்குறீங்களா? ஆயா அவங்க வேலையை முடிச்சுகிட்டு போய்ட்டாங்க. இவ்வளவு பெரிய வீட்ல தனியா இருக்க பயமா இருந்தது. அதான், மெயின் டோரை பூட்டிட்டு, தலைக்கு குளிச்சேன். அப்புறமா துணிகளை காயப்போட மாடிக்கு போய் இருந்தேன். காலிங்க் பெல் அடிச்சது. நீங்களாதான் இருக்கும்னு நினைச்சு வந்து லென்ஸ் வழியா பாத்தேன். நீங்கதான் தெரிஞ்சதும் கதவைத் திறந்தேன்.” என்று சொன்னவளை அப்போதுதான் கவனித்தேன்.

நல்ல சிவப்பும், மஞ்சளும் கலந்த மாதிரியான நிறம். இப்போது தலைக்கு குளித்து ஃப்ரஸ்ஸாக இருந்தாள். டர்க்கி டவலை தலைக்குச் சுத்தி கொண்டை போட்டிருந்தாள். இரண்டு காதோரமும் முடிகள் சுருண்டு ஸ்பிரிங்க் போல அவள் ஜிமிக்கிக்கு ஈடாக ஆடிக்கொண்டிருந்த்து அழகாக இருந்தது. கொஞ்சம் டைட்டான நைட்டி போட்டிருந்ததால், கொஞ்சம் சதைப் பிடிப்புடன் தோன்றினாள். 60 கிலோ எடை இருப்பாள். பூசினார் போல உடம்பு, உயரம் 165 செ,மீ. இருப்பாள். அமைதியான அழகு. அவள் உடல் அளவும், 38”- 34”- 38” இருக்கும். ரொம்ப குண்டும் இல்லாமல், ரொம்ப ஒல்லியாகவும் இல்லாத செழுமையான உடல் வாகு அவளுக்கு.

அவள் கதவைத் திறக்க நான் அவளை உரசியபடி உள்ளே நுழைந்தேன். அவள் போட்டு குளித்த லக்ஸ் சோப்பு வாசம் என் மூக்கைத் துளைத்தது. அவள் கதவைச் சாத்தி விட்டு என் பின்னால் வர, நான் என் அறைக்குச் சென்று லுங்கி பனியனுக்கு மாறி, ஹாலுக்கு வந்து டிவி பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்.

ரக்ஸிதா அவள் அறைக்குச் சென்று நேர்த்தியாக புடவை கட்டி, மிதமாக அலங்கரித்து ஹாலுக்கு வந்தாள்.

“அண்ணா, சாப்பிடலாமா, குளிச்ச உடனே எனக்கு பசிக்குது.” என்று சொல்லி சமையல் அறைக்குச் சென்று ஆயா சமைத்து வைத்ததை டைனிங்க் ஹாலுக்கு எடுத்து வந்தாள். இருவருமே பேசிக்கொண்டே சாப்பிட்டோம்.

“படிப்பெல்லாம் எப்படி போகுது?”

“ நல்லா போகுதுண்ணா.. எல்லா சப்ஜெக்ட்லேயும் நல்ல மார்க்தான் எடுக்குறேன்.”

“அம்மா எப்படி இருக்காங்க? “

“நல்லா இருக்காங்கண்ணா. ஆனா, உன்னைப் பத்திதான் அடிக்கடி நினைச்சுகிட்டு அழுவாங்க.”

“இப்ப எந்த இயர் படிக்கிறே?”

“செகன்ட் இயர்ண்ணா.”

“சரி,…. நல்லா படி. உன்னோட படிப்பு முடிஞ்சதும் உங்களையும் என்னோடவே கூட்டிகிட்டு வந்து வச்சுக்கலாம்னு பாக்குறேன்.”

“அம்மாவும் அதுக்குதாண்ணா ஆசைப்படறாங்க. ஆனா, நாம ஒன்னா இருக்க அண்ணி அனுமதிப்பாங்களா?”

“ம்,…. சொல்லி சம்மதிக்க வைக்கணும்.”

“ம்,… எப்படியோண்ணா,…. கடவுள் விட்ட வழி. ‘அண்ணன்தான் பெத்தவங்களை மதிக்காம அப்படி பண்ணிகிட்டான். உனக்காவது ஒரு கல்யாணத்தை செஞ்சு பாக்கணும்னு ஆசை’ அப்படீன்னு அடிக்கடி என் கிட்டே சொல்லி அம்மா பொலம்புவாங்க.”

“எனக்கும் நான் செஞ்சது தப்புதான்னு தெரியுது. மனசுக்குள்ள உறுத்தலாவும் இருக்கு. எவ்வளவு பெரிய தப்பை செஞ்சிருக்கோம்னு இப்ப என்னால உணர முடியுது. ஒரு ஆம்பிளைத் துணை இல்லாம, ஒரு வயசுக்கு வந்த பொண்ணை வச்சுகிட்டு உன்னை படிக்க வைக்க, வீட்டை பராமரிக்க அம்மா எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டிருப்பாங்கன்னு இப்பதான் புரியுது.”

மற்றபடி பொதுவான விஷயங்கள் பேசினோம்.

சாப்பிட்டு விட்டு, நான் கேம்ப் போக ட்ரெஸ் செய்து ஹாலுக்கு வந்தேன். ஹாலில் டிவி பார்த்துக் கொண்டிருந்தவள், 

“ அண்ணா ஆபீஸ் கிளம்பிட்டிங்களா?”

“ஆமாம்மா,…. கேம்ப் போகணும். போயிட்டு சாயந்திரம் வந்திட்றேன்.”

“சரிண்ணா எனக்கு தூக்கம் வருது. நான் படுக்கறேன். ஈவினிங்தான் எழுவேன். நீங்க சாயந்திரம் எங்கேயாவது போகணுமா?”

“ கேம்ப் முடிச்சிட்டு எப்போ வருவேன்னு எனக்குத் தெரியாது. எப்படியும் 6 மணிக்கு முன்னால வந்திட்றேன்.”

“சரிண்ணா,… நான் கதவை லாக் பண்ணிட்டு தூங்குறேன். நீங்க வந்ததும் காலிங்க் பெல் அடிங்க. வந்து திறந்து விடறேன்.”

“ வேண்டாம். அப்ப நீ நல்லா தூங்கிட்டு இருந்தீன்னா, உனக்கு தூக்கம் கெடும். அதனால, நான் ஒரு சாவியை எடுத்துகிட்டு போறேன். உன் கிட்டே இருக்கிற சாவியால நீ மெயின் டோரை லாக் பண்ணிட்டு படு. ஏதாவது ஒன்னுன்னா எனக்கு போன் பண்ணு..” என்று சொல்லிவிட்டு நான் கிளம்ப, ரக்ஸிதா எனக்கு பின்னாலேயே வந்து மெயின் டோரை லாக் செய்து தூங்கப் போனாள்.

கேம்ப் முடித்து விட்டு 5 மணிக்கு வீட்டுக்கு வந்தேன். மெயின் டோர் பூட்டப்பட்டிருந்த்து. ரக்ஸிதா ஆழ்ந்து தூங்கிக் கொண்டிருப்பாள் என்று நினைத்து என்னிடம் இருந்த சாவியால் வெளிக்கதவைத் திறந்து, மீண்டும் உள்ளே பூட்டி விட்டு என் அறைக்குச் சென்று அப்படியே மெத்தையில் விழுந்தேன். பின் எழுந்து சென்று ரெஃப்ரெஷ் செய்து ஒரு பெர்முடாசும், டி ஷர்ட்டும் போட்டுக்கொண்டு, ரக்ஸிதாவை அழைத்துக்கொண்டு பக்கத்தில் நடக்கும் பொருட்காட்சிக்கு சென்று விட்டு அப்படியே இரவு உணவை முடித்துகொண்டு வரலாம் என்று நினைத்து ரக்ஸிதா படுத்திருந்த அறைக்குச் சென்றேன்.

அங்கே நான் கண்ட காட்சி என்னை ஒரு நிமிடம் உறைய செய்தது. என் தங்கை மல்லாக்கப் படுத்து கைகளை தலைக்கு மேல் வைத்தபடி நன்றாக அசந்து தூங்கிக்கொண்டிருந்தாள். அவளின் சேலை மார்புப் பகுதியில் விலகி இருந்தது. அவளின் மார்புகள் அவள் ஜாக்கெட்டை மீறி ‘கும்’ என்று தெரிந்தது. என் மனதில் லேசான நடுக்கம். என் தங்கையின் காய்கள் பனங்காய் போல உருண்டு திரண்டு கோபுரம் போல சரியாமல் இருந்தது. 38” சைஸ் என்றால் சும்மாவா? இடுப்பில் சேலை தொப்புளுக்கு கீழே இறங்கி இருந்ததில் அவள் அடி வயிறு சிவந்த நிரத்தில் மாசு மரு இல்லாமல் தெரிந்தது.. 

மிக அழகான, 2 ரூபாய் காயின் அகலத்துக்கு தொப்புள். சின்ன கோலிக் குண்டு என் தங்கையின் தொப்புள் குழிக்குள் அழகாகப் பொருந்தும். அவள் சீராக காற்றை உள் வாங்கி வெளி விட்டு அவள் மார்பு ஏறி, இறங்கி சுவாசித்ததிலிருந்து அவள் அசந்து தூங்குகிறாள் என்று உணர்ந்தேன்.

என் தங்கை படுத்திருந்த காட்சியைக் கண்டதும் என் சுன்னி மெதுவாக எழ ஆரம்பித்தது. நானும் தங்கையும் மட்டுமே வீட்டில் இருந்ததாலும், என் தங்கை தூங்கிக்கொண்டு இருந்ததாலும், நான் எந்த வித பயமும் இன்றி, அவளை எந்தெந்த கோணங்களில் பார்த்து ரசிக்க முடியுமோ, அப்படிப் பார்த்து ரசித்தேன். அவளின் சிவந்த வட்ட நிலா போன்ற முகத்தில், அவள் கன்னத்தில் இரண்டு பக்கமும் சிவந்த மொட்டுகளாய் முளைத்திருந்த பருக்கள் அவல் முக அழகை கொஞ்சம் குறைத்துக் காட்டியது.

இரண்டு மாதமாக விரக தாபத்துடன் இருந்ததால், ரக்ஸிதாவின் கவர்ச்சியான அழகைக் கண்டு, விரைத்து எழும்பிய என் கடப்பாரை சுன்னி என் ஜட்டியை கிழித்து விடுமோ என்று பயந்தேன். என் தங்கையின் கொழுத்த தேகமும், வசீகரிக்கும் அந்த அழகிய முகமும்….அப்படியே போய் அவளை கட்டிப் பிடித்து, அவள் அங்கம் முழுவதும் ஆயிரம் முத்தங்கள் கொடுத்து ஓத்துடலாமா?, என்ற சிந்தனை மனதுக்குள் பிறந்தது.

….ச்சே!!! ,….என்ன இது அசிங்கமான சிந்தனை என்று என்னை நானே கட்டுப்படுத்த முயன்றேன். நீளக் கருங்கூந்தல் கலைந்து கிடக்க, என் தங்கை அமைதியாக உறங்கிக் கொண்டிருந்தாள்.

மல்லாக்க படுத்து தூங்கிக் கொண்டிருக்கும் என் தங்கையின் அருகே மெதுவாக நடந்து சென்றேன். அவள் அழகை ரசித்தேன். உதடுகள் ஆரஞ்சு சுளையைப் போல கொஞ்சம் தடித்து இளம் சிவப்பில் மினு மினுத்தது. பளீரென்ற முத்துப் பல் வரிசை லேசாகத் தெரிய, லேசாக வாய் பிளந்து தூங்கிக் கொண்டிருந்தாள். என் தங்கை இவ்ளோ அழகா என்று அப்போதுதான் எனக்குப் புரிந்தது.

மெதுவாக அவள் அருகில் சென்று அவளின் பருத்த கட்டுக் குலையாத உருண்டையான மார்பில் லேசாக கை வைத்தேன். நல்ல தூக்கத்தில் இருந்தாள். அப்படியே அவள் பெருத்த இரண்டு காய்கள் மீதும் என் இரண்டு கைகளை மெதுவாக வைத்து முயல் குட்டிகளைத் தடவிக் கொடுப்பது போல தடவிக் கொடுத்தேன். ஆசை அடங்காததால் கொஞ்சமாக அமுக்கிப் பிசைந்தேன். ஜாக்கெட்டோடு உருட்ட ஆரம்பித்தேன்.

நான் அவள் முலைகளைப் பிசைந்ததில் அவள் தூக்கம் கலைய,….. டக் என்று அதிர்ச்சியுடன் கண் விழித்துப் பார்த்தாள்.

நான் என் இரண்டு கைகளையும் அவள் முலைகளின் மீது வைத்திருந்ததைப் பார்த்தவள் அதிர்ந்து, “ அண்ணா!!! என்ன இது?!!! விடு என்னை” என்று அலறி, என் கைகளைத் தட்டி விட்டு, கலைந்திருந்த புடவையை சரி செய்து முந்தானையை சரி படுத்தியவாறே படுக்கையிலிருந்து எழுந்து நின்றாள். நான் அவளை இன்னும் நெருங்கிப் போக, அவள் பின்னோக்கி நகர்ந்தாள். நான் கொஞ்சம் முன்னேறினேன். அவள் மேலும் பின்னே போகாதவாறு கட்டில் விளிம்பு தடுக்க, அங்கேயே அதிர்ச்சியில் மலங்க,…மலங்க உடல் லேசாக நடுங்க நின்று கொண்டிருந்தாள்.

நான் மெதுவாக அவள் கை பிடித்து கெஞ்சினேன். "ரக்ஸிதா நீ சூப்பரா இருக்கேடி. நீ இவ்ளோ அழகா இருப்பேன்னு நான் நினைச்சு கூட பாக்கலை. நேத்தே ரயில்வே ஸ்டேஷன்ல உன்னை பாத்து அசந்து போய்ட்டேன். இந்த அழகி யாருடா இதுன்னு நினைச்சுகிட்டு இருந்தப்பதான், நீ என் தங்கச்சின்னு தெரிஞ்சது. இன்னைக்குதான் உன்னைப் பாத்து உன் அழகைப் பாத்து மயங்கிப் போய் நிக்கிறேன். உன் அழகு என்னை சொக்க வைக்குது.”

“அண்ணா இப்படி எல்லாம் கூடப் பொறந்த தங்கச்சிகிட்ட நடந்துக்கறதும், பேசறதும் தப்பா தெரியலையா உனக்கு? இப்படிப்பட்ட ஆள்ன்னு தெரிஞ்சிருந்தா நான் இங்கேயே வந்திருக்க மாட்டேன். ஏதோ, கூடப் பொறந்த அண்ணன் வயசுக் கோளாறுல தப்பு பண்ணிட்டு, வீட்டை விட்டு ஓடிட்டானே. இப்ப அவன் தன் தப்பை உணர்ந்து நல்லவனா மாறி இருப்பான். என்ன இருந்தாலும் அண்ணன்தானேன்னு பாசத்துல உன்னை பாக்க வந்தது என் தப்புதான். என்னை மன்னிச்சிடு. நாளைக்கே என்னை காலேஜ் ஹாஸ்ட்டல்ல கொண்டு போய் விட்டுடு.”

“உன் அண்ணி என்னை விட்டுட்டு போய் ரெண்டு மாசம் ஆகுது. இது வரைக்கும் எந்த கார்ள் கேர்ள் கிட்டேயும், தேவடியாகிட்டேயும் போகாம கட்டுப்பாடா இருந்தேன். இன்னைக்கு உன்னை, உன் அழகைப் பாத்ததும், அதை எல்லாம் மீறி உன்னோட உறவாட, உன் அழகை அள்ளி ருசிக்க என் மனசு துடிக்குதுடி. வாடி நாம ரெண்டு பேரும் புருஷன் பொண்டாட்டியா நினைச்சுகிட்டு ஓக்கலாம்.” என்றபடி அவளை நெருங்கி அவள் உதடுகளைக் கவ்வ, அவள் மேலும் திமிறினாள்.

“அண்ணா, நான் சொல்றதைக் கேளு. வேண்டாம் விட்டுடு. அண்ணி இல்லாததுனால உன் அரிப்பைத் தீத்துக்க நீ யார்கிட்டே வேணும்னாலும் போய்க்க. அது உன் இஷ்டம். ஆனா, என் கிட்டே அந்த மாதிரி நடக்காதே. நான் உன் கூடப் பொறந்த தங்கச்சி. அதை மறந்து மிருகம் போல நடந்துகிட்டீனா,…. அப்புறம் கத்தி ஊரைக் கூட்டுவேன். அதுக்கப்புறம், உன் மானம் போய்டும்.” என்று ஏதேதோ சொன்னாள்.

நான் அதை சட்டை செய்யாமல், புடவையோடு அவள் புண்டை மேட்டில் கப் என்று கை வைத்துப் பிசைய, “ம்,….அண்ணா,…. விடு,… ப்ளீஸ்” என்று முனக, 

“ப்ளீஸ்டி ரக்ஸிதா, உன் புண்டையில் என் சுன்னி நுழைய என் சுன்னி எவ்வளவு ஏங்கிக் கிடக்குது பாருடி. உன் புண்டை ரசத்தை டேஸ்ட் பண்ண என் சுன்னி எப்படி ஏங்கிப் போய் இருக்குது பாருடி.” என்று சொல்லியபடி மள மளவென்று ஜிப்பை அவிழ்த்து, ஜட்டியை இறக்கி சுன்னியை ஜட்டியிலிருந்து வெளியே எடுக்க,….அந்த நேரம் பார்த்து, ‘கிர்ர்ர்ர்ர்’ என்று ஒரு சத்தம்.

 

தொடரும்...