ரக்ஸா பந்தன் 3

முழு தொடர் படிக்க

 “அண்ணா, நான் சொல்றதைக் கேளு. வேண்டாம் விட்டுடு. அண்ணி இல்லாததினாலே உன் அரிப்பைத் தீத்துக்க நீ யார்கிட்டே வேணும்னாலும் போய்க்க. அது உன் இஷ்டம். ஆனா, என் கிட்டே அந்த மாதிரி நடக்காதே. நான் உன் கூடப் பொறந்த தங்கச்சி. அதை மறந்து மிருகம் போல நடந்துகிட்டீனா,….அப்புறம் கத்தி ஊரைக் கூட்டுவேன். அதுக்கப்புறம், உன் மானம் போய்டும்.” என்று ஏதேதோ சொன்னாள்.

நான் அதை சட்டை செய்யாமல், புடவையோடு அவள் புண்டை மேட்டில் கப் என்று கை வைத்துப் பிசைய, “ம்,….அண்ணா,…. விடு,… ப்ளீஸ்” என்று முனக, 

“ப்ளீஸ்டி ரக்ஸிதா, உன் புண்டையில் என் சுன்னி நுழைய என் சுன்னி எவ்வளவு ஏங்கிக் கிடக்குது பாருடி. உன் புண்டை ரசத்தை டேஸ்ட் பண்ண என் சுன்னி எப்படி ஏங்கிப் போய் இருக்குது பாருடி.” என்று சொல்லியபடி மள மளவென்று ஜிப்பை அவிழ்த்து, ஜட்டியை இறக்கி சுன்னியை ஜட்டியிலிருந்து வெளியே எடுக்க,….அந்த நேரம் பார்த்து, ‘கிர்ர்ர்ர்ர்’ என்று ஒரு சத்தம். 

மாலை மணி 6க்கு வைத்த அலாரம் அடிக்கிறது. என் கனவு கலைய, சுற்றும் முற்றும் பார்த்தேன். என் அறையில் என் படுக்கையில்தான் படுத்துக் கொண்டிருந்தேன். களைப்பில் கட்டிலில் சாய்ந்த நான் அப்படியே அசந்து தூங்கியிருக்கிறேன்.

திடுக்கிட்டு எழுந்து உட்கார்ந்தேன்.

ச்சே!!!,…. இது கனவா? என்ன ஒரு அசிங்கமான சிந்தனை?!!! என் தங்கையை ஓப்பது போல பகல் கனவு காண்கிறேனே?!!!” என்று என்னை நானே நொந்து கொண்டேன்.

அலாரம் சத்தத்தில் தூக்கம் கலைந்த என் தங்கை, அவள் அறையிலிருந்து “அண்ணா, அண்ணா" என்று அழைத்தாள். நான் எதற்கு அழைக்கிறாள் என்று யோசித்தபடியே அவள் படுத்திருந்த அறைக்கு எழுந்து சென்றேன். கனவில் கண்டமாதிரியே சேலை கலைந்து முந்தானை விலகி ஜாக்கெட்டுக்கும் மேலாக தன் அழகிய கனிகளின் பரிமானத்தைக் காட்டிக்கொண்டு படுத்திருந்தாள்.

அவள் முன்னால் நின்றிருந்த என்னைப் பார்த்து, “என்னண்ணா,…. வீட்டுக்கு வந்ததும் என்னை எழுப்ப வேண்டியதுதானே? நானும் நல்லா அசந்து தூங்கிட்டேன். என்னை எழுப்பாம நீயும் வந்து படுத்து நல்லா தூங்கிட்டு இருக்கே” என்றாள்.

நான் சுதாரித்துக்கொண்டு “சாரிம்மா, நானும் கொஞ்சம் அசந்து தூங்கிட்டேன். நீ எழுந்து ரெஃப்ரஷ் ஆகி வா. நைட்டுக்கு வீட்ல எதுவும் செய்ய முடியாது. நாம ஓட்டல் போய் ஏதாவது சாப்பிட்டு வரலாம்.”

என் தங்கை நிதானமாக எழுந்தாள். புடவை விலகி இருப்பதை சரி செய்யாமல், அவள் முலைகளின் மொத்த பருமனும் அழகாக ஏறி இறங்க, இரு கைகளைத் தூக்கி அவள் குண்டி மேடுகளைத் தொட்டு உரசும்படி வளர்ந்திருந்த கூந்தலை முன்னுக்கு கொண்டு வந்து, அள்ளி நளினமாகச் சுருட்டி கொண்டை போட்டபடி, “ஒரு 10 நிமிஷம். முகம் கழுவிட்டு, ட்ரெஸ் சேஞ்ச் பண்ணிட்டு வந்திட்றேன்.” என்று சொல்லி தன் சூட் கேஸிலிருந்து மாற்றுத் துணிகளை எடுத்துக்கொண்டு பாத் ரூமுக்குள் நுழைந்தாள்.

சற்று நேரத்தில் என் தங்கை பளிச் என வந்தாள். வெளிர் மஞ்சள் நிற காட்டன் புடவை, பச்சைக் கலர் ஜாக்கெட், நெற்றியில் சின்னதாக ஒரு பொட்டு, வேற எதுவும் அதீதமான மேக்கப் இல்லை. ஆனாலும், சொக்க வைக்கும் இயற்கையான அழகு அவள் உடம்பிலும், முகத்திலும் தெரிந்தது. காலேஜ் சேரும் முன் இருந்த ரக்ஸிதா வேறு. காலேஜ் சேர்ந்ததற்குப் பின் இப்போது இருக்கிற ரக்ஸிதா வேறு. காலேஜ் போனதற்குப் பிறகு ஆளே மாறிப் போய் அம்சமாக இருந்தாள்.

இருவரும் புறப்பட்டு, அவள் முன்னே நடக்க, நான் வீட்டைப் பூட்டி விட்டு அவள் பின்னே நடந்தேன். அப்போதுதான் என் தங்கையின் குண்டி அழகைக் கவனித்தேன். என் தங்கைக்கு கொஞ்சம் சதை போட்ட செழுமையான சிவந்த உடம்பு, குடம் போன்ற புட்டங்கள். அவள் நடக்கும் போது மேலும், கீழும் ஏறி, இறங்கிக் குலுங்க, என் சுன்னி கனவில் கண்டதைப் போல எழ ஆரம்பித்தது.

அவள் குண்டிகள் அசைந்தாடியதைப் பார்க்கும் போது, இலவம் பஞ்சு போல மெத் மெத்தென்று இருக்கும் என்று தோன்றியது. நான் அவள் குண்டிகளின் அழகை பார்த்து ரசித்துக்கொண்டிருக்கும் போதே என்னை திரும்பிப் பார்த்து புன்னகைத்தாள். அவள் புன்னகை “அண்ணா,….என் குண்டிக்குள் உன் சுன்னியை சொறுகி அடிண்ணா” என்று என்னைக் கெஞ்சுவது போல இருந்தது.

முன்னே போய்க் கொண்டிருந்தவள் என்ன நினைத்தாளோ, டக் என்று திரும்பி, “என்ன அண்ணா என்னை விட்டுத் தள்ளி பின்னாலேயே வர்றே? பக்கத்துல சேர்ந்து வா. எனக்கு புது இடம்ங்கிறதினாலே கொஞ்சம் பயமா இருக்கு.” என்று அழைக்க,….’ச்சே!!!,…. அசைந்தாடும் குண்டிகளின் அழகை இன்னும் கொஞ்ச நேரம் பாத்து ரசிக்க முடியவில்லையே ‘ என்று எனக்குள் நொந்தபடி, “இதோ வந்திட்டேன்மா” என்று சொல்லி அவள் வலது பக்கம் சென்று அவளை ஒட்டியபடி நடந்தேன்.

அப்படி நடக்கும் போது, அவள் தோளின் மீது என் தோள் உராய்ந்தது. அவள் அதை ஒன்றும் கண்டு கொள்ளாததால் தைரியமாக அவளை உரசிக்கொண்டு நடந்தேன். அப்படி நடக்கும் போது, முட்டிக்கு மேல் உள்ள என் இடது கை அவ்வப்போது அவள் வலது பக்க முலையை உரசியது. அப்படி என் கை அவள் முலை மேல் பட்டு உரசுவதை, அவள் உணர்ந்ததாக காட்டிக்கொள்ள வில்லை. ஆனால், எனக்கு பஞ்சு போன்ற என் தங்கையின் முலையை உரசுவது ஆனந்தமாக இருந்தது.

மணி அப்போது இரவு 7:30. இருவரும் பக்கத்தில் நடந்து கொண்டிருந்த பொருட்காட்ச்சியை சுற்றிப் பார்த்து விட்டு, அதன் பக்கத்திலேயே இருந்த நல்ல உணவு விடுதிக்கு சென்று ஒரு டேபிளில் இருவரும் பக்கம் பக்கமாக உட்கார்ந்து, இருவருக்கும் விருப்பமான உணவை சாப்பிட்டோம். என் தங்கை கேட்ட சிக்கன் அயிட்டங்களை வாங்கிக் கொடுத்து, அவள் சாப்பிடும் அழகை கண்டு ரசித்தேன்.

சாப்பிட்டு விட்டு ஜாலியாக பேசிக்கொண்டே, வீட்டை அடையும் போது மணி 9.

“சரி,… ரக்ஸிதா போய் தூங்கலாம். நாளைக்கு நான் ஆபீஸ் வேற போகணும். நீ உன் ரூமுக்கு போய் படுத்துக்கோ. ஏதாவது வேணும்னா கேளு.” என்று சொல்லி படுக்கச் சென்றேன்.

படுக்கையில் விழுந்து தூங்க முயற்சித்தேன். ஹும்,… தூக்கம் வர வில்லை. என் தங்கையைப் பற்றிய அசிங்க அசிங்கமான நினைவுகள், அவளுடைய உருவம், அவளுடைய முலைகள், அவளுடைய அசந்தாடும் பருத்த புட்டங்கள்,…. இப்படி எல்லாம் என் நினைவுக்கு வந்து என்னைத் தூங்க விடாமல் செய்தது. என் தங்கையை நினைத்து கைமுட்டி அடிக்கலாம் என்று தோன்றியது.

நான் படுக்கையில் அப்படி இப்படி புரண்டு கொண்டிருந்த போது, என் தங்கை என் அறைக்குள் வந்தாள்.

“என்னண்ணா?!!! அதுக்குள்ள தூங்கப் போறீங்களா? சாயந்திரம்தானே தூங்கி எழுந்தோம்!!! வாண்ணா கொஞ்ச நேரம் பேசிகிட்டு இருக்கலாம்” என்ற படி என் பதிலை எதிர்பார்க்காமல், என் படுக்கையில் என் பக்கத்தில் உட்கார்ந்தாள்.

என் செல் போனை கையில் எடுத்து, அண்ணா, அம்மா கிட்டே பேசலாம் “ என்று என்னிடம் சொல்லி விட்டு ஆம்பூரிலிருந்த அம்மாவுக்கு போன் செய்து பேச ஆரம்பித்தாள்.

“அம்மா,…. நல்லா இருக்கியாம்மா?”

“நான் நல்லா இருக்கேன்ம்மா. நீ நல்லபடியா ஹைதராபாத் போய் சேந்துட்டியா? அண்ணன் நல்லா இருக்கானா? அண்ணி நல்லா இருக்காளா?”

“எல்லாரும் நல்லா இருக்காங்கம்மா. அண்ணிதான் அவ குழந்தையோட, கனடா போய் இருக்கா. உனக்கு பேரன் பொறந்திருக்கிறதை அண்ணன் சொல்லவே இல்லை.”

“அப்படியா?!!,… எவ்வளவு சந்தோஷமான விஷயம். இந்த விஷயத்தை நம்ம கிட்டே சொல்லாம விட்டுட்டானே. சரி,…சரி,… பேரனோட படத்தையாவது வாட்ஸாப்ல அனுப்பச் சொல்லு. அப்புறம், உன் காலேஜ் எங்கே இருக்குன்னு தெரிஞ்சுகிட்டியா? நாலைலேர்ந்துதானே ட்ரெயினிங்ன்னு சொன்னே.?”

“ஆமாம்மா,…. நாளைக்குதான் போகணும். அண்ணா வீட்டிலேயே தங்கிக்கலாம்னு பாக்கிறேன்.”

“அதுக்கு உங்க காலேஜ்ல பர்மிஷன் கொடுப்பாங்களாடீ? சரி,,…. உன் அண்ணன்கிட்டே கொடு,”

ரக்ஸிதா போனை என்னிடம் கொடுத்தாள். நீண்ட நாள் கழித்து அம்மாவோடு பேசப்போகிறோம் என்று நினைத்தபோது இதயம் கணத்தது. நான் செய்த தவறு என்னை உறுத்த, பாசத்தால் கண்களின் ஓரம் கண்ணீர் துளிர் விட, கைபேசியை காதுக்கு கொடுத்து, “அம்மா!!!,….” என்று மேலும் வார்த்தைகள் வராமல் தவித்தேன்.

“டேய்,… கிருஷ்ணா,…. நல்லா இருக்கியாப்பா?”

“நான் நல்லா இருக்கேம்மா!!!. நான் ரொம்ப பெரிய தப்பு பண்ணிட்டேம்மா. என்னை மன்னிச்சிடும்மா!!!.”

“எல்லாம் கடவுள் பண்ற சோதனைடா. உங்கப்பா நம்மளை எல்லாம் விட்டுட்டு போனதுக்கப்புறம், நீ ஆம்பளைக்கு ஆம்பிளையா, குடும்பத் தலைவனா இருந்து நம்ம குடும்பத்தை காப்பாத்துவேன்னு பாத்தேன். ஆனா நீ, தனியா இருந்து அம்மாவும், தங்கச்சியும் கஷ்டப்படுவாங்கன்னு ஒரு நிமிஷம் கூட யோசிக்காம, காதல்ன்ற பேர்ல எவளையோ இழுத்துகிட்டு வீட்ட விட்டு ஓடிப் போய் கல்யாணம் செஞ்சுகிட்டே. நீங்க ரெண்டு பேரும் எங்க இருக்கிங்கன்ற விவரத்தையும் எங்ககிட்டே சொல்லல. எங்கிருந்தாலும் நீ நல்லா இருக்கணும்னுதான் இத்தனை நாளா கடவுளை வேண்டிகிட்டேன்.

ரக்ஸிதாவோட ஃப்ரண்ட் மூலமாதான் நீ கோயமுத்தூர்ல குடி இருக்கிறது தெரியும். அப்புறமாதான், ஹைதராபாத் ட்ரான்ஸ்ஃபர் ஆகி இருக்கிறது தெரியும். நீங்க எங்க இருக்கீங்கன்றதை தெரிஞ்சுகிட்டு உங்களை டிஸ்டர்ப் பண்ண எங்களுக்கு விருப்பமில்லைதான். ஆனா, உன் மேலே அதிகம் பாசம் வச்சிருக்கிற ரக்ஸிதாதான், ட்ரெயினிங்குக்கு ஹைதராபாத் போறப்போ, உன்னை பாத்தே ஆகணும்னு பிடிவாதம் பிடிச்சா. அதனாலதான் அவளை அங்கே அனுப்பி வச்சிருக்கிறேன். அவ மேலே பாசம் காமிக்கலைன்னாலும் பரவாயில்லே. ஏதாவது அவ மனம் நோகும்படியா சுருக்குன்னு பேசிடாதே.”

“ஐயோ!!!,…. அப்படி எல்லாம் இல்லம்மா. ரஹானாவும் நல்லவதான். உன்னையும் ரக்ஸிதாவையும் சேத்துகிட்டு ஒரே குடும்பமா வாழலாம்னுதான் அவளும் ஆசைபடறா. நான்தான் குற்ற உணர்வுல உங்களை கண்டுக்காம விட்டுட்டேன். ரொம்ப சாரிம்மா. ரக்ஸிதாவை நல்லா கவனிச்சுக்கறேன். நீங்க ஒன்னும் கவலைப் படவேண்டாம்.”

“சரி,…. ரக்ஸிதா கிட்டே போனைக் கொடு.”

ரக்ஸிதாவிடம் போனைக் கொடுத்தேன்.

“யேய்,…. அண்ணன் சொல்றமாதிரி கேட்டு நடந்துக்கோ. நல்ல படியா ட்ரெயின்ங்க் முடிச்சிட்டு பத்திரமா வீட்டுக்கு வா.”

“சரிம்மா,….”

“சரி,….அண்ணன் கிட்டே கொடு.”

“இந்தாம்மா கொடுக்கறேன்.” என்றவள், படுத்திருந்த என் மேல் உட்கார்ந்தபடியே சாய்ந்து போனை என் காதில் வைத்தாள. நான் ‘சரியா கேக்கல போனை பக்கத்தில் கொண்டு வா’ என்று கை அசைவில் சைகை காட்டி, உட்கார்ந்திருந்த என் தங்கையின் இடுப்பில் கை போட்டு இழுக்க, அவள் அப்படியே என் மேல் மலர் மூட்டை போல சாய்ந்தாள். என் வலது கை அவளின் பளிங்கு போன்ற இடுப்பைச் சுற்றி வளைத்திருந்த்து.

“ம்,….சொல்லும்மா”

”அவ சின்னப் பொண்ணுடா. அவளுக்கு ஒன்னும் தெரியாது. ஊர்லேயே ஒரு விவரமும் தெரியாம இருந்துட்டா. இதுவரைக்கும் வெளியூர் எல்லாம் போனதில்லே. இப்பதான் நீ இருக்கேன்ற தைரியத்துல அவ்வளவு தூரம் தனியா வந்திருக்கா. அவளுக்கு நல்லது கெட்டது எல்லாம் விவரமா நீதான் சொல்லிக் கொடுத்து பாசமா பாத்துக்கணும்.”

“சரிம்மா!!!” என்று சொல்லிக்கொண்டே, என் கை என் தங்கையின் இடுப்பை மென்மையாகப் பிசைந்தது. அவள் இடுப்பை பிசைந்து கொண்டிருந்த என் கையை அவள் தட்டி விடவோ, தள்ளி விடவோ இல்லை. அவளுக்கும் இந்தத் தடவல் பிடித்திருக்கிறதோ என்னவோ? நானும் அம்மாவும் என்ன பேசுகிறோம் என்பதை கவனிக்க, அவளே என் மீது சாய்ந்தாள். அவளின் பஞ்சு போன்ற பருத்த முலைகள் என் மாரில் அழுந்திக்கொண்டிருந்தது.

ஆசையில் அவசரப்பட்டு தங்கையிடம் எக்குத் தப்பாக நடந்து கொண்டால், விளைவுகள் விபரீதமாகலாம் என்று என் மனம் சொல்லியது.. என் தங்கையின் அழகு முகம் என் கண்களுக்கு மிக அருகில் இருந்து, குளோசப்பில் என்னை இம்சை செய்தது. அவள் வெளி விடும் மூச்சுக்காற்று மிதமான வெப்பத்தில் என் கன்னத்தில் பட்டு, என் இன்ப உணர்வுகளைத் தூண்டிக்கொண்டிருந்தது. இப்போதைக்கு அவளின் வெண்ணெய் போன்ற இடுப்பை பிசையும் சுகமே போதும் என்று முடிவு செய்து, அவளின் இடுப்பை நன்றாக தடவிப் பிசைந்தேன்.

என் தடவுதலையும், பிசைதலையும் என் தங்கை சாதாரணமாக எடுத்துக்கொண்டாள் என்றே தோன்றியது. போன் பேசி முடித்தாலும், என் தங்கை என் மார்பில் சாய்ந்தபடியே இருந்தாள். மறுபடியும் சாதாரணமாகப் பேசினோம். ஆனால், எங்கள் முகங்களோ மிக அருகே,… முத்தமிடும் தூரத்தில்தான் இருந்தது.

எங்களின் மூச்சுக் காற்று இரண்டும் ஒன்றோடு ஒன்று கலந்தது. நான் வெளி விட்ட மூச்சுக் காற்றை அவள் சுவாசித்தாள். அவள் வெளி விட்ட மூச்சுக் காற்றை நான் சுவாசித்தேன். அவளின் மூச்சுக் காற்று ஒரு ரோஜாப் பூவின் வாசனையைப் போல ரம்யமாக இருந்தது.

காம உணர்வில் என் மூச்சுக் காற்று உஷ்ணமானதை அவள் உணர்ந்தாளோ என்னவோ, “ அண்ணா, நாம ரெண்டு பேரும் ரொம்ப வருஷம் கழிச்சு இப்போ தான் பழைய மாதிரி நெருக்கமா இருக்கிற மாதிரி எனக்குத் தோன்றது.” என்றாள்.

நானும் அவளின் அழகிய முகத்தை அருகில் பார்த்தபடி, “ஆமாண்டி செல்லம். காலேஜ், படிப்பு, வேலை, திருமணம், வருமானம்…. இப்படி நாம ரெண்டு பேரும் வெவ்வேறு திசையில் ரொம்ப தூரம் எதையும் நினைச்சுப்பாக்காம ஓடிட்டோம். நாம் மனம் விட்டு பேசி ரொம்ப நாளாச்சு. உன் அண்ணி இல்லாம இந்த ரெண்டு மாச காலமா ஒரு சுகமும் இல்லாம, ஒரு மரக்கட்டை மாதிரி வழ்ந்துகிட்டு இருந்தேன்.

இப்ப,,…. இந்தப் புது நகரத்துல, நீயும், நானும் சேர்ந்திருக்கிற இந்த நேரம் எனக்கு ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு. இது வரைக்கும் எல்லா வசதி இருந்தும், கை நிறைய சம்பளம் வாங்கினாலும் ஏதோ முக்கியமான ஒன்னு என்னை விட்டுப் போன மாதிரி எனக்குள்ளே ஃபீலிங்க்.

என்னை அக்கறையா பாத்துக்க இங்க யாரும் இல்ல. என் மேலே அன்பு செலுத்தவும் யாரும் இல்ல,…அழகான மனைவி, அன்பான குழந்தை, வசதியான வீடு, கை நிறைய சம்பளம் இப்படி, எல்லாம் இருந்தும் எதுவும் இல்லாத மாதிரி இது வரைக்கும் வாழ்ந்துகிட்டு இருந்தேன். இப்ப, இன்னைலேர்ந்து என் மேலே அன்பு காட்டவும், அக்கறை காட்டவும் என்னோட அன்புத் தங்கை என் கூட இருக்கான்ற சந்தோஷமே எனக்கு ஒரு நிம்மதியைத் தருது. அன்புத் தங்கையோட இருக்கும் பாக்கியம், நான் செய்த வரம்” என்று சொல்லி மகிழ்ந்தேன்.

நான் சொன்னதைக் கேட்டவளின் கண்கள் கசிய, அவள் கண்களிலிருந்து வழிந்த கண்ணீரைத் துடைத்துக்கொண்டு, “ச்சீய்,…. போண்ணா என்னென்னவோ சொல்லிகிட்டு. அண்ணி இல்லாம நீ படற கஷ்டம் எனக்குப் புரியுதுண்ணா. இன்னும் ரெண்டு வருஷம் அண்ணி இல்லாம நீ இருக்கப் போறதை நினைச்சு எனக்கும் கஷ்டமாதான் இருக்கு. பேசாம நீ ஆம்பூர் வந்துடுன்னாலும், அங்க எல்லாம் ட்ரான்ஸ்பர் வாங்கிட்டு வர முடியாதுன்னு சொல்ற. உங்களைப் பொருத்தவரைக்கும் அதுவும் ஒரு வகையில சரிதான். பேசாம இப்படி செஞ்சா என்ன?”

“எப்படி?”

“சீக்கிரமா அண்ணி கிட்ட சொல்லி நாங்க ரெண்டு பேரும் உங்களோட தங்க பர்மிஷன் வாங்கிட்டா. அம்மாவும், நானும் உன் கிட்டே வந்துடுவோம் இல்ல?,….அப்ப உனக்கு துணையா நாங்க இருப்போம். எங்களுக்குத் துணையா நீ இருப்ப”.

“சரிதான் ரக்ஸிதா. அண்ணிகிட்டே இதை பத்தி பேசிப் பாக்கிறேன். என் பேச்சுக்கு மறு பேச்சு சொல்ல மாட்டான்னு நினைக்கிறேன்.”

“சரிண்ணா, தூக்கம் வர்ற மாதிரி இருக்கு. உன் நெஞ்சில் சாய்ந்து தூங்கணும் போல இருக்கு. சாஞ்சுக்கட்டா?” என்று கேட்டபடியே, என் பதிலை எதிர்பாராமல், அவள் முகத்தை என் மார்பில் சாய்த்தாள். நான் அவள் கன்னங்களைத் தடவிக்கொடுத்தேன். மிருதுவாக வழ வழப்பாக இருந்த்து. ஆங்காங்கே ஒன்றிரண்டு பரு தட்டுப்பட்டது. நாங்கள் இருவரும் எங்களுக்குள் ஒரு புதுவித நெருக்கத்தை உணர்ந்தோம்.

லேசாக கண் மூடினேன். என் மனைவி என் நினைவில் வந்து, “நான் இல்லேன்னு ஒன்னும் வருத்தப்படாதீங்க. உங்க தங்கச்சியைப் பாருங்க. நல்லா கொழுக் மொழுக்குன்னு இருக்கா. அவ இடுப்பைப் பாருங்க வெண்ணெய்ல செஞ்ச மாதிரி அழகா மடிப்புகளோட,… அவ முலைங்க மட்டும் என்ன சும்மாவா, என் சைஸுக்கு போட்டியா சும்மா கும்முன்னு நிமிந்து கிட்டு, நல்லா கொழு கொழுன்னு வளந்திருக்கு. சரி,… பாத்துக்கோங்க. தினமும் உங்க கிட்ட ஓழ் சுகத்தை அனுபவிச்சுகிட்டு இருந்த எனக்கு கடைசி வரை அனுபவிக்க கொடுப்பனை இல்லை. வேலை விஷயமா உடனே அண்ணனோட வெளி நாடு போக வேண்டியதாப் போச்சு. இப்ப உங்க கூட இருக்கிறது உங்க கூடப் பொறந்த தங்கச்சிங்கிறது ஞாபகம் இருக்கட்டும். நான்னு நினைச்சுகிட்டு ஒரு மயக்கத்துல உங்க தங்கச்சியை எதாவது செஞ்சிடாதீங்க.” என்று சொல்லி விட்டு மறைந்தாள்.

என் நினைவு கலைந்து என் தங்கையைப் பார்க்க, என் தங்கை ஒரு பக்க முலையை என் வயிற்றில் நசுக்கியபடி, அவள் முகத்தை என் மார்பில் வைத்து படுத்திருந்தாள். அவள் மணமும் அவள் முகத்திற்கு போட்டிருந்த பவுடரின் மணமும் என்னை மயக்கியது. அப்படியே அணைத்து புடவையையும் பாவாடையும் சேர்த்து சுருட்டி வயிற்றுக்கு மேல் போட்டுவிட்டு, சுன்னியை அவள் சொர்க்க புரிக்குள் ஏத்திடலாமா என்று நினைத்தபடி என் கையை அவளின் இடுப்புக்கு மேலே கொஞ்சம் ஏற்றினேன்.

அவள் டக் என்று என் மார்பில் இருந்து அவள் தலையை தூக்கினாள். அவள் காய்கள் என் கை தொடும் தூரத்தில்தான் இருந்தது. உருண்டு திரண்டு வளர்ந்திருந்த காய்களைப் பார்த்ததும் பித்து பிடித்தது. கைகளால் அள்ளிப் பிடித்து பிசையலாமா என்று தோன்றியது.

மணி 12

“சரிண்ணா. எனக்குத் தூக்கம் வருது. குட் நைட். நாளைக்கு ஈவினிங்க் பேசலாம். இனிமேல் தினமும் என் அண்ணன் கூடதானே இருக்கப் போறேன். நிறைய பேசுவோம்.” என்றவள் நான் எதிர்பார்க்காத நேரத்தில் ஒரு இன்ப அதிர்ச்சி கொடுத்தாள்.

‘பச்சக்’ என்று என் உதட்டில் அழுத்தமாக ஒரு முத்தம். நான் ஒரு நிமிடம் அந்த இன்ப அதிர்ச்சியில் உறைந்தேன்.

“ஸ்வீட் ட்ரீம்ஸ்” என்று திரும்பி என்னைப் பார்த்துச் சொன்னவள் தன் அழகான புட்டங்கள் நளினமாக ஆடிக் குலுங்க அவள் அறையை நோக்கி நடந்து சென்றாள். ஆடிக் குலுங்கிய புட்டங்களைப் பார்த்ததும் என் சுன்னி நிமிர்ந்து, மெத் மெத் என்று இருக்கும் இரண்டு குண்டிகளுக்கு நடுவில் என்னை சொறுகுடா என்று என்னைக் கெஞ்சியது. நான் என் சுன்னியை அழுத்தியபடி கட்டிலில் கவிழ்ந்து படுத்தேன்.

அன்று இரவு நான் எப்படி தூங்கினேன் என்று தெரியவில்லை. அதுக்குள்ளாக மணி காலை 8 ஆகி இருந்தது. ஐய்யையோ!!!,….ஆபீஸ் போகணுமே!!! இன்னைக்கு திங்கள் கிழமை வேற ஆச்சே!!!. என்று பதறியபடி எழுந்து, காலைக் கடன்களை முடித்து விட்டு பல் விளக்கிக்கொண்டிருந்தேன்.

என் தங்கையும் அப்போது தான் எழுந்திருந்தாள். பல் விளக்கிக் கொண்டே என் அருகே வந்தவள்,“அண்ணா, இன்னைக்கு என்னை ஜவஹர்லால் டெக்னோலாஜிக்கல் யுனிவர்சிட்டி காலேஜுக்கு கூட்டிகிட்டு போ. இங்க அந்த காலேஜ் எங்கே இருக்குன்னு எனக்கு தெரியாது. இன்னைக்கு ரிப்போர்ட் பண்ணனும்.” என்றாள்.

“எனக்கும் தெரியாதுதான். அட்ரஸ் வச்சிருக்கியா?”

“ம்,…” என்று சொல்லி அவளிடமிருந்த ஒரு கடிதத்தை நீட்டினாள். அதிலிருந்த முகவரியை படித்தேன்.

8H2, ASHOK NAGAR, KUKATPALLI, HAOUSING BOARD, KUKATPALLI, HYDRABAD, TELUNGANA STATE- 500085. என்று இருந்தது.

“இது கொஞ்சம் தூரம்தான் கார்ல போனா ஒரு மணி நேரத்தில போய்டலாம். சரி. உனக்கு தேவையானதை எடுத்துக்கோ. போலாம். உன்னை அங்கே விட்டுட்டு, ப்ரின்சிபால் கிட்ட பேசிட்டு, வீட்ல இருந்தே போக முடியுமான்னு கேட்டுப் பாத்துட்டு, போறேன். நீ சொல்ற டைம்ல உன்னை வந்து பிக் அப் பண்ணிக்கறேன்.”

“சரிண்ணா,…. இதோ ஒரு பத்து நிமிஷம் வந்திட்றேன்." என்று சொல்லி அவள் புறப்படத் தயாராக, நான் ஹாலில் சோஃபாவில் உட்கார்ந்து பேப்பரை புரட்டிக்கொண்டிருந்தேன்.

சொன்னது போல 10 நிமிடத்தில் அழகன சுடிதார் போட்டு, கூந்தலை ஜடையாக பின்னாமல், போனி ஹேர் ஸ்டைல் விட்டு, கிளிப் மாட்டி மிதமான மேக்கப் செய்து ரெடி ஆகி வந்தாள்.

“ இன்னைக்கு ஆயா சமைக்கலையா?”

“இல்லேண்ணா,…. நான் காலேஜ் கேண்டீன்ல எதாவது சாப்பிட்டுக்கறேன். நீங்களும் வெளிய எங்கேயாவது சாப்பிட்டுக்கோங்க. வாங்க போலாம்.”

“என்ன சோப் யூஸ் பண்ற?”

“ஏண்ணா,…. லக்ஸ்தான்.”

“இல்ல,… உன் முகத்துல பரு ரொம்ப இருக்கு. அது உன் அழகையே கெடுக்குது. அதான் ஏதாவது ஸ்கின் கேர் சோப் வாங்கிக் கொடுக்கலாமான்னு.”

“ம்ஹும்,… வேணாம்னா. சோப்பை மாத்தி மாத்தி போட்டாலோ,…இல்ல, மத்தவங்க சோப்பை யூஸ் பண்ணாலோ சரும வியாதிகள் வர வாய்ப்பிருக்கு. ஆனா, இதெல்லாம் அப்படி இல்லேண்ணா. என் ஃப்ரண்ட் ஒருத்திக்கு இப்படிதான் இருந்துச்சு. ஆனா அவளுக்கு கல்யாஅணம் ஆனதுக்கப்புறம் அவ முகமே மாசு மரு இல்லாம பள பளன்னு கண்ணாடி மாதிரி ஆய்டுச்சு. எனக்கும் கல்யாணம் ஆனா சரியா போடுமோ என்னவோ”

இப்படி பேசிக்கொண்டே நானும் ரக்ஸிதாவும் காரில் கிளம்பி அவள் காலேஜுக்கு போனோம். முக்கிய சாலையிலிருந்து ரொம்ப தூரம் உள்ளே தள்ளி இருந்தது. சுற்றிலும் அடர்த்தியான மரங்கள். காலேஜ் காம்பவுண்டில் இருந்த செக்யூரிட்டிடம் விபரத்தை சொல்லி, காரை பார்கிங் செய்து விட்டு பிரின்சிபல் ரூம் நோக்கி நடந்தோம்.

பிரின்சிபல் ரூமில் எங்களைப் போலவே ஐந்தாறு பேர் இருந்தனர். அங்கிருந்த அலுவலர் ஒருவர் நாங்கள் எதற்காக வந்திருக்கிறோம் என்ற விபரங்களைக் கேட்டு, ‘ட்ரெயினிங் ப்ரோக்ராம் கேன்சல் செய்து விட்டதாகவும், அவரவர் இடங்களுக்கு திரும்பிச் செல்லலாம் என்றும், மீண்டும் அழைக்கும் போது வரலாம்’ என்றும் தெரிவித்தார்.

வந்தவர்கள், “உடனே திரும்பிப் போகச் சொன்னால் எப்படி? ட்ரெயினும் புக் பண்ண முடியாது. பஸ்ஸும் கிடைக்காது” என்று சண்டை போட்டுக்கொண்டிருந்தனர்.

அதைப் பார்த்தபடியே நாங்கள் வெளியே வந்து, திருச்சியில் உள்ள அவள் காலேஜுக்கு போன் செய்து விபரத்தை சொல்ல, யுனிவர்சிட்டி கால வரை இல்லாத ஸ்ட்ரைக்ன்றதால வேலூர் காலேஜும் கால வரை இல்லாமல் மூடுவதாக தெரிவித்தார்கள்.

“இப்ப என்னண்ணா பண்றது?!!!”

“அம்மாவுக்கு போன் போட்டு சொல்லிடலாம். அம்மா என்ன சொல்றாங்களோ அதன்படி செய்யலாம்.”

ரக்ஸிதா ஆம்பூரில் இருக்கும் அம்மாவுக்கு போன் செய்து விபரத்தைச் சொன்னாள். 

“சரிடி,…. உன் அண்ணன் வீட்டிலேயே இரு. இங்க எனக்கு ஒன்னும் பிரச்சினை இல்ல. ஹைதராபாத்தை நல்லா சுத்தி பாத்துட்டு வரும் போது வா. சரி,…. அன்ணன் கிட்டே கொடு.”

“இந்தாண்ணா,…அம்மா பேசறாங்க.”

“அம்மா,…”

“கிருஷ்ணா, அவ அங்க எத்தன நாள் இருக்கப் பிரியப்படறாளோ அவ்வளவு நாள் இருக்கட்டும். அவ காலேஜ் திறக்கறப்போ அவ இங்கே வந்தா போதும். இங்க எனக்கு ஒன்னும் பிரச்சினை இல்ல. தனியா இருந்துக்குவேன். அங்க அவளைப் பத்திரமா பாத்துக்கோ. வச்சிடட்டா”

“சரிம்மா” என்று சொல்லி மீண்டும் பிரதாப் நகரில் உள்ள வீடு நோக்கி காரில் பயணித்தோம்.

 

தொடரும்...