உங்களில் ஒருத்தி 132

முழு தொடர் படிக்க

 நிஷா வேக வேகமாக தனது காரை நோக்கி வர, காத்துக்கொண்டிருந்த வினய் கண்களில் மின்னல் அடித்தது. 

'ஆஹா என்ன ஒரு குடும்பப்பாங்கான அழகி! இந்தக் குத்துவிளக்கை தினமும் குத்தி எடுக்காமல் எதற்கு இந்த கண்ணன் விட்டு விலகினான்?'

ஏதாவது ஒரு கதை சொல்லி நிஷாவை தன் காரில் ஏற்றிக்கொள்ளலாம் என்றிருந்தவன், நிஷாவுக்குப் பின்னாலேயே தவிப்போடு வந்துகொண்டிருந்த சீனுவையும் காயத்ரியையும் பார்த்து பின்வாங்கினான். 

'வாட் த ஹெல்! ரோஹித் பண்ணிய முட்டாள்தனத்தை நான் பண்ணிவிடக்கூடாது!'

சீனு தன்னைத் தேடிவருவதைப்பார்த்த நிஷா காரைக் கிளப்பிக்கொண்டு போய்விட்டாள். 

'உன்னை சீக்கிரமே நான் ஓத்து என்கூட படுக்கவைத்துக்கொள்ளத்தான் போகிறேன்...' என்று வினய் அடுத்த வாய்ப்புக்காக அவள் பின்னாலேயே போனான். 

இங்கே காயத்ரி சீனுவைப்பார்த்துக் கேட்டுக்கொண்டிருந்தாள். 

"என்னடா ஆச்சு? நாங்க தனியா சந்திச்சா நிஷா கண்டிப்பா தன் மனசை மாத்திப்பான்னு சொன்ன?"

"அதுதான் காயத்ரி எனக்கும் புரியல."

சீனு விரக்தியாகச் சொன்னான். அவனுக்கு வியப்பாக இருந்தது. 'யூசுவலாக... எனது விரல் பட்டாலே துடித்துப்போய்விடுவாள் நிஷா. இன்று அவ்வளவு நேரம் அவளது அந்தரங்க இடங்களைப் பிடித்து தட்டியும் கசக்கியும்... கட்டுப்பாடாக எழுந்து போய்விட்டாள் என்றால்.... எப்படி?'

அவனால் நம்பவே முடியவில்லை. 

"ஸாரி சீனு. நீயும் நிஷாவும் சேருவீங்கன்ற நம்பிக்கை எனக்கு போயிடுச்சு. அவ கதிரை ரொம்ப டீப்பா லவ் பண்றான்னு நினைக்குறேன். நீ விலகிக்கோடா"

"காயத்ரி அவ எனக்காகத்தான் கண்ணனையே விட்டுட்டு வந்தா"

"ஆனா நீ அதுக்கு ஏத்தமாதிரி நடந்துக்கலையே. எல்லா பொண்ணுங்களையும் ஓக்கணும்னு நெனச்சா இப்படித்தான். உனக்கு நானும் நிஷாவும் போதாதா? ஏண்டா இப்படி பண்ணின??"

சீனு கவலையோடு வீட்டுக்கு வந்தான். அவனுக்கு எல்லாவற்றையுமே இழந்துவிட்டு நிற்பதுபோல் இருந்தது. 'எல்லாவற்றிற்கும் காரணம் இந்த மாது போதை. குடிகாரனும் நானும் ஒன்று. ச்சே'

'அன்றும் இப்படித்தான் இருந்தது. போய் வீணாவை தூக்கிப்போட்டு ஓத்ததும்தான் கொஞ்சம் மனதுக்கு இதமாக தெம்பாக இருந்தது. இன்று என்ன செய்வது?  பேசாமல்... ஆசைதீர  காமினியை குத்தி எடுத்தால் என்ன? ஆனால் அவள் நான் மேம் மேம் என்று பிகு பண்ணுகிறாளே'

'அன்று விக்னேஷ் முன்னால், ஆசையோடு காமினியின் புண்டையை நக்கப்போகும்போது சிவ பூஜையில் கரடி புகுந்தமாதிரி திடீரென்று ஊரிலிருந்து அவளது அப்பா அம்மா வந்துவிட்டார்கள். இன்னொரு நாள் பார்க்கலாம் சீனு என்று மூடிக்கொண்டு ஓடிவிட்டாள். நல்ல வாய்ப்பு பறிபோய்விட்டது. நல்லவேளை கிச்சனில் வைத்தாவது நக்கினேன். சொக்கிப்போய்விட்டாள். மேடத்தை அப்படி ஒரு பொசிஷனில் அப்படி ஒரு எக்ஸ்பிரஷனில் பார்க்கும் சுகம் இருக்கிறதே ஆஹா'

இங்கே நிஷாவுக்கு கண்ணனைப் பார்க்கவேண்டும்போல் இருந்தது. எவ்வளவு 'உயரத்துக்குப் போய்விட்டார்! அவர் என்மேல் எவ்வளவு அன்பு வைத்திருந்தார் என்பது கடைசி நாட்களில்தானே எனக்குத் தெரிந்தது. ச்சே அவசரப்பட்டுவிட்டேன்.'

'இப்போது கதிர் மட்டும் இல்லையென்றால் என் நிலைமை என்னவாகியிருக்கும்!'

நிஷாவுக்கு, கண்ணன் தன்னை தன் வீட்டுக்கு அனுப்பி வைப்பதற்கு முன்பு, இழுத்து இழுத்துப் போட்டு ஓத்தது நினைவுக்கு வந்தது. அவளையுமறியாமல் அவள் உதட்டுக்குள் ஒரு சிரிப்பு வந்தது. 

'என்னைவிட்டு நிரந்தரமாகப் பிரியப்போகிறார் என்றதும் விடாமல் போட்டு குத்தி எடுத்துவிட்டாரே. அப்பப்பா அந்த சில நாட்களில் என்ன ஒரு வேகம் என்ன ஒரு முரட்டுத்தனம்!'

அவளுக்கு கண்ணனிடம் வாங்கிய ஓலை நினைக்க நினைக்க ஆனந்தமாக இருந்தது. 'ஜோசியம் அது இது என்று நினைக்காமல் முன்னாலேயே என்னை அப்படி புரட்டிப் புரட்டிப் போட்டு ஓத்திருந்தால் இந்நேரம் இரண்டு பிள்ளை பெத்திருப்பேனே கண்ணன். கதிரின் குழந்தையை சுமக்கவேண்டும் என்றுதான் நீங்கள் என்னை பொன்னே பூவே என்று பார்த்துக்கொண்டீர்களோ. இப்போது சீனுவை நான் கட்டிக்கப்போவதில்லை, கதிரைத்தான் கரம்பிடிக்கப்போகிறேன் என்று தெரிந்தால் உங்களுக்கு எவ்வளவு ஆறுதலாக இருக்கும்!'

நிஷா கதிருக்கு போன் போட்டாள். 

"கண்ணனை பார்த்து நம் திருமணத்தை பற்றி சொல்லிவிட்டு வரலாம் என்று நினைக்கிறன்" என்றாள். 

கதிர் ஓகே சொல்லிவிட, நன்றாக அலங்கரித்துக்கொண்டு கிளம்பினாள். 

லேபில், தன்னைப் பார்க்க நிஷா வந்திருக்கிறாள் என்று தெரிந்ததும் கண்ணன் அடித்துப் பிடித்துக்கொண்டு ஓடிவந்தார். அழகு தேவதையாய் அங்கு நின்றிருந்த அவளைப் பார்த்ததும் என்ன பேசுவது என்று தெரியாமல் தயங்கி நின்றார். அவருக்குக் கீழே ரிசர்ச் செய்யும் வாலிபர்கள் எல்லாம் அவருக்கு வணக்கம் வைத்துவிட்டு நடந்துகொண்டிருந்தார்கள்.

"நல்லாயிருக்கீங்களா கண்ணன்?"

"நல்லாயிருக்கேன் நிஷா. நீ?"

"ம். நல்லாயிருக்கேன்."

இருவரும் கொஞ்ச நேரம் எதுவும் பேசிக்கொள்ளாமல் நின்றுகொண்டிருந்தார்கள். பின் நிஷா மெதுவாக தனக்கும் கதிருக்கும் திருமணம் நடக்கவிருப்பதை சொன்னாள். 

கண்ணன் சந்தோஷத்தில் கண்களை விரித்தார். அதைக் காட்டிக்கொள்ளாமல், "அப்போ சீனு???" என்றார். 

அவன் அகல்யாவைவிட்டுப் போனதும், நிஷா இன்னும் அவனிடம்தான் சிக்கியிருக்கிறாள் என்று நினைத்திருந்தார்.

"தப்பான சாய்ஸ் கண்ணன். ஐ ஆம் ஸாரி. வெரி வெரி ஸாரி. உங்களை ரொம்ப... அ...அவமானப்படுத்திட்..."

நிஷாவின் குரல் உடைய, கண்ணன் பதறிப்போய் அவளருகில் வந்தார். 

"எனக்கு இப்போ ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு நிஷா ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கு"

ஆனால் மனதுக்குள் வேதனையோடு தன்னைத்தானே திட்டிக்கொண்டார். 'ச்சே அவசரப்பட்டுவிட்டேனே. காவ்யாவை தொடாமல் இருந்திருந்தால்,  அவளை கர்ப்பமாக்காமல் இருந்திருந்தால், நிஷாவுக்கு செய்த தவறுகளுக்கெல்லாம் பரிகாரம் செய்திருக்கலாமே. நிஷாவுக்கு ஒரு குழந்தையை கொடுத்திருக்கலாமே'

அவர் அவள் கைபிடித்து கேன்டீன் கூட்டிக்கொண்டு போனார். நிஷாவுக்கு பழைய நினைவுகள் வந்தன. விரல்கள் நடுங்கின. 

"வீட்டுக்கு வா நிஷா. காவ்யா உன்னைப் பார்த்தால் ரொம்ப சந்தோஷப்படுவா. ராஜ்ஜைப் பத்தி புகழ்ந்துக்கிட்டே இருந்தா."

"வர்றேன் கண்ணன்."

அவர்கள் அருகருகே அமர்ந்து டீ ஸ்நாக்ஸ் சாப்பிட்டார்கள். அங்கிருந்த ஆண்கள் அனைவரும் நிஷாவின் அழகை ரசித்துப் பார்க்க, அவரும்... தைரியமாக அவளை ரசித்தார். 

"என்ன பார்க்குறீங்க"

"ரொம்ப அழகா இருக்குற நிஷா"

நிஷா தலையை குனிந்துகொண்டாள். 

"நீங்க நல்ல நிலைமைக்கு வந்துட்டீங்க. பேர் புகழ் எல்லாம் வந்திடுச்சு. என்னை மதிக்கமாட்டீங்கன்னு நெனச்சேன்"

"பேர், புகழ் வந்து என்ன செய்ய நிஷா. என்னோடு சேர்ந்து அதைக் கொண்டாட நீ இல்லையே"

நிஷாவுக்கு அதற்குமேல் இருக்க முடியவில்லை. கனத்த இதயத்துடன் எழுந்துகொண்டாள். 

"என்னாச்சு நிஷா? வீட்டுக்கு வரேன்னு சொன்னியே"

"இன்னொரு நாள் வரேன் கண்ணன்." அவள் கண்ணீரை மறைத்தாள்.

அவருக்கு அவளை ஆசையோடு தூக்கிக்கொள்ளவேண்டும்போல் இருந்தது. அவரது உடல் மட்டும்தான் அங்கே நின்றுகொண்டிருந்தது. 

நிஷா முன்னால் நடக்க, அவளை ரசித்துக்கொண்டே கண்ணன் அவள் பின்னால் வந்தார். அவர் ஆசையோடு தலைவைத்துத் தூங்கும் அவள் பின்னழகுகளை ஏக்கத்தோடு பார்த்துக்கொண்டு வந்தார். 

"ஆல் தி பெஸ்ட் நிஷா. நீ சந்தோஷமா இருக்கணும்."

"நீங்களும்தான். நீங்களும் காவ்யாவும் குழந்தையும் ஹேப்பியா இருக்கணும்."

"ம்....."

நிஷா காருக்குள் ஏறப்போக, கண்ணன் அவளிடம் தயங்கித் தயங்கிச் சொன்னார் 

"இனிமேல் வெளியே வரும்போது.... கொஞ்சம் ஏத்திக் கட்டிக்கோ நிஷா. எல்லாரும்.... உன்ன அங்கேயே பார்க்குறாங்க"

நிஷாவுக்கு நாணமாக இருந்தது. முன்னால் அவர் இப்படி சொல்லும்போதெல்லாம் அவரிடம் வாக்குவாதம் செய்வாள். இப்போது கண்களாலேயே அவரிடம் சரி சொல்லிவிட்டு, புடவை முடிச்சை தொப்புளுக்கு மேல் வைத்து சரிசெய்தாள். 

"ம்... இப்போ ஓகே"

கண்ணன் திருப்தியாகச் சொல்ல, அவள் இடுப்புச் சேலையை இழுத்து கொசுவத்தையும் இடுப்பையும் மறைத்தாள். கண்ணன் கார் கதவை திறந்துவிட, உள்ளே உட்கார்ந்தாள். 

கண்ணன் அவள் அழகில் மயங்கி அவளையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தார். நிஷாவுக்கு ஏதோ ஒரு இனம்புரியாத சுகம். கண்களில் குளம். காரை ஸ்டார்ட் செய்யாமல் உட்கார்ந்திருந்தாள். கண்ணன், தன் பேண்ட் பாக்கெட்டுக்குள் கையைவிட்டு நிஷா என்று embroidery செய்யப்பட்டிருந்த கர்ச்சீப்பை அவளிடம் நீட்ட, நிஷா அவரையே வைத்த கண் எடுக்காமல் பார்த்தாள். 

இருவருக்குமே அது ஒரு புதுவிதமான உணர்வாக இருந்தது. 

காரை எடுக்காமல், நிஷா அவரையே பார்த்துக்கொண்டிருந்தது கண்ணனுக்கு ஆறுதலாக இருந்தது. உற்சாகமாக இருந்தது. சுகமாக இருந்தது. 

"அண்ணன் சொல்லிக்கிட்டிருந்தான். உங்களுக்கு ஆபத்து இருக்கிறதாமே. பார்த்து கவனமா இருங்க கண்ணன்."

"சரி நிஷா. நீயும்தான். பத்திரம்."

"சரிங்க" என்று தலையசைத்துவிட்டு மனதேயில்லாமல் நிஷா அங்கிருந்து கிளம்பினாள். 

ஏதாவது ஒரு மேஜிக் செய்து அந்த தேவதையை தன் வீட்டுக்குக் கூட்டிக்கொண்டு போய்விடமாட்டோமா என்று.... கண்ணன் அவள் காரையே பார்த்துக்கொண்டு நின்றார்.

இதைத் தூரத்திலிருந்து கவனித்துக்கொண்டிருந்த வினய்க்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. 'அடிப்பாவி நிஷா உனக்கும் கண்ணனுக்கும் நடுவுல எதுவோ பிரச்சனை என்றல்லவா நினைத்தேன்? நீங்கள் என்னடாவென்றால்......' - அவன் தலையை உதறினான். 

வீட்டுக்கு வந்த நிஷாவுக்கு வேலை எதுவுமே ஓடவில்லை. திருமணமான நாள் முதல்... படுக்கையறை தவிர, கண்ணன் தன்னை மனம் நோகாமல் விழுந்து விழுந்து கவனித்துக்கொண்ட அனைத்தும் ஞாபகம் வந்தன. 

'கதிர்... நீ என்னை கண்ணன் மாதிரி பார்த்துக்கிட்டா போதும்டா.'

டிவியில் அண்ணி மலர் நடத்தும் ஷோ ஓடிக்கொண்டிருந்தது. மலர் ஒரு குடும்பத்துக்குப் புத்திமதி சொல்லிக்கொண்டிருந்தாள். 

'அண்ணிக்கு இருக்குற பக்குவம், தெளிவுகூட நமக்கு இல்லாமல் போயிடுச்சே' என்று வருத்தப்பட்டாள். அந்த நாள், புயலுக்கு முந்தைய நாள்போல் அமைதியாக கழிந்துகொண்டிருந்தது. 

*********

மறுநாள் காலை - ஒன்பது மணி வாக்கில் - 

டிக் டோக் அழகி வீணாவை... குண்டியை காட்டச்சொல்லிப் படுக்கவைத்து தனது ஸ்ட்ரெஸ்ஸை எல்லாம் வீணாவின் குண்டிக்குள் ரிலீஸ் செய்து அவளை ஆசைதீர சூத்தடித்துவிட்டு அவளை அம்மணமாக தன்மேல் போட்டுக்கொண்டு ஆனந்தின் கட்டிலில் படுத்திருந்தான் சீனு.  

ஆனந்த் வெளியே மகளை ஸ்கூலில் ட்ராப் பண்ணிவிட்டு வந்தான். 

'ச்சே.... நைட்டெல்லாம் வீணாவை அழ அழ போட்டு ஓத்துட்டான். பாவம் வீணா!' என்று தன் பெட்ரூமுக்குள் எட்டிப் பார்த்தான். சிவந்து போயிருந்த தன் மனைவியின் குண்டிகளைப் பார்த்தான். அவள் இப்பொழுதும் சீனுவின் கட்டுப்பாட்டுக்குள் இருப்பதை பார்த்து வருந்தினான். 

திருமணமான புதிதில்.. ஒருநாள் அவள் குண்டிக்குள் விரலை விட்டதற்காக திட்டினாள் வீணா. 'ஏன் அங்க எல்லாம் கைவைக்குறீங்க?' என்று கடிந்துகொண்டாள். அன்றிலிருந்து அவளை அங்கு தொடாமலே கவனமாக இருந்தான் ஆனந்த். 

ஆனால் இப்போது சீனுவோ தான் வருகிற நேரமெல்லாம் தன் மனைவியை குனியவைத்து அவளது குண்டிக்குள் விட்டு விட்டு எடுத்து அவளை சூத்தடிப்பதையும், வீணா அதைத் தடுக்காமல் தூக்கித் தூக்கிக் காட்டி சுகமடைவதையும் பார்த்து நொந்துபோயிருந்தான். 

'ஷூட்டிங்க் கூட போகாம இப்படி படுத்திருக்காளே. என்னையும் மறந்துட்டா. மகளையும் மறந்துட்டா. எழுந்தவுடனே அவன்கிட்ட இன்னொருதடவை ஓல் வாங்கிப்பான்னு நெனைக்கிறேன்.  ச்சே... சூப்பரான ஒரு தேவிடியா ஆனந்த் வீட்டுல இருக்கான்னு முடிவு பண்ணிட்டான். நெனைக்குறப்போலாம் வந்து ஓத்துட்டுப் போறான்!'

'இவளும் அவன் வந்தாத்தான் சிணுங்குறா. கொஞ்சுறா. பரதநாட்டியம் சொல்லிக்கொடுக்குற நாம, ஒரு ஹீரோயினா இருக்கிற நாம,  ஊர் விழாக்கள்ல குத்துவிளக்கு ஏத்துற நாம, இப்படி எவனோ ஒரு கண்டவன்கிட்ட குண்டியையும் புண்டையையும் கொடுத்திருக்கிறோமேங்கிற எண்ணம் கொஞ்சமாவது இருக்கா?'

'யாருக்கும் இந்த விஷயம் தெரிந்துவிடக்கூடாது! நம்ம வீணாவா இப்படி! என்பார்கள். ஆனந்த் ஸார் பொண்டாட்டியா! என்பார்கள்.'

'இருந்தாலும் வீணாவை அவன் ஓத்தே அழவைக்கும்போது பாக்குறதுக்கு நல்லாத்தான் இருக்கு. அதுலயும் சீனு பின்னாடியிருந்து குத்தும்போது வீணாவோட முலைகள் குலுங்கி ஆடுற அழகு இருக்கே.... ஹ்ம்.....'

இரவெல்லாம் முழித்திருந்து மனைவியின் முனகலை கேட்டுக்கொண்டிருந்த களைப்பில், ஆனந்த், சோபாவில் தூங்கினான். 

மணி பத்தைத் தாண்டியது.

வீணாவோடு காம மயக்கத்தில் கிடந்த சீனுவுக்கு, போன் அடித்துக்கொண்டே இருக்கும் சத்தம் கேட்க, வீணாவின் சங்குக் கழுத்திலிருந்து முகத்தை விலக்கிப் பார்த்தான். 

20 கால்களுக்கு மேல் வந்திருந்தது. பதறியடித்துக்கொண்டு போன் பண்ணினான். அப்பாவின் தழுதழுத்த குரல் - "அம்மாவை ஹாஸ்பிடல்ல சேர்த்திருக்கோம்டா. நீ எங்கடா இருக்க?  நேத்து நைட்டுலேர்ந்து உனக்கு ட்ரை பண்ணிட்டு இருக்கோம்"

சீனு அலறியடித்துக்கொண்டு ஓடினான். அந்த பெரிய ஹாஸ்பிடலில்.. அப்பாவைப் பார்த்தான். "எங்கடா போய்த் தொலைஞ்ச?" என்று அவர் வேதனையோடு அழுதார்.

"சரியான நேரத்துல அமவுண்ட் ரெடி பண்ணீங்க. இவர்தான் உங்க பையனா? சுத்தமா பொறுப்பில்லாம இருக்காரு?" என்றாள் நர்ஸ்.

சீனு கூனிக் குறுகிப்போய் நின்றான். 'எனக்கு உயிர் கொடுத்த அம்மாவை கவனிக்காமல் இப்படி எங்கேயோ கேவலமான செயல் செய்து கொண்டிருந்திருக்கிறேனே' என்று அழுதான்.  

"நெஞ்சு வலிக்குதுன்னு நேத்து மயங்கிட்டா. நான் என்னடா பண்ணுவேன்? பக்கத்து கிளினிக்குல சேர்த்துட்டு  ஒவ்வொருத்தர்ட்டயா காசு கேட்டு ஓடுனேன். அதான் எல்லா காசையும் நீ கரியாக்கிட்டியே. கடைசியில காசு கேட்டு நிஷா வீட்டுக்கு ஓடினேன். இப்போ பரவால்ல. சொந்தக்காரங்க எத்தனையோ பேரு இருக்காங்கடா. ஆனா கூட இருந்து பார்க்க யாரும் இல்லடா. நாம அந்த நிலமைல இருக்கோம்"

சீனு உள்ளே ஓடினான். சின்னதாய் அதிர்ந்தான். அங்கே அம்மாவின் கையை ஆறுதலாகப் பிடித்துக்கொண்டு... இவனுக்கு முதுகு காட்டிக்கொண்டு... நிஷா உட்கார்ந்திருந்தாள். இவன் வந்து நின்றதும் திரும்பினாள். 

"நி.. நிஷா...." - இவன் குரல் கரகரத்தது.

அவன் கண்ணத்தில் ஒரு அறை விழுந்தது. வலிக்குமளவுக்கு உரமாக விழுந்தது. 

"அம்மாவை பார்த்துக்கறதைவிட உனக்கு வேற என்ன வேலை? நைட்டெல்லாம் போன் கூட எடுக்கலையாம்?" - அவள் கூர்மையாக அவனைப் பார்த்துக் கேட்க, அவன் பதில் சொல்ல முடியாமல்.. கண்ணத்தைப் பிடித்துக்கொண்டு தலைகுனிந்து நின்றான். அழுதான்.

"நிஷா வந்துட்டா. இனிமேல் அவன் சரியாகிடுவான் பாருங்க..." என்று சந்திரனைப் பார்த்து லேசாக சிரித்துக்கொண்டே முனகினாள் பார்வதி. 

சீனு அம்மாவிடம் மன்னிப்பு கேட்டான். அவள் கைகளை பிடித்துக்கொண்டு சோகமாக உட்கார்ந்தான். 

"அம்மா நான் நிஷா சொல்றமாதிரி நல்லபடியா நடந்துக்கறேன்மா. என்ன மன்னிச்சிடும்மா"

பார்வதி மெல்லிய சத்தத்தில் சொன்னாள். "நிஷாவுக்கு கல்யாணமாம் சீனு. நாம எல்லாரும் போகணும்."

சிறிது நேரம் கழித்து, அவன் நிஷாவை எதிர்கொள்ள, நிஷாவின் கேள்விகள் அவனைத் துளைத்தன.  

"இன்னும் அப்படியேதான் இருக்கேல்ல?"

அவன் பதில் பேசாமல் தலையைத் தொங்கப்போட்டுக்கொண்டு நின்றான். நிஷா அவனைத் தனியாகக் கூட்டிக்கொண்டு போனாள். 

"உனக்கு நல்லது பண்ணவங்க யாருக்காவது உன்னால ஒரு பைசா பிரயோஜனம் இருக்காடா? உன்ன ஒரு கோர்ஸ் படிக்கச்சொன்னேனே அது என்னாச்சு? இப்படி காமம் காமம்னு அதையே நினைச்சுட்டு இருந்தா உன்னால எதுலயும் கான்செண்ட்ரேட் பண்ணமுடியாது. இது உனக்கு எப்போதான் உரைக்கும்??"

"என்னால முடியல நிஷா. நான் ட்ரை பண்ணேன். ஆனா..."

நிஷா உதட்டில் மெல்லிய சிரிப்பு வந்தது. அவன் அருகில் வந்தாள். அவன் தலையை கோதிவிட்டாள்.  

"எனக்காக... உன்ன சேஞ்ச் பண்ணிக்க மாட்டியா சீனு? ப்ளீஸ். உன் நிஷாவுக்காக."

சீனுவுக்கு இதயம் வேகமாக அடித்தது. காமம் சுத்தமாக வடிந்துபோய் அவளை கண்ணீரோடு பார்த்தான். 

"உன் தேவதை நிஷாவுக்காக. செய்வியா??"
 
சீனு இமைகளை மூடிக்கொண்டு தலையை மேலும் கீழுமாக அசைத்தான்.

"நீ கவலைப்படாதே நிஷா. நான் ஒழுங்கா இருப்பேன். நான் கோர்ஸ்லாம் சீக்கிரம் கம்ப்ளீட் பண்ணிடுவேன். அம்மா அப்பாவை நல்லா பார்த்துக்கிடுறேன்."

நிஷா அவன் நெற்றியில், பாசமாக ஒரு முத்தம் கொடுத்துவிட்டு, பார்வதியிடம் போனாள். "சீனு சரியாகிடுவான்" என்றாள். 

சீனு பொசுக்கென்று அவள் காலில் விழுந்தான். 

"என்ன மன்னிச்சிடு நிஷா. ப்ளீஸ். எப்பவும் என்ன வெறுத்துடாத" - அழுதான். 

அப்போதே பார்வதி பாதி குணமாகியிருந்தாள்.

 

தொடரும்...