உங்களில் ஒருத்தி 134

முழு தொடர் படிக்க

 நிஷா விசும்பிக்கொண்டு அழுது ஓடினாள். வினய்யோ தன் முரட்டுக் கரங்களால் அவளைப் பிடித்துப் பெட்டில் தள்ளினான். நிஷாவின் அழகான முலைகள் குலுங்குவதைப் பார்த்து ரசித்தான். வெறியோடு அவள்மேல் விழுந்து அவளது வலது முலையைக் கவ்விக்கொண்டான்.

வெளியே - 

ரோஹித் இரக்கமில்லாதவன் என்பது அங்கே எல்லாருக்கும் புரிந்துவிட்டது. ராஜ்க்கு மூளை வேலை செய்ய மறுத்தது. அவனை எங்கேயோ பார்த்திருக்கிற மாதிரி இருந்தது. ஆனால் எதுவும் ஞாபகத்துக்கு வரவில்லை. யோசித்து யோசித்துத் தோற்றான். 

சீனு, அடிபட்ட நாய்போல் ஒரு ஓரமாகக் கிடந்தான். 

தீபா ஒடுங்கிப்போய் கைகளைக் கட்டிக்கொண்டு பயந்து உட்கார்ந்திருந்தாள். 

கண்ணன் மட்டும் முனகிக்கொண்டே இருந்தார். 

"நிஷாவை ஒன்னும் செஞ்சிடாதீங்க ப்ளீஸ். நான்தான் எல்லாத்தையும் சொல்லிட்டேன்ல. நிஷாவை விட்டுடுங்க ப்ளீஸ்"

ரோஹித், தலைமுடியை ஸ்டைலாக சிலுப்பிக்கொண்டு தனது ஐ பேடை பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். கிராமத்தில் - போராட்டம் நடக்கும் picture-களை அவனுக்கு அனுப்பி வைத்திருந்தார்கள். ஒவ்வொன்றாகப் பார்த்துக்கொண்டு வந்தவன், அங்கே கதிரைப் பார்த்ததும் முகம் இறுகினான். 

வேகமாக அமைச்சருக்குப் போன் போட்டான். 

அமைச்சர் - "போராட்டம் ரொம்ப தீவிரமா இருக்கு ரோஹித். ஐ திங்க் தேய் வில் வின்."

"நோ" - கத்தினான். 

"இதுல தட் ப்ளடி பீப்புள் வின் பண்ணிட்டாங்கன்னா உங்களை எல்லாம் சும்மா விடமாட்டேன். காசை வாரி இறைச்சிருக்கேன். ஷூட் பண்ணுங்க. ங்கோத்தா சாகட்டும்."

"ரோஹித் இது ஆபத்து. லாட் ஆப் க்வெஸ்டின்ஸ் என்கொய்ரி"

"நான் பார்த்துக்கறேண்டா முட்டாள்!"

ரோஹித் வேக வேகமாக கதிரின் போட்டோவை மார்க் செய்து அனுப்பினான். "முக்கியமா இவன் சாகணும்!" என்றான். 

அடுத்த சில நிமிடங்களில் அங்கே கிராமத்தில் துப்பாக்கிச் சத்தம் கேட்க, கதிர் ரத்தவெள்ளத்தில் கீழே சாய்ந்தான். 

யார் செய்த புண்ணியமோ குண்டு அவன் தோள் பட்டையில் பாய்ந்திருந்தது. கூட்டம் அவனைத் தூக்கிக்கொண்டு ஹாஸ்பிடலுக்கு ஓடியது. 

உள்ளே - 

நிஷாவின் முலைகள் இரண்டையும் வலுக்கட்டாயமாக பிடித்துச் சப்பினான் வினய். அவளது காம்புகள் இரண்டையும் சூப்பினான். நிஷா வெறுப்போடு திமிறிக்கொண்டு புரண்டு படுத்துக்கொள்ள, வினய் வெறியோடு அவள் முதுகெங்கும் நக்கினான். 

"உன்ன இந்தக் கோலத்துல பார்க்கணும்னு எத்தனை நாள் காத்திருந்தேன் தெரியுமா ஆஹா ஆஹா... நிஷா நிஷா.... ம்ம்ம்ம்ம்.... ம்ம்ம்ம்....."

வினய் நிஷாவின் பின்னழகுகளில் முகம் புதைத்துக்கொண்டு தன்னை மறந்து முனகினான். "இங்கே கிள்ளுனதுக்குத்தானே என் கண்ணத்துல அடிச்ச??" என்று கேட்டுக்கொண்டே பாவாடையோடு சேர்த்து அவள் குண்டிச்சதையைக் கடித்தான். 

"ஆஆஆ..." - கத்தினாள் நிஷா.

வெளியே - 

கதிர் குண்டடி பட்டு சாய்ந்த போட்டோ ரோஹித்துக்கு வர, அவன் அதைப்பார்த்து சிரித்தான். "Fantastic! Fantastic!"

"என்னையே எதிர்க்குறீங்களா? நான் ரோஹித்துடா. ரோஹித் மெடிஸன்ஸ்டா. என்கிட்டேயாவா நாய்களா சாவுங்க"

அவன் சந்தோஷத்தில் ஐ பேடை பார்த்துக்கொண்டு கொக்கரிக்க, ராஜ் தலையை உதறினான். 

"ரோஹித்... ரோஹித்... இந்த பெயரை எங்கேயோ கேள்விப்பட்டிருக்கேனே where? where?"

ரோஹித் போன் பேசிக்கொண்டே அந்த இடத்தைவிட்டுத் தள்ளிப்போக, சீனு, ராஜ்ஜைப் பரிதாபமாகப் பார்த்தான். ராஜ் அவனைப் பார்த்து 
"Seenu I need a phone, I need a phone" என்க, சீனு சுற்றுமுற்றிலும் பார்த்தான். 

தைரியத்தை வரவழைத்துக்கொண்டு, பலம் முழுவதையும் திரட்டி அங்கே போனை நோண்டிக்கொண்டிருந்த ஒரு முரடன்மேல் பாய்ந்தான். அந்தப் போனைக் கொண்டுவந்து ராஜ்ஜிடம் நீட்டினான். 

"காமினிக்கு போன் போடு காமினிக்கு போன் போடு"

சீனு டயல் செய்ததும், காமினியின் குரல் கேட்டது 

"ஹாய் ராஜ் குட் மார்னிங்க்"

"ஸ்பீக்கர்ல போடு ஸ்பீக்கர்ல போடு"

சீனு ஸ்பீக்கரில் போட்டதும் ராஜ் வேகம் வேகமாக அவள் செய்யவேண்டியதை சொன்னான். 

"We are in big trouble. Inform security officer. Search for Rohith. Businessman. Rohit Medichines. Get his phone number. Open my laptop"

சாதாரணமாக நின்றுகொண்டிருந்த மற்ற முரடர்கள் அலெர்ட் ஆகி இவர்களை நோக்கி ஓடிவர, சீனுவும் தீபாவும் சேர்ந்து நின்றுகொண்டு தடுத்தார்கள்.  
 
உள்ளே - 

நிஷாவின் பாவாடையை ஏற்றிவிட்டு அவளது பின்னழகுகளில் முகம் வைத்துத் தேய்த்தான் வினய். 

"ஆஹா ஆஹா அழகோ அழகு நிஷா நிஷா நான் உன்மேல பைத்தியமா ஆகிட்டேன் நிஷா"

நிஷா திமிறிக்கொண்டு பாவாடையால் குண்டிகளை மறைக்க முயல, அவனோ அவளை அசையவிடாமல் பிடித்துவைத்துக்கொண்டு அவள் குண்டிகளை ஆசையோடு நக்கினான். 

"விடுறா விடுறா நாயே"

நிஷா தன் கால்களால் அவனை உதைக்க, அவனோ லாவகமாக அவள்மேல் படுத்துக்கொண்டு அவளது குண்டிகளின் வாசத்தை அனுபவித்தான். நக்கி சுவைத்தான். நிஷாவை முன்பக்கம் சுவைக்கும் ஆவலுடன் அவளைத் திருப்பிப் போட்டான். 

"வினய் வேணாம் ப்ளீஸ் உன்ன கையெடுத்துக் கும்பிடுறேன். எனக்கும் கதிருக்கும் கல்யாணம் நடக்கப்போகுது. நான் ஒரு நல்ல வாழ்க்கைக்காக ஏங்கிட்டு இருக்கேன்"

நிஷா எழுந்து உட்கார்ந்துகொண்டு அழுதாள். 

"அழுது என் மூடை ஸ்பாயில் பண்ணாதடி" என்று அவள் தொடையில் ஒரு அடி கொடுத்தான் வினய். அவளது இரு முழங்கால்களையும் பிடித்து தன்பக்கம் இழுத்து சட்டென்று அவள் தொடைகளை விரித்தான். 

"ஆஆஆஸ்ஸ்ஸ்ஸ்..... வினய் என்ன விட்டுடு"

நிஷா லைட் யெல்லோ கலரில் மெல்லிய பேன்ட்டி அணிந்திருந்தாள். வினய் புதையலை பார்த்ததுபோல் அவள் பெண்மையில் முகத்தைப் புதைத்துக்கொண்டு விழுந்தான். 

கதவு தட்டப்பட்டது. 

வினய் எரிச்சலோடு கதவை ஒரு நிமிடம் பார்த்துவிட்டு, பின் நிஷாவின் தொடையிடுக்கில் முகத்தைப் புதைத்துக்கொண்டு அவளது பெண்மை வாசனையை அனுபவித்து முகர....மறுபடியும் கதவு தட்டப்பட்டது. இதுதான் சமயம் என்று நிஷா அவனை எட்டி மிதித்துவிட்டு அவனிடமிருந்து விலகி ஓடினாள். 

'கடவுளே.. போலீஸா இருக்கணும்!'

வினய் டோர் லென்ஸை வழியே பார்க்க.. அங்கே ரோஹித் நின்றுகொண்டிருந்தான். 

"நான் ஒரு ரவுண்ட் முடிச்சிருப்பேன்னு, உன்ன அடுத்த ஷாட் அடிக்க உன் இன்னொரு மாமா வர்றான். ஹ ஹா.." என்று நிஷாவை பார்த்து சிரித்தான். "ஒரே நேரத்துல முன்னாடியும் பின்னாடியும் வாங்கியிருக்கியா நிஷா??" என்று நக்கலாக கேட்டுக்கொண்டே கதவை திறந்தான். 

உள்ளே நுழைந்த ரோஹித் கோபமாக இருந்தான். 

புடவை ப்ளவுஸ் ப்ராவை கையில் வைத்துக்கொண்டு நடுங்கிக்கொண்டு நிற்கும் நிஷாவையும் வினயையும் மாறி மாறிப் பார்த்தான். பின் வினய்யிடம் கேட்டான். 

"பல்லவியை முடிச்சிட்டேல்ல?"

வினய்யின் முகம் இறுகியது. "ரோ... ரோஹித் என்ன சொல்ற? வாட்?"

ரோஹித்தின் கண்கள் சிவந்தன. கண்ணங்கள் துடித்தன. நரம்புகள் புடைத்தன. தனது கம்பெனியில் வேலை செய்ப்பவர்கள், எதிரிகள், அமைச்சர்கள், அரசியல்வாதிகள் என்று அனைவரும் - அவன் முதுகுக்குப் பின்னால் நக்கலாக சிரிப்பதுபோல் இருந்தது அவனுக்கு. 

'ரோஹித் பொண்டாட்டியை ஒருத்தன் நல்லா வச்சி வச்சி ஓத்திருக்கானே. ஒருவேளை ரோஹித் பொட்டையா இருப்பானோ? அதுதான் அவ இன்னொருத்தன்கிட்ட கேட்டு கேட்டு ஓல் வாங்கியிருக்கா!' ஏழன பேச்சுக்கள் அவன் காதில் கேட்டது.

ரோஹித் பல்லைக் கடித்துக்கொண்டு ஆத்திரத்தோடு தன் போனிலிருந்த வீடியோவை காட்டினான். 

அதில் - 

"இது ரோஹித்துக்கு தெரிஞ்சிடாதே..."

"இது ரோஹித்துக்கு தெரிஞ்சிடாதே... தெரிஞ்சா அவன் நம்மளை கொன்னே போட்டுடுவான் வினய்"

என்று பயத்தோடு கேட்டுக்கொண்டே வினய்யிடம் ஓல் வாங்கிக்கொண்டிருந்தாள் பல்லவி. பல்லவியை குனியவைத்து... அவளது முடிகளை பிடித்து இழுத்துக்கொண்டு.. அவளை வியர்வை வழிந்தோட சூத்தடித்துக்கொண்டிருந்தான் வினய். பல்லவி ஒரு தேவிடியா போல கத்தி முனகிக்கொண்டிருந்தாள். 

வினய்யின் முகம் மாறியது. 

வினய் அழகானவன் என்பதால் பல்லவி அவனை முதல் தடவை பார்த்ததுமே விரும்பிவிட்டாள். எப்போதுமே இருக்கமாய் இருக்கும் ரோஹித்தின் சீரியஸ் முகம் அவளை ஈசியாக வினய் பக்கம் சாய்த்துவிட்டது. ரோஹித் பிசினஸ் விஷயமாக ஆஸ்திரேலியா போயிருந்தபோது வினய் பல்லவியை நான்கு நாட்கள் வைத்திருந்து ஓத்தான். அவளை சந்தோஷப்படுத்தி அனுப்பி வைத்திருந்தான். சில நாட்கள் முன்புகூட அவளுக்கு ஆன்லைனில் புடவை செலக்ட் செய்து அனுப்பி வைத்திருந்தான். சென்னை வரும்போது இதைத்தான் நீ கட்டிக்கொண்டு வரவேண்டும் என்று சொல்லியிருந்தான். அவளும் கட்டிக்கொண்டு வந்திருந்தாள்.

"உன் புத்தியை என்கிட்டயே காட்டிட்டேல்ல?" - ரோஹித் வேதனை தாங்கமுடியாமல் கத்தினான்.

நிஷா தன்னைப் பார்த்துக்கொண்டிருக்க.... வினய்க்கு அவள் முன் ரோஹித்துக்கு பயந்து நடுங்கப் பிடிக்கவில்லை. கூலாக சொன்னான். 

"அவ ஆசைப்பட்டு வந்தா. ஓத்து அனுப்பிவச்சேன். அதுக்கென்ன இப்போ"

ரோஹித், வினய் இப்படி திமிராக பதில் சொல்லுவான் என்று எதிர்பார்க்கவில்லை. ஆவேசத்தோடு தன் துப்பாக்கியை எடுத்தான். அவனுக்கு குறி வைத்தான். நிஷா காதுகளை பொத்திக்கொண்டு வீல் என்று கத்தினாள். வினய் வெலவெலத்துப் போனான். 

"ரோஹித்... எ.. என்ன இது??"

வினய்க்கு தலை சுற்றியது. மெல்ல புரிந்தது. "வந்தனா!"

'வந்தனா அந்த முட்டாள் அருணிடம் இருந்த என் வீடியோ எல்லாத்தையும் உருவி ராஜ்ஜிடம் கொடுத்துவிட்டாள். அதில் பல்லவி தெளிவா பேசியிருக்கிறாள். ராஜ் சமயம் பார்த்து யார்மூலமாகவோ வாட்சப்பில் இவனுக்கு அனுப்பி வைத்துவிட்டான். ஷிட்! ஷிட்!!! வீடியோ எடுக்குறதுதான் என் பலமே. இப்போ அதுவே....'

போலீஸ் தடதடவென்று அந்த ஹெஸ்ட் ஹவுஸுக்குள் நுழைந்துகொண்டிருந்தது. ரோஹித் இயல்பாகவே திமிர் பிடித்தவன். இங்கே கொலைவெறியில் இருந்தான்.

"வீடியோ எதுக்காக எடுத்த? என்னை அசிங்கப்படுத்துறதுக்குத்தானே? என்ன பிளாக் மெயில் பண்றதுக்குத்தானே!!!"

ரோஹித், கத்திக்கொண்டே அவன் தன் துப்பாக்கியை அழுத்த.... வினய் அலறியடித்துக்கொண்டு தரையில் விழ... புல்லட் சுவரில் பாய்ந்தது. இதற்குள் வினய் ரோஹித்தின் காலைப் பிடித்து இழுத்து அவனை கீழே தள்ளி துப்பாக்கியை பறித்துவிட்டான். 

இப்போது ரோஹித் பயத்தோடு கைகளை உயர்த்திக்கொண்டு மெதுவாக எழ... வினய் நிஷாவைப் பார்த்து, ஹீரோ போல் கம்பீரமாக சிரித்தான். ரோஹித்தைப் பார்த்து துப்பாக்கியை நீட்டிக்கொண்டு சொன்னான். 

"நீ உன் பொண்டாட்டியை பொத்திப் பொத்தி வச்சிருந்த. அவ என் வீட்டுல நாலு நாள்... முழுக்க என்கூட உடம்புல ஒட்டுத் துணியில்லாம கிடந்தா தெரியுமா?"

ரோஹித்துக்கு அவமானமாக இருந்தது. எவ்வளவு பெரிய பணக்காரனாக இருந்து என்ன பயன்? எத்தனை கோடிப் பேரை புத்திசாலித்தனமாக ஏமாற்றி பணம் சம்பாதித்து என்ன பயன்? நம்பர் ஒன் பிசினஸ் மேனாக இருந்து என்ன பயன்?

வினய் சொல்லிக்கொண்டே போனான். 

"அவ உனக்கு ஊம்ப மாட்டேன்னு சொல்லிடுவாளாமே.... கல்யாணமாகி இத்தனை வருஷத்துல.. மிஞ்சி மிஞ்சிப் போனா ஒரு அஞ்சு தடவைதான் ஊம்பியிருப்பாளாமே...  எனக்கு அந்த நாலு நாள்ல இருவது தடவைக்கு மேல ஊம்பி விட்டா தெரியுமா.... உன்னோடது சூப்பர்டா சூப்பர்டான்னு சொல்லி...."

அதற்குமேல் பல்லவியைப் பற்றி கேட்கப் பிடிக்காமல் ரோஹித் அவன் கையிலிருந்த துப்பாக்கியை பறிப்பதற்காக பாய.... வினய் பிஸ்டலை அழுத்திவிட்டான்.      

ஜஸ்ட் ஒன் ஷாட். கரெக்ட்டாக அவன் ஹார்ட்டில் துளைத்தது. 

அந்த ஒரு நிமிடத்தில் - 

ரோஹித் ரத்த வெள்ளத்தில் செத்துக் கிடந்தான்.

வினய் கெட்டவன்தான். ஆனால் கொலையெல்லாம் செய்ததில்லை. ரோஹித்தை அந்தக் கோலத்தில் பார்த்த அதிர்ச்சியில் அவன் என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் திகைத்துப்போய் கைகள் நடுங்க உட்கார்ந்திருந்தான். போலீஸ் உள்ளே நுழையும்போது, அவன் கையில் துப்பாக்கியோடு இருந்தான். நிஷா ப்ளவுஸ் பாவாடையில், புடவையை எடுத்து மார்புகளை மறைத்துக்கொண்டு நின்றுகொண்டிருந்தாள். போலீஸ் வந்ததும், கடவுளுக்கு மனதார நன்றி சொல்லிவிட்டு, கண்ணனுக்கும் அண்ணனுக்கும் என்ன ஆச்சோ என்று வெளியே ஓடோடி வந்தாள். 

"நிஷா நிஷா"

"அண்ணா"

"நிஷா"

"கண்ணன்...."

"அக்கா அக்கா"

கட்டவிழ்க்கப்பட்டு நின்றுகொண்டிருந்த அவர்களின் ரத்தம் பார்த்து அவளுக்கு கண்ணீர் முட்டியது. அங்கே நின்றுகொண்டிருந்த சீனுவையும் தீபாவையும், இவர்கள் எப்படி இங்கே வந்தார்கள் என்று புரியாமல் பார்த்தாள். 

ஒரே நேரத்தில் கண்ணனும் சீனுவும் தங்கள் சட்டையை கழட்டி நிஷாவிடம் நீட்ட, நிஷா சீனுவை சட்டை செய்யாமல், கண்ணனிடமிருந்து வேகமாக சட்டையை வாங்கி, போட்டுக்கொண்டு பட்டன்களை மாட்டினாள். சீனுவை ஏறெடுத்துக்கூடப் பார்க்கவில்லை.

சீனுவுக்கு அவளின் நிராகரிப்பு வேதனையாக இருந்தது. 'எத்தனை முறை நிஷாவை விதம் விதமாகப் படுக்கப்போட்டு ஓத்திருக்கிறேன்! ஆனால் அவள் மனதில் நான் இல்லையே!'

ஹாஸ்பிடலில் அவள் சகஜமாகப் பேசியது, அன்பாகப் பேசியது, அட்வைஸ் பண்ணியது எல்லாம் அம்மாவுக்காகத்தான் என்பது புரிந்தது. அம்மாவிடம் முன்பே விஷயத்தை சொல்லி உதவி கேட்டிருந்தால்கூட இந்நேரம் நிஷா சமாதானமாகி தன்கூட வாழ வந்திருப்பாளோ என்று தோன்றியது.

அவனுக்கு அவர்களோடு நிற்பது தர்மசங்கடமாக இருந்தது. ஒதுங்கி நின்றான். 

நிஷா கண்ணனின் சட்டையைப் போடுவதை பார்த்ததும் ராஜ் சொன்னான். "உன்ன அவங்க தூக்கிட்டு வர்ற வரைக்கும் கண்ணன் பார்முலாவை அவனுக்குச் சொல்லவே இல்ல. ஆனா உன்ன ரூமுக்குள்ள கொண்டுபோனதும் வீடியோ எதுவும் எடுத்துடுவாங்களோ..ன்னு  பயந்து ரொம்ப கெஞ்சினார். அவரோட பலவருட உழைப்பு வீணா போச்சு நிஷா"

"கண்ணன்.. கண்ணன்...." நிஷா உணர்ச்சிவசப்பட்டு அவரைக் கட்டிப்பிடித்துக்கொண்டு அவர் நெஞ்சில் முகத்தைப் புதைத்துக்கொண்டு விசும்பினாள். கண்ணன் ஆறுதலாக அவள் தலையை தடவிக்கொடுத்தார். 

ஐ.ஜி வேகமாக வந்தார். "நான் கூப்பிடும்போது ஸ்டேஷனுக்கு வரணும். இப்போ இங்கிருந்து கிளம்பலாம்" என்றார். 

அன்றிலிருந்து ஒவ்வொருவரின் வாழ்க்கையும் ஒவ்வொரு விதமாகிப்போனது.

தொடரும்...