உங்களில் ஒருத்தி 143

முழு தொடர் படிக்க

 அவள் அவனை விலக்கிவிட்டுவிட்டு எழுந்தாள். விடுவிடுவென்று போய் கதவைத் திறந்தாள். வினய் அவள் வளையல் கையை அழுத்தமாகப் பிடித்து நிறுத்தினான்.

அவளுக்கு குப்பென்று வியர்த்தது.

'நோ. நான் கதிருக்கு சொந்தமானவள். கெட்டுப்போனபின்னும் என்னை மனுஷியாகப் பார்த்த கதிருக்கு... நான் ஒருபோதும் துரோகம் செய்துவிடக் கூடாது'

"வினய்.. நான் போறேன்"

நிஷா உண்மையிலேயே அவனை முறைத்துப் பார்த்தாள். அவள் பார்வை அவனை எரிப்பதுபோல் இருந்தது.

"நிஷா நான் நீ சொல்றபடியெல்லாம் கேட்குறேன். நீ நினைக்குறமாதிரி நல்லவனா வாழுறேன். நீ எனக்கு வேணும். என்ன கல்யாணம் பண்ணிக்க ஒத்துக்கோ. நான் உன்ன ராணி மாதிரி பார்த்துக்கறேன். எனக்கு வேற எந்தப் பொண்ணும் வேணாம்."

அவன் கெஞ்சினான்.

'எவ்வளவு திமிரோடு.... எவ்வளவு arrogant ஆக இருந்தவன்!' என்று நிஷா அவனை வியப்போடு பார்த்துக்கொண்டிருக்க, ஸ்வேதா உள்ளே நுழைந்தாள். சோகமாக இருக்கும் தன் அண்ணனையும், முறைப்பாக நிற்கும் நிஷாவையும் பார்த்தாள்.

"நிஷா நீங்க போங்க நான் பார்த்துக்கறேன்"

நிஷா வெளியே போனதும் வினய் வேகமாக அவளிடம் வந்தான். "ஸ்வேதா... நான் அவகிட்ட தப்பா நடந்துக்கிட்டேன்னு தெரிஞ்சும் அவ எனக்காக வந்திருக்கா பாரு. ஐ ஆம் எ ஸ்டுப்பிட். அவ அருமை தெரியாம அவகிட்ட தப்பா நடந்துக்கிட்டேன். நான் நிஷாவை கல்யாணம் பண்ணிக்கப்போறேன். ஐ வான்ட ஹெர். ஐ வான்ட் ஹெர்"

"உனக்கு என்ன பைத்தியமா அவளுக்கு ஆல்ரெடி கல்யாணம் ஆகிடுச்சு."

"what????"

"அப்படியிருந்தும் அவ உனக்காகத்தான்... நீ குணமாகுறதுக்காகத்தான்... வந்திருக்கா. வந்து உன்கூட படுத்திருக்கா."

"ஸ்வேதா...."

வினய் தளர்ந்துபோய் உட்கார, ஸ்வேதா நடந்தது எல்லாவற்றையும் அவனிடம் சொன்னாள். நிஷா முதலில் மறுத்தது... அம்மாவும் அப்பாவும் அவள் காலில் விழுந்தது.... அவள் ஒத்துக்கொண்டு வந்தது.... பின் அவனுக்கு ஞாபகம் ஸ்பீடாக வருவதற்காக ஸ்லீவ்லெஸ் ப்ளவுஸ் போட ஒத்துக்கொண்டது....

வினய் எதுவும் பேசாமல் உட்கார்ந்துவிட்டான். அவனால் நம்பவே முடியவில்லை. 'இது எப்படி சாத்தியம்?'

சிறிது நேரம் கழித்து நிதானமாக நிஷாவிடம் வந்தான். "நிஷா நான் உன்ன ரேப் பண்ணனும்னு நெனச்சேன். ஆனா நீ எனக்கு நல்லது செய்யணும்னு வந்திருக்கியே.... எ...எப்படி?"

நிஷா திரும்பி அவனது அப்பாவையும் அம்மாவையும் பார்த்தாள். அவனது அம்மா சொன்னார்கள்.

"நிஷா இனிமே நம்ம வீட்டுப் பொண்ணு மாதிரி. அவளுக்கு என்ன உதவினாலும் நாம செய்யணும். அவ சொல்லுக்கு மதிப்பு கொடுக்கணும்."

நிஷாவுக்கு அவர்களின் அன்பு ஆச்சரியத்தைக் கொடுத்தது. இதற்குள் ஸ்வேதா அவனை கூட்டிக்கொண்டு போனாள். அவனுக்கு 90% வரை குணமாகியிருக்கிறது என்றாள். டாக்டர்கள் அவன் நிஷாவோடு நேரம் செலவழிக்கட்டும் என்றார்கள். இப்போது வினய்யும் நிஷாவும் தனியாக ரூமில் இருந்தார்கள்.

"தேங்க் யூ ஸோ மச் நிஷா" என்று அவன் நிஷாவை உணர்வுப்பூர்வமாக கட்டிப்பிடித்துக்கொண்டு நின்றான். நிஷாவுக்கு மறுபடியும் உடம்பு ஜிவ்வென்றிருந்தது.

"உன்னோட வாசம் எனக்கு கிடைச்சிட்டே இருக்கணுமாம்!"

சொல்லிக்கொண்டே அவன் அவளை அணைத்தபடியே கட்டிலில் விழுந்தான். நிஷா அவனுக்கு மேலே கிடந்தாள்.

"நாம உட்கார்ந்து பேசிட்டிருக்கலாம்...." என்று லேசாக குழைந்தபடியே நிஷா கைகளை ஊன்றி எழப்போக, அவளது முந்தானை சரிந்து கீழே விழுந்தது. பிளவுஸில் அவள் மாங்கனிகள் வடிவமாகத் தெரிந்தன.

வினய் அவளது க்ளீவேஜில் முத்தம் கொடுத்தான்.

நிஷா அவனை முறைத்தபடியே க்ளீவேஜை மூடினாள்.

"ஏய் ஏன் மறைக்கிற? நான் உன்ன வாசம் பிடிச்சிக்கிட்டே இருக்கணும்." - குறும்பாக சொல்லிக்கொண்டே அவன் அவளது முந்தானையை விலக்கி அவளது மார்புகளுக்கு நடுவே முகத்தைப் புதைத்துக்கொண்டான். நிஷாவின் வாசனையை முகர்ந்தான்.

"ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்....." என்று முனகினான்.

"ஸ்வேதா நம்மளை பேசிட்டுத்தான் இருக்கச்சொன்னா. நீ இதான் சாக்குன்னு சும்மா சும்மா கட்டிப்பிடிச்சிக்கிடுற"

நிஷா எழுந்துகொள்ள, அவன் அவள் புடவைக்குள் கையைக்கொடுத்து அவளது இடது முலையை பிடித்துக்கொண்டு சொன்னான்.

"நான்தான் அன்னைக்கு இதையெல்லாம் டேஸ்ட் பார்த்துட்டேனே. அதனால இப்போ டேஸ்ட் பண்ணா ஒன்னும் தப்பில்லையே..."

வினய் ஏக்கமாகக் கேட்க, அவள் அவன் கையைத் தட்டிவிட்டாள். "பார்த்தியா உன் புத்தியை காட்டுற!"

"நிஷா ப்ளீஸ் நிஷா. என்ன கல்யாணம் பண்ணிக்க மாட்டேன்னு சொல்லிட்ட. இதையாவது கொடுக்கக்கூடாதா....." - பாவமாகக் கேட்டான்.

அவன் தன் முலைகளை சப்புவதற்கு பர்மிஷன் கேட்கிறான் என்பது நிஷாவுக்குப் புரிந்தது. 'அதான! ஓவர் நைட்ல எவன் திருந்தியிருக்கிறான்!'

"அதெல்லாம் கிடையாது. ஐ ஆம் wife of Kadhir. அது ஞாபகம் இருக்கட்டும். உருப்படியா ஏதாவது பேசு."

சொல்லிக்கொண்டே நிஷா தன் முலைகளை நன்றாக மூடிக்கொள்ள, அவன் அவளையே ஏக்கமாகப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.

'இந்தப் பேரழகி இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில் என்னைவிட்டுப் போய்விடுவாள். அப்புறம் அவள் யாரோ நான் யாரோ. ஒரே ஒரு தடவை நிஷாவை படுக்கப்போட்டு சந்தோஷம் அனுபவித்துவிட்டால் போதும் வாழ்க்கை முழுவதும் நினைத்துக்கொண்டு இருக்கலாம்.'

"ஒரே ஒரு தடவை என்கூட படுத்துட்டுப் போ நிஷா ப்ளீஸ். உன்மேல ரொம்ப ஏக்கமா இருக்கேன்."

அவன் ஓப்பனாகவே கேட்டுவிட்டான். அவனுக்கு.... பெண்களிடம் கெஞ்சி பழக்கமே இல்லை. அதற்கு அவசியமும் இருந்திருக்கவில்லை.

நிஷா எழுந்து நின்றுகொண்டு அவனுக்கு விரல் காட்டி பேசினாள். "நீ இப்படிலாம் பண்ணா நான் ஸ்வேதாவைக் கூப்பிடுவேன்."

"தயவு செஞ்சி அவளை கூப்பிடாத. கேள்வியா கேட்டு சாகடிக்கிறா."

"அப்போ ஒழுங்கா இரு. நான் சொன்னதெல்லாம் ஞாபகம் இருக்கா?"

"என்னது?"

"உனக்கு ஞாபகம் முழுசா வந்தபிறகு மற்ற பெண்களோடு சேர்ந்து கூத்தடிக்காம உன் வேலைல கான்செண்ட்ரேட் பண்ணனும். உன்னோட அப்பா அம்மாவை நீ சந்தோஷமா வச்சுக்கணும். ஒரு கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டு நல்லவனா வாழனும். இந்த சமூகத்துக்கு உன்னால முடிஞ்ச உதவிகளை செய்யணும். எந்த சமூக விரோத செயல்கள்லயும் ஈடுபடக்கூடாது. யார் வாழ்க்கையையும் கெடுக்கக்கூடாது."

அவன் களைப்பாக பெட்டில் விழுந்தான். "நிஷா திஸ் இஸ் டூ மச்"

"கல்யாணம் முடிஞ்சி ரெண்டாவது நாள் நான் வந்து உன்கூட இருந்திருக்கேன் வினய். கதிர் என்ன அனுப்பி வச்சிருக்கார். எல்லாம் எதுக்காக? ப்ளீஸ் வினய். இது என்னோட ஆசை மட்டும் இல்ல. ஸ்வேதா, அம்மா, அப்பா, உன் ரிலேட்டிவ்ஸ்...எல்லோரோட ஆசையும். எல்லோரும் புகழுற மாதிரி உன்ன புது வினய்யா பார்க்க நான் ஆசையா இருக்கேன் வினய்."

வினய் அமைதியாக அவள் சொல்வதையே கேட்டுக்கொண்டிருந்தான்.

அவனை உட்காரவைத்து அவனுக்கு இதுவரை யாரும் இவ்வளவு அட்வைஸ் செய்ததில்லை. அவன் இவ்வளவு நேரம் மற்றவர்கள் பேசுவதை கேட்டுக்கொண்டிருந்ததுமில்லை.

"எனக்காக... செய்வியா வினய்?"

"நிஷா நி.. நீ வரலைன்னா எனக்கு என்ன ஆகியிருக்குமோ தெரியாது. எனக்கு நிறைய எதிரிகள். சொத்துக்கு சில பேர். இப்போ ரோஹித்தோட ஆட்கள். அந்த எஸ் ஐ கூட யாரோ சொல்லித்தான் என்ன அடிச்சிருக்கான். இப்போ எனக்கு ஞாபகம் வராம போயிருந்ததுன்னா எனக்கு என்ன வேணா நடந்திருக்கலாம். நீ வந்ததுனால தப்பிச்சிருக்கேன்."

நிஷா அவன் அருகில் வந்து அவன் கைகளை பிடித்துக்கொண்டாள். அவன் தலையை கோதிவிட்டாள்.

வினய்யின் கண்கள் குளமாகிக்கொண்டிருந்தன. அவளைக் கட்டிப்பிடித்துக்கொண்டான். பின் அவளிடம் இருந்து விடுபட்டு குரல் தழுதழுக்கச் சொன்னான்.

"நிஷா நீ மட்டும் எனக்கு மனைவியா கிடைச்சிருந்தா என் வாழ்க்கையே வசந்தம் ஆகியிருக்கும். நாங்க எல்லோரும் சந்தோஷமா இருந்திருப்போம்."

நிஷா அவனை சமாதானப்படுத்தினாள். "நான் கிளம்பட்டுமா?" என்றாள். அவன் அவளை நிமிர்ந்து பார்த்தான்.

"உனக்கு முழுசா குணமாகிடுச்சுன்னு எனக்கு தெரியும் வினய்!"

"ஆமா நிஷா. எப்போ உன்னோட வாசம் என்ன தூண்டிவிட்டதோ அப்பவே எனக்கு ஒவ்வொண்ணா ஞாபகம் வந்துவிட்டது. நான்தான் 90% ன்னு அவளை பொய் சொல்லச் சொன்னேன். எனக்கு உன்கூட இருக்க, உன்ன கட்டிப்பிடிக்க...to be frank, உன்கூட செக்ஸ் வச்சிக்க...ரொம்ப ஏக்கமா இருக்கு நிஷா."

"வினய்.... நான் கதிரோட மனைவிங்கிறதை நீ மறந்துடக்கூடாது. இனிமே இப்படிலாம்." - அவள் தலையை இடதும் வலதுமாக அசைத்தாள்.

"I know நிஷா. I know."

அவன் விரக்தியாகச் சொன்னான். "ஓகே. நீ சொல்றமாதிரி நான் நடக்குறேன். ஐ வில் டூ இட். ஐ வில் டூ இட் பார் யூ. பார் மை பேமிலி."

"தேங்க்ஸ் வினய்"

இப்போது வினய் அவளைப்பார்த்து லேசாக சிரித்தபடி சொன்னான். "பட் உன்னோட அக்குள் வாசம்தான் எனக்கு மருந்தாகியிருக்குன்னா... என்னால நம்பவே முடியல."

"ச்சீய்...."

நிஷா வெட்கத்தோடு புடவையை இழுத்து தன் ஷோல்டரை மூடிக்கொள்ள, அவன் சிரித்துக்கொண்டே எழுந்தான். மனப்பூர்வமாக சொன்னான்.

"இந்த வீடு, என்னைக்குமே உன்னையும் நீ செஞ்ச உதவியையும் மறக்காது நிஷா."

ப்ளைட்டில் -

நிஷா கண்மூடி உட்கார்ந்திருந்தாள். கத்திமேல் பயணம். ஆனால் மன உறுதியோடு அந்த பயணத்தை முடித்தாகிவிட்டது.

அவளுக்கு திருப்தியாக இருந்தது. தன்னை நினைத்து பெருமையாக இருந்தது.

அன்று சீனுவை தள்ளிவிட்டுவிட்டு வந்தது, இன்று வினய் தன்னை படுக்கக் கூப்பிட்டும், தனது மனம் அவன் தன்னை நக்கும்போதும், முத்தமிடும்போதும் எல்லாம் அலைபாய்ந்தும், இத்தனை மாதங்கள் ஓக்கப்படாமல் இருந்தும் கட்டுப்பாடாக எழுந்து வந்தது....

நிஷாவுக்கு உண்மையிலேயே தன்னை நினைத்து பெருமையாக இருந்தது.

'கதிர்... என் உடம்பு அனலா கொதிச்சிட்டு இருக்குது கதிர். என் பெண்மை.... அதைத் தொட்டு விளையாட.... அதைக் கசக்கிப் பிழிந்து காயப்போட.... உன்னைத் தேடுது கதிர். என்னைக் காயப்போடாதே கதிர் ப்ளீஸ்.'

நிஷாவின் உடலும் மனமும் கட்டில் சுகத்துக்காக ஏங்கித் தவிக்க, விரகதாபத்தோடு வீட்டுக்குள் நுழைந்தாள். அத்தை ஓடி வந்தாள்.

"நல்லாயிருக்கியாம்மா...."

நிஷாவுக்கோ மார்புகள் நசுங்க கதிரை ஓடிப்போய் கட்டிப்பிடித்துக்கொள்ளவேண்டும்போல் இருந்தது. கண்களால் அங்கும் இங்கும் அலைந்துவிட்டுக் கேட்டாள்.

"அத்தை... அ...அவரு...."

"அவன் தோட்டத்துக்குப் போயிருக்காம்மா. நீ வருவேன்னு அவனுக்கு எப்படித் தெரியாமப் போச்சு? ஏர்போர்ட்டுல இருந்து தனியாவா வர்ற?"

"போன் பண்ணேன் எடுக்கல அத்தை"

"அவன் வேற வேலையா திரிஞ்சான்மா. விடும்மா அவன் வர்ற நேரம்தான். அது சரி வீட்டுல அப்பா அம்மா எப்படி இருக்காங்க? தங்கச்சி எப்படி இருக்கா?"

நிஷாவுக்கு ஏமாற்றமாக இருந்தது. போனை எடுக்காத கணவனின் அலட்சியம் நினைத்து கண்கலங்கினாள்.

'கதிர்... ஆசையோடு இருக்கேன். என்ன நல்லா பார்த்துக்கோ கதிர். ப்ளீஸ்....'

கண்ணீரைத் துடைத்துவிட்டு, அவன் வருகைக்காகக் காத்திருந்தாள். அவளுக்கு எதுவும் ஓடவில்லை. அத்தை கொண்டுவந்து கொடுத்த மோர் கூட இறங்கவில்லை. தோட்டத்துக்குப் போய்விடலாமா? என்று யோசித்தாள். வேணாம்... அங்கே இப்போது நிறைய ஆட்கள் இருப்பார்கள்.

'குளித்தால் என்ன?'

மணக்க மணக்க ஷாம்பூ, body wash திரவியங்கள் போட்டுக் குளித்தாள். ஏங்கிப்போயிருக்கும் தனது மேடு பள்ளங்களை.... இனிப்பான அங்கங்களைத் தடவிக்கொடுத்தாள். மோகம் அதிகமாகிக்கொண்டே போனது. எப்போதும்போல் டவலோடு வெளியே வந்தாள். உடுத்துவதற்கு நல்ல புடவையாகத் தேடினாள். அப்போதுதான் அந்த அரக்குக் கலர் புடவை கண்ணில் பட்டது.

'இது அவன் எடுத்துக் கொடுத்ததுதானே! இதைக் கட்டினால் என்ன? ஆனால் டிரான்ஸ்பேரன்ட்டாக இருக்குமே!'

நிஷா அந்தப் புடவையைக் கையில் எடுத்து வைத்துக்கொண்டு விரித்து விரித்துப் பார்த்து யோசித்துக்கொண்டிருந்தாள். 'இதை கதிரோடு மட்டும் தனியாக இருக்கும்போது கட்டலாம் என்றல்லவா நினைத்திருந்தேன்!'

'இது full transparent கிடையாதுதான். இருந்தாலும் அத்தை என்ன நினைப்பார்களோ?'

நிஷா அந்த மெல்லிய புடவையைத் தோளில் போட்டுக்கொண்டு, டவலோடு கட்டிலில் உட்கார்ந்திருந்தாள். அவளது தேனூறும் பள்ளங்களும் பழங்களும் மோகத்தில் தகித்துக்கொண்டிருந்தன.

'கதிருக்குக் கண்டிப்பாகப் பிடிக்கும். இதைக் கட்டிக்கொண்டு நான்தான் கீழே இறங்கப்போவதில்லையே. அப்படியே இறங்கினாலும்... இரண்டு மடிப்பாக விட்டுக்கொள்ளலாம். அத்தை தவறாக நினைக்கமாட்டார்கள். புரிந்துகொள்வார்கள்.'

ஒரு முடிவுக்கு வந்த நிஷா அந்தப் புடவையை... ஆசையோடு கட்டினாள். கொசுவத்தை தொப்புளுக்குக் கீழே நன்றாக இறக்கிவைத்தாள். புடவை மெலிதாக, ட்ரான்ஸ்பரென்ட் ஆக இருக்க, தனது அழகுகளை தானே ரசித்தாள்.

'கதிர்.. வந்து இதையெல்லாம் கவனிடா!'

ப்ரா போன்ற... கையில்லாத ஒரு சிறிய ப்ளவுஸ் எடுத்து அணிந்துகொண்டாள். மாராப்புக்குள் அந்தப் ப்ளவுசும் அவள் மாங்கனிகளும் அவளது சந்தனக் கலரும் அப்படியே தெரிய.... வெட்கத்தோடு அதை ரசித்தாள்.

தேடித்தேடி... நெட் வைத்த.. மெல்லிய ஒரு சின்னஞ்சிறிய பேன்ட்டியை எடுத்து உடுத்திக்கொண்டாள்.

பார்த்துப் பார்த்து அலங்காரம் செய்தாள். முடியை ஸ்ட்ரெயிட்டனிங் செய்தாள். அளவாக லிப்ஸ்டிக் போட்டாள். கால்களில் மனமனக்கும் க்ரீம் போட்டாள். இடுப்புக்குச் செயின் போட்டாள். நகங்களுக்குப் பாலிஷ் போட்டாள்.

இரண்டு விரல்களுக்கு பாலிஷ் போடுவது பெண்டிங் இருக்கும்போதே... கீழே கதிர் வீட்டுக்குள் நுழையும் சத்தம் கேட்டது. நிஷாவின் இளமைகள் சட்டென்று விழித்துக்கொண்டன.

'ரசிக்குறேன் ரசிக்குறேன்னு சொல்லி என்ன ஏமாத்திடாத கதிர் ப்ளீஸ்.... நான் எதுக்காக இப்படி புடவை கட்டியிருக்கேன்னு புரிஞ்சிக்கோ'

அவள் இதயம் படபடத்தது. பாலிஷ் ஒழுங்காகப் போடமுடியாமல் விரல்கள் வலுவிழந்தன. தொண்டை வறண்டது.

எழுந்து வாசலருகே வந்து, லேசாக எட்டிப்பார்த்தாள். கண்மாயில் குளித்துவிட்டு வந்திருந்த கதிர் வெற்று உடம்போடு டவலைக் காயப்போட்டுக்கொண்டிருந்தான். நிஷா அவனது வாட்டசாட்டமான உடம்பை.. துளைப்பதுபோல் பார்த்து ரசித்துக்கொண்டிருந்தாள்.

"ஏண்டா மருமக போன் பண்ணி பண்ணி பார்த்திருக்கிறா நீ அங்க என்னத்த புடுங்கிட்டு இருந்த?"

லக்ஷ்மி இப்படிக் கேட்டதும் கதிர் சட்டென்று வாசலில் கிடந்த செருப்புகளைத் தாண்டி stand-ல் அழகாக வைக்கப்பட்டிருந்த நிஷாவின் pair of sandals ஐப் பார்த்தான். சட்டென்று தங்கள் ரூம் பக்கம் திரும்பி மேலே பார்த்து "நிஷா நிஷா" என்று குரல் கொடுத்தான்.

மறைந்து நின்ற நிஷா, முகம் மட்டும் தெரியுமாறு வெளியே எட்டிப்பார்த்தாள்.

"ஹேய்... எப்போ வந்த?"

"இப்போதான்"

அவ்வளவுதான். கதிர் தன் நாய்க்கு சாப்பாடு வைக்கப் போய்விட்டான். ஆடு மாடுகளைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தான். தன்னைப் பார்த்ததும்... மேலே ஓடிவருவான் என்று நினைத்திருந்த நிஷா, ஏமாற்றத்தில்... சுவரில் சாய்ந்து நின்றுகொண்டிருந்தாள். நிராகரிப்பின் உச்சம்! கண்ணன் கொடுத்த அதே வேதனை!

அவளுக்கு... தன்மேலேயே கோபம் வந்தது. 'ஆசை! ஆசை...! ஆசை......! இதுதானே என் வாழ்க்கையில் இத்தனை பிரச்சினைகளுக்கும் காரணம்! எதிர்பார்ப்பு.... எதிர்பார்ப்பு! இதனால் எவ்வளவு ஏமாற்றங்கள்! தவறுகள்!'

நிஷாவால் எவ்வளவு முயன்றும் கண்களில் சரசரவென்று கண்ணீர் பெருகுவதை அவளால் தவிர்க்க முடியவில்லை.

'இனிமேல் இப்படி நிறைய ஆசைப்படக்கூடாது!'

அவள் தனக்குத்தானே சமாதானம் செய்துகொண்டாள். இடுப்பில் போட்டிருந்த செயினைப் பிடித்துப் பார்த்தாள். 'ச்சே... கட்டில் சுகத்திற்கு எவ்வளவு சீப்பாக தயாராகியிருக்கிறேன்!'

நிஷா வேகம் வேகமாக அந்தச் செயினைக் கழட்ட முயல... கீழே கதிரின் குரல் கேட்டது. "நிஷா கொஞ்சம் இங்கே வாயேன்......"

நிஷாவின் விரல்கள் வலுவிழந்துபோயிருந்தன. செயின் ஹுக்கைக் கழட்டமுடியாமல் தடுமாறினாள்.

"நிஷா... நிஷா"

கீழே கதிரின் குரல் சத்தமாகக் கேட்டது. இவள் "என்ன??" என்று குரல் கொடுத்தாள்.

"வந்துட்டுப் போடீ.... எத்தனை தடவை கூப்பிடுறது"

நிஷா நொந்துபோய் நின்றாள். 'நிலவு வெளிச்சத்தில் என்னைப் படுக்கவைத்து என்னவெல்லாம் பேசினான். இப்பொழுது வார்த்தைகளில் அன்பே இல்லாமல் ச்சே....'

"அவளை ஏண்டா கூப்பிடுற? நீதான் மேல போயேன்"

"அட சாப்பிடத்தாம்மா கூப்பிடுறேன் நீ வேற"

கிணற்றில் தண்ணீர் இறைத்துக்கொண்டே சொல்லிக்கொண்டிருந்த கதிர், நிஷா அடக்கமாக, முகத்தில் சிரிப்பேயில்லாமல் மெல்ல கீழே இறங்கிவருவதைக் கவனித்தான்.

கண்களை விரித்தான்.

அவனுக்குள் சடசடவென்று ஏதேதோ ரசாயன மாற்றங்கள் நிகழ்ந்தன. அதிலிருந்து அவன் மீள்வதற்குள் நிஷா அவன்முன்னால் வந்து நின்றாள்.

"என்ன?"

"வா சாப்பிடலாம்"

"எனக்கு சாப்பாடு வேணாம்"

நிஷா, முந்தானையை ஒன் ப்ளீட்டில் விட்டு, அதை தன் பின்னழகுகளைச் சுற்றிக்கொண்டுவந்து அதன் நுனியை முன்பக்கம் பெண்மைக்கு மேலாக வைத்துப் பிடித்துக்கொண்டு, வேறுபக்கம் முகத்தைத் திருப்பிக்கொண்டு சொன்னாள்.

கதிர் அதிலேயே தரையோடு தரையாக விழுந்துவிட்டான்.

'இறைவா.....! இப்படி ஒரு அழகியா? எனக்கா??'

கதிரின் கண்கள் நிஷாவின் முலைகளின் அழகில் அப்படியே லயித்துப்போய் நின்றுவிட்டன. 'இறைவா... இறைவா'

எதிர்ப்பக்கம் பேச்சும் இல்லாமல் மூச்சும் இல்லாமல் போக, நிஷா தன் முகத்தைத் திருப்பி, அவனைப் பார்த்தாள். அந்த ஒரு பார்வையில்... அந்த அழகில்... கதிர் ஸ்தம்பித்துப்போய் நின்றான்.

"என்ன?" என்றாள்.

கதிர் அவள் அழகிலிருந்து மீண்டுவர முடியாமல்... தலையை உதறினான். பார்வையைக் கீழே இறக்கினான். நிஷாவின் அடிவயிறில் அந்தப் புடவை ஒட்டிக்கொண்டிருந்தது பேரழகாக இருந்தது. நிஷாவின் வயிறு சந்தனக் கலரில்... அழகாகத் தெரிந்தது. அதிலும் அவளது ஆழமடித்த வட்டமான தொப்புள் குழி, அந்தப் புடவை மறைவில் படு கவர்ச்சியாகத் தெரிந்தது.

நிஷா தனக்கே உரிய பாணியில் முந்தானையைப் பிடித்திருந்த கையை நளினமாக மேலே கொண்டுவந்து வயிற்றுப் பகுதியில் வைத்துப் பிடித்துக்கொண்டாள். தன் தொப்புளை அவன் ரசிப்பதைத் தடுத்தாள்.

"என்ன?" என்றாள் மறுபடியும்.

"ஒ..ஒண்ணுமில்ல. இ..இந்த தண்ணீரை கொஞ்சம் இறைக்கிறியா...."

அவன்மேல் கோபமாக இருந்த நிஷா எதுவும் பேசாமல் வெடுக்கென்று அவனிடமிருந்து கயிறை பிடுங்கிக்கொண்டு வாளியை கிணற்றுக்குள் போட்டாள்.

கிச்சனுக்குள்ளே லக்ஷ்மி இவர்களுக்கு சாப்பாடு போட்டுக்கொண்டிருந்தாள்.

இங்கே நிஷா, 'இவன் எதற்காக என்னை இறைக்கச் சொன்னான்???' என்று யோசித்துக்கொண்டே லேசாக குனிந்து நின்று தண்ணீர் இறைத்துக்கொண்டிருக்க... கதிர் அவளது குண்டிகளின் வடிவ அழகில் சின்னாபின்னமாகிக் கொண்டிருந்தான்.

நிஷாவின் பின்னிடையில்... ஏதோ மின்ன.... கதிர் ஆர்வத்தோடு அதைப் பார்த்தான். நிஷா, இடுப்பில் செயின் போட்டிருக்கிறாள் என்பது தெரிந்ததும் மோகத்தின் உச்சிக்கே போனான்.

ஆண்மை கிண்ணென்று தூக்கிக்கொண்டு சுகமாக நிற்க... காமக் கண்களால் நிஷாவின் அழகைப் பருகினான். அவளது எலுமிச்சை நிற இடுப்புக்கும் பளிச்சென்ற அக்குளுக்கும் நடுவில் அவளது அரக்கு கலர் சிறிய ப்ரா படு கவர்ச்சியாக இருந்தது. அந்த ப்ராவும் அவனை சோதிப்பதற்காகவே நிஷாவின் பாதி முலையை மட்டும் மூடியிருக்க, அது கதிருக்குள் ஒடுங்கிக்கிடந்த காம மிருகத்தை தட்டி எழுப்பியது. 'எவ்வளவு ஆசை.... எவ்வளவு குறும்புத்தனம் இருந்தால் வெறும் ப்ரா போட்டுக்கொண்டு வந்து என்முன் நிற்பாள்????'

'ஏதோ தப்பாகப் படுகிறதே' என்று.... வாளியை கயிறால் தூக்கிக்கொண்டிருந்த நிஷா இவனைத் திரும்பிப் பார்த்தாள்.

"என்ன??" என்றாள். அதே கெத்தோடு, கோபமாகத்தான் கேட்டாள்.

கதிர் சட்டென்று அவளது அக்குளுக்குக் கீழே... ப்ராவுக்கு மேலே பளிச்சென்ற வெண்மையான சதைப்பகுதியில் கைவைத்தான். அந்தத் தூய்மையான இடத்தை அவன் தொட்டதும்... அதன் மென்மையில்.. அவன் கைகள் நடுங்கின. "நிஷா நீ ரொம்ப அழகு நிஷா..." என்று கிறக்கமாகச் சொல்லிக்கொண்டே அவளது முலையை ப்ராவோடு சேர்த்து ஒரு அமுக்கு அமுக்கினான். ஒரே கசக்காகக் கசக்கினான்.

"ஏய்ய்ய்..................!!!"

முலை கசக்கப்பட்டதும் நிஷா இன்ப அதிர்ச்சியில் தவிப்போடு அவனைப் பார்க்க, அவனோ அடக்க முடியாத ஆசையில் நின்றுகொண்டிருந்தான். மோக மிகுதியில் கீழ்ப்புறமிருந்து அவள் ப்ரா விளிம்புக்குள் கையைக்கொடுத்து சட்டென்று அதை மேலே தூக்கினான். Flexible ஆன அந்த மென்மையான துணியைத் தூக்கி..... கயிறுபோல் திரித்து அவளது கனத்த முலைக்கு மேலே உயர்த்திவிட்டான்.

நிஷாவின் இடதுமுலை இப்போது வெளியே கிடந்தது. துணி விலக்கப்பட்டதால் அவள் காம்பு சட்டென்று தடித்தது.

"கதிர்!!!!"

தன் முலையை அவன் இப்படி சூரிய வெளிச்சத்தில் காட்டுவான் என்பதை எதிர்பார்க்காத நிஷா என்ன செய்வதென்று தெரியாமல் தடுமாறி... அதேநேரம் அவன் தன் முலையை வெளியே எடுத்த விதத்தை நினைத்து ஒருவித சுகத்தோடு கண்களை விரித்து அவனைப் பார்க்க... கதிரின் காய்ப்பு பிடித்த கையோ நிஷாவின் மென்மையான முலையை இரக்கமேயில்லாமல் முரட்டுத்தனமாகப் பிடித்து பலமுறை கசக்கு கசக்கு என்று போட்டுக் கசக்கிப் பிழிய....

நிஷாவின் முகம் அநியாயத்திற்குக் கசங்கியது.

"க...கதிர் வி...விடு.....ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஆஆஆஆ......க்...திர்....."

முலை பயங்கரமாக வலிக்க.... நிஷா கசங்கிய முகத்தோடு திரும்பிக் கிச்சன் வாசலைப் பார்த்தாள். அவளுக்கு கண்கள் மங்கலாகத் தெரிந்தன. இதயம் படுவேகமாகத் துடித்தது. ஆரஞ்சுப் பழம் கசங்குவதைப்போல அவள் முலை அவனது கையில் கசங்கிக்கொண்டிருந்தது. கிணற்றுக்குப் பக்கத்தில் நட்ட நடுவீட்டில் அவள் இப்படிக் கசக்கப்படுவாள் என்று அவள் ஒருநாளும் எதிர்பார்த்ததில்லை.

"க...கதிர்...ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்......ஆஆஆ..... கதிர்"

நிஷா சுகத்தில் முனகினாள். கதிர் இந்த உலகத்தையே மறந்திருந்தான். நிஷாவின் முலையின் softness அவனை அப்படி மாற்றியிருந்தது. சட்டென்று அவளது ப்ரா பட்டியைப் பிடித்து ஹூக்குகளைக் கழட்டினான். நிஷாவின் இடதுமுலை அல்ரெடி அவன் கைக்குள் இருக்க, அவளது வலது முலையையும் கைக்குள் பிடித்துக் கசக்கினான். அன்று எண்ணெய் தேய்க்கும்போது பிடித்ததுபோல் அவளது இரண்டு முலைகளையும் பிடித்துக் கசக்கிக்கொண்டிருந்தான்.

"கதிர் கதிர் உ...உள்ள..... ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்....."

நிஷா கயிற்றை விட்டுவிட்டு வலது கையை கிணற்று விளிம்பில் வைத்துப் பிடித்துக்கொண்டாள். இடதுகையால் வேகம் வேகமாக புடவையை இழுத்து முலைகளையும் அவன் கைகளையும், அவன் கைகளுக்குமேலே தளர்வாய் தொங்கிக்கொண்டிருக்கும் ப்ராவையும் மறைத்தாள். உடம்பெல்லாம் சுக அலைகள் பரவ, நரம்புகள் கிளர்ந்தெழ..... அந்த சுகத்தில் நிஷா நிற்க முடியாமல் தடுமாறி நின்றாள். அவள் வாய் குழறியது.

"உள்ள போயிடலாம் ஆஆஆஆ...... ஆஆஆ... வலிக்குது!!!! ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்...."

கதிர் மாறி மாறி அவள் முலைகளைக் கசக்கிக்கொண்டே அவளது இடது தோள்பட்டை ப்ரா strap ஐ கீழே இழுத்து அவளது கை வழியாகக் கழட்டினான். அது இப்போது அவளது முலைகளை விட்டு அவளது வலதுகை அக்குள் ஓரமாகத் தொங்க... அதை முழுவதுமாகக் கழட்டக்கூட பொறுமையில்லாமல்... எந்தப் பேச்சுமில்லாமல்.... அவசரம் அவசரமாக கதிர் அவளை வாரிச்சுருட்டித் தூக்கினான். அவன் அப்படித் தூக்கிக்கொண்டதும்... அவனது கசக்களிலிருந்து அவளது முலைகள் விடுபட.... அப்போது ஏற்பட்ட relief-ல்.... ஏற்பட்ட வெட்கத்தில்........ எதிர்பாராத ஒரு பூரிப்பில்.... தான் எதிர்பார்த்து எதிர்பார்த்துக் காத்துக்கொண்டிருந்ததுபோல் தான் முரட்டுத்தனமாகக் கசக்கப்பட்ட சந்தோஷத்தில்.... நிஷாவின் கண்களில் கண்ணீர் தளும்பியது.

கதிர் அவளைத் தன் கைகளில் ஏந்திக்கொண்டு வேகமாக படிகளில் ஏறி ஓடினான். நிஷா, ப்ரீயாக கிடக்கும் தனது முலைகள் அவன் படியேற படியேற அதற்கேற்றாற்போல் குலுங்கி ஆடுவதை... வெட்கத்தோடு பார்த்து முகம் சிவந்தாள். எதிர்பாராத நேரத்தில் அவனால் கசக்கப்பட்டு சிவந்துபோயிருந்த தனது முலையை... சூரிய வெளிச்சம் படாமல் புடவையால் மூடிக்கொண்டு, ஆசையோடு அவனுக்கு இச்சென்று ஒரு முத்தம் கொடுத்தாள்.

தொடரும்...