இல்லத்தரசி 15

முழு தொடர் படிக்க

 'வித்யாவை இவள் அருணா என்று அழைக்கிறாள் வித்யாவும் அதுக்கு ஒன்னும் சொல்லாமல் அவளை கிரீட் பண்ணுறாள். வித்யாவுக்கு அருணா என்று ஒரு பெயரும் இருக்கா. அது என்ன நிக் நேம்மா? வித்யா வீட்டில் அவளை யாரும் இப்படி கூப்பிட்டதில்லையே.' 

ரஞ்சன் ரொம்ப குழப்பத்தில் இருந்தான்.

"எப்படி டி இருக்க .. நான் உன்னை பார்ப்பேன்னு எதிர்பார்க்கல," என்றாள் ஷோபனா.

"நானும் தான் டி," என்று வித்யா பதிலுக்கு சொன்னாள்.

 அவர்களை வாய் அடைந்து பார்த்துக்கொண்டு இருந்தான் ரஞ்சன். அவன் மனைவிக்கு அருணா என்று ஒரு பெயர் இருப்பதும் வருணின் கள்ளகாதலியின் பெயரும் அருணாவாக இருப்பதும் தற்செயலான நிகழ்வா. அல்லது இருவரும் ஒரே ஆளா? எப்படி இருக்க முடியும் நான் தான் இன்னைக்கு அருணாவின் முகத்தை பார்த்தேனே என்று நினைத்தான் ரஞ்சன். அவள் வேறு ஒரு பெண். அதுமட்டும் இல்லை அருணா வருண் சுன்னியை ஊம்பிக்கொண்டு இருக்கும்போது அதே நேரத்தில் அவன் மனைவி அவனை போனில் அழைத்து பேசினாலே. ஒருவேளை நான் தான் முகத்தை சரியாக பார்க்கவில்லை என்றால் வருணின் பெரிய பூல் வாய் உள்ளே இருக்கும் போது எப்படி அவள் பேசி இருக்க முடியும். ரஞ்சனுக்கு எல்லாம் குழப்பமாக இருந்தது.

"ஏங்க.. இது என் கல்லேஜ் மேட் ஷோபனா," 

வித்யாவின் குரல் ரஞ்சனை அவன் நினைத்துக்கொண்டு இருந்த எண்ணங்களிலிருந்து வெளியே கொண்டு வந்தது.

"ஹலோ," என்று மட்டும் சொன்னான் ரஞ்சன்.

"என்னை நினைவில்லையா? நான் உங்க கல்யாணத்துக்கு வந்திருந்தேன்," என்று ஷோபனா புன்னகையோடு கூறினாள்.

"பார்த்த ஞாபகம் இருக்கு, ரொம்ப வருடங்கள் ஆயிரிச்சி இல்ல அதான் சட்டென்று நினைவுக்கு வரல," என்று ரஞ்சன் பொய் சொன்னான்.

அவர்கள் கல்யாணத்துக்கு வித்யாவின் பல தோழிகள் வந்தார்கள், குறிப்பாக அவர்களில் யாரும் ரஞ்சனுக்கு ஞாபகத்தில் இல்லை. மேலும் ஷோபனா பார்பதுக்கு சுமார் தான் அதனால் ஞாபகம் வைத்துக்கொள்ள வாய்ப்பில்லை.

"எப்படி இருக்கீங்க, அருணா உங்களை நல்லா கவனிக்கிறாளா?" என்று சிரித்துக்கொண்டு கேட்டாள்.

இது தான் வாய்ப்பு என்று ரஞ்சன் அவன் சந்தேகத்தை தெளிவுபண்ண கேட்டான். "அவ பேரு வித்யால்ல ஏன் அருணான்னு கூப்பிடுறிங்க?"

ஷோபனா வித்யாவை பார்த்து சொன்னாள். "உன் புருஷனுக்கு தெரியாதா? என்னடி அவரிடம் ரகசியமாக வெச்சிக்கிட்டு எல்லாத்தையும் மறச்சிட்டியா?"

ரஞ்சன் ஏற்கனவே குழம்பிய அச்சத்தில் இருந்தான். ஷோபனா இப்படி சொல்லவும் அவன் அச்சம் அதிகரித்தது.

"ச்சீ நீ சும்மா இருடி, அவர் நான் எதோ பெருசா மறைச்சிட்டேன்னு நினைக்க போறாரு."

இரு பெண்களும் அவனை பார்த்து புன்னகைத்துக்கொண்டு இருந்தார்கள். எனக்கு ஒன்னும் புரியில என்று சிரிக்கிறார்களா அல்லது இங்கே ஏமாளி ஒருத்தன் இருக்கானே என்று சிரிக்கிறார்களா. ரஞ்சனுக்கு அவர்களின் புன்னகையின் அர்த்தம் புரியாமல் தடுமாற்றமாக இருந்தது.

"அப்படியே குழம்பி இருக்காதிங்க சார். எங்கள் கல்லூரியில் மிகவும் பிரபலமாக ஒரு சீனியர் இருந்தாள். நாங்கள் முதல் ஆண்டு சேரும் போது அவள் பைனல் இயர். ரொம்ப டேலென்ட் உள்ளவள்."

நான் வித்யாவை பற்றி கேட்டால் இவள் வேற யாரையோ பற்றி சொல்லிக்கொண்டு இருக்காளே என்று ரஞ்சன் சற்று எரிச்சல் அடைந்தாலும் ஷோபனா சொல்லுவதை உன்னிப்பாக கேட்டுக்கொண்டு இருந்தான்.

"படிப்பு, ஸ்போர்ட்ஸ், கல்ச்சேரல்ஸ் எல்லாற்றிலும் சிறப்பாக விளங்குவாள். அவள் பார்பதுக்கு வித்யா போலவே இருப்பாள். இருவரும் சிஸ்டர்ஸ் என்று கூட நினைத்தோம்."

"அது சரி, அதுக்கும் வித்யாவை அருணாவென்று கூப்பிடுவதுக்கும் என்ன சம்மந்தம்?" பொறுமை இல்லாமல் ரஞ்சன் குறிக்கிட்டான்.

"பொறுங்க சார் சொல்லுறேன். அவள் பெயர் அருணா. வித்யாவின் க்ளோஸ் பிரெண்ட்ஸ்ஸான நாங்க நாலு பேரும் வித்யாவை அருணா டுபிகேட் என்று கிண்டலாக கூப்பிட துவங்கினோம். அதுவே நாளடைவில் அவளுக்கு ஸ்டக் ஆகிரிச்சி. ஆனால் எங்கள் நாலு பேரை தவிர யாரும் அவளை அப்படி அழைக்க மாட்டார்கள்."

க்ளோஸ் பிரெண்ட்ஸ்.. இப்போது க்ளோஸ் லவ்வரும் அவளை அப்படி கூப்பிடுறானா? ரஞ்சன் நினைத்தான் சந்தேகத்தோடு. 

ஷோபனா சிறிது நேரம் பேசிவிட்டு கிளம்பினாள். அன்று வீடு திரும்பியபோதும் ரஞ்சன் மனதில் உள்ள குழப்பம் போகவில்லை. பலமுறை வித்யாவிடம் அவளுக்கு எப்படி இந்த பெயர் வந்தது என்று விசாரித்தான். அவளும் ஷோபனா சொன்னதை தான் மறுபடியும் மறுபடியும் சொன்னாள். ஒரு கட்டத்தில் அவளே ரஞ்சனிடம் கேட்டுவிட்டாள்.

"ஏன் நீங்க இதையே மறுபடியும் மறுபடியும் பெருசா கேக்குறீங்க? அருணா என்ற பெயரில் அப்படி என்ன குழப்பம் இருக்கு?"

"ஒன்னும் இல்லை, சும்மா தான்," என்று மழுப்பினான்.

இப்போது எல்லாம் வருண் வாரத்தில் ஓரிரு முறை ரஞ்சன் வீட்டுக்கு வர துவங்கினான். எப்போதும் ரஞ்சன் இருக்கும் போது மட்டுமே வந்தான். வருணும் வித்யாவும் சகஜமாக அவன் முன்பு பேச துவங்கினார்கள். ஆனாலும் அவர்கள் வார்த்தைகளைவிட அவர்கள் கண்கள் பல மெஸேஜை பரிமாறிக்கொள்வது போல ரஞ்சனுக்கு தோன்றியது. அவர்கள் நெருக்கம் ஆவதை பார்க்கும் போது ரஞ்சனுக்கு அவன் உணர்வுகள் என்னவென்று புரிந்துகொள்ள முடியவில்லை. அவர்கள் ஒன்று சேர்ந்திடுவார்களா என்று அச்சம் இருந்தாலும் அதை எதிர்பார்த்து பரபரப்பும் இருந்தது. இப்படியே ஒன்னும் தெரியாமல் பதற்றமாக இருப்பதைவிட ஒரு முடிவு தெரிந்தால் நல்லது என்ற முடிவுக்கு வந்தான் ரஞ்சன். 

ஒரு முறை வருண் அங்கே வந்தபோது அவனையும் வித்யாவையும் தனிமையில் விடவேண்டிய நிர்பந்தம் வந்தது. ரஞ்சனின் உறவினர் அவள் கணவனை அவசரமாக க்ளினிக் அழைத்து செல்ல உதவி கேட்டு போன் பண்ணி இருந்தாள். இந்த உதவியை மறுக்க முடியாமல் ரஞ்சன் போகவேண்டியதாக இருந்தது.

"சரி நீ போய்ட்டுவா நானும் கிளம்புறேன்," என்று வருண் எழுந்தான்.

"இருங்க அவர் போயிட்டு வரட்டும். இப்போதான் காபி கொண்டு வந்திருக்கேன், குடிச்சிட்டு சாவகாசமாக பேசிவிட்டு போகலாம்," என்று கையில் காபி காப்போடு வந்த வித்யா சொன்னாள்.

என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் விழிப்பது போல வருண் தயங்கினான்.

"என்னங்க, உங்க பிரென்ட் கிட்ட சொல்லுங்க, அவர் காபி குடிச்சிட்டு நிதானமாக போகலாம். நீங்க வரவரைக்கும் எனக்கும் கொஞ்சம் துணையாக இருக்கும்."

ரஞ்சனுக்கு வேற வழி இல்லாதபடி அவனையே வருணை அவளிடம் இருக்கும்படி சொல்ல வச்சிட்டாள் வித்யா. "இருந்துட்டு காபி சாப்பிட்டு போ," என்றான் ரஞ்சன் வேற எதுவும் சொல்ல முடியல.

ரஞ்சன் வெளியே இருந்த ஒவ்வொரு நொடியும் வீட்டில் என்ன நடக்குது என்ற எண்ணம் மட்டும் அவனை வாட்டியது. அவன் வீடு திரும்பி வர கிட்டத்தட்ட ஒரு மணி நேரம் எடுத்தது. அது அவர்களுக்கு போதுமான நேரமாக இருந்திருக்கும். அவன் வீட்டுக்கு வரும் போது வருண் இன்னும் அங்கே இருப்பானா என்ற சந்தேகத்துடன் வந்தான். வருண் இன்னும் போகவில்லை. அவன் ஹாலில் உட்கார்ந்து இருந்தான். 

ரஞ்சன் மகன் அரவிந்த் கட்டிலில் உட்கார்த்து டிவியில் கார்ட்டூன் பார்த்துக்கொண்டு இருந்தான். வருண் சோபாவில் சரிந்து உட்கார்ந்து இருந்தான். அவனை பார்ப்பத்துக்கே களைப்பாக இருப்பது போல இருந்தது. ரஞ்சன் சமையல் அரை உள்ளே எட்டி பார்த்தான். மேடையின் அருகில் அவள் தரையை ஒரு சிறிய துண்டு துணியால் தொடைத்துக்கொண்டு இருந்தாள். துடைத்தபின் அதை தண்ணீரில் கழுவினாள். அவனை பார்த்ததும் அவசரம் இல்லாமல் ஹாலுக்கு நடந்து வந்தாள்.

"வந்துட்டிங்களா... அவர் எப்படி இருக்காரு?" என்று அக்கறையோடு விசாரித்தாள்.

"ஒன்னும் இல்ல, நல்லா தான் இருக்கார், கேஸ்ட்ரிக் வலி நெஞ்சு வலி என்று பயந்துட்டார்," என்று பதில் சொன்ன ரஞ்சன், இங்கே என்ன நடந்திருக்கும் என்று நினைத்து எனக்கு நெஞ்சி வலிக்குதே என்று தனக்குள் நினைத்துக்கொண்டான்.

வித்யா நடந்து வரும் போது அவள் தோள்களில் அவள் முந்தானையை சரிசெய்துகொண்டு நடந்தாள். அவள் புடவை கசங்கி இருக்கா என்று உன்னிப்பாக கவனித்தான் ரஞ்சன். அப்படி தான் இருப்பது போல தோன்றியது. அவள் அக்குள் வியர்வையில் ஈரமாக இருப்பது ரவிக்கையில் தெரிந்தது. நெற்றியிலும் வியர்வை துளிகள் இருந்தது. அவளது நேர்த்தியாக சீவப்பட்ட தலைமுடி சற்று களைந்து இருந்தது .. சில முடிகள் அவளது நெற்றியில் விழுந்தபடி இருந்தது. ரஞ்சன் மனதில் அவர்கள் இருவரின் இடையே என்ன நடந்திருக்கும் என்ற காட்சி வந்து போனது. 

புடவையை இடுப்பு வரைக்கும் தூக்கி சுருட்டிக் கொண்டு வித்யா மேடையில் கால்களை விரித்தபடி அமர்ந்து இருக்க அவள் கால்களை இரு கையில் பிடித்துக் கொண்டு முன்னே நின்றபடி வருண் அவளை புணர்ந்து இருப்பான். ரஞ்சனுக்கு உடனே ஏன் இப்படித்தான்  நடந்து இருக்கும் என்று இந்த காட்சி மனதில் வந்தது என்றால் இது அவன் புதிதாக கற்பனை செய்த காட்சி இல்லை. இப்படி ஒரு ஆண் ஒரு பெண்ணை புணர்வதை அவன் ஏற்கனவே பார்த்திருக்கான்... அவன் அம்மாவை அவன் அப்பாவின் நண்பர் இப்படி அடிக்கடி புணர்வதை பார்த்திருக்கான். இன்றும் அன்று போல அவனிடம் ஏற்பட்ட எதிர்வினை அதே தான்.

அன்று பார்க்கும் போது அவன் குஞ்சி விறைத்து கொண்டது இன்று நினைக்கும் போதே அது விறைத்து கொண்டது. அவன் வாழ்க்கையில் என்னென்ன நடக்க கூடாது என்று மனதில் புதைத்து வைத்திருந்தானோ, எப்படி எல்லாம் அவன் வாழ்கை மாறிவிட கூடாது என்று அஞ்சினானோ அது எல்லாம் அப்படியே நடக்குது என்றே கருதினான். இப்போது இன்னும் பயம் இருந்தாலும் அதைவிட கிளுகிளுப்பு சற்று அதிகமாகவே இருந்தது. ஒருவேளை அவன் சத்தமின்றி சற்று முன்பே வந்திருந்தால் அவர்கள் ஒன்று சேர்வதை பார்த்து அன்று போல சுயஇன்பம் அனுபவிச்சரிப்பனோ என்று அவன்மேலே அவனுக்கு ஒரு சதேகம் வலுவாக இருந்தது.

"சரி வாங்க, தோசை சூடவா, சாப்பிடுறீங்களா?"

"ஒகே, வருண் தோசை சாப்பிடுறியா?" என்று வருணை பார்த்து கேட்டான்.

"உன் மனைவி எனக்கு ஏற்கனவே குடுத்திட்டாங்க, நான் திருப்திய சாப்பிட்டுட்டேன். நீ இப்போது சாப்பிடு. எனக்கு நேரம் ஆச்சி நான் போகணும். பை."

வித்யா மற்றும் வருண் ஒருவரையொருவர் பார்த்து புன்னகைத்தனர். அவன் போன பிறகு வித்யா தோசை சூட சமையலறை சென்றாள். ரஞ்சன் அவன் மகன் அருகே அமர்ந்தான். அவனிடம் மெள்ள விசாரித்தான்.

"செல்லம், நீ இங்கேயேவா அப்பா போனதில் இருந்து இருக்க?"

"ஆமாம் பா."

"அம்மா எங்கே இருந்தாங்க?"

"இங்க தான் இருந்தாங்க."

"எங்கேயும் போகாம முழு நேரமும் இங்கேயா இருந்தாங்க?"

அரவிந்த் சற்று யோசித்திட்டு, "இல்ல கொஞ்ச நேரத்துக்கு பிறகு கிட்சன் போனாங்க."

ரஞ்சன் இதயம் படபடக்க துவங்கியது. "அங்கிள் என்ன செய்தாரு?"

அரவிந்த் டிவியில் மூழ்கி இருந்தான். ரஞ்சன் மறுபடியும் கேட்க வேண்டியதாக இருந்தது.

"அங்கிளும் கிட்சன் போனாங்க."

"நீ போகளையா?"

"இல்லை."

"அப்புறம் ஏதாவது நடந்ததா?"

"இல்லையே?" என்று அரவிந்த் சொன்னான்.

இதுக்கு மேலே என்ன கேட்பது என்று ரஞ்சனுக்கு தெரியவில்லை. அப்போது அரவிந்த் மேலும் ஒன்று சொன்னான்.

"டேடி அம்மா 'ஆஹ்' என்று கத்தினாங்க. நான் என்ன அம்மா என்று கேட்டேன். ஒன்னும் இல்லை, அங்கேயே டிவி பார்த்துகிட்டு இரு என்று சொன்னாங்க."

"நீ போயி பார்க்கலயா?"

"இல்ல டேடி, அம்மா இங்கேயே இருக்கணும்னு சொல்லிட்டாங்க."

வித்யா சமையலறை கதவோரம் அவள் கணவனும் மகனும் பேசுவதை கேட்டுக்கொண்டு இருந்தாள். அவர்கள் பேசுவதை கேட்டு அவள் மெளனமாக சிரித்தாள். அவள் தொண்டையை கணைத்துக்கொண்டு ஹால் உள்ளே தோசையுடன் வந்தாள். அன்று இரவு வித்யா அவள் கால்களை விரித்து இருக்க ரஞ்சன் அவள் புண்டையில் தலை புதைத்தபடி சுவைத்துக்கொண்டு இருந்தான். வித்யா அவள் புருஷன் தலையை அழுத்தி பிடித்தபடி அவன் நக்குவதை புன்னகையுடன் பார்த்தாள். இது நடந்து இரண்டு வாரங்களுக்கு பிறகு ஒரு நாள் வருண் வந்து ரஞ்சனிடம் சொன்னான்.

"ரஞ்சன் ஒரு குட் நியூஸ். அருணாவை கன்வின்ஸ் பண்ணிட்டேன். இந்த சேவ்வாய்க்கிழமை நீ மறுபடியும் லீவ் எடுக்கணும். அருணா உன்கூட செக்ஸ் வைத்துக்கொள்ள ஒப்புக்கொண்டாள்."

"ரியலி? உண்மையாவா சொல்லுற?"

"யெஸ், ப்ராமிஸ்."

"எங்கே?"

"அதே வீட்டில் தான். உனக்கு முழு காலை அவளுடன் இருக்க டைம் இருக்கு."

"நீ எங்க இருப்ப?"

"நான் எதுக்கு டிஸ்டெர்பன்ஸா. உங்களை தனியா விடுறேன்."

அருணாவை பார்த்திருக்கான். அருணா வேற பெண் என்றால் வித்யா அந்த அருணா இல்லை. இருந்தாலும் வருணுக்கும் வித்யாவுக்கும் இடையில் ஒரு உறவு ஏற்பட்டு இருக்கும் என்று நம்பினான்.

தொடரும்...