வான்நிலா

 கொழும்பு வழியாக சிங்கப்பூர் செல்லும் ஸ்ரீலங்கன் விமானத்தை பிடிக்க வேண்டும், இன்னும் ஐந்து மணி நேரத்தில். சென்னையிலே இருந்தாலும், இரவு நேரத்து சென்னை டிராபிக்கை தாண்டி போவதற்கே ஒரு மணி நேரம் ஆகிவிடும். பரப்பராக கிளம்பி கொண்டிருந்தேன், இன்னும் பேக்கிங் செய்து முடிக்கவில்லை. உண்மையில் பேக் பண்ணுவதற்கு ஏதும் இல்லை. முதுகில் மாட்டிக்கொள்ளும் மீடியமான பேக் மட்டும்தான், அதிலேயே லேப்டாப்பையும் வைத்து கொள்வேன்.உடைகள் மற்றும் இதர பொருட்கள் எல்லாமே சிங்கப்பூரில் நான் தங்கியிருந்த வீட்டில் பத்திரமாக இருக்கும். அங்கே நானும் என் 'நண்பனும்' மட்டும்தான் ஒரு கோண்டோமினிய வீட்டில் (அப்பார்ட்மென்ட்) தங்கியிருந்தோம், ஒரே வீட்டில் இருந்தாலும் தனி தனி அறையில். மாடர்ன் லீவிங் என்பதால் ஒருவர் விஷயத்தில் இன்னொருவர் தலையிடுவதில்லை, அவ்வளவு ப்ரைவசி. இரண்டு வாரம் லீவில் ஊருக்கு வந்தேன், லீவ் முடிந்து திரும்ப போக தயாராகி கொண்டிருக்கிறேன்.

கிளம்புவதற்கு ப்ளான் பண்ணிவைத்த நேரத்தை விட அதிக நேரமாகி விட்டது. அதுக்கும் ஒரு அழகான காரணம் இருக்கு, அதன் பெயர் அகல்யா, சகதர்மிணி. 

இரவு முழுக்க அவளை புரட்டி எடுத்தாலும், பத்தாமல் பகலிலும் மதியம் வரை 'ஒன்றாகவே' இருந்தோம். முடிந்தவுடன் நான் டயர்டாக தூங்கிவிட்டேன், அகல்யாவோ எனக்கு வேண்டியதை எல்லாம் எடுத்து வைத்திருந்தாள். தூங்கி எழுந்து நேரத்தை பார்த்ததும் பதறியப்படி பேக் பண்ண ஓடினேன் ஆனால் எல்லாம் தயார் நிலையில் இருந்தது பார்த்து பிரமித்து போனேன். உணவும் தாயராகவே இருந்தது, அவசவசரமாக குளித்து, உணவருந்தி ஏர்போர்ட்டிற்கு கிளம்பினோம். வீட்டை விட்டு வெளியாவதற்கு முன்னால் அவளை இழுத்து கட்டி பிடித்து 'இச் இச்' என்று பொழிய. 'வேண்டாங்க விடுங்க, நேரமாயிடிச்சு' என்று சிணுங்கினாள். ஆனால் மனதில் அப்படியே இருந்துவிடக்கூடாதா என்று நினைப்பாள். இந்த கடைசி நேர தழுவலும் முத்தமும் தான் எங்களுக்கு ரொம்ப முக்கியமானது. அடுத்த முறை சந்திக்கும்வரை, எங்களின் கடைசி ஸ்பரிசம் இதுதானே.அகல்யா அப்போது கிசுகிசுப்பாக

" இந்த முறை எப்படியும் 'அது' ஆயிடுங்க " என்றாள்

என்ன என்பதுபோல புரியாமல் பார்க்க, வயித்தை தடவி சிரித்தாள். மனம் சந்தோஷத்தில் குதூகலித்தது, " நெஜமாவா! சொல்லவேயில்லை " என்றேன்.

" அவசரப்படாதீங்க! பிரியட்ஸ் முடிஞ்சு இரண்டு வாரதுக்குள்ள செஞ்சா கர்ப்பம் ஆவ சான்ஸ் இருக்குன்னு 'மலர்' ஹாஸ்பிட்டல் டாக்டர் சொன்னாங்க. அதவச்சுதான் சொல்றேன் "என்றாள். இன்னும் இறுக்கி அணைச்சு ஒரு உம்மா தந்தேன்.

"இன்னொரு விஷயம், அப்பப்ப போய் சிநேகாவை கொஞ்சம் பார்த்துக்கோங்க " என்றாள்

" சிநேகாவா! அது யாரு " என்றேன்

" அதான், என் மாமா பொண்ணு, சிங்கப்பூர் யுனிவரிசிட்டியில படிக்கிரால்ல " என்றாள்

" சரி முடிஞ்சா பார்க்குறேன் " என்றேன் (ஒப்புக்கு)

வெளியே வந்தால் மழை பெயதுக்கொண்டிருந்தது, அது ஒரு மழைநாள் மாலை ஆனது, காரின் உள்ளேயோ அட்வைஸ் மழை

' நைட்டு சீக்கிரமா வீட்டுக்கு போய்டுங்க '

' நேரத்துக்கு சாப்பிடுங்க, கண்டதை தின்னு உடம்பை கெடுத்துக்காதீங்க'

' காசை வேஸ்ட் பண்ணாதீங்க. சம்பளத்தை என்.ஆர்.ஐ அக்கௌன்ட்ல போட்டுருங்க, நான் இங்க வித்ட்ரா பண்ணிக்கிறேன் ' (அதானே பார்த்தேன்). பல அட்வைஸ்கள். கேட்டு கேட்டு காது வலித்தாலும் ஒரு பக்கம் சந்தோஷமாகவே இருந்தது. அம்மாவுக்கு அப்புறம் இப்படி என் மேலே அக்கறை காட்ட யாரு இருக்கா? நடுரோட்டில் நின்று சத்தமாக சொல்லவேண்டும் போல தோன்றியது, ' என் பொண்டாட்டி நல்லவ ' என்று. கேட்டால் சிரிப்பாக இருக்கிறதா, இருக்கட்டுமே என் பொண்டாட்டி எனக்கு ராணி (இல்லை இல்லை)மகாராணி மாதிரி தானே.

ஏர்போர்ட் வந்துவிட்டது, உள்ளே நுழைந்து ஃபார்மாலிட்டீஸ் முடிந்து, அகல்யாவிற்கு பிரியாவிடை குடுத்து உள்ளே வந்தேன், அவளின் நினைவுகளோடு நடந்தேன்.யோசித்துக்கொண்டு நடக்கும்போதே உள்ளே போக அழைப்பு வர உள்ளே ஏறினேன். வரவேற்று உபசரித்த ஸ்ரீலங்கன் ஏர்லைன்ஸ் பெண்களை பார்த்தவுடன் லேசாக புன்னகைத்தேன்,எப்பவும் அவர்களை தாறுமாறாக நான் ரசித்தாலும் இந்த முறை மனைவியின் ஞாபகம் மிகுதியாக இருந்தது. அவளை அம்மா வீட்டிற்கு போக சொல்லிவிட்டேன், தனியாக இருக்க வேண்டாம் என்று. இறங்கியவுடன் போன் அடித்து அவள் போய்விட்டாளா என்று தெரியும் வரை நிம்மதி இருக்காது. விமானம் கிளம்பி விட்டாலும், எப்படா கொழும்பை அடையும் என்று சற்று பதட்டமாகவே இருந்தேன். இடையில் புன்னைகைத்த பணிப்பெண்களை கூட கண்டுக்கொள்ளவில்லை. மனம் சங்கடத்தில் இருந்தால், எத்தனை ரசனையான விஷயங்கள் நம் முன்னே இருந்தாலும், மனம் அதில் செல்லாது என்பது போல, எதையுமே என்னால் ரசிக்க முடியவில்லை.

முக்கால் மணிநேரத்தில் எல்லாம் கொழும்பு ஏர்போர்ட் வந்தது, இறங்கிய அடுத்த நிமிடம் பப்ளிக் போன் தேடி ஓடினேன். போன் அடித்து அகல்யாவிடம் பேசி அவள் அம்மா வீட்டிற்கு சென்று விட்டாள் என்று தெரிந்த உடன்தான் நிம்மதியாக இருந்தது. இனி பிரச்சனையில்லை என்று நிமிர்ந்தபோதுதான், டெலிஃபோன் கவுண்டரிலிருந்த பெண்ணையே பார்த்தேன். 

அடடா ! இப்படி ஒரு கருப்பழகியா, இவ்வளவு நேரம் இவள் என் கண்ணில் படவே இல்லையே. அது சரி இப்பதான் மனம் ஒரு நிலைக்கு வந்திருக்கு போல் இருக்கு.அவ்வளவுதான், குரங்கு ஜம்ப் அடித்தது, அவளிடம் சென்று கடலை போட்டேன். அவளுக்கு பிடித்ததோ இல்லையோ சிரித்தாள். ஏர்போர்ட்டை ஒரு ரவுண்டு வந்தேன், எல்லா பெண்களுமே அழகிகளாக தெரிந்தார்கள். பாரதிராஜா படத்தின் ஹீரோயின்கள் போல பெரிதான கரிய விழிகள், களையான முகம், நள்ளிரவிலும் மேக்கப்போடு (செயற்கையாகவோ /இயற்கையாகவோ) புன்னகைத்தார்கள். சிங்கப்பூர் பிளைட்டிற்கு இன்னும் ரெண்டு மணி நேரம் இருந்தது, கொஞ்ச நேரம் சுத்திவிட்டு, போர்டிங் ஏரியாவில் இருந்த சேரில் படுத்தேன்.அப்படியே தூங்கி போனேன்.

திடிரென்று எதோ உந்துதலில் கண் திறந்து பார்க்க, எல்லாரும் பிளைட் ஏற க்யூவில் நின்றுக்கொண்டிருந்தனர். அவசரமாக மணியை பார்க்க இன்னும் இருபத்தைந்து நிமிடங்கள் இருந்தன விமானம் கிளம்ப. நிமிர்ந்து உட்கார்ந்தேன், சேரிலேயே சரிந்து எச்சிலொழுக தூங்கிவிட்டேன், வெட்கமாக இருந்தது. சாவகசமாக என் சீட்டுக்கு அந்த பக்கம் திரும்ப,அசந்துபோனேன். அழகான யுவதி இருபதுகளின் ஆரம்பத்தில் சுருள் சுருளாக முடியோடு உயரமாக நவநாகரிகமாக அமர்ந்திருந்தாள். அவசரமாக வாயோரும் ஏற்கனவே ஒழுகியிருந்த எச்சிலை துடித்தேன், கடவுளே! என்னை மறந்த தூக்க நிலையில் என்னை பார்த்திருக்க கூடாது. அவளோ அதை பத்தியெல்லாம் கவலை படாதவளாக, எதோ ஒரு புக்கில் மூழ்கியிருந்தாள். இந்த பிளைட்டில் தான் இவளும் வரப் போகிறாளா, யாருடன் உட்கார போகிறாளோ தெரியவில்லை என்று மனம் அடித்துக்கொண்டது. இவ்வளவு நேரம் என் பக்கத்தில் இருந்ததே பெரிசு என்று என்னை சமாதானப்படுத்திக்கொண்டு நானும் க்யூவில் சேர்ந்துக்கொண்டேன்.

உள்ளே நுழைந்தவுடன் கண்ணில் பட்டது ஸ்ரீலங்கன் ஏர்லைன்ஸ்சின் பணிப்பெண்கள், இன்டர்நேஷனல் பிளைட் என்பதால் தேர்ந்தெடுத்து போட்டிருக்கிறார்கள் (வேலைக்கு).வழக்கம்போல தாரளமாக முலையின் அவுட்லைனை காட்டியபடி, ஒவ்வொருத்தியும் கருப்பு வைரமாக மின்னினார்கள். அவர்கள் சிரிப்பில் சொக்கிபோய் சீட்டுக்கு போனேன், போகும் வழியிலேயே பணிப்பெண் ஒருத்தியின் குண்டியை உரசி செல்ல, அவளோ சிரித்துக்கொண்டே இருந்தாள். குனிந்து என் பேக்கை வாங்கி அவள் எதோ கேட்க, புடவையில் இருந்ததால் ரெண்டு முலைகளும் தொங்கிக்கொண்டு கண் முன்னால் நின்றது. அதெப்படிதான் முந்தானை சரியாக விலகுகிறதோ, அவர்கள் குனியும்போதெல்லாம் தெரியவில்லை,முலையின் அரைவாசியும் பிளவு கோடும் அப்பட்டமாக தெரிந்தது. 'இந்தா பிடிச்சிக்கோ...' என்பது போன்று இருந்தது. ஐயோ! கொல்றாங்களே.. என்று மனதுக்குள் நினைத்து கஷ்டப்பட்டு அடக்கிக்கொண்டு சிரித்தேன். ஜன்னலோர சீட்டில் போய் அமர்ந்துக்கொண்டேன்.

இன்னும் பத்து நிமிடத்தில் விமானம் கிளம்ப இருக்க பக்கத்துக்கு சீட்டு இன்னும் காலியாகவே இருந்தது. யார் வரப்போகிறார் என்ற ஆவலுடன் நான் பார்த்து இருக்க, தூரத்தில்,போர்டிங் ஏரியாவில் பார்த்த 'அந்த' பெண் நடந்து வந்தாள். 

ஹ்ம்ம் ! எங்க உட்கார போறாளோ என்று மனது கடந்து அடித்துக்கொள்ள, கடவுளே! எனக்கு அந்த வரம் கிட்டுமா என்று நப்பாசை வேறு வந்தது. பிரார்த்தனை பலித்ததோ இல்லை குருட்டு அதிர்ஷடமோ என்னவோ, என் சீட்டருகில் வந்தாள் என் ராஜகுமாரி. போர்டிங் டிக்கெட்டை ஒருமுறை பார்த்துவிட்டு, என் சீட்டுக்கு மேல் உள்ள கேபினின் அவள் பொட்டியை வைக்க, விமானம் கிளம்பாமலே பறந்தேன். கடவுளே! நீ எந்தசாமிக்கு வரம் குடுப்பவன் என்று நன்றி சொன்னேன். அவள் கையை தூக்கியபோது, மேலே அணிந்திருந்த மெலிதான பனியன் அவள் தொப்புளுக்கு மேலே சென்றது, இடுப்பில் எதோ ஆபரேஷன் செய்தது போல மார்க் இருந்தது. பரந்த மனம் பொட்டென்று கீழே விழுந்தது, சிசேரியன் மார்க்க இருக்குமோ?! திருமணமாகி குழந்தை உள்ளவளோ ! என்று சற்று வருத்தமாகவே இருந்தது.

நான் அவள் இடுப்பை 'குஷியாக' பார்க்க ஆரம்பித்தாலும், அந்த வடு கொஞ்சம் வருத்தம் அளித்து உண்மைதான். அதையும் மீறி தொப்புளில் என் கண் நிலைத்திருக்க, பனியன் கிழிறங்கி அந்த குழியை மூடியது. அவள் சீட்டில் உட்கார்ந்து சீட் பெல்ட் மாட்டிக்கொண்டாள். எதோ நினைத்தவள் என் பக்கம் திரும்ப, நானோ இன்னும் அவளை பார்த்துக்கொண்டே இருந்தேன். அந்த ஆப்டிகல் சென்சஷனில் திரும்பினாளோ என்னவோ, என்னை பார்த்து லேசாக புன்னகை பூக்க, நான் பதிலுக்கு சிரித்ததில் என் வாயின் ஓரங்கள் காதை தொட்டன.அவள் திரும்பி கொள்ள, நானும் திரும்பியே ஆகவேண்டியிருந்தது. அவள் சிரித்ததில் அந்த வடு என் மனதில் இருந்து மறைந்தது. இப்போதைக்கு கம்முன்னு இருக்க வேண்டியதுதான், எப்படியாவது பேசி ஆகவேண்டும் என்று முடிவு பண்ணினேன். அவளோ கண்டுக்காமல் காதில் ஹெட்ஃபோன் மாட்டிக்கொண்டு ஸ்க்ரீனை பார்த்துக்கொண்டு இருந்தாள். ஜன்னலோர சீட்டில் வேறு இருந்ததால், பணிப்பெண்களின் சின்ன சின்ன உரசல் கூட இல்லாமல் தவித்தேன். வேண்டுமென்ற அப்பப்ப 'பட்டனை' அமுக்கி ஹோஸ்ட்டசை கூப்பிட்டு குனிய வைத்து முலை தரிசனம் மட்டும் கண்டு மகிழ்ந்தேன்.

கொஞ்ச நேரத்தில் மெனு கார்ட் வந்தது, என்னென்ன செர்வ் செய்யபோகிறார்கள் என்று அதில் இருக்க, முதலில் பக்கத்தில் இருந்தது 'சரக்குகளின்' பேர்கள். அதை பார்த்துக்கொண்டே இருந்தேன், அதில் இருந்த ஒரு ஐட்டத்தை பார்த்து ஆச்சிர்யப்பட்டேன். அதில் இருந்த பெயர் Arrack (சாராயம்) என்றிருக்க, இதை வைத்தே ஒரு கேம் போட மூளை வேலை செய்தது. பக்கத்தில் இருந்த அவளை நோக்கி,

" எக்ஸ்க்யூஸ் மீ ! சாரி.. ஆர் யு ஸ்ரீலங்கன் ? " என்றேன்

" எஸ் " என்றது ஐஸ்க்ரீம் (இன்னும் பேர் தெரியாது)

(இனி உரையாடல் தங்கிலீஷில் மொழி பெயர்ப்பு)

" இந்த மெனுவில் உள்ள 'இது' என்னான்னு சொல்ல முடியுமா? " என்றேன்

" இது சாராயம்! கன்ட்ரி லிக்கர்ன்னு சொல்லுவாங்க " என்றாள்

" ரொம்ப போதையா இருக்குமா ? " என்று அப்பாவியாக கேட்டேன்

" ஹஹ ! எனக்கு தெரியாது " என்று லேசாக சிரித்தாள்

" பை த வே ! ஐயம் சாமி, " என்று தடுமாறி ஏனோ பொய்யாக பேரை சொன்னேன்.

" சேமியா ? " என்றாள்

'சேமியாவா! விட்டா உப்புமான்னு சொல்லுவா போல' , " நீங்க சாம்ன்னு கூப்பிடலாம் " என்றேன்

" நைஸ் ! என் பேரு நிஷா...... நிஷாந்திக்கா " என்றாள்.

அடடா ! நல்லாயிருக்கே பேரு ஆனா தமிழான்னு தெரியலையே. சிங்கள பெண்ணாக இருக்குமோ என்று குழப்பிக்கொள்ள, அட எதாயிருந்தால் என்ன. குருட்டு கோழி குழம்பு ருசிக்காதா என்ன என்று அந்த கவலையை விட்டேன். முல்லை ரோஜாவோ இல்லை முள் ரோஜாவோ, எதா இருந்தாலும் நமக்கும் ஓகேதான்.

" நீங்க சிங்கப்பூர் போறீங்களா " என்று கேட்டேன்

" இல்லை ஆஸ்திரேலியா போறேன், மெல்போர்ன் யுனிவர்சிட்டியில படிச்சிட்டு இருக்கேன் " என்று நான் கேட்காமலே கூடுதல் தகவலை சொன்னாள்.

ஆஹா ! அப்பன்னா கல்யாணம் ஆகலையா. சொல்ல முடியாது எதுக்கும் கேட்டுக்கலாம்.

" உங்க ஃபேமிலி அங்க இருக்கா ? " என்று நான் கேட்க

" இல்லை! சீலோனில் தான் இருக்காங்க. நான் தனியாதான் இருக்கேன் " என்றாள்

ஆஹா ! கல்யாணம் ஆகதவதான். இந்த வடு 'அந்த' வடு இல்லை என்று சந்தோஷமாக மனதுக்குள் சீட்டியடித்தேன்.

பேசிக்கொண்டிருக்கும்போதே உணவு வர, சாப்பிட்டுக்கொண்டே பேசினோம். என்னைப்பத்தியும் விசாரித்தாள், சாம் - சாஃப்ட்வேர் இன்ஜினியர், சிங்கப்பூரில் வேலை என்பதை மட்டும் சொன்னேன். கவனமாக மனைவியை பத்தி எதுவும் சொல்லவில்லை. அவளாகவே கேட்டாள் " கேர்ள் பிரென்ட் ? " என்று. இல்லை இல்லை (உண்மைதானே) என்று அவசரவசரமாக மறுத்தேன். இதான் சந்தர்ப்பம் கேட்க என்று,

" உங்களுக்கு பாய் பிரென்ட் இருக்கா ? " என்று கேட்ட என்னை பார்த்து லேசாக சிரித்தாள்.

" ஹ்ம்ம் ! இருந்தான். கண்ணன் என் காதலன். பிரேக் ஆகி ஒரு வருஷம் ஆச்சு " என்றாள்.

அப்பாடா, 100% கிளியர். ஏனோ அதை கேட்ட பிறகு தைரியமாக ரசிக்க ஆரம்பித்தேன் அவளை. ஸ்லீவ்லெஸ் பனியன் மாதிரி ஒன்று போட்டிருந்தாள். கையை தூக்கி தலையை கோதிவிடும்போதெல்லாம், சிரைக்கப்பட்ட அக்குள் தெரிந்தது. சற்றே ஸ்லிம்மாக இருந்ததால், மார்பு ரொம்ப பெரிதாக இல்லாமல் உடம்புக்கு பொருத்தமாக கச்சிதமாக இருந்தது. கீழேயும் லூசாக பேண்ட்டு போட்டிருந்தாள். பிளைட்டில் வரும்போது கேஷுவலாக ட்ரெஸ் பண்ணுவது இப்ப சாதரணமாகி விட்டது. முன்பெல்லாம் எதோ இண்டர்வ்யு போவது ரொம்ப ஃபார்மலாக போய்க்கொண்டிருப்பார்கள். நல்லவேளை அந்த மரபை உடைத்து அரைவாசி உடலை காட்டிக்கொண்டு இருந்தாள் நிஷா.
　
இதற்குள் உணவு மிச்சங்களை க்ளியர் பண்ணிவிட, லைட்டை அணைத்துவிட்டார்கள். அவள் தூக்கத்தில் சொக்க ஆரம்பித்தாள், நானும் இந்நேரம் தூங்கியிருப்பேன், இவள் இருந்திராவிட்டாள். அவளோ போர்வையை கழுத்து வரை மூடிக்கொண்டு 'குட் நைட்' சொல்லி தூங்க போனாள். எனக்கு தூக்கம் வராமல் ஸ்க்ரீனில் ஓடிய எதோ ஒரு படத்தை பார்த்துக்கொண்டு இருந்தேன். அரை மணி இருந்திருக்கும், என் தோள் மீது அவள் தூங்கி விழுவது தெரிந்தது. கண்ணியமிக்க சுப்பிரமணியாக அவளை தூக்கிவிடலாம் என்று முதலில் மனம் நினைத்தாலும், வேணாம் அப்படியே இருக்கட்டும் என்று அல்ப்பாசை சதி செய்தது. டி.வி. ஸ்க்ரீனை பார்ப்பதை விடுத்தது அவளையே பார்த்தேன் ரசித்தேன். அழகான ஆரஞ்சு உதடுகள் (நிறமல்ல), லேசாக பிரிந்து என்னை அழைப்பதாக இருந்தது. லேசாக ஒரு இச் குடுக்கலாமா என்று முதலில் நினைத்து, பின்னர் வேண்டாம் எழுந்துவிட்டாள் பிரச்சனை ஆயிடும் என்று விட்டு விட்டேன். அவள் போர்த்தியிருந்த போர்வை வேறு சரிந்து அவளின் க்ளீவேஜ் தரிசனத்தை காட்டியது. பனியன் மாதிரி இருந்ததால், மேலிருந்து லேசாக ஊதினேன், நெஞ்சோடு ஒட்டியிருந்த பனியன் காற்றில் பறப்பது போல நகர்ந்து உள்ளே அணிந்திருத பிராவை அப்பட்டமாக காட்டியது. ஸ்ட்ரேப் ஏதும் இல்லாத கப் பிரா போன்று இருந்தது. அதான் பனியனின் தோள்பட்டையில் அந்த பட்டை தெரியவில்லையா என்று நினைத்துக்கொண்டேன்.

பிராவை பார்த்தவுடன் தம்பி உற்சாகமானான், எதோ மருதநாட்டு இளவரசிக்கு யோனி பூஜை செய்ய போனவனை போல. அட! இதுக்கே இப்படி ரெடியாயிட்டானே, சரி முடிந்தவரை என்ன முடியுமோ பார்க்கலாம் என்று முடிவு செய்தேன். இல்லேனா இப்படி இன்னொரு சந்தர்ப்பம் கிடைக்குதான்னு தெரியாது. அவள் போர்வை விலகி இருக்க, நான் என் போர்வையை நீள வாக்கில் விரித்து எனக்கும் அவளுக்கும் ஒன்று சேர போர்த்தினேன், இப்போது ரெண்டு பெரும் ஒரே போர்வையில் வந்துவிட்டோம். மெதுவாக, ரொம்ப மெதுவாக கையை தூக்கத்தில் வைப்பதுபோல அவள் தொடையில் வைத்தேன். அப்படியே ஒரு பத்து நிமிடங்கள் இருந்திருப்பேன், எந்த சலமும் இல்லாததால் மேலும் மேலே நகர்த்திக்கொண்டு போய் இடுப்பில் வைத்தேன், ம்ஹும்! ஒரு அசைவும் இல்லை, மெதுவா முலைகளின் மேல் பட்டும் படாமல் கைவைத்தேன். முழித்து பார்த்தால் தற்செயல் மாதிரி தெரிய வேண்டும் என்று ரொம்ப உஷாராக இருந்தேன். தொட்டது சூடாக இருந்தாலும், மேலே கைவைக்க சரியான வாட்டம் இல்லை. கையை சரித்துக்கொண்டு அவள் தொடைக்கே மறுபடியும் வந்தேன்.

லேசாக தொடையை தடவி தற்செயல் போல தொடைக்கிடையில் கைவைத்தேன், லேசாக அவளிடம் ஒரு சலனம் இருந்தது. அப்படியே இருந்தேன், இப்போ ஏதாவது செய்தால் காரியம் கெட்டுவிடும். பெண்களுக்கு மட்டும் எப்படித்தான் அங்க என்ன வச்சாலும், எப்ப வச்சாலும் உஷாரா ஆயிடிராங்களோ என்று ஆச்சிர்யமாக இருந்தது. ம்ஹூம் ! இந்த வழியில் சுகம் அனுபவிக்க முடியாது என்று முடிவுக்கு வந்து, வேறொரு ஐடியா சட்டென்று வந்ததது. அவளின் கையை தேடிபார்த்தால் என் கால்மேலேயே இருந்தது, நைசாக பேண்ட்டு ஜிப்பை கழட்டி வெளியே எடுத்தேன், மாப்பு கொஞ்சம் அரை விரைப்பில் இருந்தான். மெதுவாக அவளின் கையை எடுத்து என் தண்டின் மீது வைத்துக்கொண்டேன். அவள் முகத்தை பார்த்தேன், சலனம் இல்லை, மெதுவாக அவள் கை மூலமாக என் சுன்னியை ஆட்டுவித்தேன். என் தண்டு இப்போது நல்ல விறைப்பாக ஆனது. வேகமாக ஆட்ட ஆரம்பித்தேன், பெண்ணின் கை பட்டது அதுக்கு எப்படித்தான் தெரிந்ததோ, ரொம்பவே உணர்ச்சிவசப்பட்டது. விந்து எங்கேயாவது கொட்டிவிடாமல் ஜாக்கிரதையாக இருக்க வேண்டும், வர்ற மாதிரி இருந்தா டாய்லெட்டிற்கு ஓடி விட வேண்டும் என்று முடிவு செய்தேன்.

ஆனால் நாம் நினைப்பதெல்லாம் நடக்கவா போகிறது. வேகமாக ஆட்டியதில் விந்து வர்ற மாதிரி இருக்க, அவள் பக்கம் திரும்பி உட்கார்ந்தேன். நிறுத்திவிடலாம் என்ற தைரியத்தில் இன்னும் ரெண்டு ஆட்டு ஆட்ட, ஒரு துளி விழுவது மாதிரி இருக்க அவசரமாக அவள் கையிலிருந்து உருவினேன். உருவிய வேகத்தில் விந்து அவள் போர்வையின் மீது தெரித்தது. நல்லவேளை அவள் கையிலோ, துணியிலோ படவில்லை. ச்சே! கவனாம்க இருந்தும் கொட்டிவிட்டதே, மாப்பு வச்சிட்டியே ஆப்பு என்று கடிந்துக்கொண்டேன். அவசரமாக தடியை உள்ளே தள்ளிவிட்டு, அவள் போர்வையை எடுத்துவிட்டேன். அதை கீழே தள்ளிவிட்டு என் போர்வையை எடுத்து போர்த்தினேன். சரியாக போர்த்தும்போது விழித்து விட்டாள், 'என்ன' என்பதுபோல் பார்க்க, 'பிளாங்கெட்' என்று காட்டினேன். 'தேங்க்ஸ்' என்று சொல்லி தூங்கிவிட்டாள். ஆஹா! இவ இவ்வளவு நேரம் முழிச்சிட்டு இருந்தாளா இல்ல தூங்கிட்டலான்னு தெரியலையே என்று யோசனை வந்தது. டாய்லெட்டிற்கு போய் 'கழுவிக்கொண்டு' வந்து பிளாங்கெட் இல்லாமலேயே குளிரில் தூங்கினேன். பண்ண தப்புக்கு தண்டனை மாதிரி இருந்தது.

காலையில் கண் விழித்ததும் பார்த்தபோது அவள் இன்னும் தூங்கிக்கொண்டிருந்தாள். நான் போய் ஃபிரஷ்ஷப் செய்து கொண்டு வந்தேன். சீட்டுக்கு திரும்ப வந்தொபோது விழித்து இருந்தால், 'அந்த' பிளாங்கெட் கீழயே கிடந்தது. விமானம் தரையிறங்க இன்னும் இருபத்து நிமிடம் இருக்க, அவளும் போய் ஃபிரஷ்ஷன் செய்துக்கொண்டு வந்தாள். 'குட் மார்னிங்' சொல்லி பேச்சு குடுத்தேன்.

" அடுத்த பிளைட் எத்தனை மணிக்கு ? " என்றேன்

" ஈவ்னிங் ஏழு மணிக்கு " என்றாள்

" மை காட்! இன்னும் 10 மணி நேரம் உள்ளதே. ஏர்போர்ட்டில் என்ன செய்ய போர்றீங்க " என்றேன்

" தெரியல ! நல்லா தூக்கம் வருது. லோஞ்ச்ல போய் தூங்க வேண்டியதுதான் " என்று சிரித்தாள்.

நானும் சிறித்து விட்டு, வேகமாக ஒரு கணக்கு போட்டேன். அதே நேரம் விமானம் சிங்கப்பூரை அடைய, ஒன்றாகவே பேசிக்கொண்டு வெளியேறினோம். மெல்ல கேட்டேன்,

" நிஷா ! உங்களுக்கு யாரவது இங்க சொந்தக்காரங்க இருக்காங்களா ? "

" ம்ஹூம் , ஏன் கேட்குறீங்க ? "

" இல்லை ! உங்களுக்கு ஆட்சேபணை இல்லேனா என் வீட்டுக்கு வந்து ரெஸ்ட் எடுத்துட்டு போங்களேன் " கேட்டுவிட்டேன்.

யோசிக்காமல் கேட்டாள் " வெளியே வரமுடியுமா ? "

அட! பாதி வேலை முடிஞ்சிருச்சு "முடியும் நிஷா ! எட்டு மணி நேரத்துக்கு மேலே வெய்டிங் இருந்தால், அவுட் பாஸ் எடுத்து வெளியே வர முடியும் " என்றேன்.

கொஞ்சம் யோசித்து "குடுத்தால் போகலாம் " என்றாள்

சந்தோஷபட்டாலும் ஒரு சந்தேகமும் கூடவே வந்தது. யாரோ ஒரு ஆள் கூப்பிட்டா வர்றேன்னு சொல்லிட்டாளே. என்ன மாதிரி பொண்ணு இவ என்று குழப்பமாக இருந்தது.

" நீ போய் அவுட் விசா வாங்கிட்டு வா " என்று சொல்லி விட்டு நான் ஊருக்கு போன் பண்ணினேன். அகல்யா தூங்கிக்கொண்டிருந்தாள், சிங்கப்பூர் வந்து சேர்ந்ததை சொல்லிவிட்டு, அப்புறமா மறுபடியும் பண்றேன் என்று சொல்லி வைத்துவிட்டேன். இப்போ புதுசா இன்னொரு உணர்வும் வந்தது, குற்ற உணர்வு. அகல்யாவுக்கு செய்யும் துரோகம் இல்லையா இது, அவளுக்கு நான் புருஷன் மட்டும் அல்ல காதலனும் கூட. ஆனா இப்ப நான் காதலனா? காமூகனா? என்று மனம் குத்தினாலும், சபலம் எல்லாத்தையும் வென்றது.

அதற்குள் அவள் அவுட் பாஸ் வாங்கிவிட்டு வந்து விட, வேகமாக ரயில் பிடித்து ஊருக்குள் சென்றோம். போகும் வழியில் கேட்டாள்,

" வீட்டில் யாரவது இருக்கிறார்களா ?"

" இல்லை! என் பிரென்ட் மட்டும்தான். இந்நேரம் வேலைக்கு போயிருப்பான் " என்றேன்.

கொஞ்சம் கிட்டே காதருகே வந்தவள்

" டூ யு வான்ட் டு ஃபக் மீ இன் யூர் பிளேஸ் " என்று கேட்டவளை அதிர்ந்து போய் படப்படபுடன் பார்த்தேன். 

பின்னே, ' என்னை ஒக்க விரும்புகிறாயா? ' என்று பெண் நேரடியாக கேட்டாள் என்ன சொல்வது. மவுனமாகவே இருந்தேன். அவளே தொடர்ந்தாள்.

" ஹே ! ஐ நோ யு வான்ட் டு. விமானத்திலேயே நீ என்ன செஞ்சேன்னு தெரியும். எனக்கும் ரொம்ப நாளாச்சு. உன்னோட இன்ட்டேன்ஷன் அதுவாக இருந்தால், சீக்கிரமா வீட்டுக்கு போவலாம் " என்றாள்.

இதுக்கு அப்புறம் ஒரு ஆம்பிளை எப்படி சும்மா இருக்கிறது. அடுத்த ஸ்டேஷன்னில் இறங்கி டேக்ஸ்சி பிடித்தேன். அப்பத்தான் சீக்கிரமா போக முடியும், டேக்ஸ்சியில் போகும்போது இருவரும் கட்டிபிடித்தவாறே உட்கார்ந்து டிரைவருக்கு தெரியாத வண்ணம் ஒருவரை ஒருவர் பிசைந்துக்கொண்டே போனோம். வீடு வந்தவுடன் வேகமாக உள்ளே நுழைந்து, பேக்கை ஓரமாக கடாசிவிட்டு கட்டி தழுவினோம். எதைப்பத்தியும் யோசிக்காம இருவரும் ஹாலிலேயே இருவரின் துணிகளை பிய்த்து எறிந்தோம், ஒருவரின் வாயால் இன்னொருவரின் வாயை கவ்விக்கொண்டே. நான் அவள் பிராவை பிடித்து அழுத்த, அவளே ஹூக்கை கழட்டிவிட்டாள். ஆனால் அவுக்க எல்லாம் பொறுமை இல்லை அப்படியே பிராவை மேலே தூக்கி கச்சிதமான காய்களை பிசைந்தேன். அவளும் என் ஜட்டிக்குள் கையை விட்டு, தண்டை தடவிக்கொடுத்தாள், விதைக்கொட்டைகளை வருடினாள், விஷயம் நல்லாவே தெரிந்தவள் போலும்.

நானும் அவளை முழு நிர்வாணமாக்கி தொடைக்கிடையில் உள்ள பிளவை ஆட்காட்டி விரலால் தேய்க்க ஆரம்பித்தேன், அதற்குள் சொதசொதவென ஆகிவிட்டாள். விரலை அப்படியே உள்ளே விட்டு விரலால் ஓத்தேன். அவளோ என் குஞ்சியை வேகமாக ஆட்ட ஆரம்பித்தாள். அதை இழுத்து தன புண்டைக்குள் ஒட்ட முயன்றாள். அருகில் இருந்த சோபாவின் ஹெட் ரெஸ்டில் அவரை உட்கார வைத்தேன். கால்களை விரித்து, அவள் புண்டைக்குள் வாயை விட்டு நக்கினேன். நாக்கால் சுழட்டி எடுத்தேன். அவளுக்கு தண்ணி கக்கினாள், கால்களை இடுக்கி துடித்தாள். புண்டை வழுக்கும் அளவுக்கு தண்ணியாகிவிட, அவசரமாக உள்ளே நுழைத்தேன் என் தண்டை. காண்டோம் இருந்தாலும், அந்த நேரத்தில் அதை மாட்டி மூடை கெடுக்க விரும்பவில்லை. அந்த சூட்டிலேயே ஓத்து விட துடித்தேன். உள்ளே விட்டு இடிக்க ஆரம்பித்தேன். இடியிடியென ஐந்து நிமிடம்தான் ஆகியிருக்கும், தண்ணி வருவதுபோல இருந்தது. 'உள்ளே விட்டுறாதே' என்று சொன்னாள். ரொம்ப கஷ்டமாச்சே இந்த நேரத்தில் வெளியே எடுப்பது என்று விந்து வரும்போது சரியாக வெளியே எடுக்க, அவள் முகத்திலிருந்து இடுப்பு வரை மேப் போட்டது.

முடிந்து எழுந்து போய் காமன் பாத்ரூமில் கழுவிக்கொண்டு வந்தப்புறம் தான் ரூம் கதவையே திறந்தேன். உள்ளே சென்று லுங்கியில் மாற்றிக்கொண்டு, அவளை பார்க்க பாத்ரூமில் இருந்த டவலை சுற்றிக்கொண்டு இருந்தால். பெண்கள் உடை ஏதும் வீட்டில் இல்லாததால், என் லுங்கியும் டி-ஷிர்டும் குடுத்தேன். சிரித்துக்கொண்டே உடுத்திக்கொண்டாள். அதிலேயும் அழகாக இருந்தாள். ரெண்டு பெரும் ரொம்ப டயர்டாக இருக்க, அவளை ரூமில் தூங்கவிட்டு நான் ஹாலில் தூங்கினேன். ஏனோ ஓக்கும்போதிருந்த அன்னோன்யம் இப்ப இல்லை.

சாயங்காலம் நாலு மணிக்கு தான் விழித்தேன், அவள் இன்னும் தூங்கிக்கொண்டிருந்தாள். ஏழு மணிக்கு அவள் பிளைட், எழுப்பி அவள் ரெடியாக, அருகில் இருந்த ஃபுட் ஸ்டாலில் சாப்பிட்டோம். ஐந்தரை மணிக்கு தயாராகி விட்டாள்.

" இந்த வீட்டு அட்ரெஸ் குடுங்களேன் " என்று கேட்டாள்.

எனக்கு குடுக்க மனசில்லை, அப்புறம் இவளும் ஒட்டிக்கிட்டா ரெட்டைவால் குருவி போல ஆயிடும். இருந்தாலும் தர்றேன்னு சொல்லி அவளுக்கு டாக்ஸி பிடிப்பதில் மும்மூரமானேன். டாக்ஸி வந்தும் அவளை அனுப்பிவைத்தேன். அப்பாடா! அவள் போய்விட்டாள் என்றதும் நிம்மதியாக இருந்தது. நல்லவேளை என் போன் நம்பரை கூட அவளுக்கு குடுக்கவில்லை. ரயில் சிநேகம் மாதிரி இந்த உறவு போதும் என்று நினைத்தேன்.

அகல்யாவின் ஞாபகம் வேறு பயமுறுத்தியது. எதோ ஒரு சபலத்தில் செய்து விட்டேனே ஒழிய, அகல்யாவிற்கு துரோகம் செய்துவிட்டோமோ என்று குற்ற உணர்வு வேறு. அதனால் அவளுக்கு போன் செய்யாமல் தவிர்த்தேன். ரெண்டு நாளைக்கு பேசாமல் இருக்கணும் இல்லேனா உளறிடுவேன்.

அடுத்த நாள் காலையில் வேலைக்கு செல்ல தயாராகி, கிளம்பினேன். போகும் வழியில் அன்றைய தமிழ் தினசரியை வாங்கிக்கொண்டு ரயிலில் படித்துக்கொண்டு சென்றேன். வெளிநாட்டு செய்திகள் பக்கத்தில் இருந்த செய்தியை பார்த்து அதிர்ச்சி அடைந்தேன்.

போதை மருந்து கடத்திய குற்றத்திற்காக ஸ்ரீலங்காவை சேர்ந்த நிஷாந்திகா என்ற பெண் ஆஸ்திரேலியா சுங்க துறையினரால் கைது செய்யப்பட்டாள். மேலும் விசாரித்ததில் இவள் இடையில் சிங்கப்பூரில் ரகசியமாக ஒருவரை சந்தித்ததாக தெரிய வந்தது. அந்த மர்ம நபர் போதை மருந்து சப்ளை செய்பவராக இருக்கலாம் என்று அதிகாரிகள் சந்தேகிக்கிறார்கள். சிங்கப்பூர் அதிகாரிகள் அவரை விரைவில் பிடிப்போம் என்று நம்பிக்கை தெரிவித்தனர்....................

என்று படித்துக்கொண்டே போக அவள் படமும் போட்டிருந்தார்கள். என் நெஞ்சே வெடித்துவிடும் போல இருந்தது. சில நிமிட சபலம், பல வருட சாபமாகியது. அந்த நேரம் செல்ஃபோன் அடிக்க, எடுத்து பார்த்தேன் 'அகல்யா' போட்டோவாக சிரித்தாள், கள்ளம் கபடமின்றி.




முற்றும்.