உங்களில் ஒருத்தி 178

முழு தொடர் படிக்க

வீட்டுக்கு வந்த காமினி, களைப்போடு பொத்தென்று பெட்டில் விழுந்தாள். அப்படியே தூங்கிப்போனாள். ஹேண்ட் பேகைக்கூட எடுத்து வைக்காமல் மகள் தூங்கிவிட்டதை பார்த்து அவள் அம்மா ஆச்சரியப்பட்டாள்.

மறுநாள் காலையில் இவள் எழுந்ததும் கேட்டாள்

"என்னாச்சு காமினி உடம்புக்கு எதுவும் சரியில்லையா?"

"ஒண்ணுமில்லம்மா டயர்டா இருக்கு. அரசி எங்க?"

"வரைஞ்சிக்கிட்டு இருக்கா"

அவள் அந்த களைப்போடவே எழுந்து போய்... தன் மகளைப் பார்த்தாள். 'தங்கமே உன் எதிர்காலத்துல உனக்கு எந்தப் பிரச்சினையும் வரக்கூடாதுன்னுதான் அம்மா போராடிக்கிட்டிருக்கேன்...' என்று மனதுக்குள் நினைத்துக்கொண்டாள்.

போராடிக்கொண்டிருக்கிறேன் என்று நினைக்கும்போது அவளுக்கு.. ஒட்டுத் துணியில்லாமல் டேனியலுக்கு கீழே கிடந்தது ஞாபகத்துக்கு வர, கண்களை மூடிக்கொண்டாள்.

'ச்சே... என்ன காரியம் செய்துவிட்டேன்!'

'எவ்வளவு மதிப்போடு இருந்தேன். அலுவலகத்தில் நான் நடந்து போனால் எல்லாரும் நடுங்குவார்கள். கப் சிப்பென்று அமைதியாக வேலை பார்ப்பார்கள். நான் முறைத்துப் பார்த்தாலே பயந்து தலைகுனிந்து நிற்பார்கள்.'

'அப்படிப்பட்ட நானா இப்படி ஒரு சாதாரண... சொல்லிக்கொள்ளும்படி எந்த ஒரு குவாலிஃபிகேஷனும் இல்லாத ஒருவனோடு படுத்து எழுந்து வந்திருக்கிறேன்?'

'ச்சே இது எனக்கு எவ்வளவு பெரிய அவமானம்! வெளியே தெரிந்தால் எவ்வளவு பெரிய தலைகுனிவு! ராஜ்க்கு தெரிந்தால் வாழ்க்கையே போச்சு!'

'ஏன் இப்படி புத்தி கெட்டுப்போய் நடந்துகொண்டேன்? எத்தனை மாதங்கள் கண்ட்ரோலாக இருந்தேன். எங்கே போனது அந்த உறுதி. எங்கே போனது என்னுடைய திமிர். எங்கே போனது என்னுடைய நிமிர்ந்த நடை!'

டேனியல் அவளை இழுத்து இழுத்துப் போட்டு ஓத்ததை நினைத்து அவளுக்கு வேதனையாக இருந்தது. 'ச்சே.. என் மதிப்பு என்னவென்றே தெரியாத ஒருவனின் பூலைப் பிடித்துக்கொண்டு... ஒரு தேவிடியாவைப்போல்....'

'அவன் கடித்து வைக்கும்போதுகூட சுகத்தில் தூக்கித் தூக்கிக் காட்டிக்கொண்டு......'

'ஏன் இப்படி தரம் தாழ்ந்து போனேன்?'

'என்னை நன்றாகப் பார்த்துக்கொள்ள ஒரு பெரிய பிசினஸ்மேன் இருக்க.... கால்காசு பெறாத ஒரு கருப்பனின் இடுப்பில் உட்கார்ந்துகொண்டு..... அவன் ஓக்க ஓக்க அவன் உதடுகளைக் கவ்விக்கொண்டு.....'

காமினி தன்னைத்தானே நொந்துகொண்டாள்.

'இனி இப்படி ஒரு தப்பை செய்துவிடவே கூடாது. பெரிய பூல்... கரு கரு என்று மொந்தையாக உருளைக்கட்டை மாதிரி இருக்கிறது என்று ஆசைப்பட்டேன். ஆசைதீர ஊம்பி சுவைபார்த்துவிட்டேன். போதும்.'

'இப்போது மலர் என்னை அவளுடைய தோழியைப்போல.. ஒரு அக்காவைப்போல பார்க்கிறாள். இது போதும். ராஜ்ஜை மணந்துகொண்டு முன்பைவிட கெத்தாக சந்தோஷமாக வாழவேண்டும். டேனியல் கண்டிப்பாக மறுபடியும் கூப்பிடுவான். ஆசைகளை அடக்கிக்கொள்ளவேண்டும்.'

அவள் டவலை எடுத்துக்கொண்டு பாத் ரூமுக்குள் நுழைந்தாள். துணிகளை களைந்துவிட்டு கண்ணாடியில் தன்னைப் பார்த்தாள்.

'ச்சே என் அழகான உடம்பை இப்படி அவசரப்பட்டு அவனுக்கு கொடுத்துவிட்டேனே. அதுவும் ஒருமுறை அல்ல. இரண்டு முறை.'

'புண்டையை ஷேவ் பண்ணிக்கொண்டு போனதைப்பார்த்து அவன் என்னை எவ்வளவு கேவலமாகப் பார்த்து சிரித்தான்? நான் ஆசையோடு இருக்கிறேன் என்பதை புரிந்துகொண்டு தெனாவட்டோடு இழுத்துப்போட்டு நக்கி நக்கி சுவைத்துப்பார்த்தான். எப்பா... எவ்வளவு நேரம்!!!! நாக்கா அது? அழுத்தி அழுத்தி.. புண்டைக்குள் நுழைத்துத் துழாவித் துழாவி.... ச்சே.. ராஜ் கூட இப்படியெல்லாம் நக்கினது கிடையாது.'

அவள், வீங்கிப்போயிருந்த தன் புண்டையிதழை தடவிப்பார்த்தாள். தலையை குனிந்துகொண்டாள்.

'பிசினஸ் மீட்டிங்க் அது இது என்று போகும்போதெல்லாம் கூட எத்தனையோ பேர் என்னை படுக்கையில் சாய்க்க முயற்சி செய்வார்கள். அவர்களை எல்லாம் அலையவிட்டுவிட்டு... இப்படி இவனுக்கு போய்...'

'வலிக்குது... வலிக்குது... என்று கூப்பாடு போட்டேன். ஆனால் அதையெல்லாம் கொஞ்சமும் பொருட்படுத்தாமல் புண்டையிதழை இழுத்துப் பிடித்து கடித்துவைத்து..... ச்சே... இப்போது வீங்கிப்போய் தொங்குகிறது.'

'ராஜ் பார்த்தால் கண்டிப்பாக கண்டுபிடித்துவிடுவான். அவனுக்கு இந்த விஷயம் கடைசிவரை தெரியவே கூடாது.'

அவள் திரும்பி நின்று கண்ணாடியில் பார்த்தாள். குண்டிகள் இன்னும் சிவந்திருந்தன. முந்தின நாள்.... அவன் தன்னையும் மலரையும் அருகருகே குனிந்து நிற்கச்சொல்லி மாறி மாறி இருவரின் குண்டிகளுக்குள்ளும் விட்டு விட்டு எடுத்தது ஞாபகத்துக்கு வந்தது.

'நன்றாக அவன் ஆசைகளையெல்லாம் தீர்த்துவிட்டான். ச்சே'

அவள் பல நினைவுகளோடு.. வருத்தங்களோடு.. குளித்து முடித்துவிட்டு வெளியே வந்தாள். ஹாலில் ராஜ்ஜின் சத்தம் கேட்டது.

"என்ன ஆண்ட்டி இந்த வீடு பிடிச்சிருக்கா?"

"பிடிச்சிருக்கு தம்பி. காமினி.. உங்களைத்தான் நம்பிக்கிட்டிருக்கா"

"நான் பார்த்துக்கறேன் ஆண்ட்டி. அவ மதிப்போடு இருப்பா. கவலைப்படாதீங்க"

காமினி வேகம் வேகமாக ப்ராவை எடுத்து மாட்டினாள். டேனியல் அங்கேயும் கடித்து வைத்திருந்தான். புடவையை கீழே போட்டுவிட்டு.. சுடிதாரை உடுத்திக்கொண்டு வெளியே வந்தாள். இப்போது ராஜ் அவன் மகளுக்கு வரைந்து காட்டிக்கொண்டிருந்தான்.

"ஹாய் ராஜ்"

"ஹேய் யு லுக் pretty"

"தேங்க்ஸ்."

சொல்லிவிட்டு, வேகமாக கிச்சனுக்குள் நுழைந்துகொண்டாள்.

'கடவுளே ராஜ் கண்டுபிடித்துவிடக்கூடாது.'

இவள் இப்படி நினைத்துக்கொண்டிருக்க, அங்கே வந்த ராஜ் பின்னாலிருந்து அவளைக் கட்டிப்பிடித்து அவள் கண்ணத்தில் முத்தம் கொடுத்தான். காமினிக்கு குப்பென்று வியர்த்தது.

அப்போது பார்த்து அவன் போன் அடிக்க... எடுத்தவன், ஸ்பீக்கரில் போட்டான். கிச்சன் ஸ்லாப்பில் உட்கார்ந்துகொண்டு அவளுக்கு காய்கறி கட் பண்ணிக்கொண்டே பேசினான்.

"சொல்லு மலர்"

"எங்க இருக்கீங்க ராஜ்?"

"ஆபிஸ்ல. உனக்கு காய்ச்சல் எப்படியிருக்கு"

"இப்போ பரவால்லைங்க. மதியம் சாப்பாடு கொடுத்து விடவா நீங்க வாரீங்களா"

"கொடுத்து விடு."

"ம் சரி."

அவள் போனை வைத்துவிட, இவன் ஷர்மாவுக்கு டயல் பண்ணினான்

"ஷர்மா அந்த செக்யூரிட்டி விஷயம் என்னாச்சு"

"அ.. அது... கண்டுபிடிச்சிட்டோம். நானே உங்ககிட்ட சொல்லணும்னு நெனச்சேன்"

"யூஸ்லெஸ். அவனை தூக்கிட்டீங்களா இல்லையா"

"இல்ல அண்ணாத்த. மேடம்தான்.. வேணாம்னு சொல்லிட்டாங்க"

காமினிக்கு தூக்கி வாரிப் போட்டது. 'ஐயோ இவன் அப்படியே ஒப்பிக்கிறானே'

"எந்த மேடம்?"

"ரெண்டு மேடமும்தான்."

ராஜ் கோபத்தோடு காமினியை நிமிர்ந்து பார்க்க, காமினி எச்சில் விழுங்கினாள்.

"Why??" என்பதுபோல் கையை விரித்துக் கேட்டான்.

"அ.. அது... அவன்.. குடும்பத்துக்காக... பாவம்னு... ஸாரி ராஜ் வெரி ஸாரி"

காமினி பயந்துகொண்டே சொல்ல.. அவன் லைனில் இருந்த ஷர்மாவிடம் பேசினான்.

"தூக்கிடு ஷர்மா. அவன் இந்த ஊர்லயே இருக்கக்கூடாது. இனி மலர் பக்கமே வரக்கூடாது."

"சரி அண்ணாத்த."

ராஜ் காமினியை பார்த்தான். "இந்த விஷயம் வெளில தெரிஞ்சா எனக்கு எவ்வளவு பெரிய அசிங்கம் தெரியுமா ம்ம்??"

"ஸாரிங்க"

அவள் அழுவதுபோல் நிற்க, அவன் மூட் அவுட் ஆகி போய்விட்டான். இவள் உடனே மலருக்கு போன் போட்டாள்.

"மலர்.. மலர்... அந்த ஷர்மா ராஜ்கிட்ட அப்படியே உண்மைய சொல்றான்"

"ஐயோ" - அவளுக்கு தலை சுற்றியது. 'பாவி கத்தை கத்தையா பணம் வாங்கினானே'

மலர் உடனே அவனை வரச்சொன்னாள். இதற்குள் காமினி அடித்துப் பிடித்துக்கொண்டு அவளிடம் வந்து சேர்ந்தாள்.

ஷர்மாவுக்கு புரிந்துவிட்டது. விசாரிக்கத்தான் கூப்பிட்டிருக்கிறார்கள்.

"ஏன்டா ராஜ் கிட்ட சொன்ன?" என்றாள் காமினி.

"அவர்கிட்ட எப்படி மேடம் பொய் சொல்றது"

"அப்போ எல்லாத்தையும் சொல்லிடுவியா" - மலர் பதைபதைப்போடு வேகமாக கேட்டாள்

"அவர் கேட்டார்னா... சொல்லித்தான் ஆகணும் மேடம்"

"பணம் வாங்குனியே இப்போ இப்படி சொல்ற?"

"பணம் வாங்குனாலும்... அவரு கேட்டா சொல்லிதான் ஆகணும் மேடம் இல்லைனா என் பிழைப்பு போயிடும்"

காமினி, மலர் இருவருக்குமே தூக்கி வாரிப்போட்டது. இருவருக்கும் அழுகை முட்டிக்கொண்டு வந்தது.

"ஸீ உன்ன கெஞ்சி கேட்குறேன். அங்க நடந்தது அவருக்கு தெரியக்கூடாது"

"அவரு கேட்கும்போது பயத்துல சொல்லிடுறேன். நான் என்ன பண்றது?"

"டேய் முட்டாள் இந்த விஷயம் வெளிய தெரிஞ்சா அவருக்குத்தான் அசிங்கம்" - காமினி, தன் அறிவை பயன்படுத்தி.. அவனிடம் கத்தினாள்.

ஷர்மா, "ஆமால்ல?" என்பதுபோல் அவளைப் பார்த்தான். 'ச்சே.. இவளுக பண்ற தப்புக்கெல்லாம் அண்ணாத்த கஷ்டப்படவேண்டியிருக்கே.... அவருக்கு என்ன குறைச்சல்?? இவளுங்க ஏன் அவன்கிட்ட போய் படுக்கிறாளுங்க'

"புரியுதா?" - என்றாள் மலர்

"புரியுது மேடம். இருந்தாலும்...."

"இருந்தாலும்..?" - இருவரும் அவனை புரியாமல் பார்த்தார்கள்.

"இருந்தாலும் நீங்க ரெண்டு பேரும் அவன்கிட்ட போய் படுக்கிறது சரியா படலை மேடம்"

அவன் இப்படி சொல்வான் என்று இருவரும் கொஞ்சமும் எதிர்பார்க்கவில்லை. அவர்களுக்கு பேச வார்த்தையே வரவில்லை. இருவரும், Blank ஆக அவனைப் பார்த்தனர்.

"நம்ம குடும்ப மானத்தைப் பத்தி கொஞ்சம் யோசிச்சிப் பாருங்க மேடம். வெளில தெரிஞ்சா அசிங்கம் இல்லையா"

இதைக்கேட்டதும் மலர், காமினி இருவருமே ஒருவர் முகத்தை ஒருவர் வருத்தத்தோடு பார்த்துவிட்டு, பின் தலையை குனிந்துகொண்டு நின்றார்கள்.

அவர்களை, அவன் நடுத்தெருவில் நிற்கவைத்துக் கேள்வி கேட்பதுபோல் இருந்தது. அவனை நேருக்கு நேர் பார்க்க முடியாமல் நின்றனர்.

'ச்சே.. ஒரு வேலைக்காரன் எனக்கு அட்வைஸ் பண்ணுகிறான்!'

'அந்தளவுக்கு நான் இருக்கிறேன்!!'

இருவருமே தங்களுக்குள் நொந்துகொள்ள... ஷர்மா தொடர்ந்தான்.

"ரொம்ப நாளா உங்களை பார்த்துக்கிட்டுதான் இருக்கேன். உங்க நடையும் சரியில்ல. உடையும் சரியில்ல. முதல் தடவையே ஸார்கிட்ட சொல்லியிருப்பேன். சரி.. பணக்கார பொண்ணுங்க... பல ஆசைகள் இருக்கும். பலவிதமா என்ஜாய் பண்ணனும்னு நினைப்பாங்க. நாம எதுக்கு இதுல தலையிட்டுக்கிட்டுன்னு அமைதியா இருந்தேன். உங்க ஆசைகள் எல்லாம் அடங்கியிருக்கும்னு நெனச்சேன்"

காமினிக்கும் மலருக்கும் பேச்சே வரவில்லை. எச்சில் விழுங்கிக்கொண்டு... அவன் சொல்வதை கேட்டுக்கொண்டு நின்றார்கள்.

"ஆனா நீங்க ரெண்டுபேரும் மறுபடியும் அவன்கிட்ட போய் படுத்திருக்கீங்க"

காமினி, அவனை ஒருமுறை பவ்யமாகப் பார்த்துவிட்டு, பின் தலையை குனிந்துகொண்டாள். மலர் நிமிரவே இல்லை.

"இனிமேலாவது ரெண்டு பேரும் கண்ட்ரோல் பண்ணிக்கிட்டு.. அடக்க ஒடுக்கமா இருங்க. சரியா?"

மலர், சரி என்பதுபோல் தலையை ஆட்டினாள். காமினி அசையாமல் அப்படியே சிலையாக நின்றாள்.

"புரிஞ்சதா??"

அவன் காமினியைப் பார்த்து அதட்டலாகக் கேட்க, அவள் வேகமாக தலையை ஆட்டினாள். "புரிஞ்சது!"

"ஏன் கண்ட்ரோல் பண்ணிக்கிட்டு அடக்க ஒடுக்கமா இருக்கணும்?" - அவன் காமினியைப் பார்த்துக் கேட்க, அவள் பதில் பேசாமல் அவனைப் பார்த்துக்கொண்டு நின்றாள்.

"ஏன் கண்ட்ரோல் பண்ணிக்கிட்டு அடக்க ஒடுக்கமா இருக்கணும்?" என்று அவன் இப்போது மலரைப் பார்த்துக் கேட்க, அவள், "குடும்ப மானம்" என்றாள்.

"குட்."

இப்போது அவன், "ஏன் கண்ட்ரோல் பண்ணிக்கிட்டு அடக்க ஒடுக்கமா இருக்கணும்?" என்று காமினியைப் பார்த்துக் கேட்க, அவள், "குடும்ப மானம்!" என்றாள்.

"வெரி குட்."

"உங்களை இப்படி ட்ரெஸ் பண்ணுங்க அப்படி ட்ரெஸ் பண்ணுங்கன்னுலாம் நான் சொல்ல மாட்டேன். கண்டவன் கூடவும் போய் படுக்காதீங்கன்னுதான் சொல்றேன். இனிமே ஒழுங்கா இருப்பீங்களா"

"இ.. இருப்போம்"

"ரெண்டு பேரும் சொல்லுங்க"

"இருப்போம்"

"இனிமே யார் கூப்பிட்டாலும் போய் படுக்க மாட்டோம் னு சொல்லுங்க"

"மாட்டோம்"

"முழுசா சொல்லுங்க" - அவன் அதட்டினான்

"இனிமே... மாட்டோம்"

அவன் அவர்கள் இருவரையும் பார்த்து முறைக்க..... காமினியும் மலரும் மெதுவாக... சொன்னார்கள்.

"இனிமே யார் கூப்பிட்டாலும் போய் படுக்க மாட்டோம்"

"இனிமேல் கண்ட்ரோலாக இருப்போம். கண்டவனுக்கும் காலை விரிக்கமாட்டோம்"

காமினியும் மலரும் அவனை பாவமாகப் பார்த்தார்கள். அவர்களுக்கு shame ஆக இருந்தது.

"சொல்லுங்க!" என்றான்.

"இனிமேல் கண்ட்ரோலாக இருப்போம். கண்டவனுக்கும் காலை விரிக்கமாட்டோம்"

"சத்தமா சொல்லுங்க"

"இனிமேல் கண்ட்ரோலாக இருப்போம். கண்டவனுக்கும் காலை விரிக்கமாட்டோம்ம்ம்ம்"

இரண்டு பெண்களும் கோரஸாக கத்தினார்கள்.


தொடரும்...