தேவதை வந்துவிட்டாள் 6

முழு தொடர் படிக்க

 அடுத்த நாள் காலையில் கண் விழித்து பார்க்கும் போது என் நண்பர்கள் எல்லாம் ஒவ்வொருத்தனும் ஒரு ஒரு திசையில் போதையில் வந்து விழுந்து கிடந்தனர். பக்கத்தில் கிடந்த போனை எடுத்து ஜெனி எதும் கால் பண்ணியிருக்கிறாளா? என பார்த்தேன். அவள் கால் பண்ணி நா பேசியிருக்கிறேன். ஆனால் என்ன பேசினேன் என நியாபகத்திற்கு வரவில்லை. யோசித்து பார்த்தும் எந்த பயனும் இல்லை. திரும்பி கால் செய்து அவளிடமே கேட்போமா என தோன்றியது. ஒருவேளை அவளை காயப்படுத்தி பேசி இருந்தால் அதை திரும்ப நானே நியாபகப்படுத்துவது போல் ஆகவிடும். அதனால் அதை விட்டுவிட்டேன். பின் அந்த கோவா டிரிப் முடிந்து வீடு வந்து சேர்ந்தேன்.

அந்த டிரிப் முடிந்த பின்னர் எனக்கே என் நடவடிக்கைகளில் நிறைய மாற்றங்கள் தெரிந்தன. அப்படி தான் அந்த டிரப் முடிந்து வந்த இரண்டாவது நாளில் காலையில் எழுந்து கிச்சனில் போய் காபி கேட்க, அங்கு வேலை செய்துக் கொண்டிருந்த சுமதி என்னை ஆச்சரியமாக வாய் பிழந்துக் கொண்டு பார்க்க அவளின் முகத்தின் முன் கையை ஆட்டி காட்ட சுயநினைவுக்கு வந்து "நிசமா நீங்க தான் வந்து காப்பி கேக்குறீங்களா?" என சொல்லிக் கொண்டே தன் கையை கிள்ளி பார்த்துக் கொண்டாள்.

"ஏய் என்ன கொழுப்பா ஏன் கைய எல்லாம் கிள்ளி பாக்குற"

"பின்ன இருக்காத தம்பி.. இப்படி திடீர்னு காலைல ஏழு மணிக்கே வந்து காபி கேட்டா பயமா இருக்காதா எனக்கு.."

"பயமா இருக்கா ஏன்?"

"நீங்க வழக்கமா காலைல அப்பா ஆபிஸ் போன பிறகு தான் மெதுவா தூக்க கலக்கத்தோட வருவீங்க.. இப்படி காலைலே தூக்கம் எல்லாம் கலஞ்சி வந்திருக்கிங்க.. நானே காலைல எத்தனயோ தடவ உங்க ரூம்க்கு வந்து பாத்தியிருக்கேன் அப்ப எல்லாம் அசந்து தூங்குவீங்க.. இப்ப காலங்காத்தாலே நீங்களே என் முன்னால வந்து நிக்குறததான் அசந்து நின்னு பாக்குறேன்.."

"நீ காபிய குடுத்துட்டு சைட் அடிச்சிட்டே வேலைய பாரு.. யாரு வேணா சொன்னா.."

"காபி வேணா தரேன்.. ஆனா சைட் எல்லாம் அடிக்கமாட்டேன் பா."

"ஏன் நான் தூங்கும்போது தான் வந்து சைட் அடிப்பியா?"

"அய்யோ ஆள விடுப்பா.. உன்ன மாதிரி எல்லாம் எனக்கு விவரமா விவகாரமா பேச தெரியாது.. அப்பாக்கு காபி கொண்டு போய் குடுத்திட்டு வரேன்.."

"சரி குடுத்துவா. இங்க தான் வெயிட் பண்ணுவேன்.."

"சரி. சரி. வரேன்.."

என் அப்பாக்கு காபி கொண்டு போகும் இந்த சுமதி அழகை பற்றி சில வரிகள்.

சுமதிக்கு எப்படியும் 45வயதுக்கு மேல் இருக்கும். வறுமையினால் சிறுவயதில் குடிக்காரனுக்கு இவளை கல்யாணம் செய்துக் கொடுத்து அவனும் சில வருடங்களில் இறந்து போக அதன் பின் சில இடங்களில் வீட்டுவேலை செய்து கடைசியாக என் வீட்டிற்கு வேலைக்கு வந்தாள். எனக்கு விவரம் தெரிந்த நாளில் இருந்து இங்கு தான் வேலை செய்கிறாள். என்னை பற்றி ஒரு அளவுக்கு தெரிந்து வைத்திருக்கிறாள். சிலசமயம் நான் செய்யும் தவறை நேரடியாக சொல்லாமல் சொல்லிவிட்டு போவாள். அவளுக்கு குழந்தை இல்லை. அதனால் என் மீது அவளுக்கு அதிக அக்கறை, கவனம் கூட இருக்கிறது.. மற்றபடி ஜாலியான ஆள் தான். நான் எது சொன்னாலும் கோவபடாமல் கேசுவலாக எடுத்துக் கொள்வாள்.

சிறிது நேரம் கழித்து என் அப்பா அவர் ரூமை விட்டு வெளியே வந்து கிச்சனில் எட்டி பார்க்க அவரின் பின்னாலே வந்த சுமதி,

"நா தான் சொன்னேன்ல அய்யா நம்ம தம்பிக்கு பொறுப்பு வந்திடுச்சு. அதான் பாருங்க காலைலே வந்து காபி எல்லாம் கேக்குறாக.."

"காலைல வந்து காபி கேட்டா பொறுப்பு வந்துடுச்சுனு நீ தான் சொல்லிக்கனும்.."

"அதலாம் வந்திடுச்சு.. நீங்க காபி குடிச்சிட்டிங்கள்ள போய் பேப்பர படிங்க.. நா தம்பிக்கு காபி குடுக்குறேன்.."

"காபி கேட்டான் சரி, கேட்டுட்டு கிச்சனிலே உட்காந்திருக்கான். அது ஏன்?"

"அவரு எதுக்கோ உட்காந்திட்டு போறார்.. நீங்க கிளம்புங்க.."

"பாத்து.. அடுத்து பசிக்குதுனு உன்னயே  கடிச்சு தின்னுட போறான்." சொல்லிவிட்டு அப்பா என்னை ஒரு மாதிரியாக பார்த்திட்டே போனார்..

சுமதி காபி ஊற்றிக் கொண்டிருக்க நான் அவளின் அழகை அள்ளி பருகி கொண்டிருந்தேன்.. இத்தனை நாள் இந்த அழகை ரசிக்காமல் விட்டுவிட்டோமே என கொஞ்சம் வருத்தமாக இருந்தது. சுமதி சேலை தான் கட்டியிருந்தாள். ஆனால் உடம்பை முழுவதும் மறைத்து நேர்த்தியாக கட்டவில்லை.. அவளின் இடுப்பும் ஜாக்கெட்டில் ஒரு பக்க முலையும் கண்ணுக்கு குளிர்ச்சியாக தெரிந்தது. இடுப்பில் வியர்வை வடிந்து ஓடிக் கொண்டிருந்தது. அவளின் இடுப்பையும் முலையும் பார்த்துக் கொண்டிருப்பதை கண்டுபிடித்துவிட்டாள். ஆனால் எதுவும் சொல்லவில்லை. மறைக்கவும் இல்லை.

"தம்பி என்ன பாக்குறீங்க..?"

"உன்னத்தான் பாக்குறேன்."

"என்னையதான் பாக்குறீங்கனு தெரியுது.. ஆனா கண்ணு பாக்குற இடம் தான் சரியில்ல.."

"என்ன சரியில்ல.. அழகா இருக்குறத.. பாத்தேன்."

"பாக்குறதோட மட்டும் இருந்தா சரி தம்பி.. அதான் நம்ம இரண்டு பேருக்குமே நல்லது.."

"என்ன நீ ஏதேதோ சொல்ற..?"

"ஏதேதோ சொல்லல தம்பி.. சரியா தான் சொல்றேன்."

இனியும் அங்கிருந்தால் இருக்குற மானமும் போய்விடும் என நினைத்து

"இந்தா உன் காபிக்கு தாங்க்ஸ்" என சொல்லிவிட்டு காபி கப்பை கொடுத்துவிட்டு இடத்தை காலி செய்தேன்.

அன்றிலிருந்து பெரும்பாலும் வெளியே ஊர் சுற்றுவதை குறைத்து வீட்டிலே இருந்தேன். அதையே வீட்டில் வேலை செய்யும் ஆட்கள் ஒரு மாதிரி ஆச்சரியமாக பார்த்தனர். நான் அதை எல்லாம் கண்டு கொள்ளாமல் இருந்துவிட்டேன். ஒரு நாள் குளித்துவிட்டு கண்ணாடி முன் என்னையே பார்த்திட்டு இருக்கும் போது சுமதி உள்ளே வந்தாள்.

"என்ன தம்பி கண்ணாடி முன்ன நின்னு உங்க அழக நீங்களே பாத்திட்டு இருக்கீங்க.."

"சரி இனி நா பாக்கல.. நீ வேணா முன்னாடி வந்து என்ன பாத்து சைட் அடிச்சுக்கோ.. நா அப்பாட்ட எல்லாம் எதும் சொல்லமாட்டேன்."

"இந்த லொல்லு தான வேணாங்குறது.."

"பின்ன என்ன சுமதி.. நா கண்ணாடிய பாத்தாலும் கேள்வி கேக்குற. உன்ன பாக்க சொன்னாலும் பாக்கமாட்ற.. பின்ன என்ன யார் தான் பாப்பாங்க.."

"இப்போ உங்க அழக யாராவது பாத்தே ஆகனுமா?"

"ஆமா.. பாத்தே ஆகனும்" சொல்லிட்டு இருக்கும் போது தோட்டக்காரன் வந்து என்ன தேடி ஒரு பொண்ணு வந்திருக்கிறதா சொல்ல.. சுமதி, "இந்தா உங்க அழக பாக்க ஆள் வந்திடுச்சு போல" என சொல்லி சிரித்தாள்.

அவளை திரும்பி அடிக்க கையை ஓங்க அவள் உடனே திரும்பி நடக்க ஆரம்பிக்க அந்த அடி அவள் குண்டியில் சத் என்று விழுந்தது.

"இதான வேணாங்குறது.."

"ஓ.. இது வேண்டாம்னா வேற என்ன வேணும். கேளு.. தரேன்.."

"எனக்கு ஒன்னும் வேணாம்.. யாரோ ஒருத்தி வந்திருக்கா அவளுக்கு எதும் வேணுமானு கேளுங்க" கேலியாக என்னை குத்திகாட்டிவிட்டு போனாள்.

கிச்சனுக்குள் நுழையும் முன் சுமதியை கூப்பிட்டு அவள் யாரு என்ன என்று கேட்டுட்டு வந்து சொல்ல சொன்னேன். அவளும் கேட்டு விட்டு வந்தாள். சரியாக நான் கண்ணாடி முன் நின்று துண்டை கலட்டி ஜட்டி அணியும் போது உள்ளே வந்தவள் "தம்பி.." என்றதும் நான் திரும்பி பாக்க.. என் சுண்ணியை பார்த்துவிட்டு அதிர்ச்சியில் அமைதியாக நிற்க.. நான் சட்டென துண்டை கட்டிக் கொண்டு யார் என திரும்பி கேட்டேன்.

"தம்பி அந்த பொண்ணு ஜெபர் சொல்லுச்சு.. உங்கள பாத்தே ஆகனும் நிக்குது.." என்றாள்.

"ஜெபரா.. இப்படி ஒரு பெயரா" என நான் திரும்பி கேட்க..

"ஆமா தம்பி இந்த கிறிஸ்ட்டின்ல வைப்பாங்கள அந்த பெயர் தா சொல்லுச்சு.." என்றாள்.

சிறிது நேரம் யோசித்து

"ஓ.. ஜெனிபரா" என கேட்க

"ம்ம். ஆமா.. அந்த பெயர் தா தம்பி.." என்றாள்.

நான் இந்த பெயருல நமக்கு தெரிஞ்ச ஆளு யாருணு யோசிச்சிட்டு இருக்க.. உடனே நினைவுக்கு வந்தது ஜெனி தான்.. அவளுடைய முழு பெயர் ஜெனிபரா என நானா நினைத்துக் கொண்டேன். என்னுடைய மாறுதலுக்கு அவள் காரணமாக இருந்தாலும் இந்த மாறுதலுக்கு பின் நான் அவளை பற்றி எதுவும் நினைக்கவில்லை. இந்த பெயரை கேட்டதும் தான் மீண்டும் எனக்குள் ஒரு ஆர்வம் வந்து தொற்றிக் கொண்டது. அவள் எதற்கு இங்கு வந்திருக்கிறாள் என குழப்பமாக இருந்தது. அதை யோசிச்சிட்டு இருக்க..

சுமதி, "தம்பி என்ன யோசிக்கிறிங்க..?" என கேட்டாள்.
 
"இல்ல சுமதி என்ன தேடி வீட்டுக்கே இந்த பொண்ணு வந்திருக்கே அதான் யோசிக்கிறேன்.."

"உங்கள தேடி வயசானவங்க வந்திருந்தா யோசிக்குறதுல நியாயம் இருக்கு.. வயசு பொண்ணு வந்தததுக்கு அதுக்கு போய் இப்படி யோசிக்கிறீங்க.."

"உனக்கு கொழுப்பு வர வர ஜாஸ்தி ஆகிடுச்சு" என்று சுமதியின் அடக்கமான முலையை சேலையோடு பிடித்து கசக்க..

"தம்பி நீங்க பண்றது கொஞ்சம் கூட நல்லா இல்ல.. மொத பின்னாடி கை வச்சிங்க. இப்ப முன்னாடி வைக்கிறிங்க.." என பொய் கோவத்தோடு சிணுங்கினாள்.

"உன் வாய வச்சிட்டு சும்மா இருந்தா நா ஏன் கைய வைக்க போறேன்.. போய் வீட்டுக்கு வந்த ஆள கொஞ்சம் கவனி"

"அதான் நீங்க இருக்கீங்கள்ள" என சொல்லிவிட்டு விறுவிறுவென இடத்தை விட்டு நகர்ந்துவிட்டாள்.

நான் டிரஸ் போட்டு கீழே போய் பார்க்க ஜெனி தான் வந்திருந்தாள். என்னை பார்த்ததும் ஒரு வாடிய சிரிப்பை மட்டும் உதட்டில் சிறியதாய் காட்டிவிட்டு மறைத்துக் கொண்டாள். அவளின் முகம் மகிழ்ச்சி இல்லாமல் கலையிழந்து சோர்ந்து இருந்தது. தூக்கம் இல்லாமல் கண்கள் எல்லாம் உள்ளே சென்று வாடி போய் இருந்தது. அதோடு அவளின் முகத்தில் குழப்பத்துடன் கூடிய தயக்கம் ஒன்று தெரிந்தது. அதிலிருந்தே அவளுக்கு என்னால் ஏதோ ஒரு காரியம் ஆக வேண்டியிருக்கிறது என்பதை புரிந்து கொண்டேன். அது கிடைக்குமா என குழப்பத்துடன் என் முன்னால் நின்று கொண்டிருக்கிறாள்.

நான் உட்காந்து அவளையும் உட்கார சொல்ல அவள் தயக்கத்துடன் சோபாவின் நுனியில் உட்கார்ந்தாள்.

"என்ன ஜெனி எப்படி இருக்க?"

"இருக்கேன் சார்.."

"என்ன விஷயம் என் வீட்டையே தேடி கண்டுபிடிச்சு வந்துருக்க."

"ஆமா சார். உங்ககிட்ட ஒரு உதவி கேட்டு தான் வந்திருக்கேன். முடியாதுனு மட்டும் சொல்லிடாதிங்க சார்."

"சரி சொல்லு.. என்ன உதவி.."

"அது வந்து.." 

அவள் தயங்கிட்டே இருக்க..

"சும்மா சொல்லு ஜெனி.. என்ன உதவி.?" என்றேன்.

இன்னும் சொல்ல தயங்கிட்டே கிச்சனில் காபி போட்டு கொண்டிருக்கும் சுமதியை பார்க்க, அவளும் அந்த நேரம் பார்த்து காபி கொண்டு வந்து டேபிள்ள வச்சிட்டு காய்கறி வாங்கிட்டு வரேன்னு சொல்லிவிட்டு வாசலை தாண்டி வெளியே போனதும் உட்காந்திட்டு இருந்த ஜெனி என் காலில் விழுந்து அழுக ஆரம்பித்துவிட்டாள்.

நான் பதறி போய் அவளின் தோள் மீது கை வைத்து எழுப்பி என்ன என்று கேட்டேன். அவள் அழுதுக் கொண்டே சொன்னாள்.

"சார் என் பொண்ண காப்பாத்துங்க சார் பிளீஸ்.."

"என்ன.. உன் பொண்ணுக்கு என்னாச்சு.."

"அவளுக்கு ஹார்ட்ல அடைப்பு இருக்கு.. உடனே ஆப்ரேஷன் பண்ணனும்னு சொல்றாங்க.. ஆப்ரேஷன் பண்ணலேனா உயிரோட இருக்கமாட்டானு சொல்லிட்டாங்க சார்.."

"ஹார்ட் ஆப்ரேஷனா.."

"ஆமா சார்.."

"நீ உன் பொண்ணுக்காக தான கஷ்டபடுற.. உன் பொண்ண நீ தான் நல்லா பாத்துக்கனும். இவ்வளவு அசால்டா இருந்துருக்க.."

"இல்ல சார்.. நல்லா தான் பாத்துக்கிட்டேன்.. நெஞ்சு வலி எடுக்குறப்ப எல்லாம் ஆஸ்பத்திரில கூட்டிட்டு போய் காட்டினேன் சார். சாதரண வலி தான். ஒன்னுமில்ல சொல்லி மருந்து மாத்திரை மட்டும் குடுத்து அனுப்பிட்டாங்க சார்.. நேத்து ரொம்ப வலி எடுக்குதுனு அழுதுட்டா சார். அதான் அப்பலோல போய் காட்டுனேன். ஸ்கேன் எடுத்து பாத்திட்டு அடைப்பு இருக்கு. ஆப்ரேஷன் பண்ணனும்னு சொல்லிட்டாங்க.."

"சரி.. சரி.. ஆப்ரேஷன் பண்ண வேண்டியதான.."

"ஆபரேஷன் பண்ணனும்னா ஒரு லட்சம் ரூபாய் கட்ட சொல்லிட்டாங்க.. நேத்து நைட்ல இருந்து பல பேருட்ட கேட்டு பாத்திட்டேன் சார். யாரும் என்ன நம்பி தரமாட்டேங்குறாங்க சார்.. அன்னிக்கு நா கேக்காம உதவி பண்ணிங்க. நீங்க இன்னிக்கும் உதவி பண்ணுவீங்கனு நம்பி வந்திருக்கேன் சார்.."

"தயவுசெஞ்சு எனக்கு இந்த ஒரு உதவி மட்டும் செய்ங்க சார்.. உங்கள நா மறக்கவேமாட்டேன். நீங்க எப்போ எங்க கூப்பிட்டாலும் வரேன் சார். இனி எப்போதும் என்னை அனுபவிக்க காசு தரவேணாம் சார்.. உங்க இஷ்டத்துக்கு நினைக்குற நேரம் சொல்லுங்க சார். நா வந்து உங்கள சந்தோஷமா பாத்துக்கிறேன்" 

"ஹே.. கூல்.. ஜெனி. முதல அழுகுற நிறுத்து. இப்ப என் கைல ஐம்பதாயிரம் இருக்கு. அத கொண்டு போய் முதல்ல கட்டி ஆபரேஷன் பண்ண சொல்லு. மீதி பணத்த ரெடி பண்ணிட்டு கால் பண்றேன்.. இல்ல நானே உன்ன தேடி வந்து தரேன்."

"இல்ல சார்.. முழு பணத்த கட்டுனா தான் ஆப்ரேஷன் பண்ணுவோம்னு சொல்லிட்டாங்க சார்."

"அப்படியா சரி எந்த ஹாஸ்பிட்டல்.."

"அப்பலோ ஹாஸ்பிட்டல் சார்.."

"எந்த அப்பலோ.. இங்க நிறைய பிரான்ச் இருக்கு.."

"ஆயிரம்விளக்கு ஏரியா சார்.."

"சரி நானே ஹாஸ்பிடல்கு கால் பண்ணி சொல்றேன். நீ குடுக்குற பணத்த போய் முதல்ல கட்டிடு ஆபரேஷன் பண்ணிடுவாங்க."

"சரி சார்.. நீங்க நல்லா இருக்கனும்" என சொல்லி மறுபடியும் காலில் விழுந்தாள் ஜெனி.

"ஏய் எந்திரி முதல்ல.. சும்மா சும்மா என் கால்ல போய் விழுந்திட்டு இருக்க.."

அவள் சொன்ன அப்பலோ ஹாஸ்பிட்டலுக்கு போன் பண்ணி பேசினேன். என் அப்பாவின் பெயரை சொன்னதும் சரினு சொல்லிட்டாங்க. பேஷண்ட் பெயர் என்னனு கேட்டாங்க.. உடனே நான் ஜெனியை பாத்து "உன் பொண்ணு பெயர் என்ன?" என கேட்க

"ஜெசிகா சார்.. நேத்து சாய்ந்தரம் அட்மிட் பண்ணேன் சார்." என்றாள் அவள்.

பெயரை சொல்ல அவர்களும் சரி என்றனர். அவள் கண் முன்னே பிரச்சனை தீர்ந்ததால் கொஞ்சம் முகம் தெளிச்சி அடைந்து சந்தோஷமானாள்.

"நீ போய் பணத்த கட்டு.. மீதிய பின்னாடி பாத்துக்கலாம்.."

"சரி. சார்.. ரொம்ப தேங்க்ஸ் சார்.."

"ம்ம். இருக்கட்டும்.. இரு பணத்த எடுத்து வரேன்.."

என்னிடம் இருந்த பணத்தை எடுத்துட்டு வந்து அவளிடம் குடுத்தேன்.

"சரி.. ஹாஸ்பிட்டல்ல உன் பொண்ணு கூட யார் இருக்கா..?"

"தெரிஞ்ச ஒரு அக்காவ பாத்துக்க சொல்லிட்டு வந்திருக்கேன் சார்."

"சரி.. நீ போய் பணத்த கட்டிட்டு உன் பொண்ணு பக்கத்துல இருந்து நல்லா பாத்துக்கோ."

"சரி சார்.."

அவள் என்னிடமிருந்து பணத்தை வாங்கிட்டு கிளம்பி போகும் போது எதிரே சுமதி வந்தாள். இவளை கவனித்துக் கொண்டே உள்ளே வந்தாள்..

"என்ன தம்பி அந்த பொண்ணு கைல பணம் கொண்டு போகுது."

"ஆமா நா தான் குடுத்தேன்."

"நீங்களா?"

"ம்ம்.. ஆமா.."

"என்ன தம்பி நீங்க"

"ஏன் என்னாச்சு"

"இல்ல தம்பி சிலபேர் உங்கள பத்தி தெரிஞ்சிகிட்டு அழுது ஏமாத்தி கூட பணத்த வாங்கிட்டு போவாலுக.. குடுத்த பணத்த திரும்பி கேட்டாலும் திரும்பி தரமாட்டாளுக.."

சுமதி அப்படி சொன்னதும் என் மண்டையில் சுருக்கென்று ஏறியது.. அவளை பார்த்து கோவமாக

"இந்தா பாரு.. அவ நீ நெனக்கிற மாதிரி கிடையாது.. இன்னிக்கு கொஞ்சம் நா ஒழுக்காமா இருக்கேன்னா. அதுக்கு காரணம் அவதான்.. தேவையில்லாம எதும் தெரியாம உன் இஷ்டத்துக்கு பேசிட்டு இருக்காத.. உன் வேலை என்னவோ அத மட்டும் போய் பாரு.."

அவளிடம் கோவமாக பேசியதும் ஒரு நொடி ஆடி போய்ட்டாள் சுமதி.. உடனே சுதாரித்து கொண்டு..

"தப்பா எதுவும் பேசியிருந்தா. என்ன மன்னிச்சிடுங்க தம்பி..." என சொல்லிவிட்டு அந்த இடத்தை விட்டு நகர்ந்து அவள் வேலையை பார்க்க போனாள்..

என் அப்பாவுக்கு கால் செய்து உடனே ஒரு ஐம்பதாயிரம் வேணும்னு கேட்க அந்த மனுசன் ஏன்? எதுக்கு?னு ஆயிரம் கேள்வி எல்லாம் கேட்க ஆரமித்தார்.

"நா ஒரு நல்ல காரியத்துக்காக தான் கேக்குறேன்.."

"நல்ல காரியமா.. நீ பண்ற நல்ல காரியம் என்னனு எனக்கு நல்லா தெரியும்.. பணமெல்லாம் இல்ல.."

"அய்யோ அதுக்கு கேக்கல.. ஒரு சின்ன பொண்ணு உயிர காப்பாத்த தான் கேட்டேன்.."

"ஏன் சின்ன பொண்ணு மேல கார ஏத்திட்டியா.?"

"யோவ்.. வாய்ல நல்லா வந்துடும்.. நானே இப்ப தான் கொஞ்சம் கொஞ்சமா மாறிட்டு வரேன்.. கடுப்பு ஏத்தாத.."

"சின்ன பொண்ணுக்கு ஹார்ட் ஆபரேஷன் அப்பலோல.. அதுக்கு தான் பணம் கேக்குறேன்."

"உன்ன நம்பலாமா?"

"அதலாம் தரலாமா நம்பலாம்.. நம்பிக்கை இல்லைனா கிரீம்ஸ் ரோடுல இருக்குற அப்பலோ ஹாஸ்பிட்டலுக்கு கால் பண்ணி கேட்டுக்கோ.. இப்ப பணத்த குடு.."

"சரி. மேனேஜர்ட்ட சொல்லி அக்கவுண்ட்ல கிரெடிட் பண்ண சொல்றேன். 10 நிமிஷம் கழிச்சு அக்கவுண்ட் செக் பண்ணிக்கோ."

"ம்ம். சரி.." 

சொல்லிட்டு கிச்சன் பக்கம் பார்த்தேன். அங்கே சுமதி அவ வேலைய பாத்துட்டு இருந்தாள். அவளை கோவமா திட்டுனது ஒரு மாதிரி இருந்தது. அதனால் அவளிடம் போய் பேசினேன்.

"சுமதி அப்ப பேசினத எதுவும் மனசுல வச்சுக்காத. சாரி"

"என்ன தம்பி நீங்க போய், இதுக்கெல்லாம் வந்து, எங்கிட்ட சாரி கேட்டுட்டு இருக்கீங்க. அதலாம் நா எதும் நினைக்கல தம்பி. எப்பவும் போலதா இருக்கேன்.."

"இல்ல சுமதி.. நா உன்கிட்ட கோவமா பேசினதும் உன் முகம் மாறினத பாத்தேன். இன்னிக்கு நா இந்த மாதிரி மாறி இருக்கேனா அதுக்கு அவ தான் காரணம். அதான் உதவி பண்ணேன். வேற எதுவும் இல்ல."

"அய்யோ என்ன தம்பி இதலாம் போய் என்கிட்ட சொல்லிட்டு இருக்கீங்க."

"உன்கிட்ட சொல்லாமா.? செத்து போன உன் புருசனட்ட சொல்லவா?" 

சொன்னதும் சிரித்துவிட்டாள்.

"சரி நா எதும் நினைக்கல.. நீங்க இப்படியே இருந்தா சந்தோஷம் தான்."

"ம்.. ஓகே.. டன்." 

சொல்லி அவளை பின்னிருந்து கட்டி அணைத்து கன்னத்தில் ஒரு முத்தத்தை குடுத்து முலையையும் குண்டியையும் கசக்கிவிட்டு அங்கிருந்து நகர்ந்தேன்.

ரூமில் போய் மொபைலை எடுத்து பார்த்தேன். என் அப்பா கேட்ட பணத்தை விட இருபதாயிரம் அதிகமாக போட்டுவிட்டிருந்தார். மீதி பணத்தை போய் ஹாஸ்பிடல் கட்டிட்டு ஜெனியின் குழந்தைய பாத்திட்டு வரலாம் கிளம்புனேன்.


தொடரும்...