உங்களில் ஒருத்தி 198

முழு தொடர் படிக்க

 நிஷா எழுந்தபோது வீடே அமைதியாக இருந்தது. குளித்துவிட்டு, வீட்டின் அழகை ரசித்தபடியே கிச்சனுக்குள் நுழைந்தாள். இனியாவுக்கு பால் கொடுத்துவிட்டு, சீனுவின் மகன் ஆதவ்க்கு பால் கலக்கிக்கொண்டு போய் பசியாற்றி தூங்கவைத்துவிட்டு, படிக்க உட்கார்ந்தாள்.

அமைதியான சூழ்நிலை. தன் வீட்டில் அவளுக்கு படிக்கவே தோணாமல் இருந்தது. ஆனால் இங்கே ஏனோ.. சீனு இருப்பதாலோ என்னவோ... படிக்கவேண்டும் படிக்கவேண்டும் என்று தோன்றியது. ஒரு மூன்று மணிநேரம்... நேரம் போவதே தெரியாமல் படித்துக்கொண்டிருந்தாள்.

9 மணிவாக்கில் மெல்ல கண்விழித்துப் பார்த்த சீனு, காயுவின் முதுகில் தட்டினான்.

"அச்சச்சோ நிஷாவுக்கு breakfast பண்ணணுமே லேட் ஆகிடுச்சே" என்று எழுந்து உட்கார்ந்தாள் அவள். 

கடகடவென்று நைட்டியை போட்டுக்கொண்டு, பெட் ஷீட்டை எல்லாம் உருவிக்கொண்டு பாத் ரூமுக்குள் ஓடினாள். பின் நிஷாவின் அறை கதவை மெல்ல திறந்து பார்த்தாள். குழந்தைகள் தூங்கிக்கொண்டிருக்க... நிஷா படித்துக்கொண்டிருப்பதை பார்த்ததும் மெல்ல சத்தமில்லாமல் போய் சமைக்க ஆரம்பித்தாள்.

சீனு வந்து அவள் குண்டியில் தட்டினான். 

"அலாரத்தை ஏன் ஆப் பண்ண?"

"இன்னைக்கு லீவு போடுங்க"

"ஏன்?"

"நிஷா கூட டைம் ஸ்பென்ட் பண்ணலாம்ல? அவளே அங்க கிடந்து நொந்து நூலாகி... போரடிக்குதுன்னுதான் இங்க வந்திருக்கா"

கண்டிப்பா லீவு போடணுமா என்று யோசித்தவன், "சரி" என்று போய்விட்டான்.

"நிஷா சாப்பிட வாடீ" என்று இவள் போனபோது அவள் தன் அப்பாவிடம் போனில் பேசிக்கொண்டிருந்தாள்.

"நல்லாயிருக்கேன்பா. காயத்ரி நல்லா பார்த்துக்கறா."

அடுத்து அவள் கதிரிடம் பேசிவிட்டு அறையைவிட்டு வெளியே வர..... இதற்குள் காயத்ரியும் பார்வதியும் இரண்டு குழந்தைகளையும் குளிப்பாட்டிக்கொண்டிருந்தார்கள். இவளும் ஓடிப்போய் அவர்களோடு சேர்ந்துகொண்டாள். சிரிப்பும் பேச்சுமாக குளிப்பாட்டிவிட்டு, தான் எடுத்துக் கொண்டுவந்திருந்த ட்ரெஸ்ஸை போட்டுவிட்டாள்.

"ட்ரெஸ் நல்லாயிருக்கா?" என்றாள் சீனுவிடம்

"ரொம்ப நல்லாயிருக்கு நிஷா."

"ஹேய் உட்காருங்க சாப்பிடலாம்"

"நானும் அவரும் முதல்லயே சாப்பிட்டுட்டோம்மா நீங்க சாப்பிடுங்க" என்று பார்வதி போய்விட்டாள். சீனுவும் நிஷாவும் உட்கார்ந்திருந்தார்கள்.

நிஷா, காயத்ரியின் நைட்டியை உடுத்தியிருந்தாள். அழகாக இருந்தாள்.

"க்ளாஸுக்கு போகலையா?" என்றாள்.

"இல்ல நிஷா. நாம.. எங்கயாவது வெளில போயிட்டு வரலாமேன்னு காயத்ரி சொன்னா. உனக்கு ஓகேதானே"

"எக்ஸாம் முடிஞ்சிக்கட்டுமேன்னு யோசிக்கறேன். உனக்கும் க்ளாஸ் கட் ஆகுதே"

இவள் சொல்லிக்கொண்டிருக்கும்போதே காயத்ரி பிளேட்களை எடுத்துக்கொண்டு வந்தாள்.

"நோ ப்ராப்ளம்டி. உனக்கு என்ன தோணுதோ அதை செய். குழந்தைகளை முழுக்க முழுக்க நான் பார்த்துக்கறேன். நீ இங்க ப்ரீயா இருக்கணும். ஹேப்பியா இருக்கணும். சரியா?"

"சரிடி. ஆமா இந்த டைனிங்க் டேபிள் பழசு மாதிரி... எங்கயோ பார்த்தமாதிரி இருக்கே..."

டேபிள் கவரை விலக்கிப் பார்த்துக்கொண்டே நிஷா கேட்க, காயத்ரி சட்டென்று, "இதெல்லாம் சீனுவோட பழைய வீட்ல இருந்ததுதான்" என்றாள்.

நிஷாவோ ஆச்சரியத்தில் கண்களை விரித்தாள். அவளுக்கு தெளிவாகத் தெரிந்தது. இது சீனுவின் பழைய வீட்டில் கிடந்தது அல்ல. கண்ணனும் அவளும் குடும்பம் நடத்திய வீட்டில் கிடந்தது. 'இப்போது வேறு ஒரு குடும்பம் அங்கே வசிப்பதாக சொன்னார்களே. இவன் எதற்காக இதை வாங்கிக்கொண்டு வந்தான்? காயத்ரியிடம் பொய் சொல்லி வைத்திருக்கிறான்?'

காயத்ரி பேசிக்கொண்டிருந்தாள். "இப்போ வேற வாங்கிக்கலாம்னு நானும் சொன்னேன். இல்ல... இந்த டேபிள், பெட், சோபா எல்லாம் நல்லாத்தானே இருக்கு. எனக்கு ராசியானது, புதுசு வாங்கவேணாம்னு சொல்லிட்டார்"

நிஷா எச்சில் விழுங்கிக்கொண்டு சீனுவை நிமிர்ந்து பார்க்க.... அவன் தலைகுனிந்து உட்கார்ந்திருந்தான்.

'போட்டுக் கொடுத்துட்டாளே காயத்ரி!'

நிஷா மெல்ல முகத்தை திருப்பி அங்கே ஹாலில் கிடந்த சோபாவை உற்றுப் பார்த்தாள். அதே சோபாதான். சீனு அவளை திருப்பித் திருப்பிப் போட்டு ஓத்த சோபா. வேறு கவர் போடப்பட்டிருந்தது.

நிஷாவுக்கு நரம்புகளில் சில்லென்று ஏதோ ஒரு உணர்வு... அதையடுத்து அதே நரம்புகளில் சூடாக ஏதோ பாய்ந்ததுபோன்ற உணர்வு.

உம்மென்று முகத்தை வைத்துக்கொண்டு அவனை நன்றாகப் பார்த்தாள். அவனோ தலையை நிமிரவே இல்லை. பிளேட்டை இருபுறமும் இறுக்கி பிடித்துக்கொண்டிருந்தான். இவர்களின் பேச்சை மாற்றுவதற்காக, "இன்னைக்கு என்ன ஸ்பெஷல்?" என்றபடியே பாத்திரத்தை திறந்தான். ஆவி பறக்க இருந்த தோசையை எடுத்துப்போட்டு சாப்பிட ஆரம்பித்தான்.

"நிஷாவுக்கு பிடிக்குமேன்னு தோசை பண்ணேன்..." என்றபடியே பாசமாக காயத்ரி அவளுக்கு தோசை வைத்து சாம்பார், சட்னி ஊற்ற.... நிஷா ஒரு mixed feeling-ல் உட்கார்ந்திருந்தாள்.

"சாப்பிடுடி..." என்று உற்சாகமாக சொன்னபடியே காயத்ரி அவளருகில் உட்கார்ந்துகொண்டாள்.

"என்னங்க.. உங்களுக்கு தோசை ஓகேதானே"

"அருமையா இருக்கு காயு"

காயத்ரி நிஷாவைப் பார்த்து சலிப்பாகச் சொன்னாள். "இவரு எப்போ பார்த்தாலும் பொங்கல் பொங்கல்ம்பாரு. ஐயோ அதை செஞ்சி கொடுத்து செஞ்சி கொடுத்து டயர்டாகிட்டேன்"

நிஷா சீனுவை எரித்துவிடுவதுபோல் கோபமாகப் பார்த்தாள்.

"அதையெதுக்குடி இப்போ சொல்லிட்டிருக்கே?" - கொஞ்சம் டென்ஷனாகவே கேட்டான் சீனு.

"நீங்க எப்படியெல்லாம் என்னை கொடுமைப்படுத்துறீங்கன்னு என் தோழிக்கு... ம்ம்...என் அக்காவுக்கு தெரியவேண்டாமா"

"நான் உன்ன கொடுமைப்படுத்துறேனா.. போடீ"

அவன் விளையாட்டாக சொல்லிக்கொண்டே நிஷாவைப் பார்க்க... அவளோ.. அவனையே கூர்மையாகப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தாள். இவன் சைலண்டாக எச்சில் விழுங்கிக்கொண்டு உட்கார்ந்திருக்க... பின் மெதுவாக சாப்பிட ஆரம்பித்தாள்.

சாப்பிட்டு முடித்ததும்.... கையை துடைத்துக்கொண்டே அவர்களது பெட் ரூமுக்குள் போய்.. கட்டிலை பார்த்தாள். அதே கட்டில்தான். அதே பெட்தான். Fitting கவர் மட்டும் வேறு போடப்பட்டிருந்தது.

கண்ணன் வாங்கிப்போட்ட கட்டில். சீனு, அவளை அம்மணமாக படுக்கப்போட்டு விதம் விதமாக ஓத்து சுகம் கொடுத்த கட்டில்.

நிஷாவுக்குப் பழைய நினைவுகள் கடகடவென்று ஞாபகத்துக்கு வர, நிற்கமுடியாமல் அப்படியே அதில் உட்கார்ந்துவிட்டாள்.

spring bed அது. சீனு அவளை ஓக்கும்போது நன்றாகக் குலுங்கும். தூக்கித் தூக்கிக் காட்டி ஓல் வாங்குவதற்கு சுகமாக இருக்கும்.

அவளுக்கு காய்ச்சல் வருவதுபோல் இருந்தது. எவ்வளவுதான் அவள் முயன்றாலும் அந்த நினைவுகள்... வந்து வந்து அவள் முன்னால் நின்றன.

'இதில் படுக்கப்போட்டுத்தான் சீனு ஒவ்வொரு இன்ச்சாக முத்தமிட்டு முத்தமிட்டு... மச்சம் பார்த்தான். டாப் டூ பாட்டம்... நக்கி நக்கி.... ச்சே.'

நிஷாவுக்கு குப்பென்று வியர்த்தது. வேகமாக அங்கிருந்து வெளியே வந்து தனது அறைக்குள் நுழைந்துகொண்டாள்.

'என்ன காரியம் செய்திருக்கிறான் இவன்? காயத்ரிக்கு இது கண்ணனும் நானும் பார்த்துப் பார்த்து வாங்கிய furniture-கள் என்பது தெரியவில்லை. சீனுவின் பழைய வீட்டில் இருந்தவை என்றுதான் நினைத்துக்கொண்டிருக்கிறாள்.'

'ச்சே... என்னை எங்கெல்லாம் போட்டு ஓத்தானோ எல்லாவற்றையும் வாங்கி வைத்திருக்கிறான். என்கூட இருந்த நிமிடங்களையே நினைத்துக்கொண்டு காயத்ரியோடு குடும்பம் நடத்திக்கொண்டிருக்கிறான்.'

'இவனை என்னதான் செய்வது? பைத்தியக்காரன்.'

வெளியே காயு பேசிக்கொண்டிருப்பது கேட்டது. "நிஷா படிக்கட்டும்ங்க. அத்தை கூப்பிட்டிருந்தாங்க. நான் போய் பார்த்துட்டு வரேன்."

"சரி காயு" என்றபடியே அவன் டிவியை ஆன் பண்ணினான்.

காயத்ரி போனதும், நிஷா வெளியே வந்தாள். "சீனு உன்கிட்ட பேசணும்!" என்றாள்.

அவன் உடனே டீவியை ஆப் பண்ணிவிட்டு, வேகமாக இவளை நோக்கி வந்தான்.

"சொல்லு நிஷா"

"இதெல்லாம் இங்க எப்படி வந்தது?"

"எது.....?"

"தெரியாதமாதிரி நடிக்காதே"

அவன் பேசாமல் தலைகுனிந்து நின்றான்

"சொல்லுடா இதெல்லாம் இங்க எப்படி வந்தது?"

அவள் சத்தமாகக் கேட்க, அவன் தயங்கித் தயங்கி மெதுவாக சொன்னான்.

"கண்ணன் OLX ல விளம்பரம் கொடுத்திருந்திருந்தாரு. அப்போ என்னோட friend மூலமா இதையெல்லாம் வாங்கி வச்சிருந்தேன். காயத்ரி இப்போ புதுசு வாங்கணும்னு சொன்னப்போ இதுலாம் ராசியானதுன்னு சொல்லி...."

"என்ன என்னலாம் அந்த வீட்டிலிருந்து எடுத்துட்டு வந்திருக்க"

"கொஞ்சம்தான்."

"ப்ச். சொல்லு அங்கேர்ந்து என்ன என்னலாம் வாங்கிட்டு வந்து இங்கே போட்டிருக்கே"

அவன் மெதுவாக சொன்னான். "கட்டில், பெட், சோபா, டைனிங்க் டேபிள் அப்புறம்... உன்னோட ட்ரெஸ்ஸிங் டேபிள், நீ டிரஸ் வச்சி எடுக்கிற wardrobe, அப்புறம் உன்னோட காஸ்மெடிக்ஸ், சோப்பு, சீப்பு...."

"ஏன் இப்படி பண்ண?"

அவன் பேசாமல் நின்றான். அவள் தங்கள்மேல் பாசத்தோடு வீட்டுக்கு வந்திருக்கும் நேரம் இப்படி சொதப்பிவிட்டோமே என்று அவன் கையைப் பிசைந்துகொண்டு நின்றிருந்தான்.

"சொல்லுடா ஏன் இப்படி பண்ண?"

"ஸாரி நிஷா. உன் நினைவா இருக்கட்டுமேன்னு...."

நிஷா அவன் கண்ணத்தில் ஓங்கி ஒரு அறை கொடுத்தாள்.

சீனுவுக்கு பொறி பறந்ததுபோல் இருந்தது. கண்ணத்தைப் பிடித்துக்கொண்டு நின்றான்.

"என்கிட்ட பேசாதே"

கோபத்தோடு சொல்லிவிட்டு, நிஷா வேகம் வேகமாக நடந்துபோய் தனது ரூமுக்குள் நுழைந்து கதவை சத்தமாக அடைத்துச் சாத்திக்கொள்ள... இவன் அவளையே பார்த்துக்கொண்டு நின்றான்.

காயத்ரி, தன் அத்தைக்காரியோடு பேசிக்கொண்டிருந்துவிட்டு வரும்போது, நிஷா குழந்தையை தூக்கிக்கொண்டு கிளம்பிக்கொண்டிருந்தாள்.

"ஏய்... என்னடி ஆச்சு? அதுக்குள்ள கிளம்பிட்ட?"

அவள் பதறிக்கொண்டு ஓடி வர, நிஷா சீனுமேல் இருந்த கோபத்தைக் காட்டிக்கொள்ளாமல் இயல்பாக பதில் சொன்னாள்.

"இல்லடி.. நிறைய படிக்கவேண்டியிருக்கு. இங்க இருந்தா உங்களோட பேசிக்கிட்டே இருப்பேன்."

"காலைல நல்லாத்தானடி படிச்சிட்டு இருந்த?"

"டோன்ட் வொரி காயத்ரி... நான் இன்னொரு தடவை வரேண்டி... என்ன கம்பெல் பண்ணாதே ப்ளீஸ்"

"நான் எதுவும் தப்பா பேசிடலையே"

நிஷா அவளை அணைத்துக்கொண்டாள். அவள் கண்ணத்தில் முத்தம் கொடுத்தாள்.

காயத்ரிக்கு அப்போதுதான் சிரிப்பு வந்தது. திருப்பி நிஷாவுக்கு ஒரு முத்தம் கொடுத்தாள்.

"எக்ஸாம் முடிஞ்சதும் நீ வரணும்."

"ம்..."

"என்னங்க.. நிஷாவை டிராப் பண்ணிட்டு வாங்க"

சீனு வேகம் வேகமாக ஓடிவந்தான். வாசலில் போய் நின்றான். நிஷா காயுவிடம் விடைபெற்றுக்கொண்டு வாசலுக்குப் போக.. அவன் தயங்கித் தயங்கி சொன்னான்.

"நிஷா வெரி ஸாரி. என்ன மன்னிச்சிடு. ப்ளீஸ் தப்பா எடுத்துக்கிடாதே"

அவள் எதுவும் பேசாமல், காரில், பின் சீட்டில் போய் உட்கார்ந்துகொண்டாள்.

சீனு ட்ரைவ் பண்ண.. இருவருமே எதுவும் பேசாமல் இருந்தார்கள். அவன் பேச முயற்சிக்க... அவளோ முகத்தை திருப்பிக்கொண்டு இருந்தாள். கனத்த மனதோடு அவன் அவளை ட்ராப் பண்ணிவிட்டு வந்தான்.

திரும்ப வரும் வழியெல்லாம்... "ச்சே ச்சே ச்சே.." என்று காரில் கையை வைத்து குத்திக்கொண்டே வந்தான். மனம் ஆறவில்லை. இரவில்.. காயத்ரி தூங்கியபின்னும்.. முழித்திருந்து மெசேஜ் செய்தான்.

"ஸாரி நிஷா ப்ளீஸ் என்ன மன்னிச்சிடு"
"நான் இந்த furniture எல்லாத்தையுமே திருப்பி கொடுத்திட்டு புதுசு மாத்திடுறேன்"
"நான் உன்ன கஷ்டப்படுத்தணும்னு சுத்தமா நினைக்கல. ப்ளீஸ் நீ தப்பா எடுத்துக்காத. இதெல்லாம் நான் முன்னாடி வாங்கினது"
"ஸாரி நிஷா ப்ளீஸ் இனிமே இப்படியெல்லாம் நடக்காது. என்கூட நேத்து பேசிட்டிருந்த மாதிரி நல்லா பேசு ப்ளீஸ்...."
"Sorry Sorry Sorry Sorry Sorry Sorry...."

நிஷா, அந்த மெசேஜ்களையெல்லாம் பார்த்துக்கொண்டு.. பல நினைவுகளோடு கிடந்தாள். பதில் அனுப்பாமல்.. கண்களை மூடிக்கொண்டாள்.

மூன்று நாட்கள்.. மனதை அலைபாயவிடாமல் உட்கார்ந்து உட்கார்ந்து படித்து.. பரீட்சை எழுதினாள். எழுதி முடித்து வீட்டுக்கு வரும்போது அங்கே சீனுவின் கார் நின்றுகொண்டிருந்தது. உள்ளே காயத்ரி, நிஷாவின் இரண்டு பிள்ளைகளோடும் கொஞ்சிக்கொண்டே அப்பாவோடு பேசிக்கொண்டிருந்தாள். சீனு, அங்கிருந்த சிறிய தோட்டத்தில் வேலை பார்த்துக்கொண்டிருந்தான்.

"எக்ஸாம் எப்படி எழுதியிருக்கே" என்று ஆர்வமாக கேட்டாள் காயத்ரி

"நல்லா எழுதியிருக்கேண்டி"

"சூப்பர்டி. ஆல் தி பெஸ்ட்."

"தேங்க்ஸ்டி"

"சரி கொஞ்ச நாள் இருந்துட்டுதானே மதுரை போற?"

நிஷாவுக்கு.. இருமனதாக இருந்தது. கதிருக்கு போன் போட்டாள்.

"என்னங்க.. இங்க இன்னும் கொஞ்ச நாள் இருந்துட்டு வரட்டுமா? அங்க ஸ்கூல்ல ஸ்டடி ஹாலிடேஸ்தான் இப்போ"

கதிருக்கு... அவளது விருப்பத்துக்கு மறுப்பாக எதுவும் சொல்லத் தோன்றவில்லை.

"சரி நிஷா. ஒரு ஒன் வீக் இருந்துட்டு வா" என்றுவிட்டான்.

இங்கே காயத்ரி துள்ளிக்குதித்தாள். "வா வா எங்க வீட்டுக்குப் போகலாம்" என்றாள்.

நிஷா தயங்கிக்கொண்டு.. யோசித்துக்கொண்டு... வெளியே வந்து நின்றாள். அவள் வந்து நிற்பதை பார்த்ததும் சீனு ஓடி வந்தான்.

"நிஷா எக்ஸாம் எப்படி எழுதியிருக்க"

"நல்லா எழுதியிருக்கேன்"

"திரும்ப திரும்ப கேட்குறேன்னு நினைக்காதே நிஷா. அது என்னோட தப்புதான். நான் எல்லாத்தையும் வித்துட்டு புதுசு மாத்திடுறேன். நெக்ஸ்ட் டைம் நீ வரும்போது எல்லாம் புதுசா இருக்கும்"

"காயு இப்பவே வா வா ங்கிறா"

அவன் அமைதியாக நின்றான். "நான் வேணும்னா முன்னாடியே போய் எல்லாத்தையும் dismantle பண்ணி..."

"ப்ச். இருக்கட்டும். விடு."

நிஷா உள்ளே போய்விட்டாள். தன் துணிகளை எடுத்தாள். அப்போது... அவளது பேவரைட் துணிமணிகள் கண்ணில் பட... யோசித்துக்கொண்டு நின்றாள்.

'புடவை எடுத்துக்கலாமா?'

'வேணாம்.'

'இல்ல இருக்கட்டும். எடுத்துக்கலாம். காயத்ரி வெளியே போகலாம்னு சொன்னால்ல?'

நல்ல புடவைகள் எல்லாவற்றையும் எடுத்துக்கொண்டாள். குழந்தைகளை தூக்கிக்கொண்டு புறப்பட்டாள்.

"மாத்திரை மருந்து எதுவும் வேணாமா நிஷா?" என்றாள் பத்மா

"இல்லமா அங்க காயத்ரி இருக்கிறதால நல்ல ரெஸ்ட்தானே. இது எதுவும் தேவைப்படாது. ஸ்கூல், ட்யூஷன், சமையல், அலைச்சல்னு இருக்குறப்போதான் அது தேவைப்படும்"

சீனு ட்ரைவ் பண்ண, காயத்ரியும் நிஷாவும் குழந்தைகளோடு பின்னால் இருந்தார்கள். பேசி சிரித்துக்கொண்டே வந்தார்கள்.

"என்னங்க... எதுவும் பேசாம உம்முன்னு வரீங்க?" என்றாள் காயத்ரி.

நிஷா அவனை பார்த்தாள். 'பேசு சீனு! நான்தான் வந்துட்டேன்ல?' என்பதுபோல் அவனைப் பார்த்தாள்.

மிர்ரரில்... நிஷாவின் பார்வையை பார்த்த சீனு.....முகம் மலர்ந்தான். அப்போதுதான் அவனுக்கு நிம்மதியாயிருந்தது.

வீட்டுக்கு உள்ளே நுழைந்ததுமே "தேங்க்ஸ் நிஷா தேங்க் யூ சோ மச்" என்று பூரிப்போடு சொன்னான். நிஷா லேசாக சிரித்துவிட்டுப் போய்விட்டாள்.

சீனுவுக்கு துள்ளிக்குத்தித்து ஒரு ஆட்டம் போடவேண்டும் போல் இருந்தது. 'ஆஹா இந்தப் பார்வை.. இந்தச் சிரிப்புக்காக கோடி கோடியாக கொட்டிக் கொடுக்கலாம்!'

"உனக்கு என்னடி ரெடி பண்ணட்டும்?" என்று நிஷாவின் வாட்சை கழட்டிகொண்டே கேட்டாள் காயத்ரி.

"எனக்கு நல்லா தூங்கணும் காயத்ரி. எந்த disturbance-ம் இல்லாம... எந்த கவலையும் இல்லாம... நிம்மதியா ஹாயா தூங்கணும். ரொம்ப நாள் கனவுடி இது"

காயத்ரி அவளையே பார்த்துக்கொண்டு நின்றாள். "இதுக்காகத்தாண்டி நான் உன்ன இங்க கூப்பிட்டேன். மதுரைல அத்தனை கமிட்மென்ட்டுகளோட குழந்தைகளையும் பார்த்துக்கிட்டு நீ எவ்வளவு கஷ்டப்பட்டேன்னு எனக்கு தெரியாதா? இங்க நீ எதை பத்தியும் கவலைப்படாத. குழந்தைகளை நான் நல்லா பார்த்துக்கிடுறேன். ஒருநாள் என்ன ஒரு மாசம் என்றாலும் நல்லா தூங்கி எழுந்துட்டுப் போ சரியா"

"என் செல்ல காயத்ரி. என் தங்கமான தங்கச்சி!!!"

நிஷா அவளை கட்டிப்பிடித்து முத்தமாய் கொடுக்க... காயத்ரிக்கு முகம் சிவந்தது.

"இப்போதாண்டி கொஞ்சம் கொஞ்சமா நான் பழைய நிஷாவை பார்க்குறேன்"

சொல்லிக்கொண்டே நச்சென்று அவள் உதட்டில் ஒரு முத்தம் கொடுத்தாள். நிஷாவுக்கு ஜிவ்வென்று இருந்தது.

"சரியான லூசுடி நீ" என்று உதட்டை துடைத்தாள்.

காயத்ரியோ, சிரித்துக்கொண்டே, "சரி சரி நீ ரெஸ்ட் எடு" என்று கதவை சாத்திவிட்டுப் போக... நிஷா தொப்பென்று அந்த பெட்டில் விழுந்தாள். தலையணைகள் எல்லாம்... அவளுக்குப் பிடித்ததுபோல் புசுபுசுவென்று இருந்தன. கட்டிப்பிடித்துக்கொண்டு நிம்மதியாகத் தூங்க ஆரம்பித்தாள்.



தொடரும்...