பாசப்‌ போராட்டம்‌ 5

முழு தொடர் படிக்க

குமாரும் விஜயாவும் அந்த இடத்தை நெருங்க காதோரம் சில் என்ற காற்று அடிப்பது போல feel ஆனது. அது ஒரு அழகிய கிராமம், விஜயாவுக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது, இந்த காலத்துல போயி கிராமத்துல கல்யாணம் வச்சிரிக்காங்களே என்று.

இடம் வந்தது, பார்த்தால் வானமே தெரியவில்லை, எல்லாம் தென்னந்தோப்பு தான்.

விஜயாவை பார்த்தவுடன் ஒரு நடுத்தர வயது பெண், வந்து அவள் இரு கைககளையும் பிடித்து கொண்டாள், அவள் வாய் முழுவதும் பல்லாக இருந்தது.

"ஏன் முத்து, உங்க மாமனார், மாமியார் லாம் வரலியா?" என்று அவள் கேக்க

"அது பெரிய கதை நான் அப்பறம் சொல்ரன், நீ போயி மத்தவங்கள கவனி" என்று அனுப்பி வைத்தாள் விஜயா.

விஜயாவும், குமாரும் ரெண்டு chairகளை எடுத்துக் கொண்டு கூட்டத்தில் இருந்து சற்று தள்ளி ஒரு சின்ன தென்னையின் நிழலில் உட்கார்ந்தனர். பார்த்தவர்கள் அனைவரும் இருவரையும் அம்மா, மகன் என்றே நினைத்திருந்தனர். குமாரும், விஜயாவும் உடகார்ந்த படியே இயற்க்கையை ரசித்துக் கொண்டிருந்தனர்.

விஜயா: உனக்கு இடம் பிடுச்சிரிக்கா?

குமார்: அய்யோ சான்ஸே இல்ல செம சூப்பரா இருக்கு. ச்ச எவ்வளவு அமைதியா இருக்குல அத்த.

அதற்குள் அந்த பெண்மணி மீண்டும் ஒரு ச்சேரோடு வந்தாள், 

"ஆமா இந்த பையன் யாருடி விஜயா" என்று அவள் கேக்க, 

"அவன் என் நாத்தனார் பையன்" என்று அறிமுக படுத்தினாள் விஜயா, பிறகு ஏன் அவர்கள் இருவர் மட்டும் வந்தனர் என்ற கதையையும் சொல்லி முடித்தாள். 

"சரி ஒன்னு பண்ணுங்க கல்யாணம் சாயந்திரம் முடுஞ்சுரும், நீங்க ரெண்டு பேரும் எங்க கூடவே ரெண்டு நாள் தங்குங்க, அப்றம் எல்லாருமே சேர்ந்து போலாம், சரியா" என்றாள் அந்தப்பெண்.

விஜயா தடுத்து "இல்லடி இன்னைக்கு சாயந்தரமே நாங்க கிளம்புரோம்" என்று சொல்ல, அவள் கேட்காமல் அன்பு தொல்லை செய்தாள், சரி என்று விஜயாவும் ஒத்துக்கொண்டாள்.

குமாரை பார்க்க அவன் ok என்று தலையாட்டினாள்.

கல்யாணம் நல்லா சிறப்பாக நடந்தது. நல்ல விருந்து பாட்டு கூத்து என ஒரே அமர்க்களமாக இருந்தது. இரவிலும் அவர்கள் அதே இடத்தில் ச்சேர் போட்டு பேசிக்கொண்டு இருந்தனர்.

அப்போது அந்த பெண் வந்து விஜயாவிடம் "இன்னைக்கு ஒரு நைட் அட்ஜஸ்ட் இங்க பண்ணி படுத்துக்கோங்க நாளைக்கு நம்ம பண்ணை வீட்டிக்கு போய்ரலாம்" என்றாள். அவர்களும் சரி என்றனர்.

இடம் கிடைக்காததால், குமார் ஒரு ரூமிலும் விஜயா வேரொரு ரூமிலும் படுக்க நேரிட்டது. எப்படியோ ஒரு நைட் தானே என்று அட்ஜஸ்ட் செய்து கொண்டனர்.

காலையில் எல்லோரும் கிளம்ப குமார், விஜயாவை அவள் தோழி, அவளின் பண்ணை வீட்டுக்கு அழைத்துச் சென்றாள்.

பண்ணை வீட்டுக்கு சென்ற உடன், அவள் தோழி, "நான் சில ஏற்பாடு செய்ய வேண்டி இருக்கிறது, அது வரைக்கும் இது உங்க வீடு மாதிரி சரியா?" என சொல்லிவிட்டு சென்றாள்.

அது ஒரு மிகப்பெரிய பண்ணைவீடு, வேலை ஆட்கள் மட்டும் ஒரு 30 பேர் இருந்தனர். அதில் மூவரை மட்டும் introduce பண்ணி வைத்தாள், ஒரு சின்ன பையன், ராசு, அப்பறம், அவன் அம்மா கனகா 

(ரொம்ப சின்ன வயசா இருந்தா), அவன் அப்பா ராமய்யா. 

ராமய்யா தான் அந்த இடத்துக்கு in charge மாதிரி. அவர்களும் அந்த பண்ணை வீட்டின் பக்கத்திலேயே உள்ள ஒரு குடிசையில் வாழ்ந்து கொண்டு இருந்தனர்.

ராமய்யா இளநீர் வெட்டிப்போட, இருவரும் குடித்தனர். பிறகு சாப்பாடு ஏற்பாடு செய்ய இருவரும் சாப்பிட்டனர், விஜயா முத்துக்கு phone பண்ணி விஷயத்தை சொன்னாள், முத்துவும் "அதான் சரி, நீங்களும் ஒரு ரெண்டு மூணு நாள் அங்கயே தங்கிட்டு வாங்க, இங்க ஒன்னும் பிரச்சனை இல்ல" என்று சொல்லி phoneஐ cut செய்தான்.

விஜயா: sorry டா குட்டி நேத்து ரொம்ப சிரமப்பட்டியா?

குமார்: பரவால்ல அத்த, அதெல்லாம் ஒரு பிரச்சனையே இல்ல, எப்படியோ இன்னைக்கு ஒரு நல்ல இடம் கிடைச்சிருக்குள

விஜயா: சரி வரியா அப்படியே தோப்ப சுத்தி பாத்துட்டு வரலாம்.

இருவரும் தோப்புக்குள் செல்ல அங்கே அந்த மூவரும் சாப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தனர். அவர்கள் ரொம்ப வெகுளியாக இருந்தனர், கனகா கூச்சப்பட்டுக்கொண்டு விஜயாவுடன் பேசவில்லை, தன் மகன் ராசுக்கு சாப்பாடு ஊட்டி விட்டுக்கொண்டு இருந்தாள்.

விஜயாவும் குமாரும் ராமய்யாவிடம் அந்த இடத்தின் history எல்லாம் விசாரித்துக் கொண்டிருந்தனர்.

ராமய்யா: இது உங்க பையனா அம்மா?

விஜயா: இல்ல பா, இது என் நாத்தனார் பையன்.

ராமய்யா: பையன் ரொம்ப நல்ல பையனா இருக்காருமா!

விஜயா: ஆமாப்பா, அது உன் பையனும் பொண்டாட்டியா?

ராமய்யா: ஆமாங்க, அவ ரெண்டா தாரம், மூத்த தாரத்து பசங்க எல்லாம் வெளியூர்ல இருக்காங்க, அவளுக்கு 13 வயசா இருக்கும்போதே கல்யாணம் பண்ணிட்டேன் என தலையை சொரிந்தான்.

விஜயா ஆச்சரியத்துடன் "ஓஹோ அப்படியா!" என்றாள்.

கொஞ்ச நேரம் அவறிடம் பேசிவிட்டு கிளம்பினாள்.

அவன் விஜயாவிடம் "அம்மா நான் இங்க தான் இருப்பேன், ஏதாச்சும் உதவினா கேளுங்க" என்றான்.

குமார், வெளியே சுத்திப் பாக்கலாம் என்று சொல்ல, விஜயாவும் "சரி வா" என்று கூட்டிப்போனாள்.

அப்படியே தென்னந்தோப்பு முழுக்க சுத்திப் பார்த்தனர்,

கடைசியாக இருட்டும் சமயம் இருவரும் மெதுவாக நடந்து போயி பம்ப்செட் பக்கம் போனார்கள். அங்கே கனகாவும் அவள் மகன் ராசுவும் தண்ணீர் தொட்டியில் சிரித்துக்கொண்டு விளையாடிக் கொண்டிருந்தனர். அவர்கள் கள்ளம் கபடம் இல்லாமல் விளையாடி கொண்டு இருப்பதை பார்க்கும் போது குமாருக்கு தானும் தன் அம்மா புவனாவும் விளையாடுவது ஞாபகத்துக்கு வந்தது.

விஜயாவும், குமாரும் அவர்கள் விளையாடுவதை பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர்.  அப்போது கனகா சுத்தி, முத்தி பார்த்து பார்த்தாள். யாரும் இல்லை என்பதை உறுதி செய்து கொண்டு திடீரென்று தன் ஆடையை அவிழ்க ஆரம்பித்தாள். 

குமார் அதை கவனித்ததும் சட்டென திரும்பி விஜயாவும் பார்க்கிராளா என பாக்க, அவள் சட்டென்று அதை கவனிக்காததுபோல் வெரும் போனை காதில் வைத்து கொண்டு வேறெங்கோ பார்ப்பது போல் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள்.

அதற்குள் அங்கே கனகா ராசுவின் டிரஸ்சையும் கழட்டினாள், இருவரும் அம்மணமாயினர். அப்படியே நிர்வாணமாக அம்மாவும் மகனும் அந்த தொட்டியில் நீந்தி விளையாடிக் கொண்டிருந்தனர். குமாரும் விஜயாவும் அதை ஆர்வமாக பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர்.

தொட்டியில் விளையாடிக் கொண்டிருந்தவர்கள், திடீரென முத்தமிட ஆரம்பித்தனர். போக போக முத்தங்கள் ஒரு மாதிரியாக போக ஆரம்பித்தது.

அதை கண்டதும் விஜயாவிற்கு கை சில்லிட்டு போனது.

ராசு கொஞ்சம் கீழிறங்கி அவன் அம்மாவின் மார்பை சப்ப ஆரம்பித்தான்.
அவன் சப்ப சப்ப கனகா அவன் தலை முடியை கோதிக்கொண்டிருந்தாள்.
ரொம்ப mood ஆன கனகா, ராசுவை திட்டில் உட்கார சொன்னாள், அவன் உட்கார்ந்த உடன், லபக் என்று அவன் குஞ்சை நாய் biscuitஐ கவ்வுவது போல் கவ்வினாள், அப்படியே வாயில் வைத்து சப்ப ஆரம்பித்தாள், ராசு அப்படியே அவள் தலையை தன் இரு கைகளாலும் இருக பிடித்து கொண்டான். அவன் சுண்ணி கொஞ்சம் கொஞ்சமாக பெருசானது. கனகா அப்படியே அவன் சுண்ணியை கொஞ்ச நேரம் சப்பிக்கொண்டே இருந்தாள், குமாருக்கு அதை பார்க்க பார்க்க தலையில் மின்னல் வெட்டியது.

விஜயாவோ phoneல் மும்மறமாக இருந்தபடி act கொடுத்தாள். 

ராசு ஏதோ சொல்ல, கனகா டக் என்று signal கொடுக்க இருவரும் dressஐ எடுத்துக் கொண்டு pump set roomக்குள் ஓடினர், அங்கே போய் கதவை தாழ் போட்டுக் கொண்டனர்.

குமார் என்ன நடக்கிறது என பார்க்க முடியலயே என்ற ஆதங்கத்தில் இருக்க, விஜயா கடைசி வரை வெரும் phoneஐ காதில் வைத்து கொண்டே shock ஆனாலும் actingஐ maintain பண்ணிக்கொண்டிருந்தாள். அவள் மெல்ல குமாரை ஓரக் கண்ணால் பார்க்க, குமார் அதிர்சியில உறஞ்சி போயி இருந்தான்.

இருவரும் அங்கிருந்து கிளம்பினர். ஒன்றும் தெரியாதவள் போல, விஜயா குமாரிடம், "ஏன்டா குட்டி ஒண்ணுமே பேசாம வர?" என்றாள்.

"இல்ல அத்த நீங்க phoneல busyஆ இருந்திங்க அதான் உங்கள disturb பண்ண வேண்டாம்னு.."

"ஓ அதுவா நானும் அப்போல இருந்து உங்க மாமாக்கு phone பேச try பண்ணிட்டே இருக்கேன், lineஏ கிடைக்க மாட்டிது."

அவர்கள் கொஞ்ச தூரம் போக, பின்னாடியே குளித்து முடித்து, ஈரத் துணியுடன் கனகாவும், ராசுவும் வந்தனர். 

விஜயா : "என்ன ரெண்டு பேரும் குளிச்சிங்களா?"

கனகா : "ஆமாங்க மா, தண்ணி வெது வெதுன்னு வந்துச்சுங்களா அதான், இவனையும் குளிப்பாட்டிட்டு நானும் குளிச்சிட்டு வரனுங்க" என்று அப்பாவியாக சொன்னாள் கனகா.

விஜயா மனதுக்குள், 'அடிப்பாவி இவ்ளோ நேரம் மோட்டார் ரூமுக்குள்ள என்ன ஆட்டம் போட்டிங்களோ' என நினைத்து புன்னகைத்தாள்.

கனகா : "உங்களுக்கு ஏதாச்சும் உதவி வேணுங்களாமா?"

விஜயா : "இல்ல தேவைனா கூப்படுரேன்."

கங்கா : சரிங்க என்று சொல்லி கிளம்ப ராசு மெதுவாக புன்னகைத்தபடி அமைதியாக அவள் பின்னாடியே வீட்டுக்குள் சென்றான்.

குமாருக்கு அவன் பார்த்த காட்சி கண்ணை விட்டு மறையவே இல்லை, அது அவனுக்கு அதிர்ச்சியாகவும், ஒருவித கிளுகிளுப்பாகவும் இருந்தது.

'எப்படி ஒரு அம்மாவும் மகனும் போயி இப்படி ஒருத்தர் ஒருத்தர் பண்ணிக்கராங்களே?' என மனதுக்குள் குளம்பினான். ஒரு கனம் அவனை அறியாமல், ராசுவின் இடத்தில் அவனையும், புவனாவை கனகா இடத்திலும் கற்பனை செய்து பார்த்தான், சட்டென அவன் குஞ்சு பயங்கரமா temper ஆனது.

அவன் அதை மெல்ல தேய்த்துவிட அவன் குஞ்சு கொஞ்ச நேரத்திலே கஞ்சியை கசியாவிட்டது. இதுபோல் இதற்கு முன் எப்பவுமே அவன் உச்சம் அடைந்தது இல்லை.

அவன் மனதில் புவனா மீதான ஏக்கம் அதிகமானது, அவளை எப்படியாவது பாரக்க வேண்டும் என்ற ஆவல் அதிகமானது. புவனாவை எத்தனயோ முறை அறை குறையாய் பார்த்து இருக்கிறான், அப்போதெல்லாம் இவன் மனம் இப்படி கிரங்கியது இல்லை. ஒரு கனம் சிந்தித்து பார்த்தவன் தன் மனம் முழுவதும் தன் தாயின் ஞாபகம் மட்டுமே இருப்பதை உணர்ந்தான். இன்று அவன் கண்ட காட்சி அவன் தாயின் மீது அவன் வைத்துள்ள பார்வையை மாற்றியது.

புவனாவுக்கு இவன் கொடுத்த முத்தங்கள், குளிக்கும் போது அவள் செய்த சீண்டல்கள் இதை எல்லாம் நினைத்துக் கொண்டே இருந்தான். அன்று ஒருநாள், டிவி ரிமோட்டுக்காக ஏற்பட்ட சண்டையை நினைத்து பார்த்தவனுக்கு அவன் குஞ்சு மீண்டும் பெரியதாகியது. மூண்டும் குழுக்க திரும்பவும் அவன் சுண்ணி கஞ்சியை கொட்டோ கொட்டு என்று கொட்டியது. எனினும் அவன் தாய் மீது அவன் வைத்திருந்த ஆசை அடங்கவில்லை. 

இவன் இப்படி யோசித்து கொண்டிருக்க விஜயா tensionஆக phoneல் பேசிக்கொண்டு இருந்தாள். பேசி முடித்ததும், குமாரிடம், "குட்டி உங்க மாமா தான் பேசுனாரு, தாத்தாக்கு ரொம்ப serious ஆமா, நம்மல உடனே கிளம்பி வர சொல்றாரு" என்றாள்.

"சரி அத்த ஆனா இப்ப ரொம்ப இருட்டிருச்சே?" 

"அதத்தான் நானும் சொன்னேன், அவரு driverஅ அனுப்பி வக்ரேனு சொல்லிடாரு. அது மட்டும் இல்லாமா உங்கம்மா அப்பாவும் hospital வந்துட்டாங்களாம்"

இதைகேட்ட குமாருக்கு படு சந்தோசம், அவன் அம்மாவை ஒரு வாரம் கழுச்சு பாக்க போறான், உடனே "சரிங்கத்த போலாம்" என்றான்,

அவர்கள் பேசிக்கொண்டிருக்க அதற்குள் driver வந்துவிட்டான், driver வந்தவுடன் இருவரும் pack பண்ணிட்டு வீட்டை பூட்டிவிட்டு வந்தனர், குமாரிடம் சாவியை கொடுத்து ராமய்யா வீட்டில் குடுக்க சொன்னாள் விஜயா.

குமார் செல்ல, வீடு உள்பக்கம் தாழ் இட்டு இருந்தது, கதவை ரொம்ப நேரம் தட்டிய பிறகு திறந்தது, கனகா கதவை திறக்க அவள் dress கலஞ்சு இருந்தது. அருகே ராமய்யா குடிபோதையில் கிடக்க, ராசு கையித்து கட்டிலில் போர்வையை உடல் முழுவதும் cover பண்ணி படுத்திருந்தான், அவன் பக்கத்தில் ஒரு தலையனை இருந்தது. bedன் கீழே அவனது drawerம் ஜட்டியும் கிடந்தது.

"தம்பி?" என்று கனகா கூப்பிட 

சுயநினைவுக்கு வந்தான் குமார், அவளிடம் சாவியை கொடுத்து விட்டு carஐ நோக்கி விரைந்தான்.

"ரெண்டுபேரும் உள்ள என்ன பண்ணிட்டு இருந்திருப்பாங்க"ன்னு நெனச்சுகிட்டே வந்தான். Carல் ஏறியவுடன், என்ன தான் தாத்தாக்கு உடம்பு seriousனாலும், அவன் அம்மாவை பார்க்க போகிறோம் என்ற எண்ணமே அவனுள் மேலோங்கி இருந்தது. அம்மாவை காணப்போகும் நேரத்தை எண்ணிக்கொண்டிருந்தான்.

விஜயா குமாருடன் தனியாக இருக்க கிடைத்த அனைத்து வாய்ப்புகளும் வீணாகி போனதை நினைத்து வருந்திக் கொண்டிருந்தாள்.

அவர்கள் Hospital ஐ நெருங்கினர், விஜயா ICUவை தேட, குமார் புவனாவை தேடினான். தேடி பிடித்து ICU சென்றடைந்தனர், அங்கே அழுத கோலமாக பாட்டியும், முத்துவும் இருக்க, வடிவேல் பக்கத்தில் நின்று கொண்டு இருந்தான், புவனா இல்லை. 

வடிவேலுக்கு மகனை பார்த்ததும் ரொம்ப சந்தோசம், அவனோ எடுத்ததும் "அம்மா எங்கே" என கேக்க, 

"அம்மா பாத்ரூம் போயிருக்கா, அங்க போய் பாரு" என்று வழி காட்டினான் வடிவேல்.

குமார் வேகமாக அங்கு சென்று பத்ரூமுக்கு வெளியே புவனாவுக்காக wait பண்ணிக்கொண்டிருந்தான், புவனா வந்தாள்,

புவனாவை கண்டவுடன் குமாருக்கு மனதுக்குள் பேரின்பம். அவளை பாத்த மாத்திரத்தில் அனைத்தையும் மறந்து, ஓடிப்போய் அவளை அனைத்து முத்த மழை பொழிந்தான், புவனாவும் அவனை இருக்கமாக தன் மார்போடு அனைத்து முத்தமிட ஆரம்பித்தாள்,

இருவரும் பல வருடம் பிரிந்திருந்த காதலர்கள் போல பாசத்தை பொழிந்தனர்.

புவனா, குமாரின் கண்ணுக்கு புதிதாக தெரிய ஆரம்பித்தாள், முதன் முதலில் முத்தத்தின் ருசியை உணரந்திருந்தான், எச்சில் பட முத்தமிட்டான். இருவரும் கண்ணீர் மல்க முத்தமிட்டுக்கொண்டே இருந்தனர். புவனாவின் உதடு தவிற முகம், கழுத்து முழுவதும் குமாரின் எச்சில் முத்த தடங்களாய் இருந்தது.

அவன் கண்ட காட்சிகள் கண் முன்னே ஓட, முத்தத்தின் சத்தமும் வேகமும் அதிகரித்தது. இதை இருவர் பார்த்துக் கொண்டிருந்தனர். ஒருவன் வடிவேலு, இன்னொருவன் சினிமா படங்களுக்கெல்லாம் finance பண்ணும் லால்சந்த் ஜெயின் என்னும் சேட்டு, வடிவேலு பாசக்கார மகன் என்று பெருமிதத்தோடு கண்ணில் நீர் வழிய பாக்க, இந்த சேட்டு பய்யன் வாயில் ஜொல்லு விட்டு கொண்டு ரசித்துக் கொண்டிருந்தான்.

(அந்த சேட்டு பையல பத்தி பிறகு பார்ப்போம்)

வடிவேலு முத்தம் கொடுத்துக் கொண்டிருந்த தன் மனைவியையும் மகனையும் தோலை தொட்டு நிறுத்தினான். சுயநினைவுக்கு வந்து பார்த்தவர்கள் இருவர் கண்ணிலும் கண்ணீர், வடிவேலு கண்ணிலும் கண்ணீர், மூவரும் கட்டிக்கொண்டு அழுதனர். புவனாவை திட்டினான் வடிவேலு, 

"அடிக் கழுதை, இவ்ளோ அன்ப வச்சிட்டு எதுக்குடி உன் அண்ணன் கேட்டான்னு அனுப்பி வச்ச, இப்ப பாரு குழந்தை எவ்ளோ ஏங்கிப் போயிருக்காண்ணு?"

"ஆமாங்க அதான் நான் செஞ்ச தப்பு" என்று மீண்டும் அவனை மார்போடு அனைத்துக் கொண்டாள்.

"இனிமே என் தங்கத்தை எக்காரணத்துக்கும் பிரிய மாட்டேன்", என்று சொல்லி இன்னும் இருக்கினாள்.

குமார் முதன் முதலில் அவள் உடல் வாசனையை வேறமாதிரி உணர்ந்தான். அவளது அக்குள் மணம், இவனை என்னமோ செய்தது. தனது மூக்கை முழுவதுமாக உள்ளே செலுத்தி நுகர்ந்தான். பிறகு நிதானமாகி ஐசியு வந்தனர்.

குமாரின் பாட்டி புவனாவை கட்டிப் பிடுத்து, "அழுவாத புவனா, கடவுள் இருக்காரு, உங்கப்பாவுக்கு ஒண்ணும் ஆகாது" என்று அவளை தேற்றினாள்.

குமார் புவனாவை விட்டு சிரிது நேரம் கூட நகரவே இல்லை, அவளை ஒட்டிக்கொண்டே இருந்தான். எல்லோரும் கொஞ்சம் இறுக்கமாக இருந்தார்கள். யாரும் ஒருவருக் கொருவர் சரியாக கூட பேசிக்கொள்ளவில்லை.

அதனால் குமார் புவனாவை தனியாக கூட்டிக்கொண்டு வந்தான், இருவரும் visitor's அறையில் உட்கார்ந்தனர், குமார் புவனாவிடம் மனம் விட்டு பேசத்தொடங்கினான். 

"ஏம்மா என்ன பிரச்சன, ஏன் இத்தன நாளா என்ன பாக்க வரல?"

"அது ஒரு பெரிய பிரச்சன டா தங்கம், அத பத்தி எதுக்கு பேசிட்டு" என சொல்லி முடிக்கும் முன்பே, அவள் இதழுக்கு பக்கத்தில் முத்தமிட்டான் குமார்.

புவனாவும் ஆசையாக, "என்னடா தங்கம் அம்மாவை ரொம்ப மிஸ் பண்ணியா?" என்று அவன் தலைக் கோதினாள்.  

"ஆமாம்மா" என்றவன் மீண்டும் அவளின் இதல் அருகே முத்தமிட்டான். புவனா அவன் முத்தத்தை இன்பமாய் வாங்கி ரசித்துக் கொண்டிருந்தாள். 

அந்த roomல் ஓரமாக இருவர் உட்கார்ந்து கொண்டிருந்தனர், அவர்கள் இவர்களை பார்க்க வில்லை. குமாருக்கு இது வசதியாக போக தொடர்ந்து அம்மாவை முத்தமித்துக் கொண்டே இருந்தான், புவனாக்கும் தன் மகன் தன் மீது இவ்வளவு பாசம் வைத்து இருக்கிறானே என்று மனதுக்குள் சந்தோசமாக இருந்தது. அவளும் அவன் முத்தங்களுக்கு இடையே அவனுக்கு முத்தம் கொடுத்துக் கொண்டிருந்தாள்,

குமார்: அம்மா இந்த ஒரு வாரத்துல நீ ரொம்ப மாரிட்ட மா.

புவனா: என்னடா சொல்ற? அப்படி என்னடா மாற்றத்த பாத்த அம்மாகிட்ட?

குமார்: கொஞ்சம் இளச்சுட்ட

புவனா: பின்ன, எல்லாம் உன்ன பாக்காத ஏக்கம் தான்.

குமார் மீண்டும் அவளை நெருங்கி sorry sorry, என அவள் கண்கள் , மூக்கு , கண்ணம் என தொடர்ந்து முத்தம் கொடுத்தான்.

குமார்: ஆனா ஒன்னு என் கண்ணுக்கு நீ இப்போ முன்னவிட ரொம்ப அழகா தெரியற தெரியுமா?

புவனா: அப்படியா? உங்கம்மா எப்பவுமே அழகு தான்டா, என்று சிரித்தபடி சொல்ல குமார் மீண்டும் முத்த தாக்குதலை தொடர்ந்தான்.

இருவரும் பேசிக்கொண்டே மூத்த சில்மிஷம் செய்து கொண்டிருக்க மணி போனதே தெரியவில்லை.

சாயந்திரம் 6மணி ஆனது. Nurseவந்து யாராச்சும் ரெண்டு பேர் மட்டும் patient கூட இருங்க, மத்தவங்க எல்லாரும் கிளம்புங்க என்று strictஆக சொல்லி விட்டாள்.

முத்து உடனே, "புவனா நீங்க எல்லோரும் போயி நம்ம வீட்ல இருங்க, காலைல வாங்க, நானுன், விஜயாவும் இங்க இருக்கறோம்" என்றான்.

புவனா தடுத்து "இல்ல நீயும் கிளம்பு நானும், அம்மாவும் மட்டும் இருக்கறோம் என்று சொல்ல, 

முத்து, "அம்மா தூங்கி ரொம்ப நாள் ஆச்சு, இப்படியே விட்டா அப்பறம் அவங்க உடம்பு கெட்டு போயிடும். அவங்களுக்கு நல்ல சாப்பாடு செஞ்சு கொடுத்து தூங்க வைத்து நாளைக்கு கூட்டிட்டு வா" என்று சொன்னான்.

அவன் சொல்வது நியாயமாக பட்டதால், புவனா, குமார், வடிவேல், பாட்டி என எல்லோரும் call taxi பிடித்து கிளம்பினர்.

குமாருக்கு மனதுக்குள் ஒரே சந்தோசம், 'ஹையா ஜாலி, இத்தன் நாள் கழுச்சு திரும்பவும் அம்மா கூட படுத்து தூங்கப் போறோம்' என சந்தோஷத்தில் துள்ளி குதித்தான். அதை நினைக்கும் போதே அவனுக்கு குஞ்சு ஏதோ செய்தது.

போகும் போதே நல்ல இளம் ஆட்டுக்கறியாக இரண்டு கிலோ வாங்கிச் சென்றனர். வீட்டுக்கு சென்றவுடன் புவனா சமையலில் பிஸி ஆனாள், கறியை குழம்பு, சூப்பு, சுக்கா என வைத்து விட்டாள். நால்வரும் நல்லா சாப்பிட்டனர்.

வாடிய பாட்டிக்கு கொஞ்சம் தெம்பு வந்தது. "சரி புவனா நான் போய் தூங்கரேன், காலைல சீக்கரம் எந்திரிக்கனும்ல" என்று சொல்லி படுக்க சென்றாள். 

அது அநேக அறைகள் கொண்ட வீடு, வடிவேல் தனக்கு ஏத்தது போல, மொட்டை மாடி ரூமை எடுத்துக்கொண்டு சுக்காவை side dishஆக வைத்துக் கொண்டே foreign சரக்கை ருசித்துக்கொண்டிருந்தான்.

புவனா பாத்திரம் விளக்கி, வீட்டை கூட்டி, ரொம்ப tired ஆகி விட்டாள், வேலைகள் முடிந்து படுக்க தயாராக குமார் அழைத்தான், அவள் குமார் அறைக்கு போக ஆச்சரியம், குமார் அவனே தன் கட்டிலை தட்டிப் போட்டு புவனாவுக்காக தயாராக காத்திருந்தான்.

புவனா வந்தவுடன் பின்புறமாக இருந்து இருக்க கட்டிக் கொண்டு, "வா படுத்துக்கலாம்" என படுக்கைக்கு அழைத்தான்.

"இருடா தங்கம் dress மாத்திட்டு வரேன்" என்றவள் bathroomக்குள் போனாள்,

குமார் மனதுக்குள் 'ச்ச, இதே நம்ம வீடா இருந்தா இன்நேரம் நம்ம முன்னாடியே dress மாத்திருப்பாங்க. இந்த வசதி வந்து எங்களுக்குள்ள எவ்வளவு இடைவெளிய ஏற்படுத்துது' என்று புலம்பிக் கொண்டிருந்தான்.

அதற்குள் புவனா ஒரு மெல்லிய நைட்டியை மாற்றிக் கொண்டு வந்தாள். குமார் போர்வைய போத்திக் கொண்டு பெட்டில் படுத்துக் கொண்டே புவனாவுக்காக இடம் விட்டு எதிர் பார்போடு காத்துக் கொண்டிருந்தான்.


தொடரும்...