பாசப்‌ போராட்டம்‌ 6

முழு தொடர் படிக்க

 Bedல் புவனாவுக்காக இடம் விட்டு படுத்து காத்துக் கொண்டிருந்தான் குமார், புவனா எப்பவும் போல உள்ள போட்டு இருக்கற எல்லாத்தையும் அவுத்துட்டு, வெரும் nightie மட்டும் போட்டுட்டு வந்து அவன் விட்டிருந்த இடத்தில் படுத்தாள்.

குமாருக்கு ஒரே குதூகலமாக இருந்தது அவள் போட்டிருந்த டிரஸ்ஸில் அவளது உள் அழகுகள் அப்படியே அப்பட்டமாக தெரிந்தது, வாழ்கையில் முதன் முதலாக அவன் தாயை அனு அணுவாய் ரசித்துக் கொண்டுருந்தான்.

புவனா குமாருடைய பார்வை மாறியிருப்பதை கூட அறியாதவளாய் இருந்தாள், இன்னும் மகன் தன் மேல் பாசத்தையே அதிகமாக பொழிவதாக எண்ணினாள்.

அவள் அருகே படுக்க, தன் வழக்கமான position ஆன அவள் மார்புகள் நடுவே முகத்தை வைத்து படுத்தான். கொஞ்சம் குளிராக இருக்க, புவனாவும் அப்படியே அவனை இறுக்கமாக கட்டிக்கொண்டாள், குமார் அவளது மார்பு கலசங்களை பக்கத்தில் பார்த்து ரசித்து கொண்டிருந்தான் . கொஞ்ச நேரத்திலேயே புவனா உறங்கி போனாள். குமார் மெதுவாக தன் மூக்கை வைத்து அவள் மார்பில் அழுத்தினான்.

குமாருக்கு புவனா ஒரு sound sleeper என்று தெரியும். அதை பயன் படுத்தி கொண்டு, அப்படியே தன் மூக்கால் அவள் மார்புகளில் கோலம் போட்டான், இவன் செய்த சித்து வேலையினால் கொஞ்ச நேரத்தில் அவள் மார்பு காம்புகள், dressல் கூடாரம் போட்டது, அது தன் முகத்தில் அழுந்துவதை உணர்ந்தான் .

தைரியத்தை வரவழைத்து கொண்டு அப்படியே மெதுவாக தன் உதடுகளால் அந்த மொட்டுக்கு முத்தம் கொடுத்தான், இன்னும் கொஞ்சம் தைரியத்தை வரவழைத்து கொண்டு அப்படியே மெதுவாக நாக்கால் நக்கிக் பார்த்தான், அவன் நக்கியத்தில் nightieயே ஈரம் ஆனது,

நக்கி நக்கி ஈரமானதால் கிட்டத்தட்ட dress இல்லாமல் வெறும் மார்பை நக்குவது போல் feel ஆனது, அவன் எச்சிலில் நனைந்த நைட்டி அப்படியே அவள் மார்போடு ஒட்டிக்கொண்டது. இதை தனக்கு சாதகமாக பயன்படுத்தி குமார் ஒரு குழந்தை பால் குடிப்பது போல் மெதுவாக தன் அம்மாவின் முலைக் காம்புகளை சப்ப ஆரம்பித்தான் . ஆசை ஆசையாய் சப்பிக் கொண்டிருந்தவன், அந்த சுகத்தில் அப்படியே உறங்கிவிட்டான்,

காலையில் அவன் எழுந்து பார்கும் போது அதற்க்கு முன்பே புவனா எழுந்து இருந்தால், இவனுக்கு ஒரே குழப்பமாக இருந்தது 'நம்ம அம்மா காம்புல இருந்து வாயை எடுத்துடமா, இல்ல அப்படியே சப்பியபடியே படுத்துட்டு இருந்தோமா'ன்னு ஒரே குழப்பமாக இருந்தது. ஏதோ தப்பு செய்ததை போல் உடல் படபடத்தது.

யோசித்து கொண்டு இருந்த குமாரை அந்த பக்கமாக வந்த புவனா நெற்றியில் முத்தம் இட்டு "சீக்கரம் எந்துருச்சு பல்ல விலக்கிட்டு குளிடா தங்கம். தாத்தாவை பாக்க போணும்ல" என்றாள்.

புவனா அவனிடம் எதார்த்தமாக பேசியதுக்கு அப்புறம் தான் இவனுக்கு உயிரே வந்தது, 'அப்பாடா.. அம்மாவுக்கு night நடந்ததெல்லாம் தெரில' என நிம்மதி பெருமூச்சு விட்டுட்டு, குளிக்க போனான், 

"அம்மா நான் குளிக்க போரேன். வந்து என்னை குளிக்க வை"

"தங்கம் அம்மா கிச்சன்ல பிஸியா இருக்கேன்டா, பாட்டிய குளிக்க வைக்க சொல்லட்டா" என்று புவனா சொல்ல, 

குமார் உடனே "இல்லல்ல வேணாம் நானே குளிச்சிக்கிறேன்" என்று ஏமாற்றத்தோடு சொன்னான்.

அனைவரும் சாப்பிட்டு ரெடி ஆகினர், கால்டாக்சி வர அனைவரும் புறப்பட்டு ஹாஸ்பிடலுக்கு சென்றனர், முத்துவும் விஜயாவும், அப்போ தான் canteen இல் சாப்பிட்டு முடித்து வெளியே வந்தனர். இவர்கள் வந்து தாத்தாவின் உடல் நிலையை பற்றி விசாரித்தனர்,

முத்து வருத்தத்துடனே "இன்னும் எந்த முன்னேற்றமும் இல்லைனு டாக்டர் சொல்லிட்டாரு"னு சொன்னான்.

புவனாவும் வடிவேலும் முத்துவுக்கு ஆறுதல் கூறினர், குமார் அம்மாவை பார்த்த சந்தோஷத்தில் விஜயாவை கிட்டத்தட்ட மறந்தே விட்டான், விஜயா அவனை ஆசையாக பார்க்க அவன் புவனாவையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தான், அது வெறும் அன்பான பார்வை மட்டும் இல்லை. 

விஜயாவுக்கு அவன் பார்வையின் அர்த்தம் புரிந்து இருந்தது. மனசுக்குள் அந்த ராசுவையும், கனகாவையும் திட்டி தீர்த்தாள். அந்த கருமங்களால தான் இவன் இப்டி ஆயிட்டான்னு தனக்குள் புலம்பினாள்.

"குமாரு என்னடா அத்தையை கண்டுக்கவே மாற்ற?" 

"அப்டிலாம் இல்லத்த" என்று அவன் நழுவவே புரிந்துகொண்ட விஜயா அவனை அவன் போக்கிலே விட்டாள்.

குமாருக்கு ஒரே கடுப்பாக இருந்தது 'என்னடா இந்த தாத்தா வேற இப்படி வந்து படுத்துட்டு கஷ்டம் கொடுக்குராரே, என் செமஸ்டர் லீவ் எல்லாம் இப்டி வீணா போவுதே' என்று எரிச்சல் அடைந்தான்.

புவனா கொஞ்சம் பிஸியாக ஹாஸ்பிடலில் அங்கே இங்கே என்று உலாத்திக் கொண்டிருந்தாள். அப்படி இப்படி சாப்பிட்டு முடித்து, டைம் போக நைட் ஆனது. புவனா பெருந்தன்மையுடன் முத்துவை ஓய்வெடுக்க சொல்லி வற்புறுத்தி வீட்டுக்கு அனுப்பி வைத்தாள்.

"இன்னிக்கு நானும் என் புருஷனும் இங்க இருந்து அப்பாவை பாத்துக்குரோம் நீங்களும் அண்ணியும் இன்னைக்கு வீட்டுக்கு போங்க" என்று சொல்லி அனுப்பினாள்.

அவர்கள் குமாரை எவ்வளவோ வற்புறுத்தியும் அவன் அம்மா அப்பாவுடனே தங்கிக் கொள்வதாக சொன்னான், ஆனால் ஹாஸ்பிடல் ரூல்ஸ் படி ரெண்டு பேரு மட்டும் தான் தங்க முடியும். அதனால் எப்படியோ பேசி, அம்மாவும் நானும் மட்டும் இங்கயே இருந்து தாத்தாவை பாத்துக்கரம் என சொல்லிட்டான் குமாரு, சரின்னு வடிவேலும் அவர்களுடன் கிளம்பினான்,

அங்கே பேசண்ட்டை பார்க்க வருபவர்களுக்கு தனி அறை என்று எதுவும் இல்லை, சும்மா விஸிட்டர் ரூம் மட்டும் தான். அங்கேயே பலர் ரெண்டு ரெண்டு சேர்களையும் ஒட்டி போட்டுட்டு படுத்து தூங்கிட்டு இருந்தாங்க.

தாத்தா அபாய கட்டடத்த தாண்டிட்டதால அவர சாதா ரூமுக்கு மாற்றம் செய்துவிட்டார்கள், அந்த ரூமிலும் படுகிறதுக்கு கொஞ்சம் வசதியாக இருந்தது,

தாத்தா கட்டலில் ட்ரிப்ஸ் போட்டு படுக்க, தரையில் மட்டும் ஒரு hospital துணியை விரித்து புவனா படுக்க அவள் மடியில் குமார் படுத்து கொண்டான்,

இதை பார்த்த ஒரு night shift nurse பாவப்பட்டு, பேசாம இந்த roomல படுத்துக்கங்க என்று இன்னொரு அறையை காட்ட, அந்த அறையில் ஒரு சிறிய கட்டில் மட்டுமே இருந்துச்சு,

குமாருக்கு ரொம்ப சந்தோசம். அது ஒருவர் மட்டுமே படுக்க ஏதுவான கட்டில், புவனா தன் பக்கத்தில் படுப்பாள் என்று எதிர் பார்த்த குமாருக்கு ஏமாற்றம், அவள் கீழே படுக்க தயாரானாள், 

குமார் "அம்மா ஏன் கீழ படுக்கற, உன் innersலாம் கலட்டுலயா" என்று கேள்வி கேட்க?

"இல்லடா தங்கம் யாராச்சும் வந்து பாத்தா சங்கடமா போயிரும், இதென்னா நம்ம வீடா" என்று அவள் சிரித்துக் கொண்டே கேட்டாள்.

இதை கேட்டதும் குமாரின் மூஞ்சி வாடி போனது, தான் போட்டு வைத்திருந்த எல்லா planம் flop ஆனது, பக்கத்துல அம்மாவ வச்சிக்கிட்டு ஒன்னும் பண்ண முடியலே அப்டின்னு அவனுக்கு வருத்தம், மனசுக்குள் 'இந்த தாத்தா நால தான் எல்லா'னு திட்டிட்டே படுத்து தூங்கினான்.

காலை ஆனது, அதற்குள் முத்துவும், விஜயாவும், வந்தனர், doctor களிடம் விசாரிக்க, தாத்தாவுக்கு இப்பொழுது உடல் நிலையில் கொஞ்சம் முன்னேற்றம் ஏற்பட்டு விட்டதாகவும் அவரை நீங்க வீட்லயே வெச்சு பாத்துக்கலாம் என்றும் ஆலோசனை கூறினார் .

இதை கேட்டு அனைவருக்கும் மகிழ்ச்சி, பாட்டி ரொம்ப சந்தோசப்பட்டாள்,

"நான் வேணும்னா ஒரு nurse ஐ உங்க வீட்டுக்கு அனுப்பி வைக்கிறேன்" என்று டாக்டர் கூறினார், முத்துவுக்கும் அது தான் செரி என பட்டது.

முத்து புவனாவுக்கு நன்றி கூறினான், 

"நீ வந்தனால தான் புவனா ரொம்ப உதவியா இருந்துச்சு இல்லனா நாங்க மட்டும் தனியா அல்லாடி இருப்போம்."

"அய்யோ என்னனா நன்றி எல்லாம் சொல்ற, இது என் கடமை இல்லியா? சரின்னா நாங்க கெளம்பரம்" 

"ஏன் புவனா? நீ எங்கக்கூடாதான் தங்கணும்னு சொன்னேன்ல"

"ஆமானா நீ அப்பாவுக்கு seriousனு சொன்ன உடனே அப்படியே வேலைய விட்டுட்டு வந்துட்டன். இப்போ போகணும்னா" 

முத்து எவ்ளோ செல்லியும் புவனா கேட்பதாக இல்லை.

"சரி குமாரை விட்டிட்டு தான போர?"

"அண்ணா நீ அவங்கிட்டயே கேளு, அவன் சரின்னு சென்னான்னா இங்கயே இருக்கட்டும்"

முத்து குமாரிடம் கேட்டான்.

"குமார் உங்க அம்மாவும் அப்பாவும் ஊருக்கு கெளம்புராங்க, நீ இங்கயே இருக்கரையா?"

"இல்ல மாமா, நானும் அவங்க கூடவே போயிட்டு சீக்கிரம் வந்தர்றேன்"

முத்து வற்புறுத்தி பார்த்தும் அவன் கேக்கவில்லை, முத்துவுக்கு வருத்தம் இருந்தாலும், அவர்களை இன்முகத்தொடு வழி அனுப்பி வைத்தான்,

குமாருக்கு ரொம்ப சந்தோசம், 'ச்ச எத்தன நாளுக்கு அப்பறம் வீட்டுக்கு போக போறோம்'

புவனாவும் தன் மகன் தன் கூட இருப்பது நினைச்சு ரொம்ப சந்தோசபட்டாள், காரில் போகும் போதே குமார் அவளை இருக்கமாக கட்டிக் கொண்டான்.

எப்படியோ ஒரு வழியாக வீட்டுக்கு வந்தார்கள், உள்ளே நுழையும்போதே "வீடு தான் சொர்க்கம்" என்று புவனா சொல்ல, "அதுவும் உண்மைதான்" என குமார் மனதுக்குள் சொல்லிக்கொண்டான்.

வீட்டுக்கு வந்த கொஞ்ச நேரத்துலயே, புவனாவுக்கு phone வர, புவனாவும் அவசர அவசரமாக ஷூட்டிங்க்கு கிளம்ப ஆரம்பித்தாள்,

"அம்மா எண்ணமா நீ இப்படி பண்ற, இப்ப தான வந்தோம் அதுக்குள்ளே திரும்பவும் என்ன தனியா விட்டுட்டு கெளம்பர. இப்படின்னு தெரிஞ்சிருந்தா நான் அங்கேயே இருந்திருப்பேன்"

அவன் வருத்த படுவதை பார்த்து புவனாவுக்கு ரொம்ப கஷ்டமாக போனது, அவனை தேத்தினால், 

"என்னடா பண்றது தங்கம் agreement வேற போட்டு கொடுத்துட்டேன், அது மட்டும் இல்லாம, ரெண்டு நாள் சொல்லாம கொல்லாம லீவ் போட்டுட்டு அப்பாவை பாக்க போயிட்டேன், இப்போ மட்டும் நான் போலனா என்மேல ஏதாச்சும் action எடுத்துருவானுக, ஏதோ director நமக்கு தெருஞ்சவர்ங்கராதால adjust பண்ணிக்கராரு. இந்த படம் எனக்கு ரொம்ப முக்கியம்டா தங்கம், புருஞ்சுக்கடா" என்று புவனா கொஞ்ச, குமாரால் மறுக்க முடியவில்லை.

"ஆமா இப்டியே ஏதாச்சு பேசி என்ன ஆஃப் பண்ணிர்ர போ", என்று கோவமாக அவன் roomக்குள் போனான்,

புவனா வடிவேலை கூப்பிட, அவன் குடி போதையில் இருந்தான், 

"என்னங்க நீங்க இந்த நேரத்துல இப்படி மக்கர் பண்றீங்க" என நொந்து கொண்டாள் ,

'ச்ச எல்லாம் நாசமா போச்சு, பேசாம குமாரை கூப்பிட்டுக்கலாமா? ச்ச வேண்டாம்'

ரூமுக்குள் போய் யோசித்து பார்த்த குமார், 'பேசாம நாமளும் அம்மா கூட போனா என்ன' என்று நினைத்தான்.

புவனா சோகமாக உக்காந்து இருக்க, குமார் அறை விட்டு வெளியே வந்தான்.

"அம்மா"

"சொல்லுடா" என்றாள் கவளை தோய்ந்த குரலில்.

"நான் வேணா இன்னிக்கு உன் கூட வரட்டா" என்று கேட்டதும், புவனாவுக்கு ரொம்ப சந்தோசம், ஓடி போய் அவனை கட்டி பிடித்து கன்னத்தில் முத்த மழை பொழிந்தாள்.

"ரொம்ப தேங்க்ஸ்டா தங்கம்" என்று கொஞ்சினாள். 

"நீ வேணா என்ன விட்டுட்டு திரும்பவும் இங்க வந்துரு, வேலை முடிஞ்சதும் நான் போன் பண்றேன், அதுக்கப்பரம் வந்து கூட என்ன கூட்டிட்டு வா"

"அதெல்லாம் வேணாம். நான் உன் கூடவே இருந்து உன் வேலை முடிஞ்சதும் உன்ன கூட்டிட்டு வரேன்" என்று சொல்ல, புவனா மீண்டும் அவனை கட்டி அனைத்து முத்தமிட்டாள்.

இருவரும் கிளம்பினர்.

அங்கே போனதும் சூட்டிங் ஸ்பாட்டை சுத்தி பாத்துக் கொண்டிருந்தான் குமார், அவனுக்கு இது அணித்தும் புதுசாக இருந்தது, அங்கே புவனா அவள் தோழிகள் எல்லாருக்கும் குமாரை அறிமுகபடுத்தி வைத்தாள், முக்கியமா டைரக்டர்க்கு.

"தம்பி நான் தான் உங்கம்மாவ, சினிமாக்கு கூட்டிட்டு வந்தேன் தெரியுமா" என்று தற்பெருமை அடித்துக் கொண்டார் அவர்.

"சரி தங்கம் நீ இங்கயே இரு" என்று குமாரை ஒரு இடத்தில் wait பண்ண சொல்லிவிட்டு புவனாவும் வேலைய பார்க்க சென்றாள்.

அப்பது அவர்களை ஹாஸ்பிடலில் கண்ட அந்த சேட்டு பையன் அங்கே வந்தான். 52வயது ஆண், படங்களுக்கு ஃபைனான்ஸ் பண்ணும் பைனான்சியர்.

புவனா அவன் கண்களில் பட, அவன் அடி வயிற்றில் பூ பூத்தது. 

உடனே அந்த படத்தின் டைரக்டரை பிடித்து யார் அவள் என்று விசாரிக்க, "அவள் பெயர் புவனா சாதாரண ஜூனியர் ஆர்டிஸ்ட்" என்றார் அவர்.

"ஏன் சேட்டு கேக்கற?" 

"அவங்கள எனக்கு முன்னாடியே தெரியும்" என்றவன் அங்கே இருந்த குமாரை பார்த்ததும், அவன் ஹாஸ்பிடலில் கண்ட முத்தக் காட்சி அவன் கண்முன் தோன்ற உடல் சிலிர்த்தான்.

கொஞ்ச நேரம் ஏதோ சிந்தித்தவன் கை தட்டி சிறித்துக் கொண்டான். அவன் சிரிப்பதை பார்த்த டைரக்டர், "ஹேய் சேட்டு நீ உன் மனசுல என்ன நினைக்குறனு எனக்கு புரியுது. ஆனா புவனா நீ நெனைக்கற மாதிரி பொம்பள இல்ல, அவ நெருப்பு மாதிரி, ஞாபகம் வச்சுக்க" என்றான்.

சேட்டு சிரித்துக் கொண்டே, "என் கணக்கே வேற, அவ மேலலாம் எனக்கு ஆசை இல்ல. என்கிட்ட வேற ஒரு idea இருக்கு, அத எப்டி செயல்படுத்துரதுனு தான் யோசிச்சுட்டு இருக்கேன்" என்று சொல்லிக்கொண்டே அந்த இடத்தை விட்டு நகர்ந்தான்.

டைரக்டறுக்கு எதுவும் விளங்கவில்லை, தலையை சொரிந்து கொண்டே தன் வேலையை தொடர்ந்தான்.

அந்த சேட்டிங் பெயர் லால் சந்த் ஜெயின். வைர வியாபாரியாக தன் தொழிலை ஆரம்பித்தவன், பிற்காலத்தில் சினிமா மீது கொண்ட ஆர்வத்தால் சினிமா படங்களுக்கு பைனான்ஸ் செய்ய ஆரம்பித்தான்,

அவன் நினைத்து இருந்தால் பல ஹீரோயின்களையே உஷார் செய்து இருக்க முடியும், ஆனால் அவன் அப்படி செய்யவில்லை, செய்வதற்கும் விருப்பவில்லை. அவன் குடும்பம் அப்படி. அவர்களுக்கு கடவுள் பக்தி அதிகம். அவனும் அப்படித்தான். அழகான இரண்டு பெண் பிள்ளைகள், இரண்டுக்கும் கல்யாணம் முடிந்துவிட்டது, ஒரே ஒரு மனைவி, no secret affairs.

நியாயமான ஒழுக்கமான தொழில், நல்ல காசு, நல்ல மரியாதை, எல்லாம் இருந்தும், வீட்டில் தனியாக இருக்கும் பொழுது, தனக்கு ஒரு மகன் இல்லயே என்ற வருத்தம் அவனுக்கு உண்டு.

பல பேர் நீங்க ஃபைனான்ஸ் பன்றதுக்கு பதிலா ஏன் டைரக்ட்டா நீங்களே படங்களை ப்ரொடியூஸ் பண்ண கூடாதுனு கேட்டதுக்கு "இல்லே பா நம்க்கு இது தான் safe" என்பதே அவன் பதில்.

ஆனால் புவனாவும் குமாரும் அன்று முத்தமிட்டுக் கொண்டதை பார்த்த பிறகு, அவன் நினைப்பே மாறி விட்டது, அந்த காட்சி நீண்ட நாளாக அவன் மனதின் ஆழத்தில் இருந்த ஒரு உணர்வை தூண்டி விட்டது.

அவர்கள் யாரென மண்டயை பிய்த்து கொண்டவனுக்கு, புவனா ஒரு நடிகை என்று தெரிந்ததும் துள்ளி குதித்தான். தன் கனவு பாதி முடிந்து விட்டதாக எண்ணினான்.

பிறகு அவள் எப்படி என்று விசாரித்தவனுக்கு தான் கேட்பது எல்லாம் அதிர்ச்சியாகவே இருந்தது, ஒருவர் கூட அவளை பற்றி தவறாக சொல்லவில்லை.

'அதெப்படி ஒரு சினிமா நடிகை, இவ்வளவு யேக்கியமாக இருக்கிறாளே' என்று இவனுக்கு ஒரே ஆச்சரியம்.

பல முறை யோசித்து பார்த்தவன் அந்த ஓரு முடிவுக்கு தயார் ஆனான்.

புவனாவின், ஆஸ்தான டைரக்டரும், புவனாவை அறிமுக படுத்தியவனுமான டைரக்டர் ரகுவண்ணன் என்கிற ரகுவை வீட்டுக்கு அழைத்தான். இருவரும் கிட்ட தட்ட ஒரு 10வருடங்களாக அறிமுகம்,

சேட்டு: புவனா வை பத்தி கொஞ்சம் பேசணும் ராகு.

டைரக்டர்: யோவ் சேட்டு நான் தான் அன்னிக்கே சொன்னே. நீ நெனைக்கறது தப்பு, புவனா அந்த மாதிரி பொண்ணு இல்ல.

சேட்டு: அரே நான் சொல்றத ஃபர்ஸ்ட் முழுசா கேளு யா.

டைரக்டர்: சரி சொல்லு

சேட்டு: பல நாளா ஒரு கதை என் மனச தச்சுட்டு இருக்குது, நான் அந்த கதைக்கேத்த முகத்தை பல வருசமா தேடிட்டு இருந்தேன், இப்பதான் எனக்கு அந்த முகம் கெடச்சிருக்கு. புவனா தான் அதுக்கு சரியா இருப்பா.

டைரக்டர்: அடடே அப்படியா படத்துக்காகவா கேட்ட? சாரி சேட்டு நான் கூட உன்ன தப்பா னென்ச்சுட்டேன்

சேட்டு: அடப்பாவி என்ன பத்தி வெளில கேட்டு பாரு, எவனாச்சு ஒருத்தன் என்ன பத்தி தப்பா சொல்ல முடியுமா? இத்தன வருசமா ஒழுக்கமான வாழ்க்கை வாழ்ந்துட்டு இருக்கன்.

டைரக்டர்: சாரி சேட்டு, சரி உன் கதைய பத்தி சொல்லு

சேட்டு: இல்ல இல்ல அது சீக்ரட்,

டைரக்டர்; அப்ப நீ என்ன டைரக்ட் பண்றதுக்காக கூப்பிடலயா

சேட்டு: உன்கிட்ட கதைய கொடுத்திட்டு அது ப்லாப் ஆகுரதுக்கா?

டைரக்டர்: அப்பறம் என்ன இதுக்காகயா என்ன கூப்பிட்ட?

சேட்டு: டென்ஷன் ஆகாதயா, இது என் கனவு படம், இதுக்கு கத மட்டும் தான் நான் எழுதறேன். எனக்கு தெரிஞ்ச பய்யன் ஒருத்தன் தான் டைரக்ட் பண்ண போறான். உன்ன எதுக்கு கூப்டனா, இது ஒரு அம்மா மகன் பாசத்த பத்தின சப்ஜெக்ட், புவனாவையும் அவங்க பையனையும் நான் ஏற்கனவே பாத்துருக்கேன். அவங்க இந்த கதைக்கு பக்காவா பொருந்துவாங்க.

யாரோ ரெண்டு பேற அம்மா, பையனா நடிக்க, வெக்கறதுக்கு பேசாம ஒரிஜினல் அம்மா, மகனையே நடிக்க வெச்சா எப்டி இருக்கும்? என் ஸ்கிரிப்ட்டுக்கு ரொம்ப வசதியா இருக்கும்ல. அந்த ஃபீலிங்கும் ஒரிஜினலா இருக்கும்.

டைரக்டர்: நீ சொல்றதுலாம் நல்லா தான் யா, இருக்கு ஆனா..

அவன் சொல்லி முடிக்கும் முன்பே செத்து அவன் கையில 30,000 ருபாய் பணத்தை வைத்து அமுக்கினான்.

ராகு உடனே வாயெல்லாம் பல்லாக "சரி இப்போ என்கிட்ட என்ன எதிர் பாக்கற, நான் என்ன செய்யணும்" என்றான்.

சேட்டு: நீ என்ன பண்ணுவியோ ஏது பண்ணுவியே தெரியாது, அவங்க ரெண்டுபேரும் என் படத்துல நடிக்க ஒத்துக்கணும்.

டைரக்டர்: சரி ஸ்கிரிப்ட் பேப்பரயாச்சும் குடு,

சேட்டு: அதெல்லாம் இன்னும் ரெடி பண்ணல, நீ போய் ஃபர்ஸ்ட் அவங்கள ஒத்துக்க வை.

டைரக்டர்: என்னயா இது கதையே என்னனு தெரியாம எப்படியா ஒத்துக்குவாங்க?

சேட்டு: அந்த பொண்ண நீதான் அறிமுகபடுத்துனதா ஊரு முழுக்க தண்டோரா போடுற உனக்காக அந்த பொண்ணு இத பண்ணாதா. போ போ, சீக்கிரமா நல்ல செய்தியை சொல்லு

டைரக்டர்: சரி அட்லீஸ்ட் படத்தோட பேரயாச்சும் சொல்லு

சேட்டு: படத்தோட பேரு "பாசப்போராட்டம்"

டைரக்டர்: அடடடா படத்தோட பேரே அருமையா இருக்குயா, இது ஒன்னு போதும் கவலைய விடு, நான் அவங்க ரெண்டு பேரையும் சம்மதிக்க வக்கறேன்.

ஏற்க்கனவே வறுமையில் வாடிக்கொண்டு இருந்த அந்த இயக்குநருக்கு சேட்டு கொடுத்த 30,000 ரொம்ப உதவியாக இருந்தது, அதனால் கண்டிப்பாக இந்த காரியத்தை செய்து முடித்தே ஆக வேண்டும் என்ற முடிவுக்கு வந்தார்.


தொடரும்...