முழு தொடர் படிக்க
சங்கரும் வேணியும், துடிப்பான அந்த இன்ப விளையாட்டுக்கு பின்னர், பரஸ்பரம் தங்கள் உச்சத்தை அனுபவித்தப்பின், ஒருவர் மற்றவரை மெலிதாக முத்தமிட்டு கண் மூடி களைத்து கிடந்தார்கள். இவ்வளவு நேரம் ஒருவர் அடுத்தவரின் அணைப்பில், உடல் தளர இளைப்பாறிக் கொண்டு இருந்தவர்களில் முதலில் கண் விழித்தது சங்கர்தான். ஒரக்கண்ணால் தன் மனைவியை அன்போடு பார்த்தான். அவள் கண் மூடி இன்னும் தளர்ந்து கொண்டிருந்தாள். அவள் வலது காலை, தன் வயிற்றின் மேலிருந்து நகர்த்தி, சற்றே ஒருக்களித்து படுத்த சங்கரின் வலது கை, இயல்பாக வேணியின் இடது மார்பை வருடத் தொடங்கியது.
"ம்ம்ம்.." அவள் மெலிதாக முனகினாள்.
"இவ்வளவு நேரம் ஆடினது பத்தலையா?"
"அப்ப உனக்கு போதும்...ம்.?" புன்முறுவலுடன் அவளை தன் மார்போடு அணைத்துக் கொண்டவன் அவள் பின்புற மேடுகளில் மெண்மையாக தன் விரல்களால் கோலமிட ஆரம்பித்தான்.
"முதல்ல கேட்டது நான். அதுக்குப் பதிலைக் காணோம்..." வேணி தன் கணவனின் மார்பில் முளைத்திருந்த சுருட்டை முடிகளில் தன் விரல்களை ஓடவிட்டாள்.
பதிலை அவன் சொல்லவில்லை.. அவன் தடித்த உதடுகள் சொல்ல ஆரம்பித்தன. சங்கர் வேணியின் ஈரம் மின்னிய கீழ் உதட்டை முத்தமிட்டான்.
"போதும்ம்ம்... விடுங்கன்னா... திருப்பியும் மொதல்லேருந்தா... என்னால முடியாதுப்பா” சிணுங்கினாள் அவள்.
சிணுங்கிய அவளின் உதடுகளில் மீண்டும் ஒரு முறை முத்தமிட்டான்.
"சொன்னா கேட்டாதானே... என் உதடெல்லாம் எரியுதுங்க... இந்த ஆம்பளைங்களுக்கு எவ்வளவு சாப்பிட்டாலும் பசி அடங்கறதே இல்ல” வேணி தன் முகத்தை சங்கரின் மார்பில் புதைத்துக் கொண்டாள்.
"அப்ப இதுவரைக்கும் எத்தனை ஆம்பளைங்களை பாத்து இருக்கே?" கள்ளக்குரலில் போலியான கோபத்துடன் அவள் முகத்தை தன் மார்பிலிருந்து சற்றே விலக்கிய சங்கர் அவள் கண்களோடு தன் கண்களை ஓடவிட்டான்.
"ஆமாம்... ஒரு பானை சோத்துக்கு ஒரு சோறு பதமுன்னு எங்க அம்மா சொல்லுவாங்க" மெலிதாக சிரித்தவள், அவன் மார்பில் தன் கைகளால் மெல்ல குத்தினாள்.
"சரிதாண்டி... உங்கம்மா சொன்னது சரிதான்... நானும் சோத்தை பதம் பாத்துட்டேன்..." கிண்டலாக சிரித்தான்.
"என்ன சொல்றீங்க... புரியற மாதிரி சொல்லுங்க” வேணி அவனை விழித்துப் பார்த்தாள். அவள் கைகள் அவன் அடி வயிற்றை தடவிக்கொண்டுருந்தது.
"புரியல... உனக்கு... ம்ம்ம்... நீ ஆடற ஆட்டத்தைதான் ஒரு வருஷமா பார்க்கறேனே... உன் பதம் என்னன்னு?" சொன்னவன் வாய்விட்டு சிரித்தான்.
இப்போது வேணிக்கு அவன் என்ன சொல்ல வருதிறானென்று புரிந்தது.. அவளும் வாய் விட்டு சிரித்தாள். உடலும் மனமும் நிறைந்த திருப்தியுடன் மெல்ல நகர்ந்து அவன் முகத்தை இழுத்து அவன் உதடுகளில் தன் உதட்டைப் பதித்து அழுத்தி, ஓசையுடன் முத்தமிட்டாள்.
அவன் அவளை வளைத்து இறுக்கினான்.
"போதும்... போதும்.. விடுங்க" அவன் பிடியிலிருந்து, வேணி தன்னை விலக்கிக் கொண்டு கட்டிலில் இருந்து இறங்கி இருகைகளையும் தூக்தி விரிந்து கிடந்த கூந்தலை முடிந்து கொண்டாள். அவள் பருத்த முலைகள் மேலும் கீழும் ஆடின. ஆடும் அவள் முலைகளை கண்ட சங்கரின் தண்டு லேசாக எழ ஆரம்பித்தது.
"ஆமாம்... கேக்க மறந்துட்டேன்... ஒரு சோறு பதம்ன்னு.. உங்கம்மா.. உங்கப்பா ஆடின ஆட்டத்தை பாத்து சொன்னாங்களா?" தன் எழும் தண்டை ஆட்புக்கொண்டே சிரித்தான்.
"இப்ப எதுக்கு எங்கம்மாவையும் அப்பாவையும் இழுக்கிறீங்க... எனக்கு கெட்ட கோவம் வரும்... சொல்லிட்டேன்... ஆமாம்" வேணியின் முகம் சிவந்தது.
"என்னடி... எழுந்துட்ட.. நிஜமாவே போதுமா" சங்கர் இன்னும் தாபத்துடன் அவளைப் பார்த்தான்.
"நேரமாச்சுங்க... அத்தையும் மாமாவும் வந்துடுவாங்க... பால் காய்ச்சணும்... வந்தவுடன் காஃபி குடிக்கணும்பாங்க... மீதியை ராத்திரிக்கு வச்சுக்கலாம்... கிணத்து தண்ணி எங்க போகுது"
தன் ப்ராவையும், பேண்டியையும் எடுத்து போட்டுக்கொண்டாள். நைட்டியை அவன் முதுகுக்கு தீழ் இருந்து உருவி அணிந்தாள். சங்கரின் தோளில் ஓட்டிக்கிடந்த ஸ்டிக்கர் பொட்டை எடுத்து தன் புருவங்களுக்கு மத்தியில் அழுத்திக்கொண்டாள். விறுவிறுவென்று சமையலறையை நோக்தி நடந்தாள்.
சங்கரும் மனநிறைவுடன் எழுந்து, கைலியை உடுத்திக்கொண்டு குளியலறையை நோக்தி நடந்தான்.
கட்டில் இரவுக்காக காத்திருந்தது.
சமையலறையில் நுழைந்த வேணி யந்திரமாக சுழல ஆரம்பித்தாள். மறுநாள் இட்லிக்கு வேண்டிய உளுத்தம் பருப்பை கழுவி கிரைண்டரில் போட்டுவிட்டு, பாலை குக்கரில் ஊற்றி இண்டக்ஃஷன் ஸ்டவ்வை ஆன் செய்தாள். தனக்கும் தன் கணவனுக்குமென இரண்டு கோப்பைகளில் சர்க்கரையையும், இன்ஸ்டண்ட் காஃபியையும் போட்டு சிறிது சுடு நீரை ஊற்றி கலக்கும் போது, சங்கர் சமையலறையில் நுழைந்தான்.
சர்க்கரையை கலக்கும் அவளின் பின்புறமாக நெருங்கி நின்று தனது இரு கைகளையும் அவள் இடுப்பில் சுற்றி, தூக்தி கட்டியிருந்த அவளது முடிகளின் கழ், பின்னங்கழுத்தில் மென்மையாக முத்தமிட்டான். அவள் வேர்வை வாசம் அவனை திறங்கடித்தது. அவனது விரல்கள் அவளது அடி வயிற்றில் கோலம் போட ஆரம்பித்தது. அவனது தண்டு அவளின் புட்டப் பிளவுகளின் இடையில் அழுந்தியது.
"ஆரம்பிச்சாச்சா... வந்ததுலேருந்து பாக்கறேன்... இது என்ன அலைச்சலோ.." கப்பில் சூடான பாலை ஊற்றிக்கொண்டே அலுத்துக்கொண்டாள் வேணி.
"எனக்கு அலுக்கலடி வேணிக்குட்டி.. அலுத்துப்போற வயசா நமக்கு?" அவளது காது மடலை மெதுவாக கடித்தான் சங்கர்.
"ச்ச்சும்மா இருங்க... பால் கொட்டிடப்போகுது" உடல் சிலிர்த்த அவள் முனகினாள். தன் கணவன், தன் மீது கொண்டுள்ள மோகத்தைக் கண்டு அவளுக்கு சற்று கர்வமாகவும் இருந்தது. 'ஆண்டவா! இவன் இப்படியே எப்போதும் இருக்கவேண்டும்' என்று மனதுக்குள் நினைத்துக் கொண்டாள்.
புடைத்த அவன் தண்டு அவள் பின்புறத்தில் உரசியதனால் அவள் உடல் பரவசமடைவதைக் கண்டு, தன் உடலும் ஏன் இப்படி அலைகிறது என்று தனக்கு தானே கேட்டுக்கொண்டாள்.
"சரி... சரி... காஃபியை பிடிங்க.. போய் நிம்மதியா ஹாலில் உட்கார்ந்து குடிங்க... நீங்களும் டயர்டா இருப்பீங்கல்ல. உங்கம்மவும் அப்பாவும் வர நேரமாச்சு" எனக்கூறியவாறே அவன் பிடியிலிருந்து நகர முயன்றாள்.
பத்து நாளாக பட்டினி கிடந்த அவன் அவளை விடுவானா என்ன? அவன் காய்ஞ்ச மாடு.. கம்பில் பாய்ந்து தானே ஆக வேண்டும்!
அவன் மீண்டும் அவளின் பின்புறத்தில் தன் ஆண்மையை உரசினான். அவனது சின்னத் தம்பியும் மெல்ல மெல்ல அவன் கைலிக்குள் நட்டுக்கொள்ள தொடங்கியது.
"பிளீஸ்.. லேசா தலை வலிக்குதுங்க... காபி குடிக்க விடுங்க... நான் தான் சொன்னேன்ல்ல... ராத்திரிக்கு வெச்சுக்கலாம்... பிளீஸ்டா செல்லம்..." அவன் கைலியில் கூடாரம் அடித்துக் கொண்டுருந்த கோவிந்தனைப் பார்த்து வேணி புன்னகைத்தாள்.
"சரி... இப்போதைக்கு ஒரு எச்ச முத்தம் குடு... மீதியை அப்புறம் பாக்கலாம்" நல்ல பிள்ளை போல அவன் சிரித்தான்.
இதற்காகவே காத்திருந்தது போல், அவள் அவனை தன்னோடு இறுக்கிக் கொண்டாள்; தன் வாயால் அவன் வாயை கவ்விக்கொண்டு, தன் நாக்கால் அவன் உதடுகளை நக்கி தன் உமிழ் நீரால் நனைத்தாள், அவனும் தன் பங்கிற்கு அவள் வாயினுள் நாக்கை நுழைத்து துழாவினான். அவன் தம்பி மேலும் தடித்து அவள் தொடைகளில் இடிக்க, அவள் உடல் சிலிர்க்கத் தொடங்கியது.
"டிங்.. டாங்.." வாசலில் காலிங் பெல் ஒலித்தது.
வேணி அவன் மார்பில் கை வைத்து தன்னிடமிருந்து தள்ளினாள்.
"பாத்தங்ளா நான் சொல்லிதிட்டே இருக்கேன்ல... கேட்டாத்தானே.. அவங்களாத்தான் இருக்கும்; போய் கதவைத் திறங்க; முதல்ல உங்க லுங்கியை சரி பண்ணுங்க; அப்படியே போய் என் மானத்தை வாங்காதீங்க"
சங்கர் வாசலுக்கு விரைந்து கதவைத் திறந்தான். தோளில் ஒரு பை மாட்டியிருக்க மற்றொரு கையில் சிறிய தோல்பையுடன் அவன் அப்பா நின்றிருந்தார். அவன் அம்மா போர்ட்டிகோவின் படியில் உட்கார்ந்திருந்தாள். இருவரும் ஒரு வாரமாக பெங்களூரில் தங்கி மகள் ராதாவையும், பேத்தியையும் பார்த்துவிட்டு திரும்பி வருகிறார்கள்.
"நீ எப்படா வந்த" கேட்ட மாணிக்கம் அவன் பதிலை எதிர்பார்க்காமல் உள்ளே நுழைந்தார்.
"இரண்டு மணி நேரம் ஆச்சு... ராதாவும் மாப்பிள்ளையும் எப்படி இருக்காங்க ப்பா...?” சங்கர் அவர் கையில் இருந்த பையை வாங்கிக்கொண்டே அவர் பின்னே நுழைந்தான்.
"வாங்க மாமா... அத்தை எங்க? வெய்யில் அதிகமாப் போச்சு... இவர் எப்ப வரார்ன்னு தெரியலை... இல்லன்னா இவரே ரயில்வே ஸ்டேஷனுக்கு வந்திருப்பார். அத்தே நீங்க பேனுக்கு கீழ உக்காருங்க... கூலா கொஞ்சம் தண்ணி குடிங்க... பால் தயாராக இருக்கு, உங்களுக்கு காபி கொண்டுவரேன்" கையில் குளிர்ந்த நீருடன் வந்த வேணி அவர்களை உபசரிக்கத் தொடங்கினாள். பேசிக்கொண்டே காபி கொண்டு வர மீண்டும் கிச்சனுக்குள் நுழைந்தாள்.
"காபியை குடும்மா முதல்ல... நீ எப்படி இருக்க... சங்கர் ஊர்ல இருந்து வந்து சாப்டாச்சா... நீயும் காபியை குடிக்கறதுதானே.. மணி அஞ்சாச்சே" காபியுடன் வந்த வேணியை நிமிர்ந்து பார்த்த வசந்தி கேள்விகளை வீசினாள்.
"குடிக்க ஆரம்பிச்சேன்... நீங்க வந்துட்டீங்க... பெங்களூரில் அக்கா எப்படி இருக்காங்க? மாமா நல்லா இருக்காரா?" வேணி நலம் விசாரித்தாள்.
"எல்லாரும் நல்லா இருக்காங்க... உன்னை விசாரிச்சாங்க... விசேவும் எதுவும் உண்டான்னு?" வேணியின் முகத்தைப் பார்த்து புன்னகைத்தாள்.
வேணிக்கு அவள் தன் மகளுக்கும் மேலான இடத்தை தன் மனதில் கொடுத்திருந்தாள்.
வேணியின் முகம் சிவந்தது. வெட்கத்தினால் தலையை குனிந்து கொண்டாள். ஓரக்கண்ணால் தன் கணவனைப் பார்த்தாள், சங்கர் அவளைப் பார்த்து கண்ணடித்தான்.
அவளுடைய மாமனார் இமைகளை மூடி தன்னை ஆசுவாசப்படுத்திக் கொண்டுருந்தார்.
"மாமா... டிபன் ஏதாவது செய்யட்டுமா, சூடா சாப்பிடறீங்களா?" தன் தலையை கோதிக் கொண்டே வேணி எழுந்தாள்.
"வேண்டாம்மா.. ஒரேடியா ராத்திரிக்குத்தான் சாப்பிடப்போறேன். ஒரு கை சாதமும் மிள்கு ரசமும் வேணும், முடிந்தால்.. தேங்காய் தொவையல் அரைச்சுடு.. அது போதும் எனக்கு" சொல்லியவாறு எழுந்து பின்புறம் நோக்கிச் சென்றார். நாளின் பாதியை அவர் வீட்டின் பின்புறமுள்ள தோட்டத்தில்தான் செலவிடுவார்.
"என்னம்மா செய்யற... நான் வேணா ரசம் கூட்டிடவா" வசந்தியும் எழுந்தாள்.
"இல்லம்மா... ஒரு வேலையும் இப்ப இல்ல.. ஏற்கனவே நீங்க வருவீங்கன்னு வடிச்ச சாதம் அப்படியே இருக்கு... ரசமும் மதியானமே வெச்சு இருக்கேன். தொகையல்தான் அரைக்கணும்... தேங்காய் திருகிட்டா நிமிழத்துல ஆயிடும்... நான் பாத்துக்திறேன்... நீங்க செத்த நேரம் படுங்களேன்” வேணி தன் மாமியாரை ஆதரவுடன் பார்த்தாள்.
"வேணி... சொல்ல மறந்துட்டேன், சமையல்கட்டை நான் பாத்துக்கிறேன். அவனும் வீட்டுல இருக்கான்... முகத்தை கழுவிக்கோ... அந்த துணிப்பையில் நாலு முழம் கிட்ட மல்லிப்பூ இருக்கு... கொஞ்சம் கிள்ளி பிள்ளையார் படத்துக்குப் போட்டுட்டு மீதியை நீ வெச்சுக்கம்மா... இரண்டு பேருமா கோயிலுக்கு போயிட்டு வாங்க" எழுந்து குளியலறை நோக்தி நடந்தாள்.
"என்னம்மா விசேவும் இன்னைக்கு" வேணியின் நெஞ்சம் சந்தோஷத்தால் துள்ளியது. தன் மாமியாரின் அருகில் சென்று அவள் கையை தன் கையால் பற்றிக் கொண்டாள்.
"ஒன்ணுமில்லேம்மா... இன்னைக்கு வெள்ளிக்கிழமை... கூடவே கிருத்திகை வேற... நல்ல நாளும் அதுவுமா, போய் அந்த முருகனை கும்பிட்டுட்டு வாம்மா, சின்னஞ்சிறுசுங்க நீங்க... அவனும் பத்து நாளா சரியா சோறு தண்ணி இல்லாம ஊரு விட்டு ஊரு சுத்திட்டு வந்திருக்கான்... கொஞ்ச நேரம் அவன் கூட சந்தோஷமா வெளியே போய்ட்டு வாம்மா” அவள் கண்கள் பாசத்தினால் கனிந்திருந்தன.
"சரிம்மா... ரொம்ப ரொம்ப தேங்க்ஸ்ம்மா" வேணி தன் அறையை நோக்தி துள்ளி ஓடினாள்.
மாணிக்கம் முகம் கழுவி உள்ளே வந்தார். வசந்தி சோபாவில் அமர்ந்து ஒரு நாளிதழை புரட்டிக் கொண்டுருந்தாள்.
"என்ன வீடே அமைதியா இருக்கு? பசங்க எங்க? தன் மகனையும் மருமகளையும் பாசத்துடன் "பசங்க" என்றுதான் அவர் குறிப்பிடுவது வழக்கம்.
"வெள்ளிக்கிழமையாச்சே.. நான்தான் இரண்டு பேரையும் கோயிலுக்கு போய் வாங்களேன்னேன்... இப்பத்தான் போனாங்க... என்ன வேணும்? காபி இல்ல டீ எதாவது போட்டுத் தரட்டுமா?" வசந்தி புத்தகத்திலிருந்து தன் தலையை நியமிர்த்தாமலே கேட்டாள்.
"ஒன்னுமில்லே... சும்மாதான் கேட்டேன்."
மாணிக்கம் தன் மனைவியை கூர்ந்து நோக்தினார். ஐம்பத்துநாலு வயதுக்கு அவள் தலையில் நரையோ, முடி உதிர்தலோ அதிகமில்லை. இந்த வயதில் வேலைக்குப் போகும் பெண்களைப் போல அவள் ஹேர் டை எதுவும் உபயோதிப்பதில்லை. அந்தந்த வயதில் உடலில் ஏற்படும் மாற்றங்களை மனமுவந்து ஏற்றுக்கொள்வதால் வீணான மன அழுத்தங்களை தவிர்க்கலாம் என்பது அவள் கருத்து.
மாணிக்கம் வசந்தியை பெண் பார்க்க சென்ற போது, முதல் பார்வையிலேயே அவள் தான் தன் மனைவி என்று முடிவெடுத்துவிட்டார். கல்யாணம் முடிந்து புகுந்த வீட்டிற்கு வந்தபின் அவளின் நிதானமான நடையும், பணிவான பேச்சும், சகலரையும் அனுசரித்து செல்லும் போக்கும் அந்த குடும்பத்தில் இருந்த எல்லோரையும் கவர்ந்துவிட்டது. மாணிக்கத்தைப் பற்றி சொல்லவே வேண்டாம் தேன் குடித்த நரியைப் போல் அவளிடம் சொக்கிக் கிடந்தார். சுருக்கமாகச் சொன்னால் அந்த வீட்டின் முடிசூடா ராணியாக அவள் ஆட்சி நடத்திக் கொண்டிருக்கிறாள்.
"என்ன அப்படி பாக்கறீங்க... என்னமோ இன்னைக்குத்தான் முதன் முதலா பொண்டாட்டியைப் பார்க்கற மாதிரி" புன்முறுவலுடன் அவர் முகத்தை ஏறிட்டுப் பார்த்தாள். அவள் பார்வையில் கனிவு ததும்பியது.
"ஏன் பார்க்கக்கூடாதா... எனக்கு உரிமை உள்ள பொம்பளையைத்தானே பாக்கறேன்" அவர் அவளை ஆசையுடன் பார்த்தார். அந்த பார்வை எதையோ அவளிடம் கேட்ப்பது போலிருந்தது.
"இங்க வந்து என் பக்கத்துல உட்க்காரேன்" வீட்டில் அவர்களைத் தவிர வேறு யாரும் இல்லை என்ற சுதந்திரத்தில் அவளை தலையிலிருந்து கால் வரை கண்களால் அளவெடுத்தார். இரண்டு குழந்தைகளைப் பெற்று வளர்த்து, அவர்களுக்கு கல்யாணம் பண்ணி முடித்தும், அவள் உடல் கட்டு இன்னும் தளரவில்லை. முகத்தில் சுருக்கங்கள் இன்னும் தோன்றவில்லை.
சதைப்பிடிப்பான அவளின் சிவந்த அதரங்கள், நடிகை ஸ்ரீவித்யவாவை நினைவு படுத்தின. அளவான உணவினால் அவள் வயிறு ஒட்டி இலை போலிருந்தது. நீண்ட பச்சை மூங்கிலை ஓத்த கைகள். மார்புகள் தளரவில்லை, அவைகளின் திரட்ச்சியில் எந்த குறையும் இதுவரை இல்லை. மார்பிலிருந்து தொப்புள் வரை மெல்லிய ரோமத்தின் வரிசை கண்ணை கட்டியது. தொடைகள் இப்போதும் மிருதுவாக வெண்ணை போல் மினுமினுத்துக் கொண்டிருந்தன. கெண்டை கால்களில் மீண்டும் மெல்லிய கரிய முடி வரிசை.
பிருஷ்டங்களில் மட்டும் கொஞ்சம் சதை விழுந்திருந்தது. அதிகப்படியான அந்த சதையும் அவளுடைய கவர்ச்சியை கூட்டியதே தவிர அவள் பின்னழகை எந்த விதத்திலும் குறைக்கவில்லை. வசந்தி நடக்கும் போது, அவளுடய புட்டங்களின் அசைவு பார்ப்பவர்களை மீண்டும் ஒரு முறை திரும்பி அந்த அசைவை நோக்கவைநத்தன. எடுப்பான அவள் பின் அழதில் கண்ணியம் இருந்தது. அந்த அழகு பார்ப்பவர்களின் மனதில் கள் வெறியை ஊட்டவில்லை, மாறாக ஒரு இனம் தெரியாத மரியாதையைத்தான் உண்டு பண்ணியது.
"பக்கத்துல உக்காரவா?.. என்ன இன்னைக்கு... புள்ளை இல்லாத வீட்டுல கிழவன் துள்ளி விளையாடற மாதிரி இருக்கு?” அவள் அவரை சீண்டிக்கொண்டே சோபாவிலிருந்து எழுந்தாள். தன் கூந்தலை முடிந்து கொண்டாள்.
எழுந்து தலை முடியை சீராக்தியவளின் முலைகள் ஜாக்கெட்டில் அசைந்து நடனம் ஆடின. ஆடிய அந்த கொங்கைகளை கண்ட மாணிக்கத்தின் நாடி நரம்புகள், பெண் சுகம், பெண் சுகம் என தந்தி அடித்தன.
"யாரை கிழவன்ங்கற?" வேகமாக எழுந்து அவள் கையை பிடித்திழுத்து, சற்றே குனிந்து இருகைகளாலும் அவளை வாரித் தூக்கினார். ஒரு கை அவள் முழங்கால்களும் தொடையும் சேருமிடத்தில் அழுத்தமாக பதிந்தன. அடுத்த கை அவளின் முதுதின் பின் புறமாக சென்றது, அவர் விரல்கள் அவளின் இடப்புற முலையின் மேல் அழுந்தின. அவளது வலது முலை விம்மி அவரது பரந்த மார்பில் தஞ்சமடைந்தது.
"இப்ப சொல்லுடி... நான் கிழவனா?” அவளை தூக்கிய பெருமிதத்துடன் வசந்தியின் முகத்தைப் பார்த்தார். அவள் இமைகள் மூடிக்கிடந்தன. அவள் இதழ்கள் நமட்டுத்தனமான siரிப்புடன் சற்றே விரிந்திருந்தன. கணவனை வம்புக்கு இழுத்து அவனை செயலில் இறக்கிவிட்ட சாதுரியத்தில் அவள் முறுவலித்துக் கொண்டிருந்தாள். முழுதும் மலராத அந்த விரிந்த இதழ்களின் நடுவில் வெண்மை நிற பற்கள் பளிச்சிட்டன.
"அதான் பென்ஷன் கொடுத்து வீட்டுக்கு அனுப்பி ஆறு மாசமாச்சுல... இன்னும் இந்த இளங்காளைன்ற நினைப்புதான் பொழப்பைக் கெடுக்குது" வசந்தி மெலிதாக சிரித்தாள். கூடவே அவள் மனதுக்குள் எண்ணங்கள் வெகு வேகமாக சிறகடித்து பறந்தன. இந்த கிழவனை இன்று விளையாட வைக்கத்தான் வேண்டும். கிட்டத்தட்ட இரண்டு மாதத்துக்கு மேலாயிருக்குமா... அவர்கள் தனித்திருந்து... கள்ள மனம் முடிவெடுத்தது, தவற விடக்கூடாது தன்னால் வந்த இந்த வாய்ப்பை!
மாணிக்கம் பேசவில்லை... வசந்தியின் மேனியிலிருந்து வந்த மெல்லிய சந்தன சோப்பின் மணம் அவரை ஊமத்தனாக்தியது. அவள் ஊரிலிருந்து வந்த களைப்பும், கச கசப்பும் தீர அப்போதுதான் குளித்துவிட்டு வந்திருந்தாள். அவள் குளித்து வந்த போதிலும், தன் மனைவியின் அக்குளிலிருந்து வந்த லேசான அவளுக்கே உரிய வியர்வை வாசம் மாணிக்கத்தின் நாசியை தாக்தி, அவரை முழுதுமாக அவள்பால் ஈர்த்தது. அவளை அணு அணுவாக அனுபவிக்கத் தூண்டியது.
மாணிக்கம், தான் ஒரு ஆண் மகன்... இன்னும் தன் உடலில் எவ்வளவு வலு மீதமிருக்கிறது என சோதிக்க விரும்பினார். தன் கைகளில் கிடந்த வசந்தியின் செவ்விதழ்களை தன் தடித்த உதடுகளால் கவ்விக் கொண்டார். வசந்தி தன் இரு கைகளையும் அவரது கழுத்தில் மாலையாக்கிகொண்டு அவர் முத்தமிட வாகாக தன் உதடுகளை விரித்து நாக்கை மெல்ல ஆட்டினாள்.
அந்த அமைப்பே அவருக்கு போதுமானதாகியது. மாணிக்கம் தன் இதழ்களால், லேசாகத் திறந்திருந்த அவள் வாயிதழ்களை கவ்வி, தன் நாக்கால் அவள் நாக்கை தேடித் குழாவினார்.
வசந்தி தன் கணவனை நன்கு அறிந்தவள். அவள் உணர்ந்து கொண்டாள்... இன்று இந்த தேர், ஊர் ஓடித்தான் தன் நிலையடங்குமென்று. நிறை குடம் தளும்பாது... கலவியில் முழு சுகத்தை அடைய மனம் அமைதியுடன் இருக்கவேண்டும். பதட்டத்தை தவிர்க்க வேண்டும். வசந்தி முதலில் தன் கணவனை அவனிச்சைப்படி இயங்க அனுமதித்தாள்...
மாணிக்கத்தின் உதடுகளின் அழுத்தத்தை, மூச்சுக்காற்றின் சூட்டை, தன் கணவனின் வலுவான அணைப்பை அனுபவித்தாள். அவரின் பரந்த மார்பின் திண்மையை அன்றுதான் புதிதாக உணர்வது போல் அவரை இறுக்கிக் கொண்டாள். பின் நிதானமாக தன் உதடுகளால் அவர் நாக்கை தேடி சுவைக்கத் தொடங்கினாள்.
தன் அன்பு மனைவியின் உதடுகளின் அழுத்தத்தால், அவள் எச்சிலின் இனிமையான சுவையால், மாணிக்கத்தின் ஆண்மையில் லேசாக சூடு பரவத் தொடங்கியது. தன் கைகளில் மலர்க்குவியலாக கிடந்த அவளை தன் மார்போடு இறுக்கி அவள் முகத்தில் முத்தமிட்டுக் கொண்டே மெதுவாக தன் படுக்கை அறையை நோக்தி நகர்ந்தார். அவர்கள் இருவரும் காமன் பண்டிகையை கொண்டாட முடிவு செய்து விட்டார்கள்.
கட்டிலில் உட்கார்ந்து மனைவியை தன் மடியில் திடத்தி அவள் கழுத்தில் ஆழ்ந்த பெருமூச்சுடன் தன் முகம் புதைத்தார். வசந்தி அவர் முகத்தை மெதுவாக நிமிர்த்தி மனம் நிறைந்த காதலுடன் அவர் கண்களில் தன் பார்வையை கலந்தாள். அந்தப் பேரிளம் பெண்ணின் கண்களில் காதல் ஒளி வீசியது. தன் கணவனுக்கு முழுமையான ஆனந்தத்தை வழங்க வேண்டும் என தன் மனதில் முடிவு செய்துகொண்டாள்.
"என்னங்க உங்களை நான் சும்மா கிண்டலுக்கு தானே கிழவன்னு சொன்னேன்... உடனே நீங்க அதை மறுத்து என்னை தூக்தித்தான் ஆகணுமா?" அவரை மேலும் உசுப்பினாள். இதுதான் தன் ஆசைப்பூர்த்திக்கான வழியென்று அவளுக்குத் தெரியும்.
"நீ கிண்டலுக்கு சொன்னியோ இல்ல உண்மையாகவே சொன்னியோ... மொத்ததுல தூக்தித்தானே ஆகணும், இல்லன்னா எப்படி?" அவரும், தான் அவளுக்கு சளைத்தவனில்லை என்று காட்டினார்.
"நீங்க எதைச் சொல்றீங்க?" அவள் உண்மையாகவே புரியாமல் கேட்டாள்...
"ஆமாம்... ஒண்ணும் தெரியாத பாப்பா போட்டாளாம் தாப்பா... உன் பாவாடையை சொல்றேண்டி.. அதை தூக்கித்தானே ஆகணும்..." சத்தமாக சிரித்தார் மாணிக்கம்... மனம் விட்டு சிரித்ததால் அவருடைய மனம் லேசாகியதை உணர்ந்தார்.
"ஆமாம்.. முப்பதஞ்சு வருசமா நான் உங்களுக்கு பாவாடையை தூக்தித்தான் ஆவுது... இதுல சிரிப்பு என்ன வேண்டி கிடக்கு... நான் தாப்பா போடறது இருக்கட்டும், இப்ப தெரு கதவு "தாப்பா" போட்டிருக்கா இல்லையானு எனக்கு தெரியாது... அப்புறம் உங்க இஷ்ட்டம்" அவள் வெட்க்கத்தில் முகம் சிவந்திருந்தாள். மாணிக்கத்தின் மார்பில் தன் முகத்தை புதைத்துக்கொண்டாள்.
"கம்பி கதவை ஏற்கனவே தாப்பா போட்டாச்சுடி" அவர் தாபத்தோடு அவள் முகத்தை நிமிர்த்தி கன்னத்தில் இச்ச்ச் என ஓசை எழுப்பி முத்தமிட்டார்.
"சரி... சரி... எல்லாம் முன்னேற்பாட்டோடதான் நடக்குதா, அப்ப இன்னைக்கு பாவாடையை தூக்தித்தான் ஆகணும்" அவள் குரலில் வெட்க்கம் தொனித்தது.
"வசு, என்னடி இந்த வயசிலேயும் சின்னப் பொண்ணு மாதிரி ரொம்பவே வெக்கப்படறே?"
"நிஜமா சொல்றேன்... கல்யாணமாயி இத்தனை வருசத்துக்கு அப்புறமும், ஒவ்வொரு தரமும் நீங்க என் பாவாடையை தூக்கும் போதும் ஒரு நொடி நான் வெக்கப்படத்தான் செய்யறேன், அதுதான் ஏன்னு தெரியல"
இதை சொல்லும் போது அவள் குரலில் ஒரு பெருமிதம் ஒலித்தது. அவள் அவர் கன்னத்தை மெதுவாக கடித்தாள்.
"சரி... சரி... நான் இன்னைக்கு உன் பாவாடையை தூக்கல... அதிகமா வெக்கப்படாத, மொத்தமா அவுத்துடறேன் இதுல உனக்கு எந்த பிரச்சனையும் இல்லயே?" மாணிக்கம் மீண்டும் சிரித்தார்.
"ம்ம்... இப்ப என்ன பேசிட்டேதான் இருக்கப் போறீங்களா, இல்ல..." அவள் தன் வார்த்தையை முடிக்காமல் இழுத்தாள். அவர் முகத்தை தன் இரு கைகளாலும் வருடி அவர் வாயில் முத்தமிட்டாள்.
உடல் ஆசை கொண்டுவிட்ட வசந்தி, தான் கலவிக்குத் தயார் என, தன் இச்சையை அவருக்கு உணர்த்தினாள். அவர் மடியிலிருந்து எழுந்து தன் இரு கைகளையும் தலைக்கு மேல் உயர்த்தி சோம்பல் முறித்தாள். சேலை முந்தானை அவள் தோளிலிருந்து நழுவியது. அவளுடைய மதர்த்த மார்புகள் விம்மி விம்மி தாழ்ந்தன. அவளின் முலைகள் மேலும் தீழுமாக ஆடி, மாணிக்கத்தை வா... வா... வந்து உன் வலுவை காட்டு என சவால் விட்டன.
"வாடி... வாடி... நாட்டுக்கட்ட... வசமா வந்து மாட்டிக்கிட்ட" அவருக்கு பிடித்த அந்த சினிமாப் பாட்டை மெல்லிய குரலில் பாடியவாறே... மாணிக்கம் தன் மனைவியை இழுத்து தன் முகத்தை, அவள் ரவிக்கைகுள் பிதுங்திக்கொண்டுருந்த மார்புகளில் புதைத்துக்கொண்டார். மாணிக்கத்தின் கைகள் வசந்தியின் கொழுத்த பிருஸ்டங்களை புடவையோடு சேர்த்து தடவின.
"ம்ம்ம்மாமா..." அவள் மெலிதாக முனகினாள். கருநீல நாகப்பழத்தை ஓத்த அவளுடைய முலை காம்புகள் ரவிக்கையின் ஊடே நிமிர்ந்து வெளிவரத் துடித்தன.
"வசு... இப்பல்லாம் நீ ப்ரா போடறதே இல்லயாடி?" மாணிக்கம் கிசுகிசுப்பான குரலில் கேட்டுக்கொண்டே, அவளது இடது முலையை தன் உள்ளங்கையால் அழுத்திக் கசக்கியவாறு, வலது முலையை ரவிக்கையோடு சேர்த்து கடித்தார்.
"ம்ம்... வீட்டுல இருக்கும் போது, இப்பல்லாம் நான் ப்ரா, பேண்டி இரண்டுமே போடறதே இல்ல... ஏன் கேக்கறீங்க?"
"ரொம்ப சவுகரியமாப் போச்சுடி, உன் காம்பு ரெண்டும் நல்லா தடிச்சு வெளிய தெரியுதா.. கடிக்க சவுகரியமா இருக்கு. அதான் கேட்டேன்" அவர் அடுத்த முலைக்காம்பை ரவிக்கையோடு தன் நாக்கால் நக்தி பற்களால் கடித்தார்.
"ஐய்யோ.... ம்ம்மா... வலிக்குது, மெதுவாங்க... இப்படி முரட்டுத்தனமா கடிக்கிறீங்களே..." அவள் கத்தியபடியே அவர் தலையை தன் மார்பை விட்டு அகற்றித் தள்ளினாள்.
"வலிக்கட்டும்... நான் அப்படித்தான் கடிப்பேன், நீதானடி சும்மாயிருந்தவனை மல்லுக்கு இழுத்த?" அப்படி சொன்னபோதிலும், தான் கடித்த முலையை மெதுவாகத் தடவிக்கொடுத்தார். கடித்த முலையையும் அதன் காம்பையும் தடவிக்கொடுத்துக் கொண்டே, வசந்தி கட்டியிருந்த புடைவையை அவள் இடுப்பிலிருந்து உருவி எறிந்தார்.
"அப்படியா... வலிக்கட்டுமா... இன்னைக்கு பாத்துடலாம் யாருக்கு வலிக்குதுனு" சொல்லிக்கொண்டே அவள் மாணிக்கத்தின் கீழ் உதட்டை முத்தமிட்டு, வெடுக்கென கடித்தாள்.
"அடியே நீ என்ன லூஸா, பதிலுக்கு பதில், வேணும்னே கடிக்கிறியா", தன் உதட்டை தடவிக்கொண்டே, பாவாடை ரவிக்கையோடு நின்றவளை தன் அணைப்புக்குள்ளேயே நொறுக்கிவிடுவது போல இறுகத்தழுவி அவள் கீழுதட்டை, இம்முறை மெண்மையாக கடித்தார். அவருடைய தண்டு முழுவதுமாக எழுந்து நின்று வேஷ்ட்டியிலிருந்து வெளியே வரத்துடித்தது.
"அப்படி வாங்க வழிக்கு..." அவள் களிப்புடன் சிரித்துக்கொண்டு அவருடைய பனியனை கழட்டி எறிந்தாள்.
"வசு, உன் ரவிக்கையை கொஞ்சம் அவுருடி” சொல்லியபடியே வசந்தியின் பாவாடையை அவள் தொடைகளுக்கு மேல் தூக்தி, தன் இருகைகளாலும் அவள் குண்டியை தடவ ஆரம்பித்தார்.
"நீங்க கடிச்சதை நீங்களே சப்பிவிடுங்க" அவள் தன் ரவிக்கையை அவிழ்த்து தன் இடது முலையை அவர் வாயில் திணித்தாள்.
மாணிக்கம், தன் வாயில் திணிக்கப்பட்ட முலையை முழுவதுமாக தன் நாக்கால் எச்சில்படுத்தி அதன் காம்பை உதடுகளால் 'ப்ப்ஸ்...' என்ற சத்தத்துடன் உறிய ஆரம்பித்தார். அவருடைய மறு கை அவளின் வலது முலையை கசக்கத் தொடங்கியது.
வசந்தி உடல் சிலிர்த்து நெளிய ஆரம்பித்தாள். நெளிந்தவள் தன் பாவாடை முடிச்சை இழுக்க அவிழ்ந்த பாவாடை, கால் வழியாக தரையில் நழுவியது. அவளுடைய பெண்மையின் வாசம் அவரது மூக்கைத் துளைத்தது.
வசந்தி வேஷ்ட்டியினுள் நட்டுக்கொண்டிருந்த அவருடைய தடியை தன் வலது கையால் இறுகப்பற்றி மேலும் கீழுமாக உருவத் தொடங்கினாள்.
"வசும்மா நீ ஆட்டத்துக்கு தயாராடி கண்ணு?" மாணிக்கம் தன் மனைவியின் காது மடலை வருடிக்கொண்டே அவளின் காதில் முனதினார்.
"இன்னும் இல்லங்க, கொஞ்சம் பொறுங்க" சொல்லிக்கொண்டே வசந்தி தன் ரவிக்கையை முழுவதுமாக கழட்டித் தரையில் வீசினாள். தன் கணவனை தன்னை நோக்தி இழுத்த அவள், தன் உதடுகளை ஈரப்படுத்திக் கொண்டு அவர் உதடுகளில் மெண்மையாக முத்தமிட்டாள். முத்தமிட்ட அவர் முகத்தை தன் மார்பில் வைத்து அழுத்தி, அவர் கட்டியிருந்த வேஷ்ட்டியை உருவி எறிந்து, அவர் தடியை தன் கையால் பிடித்து அதன் மொட்டை அழுத்தி பிசைந்தாள்.
"எத்தனை தரம் சொல்லறேன் உங்களுக்கு, இந்த வேஷ்ட்டியை கட்டிக்கிட்டு என்னை கட்டிப்பிடிக்காதீங்கன்னு"
"ஏம்மா... என்ன சொல்லற.. இதுக்கு ஏன் கோபப்படறே?” வசந்தியின் பின்னழகின் பிளவில் தன் விரலால் விளையாடத் தொடங்கிய அவர் புரியாமல் வினவினார்.
"உங்களுக்கு எதுவும் ஒரு தரம் சொன்னா புரியாது. வெள்ளைத் துணியில நீங்க போடற ஆட்டத்துனால ஏதாவது கரை, கிரை பட்டு, அதை உங்க மருமக பார்த்து சிரிச்சி என் மானம் போகணுமா?" அவள் தன் முலை காம்பை அவர் உதடுகளில் தேய்த்துக்கொண்டே, பொய்க் கோபம் காட்டினாள்.
"சரிடி... புரிஞ்சுது" கனத்து, விடைத்து, நிமிர்ந்த்திருந்த அவள் திராட்ச்சையை சப்பிய அனுபவசாலிக்கு நன்றாகத் தெரியும், அவளுடன் வாதட இதுவல்ல நேரமென்று...
"என்னங்க, நான் படுத்துக்கட்டுமா?" வசந்தி கண்கள் சொருகி, இமைகள் மூடி, அவள் பரவச நிலையில் இருந்தாள். மாணிக்கத்திற்கு அவள் சொல்ல வந்தது என்னவென்று நன்கு புரிந்ததது. முன்னெல்லாம் வசந்தியின் முலைகளை லேசாக உரசினாலே போதும், அவள் மார்பை அவர் மெதுவாக வருடினாலே போதும், முத்தம் ஒன்றை அவள் முலைகளில் பதித்தாலே போதும், அவள் பெண்மை சுரக்க ஆரம்பித்து விடும்... அவள் அவயவங்கள் சூடாதி, அந்தரங்கம் ஈரமாதி, வெகு விரைவில் புணர்ச்சிக்கு சரியென்பாள்.
ஒரு பேரிளம் பெண்ணை புணர்ந்து அவளை முழுவதுமாக திருப்திபடுத்துவதென்பது எளிய காரியமல்ல. அவளின் தேக வீணையை மெல்ல மெல்லத்தான் மீட்டு, சுதி சேர்க்க வேண்டும். முழுவதுமாக சுதி சேர்ந்த கருவியில்தான் நாதம் உண்டாதி, சுகமான சங்கதத்தை கேட்க்க முடியும்.
மாணிக்கம் அவளின் இன்னும் தளராத, பருத்த மார்பு கனிகளை மாற்றி மாற்றி மெதுவாக சப்பி, தன் வலது கையால் அவளது அந்தரங்கத்தை தடவத்தொடங்கி, பின் தன் ஒரு விரலை எச்சில்படுத்திக்கொண்டு அவள் பெண்மையின் பிளவை மெதுவாக உழ ஆரம்பித்தார்.
"அப்பாடி... ம்ம்ம்.. என் குட்டியைத் கொஞ்சம் தடவுங்களேன்" வசந்தி அவர் விரலை பிடித்து தன் மதன மொட்டின் மேல் வைத்து அழுத்தினாள். துணி அவுரும் வரை தான் அவள் அடக்க ஓடுக்கமான குடும்ப குத்துவிளக்கு. படி தாண்டிய பின் படுக்கை அறையில் அவள் ஒரு பாயும் பெண் புலி.
குட்டி என்பது அவளின் பெண்மை மொட்டுக்கு அவர்களுக்குள் புழக்கத்தில் இருக்கும் அந்தரங்கச்சொல்!
மாணிக்கம் மெண்மையாக அவளின் வீங்கியிருந்த பருப்பை தன் ஈர விரலால் சுற்றி சுற்றித் தேய்த்தார். வசந்தியின் அந்தரங்கம் மெதுவாக இளகியது.
"வசு... இப்ப படுத்துக்கோடி" மாணிக்கம் திறங்கி திடந்த தன் மனைவியை இதமாகப் பார்த்து, அவளை கட்டிலில் கிடத்தி, அவளின் கொழுத்த பின்மேடுகளைத் தூக்தி அவைகளின் கீழ் ஒரு தலையணையை வைத்தார்.
"ஏற்பாடெல்லாம் தடபுடலாக இருக்கு" வசந்தி கிண்டலாக சிரித்தாள்.
வசந்தியின் மார்புகள் விம்மி புடைத்திருந்தன. வசந்தியின் தங்கத் தாலிக்கொடி, அவளின் விம்மிய இரு முலைகளின் ஊடே மின்னலடித்து கிடந்தது. அவளின், அடி வாழையை ஒத்த வழவழப்பான தொடைகள், அறையின் கண்ணுக்கு இதமான இரவு விளக்கு வெளிச்சத்தில் பளபளத்தன. பிறந்த குழந்தை போல் தன் கை கால்களை விரித்து துடிப்புடன் கட்டிலில் கிடந்த தன் ஆசை மனைவியை கண்ட மாணிக்கத்தின் உடல் சூடாதி அவரது தடி, அவளது பெண்மையில் தடியடி நடத்த தயாரானது.
"பின்ன என்ன... செய்யறதை எப்பவும் ஒழுங்கா செய்யணும்" சொல்லிக்கொண்டே மாணிக்கம், தன் மனைவியின் தாலியோடு சேர்த்து அவள் முலைகளை முத்தமிட்டார். முத்தமிட்டவாறே, தீழிறங்கி அவள் தொப்புளை தன் நாக்கால் நக்கி சுவைத்தபோது, அவள் காமவாசலில், ஈரம் கொப்பளித்தது.
வசந்தி உடல் சிலிர்க்க தன் தொடைகளை விரித்து, மாணிக்கத்தின் முகத்தை தன் பரந்து விரிந்திருந்த யோனியின் மேல் அழுத்தினாள். பெண்மையின் பிரத்யேகமான வாசத்தில் திக்குமுக்காடிய மாணிக்கம், அங்கே சுருண்டு புல்வெளியாய் விளைந்திருந்த கருமை நிற முடிகளை தன் விரல்களால் பிரித்து விலக்கி, அவளின் பெண்மையை அழுத்தமாக முத்தமிட்டார்.
வசந்தி, "ம்ம்மா..." என முனகியவாறே அவர் உதடுகளின் அழுத்ததால் நசுங்கிய தனது பெண்மையின் ஈரமான மேலுதடுகளை தனது இடுப்பை தூக்தி, அவர் முகத்தில் மேலும் தேய்க்க, மாணிக்கம் தன் கைகளை அவள் புட்டங்களின் கீழ் கொடுத்து அவைகளை சற்றே உயர்த்தி, தன் நாவால் அவளின் காமப்பருப்பை வருடினார்.
"ம்ம்ம்ம்ம்" வசந்தியின் தேகம் மின்சாரம் பாய்ந்தது போல நடுங்கியது. அவள் தன் தொடைகளை வலுவாக இறுக்கிக் கொண்டாள்.
மாணிக்கம் வசந்தியின் பெண்மை பிளவை தன் தடித்த ஈரமான நாக்கால் நக்தியதால், அவள் முனகிக்கொண்டே தனது இடுப்பை மேலும் கீழுமாக, அவர் நாக்கின் இயக்கத்துக்கு இசைவாக அசைத்தாள். மாணிக்கத்தின் ஈர நாக்கு அளித்த சுகத்தில் தன் நிலை மறந்து லயித்தாள். அவள் யோனியில் சுரக்கத் தொடங்கிய மதன நீரைச் சுவைத்த மாணிக்கம் தனது நக்கும் வேகத்தை அதிகமாக்தினார்.
நீர் சுரந்து சொத சொதவென்றிருந்த அவள் சாமனத்தை ருசித்து கொண்டிருந்த மாணிக்கத்தின் உதடுகளும், நாக்கும், சுத்தமாக நனைந்திருக்க, அவர் தன் நாக்கை அவளின் ரோஜா நிற பிளவுக்குள் வேகமாக சொருதினார்.
"எம்மா... அய்யோ... அம்ம்மா" என வசந்தி தன் துணைவனின் முகத்தை தன் அந்தரங்கத்தில் அழுத்தி கூச்சலிட்டு தன் உச்சத்தை எட்டினாள். உச்சத்தை கொடுத்த அவளின் உப்பிய ஆப்பம், தன்னுள்ளிருந்த மதன நீரை மேலும் மேலும் வெள்ளமாக வெளிவிட்டு அவரது முகத்தை நனைத்தது.
"வாங்க, சீக்திரமா உங்க பையனை உள்ள அனுப்புங்க” உச்சத்தை எட்டிய வசந்தி, அவ்வுச்சத்தின் வேகம் தணிவதற்கு முன் தன் கணவனின் திண்மையை தன்னுள் வாங்கிக் கொள்ள விரும்பினாள்.
கட்டிலில் கிடந்தவள் சட்டென எழுந்து அவர் இடுப்பை தன் பக்கமாக இழுத்து, தன் முகத்துக்கு முன், உருண்டு, திரண்டு படமெடுத்திருந்த கரும் பாம்பை தன் கையால் பிடித்து, அதன் மேல் தோலை பின்னுக்குத் தள்ளி, வேகமாக ஒரு முறை உருவி, தன் வாயில் திணித்து, தன் நாக்கால் அழுத்தி சப்பினாள்.
"என்னடி இவ்வளவு அவசரமா உனக்கு” முனகிய மாணிக்கம் தனது கருமை நிற கண்ணணை அவள் வாயில் ஆட்டி நன்றாக நனைத்துக்கொண்டார்.
"என்ன பண்ணறீங்க, அவனை உள்ள விடுங்கன்னா.... ஸ்ஸ்ஸ்” பிதற்றிய வசந்தியை மீண்டும் கட்டிலில் தள்ளி, அவள் எச்சிலில் நனைந்து மின்னும் தனது பருத்த தண்டை, அவளது காமதுவாரத்தின் வாயிலில் வைத்து மேலும் கீழுமாக ஒருமுறை தேய்த்தார்.
அதற்கு மேல் பொறுக்க முடியாத வசந்தி, அவரது ஆண்மையை தன் வலது கையால் பிடித்து, ஒரு முறை அழுத்தி உருவி, அதன் மேல் தோலை பின்னுக்குத் தள்ளி, தன் அந்தரங்கத்தில் விட்டுக்கொண்டு அவரது இடுப்பை வேகமாக இழுத்தாள். அதே சமயத்தில் மாணிக்கம் தன் முழு உடம்பின் வலுவையும் தன் இடுப்பில் குவித்து, தன் பருத்த உறுப்பை அவளுள் செலுத்தினார். எப்போ எப்போவென காத்துக்திடந்த அவருடைய பையனும் வெது வெதுப்பாக நீர் சுரந்திருந்த அவள் பெண்மையின் அடிவரை சென்று முட்டிய முட்டலில், "ப்ப்ப்பா... ம்ம்ம்மா..." என்று அவளுடைய துடிக்கும் அதரங்களில் இருந்து முனகல் கிளம்பியது.
முனகிய வசந்திஅவருடைய பருத்த திண்மையான கடப்பாரை போல் இறுதிக் திடந்த தடியை முழுவதுமாக தன்னுள் வாங்கிக்கொண்டு தன் புழையை உள்ளுக்குள் சுருக்கியபடி தன் இடுப்பை நகர்த்தினாள். மாணிக்கம் தன்னுறுப்பை மெதுவாக அரை அங்குலம் வெளியே உருவி மறுபடியும் வேகமாக உள் நோக்தி குத்தினார்.
"ம்ம்ம்... அம்ம்மா... அப்படித்தான்... குத்துங்க... எத்தனை நாள் ஆச்சு... என் ராஜா... வாடா என் முரட்டு காளையே... என்னை குத்திக் திழிடா... என்னை குத்திக் கொல்லுடாக் கண்ணு.." எனக்கொஞ்சினாள். அவளின் சுகமான உளறல்கள் மாணிக்கத்தை மேலும் திளர்ந்த்தெழ வைத்தது.
"என்ன வேணும் என் ராஜாத்திக்கு, சொல்லும்மா" அவரும் அவளுக்கு ஈடாக பேசிக் கொண்டே, மேலும் கீழுமாக தன் ஆயுதத்தால் பலம் கொண்ட மட்டும் குத்தினார்.
"நல்ல்லா இருக்குங்க.... குத்துங்க... நல்லா வேகமா குத்துங்க" அவள் தன் இடுப்பை மேல் நோக்தித் தூக்கிக்காட்டினாள்.
"சரிடி... ராஜாத்தி... ஒரு முத்தம் குடுடி" ஏற்கனவே ஒரு முறை உச்சத்தை அனுபவித்ததின் காரணமாக பொலிவுடன் பளிச்சென்றிருந்த வசந்தியின் முகம் அவருக்கு வெறியேற்றியது. அவளுள் வெகு வேகமாக இயங்கிக்கொண்டுருந்த மாணிக்கம், அவள் மேல் கொடி போல படர்ந்து, அவள் கழுத்தில் முத்தமிட்டார்.
வசந்தி தன் கைகளால் அவரை ஆரத்தழுவி அவர் வாயைக் கவ்வி, மாணிக்கத்தின் உதடுகளை தன் எச்சில் படிந்த இதழ்களால் மிருதுவாக சுவைத்தாள். அதே சமயத்தில் தன் உப்பிய யோனியின் சுவர்களை இறுக்கி, தன் அந்தரங்கத்தின்னுள்ளிருந்த அவரது ஆண்மையையும் துடிக்கவைத்தாள்.
மாணிக்கத்தின் உடல் ஒரு தடவை சிலிர்த்து அடங்கியது. அவருடைய குத்தும் வேகம் அதிகமாகி, "ங்ங்ங்ங்.." என்று முனகிக்கொண்டே தன் உறுப்பை முழுவதுமாக வெளியே இழுத்து "சப்ப்” என்ற சத்ததுடன் அவளுள் நுழைந்தார். அவருடைய ஆண்மை அவளின் கருப்பை வாயில் வரை சென்று முட்டித் துடித்தது.
முகம், கழுத்து, மார்பகங்கள் மற்றும் அடிவயிறு என அவள் அங்கங்கள் அனைத்தும் சிவந்து, மீண்டும் தன் உச்சத்தை நெருங்கிக் கொண்டுருந்த வசந்தி தன் இடுப்பை வேக வேகமாக அசைத்தாள். அந்த உரசலில், அவள் பெண்மையின் தகிக்கும் சூட்டில் அவள் பெண்மையுள் துடித்துக்கொண்டிருந்த மாணிக்கத்தின் ஆண்மை வெடித்து விந்தை பீச்சியடித்தது.
தன் நிலை குலைந்த மாணிக்கம் மெதுவாக அவள் மீது மெல்ல சரிந்தார். சரிந்தவரை வசந்தி தன் மார்புடன் சேர்த்தணைத்துக் கொண்டாள். அணைத்தவளின் கழுத்தில் மாணிக்கம் முகம் புதைத்து தன் நுனி நாவால், வேர்வையில் நனைந்திருந்த அவளை நக்கினார். அவர் ஆண்மை அவள் புழையில் இருந்து மெல்ல மெல்ல தன் விரைப்பை இழந்து வெளிவந்த தருணத்தில், மறுமுறை உச்சத்தை தொட்ட வசந்தி, தன் உடல் துடிக்க அவரின் முகத்தை நிமிர்த்தி, ஆசையுடன் முத்தமிட்டு, அவரை இறுக்கியணைத்துக்கொண்டாள்...
"என் புருஷன் இன்னும் துள்ளற கன்னுகுட்டிதான்... சந்தேகமேயில்லை... ஒரு வயசுபையனை போலத்தான் நீங்க ஆட்டம் போடறீங்க... நீங்க கிழவனில்லீங்க... நான் ரொம்ப சந்தோஷமா இருக்கேங்க... தேங்க்யூ..." மெல்ல அவர் காதில் முனகினாள். தன் இச்சை பூர்த்தியடைந்த மனத்திருப்தியுடன் வியர்வையில் குளித்திருந்த தன் கணவனை மீண்டும் ஒரு முறை இறுகத்தழுவி அவர் இதழ்களை கவ்விக்கொண்டாள்.
தொடரும்...
அற்புதம்
ReplyDelete