"திவ்யா வயசுக்கு வந்த ஜாதகம் கணிக்கும்போது அவளுக்கு ரெண்டு தாலி தோஷம் இருக்குனு சொன்னேனே அந்த தோஷம் கழிச்சாச்சா?"
"இல்லை, இவ கல்யாணம் ஆகி ஒரு வருஷத்துல கழிக்கணும்னு சொன்னீங்க, எங்க?…" பெருமூச்சி விட்டபடி செண்பகம் தொடர்ந்தாள்.
"இவ கல்யாணம் ஆனதும் சாந்தி வீட்ட விட்டு ஓடிட்டா. அந்த கவலையில திவ்யா அப்பா போய் சேந்துட்டாரு. ஹரிஷும் அடுத்த வருஷமே பொறந்துட்டன். ஹரிஷ் பொறந்ததும் கோதண்டத்துக்கு நல்ல வியாபாரம் விருத்தி ஆச்சி, அப்படி இப்படின்னு, அப்படியே காலம் போய்டிச்சி ஜோசியரே. இன்னும் கழிக்கல அதனால ஏதும் பிரச்சனையா?" பயந்தபடி கேட்டாள் செண்பகம்.
"அதனால பெருசா பிரச்சனையை இல்லம்மா. ஆனா அந்த தோஷம் இன்னும் இருக்கு. குழந்தை பொறக்கரதுக்குள்ள அத கழிச்சிடுங்க. இந்த ஆடி மாசத்துக்குள களிச்சிடீங்கன்னா ரொம்ப நல்லது. ஏன்னா கோதண்டம் ஜாதகத்துல ஒரு கண்டம் இருக்கு. எனக்கு என்னவோ எல்லாமே சேந்து வர மாதிரி தோணுது. அதனால தோஷத்த சீக்கிரம் கழிச்சிடுங்க, அப்புறம் குழந்தை புறக்குற வரை கோதண்டம் வெளி ஊரு எங்கயும் போக வேண்டாம். குழந்தை உருவான நேரத்துல குழந்தைக்கு தன்னை பெத்த அப்பாவ பாக்குற பாக்கியம் கம்மியா இருக்கு. அதான் சொன்னேன்"
ஜோசியர் சொல்லி முடித்ததும் வீடே அமைதியானது. ஹரிஷ், செண்பகம், திவ்யா, கோதண்டம் எல்லாருடைய மனதும் கனமானது.
நீண்ட நேரத்தக்கு பின் செண்பகம் தான் பேசினாள்.
"தோஷம் கழிச்சிட்டா கண்டம் பெருசா இருக்காதுல ஜோசியரே."
"தோஷமும், கண்டமும் சேந்து வரதால தான் நான் பயந்தேன் மத்தபடி கண்டம் ஒன்னும் பெருசா இல்ல. நீங்க அம்பாள் கோயிலுக்கு போய் தாலிய பிரிச்சி மறுபடியும் கோதண்டத்த கட்ட சொல்லுங்க, போறப்போ என்கிட்ட சொல்லுங்க ஒரு ஐயர் போன் நம்பர் சொல்றேன் அவர்கிட்ட போய் சொன்னீங்கன்னா அவர் எல்லா பரிகாரமும் சொல்லி கொடுத்திடுவாறு. நீங்க எல்லாத்தையும் கையோட முடிச்சிட்டு வந்திடலாம்"
ஜோசியர் என்னதான் ஆறுதாலாக பேசினாலும் வீட்டில் ஒரு இருக்கமே நிலவியது. அந்த இறுக்கத்தை கோதண்டம் தான் கலைத்தார்.
"சரி சரி அதான் ஒன்னும் இல்லைன்னு சொல்லிடாருள்ள அப்புறம் ஏன் சோகமா இருக்கீங்க. ஆடி மாசம் வர இன்னும் ரெண்டு மாசம் இருக்கு. வந்ததும் கோயிலுக்கு போய் அவர் சொன்ன மாறி பண்ணிட்டு வந்திடலாம். அதுக்காக இப்படியே இருப்பீங்களா? அந்த ஆளுக்கு அறிவே இல்ல, எத சொல்லணும் எத சொல்ல கூடாதுன்னே தெரியாது, வா திவ்யா வந்து சாப்பாடு வை, கடைல நெறைய வேலை இருக்கு. இன்னைக்கு நைட் நேரம் கழிச்சி தான் வருவேன்…" சொல்லிக்கொண்டே கோதண்டம் சமையல் அறைக்குள் போக, பின்னாடியே கண்ணை கசக்கி கொண்டு திவ்யா அவருக்கு சாப்பாடு போட போனாள்.
ஓரிரண்டு நாட்களில் அனைவரும் பழைய நிலைக்கு வந்தனர். ஹரிஷ் பள்ளிக்கு செல்வது, கோதண்டம் வியாபாரம் என்று அனைவரும் தங்களது தினசரி வேலைகளை கவனிக்க ஆரம்பித்தனர். பழையபடி குறும்பும் கேலியும் அப்போ அப்போ நடந்தது.
செண்பகம் பாட்டி ஹரிஷை சீண்டுவதிலேயே குறியாக இருந்தாள். இப்பொழுது எல்லாம் அவள் ஹரிஷ் கூடயே குளிக்க ஆரம்பித்தாள். ஹரிஷ் குளிக்க வரவில்லை என்றாலும் அவள் குளிக்க போகும்போது ஹரிஷ் வீட்டில் இருந்தால் அவன் முன்னாடியே சேலையை அவுத்து போட்டு, ஜாக்கெட் ஹூக்குகளை கலத்தி திறந்து போட்டுக்கொண்டு தன் முலைகளை ஆட்டிக்கொண்டு ஹரிஷிர்க்கு தரிசனம் கொடுத்து விட்டுதான் குளிக்க போவாள்.
ஹரிஷிர்க்கு செண்பகத்தின் பெரிய பப்பாளி சைஸ் மைதா மாவு முலைகளை பார்க்க பார்க்க ஆசையாகவும் இருந்தது. அதே நேரத்தில் அடக்க முடியாத மூடையும் கிளப்பி விட்டது. இதையெல்லாம் திவ்யா அம்மா கவனிக்காமல் இல்லை. வயசு கோளறு என்று விட்டு விடுவாள். ஹரிஷிர்க்கு இன்னும் செண்பகத்தின் புண்டை தரிசனம் மட்டும் கிடைக்க வில்லை.
அன்று ஞாயிற்று கிழமை, ஹரிஷ் வீட்டு ஹாலில் உக்காந்து பேப்பர் படித்துக்கொண்டிருந்தான். திவ்யா அம்மா காலையிலேயே உணவு சமைக்கும் அவசரத்தில் இருந்தாள். செண்பகம் எப்பொழுதும் போல் ஜாக்கெட்டை திறந்து போட்டுக் கொண்டு குளிக்க சென்றாள். குளித்து முடித்து திரும்பி வரும்போது வெறும் பாவாடையை முலை வரை ஏத்தி கட்டிக்கொண்டு வந்தாள். வந்தவள் நேராக ஹரிஷ் எதிரில் வந்து நின்றாள். பெரிய முலைகள் பாவாடையை தூக்கி கொண்டு நின்றதால் பாவாடை நன்றாக மேலே ஏறி போய் இருந்தது. அவளுடைய தொடைகள் சேரும் இடம் நன்றாகவே தெரிந்தது.
ஹரிஷ் தரையில் உக்காந்திருந்ததால் அவளுடைய புண்டை முடிகள் ஹரிஷிற்கு நான்றாகவே தெரிந்தது. அதை பார்த்ததும் ஹரிஷால் பேப்ப்பரில் கவனம் செலுத்த முடியவில்லை. வேறு ஏதும் தெரியாதா என்று அவன் கண்கள் அங்கேயே அலைந்தன.
செண்பகம் தலையில் கட்டி இருந்த துண்டை அவுத்து தலையை துவட்ட கையை தலைக்கு மேலே தூக்கினாள். அப்போது அவள் முலைகள் மேலே தூக்க அதில் கட்டி இருந்த பாவாடையும் மேல தூக்கியது. இப்பொது ஹரிஷிர்க்கு பாட்டியோட கூதி மேடு வரை அப்பட்டமாக தெரிந்தது.
முதல் முதலாக ஒரு கூதியை இவ்வளவு பக்கத்தில் பார்த்தது அவனை திக்கு முக்காட வைத்தது. உடம்பில் உஷ்ணம் ஏறியது. பாட்டி நின்று கொண்டு இருந்ததால் கூதி பிளவு அவனுக்கு இன்னும் தெரியவில்லை. அவளை உக்கார சொல்லி காலை விரிக்கவா சொல்ல முடியும்.
அப்போது செண்பகம் தன் முடியை முன்னாடி இழுத்து போட்டுக்கொண்டு குனிந்து முடியை துண்டால் உதறி துவட்டினாள். அவள் முடியில் இருந்த ஈரம் ஹரிஷ் மேலும் அவன் படித்து கொண்டிருந்த பேப்பர் மேலும் தெரித்தது. ஹரிஸ் அவள் முடிகளின் வழியே பார்வையை ஓட விட்டான். பாவாடை நாடா ஓட்டை வழியா பாட்டியோட வெண்ணை முலைகள் என்னை பார் என்று காட்டிகொண்டிருந்தது.
மீண்டும் செண்பகம் முடியை உதற ஹரிஷ் மேலே நெறைய தண்ணீர் தெளித்தன. அதை பார்த்த செண்பகம் "ஐயோ, பேராண்டி மேல எல்லாம் தண்ணி தெரிச்சிட்டேனா, பேப்பர் எல்லாம் நனஞ்சிடிச்சே. அந்த பக்கம் திரும்பி துவட்டிக்குறேன்…" என்று சொல்லிக்கொண்டே ஹரிஷிர்க்கு தன் குண்டியை காட்டிக்கொண்டு குனிந்து முடியை முன்னாடி போட்டுக்கொண்டு துவட்ட ஆரம்பித்தாள். அப்போது பாவாடை நன்றாக மேலே ஏறி அவள் பானை குண்டிகளை ஹரிஷிர்க்கு நன்றாகவே காண்பித்தாள்.
ஹரிஷிர்க்கு பலான புத்தகத்தில் குண்டியை காண்பித்துக்கொண்டு ஓக்க வாடா என்று அழைக்கும் அழகிகளின் குண்டியை விட பாட்டியின் குண்டி பெரிதாக அழகாக இருந்தது.
ஹரிஷ் தரையில் உக்காந்து இருந்ததால், குண்டிகளுக்கு அடியில் அவளின் தொடைகளுக்கு இடையில் இருந்த புண்டை இதழ்களை முடிகளோடு பார்க்க முடிந்தது. அப்படியே எழுந்து நின்று ட்ரவுசரை கலத்தி போட்டு தன் பூலை பாட்டி கூதியில் விட வேண்டும் என்று அவன் உடல் தவித்தது.
அவன் இன்னும் குனிந்து பாட்டியோட புண்டையை பார்க்க எத்தனிக்கும் போது திவ்யா அம்மா அடுப்படியில் இருந்து வெளியே வந்தாள். தன் தாயும் மகனும் இருக்கும் நிலையை பார்த்து புன்னகைத்துக்கொண்டாள்.
"அம்மா என்னம்மா நீ அவன் முன்னாடி இப்படி எல்லாத்தையும் காட்டிட்டு நிக்குற" என்று சொல்லிக்கொண்டே தன் கையில் இருந்த காய்கறி தட்டையும் அருவாமனையையும் தரையில் வைத்தாள்.
"எப்படி காமிச்சிட்டு நின்னாலும் உன் பையன் இடிச்ச வச்ச கொழுக்கட்டை மாறித்தானே உக்காந்துட்டு இருக்கான்" கிண்டல் செய்தாள் செண்பகம்.
"உனக்கு அவன கிண்டல் பண்ணலன்னா தூக்கம் வராதே, சீக்கிரம் துவட்டிட்டு வந்து இந்த காய்ய எல்லாம் நறுக்கி கொடும்மா"
"இருடி வரேன்" என்று சொல்லிக்கொண்டே தலையில் முடியோடு சேர்த்து துண்டை கட்டினாள். பாவாடையை முலை வரை கட்டியபடி அப்படியே தரையில் உக்காந்து கொண்டாள். பாவாடை நன்றாக மேலே ஏற அவள் வெறும் குண்டியில் தான் தரையில் அமர்ந்தாள். அருவாமனையை ஒரு காலுக்கு இடையில் வைத்து இன்னொரு காலை விரித்தது போல் முட்டியை மடக்கி அமர்ந்தாள். அவள் பாவாடை இப்போது இடுப்பில் சென்று மடங்கிக்கொண்டது.
ஹரிஷிர்க்கு அவன் தவம் கிடந்த பாட்டியின் கூதி பிளவு தரிசனம் இப்போது நன்றாகவே கிடைத்தது. அதோடு அவள் முட்டி அவள் முலைகளை முட்டி பாவடைக்கு வெளியே தள்ளியது. இதை பார்க்க பார்க்க ஹரிஷால் தாங்க முடியவில்லை. என்னதான் பாட்டி நன்றாக கிண்டல் பண்ணி பேசினாலும் அவளை அப்படியே இழுத்து போட்டா ஒக்க முடியும். எதாவது ஏடாகூடமாக செய்து விட கூடாதே என்ற பயமும் ஹரிஷை தயங்க வைத்தது.
உடனே தன் அறைக்கு ஓடினான். அவன் பூலு ‘போதும் என்ன விட்டுடு' என்று கதறி அழும் வரை மூன்று நான்கு முறை கை அடித்து கஞ்சியை கக்க வைத்தான். இப்போதைக்கு எழுந்திருக்கவே முடியாது என்று அவன் பூலு அடம் பிடிக்க அப்படியே பூலோடு சேந்து அவனும் தூங்கிப்போனான்.
இப்படியே இரண்டு மூன்று மாதங்கள் ஓட, திவ்யா அம்மாவோட வயிறு வெளியே தள்ள ஆரம்பித்தது. திவ்யா அம்மா உடல் தங்க முலாம் பூசியது போல் மினுமினுத்தது. ஐந்து மாத கருவை சுமக்கிறாள் அல்லவா. இப்போதெல்லாம் பாவாடையை கட்டும்போது வயிற்றில் இறுக்கமாக கட்டி விட கூடாது என்று வயிறு உப்பல் முடியும் இடத்தில் தொப்புளை விட நான்கு இன்ச் நன்றாக கீழ தள்ளி கட்ட ஆரம்பித்தாள். ஹரிஷிர்க்கு பாட்டி கிண்டல் பண்ணி படுத்துகிறாள் என்றால் திவ்யா அம்மா இப்படி காண்பித்து அவன் சூட்டை கிளப்பினாள்.
அன்று ஹரிஷ் பள்ளிக்கூடத்தில் இருந்த போது அந்த செய்தி வந்தது. கோதண்டம் அக்சிட்டேன்டில் இறந்து விட்டார்..!
புத்தகங்களை தூக்கி கொண்டு வீட்டுக்கு ஓடினான் ஹரிஷ். வீட்டில் திவ்யா அம்மா, செண்பகம் பாட்டி, இன்னும் சில சொந்தக்கார பெண்கள் எல்லாம் கோதண்டம் உடல் பக்கத்தில் உக்காந்து கதறி கதறி அழுதுக்கொண்டிருந்தார்கள். இவனை பார்த்ததும் இன்னும் அழுக்குரல் அதிகமானது. ஹரிஷ் இதை கொஞ்சமும் எதிர் பார்க்கவில்லை. எதோ தங்கள் குடும்பத்தின் ஆணி வேர் அறுந்தது போல இருந்தது.
அன்று மாலை சாந்தி தன் மகன் விஷ்வாவையும் மகள் காயத்ரியையும் அழைத்துக்கொண்டு வந்தாள்.
அன்று மாலையே ஹரிஷ் தன் அப்பாவிற்கு இறுதி சடங்குகளை செய்து முடித்தான். எல்லோரும் அழுது அழுது பின் வீடே அமைதியானது. தூரத்து சொந்தக்காரர்கள் எல்லாம் ஒவ்வொருவராக கிளம்ப. நெருங்கின சொந்தம் மட்டும் வீட்டில் இருந்தது.
"சரிம்மா ஆனது ஆயிடிச்சி. இனி என்ன அழுதாலும் கோதண்டம் திரும்ப வரமாட்டான். வயித்து புள்ளக்காரிய ரொம்ப அழ வைக்காதீங்க. ஆக வேண்டிய வேலைய பாருங்க. இனி எல்லாம் உங்களுக்கு ஹரிஷ் தான். ஒருத்தருக்கொருத்தர் ஆறுதலா இருந்துக்க வேண்டியதுதான்" ஒரு பெரியவர் மௌனத்தை கலைத்தார்.
ஹரிஷ் எல்லா சடங்குகளையும் முடித்து விட்டு வீட்டிருக்கு வரும்போது வீடே மாறி இருந்தது. இன்று காலை தான் பள்ளிக்கு செல்லும்போது கலர் டிவி போல் காட்சி அளித்த வீடு இப்பொழுது ப்ளாக் & ஒய்ட் டிவி போல் மாறி இருந்தது. வீடு மட்டும் அல்ல திவ்யா அம்மாவும் அப்படித்தான் இருந்தாள். காலையில் உடுத்தி இருந்த மஞ்சள் நிற சேலை இப்பொழுது வெள்ளை நிறமாகி இருந்தது. ஹாலில் ஒரு பக்கத்தில் திவ்யா அம்மா உக்காந்திருந்தாள். வலது பக்கத்தில் செண்பகம் பாட்டியும் இடது பக்கத்தில் சாந்தி சித்தியும் உக்காந்திருந்தார்கள். சித்திக்கு பக்கத்தில் காயத்ரி அழுத முகத்தோடு அமர்ந்திருந்தாள். விஷ்வா வீட்டு திண்ணையில் உக்காந்திருந்தான். எல்லாம் ஒரே நாளில் மாறி போனது.
ஹரிஷ் தான் முதலில் பேசினான்,
"அம்மா இந்த வெள்ளை சேலை கட்டாதம்மா."
திடீர் என்று அவன் இப்படி கூறியது எல்லோர் கவனத்தையும் அவன் பக்கம் திருப்பியது. அவன் குரலில் இது நாள் வரை இல்லாத தோரணை இருந்தது. எதோ ஆர்டர் போடுவது போல் இருந்தது அவன் குரல்.
செண்பகம் தான் பதில் சொன்னாள்,
"அப்பா காரியம் முடியிற வரைக்கும் தான்டா அப்புறம் அம்மா வேற சேலை கட்டிப்பா."
"அதெல்லாம் வேண்டாம், இப்போவே மாத்து பாட்டி" கட்டளையிட்டான்.
"அது சரிதான், இனிமே வீட்டுக்கு ஆம்பள அவன்தானே, அவன் சொல்ற படி நடந்துக்கோங்க இல்லனா கோவம் வந்திட போகுது. வீட்டு ஆம்பலய கோவ படமா பார்த்துக்கோங்கம்மா" என்று ஒரு சொந்தக்கார பாட்டி கிண்டலடிக்க
கூடி இருந்த எல்லோரும் "அது சரிதான்" என்று சிரித்தனர்.
செண்பகம் தான் ஒரு முடிவு எடுத்தவளாய் எழுந்தாள். திவ்யாவை அழைத்துக்கொண்டு உள்ளறைக்கு சென்றாள். சாந்தியும் காயத்திரியும் பின்னாடியே போனார்கள்.
"இந்தாடி உன் பையன் சொல்ற மாதிரி சேலைய மாத்து"
"என்னம்மா அவரு காரியம் கூட முடியல அதுக்குள்ளே வெள்ளை சேலைய அவுக்க சொல்ற"
"இதோ பாரு திவ்யா, உன் புள்ளைக்கு நீ வெள்ளை சேலை கட்டுறது பிடிக்கல, சொந்தக்காரங்களே மாத்துன்னு சொல்லும்போது நீ என் சங்கட படுற. நீ வெள்ளை சேலையெல்லாம் கட்டக்கூடாது. வயித்து புள்ளக்காரி வேற, சேலை கட்டும்போது வயித்த பாத்துட்டு இதுக்கு அப்பன் இல்லையேன்னு நீயும் ஏங்கி போய்டக்கூடாது. கோதண்டம் இறந்துட்டான் இனிமே அவன் வர மாட்டான். அவன் இருக்கும்போது கூட வேலை வியாபாரம்னு தான் இருந்தான். அதனால இந்த வீட்டை பொருத்தவர இதுக்கு முன்னாடியும் நாம மூணு பேருதான் இனிமேலும் நாம மூணு பேருதான். இனிமே ஹரிஷ் சொல்ற படி நடந்துக்க பாரு. நமக்கு மட்டும் இல்ல, வயித்துல இருக்குற புள்ளைக்கும் இந்த வீட்டுல ஒரு ஆண் துணைன்னு சொன்னா அது இனிமே ஹரிஷ் தான். அதனால அவன் சொல்ற மாதிரி சேலைய மாத்து." அறிவுரை போல பேசி முடித்தாள் செண்பகம்.
"ஆமாக்கா அத்தானும் நீயும் எப்படியோ எனக்கு தெரியாது. ஹரிஷ் உன்ன சேலைய மாத்துன்னு சொன்ன விதத்திலேயே நான் புரிஞ்சிக்கிட்டேன் அவனுக்கு உன்னை இப்படி பார்க்குறதுக்கு புடிக்கல. இனிமே அவனுக்காக தான் நீ, சேலைய மாத்துக்கா" சாந்தியும் சப்போர்ட் பண்ணினாள்.
"சரி" என்று புன்னகையை சிந்திய வாறே சேலையை மாற்ற தொடங்கினாள் திவ்யா. 'ஆமா இனிமே ஹரிஷ் தான் எல்லாமே. அவன் தான் என்னோட சேந்து என் குழந்தையையும் வளக்க போறான். இனிமே வீட்டுக்கு ஆம்பள அவன்தான்’ என்று திவ்யா நினைத்ததும் மனதில் ஒரு ஆறுதல் பரவியது. அதோடு சேர்ந்து ஒரு குறுகுறுப்பும் உடலில் ஒட்டி கொண்டது.
கொஞ்ச நாளாக ஹரிஷ் தன்னை பார்க்கும் பார்வை மாறி இருப்பதை திவ்யா உணராமல் இல்லை. ஹரிஷ் செண்பகத்தை அப்பட்டமாக பார்ப்பதை திவ்யா நிறைய தடவை பார்த்திருந்தாலும் பெரிதாக கண்டுக்கொள்ள மாட்டாள். ஆனால் அந்த பார்வை திவ்யா கர்பமானதில் இருந்து அவள் மேல் அதிகமாக விழுவதை உணர்ந்திருந்தாள். காட்டினால் பையன் பார்க்கத்தானே செய்வான் என்று அதையும் கண்டுக்கொள்ளாமல் இருந்தாள். ஆனால் இன்று அவை எல்லாம் ஒருசேர வரும்போது திவ்யாவிற்கு உடல் சிலிர்த்தது. அவளையும் அறியாமல் அவள் கூதி சிறிது கசிந்தது.
செண்பகம் அவளை உலுக்கிய போது தான் சுதாரித்தாள் திவ்யா.
"என்னடி திவ்யா திவ்யான்னு கூப்பிடுறேன் என்ன யோசனை உனக்கு" செண்பகம் கேட்க,
"ஒன்னும் இல்லம்மா" என்று திவ்யா கூறினாலும் காலையில் இருந்து அழுது வீங்கியிருந்த அவள் முகம் இப்போது சிறிது மலர்ந்து சிவந்து இருந்தது.
"ஒரு வேலை ஹரிஷ் நினைப்பா இருக்கும்" சாந்தி உடனே கிண்டல் செய்தாள்.
"ச்சி என்ன பேசுற, அவன் என் பையன்" என்று சொன்னாலும் அதை சொல்லும்போது ஒரு புன்முறுவல் வெக்கத்தோடு உதிர்ந்தது.
"ம்ம்ம் பையன் தான்.. அதனால தான் அவன் சொன்னதும் சேலைய மாத்திருக்கியாக்கும், அவன பத்தி பேசினதும் அந்த நினைப்புலையே முந்தானையை இடுப்புலயும், இடுப்புல கட்டுறத முந்தானை இடத்துலயும் வச்சி கட்டுறியாக்கும்" சாந்தி மேலும் கிண்டல் செய்ய. அப்போது தான் சேலையை மாத்தி கட்டியிருப்பதை திவ்யா உணர்ந்தாள்.
சாந்தி கிண்டல் செய்ததற்கு மறுபேச்சி பேசாமல் வெக்கப்பட்டுக்கொண்டே சேலையை மறுபடியும் அவுத்து கட்டினாள் திவ்யா.
"பாரும்மா பதில் சொல்ல மட்டேன்குறா அப்போ ஹரிஷ் தானா மனசுல" என்று சாந்தி மீண்டும் கிண்டல் செய்ய,
"ச்சி ச்சி சும்மா இரேண்டி, அப்படி எல்லாம் ஒன்னும் இல்ல அவன் என் மகன்டி" பேச்சை முடிக்கும் விதமாக உறுதியாக சொல்வது போல் சொன்னாள்.
என்னதான் ஒன்றுமில்லை என்று வெளிக்காட்டினாலும் அவளால் அதன் பின் ஹரிஷிடம் பழைய படி அம்மாவாக பேச முடியவில்லை. எதோ அவன் தன்னை பார்க்கும்போதெல்லாம் தன் உடலை அங்குலம் அங்குலமாக ரசிப்பதாகவே அவளுக்கு தோன்றியது. அவள் உடல் அடிக்கடி சிலிர்த்தது. முன்பெல்லாம் அவன் பார்வையை கண்டுக்கொல்லாதவள், இப்பொழுதெல்லாம் அவன் பார்க்கும்போது ‘அவன் அதை பார்கிறான் அதை மறை’ என்று பெண்ணுக்கே உரிய நாணம் அவளை மறைக்க துண்டித்து.
அன்று இரவு, செண்பகம், சாந்தி, திவ்யா, காயத்ரி எல்லாரும் ஹாலில் படுத்துக்கொண்டனர். விஷ்வாவும் ஹரிஷும் உள்ரூமில் படுத்துக்கொண்டார்கள்.
மறுநாள் காலையிலேயே எல்லோருடைய மனதும் சகஜ நிலைக்கு வந்தது. சொந்தக்காரர்கள் அப்போ அப்போ வந்து போனார்கள். வேலையெல்லாம் முடிந்ததும் ஒவ்வொருவராக குளித்து முடித்தனர். திவ்யா குளித்துவிட்டு பாவடையை முலை வரை கட்டிக்கொண்டு வரும்போது விஷ்வா எதிரில் வந்தான். திவ்யாவை பார்த்ததும் ஒரு நிமிடம் சிலை ஆனான். முலையும் குண்டியும் அவள் கர்பமான வயிறும் அந்த பாவாடையில் உப்பலாக தெரிந்தது. பின் சுதாரித்து "அம்மா எங்க பெரிம்மா" என்றான்.
"குளிச்சிட்டு இருக்காடா என்ன வேணும் உனக்கு, என்கிட்டே கேளு"
"ஒண்ணுமில்ல பெரிம்மா அம்மாவ தான் பாக்கணும்"
"நீ சரியான அம்மா புள்ளைடா, அங்க பின்னாடி குளிச்சிட்டு இருக்கா போய் பாரு" என்று சொல்லிக்கொண்டே துணி மாற்ற சென்றாள் திவ்யா.
எல்லோரும் மதிய உணவு முடிந்து பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள். செண்பகம் சுவற்றில் சாய்ந்த படி உக்காந்திருந்தாள். அவள் மடியில் சாந்தி படுத்திருந்தாள். பக்கத்தில் திவ்யா உக்காந்திருந்தாள். அவள் மடியில் காயத்ரி படுத்திருந்தாள். சாந்தி இடது பக்கமாக திரும்பி படுத்திருந்ததால் அவள் முந்தானை விலகி தரையில் விழுந்திருந்தது. அவள் வலது முலை லோ கட் ஜாக்கெட்டை இழுத்துக்கொண்டு கீழே சரிந்து இருந்தது. ஜாக்கெட்டில் மூன்று ஹூக்குகள் தான் இருந்தன. பெரிய முலைகளாக இருந்ததால் பாரம் தாங்காமல் முலை காம்பு வரை வெளியே வந்து இடது முலை மேல் படுத்திருந்தது.
"என்னடி ஜாக்கெட்டுல மூணு ஹூக்குத்தான் வச்சி தச்சிருக்க"
திவ்யா கேட்டதும், தன் முலைகளை பார்த்தவாறு தன் வலது முலையை கொத்தாக பிடித்து சரிவில் இருந்து தூக்கி தன் ஹூக்குகளை நன்றாக தெரியும்படி காட்டிக்கொண்டு,
"ஆமாக்கா, எங்க வீட்டு பக்கத்துல புதுசா ஒரு பொண்ணு ஜாக்கெட் தச்சி குடுக்குறா அவதான் நல்லா இருக்கும்னு சொல்லி இப்படி வச்சா, என் எல்லா ஜாக்கெட்டுக்கும் இப்படியே வச்சி தச்சிட்டா. சரி நல்லாத்தான் இருக்குன்னு நானும் அப்படியே விட்டுட்டேன், ஏன் நல்லா இல்லையா என்ன?" சாந்தி கேட்க,
"நல்லாத்தாண்டி இருக்கு" சொல்லிக்கொண்டே சாந்தி ஜாக்கெட்டிர்க்குள் மேல் வழியாக அவள் இரண்டு முலைகளுக்கு நடுவில் இருக்கும் பள்ளத்தில் கைவிட்டு ஹூக்குகளை ஆராய்ந்தாள் திவ்யா.
"நல்ல பலமான ஹூக்காதாண்டி போட்டிருக்கா, உன் முலை கனத்த தாங்கனும்னா இவ்ளோ பலமாத்தான் போடணும்" திவ்யா இடக்கு பேசினாள்.
"ச்சி போக்கா" திவ்யாவின் கையை தட்டி விட்டாள், "உன்னோடத விட என்னோடது ஒன்னும் பெருசு இல்ல. நீயும் அம்மாவும் வளத்து வச்சிருக்கிறது மாதிரியா நான் வச்சிருக்கேன்" என்றால் வெக்கம் கலந்த கிண்டலோடு.
"ஏன்டி உங்க பேச்சுல என்ன இழுக்குறீங்க", செண்பகம் உடனே கேட்டாள்.
"பின்ன என்னம்மா நீயும் அக்காவும் பப்பாளி பழம் மாதிரி வளத்து வச்சிருக்கீங்க உங்கள பாத்தா அது தான் முதல்ல கண்ணுக்கு தெரியுது"
"உன்கிட்ட பேசி ஜெயிக்க முடியாது டி", திவ்யா சொல்லிவிட்டு காயத்ரி தலையை கோதி விட தொடங்கினாள்.
இவர்கள் பேசியதை கேட்டுக்கொண்டிருந்த காயத்ரி, தன் முலைகளை பார்த்துக்கொண்டே, "எனக்கு தான் இருக்குறதுலேயே சின்னதா இருக்கு" என்று கவலையோடு கூறினாள்.
அதை கேட்டு சிரித்த படி, "நீ பெரிய மனுஷி ஆனா உனக்கும் பெருசாகும்டி செல்லம்" என்று திவ்யா அறுதல் கூறினாள்.
"அதுக்கு இன்னும் ரொம்ப நாள் இருக்கே உங்க வயசு வரணும்ன ரொம்ப வருஷம் ஆகுமே", காயத்ரி அங்கலயித்தால்.
"நீ பெரிய பொம்பளை ஆகுறதுக்கு ரொம்ப நாள் ஆகும் ஆனா சீக்கிரமே பெரிய மனுஷி ஆயிடுவடி" சாந்தி சேர்ந்து கொண்டாள்.
"நான் எப்போ பெரிய மனுஷி ஆவேன்" ஆர்வமாக கேட்டாள் காயத்ரி.
"என் பொண்ணுக்கு ஆசைய பாரு, சீக்கிரம் ஆயிடுவடி" சொல்லிக்கொண்டே காயத்ரி கன்னத்தை செல்லமாக கிள்ளினாள் சாந்தி. அப்போ விஷ்வா உள்ளே நுழைந்தான்.
"அம்மா" விஷ்வா தான் சாந்தியை கூப்பிட்டான்…
"என்னடா" சாந்தி கேட்க விஷ்வா எதோ கண்ணால் பேசினான்.
"உள்ள வாயேன்" என்றான்.
சாந்தியும் கண்களாலேயே "வேண்டாம்" என்று சொல்ல அவன் கெஞ்சுவது போல் முகத்தை வைத்துக்கொள்ள, "உள்ள போ, வரேன்" என்பது போல் கண்ணை காட்டினாள். அவன் வேகமாக ரூமுக்குள் செல்ல இவள் சரிந்த தன் முந்தானையை வாரி போத்திக்கொண்டு எழுந்து அவன் பின்னே சென்றாள்.
என்ன நடக்கிறது என்று தெரியாமல் திவ்யாவும் செண்பகமும் சாந்தி போவதையே பார்த்துக்கொண்டிருக்க, சாந்தி தன் முழங்கையை மடக்கி அவள் முந்தானைக்குள் கையை விட்டு ஜாக்கெட் ஹூக்குகளை கலத்திக்கொண்டே ரூமுக்குள் சென்றாள். அவள் பின்னாடி இருந்து பார்க்கும் திவ்யாவிர்க்கும் செண்பகதிர்க்கும் அவள் ப்லௌசை கழற்றுவது நன்றாகவே தெரிந்தது. சாந்தி ரூமுக்குள் சென்று இவர்கள் பக்கம் திரும்பி கதவை மூடும்போது அவள் முந்தானைக்குள் ஜாக்கெட் திறந்து கிடந்ததும் அவள் முலைகள் விடுபட்டு ஆடிக்கொண்டிருந்ததும் நன்றாக தெரிந்தன. அதை பார்த்து அதிர்ந்து போன திவ்யாவும் செண்பகமும் என்ன நடக்கிறது என்று யுகித்தவர்களாய் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து லேசாக சிரித்துக்கொண்டனர்.
அரை மணி நேரம் கழித்து அறைக்கதவு திறக்கும் சத்தம் கேட்க, திவ்யாவும் செண்பகமும் நிமிர்ந்து பார்க்க, சாந்தி தான் முதலில் வெளியே வந்தாள். வரும்போதும் அவள் ஜாக்கெட் அவுந்தே கிடந்தது, அதன் மேல் சேலையால் போர்வை போல் தூக்கி போத்திக்கொண்டு கலைந்து கிடந்த தன் முடிகளை கொண்டை போட்டவாறு வெளியே வந்தாள். அவள் கை மேலே தூக்கி இருந்ததால் அவள் ஜாக்கெட் மேலும் திறந்து சேலைக்கு அடியில் அவள் கொங்கைகள் ஆடுவதை நன்றாக காட்டியது.
வெளியே வந்தவள் நேராக அடுப்படிக்கு சென்றாள். சேலைக்குள் கை விட்டு ஜாக்கெட் ஹூக்குகளை மாட்டிக்கொண்டே உள்ளிருந்து "அக்கா பால் எங்க இருக்கு" என்ற குரலை மட்டும் வெளியே அனுப்பினாள்.
"அங்க பெரிய பாத்திரத்துல இருக்கு பாருடி" என்று சொல்லிக்கொண்டே, தன் மடியில் படுத்திருந்த காயத்ரியை எழுந்து உக்கார வைத்து விட்டு, திவ்யா எழுந்து அடுப்படிக்கு சென்றாள்.
சாந்தி ப்ளௌஸ் ஹூக்குகளை மாட்டிக்கொண்டிருந்ததை பின்னாடி இருந்து பார்த்தபடி, "இதோ இங்க இருக்குடே" என்று சொல்லிக்கொண்டே பாலை எடுத்து கொடுத்தாள் திவ்யா. அதை வாங்கி அமைதியாக காய்ச்ச தொடங்கினாள் சாந்தி.
"எத்தனை நாலா இது நடக்குது" நேராக விஷயத்துக்கு வந்தாள் திவ்யா.
திவ்யாவை ஏறிட்டு பார்த்துவிட்டு, நாணமும் பயமும் கலந்தவளாய் "ஒரு வருஷாமாக்கா" என்றாள் சாந்தி.
"ஒரு வருஷமாவா" வாயடைத்து போனவள் போல் நின்றாள் திவ்யா.
"ஏன்டி ஆறு மாசத்துக்கு முன்னாடி கூட கோயில் திருவிழாக்கு வந்தீங்க அப்போ கூட ஒன்னும் சொல்லலையேடி"
"ஆமாக்கா இங்க வச்சி ஒன்னும் பண்ண வேண்டாம்னு சொல்லிதான்க்கா கூட்டிட்டு வந்தேன். ஆனா இன்னைக்கு நீ குளிச்சிட்டு வந்தத பாத்துட்டு அவருக்கு ரொம்ப மூடு ஆயிடிச்சாம், தாங்க முடியலயாம் அதான் என்ன கெஞ்சினாரு." சாந்தி தயங்கி தயங்கி சொல்லி முடித்தாள்.
"என்னடி விஷ்வாவை போய் ஏதோ தாலி கட்டின புருஷன் மாதிரி அவரு இவருன்னு சொல்ற"
"ஆமாக்கா எங்களுக்கு கல்யாணம் ஆயிடிச்சி, நான் இப்போ அவர் கட்டின தாலியதான் கட்டிருக்கேன்" சாந்தி தலையை குனிந்து கொண்டே காற்றாக சொல்ல, திவ்யாவிற்கு அதிர்ச்சி மேல் அதிர்ச்சி,
"என்னடி சொல்ற உன் புள்ளையையே கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டியா, என்னடி உளறுற".
"ஆமாக்கா ஒரு வருஷத்துக்கு முன்னாடி, கொஞ்ச நாளா அவரு பார்வையே சரியில்ல, குரு குருன்னு உரிச்சி எடுக்குற மாதிரி என்னை பாக்குர மாதிரி இருந்திச்சி. நானும் வயசு பையன் தானேன்னு ரொம்ப கண்டுக்கல. என்கிட்டே எதோ சொல்ல வந்து ரொம்ப தயங்கினாறு அப்புறம் என்ன நினைச்சாரோ நேரா என் மாமனார் மாமியாருக்கிட்ட போய் என்ன கல்யாணம் கட்டிக்கணும்னு கேட்டிருக்கார். முதல்ல அவங்க ரொம்ப சங்கட பட்டாங்க, கோவப்பட்டாங்க, எனக்கு ஒண்ணுமே புரியல. அப்புறம் சரின்னு சொல்லிட்டு என்கிட்ட வந்து கேட்டாங்க. எனக்கு பயங்கர அதிர்ச்சி, ச்ச நாம தான் புள்ளைய சரியா வளக்கலையோ இல்ல நாம பண்ண எதோ அவன் மனச இப்படி சஞ்சல பட வச்சிரிச்சோன்னு கவலைப்பட்டேன். அப்புறம் யோசிச்சி பார்த்தேன் உனக்கே தெரியும் எனக்கு வயசுக்கு வந்த நாளுல இருந்து அரிப்பு ரொம்ப அதிகம்ன்னு. நீ கல்யாணம் ஆன அப்போவே நான் முழுகாம இருந்தேன். அத வெளிய சொல்ல முடியாமத்தான் வீட்ட விட்டே ஓடி போனேன். நானும் எத்தன நாளைக்குத்தான் காய்கரிகளே யூஸ் பண்றது. அப்புறம் ரெண்டு நாள் கழிச்சி நானும் சரின்னு ஒத்துக்கிட்டேன்." என்று நடந்ததை முழுவதும் சொல்லி முடித்தாள் சாந்தி.
அவள் கூறியதை கேட்டு வாயடைத்து சிலை போல் நின்று கொண்டிருந்தாள் திவ்யா. செண்பகமும் சமையல் அறை வாசலில் இருந்து சாந்தி கூறியது அனைத்தையும் கேட்டபடி சமையல் அறைக்குள் வந்தாள். சாந்தியின் தலையை வருடிய படி கேட்டாள்.
"ஏன்டி உன் மாமனார் மாமியாரே உன் சந்தோசம் தான் முக்கியம்னு உனக்கு கல்யாணம் பண்ணி வைக்கும்போது நாங்க அதை வேண்டாம்னு சொல்லுவோமா? எங்கக்கிட்ட ஏன் மறைச்ச. நாங்களும் கல்யாணத்துக்கு வந்திருப்போம்ல."
"இல்லம்மா எனக்கு உங்ககிட்ட சொல்லி சம்மதம் வாங்கனும்னு தான் ஆசை. ஆனா கோதண்டம் மாமா இருந்தாரு, அவரு இதை கேள்விப்பட்டு, எங்க வீட்டுல இப்படி நடக்குதுன்னு தெரிஞ்சி இங்க திவ்யா அக்காவையும் ஹரிஷயும் தப்பா நினைச்சாருன்னா என்னம்மா பண்றது. அதான் உங்ககிட்ட இப்போதைக்கு சொல்ல வேண்டாம்னு இருந்தேன். இன்னைக்கு அவரு கூப்பிட்டதும் என்னால தட்ட முடியல அதன் உங்களுக்கு தெரிஞ்சாலும் பரவால்ல, சொல்லி புரியவச்சிக்க்கலாம்னு தான்.." சாந்தி கொஞ்சம் தைரியம் வந்தவளாய் பேசினாள்.
"அது சரிதான், சரி சரி சீக்கிரம் பால் காய்ச்சி எடுத்துட்டு போ, என் புது மருமகன் என் பொண்ண ஓத்து களைச்சி போயிருப்பாரு, வேணா பாலுல பாதாம் பிஸ்தா உடச்சி போடுறியா" செண்பகம் இப்போது சாந்தியை கிண்டல் செய்ய.
"ச்சி போம்மா", வெக்க பட்டுக்கொண்டே பாலை ஆற்றி எடுத்து சென்றாள் சாந்தி.
மூன்றாவது நாள் காரியம் முடிந்ததும் சாந்தி, பிள்ளைகளுக்கு ஸ்கூல் லீவ் இல்லை, என்று கூறி ஊருக்கு கிளம்பினாள். தங்களது துணிமணிகளை எடுத்து வைத்துக்கொண்டே, "சரிக்கா நான் கிளம்புறேன், பதினாறாவது நாள் விசேஷத்த நீங்களே பண்ணிடுங்க, பசங்களுக்கு ஸ்கூல் லீவ் இல்ல. வேற ஏதும் விஷம்ன்னா போன் பண்ணுங்க. ஏதும் அவசரம்ன்னா பசங்கள விட்டுட்டு நான் தனியா வரேன்." என்றாள்.
"சரிடி, உன் உடம்ப பாத்துக்கோ, என் கொலுந்தனாரையும் நல்லா பாத்துக்கோடி" திவ்யா கிண்டல் செய்ய.
"உன் நேரம் நீ கிண்டல் பண்ற எனக்குன்னு ஒரு நேரம் வராமையா போய்டும் அப்போ பாத்துக்குறேன் உன்ன", கிண்டலுக்கு எதிர்வாதம் செய்ய முடியாமல் சாந்தி பேச்சை தவிர்த்தாள்.
"ம்ம் அப்புறம் எனக்கு கொஞ்சம் ஜாக்கெட் தச்சி எடுத்துட்டு வாயேண்டி, இங்க உங்க மாமாதான் தச்சி வாங்கிட்டு வருவாரு, நான் எங்க போய் தைக்க குடுக்குறது, நீ அடுத்த முறை வரும்போது தச்சி எடுத்துட்டு வரியா"
"துணியும், அளவு ஜாக்கெட்டும் குடுக்கா, அந்த பொண்ணு நல்ல தைப்பா, உனக்கு எப்படி வேணுமோ சொல்லு அப்படி தச்சி எடுத்துட்டு வரேன்"
"இந்தாடி" திவ்யா அளவு ப்லௌசையும் தைக்க வேண்டிய துணிகளையும் கொடுத்தாள்.
"இதென்னக்கா ஜாக்கெட் துணி இப்படி இருக்கு இந்த துணியிலல்லாமா ஜாகெட்ட தச்சி போடுற, துணி உள்ள காத்துக்கூட போகதேக்கா, நீ இத வை நானே துணி எடுத்து நானே தச்சி எடுத்துட்டு வரேன்"
"இங்க எல்லாம் இப்படித்தாண்டி கிடைக்குது, சரி சரி உனக்கு தச்ச மாறி மூணு ஹூக் வச்சி தைச்சிடாத" என்று திவ்யா சொல்லி முடிக்கும் முன்பே,
"அப்போ ரெண்டு ஹூக் வச்சி தைச்சா போதுமா" என்று சொல்லி சிரித்தாள் சாந்தி.
"ஏய் ச்சி அப்படியெல்லாம் பண்ணி துணிய பாலாக்கிடாதடி, அதெல்லாம் உன் துணியோட வச்சிக்கோ எனக்கு ஒழுங்கா எப்பயும் போல தைச்சிட்டு வா"
"ம்ம்ம் பாக்கலாம் பாக்கலாம், அப்போ என் மூடு எப்படி இருக்கோ அப்படித்தான் தைக்க சொல்லுவேன்"
"ஒழுங்கா மட்டும் தைச்சிட்டு வரல அப்புறம் உன்கிட்டே குடுத்து அனுப்ச்சிடுவேன் நீதான் போட்டுட்டு அலையணும்"
"எனக்கு என்ன நான் ஜாக்கெட் போடாமல் அலைஞ்சா கூட அங்க அத ஏன்னு கேக்குறதுக்கு ஆளு இல்ல அத ரசிக்கிரதுக்குதான் ஆளு இருக்கு" பெருமை பேசினாள் சாந்தி.
"ம்ம்ம் நல்லா இருந்தா சரிதான், ஒழுங்கா தச்சிட்டு வாடி" என்று திடமாக திவ்யா சொல்ல,
"சரி சரி" என்றாள் சாந்தி.
அன்று சாந்தியின் குடும்பம் ஊருக்கு செல்ல, வீடு மீண்டும் பழைய நிலைக்கு வந்தது.
கோதண்டம் இறந்த அன்று மாலையே ஹரிஷ் திவ்யாவை கலர் புடவை கட்டி வர சொல்லும்போதே கோதண்டம் இறந்த சோகம் மறைய தொடங்க, இந்த மூன்று நாளில் நடந்த நிகழ்ச்சிகள் கோதண்டம் இறந்த சோகத்தை முழுவதுமாக அழிக்க, வீட்டில் பழைய நிலை திரும்பியது. அவ்வப்பொழுது உறவினர்கள் வந்து விசாரிக்கும்போது திவ்யாவும் செண்பகமும் கண்ணை கசக்கினார்கள், அவர்கள் போன பிறகு அவரவர் வேலையை பார்க்க தொடங்கினார்கள்.
நாட்கள் செல்ல செல்ல திவ்யாவின் வயிறு நன்றாக வளர்ந்தது. ஏற்கனவே அஜாக்கிரதையாக புடவை அணியும் திவ்யா இப்போது கேள்வி கேட்க கணவன் இல்லை என்பதாலும், வயிறு பெருத்து இருப்பதாலும் சௌகரியமாக இருப்பதற்காக சேலையை போர்த்தியது போல் போட்டுக்கொண்டு அலைந்தாள். வயிறு பெருக்க பெருக்க ஜாக்கெட் கீழ் ஹூக்கு போட கஷ்டமாக இருந்ததால் அதை கழற்றி விட்டு அலைந்தாள். மத்த நேரத்தில் விகர்ப்பமாக இல்லை என்றாலும், அவள் கொண்டை போட கையை உயர்த்தும்போது அவள் ஜாக்கெட் தோளோடு மேலே ஏறி அவள் பால் வெள்ளை முலைகளின் அடிப்பாகத்தை வெளியே அப்பட்டமாக காட்டியது.
மாதங்கள் போக போக திவ்யா தங்கம் முலாம் போல மெருகேறிக்கொண்டே சென்றாள். அவள் வயிற்ரை தள்ளிக்கொண்டு, பாவாடையை வயிறு இருக்குகிறது என்று தன் கூதி மேடு வரை கீழே இறக்கி கட்டிக்கொண்டு முழு வயிறையும் காட்டிக்கொண்டு வீட்டில் அலைவதும் அடிக்கடி முலை தரிசனம் தருவதும் ஹரிஷை படாத பாடு படுத்தியது. அப்படியே இழுத்து போட்டு அம்மாவை ஓக்க மாட்டோமா என்று மனம் அலைந்தாலும், கர்பமாக இருப்பவளிடம் எப்படி ஆரம்பிப்பது, அதோடு அம்மா ஒத்துக்கொள்ளாமல் வருத்தபட்டால், என்ன செய்ய என்று தன்னை அடக்கிக்கொண்டான்.
ஒருநாள், இரவு எல்லோரும் டிவி பார்த்துக்கொண்டிருந்த போது ஹரிஷ் மெதுவாக அம்மா பக்கத்தில் உக்காந்தான்.
"அம்மா பாப்பா பெருசா வளர்ந்திருக்குமாம்மா" திவ்யாவின் வயிற்ரை பார்த்துக்கொண்டே பேச்சு கொடுத்தான்.
"ஆமாண்டா செல்லம், இன்னும் கொஞ்ச நாளுல புறந்திடும்" அவனை பார்க்காமலே பதில் சொன்னாள் திவ்யா.
"அம்மா நான் உங்க வயிற தடவி பாக்கட்டா"
இதை எதிர்பார்க்காத திவ்யா அவன் பக்கம் திரும்பினாள்.
அவனுடைய கண்கள் தன் முந்தானை போர்த்திய வயிற்றின் மேல் இருப்பதை பார்த்து லேசாக சிரித்துக்கொண்டே "ம்ம்ம் தடவி பாருடா" என்று சொல்லிக்கொண்டே தன் சேலையை வலது பக்கம் இழுத்து முழு வயிற்றையும் காட்டினாள்.
எடுத்ததும் அம்மாவின் தொப்புள் பகுதியில் கை வைத்தான் ஹரிஷ். அவன் கை வைத்ததும், கர்பத்தால் இழுக்கப்பட்டு மிகவும் உணர்ச்சி மிகுந்த பகுதியில் கை பட்டதும் திவ்யா ஒரு வினாடி சிலிர்த்தாள். அவளது புண்டையும் உயிர்த்து கசிய தொடங்கியது.
என்னதான் கணவனுடன் அடிக்கடி உறவு கொண்டதில்லை என்றாலும் திவ்யாவின் உணர்ச்சிகள் முழுவதுமாக செத்து போக வில்லை. கணவன் தினமும் உறவுக்கொள்ள அழைத்திருந்தாலும் சளைக்காமல் அவனுக்கு விரித்து காட்டியிருப்பாள். இப்போது ரொம்ப நாள் கழித்து அவளுக்கு எதோ ஒரு உணர்ச்சி தூண்டுதல்.
இதை சற்றும் அறியாதது போல் ஹரிஷ் மெதுவாக அவள் வயிறு முழுவதும் தடவினான். ஏற்கனவே திவ்யா வயிறை இருக்க கூடாது என்று பாவாடையை கீழே இறக்கி போட்டிருந்தாள், மேலே ஜாக்கெட் கீழ் ஹூக்கை கழற்றி விட்டிருந்தாள். ஹரிஷோ இதுதான் சமயம் என்பது போல் தன் அம்மாவின் வயிறு பகுதியை அணுஅணுவாக அனுபவித்தான்.
"அம்மா குழந்தை காலு எங்கம்மா இருக்கும்" வயிறை தடவிக்கொண்டே கேட்டான்.
"இப்போ பத்தாவது மாசம் ஆச்சில குழந்தை காலு இங்க இருக்கும்" என்று தன் முலைக்கு கீழே கை வைத்து காட்டினாள்.
ஹரிஷ் திடீரென்று அவள் கைவைத்த இடத்தில் முத்தம் கொடுத்தான். அதை சற்றும் எதிர்பார்க்காத திவ்யா லேசாக உணர்ச்சி வசப்பட்டவலாய் "ஹா" என்று காமமாய் முனகினாள். அந்த சத்தத்தை கேட்டு இவர்கள் பக்கம் திரும்பிய செண்பகம் நடப்பதை கண்டுகொள்ளாதவள் போல டிவி பக்கம் திரும்பிக்கொண்டாள்.
"அம்மா குழந்தை வயிறு எங்கம்மா இருக்கும்" என்று கேட்டவனை காட்டினால் என்ன செய்வான் என்று தெரிந்தவளாய் காமமும் ஆச்சர்யமும் கலந்து பார்த்தவள்,
"இங்க இருக்கும்டா, செல்லம்" என்று வயிற்று பகுதியில் கை வைக்க ஹரிஷ் அவள் கை எடுக்கும் முன்பே கையை அவனே எடுத்து அங்கே முத்தமிட்டான்.
"அப்புறம் தலை எங்கம்மா இருக்கும்" என்று கேட்டவனிடம் அங்க காமிச்சா அங்கேயும் முத்தம் கொடுப்பானே என்று எண்ணி, காமிக்கலாமா?… வேண்டாமா?… என்று அவள் மனம் போராடினாலும், அவள் கைகள் தானாகவே அவள் பாவடையை கீழே தளர்த்தி தன் அடிவாயிற்றை காண்பித்தது.
உக்கார்ந்த நிலையில் முத்தம் கொடுக்க சங்கடமாக இருந்த படியால் லேசாக அம்மாவின் மடியில் படுத்தவாறு அடி வயிற்றின் கீழ் பகுதியில் ஹரிஷ் முத்தத்தை பதித்தான்.
டிவியில் இருந்து கவனம் சிதறியவலாய் செண்பகம் 'இவன் அங்க என்ன பண்றான்' என்று பார்க்க, திவ்யா கண்களை சொருகி கிறங்கி போய் தன் வயிறை காண்பித்து கொண்டிருந்தாள்.
ஹரிஷ் முத்தத்தை விட்டு தன் உதட்டால் வருடி கொண்டிருந்தான்.
"டேய் அங்க என்னடா பண்ற" என்று செண்பகம் கேட்க,
"பாப்பாவுக்கு முத்தம் கொடுக்குறேன் பாட்டி" என்று குழந்தை தனமாக ஹரிஷ் பதில் சொல்ல,
"பாப்பாக்கு முத்தம் கொடுக்குரியா, இல்ல அம்மா கூதிக்கு கொடுக்குரியா" என்று செண்பகம் கேட்க, கண்கள் கிறங்கி போய் சுகத்தில் லேசாக மயங்கியவலாய், காலை விரித்து காட்டிக்கொண்டிருந்த திவ்யா
"ஸ்ஸ்ஸ் என்னம்மா அவன் பாப்பாக்கு தான் முத்தம் கொடுக்குறான், நீ சும்மா இறேன்" என்று மகனுக்கு வக்காலத்து வாங்கினாள்.
"நீ இப்படி விரிச்சி காமிச்சிட்டு இருந்தா அவன் எல்லா இடத்துக்கும் கொடுப்பாண்டி" கிண்டலாய் சொன்னால் செண்பகம்.
தன் தாய் கிண்டல் செய்வதை லட்சியம் செய்யும் மனநிலையில் இல்லாத திவ்யா, தன்னை அனுபவித்து முத்தம் கொடுத்துக்கொண்டிருக்கும் தன் மகனின் தலை முடியை கோதி விட்டவாறு அவன் முத்தத்தை ரசித்து கொண்டிருந்தாள்.
இதற்கு மேல் செய்யலாமா வேண்டாமா என்று எண்ணம் வர, கிடைத்த வாய்ப்பை நழுவ விட மனமில்லாமல், அதை தொடர வேண்டும் என்று நினைப்போடு, தன்னை தாய் பாசத்தோடும் காமம் கலந்தும் பார்த்து ரசித்துக்கொண்டிருக்கும் திவ்யா அம்மாவை பார்த்து ஹரிஷ்,
"அம்மா இன்னைக்கு நான் உன்கூட படுக்கட்டாம்மா", என்றான்.
அதை கேட்டதும் இவர்கள் பக்கம் திரும்பிய செண்பகம் "என்னடா அம்மா மேல இன்னைக்கு இவ்ளோ பாசம்", என்று கிண்டலடிக்க.
"அதெல்லாம் இல்ல, அம்மா மேல எனக்கு என்னைக்கும் பாசம்தான்" என்று ஹரிஷ் பதில் சொல்ல,
"ஆமா ரொம்ப தான் பாசம் அப்போ இவ்வளவு நாள் அம்மாவை தனியா விட்டுட்டு ஏன் தனியா போய் படுத்தியாம்" என்று உண்மையான கோவத்துடன் திவ்யா கேட்டாள்.
"நீதானேம்மா நான் படிக்கணும்னு தனியா ரூம் எல்லாம் பண்ணிக்கொடுத்த"
"நீ படிக்கிறதுக்கு பண்ணி கொடுத்தேன், அப்படியே அங்கேயே படுத்துகிரதுக்கா பண்ணேன்".
"ஐயோ அம்மா நீதான் நான் உன் தாலில விளையாடுறது பிடிக்காம, உன் மேல காலு போடுறது பிடிக்காம என்ன தனியா படுக்க வச்சியோன்னு இவ்வளவு நாளும் நினைச்சிட்டு இருக்கேன்மா" என்று உண்மையாய் வேதனை பட்டான்.
"ஐயோ செல்லம், நீ என் தாலியோட விளையாடனும்னுதானே நான் உனக்கு முந்தானைய அவுத்து காமிச்சேன், உங்க அப்பா கூட படுக்காம உன் கூட படுத்தேன்", என்ற திவ்யா தாய் பாசத்தில் லேசாக கண்கலங்க,
"என்னை மன்னிச்சிடும்மா, நீதான் என்கூட படுக்க இஷ்டம் இல்லாம அப்படி பண்ணிட்டியோன்னு நினைச்சேன், எத்தனை நாள் உன் தாலியோட விளையாடாம தூக்கம் வராம அழுதிருக்கேன் தெரியுமா", என்று கூறி அவள் மடிமேல் படுத்தான்.
"நானும் எத்தனை நாள் உன்னை பிரிஞ்ச ஏக்கத்துல அழுதிருக்கேன் தெரியுமா என் செல்லம்" என்றவள் அவன் நெற்றியில் பாசத்தோடு முத்தம் பதித்தாள்.
"சரி சரி, நேரம் ஆச்சி என் புள்ளைக்கு பசிக்கும், நான் போய் சாதம் பினஞ்சி எடுத்துட்டு வரேன் இன்னைக்கு நான் தான் என் புள்ளைக்கு ஊட்டுவேன்" ஹரிஷ் கன்னத்தை கிள்ளிக்கொண்டே சொன்னாள் திவ்யா.
ஹரிஷும் அவள் மடியில் இருந்து எழுந்து உக்கார, திவ்யா மெதுவாக தன் இடது கையை கீழே ஊனி தன் வயிறை பிடித்துக்கொண்டு எழுந்தாள். ஏற்கனவே ஹரிஷின் விளையாட்டில் அவிழ்ந்திருந்த முந்தானை கீழே விழ, லூசாக இருந்த பாவாடையும் அவுரும் நிலைக்கு வர, எழுந்து நின்றதும் பாவடையை பிடித்துக்கொண்டு முந்தானையை தரையில் போட்டபடி, கீழ் ஹூக் திறந்திருந்த ஜாக்கெட்டோடு தன் மார்பை காட்டிக்கொண்டே பாவடையை சரி செய்தாள். பின் புடவையை ஒழுங்காக கட்டிக்கொண்டு சமையல் அறைக்கு சென்றவள் சிறிது நேரத்தில் தட்டில் சாதத்தோடு வெளியே வந்தாள்.
வந்தவள் மெதுவாக தரையில் உக்கார்ந்தபடி, "ம்ம்ம் உக்காந்துட்டு சாப்பிடுறியா இல்ல அம்மா மடியில படுத்துட்டு சாப்பிடுறியா?", என்றது வாய்ப்பை நழுவவிட கூடாது என்று நினைத்து "மடியில" என்று ஒரு வார்த்தையில் ஹரிஷ் பதில் கூறினான்.
அவள் கேட்டு முடிக்கும் முன்பே ஹரிஷ் பதில் கூறியதை கேட்டு கொஞ்சலாக சிரித்த படி "வா" என்று தன் மடியை காட்டியபடி உட்காந்தாள் திவ்யா.
ஹரிஷ் நகர்ந்து வந்து, உடலை தரையில் படுத்தபடி, தலையை மட்டும் திவ்யாவின் இடதுகால் மடியில் சாப்பிடுவதற்கு ஏதுவாக படுத்துக்கொண்டான். திவ்யாவும் அவனுக்கு குழந்தைக்கு ஊட்டுவதை போல் சாதம் ஊட்டினாள். அடிக்கடி தட்டை தன் வலது கையில் ஏந்திக்கொண்டு ஹரிஷ் தலை முடியை இடது கையால் வருடிக்கொடுத்தாள்.
இப்படியாக ஹரிஷ் சாப்பிட்டு முடிக்க, அவள் கையில் ஒட்டி இருந்த பருக்கைகளை தானே உறிஞ்சி கொண்டாள். அதில் ஹரிஷின் எச்சிலும் சேந்து இருக்க அதை நன்றாக உறிஞ்சிக்கொண்டே,
"இருடா செல்லம் அம்மா கை கழுவிட்டு வந்து வாயை தொடச்சி விடுறேன்" என்று சொல்லிக்கொண்டே, மெதுவாக எழுந்து அடுப்படிக்கு சென்றாள்.
தன் கையை நன்றாக கழுவிவிட்டு வெளியே வந்து ஹரிஷ் சாப்பிட்ட வாயை நன்றாக கழுவி விட்டு தன் சேலை முந்தானையால் அந்த தண்ணீரை தொடைத்தாள்.
"ம்ம் இன்னைக்கு நீ உன் ரூம்ல படுக்க வேண்டாம், அப்பா ரூம்ல போய் படு அங்க தான் பெரிய கட்டில் இருக்கு, அம்மா வேலையெல்லாம் முடிச்சிட்டு வந்து உன்கூட படுத்துக்குறேன்" என்றாள் திவ்யா.
"சரிம்மா" என்று கூறியவன் மனதில் இன்னைக்கு எதாவது பண்ணனும் என்று நினைத்தான், ஆனா இப்போவோ அப்போவோ குழந்தை பெத்துக்குற நிலையில இருக்குற அம்மாவ என்ன பண்றது என்ற பயமும் அவனுள் இருந்தது.
எழுந்து உள்ளே போய் தன் மேற்ச்சட்டையை கழற்றி போட்டான். அந்த பெரிய கட்டிலில் படுத்துக்கொண்டான், அம்மா எப்போ வருவாள் என்று நினைத்துக்கொண்டே ரூமின் வாசல் கதவை பார்த்துக்கொண்டு இருந்தான்.
அங்கே திவ்யாவிற்கு நீண்ட நாளைக்கு பிறகு மகனுடன் படுக்க போகிறாள் என்ற எண்ணமே அவளுக்கு சுறுசுறுப்பை தந்தது, வேலைகளை எல்லாம் சீக்கிரம் செய்து முடித்தாள். முகம் கழுவி தன் முந்தனையாலேயே தொடைத்துக்கொண்டே ஹாலுக்கு வந்தாள். தன் கையில் சொம்பில் தண்ணி வைத்திருந்தாள். அங்கே செண்பகம் பாய் விரித்து படுத்திருக்க, அவளை பார்த்துக்கொண்டே பெட்ரூமுக்கு போக நினைத்து ஒரு கணம் நின்றாள்.
"அம்மா அந்த சாவிகொத்த கொடு…"
திவ்யா ஏன் சாவிக்கொத்தை கேட்கிறாள் என்று புரிந்தும் புரியாதலாய் போல,
"அது எதுக்குடி உனக்கு" என்றாள் செண்பகம்.
"ஏன்ம்மா, என் புள்ளை எதுலயாவது விளையாடினாத்தான் தூங்குவான்னு உனக்கு தெரியாதா, அவன் பேசும்போது கேட்டுட்டுதானே இருந்த, என் செல்லம், என் தாலியோட விளையாடாம, தூங்காம எவ்ளோ கஷ்டபட்டதா சொன்னான். இப்போ என்கூட படுக்கும்போது அவனுக்கு என்ன வேணுமோ அத நான் குடுக்க வேண்டாமா. இப்போ என்கிட்ட தாலி இல்ல, என் தாலிக்கு அப்புறம் உன் சாவிக்கொத்தை தானே பிடிச்சிட்டு தூங்குவான் அதான் இப்போ உன் சாவிக்கொத்தை கொடு. நான் காலைல திரும்ப கொடுத்திடுறேன்"
"அது சரிதாண்டி, ஆனா பார்த்து பக்கவாட்டுல சொருகிக்கோ இல்லைன்னா உன் பையன் கண்ட இடத்துல கை வைப்பான், பாத்துக்கோ"
"அதுக்குத்தான் வாங்கிட்டு போறேன்" என்று வாய் தவறி திவ்யா உண்மையை சொல்ல,
"அதானே பார்த்தேன், நீ வயித்தை காமிச்சிட்டு அவன முத்தம் கொடுக்க விடும்போதே எனக்கு தெரியும்டி. ஒன்னும் தெரியாத புள்ளை மாதிரி இருந்துட்டு என்ன வேலை பாக்குற நீ, ம்ம்ம்… என்னவோ என் பொண்ணு நல்லா இருந்த எனக்கு சந்தோசம்தான். பாத்துடி இப்போவோ அப்போவோன்னு புள்ளை பெத்துக்குற நிலமையில இருக்க பாத்து நடந்துக்க" என்று கேலியோடு அறிவுரையும் கூறி சாவிக்கொத்தை கொடுத்து அனுப்பினாள் செண்பகம்.
தொடரும்...
Comments
Post a Comment