முழு தொடர் படிக்க
சுகன்யாவின் ஆபீஸ், மெரினா கடற்கரை சாலையில், அரசு அலுவலகங்களுக்கே உரித்தான வெளிறிய மஞ்கள் நிற பத்து மாடி கட்டிடத்தில் இருந்தது. அந்த ஆபீசுக்கு எதிரில், கடற்கரை ஓரமாக கடந்த இருபது நிமிடமாக சுகன்யாவுக்காக காத்துக்கொண்டிருந்தான் செல்வா. சுகன்யா இன்னும் வந்தபாடில்லை.
முதல் தடவையாக தனியாக சந்திக்கப் போதிறோம், இன்னைக்கே தன்னை அவளுக்காக காக்க வைக்கிறாள். போக போக என்ன ஆகுமோ; தன்னுடைய தனித்தன்மை, இனி அவளுடைய தயவில்தானா? நினைக்கும் போதே அவனுக்க களைப்பாக இருந்தது.
மாலை நேரத்தில் அடித்து கொண்டிருந்த இதமான காற்றில், அவனிடமிருந்து சற்று தள்ளி, இறுக்கமான சுடிதார் அணிந்து, ஒருவரை ஒருவர் துரத்தி, துள்ளி குதித்து விளையாடிக் கொண்டிருந்த இளம் பெண்களை அவன் பார்வை மேய்ந்து கொண்டிருந்தது. அவ்வப்போது காற்றில் அவர்களின் குர்த்தா அலைபாய்ந்து விலக, சட்டென்று அவர்களின் பின்னழகு மேடுகள் மின்னலடித்து மறைவதை, அவன் கண்கள் திருட்டுத்தனமாக நோட்டம் விட்டுக் கொண்டுருந்தது.
எப்படித்தான் காற்று கூட நுழைய முடியாத அளவுக்கு இப்படி தங்களை இந்த மாதிரி உடைகளில் இறுக்திக்கொள்ளுதிறார்கள்! கொஞ்ச நாள் போன பின் சுகன்யாவைத்தான் கேட்க்க வேண்டும் என்று யோசித்தான்.
அடித்துக் கொண்டுருந்த காற்று சேலை கட்டியிருந்த பெண்களையும் விட்டு வைக்கவில்லை. அவர்கள் கட்டியிருந்த சேலை ஒரு பக்கமாக ஓதுங்கும் போதெல்லாம், அவர்களின் ரவிக்கையில் அமுங்கியிருக்கம் முலைகளின் தரிசனமும் அவனுக்கு அவ்வப்போது கிடைத்துக்கொண்டுருந்தது. அவன் தன் கண்களாலேயே அந்த பெண்களின் அங்கங்கள் கொடுத்த சுகத்தை அனுபவித்துக் கொண்டு இருந்தான்.
அவனுக்கு பெண்களைப் பற்றிய, பெண்களின் உடல் பற்றிய, பெண்ணுடல் தருவதாக சொல்லப்படும் சுகம் பற்றிய அறிவு எல்லாமே, நண்பர்கள் சொல்லக் கேட்டதும், புத்தகங்களில் படித்ததும், நெட்டில் பார்த்ததும் மட்டுமே.
சீனு இந்த விஷயத்தில் மன்னன். அவன் தான் இவனுக்கு ஆசிரியன்.
செல்வா தன் வாட்ச்சைப் பார்த்தான்; டிஜிட்டலில் நேரம் மின்னியது, 17:40:33. அவன் மனதில் லேசான கலக்கம் எட்டிப்பார்த்து. மாலை அவனை அங்கு சந்திக்கலாம் என்று சொன்னதை சுகன்யா மறந்துவிட்டிருப்பாளோ! இந்த பெண்களை ஓன்னும் சொல்ல முடியாது.
அதே நேரத்தில் பக்கத்தில் நின்றிருந்தவன் செல் ஓலித்தது.
"வேணாம் மச்சான் வேணாம் இந்த பொண்ணுங்க காதலு"
'என்னா சிட்சுவேஷண்டா இது...' அவன் மனதுக்குள் மறுகதினான். அவன் மெலிதாக தன் உற்சாகத்தை இழக்க ஆரம்பித்த நேரத்தில், கீறீச் என்ற சத்ததுடன் ஆட்டோ ஒன்று எதிர்த்த புறம் நிற்க, சுகன்யா இறங்கினாள்.
சுகன்யா அன்று சேலை உடுத்தியிருந்தாள். பெண்கள் புடவை அணிவதொன்றும் புதிய விஷயமல்ல. மிகச்சிலரால்தான், பார்ப்பவர்களை வசீகரிக்கும் வகையில் தங்கள் புடவையின் நிறத்தையும், அதற்கேற்ற சரியான ப்ளவுஸையும் தேர்ந்தெடுத்து உடுத்த முடிகிறது.
சுகன்யா தன் உடலழகை மிக நேர்த்தியாக, கவர்ச்சியாக எடுத்துக்காட்டும் விதத்தில், புடவையை உடுத்தும் விதத்தை அறிந்திருந்தாள். இன்று அவள் சேலை கட்டியிருந்த விதம் அவள் பின்னழகையும், முன்னழகையும் ஒருசேர எடுத்துக்காட்டியது. பார்த்தவர்களை மீண்டும் ஒருமுறை திரும்பிப்பார்க்க வைக்கும் வகையில், தன் தொப்புள் குழி பார்ப்பவர்களுக்கு தெரிந்தும் தெரியாமல் இருக்குமாறு, ஆரஞ்சு நிற சாரியும், டார்க் கருப்பு நிற ஜாக்கெட்டும் உடுத்தியிருந்தாள்.
சுகன்யா, உடல் நிறத்தில் செல்வாவைவிட ஒருபடி அதிகம். வட்ட முகம், ஒரு சில பெண்களுக்கு மட்டும் இந்த புருவம் எப்படி அழகாக வில் போல வளைந்து இருக்கிறது, சுகன்யாவும் அந்த சிலரில் ஒருத்தி. கீழ் முதுகை தொடும் சுருண்ட கருத்த கூந்தல், காதுகளுக்கு கீழ் மெல்லிய பூனை முடி அரும்பிய சிவந்த கன்ன கதுப்புகள். சிரிக்கும் போது கன்னத்தில் விழும் அழகான சிறிய குழிகள், நேரான சிறிய பல் வரிசைகள், மெல்லிய உதடுகள், கீழ் உதட்டின் அடி விளிம்பில், உற்று நோக்ஜினால் மட்டுமே தெரியும் சிறிய கருப்பு மச்சம். சங்கு போன்ற கழுத்து, கழுத்தின் கீழ் முளைத்திருந்த தாமரை மொட்டை ஓத்த முலைகள். மெல்லிய இடுப்பும், மாங்கிலை போல் வளைந்து நெளியும் கைகளும், கவர்ந்திழுக்கும் பிருஷ்ட்டங்களும், அடி வாழைமரத்தை ஒத்த வழவழத்த தொடைகளும், சிறிய வலுவான பாதங்களும், மொத்தத்தில் பிரம்மன் அவளை தட்ட வேண்டிய இடத்தில் தட்டி, செதுக்க வேண்டிய இடத்தில் செதுக்கி, பூசி மெழுக வேண்டிய இடத்தில், கவனத்தோடு பூசி அனுப்பியிருந்தான்.
செல்வா, சுகன்யா சாலையை கடந்து வரும் திசையை நோக்தினான், அவள் தளர்வாக கட்டியிருந்த புடவை நின்ற இடுப்புக்கும், இறுக்கமாக அணிந்திருந்த ரவிக்கை முடிந்த இடத்துக்கும், நடுவில் தெரிந்த கொடி போன்ற மாந்தளிர் நிற இடுப்பையும், குழைந்த வயிற்றுக்கு மேல் எழும்பியிருந்த இருகை படாத மொட்டுகளையும், இடுப்பின் பின்னெழும்பியிருந்த அளவான ஜாகிர் ஹுசேனின் தபேலாக்களையும், இடுப்பிலிருந்து கீழ் சென்ற பருத்த தொடைகளையும், பார்த்த அவன் இதயம் ஒரு நொடி நின்றது. சீரான கதியில் அசைந்த அவளின் பின் எழில்களையும் பார்த்த, அவன் இதயம் மீண்டும் துடிக்க ஆரம்பித்தது.
"குடீவினிங் சுகன்யா", செல்வா வறண்டுவிட்டிருந்த தன் தொண்டையை மெதுவாக கணைத்து கொண்டே அவளை விஷ் செய்தான். அவன் வாயிலிருந்து குரல் வரவில்லை, காற்று தான் வந்தது.
'இன்னைக்கு என்னாச்சு இவளுக்கு, நம்பளை மொத்தமா குத்தி கொல்லறதுன்னே முடிவெடுத்துட்டாளா?' அவள் கழுத்திலிருந்து தொங்கிய மெல்லிய தங்க செயின் அவளின் புடைத்திருந்த இளம் மார்புகளுக்கிடையே கீழ் நோக்கி இறங்கிக்கொண்டிருந்ததை ஒரு நொடி கண் அசைவில் பார்த்து முடித்தான்.
"குடீவினிங்... சாரி செல்வா, உங்களை காக்க வெச்சுட்டேன்" அவள் புன்னகைத்தாள்.
"பரவாயில்லை... ஆட்டோ கிடைச்சு இருக்காது! அவனே அவனுக்கு சமாதானம் சொல்லிகொண்டான்."
"கேட்டா தப்பா எடுத்துக்க கூடாது, இன்னைக்கு உங்களுக்கு பிறந்த நாளா"
"இல்லையே... ஏன்"
"ட்ரெஸ் எல்லாம் புதுசா இருக்கு... கோவிலுக்கு வேற போகணும்னு சொன்னீங்க... அதான் கேட்டேன். என்ன ட்ரீட்? எனிவே, இந்த ட்ரெஸ்ல்ல நீங்க ரொம்ப அழகா இருக்கீங்க" தயங்தியபடியே சொன்னான். தன் முகத்தை தனது கர்சீப்பால் துடைத்துக்கொண்டான்.
"ட்ரீட்தானே கொடுத்துட்டாப் போச்சு... இகு புது ட்ரெஸ்ன்னு உங்களுக்கு எப்படி தெரியும்" சுகன்யா அவனை பார்த்து இதமாக தன் உதட்டை சுழித்து முறுவலித்தாள்.
"இது வரைக்கும் உங்களை நான் இந்த புடவையில் பார்த்தது இல்ல" அவன் சொல்லியபின் தன் நாக்கை கடித்துக்கொண்டான்.
அவன் எதிர்ப்பார்த்தபடியே சுகன்யா அடுத்தக் கேள்வியை கேட்டாள்.
"ஷோ... நீங்க தினமும் நான் என்ன ட்ரெஸ்ல ஆபீசுக்கு வரேன்னு நோட் பன்றீங்க... அப்படித்தானே" அவள் கண்களில் விஷமம் துளிர்த்திருந்தது.
"இதுக்கு என்ன பதில் சொல்லறதுன்னு எனக்கு தெரியல..." அவன் சரித்தான்.
அவளும் சிரித்தாள். அவன் இவ்வளவு நாட்களாக தன்னை கவனித்துக்கொண்டிருக்திறான் என்பதே அவளுக்கு மகிழ்ச்சியைத் தந்தது.
"போகலாமா", அவன் தன் கருப்பு நிற பல்சரின் ஸ்டாண்டை தள்ளி உட்க்கார்ந்தான்.
"கொஞ்சம் மெதுவாவே போங்க சரியா..." சுகன்யா அவன் பின்னால் ஏறி உட்கார்ந்தாள்.
"தைரியமா உட்காருங்க, நான் நல்லாவே வண்டி ஓட்டுவேன், என்னை நம்பி வந்திருக்கீங்க, உங்களை பத்திரமா கொண்டு சேர்க்கவேண்டியது என் பொறுப்பு", சொல்லிக்கொண்டே அவளை திரும்பி பார்த்தான்.
செல்வா, இன்றுவரை தனது பைக்கில் அவன் அம்மாவையும், தங்கையையும் தவிர வேறு யாரையும் ஏற்றிக்கொண்டு சென்றதில்லை. அவ்வளவு நெருக்கத்தில் ஒரு பெண்ணை அவன் பார்ப்பதும், அவனருதில் ஒரு பெண் உட்க்காருவதும் இதுதான் முதல் தடவை... சுகன்யாவின் ரோஜா நிற உதடுகள் லேசான ஈரத்துடன் தன் அருதில் பளபளத்தது கண்ட அவன் கண்களில், காத்திருந்ததின் பலன் கிடைத்துவிட்ட மகிழ்ச்சி தெரிந்தது.
'டேய், சீனு நான் ஜாக்பாட் அடிக்கப்போறேண்டா...' அவன் மனம் ஆனந்த கச்சலிட்டது.
********************
சங்கர், இரண்டு கப்களில் காபியை எடுத்துக்கொண்டு பெட்ரூமில் நுழைந்தபோது, வேணி மெல்லிய போர்வை ஒன்றை தன் மீது போர்த்திக் கொண்டு, அந்த அறையின் சன்னலை மூடி ஏர்கண்டிஷனரை ஓடவிட்டுருந்தாள்.
"மேடம் காஃபி ரெடி", பக்கத்தில் இருந்த செண்டர் டேபிளின் மேல் காஃபி கோப்பைகளையும், வரும் போது ஹோட்டலில் இருந்து வாங்கி வந்திருந்த போண்டாக்களையும் வைத்தான். கட்டிலில் உட்க்கார்ந்து போர்வையினுள் தன் கையை நுழைத்து வேணியை தன் புறமாக இழுத்தான். போர்வை அவள் உடலிலிருந்து நழுவியது.
"வாவ்", சங்கர் ஒரு நிமிடம் திகைத்துப்போனான், அவன் இதை எதிர்பார்க்கவில்லை. வேணி, தன் லெக்திங்ஸையும், மேல் சட்டையும் கழட்டிவிட்டு பிறந்த மேனியில் இருந்தாள்.
வேணி தன் அக்குள்களையும், தன் பெண்மையும் சுத்தமாக மழித்திருந்தாள், அவள் உடலில் கூந்தலைத் தவிர வேறெங்கும் முடி என்பதே இல்லை. அவள் இடுப்பில் அரைஞான் கொடியாக மெல்லிய தங்கச்செயினும், கால்களில் தங்க கொலுசும் மின்ன சங்கரின் கண்களுக்கு அவள் முழுவதும் மலர்ந்த செந்தாமரையாகத் தெரிந்தாள்.
பொதுவாக வேணி என்னும் மலர் இரவில்தான் முழுமையாக மலரும், ஆனால் இன்று அது பகலிலேயே பூத்துக் குலுங்கியது. பூத்து வாசம் வீசிக்கொண்டுருந்த அந்த செந்தாமரையில் வண்டாக நுழைந்து தேன் குடிக்க லுங்கிக்குள் படமெடுத்தது சங்கரின் கருநாகம்.
"வேணி, உன் கொழுக் மொழுக் உடம்புக்கு முன்னாடி இங்க எவளும் நிக்க முடியாதுடி, உனக்கு பிடிக்கும்னு போண்டா வாங்கிட்டு வந்திருக்கேன்... சூடா இருக்கும் போது டேஸ்ட் பண்ணும்மா” ஒரு போண்டாவை எடுத்து ஆசையோடு அவள் வாயில் ஊட்டினான் சங்கர்.
"தேங்க்யூ டியர்” வேணி சங்கரின் தோளில் தன் தலையை சாய்த்துக்கொண்டாள். அவன் அவள் தோளில் தன் இடது கையை போட்டு அவளைத் தன்னுடன் இறுக்திக்கொண்டான்.
"வேணி, நீ இப்பல்லாம் அடிக்கடி ஏன் இந்த லெக்திங்ஸ்ல்லாம் போடறதே இல்ல?"
"இப்ப இந்த கேள்வி எதுக்கு, இன்னைக்குதான் போட்டுக்கிட்டேனே... உங்களுக்கு பிடிச்ச மாதிரி இடுப்புல செயினும், கால்ல கொலுசெல்லாம் போட்டிருக்கேனே" தன் கையிலிருந்த கப்பை வைத்துவிட்டு சங்கரை இழுத்து தன் மடியில் கிடத்திக் கொண்டு, ஒரு குழந்தையை அணைப்பது போல் அவன் முகத்தை தன் மார்போடு அழுத்தி தன் வலது முலைக்காம்பை அவன் உதடுகளில் தேய்த்தாள்.
"வேணி... என்ன பண்ற.. மூச்சு விடமுடியலடி"
"எனக்கு என்ன தேவைபடுதுன்னு உனக்கு புரியலையா சங்கு"
"சொன்னத்தானேடி தெரியும், என் குட்டிக்கு என்ன வேணுமுன்னு" கேட்டுக்கொண்டே சங்கர் அவளின் ஏற்கனவே தடித்திருந்த காம்பை தன் உதடுகளால் கவ்வி கடித்தான்.
"இதெல்லாம் சொல்லித்தான் தெரியணுமா, ஒரு பொம்பளை உனக்காக வெக்கத்தை விட்டு எல்லாத்தையும் அவுத்து போட்டுட்டு கிடக்கிறேன்; நீ எனக்கு என்ன வேணும்னு கேக்கற?"
"ஹம்ம் ஹம்ம்.." அவளின் தடித்த காம்பை ஒரு முறை கடித்து விட்டான்.
"மெதுவாடா பாவி... இப்படி கடிச்சா வலிக்குதுடா" அவள் உணர்ச்சி மிகுதியில் அவனை ஒருமையில் விளித்து அவன் கன்னத்தை அழுத்தி திருகியது சங்கருக்கு உடல்கிளர்ச்சியை கொடுத்தது.
சங்கரின் சூடான இதழ்களின் உறிஞ்சலால் அவளின் அடுத்த முலைக் காம்பும் தினவெடுத்து துடிக்க, வேணி தன் இடது கையால் அவனது லுங்கியை அவிழ்த்து உள்ளே திணறிக்கொண்டிருந்த அவன் ஆயுதத்தை பிடித்து மேலும் கீழுமாக உருவினாள்.
"சங்கு, இதையும் கொஞ்சம் சப்புப்பா" அவன் வாயில் தன் அடுத்த முலையினை வேகமாகத் திணித்தாள்.
சூடேறிய வேணியின் வெறித்தனமான பேச்சு சங்கரை மேலும் திளர்ச்சியடைய வைத்த போதிலும், அவன் தன் நிதானத்தை இழக்காமல், நாணத்தை முழுதும் விட்டு கலவிக்கு துடிப்புடன் இருந்த தன் மனைவிக்கு முதலில் உச்சத்தை காட்ட முடிவு செய்தான்.
வேணி சங்கருடைய பருத்திருந்த ஆண்மையை ரான கதியில் உருவியது அவனுக்கு சுகமாக இருந்ததால், அவன் வேணியின் மடியில் ஒருக்களித்து வசதியாகப் படுத்து அவளுடைய முலைக்காம்பை சுற்றியிருந்த கருவளையத்தை அவசரமில்லாமல் பொறுமையாக நக்கி, இடை இடையில், கல் போல் கனத்துவிட்ட அவளின் கரு நிற காம்புகளையும் நிதானமாக தன் பற்களால் மெண்மையாக கடித்து அவளை ராஜசுகத்துக்காக ஆயத்தம் செய்துகொண்டிருந்தான்.
சங்கர், தன் நாக்கையும், உதட்டையும் அவனுக்கே உரிய முறையில் உபயோதித்ததால், வேணியின் முலைகளில் சற்றே தினவடங்கி, அவள் உதடுகளில் இருந்து "ம்ம்ம்” என்ற சத்ததுடன் நீண்டப் பெருமூச்சு ஒன்று வெளிப்பட்டது. அவள் தன் கணவனின் முகத்தை தன் மார்பிலிருந்து விலக்கி அவன் உதடுகளை தன் உதடுகளால் சிறைசெய்து, அவனுடய எச்சிலமுதத்தை பருக ஆரம்பித்த, அவளின் பெண்மை வழக்கத்தைவிட அதிகமாகவே சுரந்து, அவள் அடி வயிறும், புட்டங்களும், தொடையும் சூட்டினால் தகித்தது.
வேணி, தன்னை அவளுடைய இரு கரங்களாலும் அணைத்து முத்தமிட்டுக் கொண்டிருந்ததால், சங்கரும் அவளின் எச்சில் உதடுகள் அளித்த இன்பத்தை நுகர்ந்து கொண்டே, அவள் கரத்திலிருந்து விடுபட்ட தனது தடியை, தன் கைகளால் நீவிக்கொள்ள தொடங்கினான்.
"சங்கு, உன் சுண்ணியை என்கிட்ட விட்டுடு, அதை நான் பாத்துக்கிறேன், நீ என்னை கட்டிபிடிச்சுகடா", வேணி, சங்கரின் வாயிலிருந்து தன் உதடுகளை விலக்கி முனகினாள்.
சங்கரரால் அவன் காதுகளை நம்ப இயலவில்லை. தன் மனைவியா இப்படி எல்லாம் பேசுகிறாள். அவன் வாய் விட்டு சிரித்தான்.
"இப்ப இதுல சிரிக்கறதுக்கு என்ன இருக்கு?" கேட்ட வேணி அவனை வெறியுடன் இறுக அணைத்து அவன் கன்னத்தை கடித்து முத்தமிட்டவாறே, மீண்டும் தன் இடது கையால் அவனுடைய பருத்திருந்த திண்மையை வேகமாக ஆட்டத் தொடங்கினாள்.
"வேணி, என்னமோ தெரியல, உங்கிட்ட கொஞ்சம் வித்தியாசம் தெரியுது, நீ இன்னைக்கு துடிப்பா இருக்க, அதுக்காக என் குஞ்சாமணியை இப்படி ரொம்பா ஆட்டாதடி கண்ணு, அவன் உன் கையிலேயே கஞ்சியை கக்கிடப் போறான்... அப்புறம் உள்ளதுக்கே மோசமுன்னு ஆயிடப்போவுது", சங்கர் கேலியாகச் சிரித்தான்.
"அதல்லாம் நான் பாத்துக்திறேன் சங்கு.. நீ என்னோட பருப்பை கொஞ்சம் தடவிக்கொடேன், பிளீஸ்டா, என் ராஜால்ல" அவள் கொஞ்சிக்கொண்டே, அவன் ஆண்மை மொட்டை கசக்கினாள்.
"எம்மா... ஆஆ..." என கூவிய சங்கர், "ஏண்டி ராட்சசி, உனக்கு என்னடி ஆச்சு இன்னைக்கு? இப்படி வெறி வந்தவ மாதிரி ஆடறே?"
தன் மனைவியின் வாயிலிருந்து வந்த புது விதமான வார்த்தை பிரயோகங்களை கேட்டதும், சங்கரின் ஆண்மை வேணியின் கையில் வழக்கத்தை விட கிளர்ந்து எழுந்தது. தான் இன்னும் எவ்வளவு நேரம் தாக்குப்பிடிக்க முடியுமென்று அவனுக்கே சந்தேகம் வந்துவிட்டது?"
"தீயா இருக்கடி நீ இன்னைக்கு"
வேணியின் மடியிலிருந்து எழுந்த சங்கர், அவளை கட்டிலில் கிடத்தி, அவள் இரு கால்களையும் உயர்த்தி, முழங்காலும் தொடையும் சேரும் இடத்தில் அழுத்தி முத்தமிட்டான். வேணியின் உடலில் காம உணர்வு மிகுந்த இடங்களில் அதுவும் ஒன்று...
"சங்கு என்னைக் கொல்லாதடா" என வேணி கதறி துடித்து, தன் முதலுச்சத்தை அடைந்தாள். தன் கால்களை சங்கரின் கழுத்தில் மாலையாக்தி தன் பெண்மையை அவன் முகத்தில் உரசினாள். சங்கரின் முகத்தில் வந்துரசிய வேணியின் பெண்மை அன்று தன் இயல்பைவிட அதிகமாக நீர்த்திருந்தது.
நீர்த்து புணர்வுக்கு ஏற்ற நிலையிலிருந்த பெண்மையில் தன் முகத்தை அழுத்தி முத்தமிட்டான். முத்தமிட்ட அவன் உதடுகள், அவள் மதன நீரால் முழுவதுமாக நனைந்தது. உச்சமடைந்து, விகளித்திருந்த அந்த பெண்மை பிளவிலிருந்து வந்த வேணியின் பிரத்யேக வாசத்தை ஒரு முறை ஆழ்ந்து நுகர்ந்த சங்கர், அவள் தொடைகளைத் விரித்து, அவளுடைய பெண்மையின் மேலுதட்டை பிரித்து, அங்கு சிறிய முத்தைப் போல் முளைவிட்டிருந்த உணர்ச்சிகளின் பீடத்தை, அழுத்தமாக முத்தமிட்டு, தன் நாக்கால் வருடினான்.
கணவனின் ஈர நாக்கு தன் பெண்மை காம்பில் பட்டவுடன், வேணியின் முழுவுடலும் சிலிர்த்து, துடித்து, சிவந்து, சங்கரின் முகத்தை தன் தொடைகளால் இறுக்தி நசுக்கியது. வேணி மீண்டும் ஒரு முறை ராஜசுகமடைந்தாள். சுகத்தை பெற்று, தான் பெற்ற சுகத்தை தன் அன்பனுக்கு கொடுக்க விரும்பிய வேணி சங்கரின் காதில் சொன்னாள்,
"சங்கு உன் சுண்ணியை உள்ள விட்டு என் கூதியை கிழிடா"
படுத்தபடியே, வேணி தன் தொடையிடையில் கிடந்த சங்கரை இழுத்து தன் மீது படரவிட்டு, தன் மதன நீரால் ஈரமாயிருந்த அவன் உதடுகளில் முத்தமிட்டாள். முத்தமிட்ட அவளே அவனுடைய ஆண்மையை பற்றி தன் பெண்மையின் நுழை வாயிலில் சொருதிக்கொண்டாள்.
"சங்கு உன் சுண்ணியை உள்ள விட்டு என் கூதியை கிழிடா"
இதை கேட்டவுடன் சங்கரின், உடல் மற்றும் மன உணர்ச்சிகள் ஒரு சேர தூண்டப்பட்ட, அதற்கு மேல் தன்னைக் கட்டுப்படுத்த முடியாமல், முழு உடலாற்றலையும் தன் இடுப்பில் குவித்து, வேணியின் புழைவாயிலில் சரியாக பொருத்தப்பட்டிருந்த தன் ஆண்மையை அவள் பெண்மையில் நுழைத்தான்.
"எம்ம்மாடா” என்றுக் கூவிய வேணி தன்னுள் நுழைந்த சங்கரின் இடுப்பை தன் இரு தொடைகளாலும் வளைத்து இறுக்கி தன் இடுப்பை மேல் நோக்தி தூக்தி, அவன் இயங்குவதற்கு எளிதாக்கினாள். இதுவரை நிதானத்துடன் இருந்த சங்கர், இரும்பாகியிருந்த தன் தம்பியால் அவள் பெண்மையை வேகவேகமாக இடித்தான். சங்கரும், வேணியும், சீராக ஒரே தாள கதியில் தங்களை தங்களுக்குள் புதைத்துக்கொண்டு, புணர்ச்சியின் பரவச நிலையை நோக்தி ஓடிக்கொண்டுருந்தனர். இந்த பரவச நிலையை அவர்கள் பேரின்பமாக கருதினார்கள்.
இந்த ஒரு வருடத்தில், ஒவ்வொரு முறையும் இது போல், ஓடிக் களைத்து, களைத்தப்பின், ஒருவர் மார்பில் ஒருவர் சாய்ந்து, தங்கள் காமத்தை வெற்றிக் கொண்டுவிட்டதாகவும், பேரின்பத்தை அடைந்து விட்டதாகவும் நினைத்தார்கள். ஆனால் துரதிருஷ்டவசமாக மிஞ்சியது என்னவோ சோகம்தான். அதை அவர்களும் உணர்ந்து தான் இருந்தார்கள். பேரின்பத்தை ஒரு முறை அடைந்தவர்கள், மீண்டும் அதை அடைய முயற்சிப்பதில்லையே? அப்படி முயற்சித்தால் அது பேரின்பம் இல்லையே! மீண்டும் மீண்டும், இன்று, நாளை, நாளை மறு நாள், என்று எண்ணற்ற ஜோடுகள், ஒருவர் அடுத்தவர் துணையோடு, அந்த சோகமில்லா பரவசநிலையை கைகொள்ள ஓடிக் கொண்டுதானிருக்கிறார்கள். ஜெயித்துவிட்டதாக அவர்கள் நினைக்கும் காமம் கானல் நீராகவே இருக்கிறது.
***************
"செல்வா, நிஜமாவே நீங்க ஒரு திறமையான ட்ரைவர், ரொம்ப நல்லா வண்டி ஓட்டறீங்க" கோவிலுக்கு அருதில் பைக்கை பார்க் செய்து கொண்டுருந்த செல்வாவிடம் சுகன்யா தன் கண்களால் சிரித்தவாறே கூறினாள்.
"தேங்யூ சுகன்யா"
சுற்றுமுற்றும் பார்த்தவளிடம், "செருப்பை அங்க விடலாம் வாங்க அந்த கடைப்பையன் எனக்கு தெரிஞ்சவன்தான்" என்று சொன்ன செல்வா, 'இவள் என்ன, என்னை நிஜமாகத்தான் பாராட்டுதிறாளா இல்லை கிண்டலடிக்கிறளா என்று ஒரு வினாடி சந்தேகித்தான்.
கோவிலுக்குள் நுழைந்துக்கொண்டிருந்த செல்வாவிற்கு, அவன் கையும் காலும் காரணம் இல்லாமல் பரபரத்துக்கொண்டிருந்தது. உடல் மட்டுமல்லாமல் அவன் மனமும், அவன் வசம் இல்லாமல் அலை பாய்ந்து கொண்டிருந்தது.
செல்வா, எதிரில் வரும், அவர்களின் வயதொத்த திருமணமான, ஆகாத ஜோடிகளையும், தன்னையும் தன்னருகில் நடந்து கொண்டிருந்த சுகன்யாவையும், ஓரகண்ணால் பார்த்து ஒப்பிட்டுக் கொண்டிருந்தான். சுகன்யாவின் மேல் படாமல், ஆனால் அதே நேரத்தில் சற்று நெருக்கமாகவே, பார்ப்பவர்கள் மனதில் இவர்கள் ஒன்றாக வந்தவர்கள் என்ற எண்ணம் தோன்றும் வண்ணம் அவளுடன் நடந்து கொண்யடிருந்தான். தன்னையும், அவளையும் மற்றவர்கள் ஒரு அழகான ஜோடியாக அடையாளம் கண்டு கொண்டு, இவர்கள் ஒருபொருத்தமான ஜோடி என்றும் அவர்கள் ஒப்புக் கொள்ள வேண்டும், என்று அவன் மனம் விரும்பியது. தங்களிருவரையும் அவ்வாறு பார்ப்பவர்களை அவன் கண்கள் இங்கும் அங்கும் தேடிக்கொண்யிருந்தது.
சுகன்யாவுடன் சேர்ந்து நடந்து கொண்டிருந்த அவன் எதிரில் தனியாக வந்த இளைஞர்களை, இவள் என்னுடையவள், இவள் எனக்கே சொந்தமானவள்; நீங்கள் உங்கள் நேரத்தை இவளுக்காக வீண்படுப்பதில் எந்த பலனுமில்லை, உங்களிடம் இல்லாத ஏதோ ஒன்று, என்னிடம் உள்ளது, அதனால்தான் அவள் என்னை தேர்ந்தெடுத்திருக்திறாள் என்ற ஒரு பெருமிதத்துடன் பார்த்தான். அன்று செல்வாவின் இயல்பான நடையே மாறியிருந்தது.
செல்வாவை, சுகன்யாவுக்கு கடந்த ஆறுமாதமாகத் தெரியும். அவன் தனியாக இருக்கும் போதும், கூட்டத்திலும், அவனுடய நடவடிக்கைள் எப்படி இருக்கும் என்று அவள் போதுமான அளவுக்கு அறிந்திருந்தாள். இன்று செல்வாவின் நடையையும், பாவனையும், அவன் தோரணையையும், அவன் மனதில் ஓடும் எண்ணங்களையும், சுகன்யா ஓரளவிற்கு புரிந்து கொண்டவளாக, தன் இதழ் ஓரத்தில் மெல்லிய புன்னகை தவழ அவனுடன் நடந்து கொண்டிருந்தாள். ஒரு விதத்தில் அவள் அவனின் சின்னப்பிள்ளைத் தனமான விளையாட்டை ரசிக்கவும் செய்தாள்.
சுகன்யா கோவிலினுள் பேசவில்லை. அவள் முகத்தில் சாந்தமும், அமைதியும் தவழ்ந்து கொண்டிருந்தது. நிதானமாக ஒவ்வொரு சன்னதியாக தரிசனம் செய்து கொண்டு வந்தவள் தாயாரின் சன்னதி வந்த போது, மனதைத் தளர்த்தி, கவனத்தை தன் புருவ மத்தியில் கொண்டு வந்து மூன்று நிமிடம் மாறா நிலையில் நிறுத்தினாள்.
'செய்வதும், என்னை செய்ய வைப்பதும் நீயே. நான் உன் கையில் ஒரு கருவி. என் மனதில் கபடம் எதுவும் இல்லை. என் மனம் இவனை நாடுதிறது. உண்மையிலேயே நான் இவனால் வ€கரிக்கப்படுதிறேன். அம்மா, நான் செய்வது, சரியா, தவறா என்னால் ஒரு முடிவுக்கு வரமுடியவில்லை.'
மனமார தாயாரை வணங்கி வேண்டினாள்,
'தாயே நீ தான் எனக்கு வழி காட்டவேண்டும்.'
"செல்வா, போகலாமா" பக்கத்தில் நின்றவனை அன்போடு பார்த்தாள்.
"சுகன்யா, நீங்க அம்பாளிடம் என்ன கேட்டீங்க... கண்ணை மூடிக்கிட்டு அப்படியே மெய் மறந்து நின்னீங்க" செல்வா அவளை வியப்புடன் பார்த்தான்.
"சொல்றேன் வாங்க... நீங்க கொஞ்சம் பரபரப்பா இருந்த மாதிரி இருந்தது. உங்களுக்கு வேற ஏதும் வேலை இருக்கா... அப்படி ஒன்னும் இல்லையே? நீங்க என்ன வேண்டிக்கிட்டீங்க?" சுகன்யாவின் முகத்தில் கேள்வி தொத்தியிருந்தது.
"எனக்கு ஒன்னும் வேலை இல்லை சுகன்யா, இன்னைக்கு அடியேன் உங்களுடைய சேவையில்தான்... உங்க அளவுக்கு என் மனம் கோவில்ல ஒட்டல..."
சுகன்யாவின் முந்தானை காற்றில் பறந்து ஒரு வினாடி அவளின் ஒரு பக்க முன்னழகை கோடிட்டுக் காட்டியது. அந்த வனப்பை அவனால் அவ்வளவு நெருக்கத்தில் எதிர்கொள்ள முடியவில்லை. குப்பென்று ரத்தம் அவன் தலைக்கேறி முகம் சிவந்தது. செல்வா சட்டென்று தன் முகத்தை திருப்பிக்கொண்டான்.
தொடரும்...
காதல் பூக்கள், காமச் சோலையாய், காய்த்துக் கனிந்து இன்பப் பால் வழிகிறது!
ReplyDelete