சுகன்யாவுக்கு பொதுவாக கனவுகள் வருவதில்லை. அன்றிரவு அதிசயமாக கனவில் செல்வா வந்து அவளுடன் சரசமாடினான்.
"சுகன்யா நான் நாளைக்கு ஊருக்கு போறேண்டா கண்ணு. கொஞ்ச நேரம் உன் பக்கத்துல படுத்துக்கட்டுமா" என குழந்தை போல் கேட்டான் அவன். அவள் பதிலுக்கு காத்திராமல் அவளை தழுவிக்கொண்டு கன்னத்தில் முத்தமிட்டான். அவள் மார்புகளை மென்மையாக அழுத்திவிட்டான்.
சுகன்யா தன் தொடைகளினிடையில் ஈரமானாள். அவள் பிறந்த மேனியாக மல்லாந்து திடக்க, அவன் அவள் மேல் படர்ந்து பரவி அவள் இதழ்களில் முத்தமிட்டான்.
சுகன்யா அவன் பாளம் பாளமாக பிரிந்து விரிந்திருந்த மார்புளை தடவிக்கொண்டுருக்க,
"சுகன்யா உனக்கு இப்ப அது வேணுமா?" என அவன் கேட்க்க,
"ம்ம்ம்" என அவள் முனக,
அவன் படுத்தவாறே, தன் கால்களால் அவள் தொடைகளை விலக்கி தன் உறுப்பை, அவள் உறுப்பில் நுழைக்கும் போது, சாவித்திரி தன் தலையை விரித்து போட்டபடி ஓடி வந்தவள், செல்வாவை அவள் மேலிருந்து உருவி தூக்கி எறிகிறாள். முகம் தெரியாத ஒரு பெண் அவளிடம் வந்து செல்வாவை எனக்கு விட்டுக்கொடுத்துவிடு என்கிறாள். சுகன்யா விழித்துக்கொண்டாள்.
அவள் கையால் தன் மார்பை தொட்டுப் பார்த்தாள். அவைகள் லேசாக பருத்திருந்தன. அவள் முலை காம்புகள் தடித்திருந்தன. தொடையிடுக்கில் ஈரம் கசிந்திருந்தது. அவள் வியப்புக்குள்ளானாள்.
'கனவில் அனுபவிக்கும் காமத்தில் மனதோடு உடலும் பங்கு கொள்திறாதா? கனவில் மனதுக்கு கிடைக்கும் சுகத்தில், உடலும் சரி பங்கு வாங்கிக்கொள்கிறதா?" அவள் வியந்து போனாள்.
காலையில் எழுந்து இது பற்றி நெட்டில் படிக்கவேண்டும் என யோசித்தாள்.
'மனதுக்கு பிடித்தவனை சுஜிக்கும் போது, பாதியில் பழிகாரி சாவித்திரி குறுக்கிட்டு என் சுகத்தில் மண்ணை வாரி இரைத்துவிட்டாள். செல்வாவுடன் நான் கனவில் கூடுவது கூட அவளுக்குப் பொறுக்கவில்லை.'
"ம்ம்ம்..."
அவளுக்கு தூக்கம் கலைந்துவிட்டது. புரண்டு மணியைப் பார்த்தாள். செல் 23:16 என மினுக்கியது. இனி தூக்கம் எப்படி வரும்.
அவள் புரண்டு ஒரு தலையணையை எடுத்து தன் மார்போடு இறுக்கிக்கொண்டாள். அவள் உடல் தினவால் துடித்துக்கொண்டிருந்தது. துடித்துக்கொண்டிருந்த தன் இடது மார்பை மெதுவாக தடவிக்கொண்டாள். இயல்பாக அவள் தொடைகள் ஒன்றுடன் ஒன்று சேர்ந்து கொண்டன.
சுகன்யா தன் அந்தரங்கத்தை தன் வலுவான தொடைகளால் அழுத்திக்கொண்டாள். தன் மார்க்காம்புகளை, இரு விரல்களுக்கு நடுவில் எடுத்து அழுத்திக்கொண்டாள். மெதுவாக அவள் ஈரமானாள்.
தான் அணிந்திருந்த நைட்டியை உருவி விட்டு ஒரு போர்வையை போர்த்திக்கொண்டவள், தன் வலது ஆள்காட்டி விரலால் தன் பெண்மை பிளவை மெதுவாக மேலும் கீழுமாக தேய்த்துக்கொண்டாள். தன் விரலை அவளின் பெண்மை நீரால் நனைத்துக்கொண்டு, தன் உணர்ச்சிபீடத்தை அவசரமில்லாமல் தடவிக்கொள்ள, அவள் நரம்புகள் சீராக தூண்டப்பட்டது. தூண்டுதல் சிலிர்ப்பாக மாறத்தொடங்கி, அவள் பாத விரல்கள் ஒன்றுடன் ஒன்று உராய்ந்த்து கொள்ளத் தொடங்கியதும், மறு கையால் தன் முலைகளை மாறி மாறி பிசைந்துகொண்டாள். அவள் உதடுகளை கடித்துக்கொள்ள, மூச்சு வேகமெடுத்தது. மூச்சின் வேகத்தால், இரத்தம் ஓட்டம் நரம்புகளில் மிகுதியாக ஓட, அவள் வாயிலிருந்து மெல்லிய, முனகல் கிளம்பியது.
சுகன்யா, பெரு விரலால் தன் உணர்ச்சிமொட்டை அழுத்திகொண்டு, தன் பெண்மையினுள் ஆள்காட்டிவிரலால், வட்டம் வரையத் தொடங்க, அவள் அடிவயிறு இறுகத்தொடங்கி, பின் தொடைகள் இறுதி, முடிவில் அவள் புட்டச்சுவர்கள் சுருங்கி, ஒடுங்க தொடங்கியது. சுகன்யாவின் வாயிலிருந்து "ம்ம்ம்ம்ம்மா" என சத்தம் கிளம்ப, அவள் தன் இடுப்பை மேல் நோக்கி வேக வேகமாக காற்றைத் தாக்க, அவளின் முழு உடம்பும் குலுங்கி, ஒரு முதல் தரமான சுயஉச்சத்தை பெற்றாள்.
தன் இருகைகளையும் தன் இரு தொடைகளுக்குள் புகுத்தி, ஒருகளித்து படுத்துக்கொண்டு, தன் உடல் பெற்ற உச்சத்தை, மேல் மூச்சு வாங்க நிதானமாக அனுபவிக்கத் தொடங்கியவள், அந்த இன்பம் உடலையும் மனதையும் நிறைக்க, அவளையுமறியாமல் தூக்கத்தில் மூழ்தினாள்.
சில மணி நேரம் கடந்தது..,
சுகன்யா இன்னும் விழிக்கவில்லை. அவள் தூங்கிக்கொண்டுமில்லை. இந்த இரு வேறு அவஸ்தைகளுக்கிடையில், ஒருவித மயக்க நிலையில் கண் திறவாமல் கிடந்தாள். இமைகளின் கீழ் கண்களில் லேசான வலி தெறித்துக்கொண்டிருந்தது. அடிவயிற்றில் ஆரம்பித்த அழுத்தம் மெல்ல மெல்ல வலுத்தது, உடனடியாக எழுந்து பாத்ரூம் செல்லவேண்டும். ஆனாலும் போகலாம் போகலாமென அவள் உடலும், மனமும் சோம்பி படுக்கையில் அப்படியே அசையாமல் கவிழ்ந்து படுத்திருந்தாள். மனம் சிதறி இங்குமங்கும் ஓடிக்கொண்டுருந்தது.
'செல்வா அன்று மூன்று மணிக்கு கிளம்பறான். ரெண்டு மூணு வாரம் கழிச்சுத்தான் திரும்பி வருவான். அவன் வீட்டுல வழியனுப்ப எல்லாரும் ஸ்டேஷனுக்கு போதிறார்கள். அவன் என்னை வர வேண்டாங்கிறான். நான் போனா என்னைப் பாத்துட்டு அவனால பேசாம இருக்க முடியாதாம். கொஞ்சம் பொறுத்துக்கோ சுகன்யா; நானே உன்னை என் வீட்டுக்கு கூட்டிப் போய் எல்லாத்தையும் சொல்றேங்கறான். சரியான மாங்கா மடையன்; என் துடிக்திற மனசு அவனுக்குப் புரிஞ்சாதானே! அவன் வாயால வர வேணாங்கறான். எனக்குத் தெரியாதா அவன் மனசைப் பத்தி? போறதுக்கு முன்ன என்னப் பாக்க உள்ளுக்குள்ள துடிச்சுக்கிட்டிருக்கான். போன் பண்ணறேன்னான்; அவனுக்கு எதுக்கு சிரமம்; கிளம்பறப்ப இங்கயும் அங்கயும் ஓடணும். சொல்லாமா கொள்ளாம நானே ஸ்டேஷன்ல்ல கொஞ்சம் தூரமா நின்னு அவனைப் பாத்தா என்ன?' சுகன்யாவின் மனம் சும்மாயிருக்கவில்லை.
"கீங்க்... கீங்க்.."
அறையில் காலிங் பெல் ஓலித்ததும் துள்ளி எழுந்தாள்;
'மணி என்ன இருக்கும், வேணி வாக்கிங் போகலாம்ன்னு கூப்பிட வந்துருப்பாளா?'
"பாவம் சுகன்யா தூங்கறாளோ என்னவோ” - வசந்தியின் குரலும்,
"எழுப்பித்தானே ஆகணும்" - தொடர்ந்து மாணிக்கத்தின் குரலும் அறைக்கு வெளியில் கேட்டது.
"வந்துட்டேன் ஆண்டி" மெல்லிய நைட்டியில் இருந்தவள், விளக்கைப் போட்டு, பக்கத்தில் கிடந்த டவலை எடுத்து தன் தோளில் போட்டுக் கொண்டு அறைக்கதவைத் திறந்தாள்.
"சுகன்யா, வேணியோட அப்பாக்கு உடம்பு முடியலேன்னு போன் வந்தது. நாங்க அவரைப் பாக்க கிளம்பறோம்; இன்னிக்கு சனிக்கிழமை; நாளை சாயங்காலம் வந்துடலாம்ன்னு நினைக்கிறோம். எட்டு மணிக்கு வேலைக்காரி வருவா; கிட்ட இருந்து அவ வேலையை முடுச்சுட்டு போனதும், வீட்டை பூட்டி சாவியை நீயே பத்திரமா வச்சுக்கம்மா. உனக்கு ரெண்டு நாளைக்கு லீவு தானே கொஞ்சம் வீட்டைப் பாத்துக்கறியா?" என்ற மாணிக்கம் சாவிக்கொத்தை அவள் கையில் கொடுத்தார்.
"அங்கிள், நீங்க கவலைப்படாம நிம்மதியா போய் வாங்க. நான் வீட்டிலேதான் இருப்பேன்" அவர்களுடன் கீழே இறங்கி வந்த சுகன்யா பதட்டத்துடன் காரில் உட்க்கார்ந்திருந்த வேணியின் கையை ஆறுதலாக பற்றியவள் எதுவும் சொல்லத் தோன்றாமல் நின்றாள்.
சங்கர் காரை நகர்த்தியதும், வீட்டு கதவை மூடிய சுகன்யா, 'ம்ம்ம் செல்வாவை இன்னைக்கு நான் போய் பாக்க முடியாம ஆயிடுத்தே' என்று யோசித்த வண்ணம் மாடிப்படி ஏறினாள்.
மணி ஆறை நெருங்கிக் கொண்டுருந்தது.
'அடியே சுகன்யா, நீ ஒரு மட சாம்பிராணி, இந்த வீடே இன்னிக்கு உன் வசத்தில் தானே இருக்கு' மின்னல் வெட்டியது அவள் மனதில்;
'நான் அவனைப் பார்க்க போக முடியாவிட்டால் என்ன; அவன் என்னை வந்து பார்க்கலாமே' அவள் மனதில் குதூகலம் குதிபோட்டது.
'ஆனா நான் அவனை இங்கு அழைப்பது சரிதானா; என்னை நம்பி வீட்டை விட்டுட்டு போயிருக்காங்க' குதித்த மனம் உடனே கடிவாளத்தையும் போட்டது.
'சுகன்யா நீ அவனை உன் ரூமுக்குத்தானே கூப்பிடற; கீழ இருக்க வேணி வீட்டுக்குள்ள அவன் போகப்போறதில்ல. அதும் பகல் நேரம்; அவன் என்ன ரோட் சைடு ரோமியாவா; அவன் உன் கூட வேலை செய்யறவன். அது மட்டுமல்ல அவன் உன் ஃப்ரெண்ட்; உன்னைப் பாக்க வரான். எல்லாத்துக்கம் மேல அவன் உன்னை கல்யாணம் பண்ணிக்கப் போறவண்டி. அவன் ஊருக்குப் போறான். போறதுக்கு முன்ன உன்னைப் பாத்துட்டு போகப்போறான். அவ்வளவுதானே! நீங்க என்ன கல்யாணத்துக்கு முன்ன குடும்பமா நடத்தப் போறீங்க; நீ ஒரு காபி போட்டு குடுப்பே; கொஞ்ச நேரம் மனசு விட்டு பேசுவீங்க; அவ்வளவுதாண்டி!'
'ஏய் சுகன்யா, உன் நெஞ்சை தொட்டு சொல்லுடி; அவ்வளவுதானா; அதுக்குத்தான் அவனை நீ கூப்பிடறியா! உன் மனசுல வேற ஒண்ணுமே இல்லயா! சும்மா அவன்கிட்ட பேசிதிட்டுத்தான் இருப்பியா! இப்பவே உன் உடம்பு நிலை இல்லாமா துடிக்குதேடி, அவன் உன்னை தொட்டா சும்மா இருப்பியா?'
'அவன் பீச்சுலயே உன்னை கட்டிப்புடிச்சு மாரை தொட்டு தடவுனவன்; நீ மட்டும் அவனுக்கு எந்த விதத்துல கொறைஞ்சவ; அவனை மடியில போட்டு அவன் மூஞ்சை மோந்து பாத்தவதான: இப்ப யாரும் இல்லாத வீட்டுல தனி ரூம்ல தேவாரமா படிப்பீங்க; உன்னையே நீயே ஏமாத்திக்காதடி?'
'ம்ம்ம்... எல்லாம் சரி .. எனக்கு அவனைப் பத்தி நல்லாத் தெரியும்; அவன் ஒரு பயந்தாங்கொள்ளி; அவன் என்னை கட்டடிக்கப் போறவன்; நானா அவனைத் தொட்டாத்தான் என்னை தொடறவன்; மிஞ்சி மிஞ்சிப் போனா அவன் ஒரு தரம் என்னை கட்டிப் புடிச்சு முத்தம் குடுப்பான். நானும் திருப்பி குடுப்பேன்; அதுக்கு மேல அவனை விட்டாத்தானே; இது ஒரு தப்பா?'
'தப்பா சரியான்னு நீதான் முடிவு எடுக்கணும். முத்தத்தோட நின்னா சரிதான்; அதுக்கு மேல போனா அவனை உன்னால தடுக்க முடியுமா? நீயும் இன்னிக்கு அதோட நிறுத்திக்க முடியுமா; இது பீச்சாங்கரை இல்லடி: மூடின நாலு சுவத்துகுள்ள அவன் உன்னை தோல் உரிப்பான்; அவனை நீ ஒரு எல்லையில நிறுத்தணும்; அது எந்த எல்லை; அவனை அந்த எல்லைக்கு மேல போகவிடாதே; நீயும் போகாதே; அவ்வளவுதான்; இது உனக்கு சரின்னு பட்டா அவனை கூப்பிடு.'
'நான் பண்றது சரியா தப்பா; எதை சரின்னு சொல்றது; எதை தப்புன்னு கட்டம் கட்டிப் பாக்கறது. தப்பு, சரிங்கறதெல்லாம் வெளியில நின்னு பாக்கறவன் கண்ணுல தானே இருக்கு; பாக்கறவனே நடக்கிற கதையில ஒரு பாத்திரமா இருந்தா?'
சுகன்யா மனதுக்குள் வாதவிவாதம் நடத்தினாள்.
'சுகன்யா! தப்பு சரின்னு சுலபமா ஒரு முடிவுக்கு வர விஷயம் இது இல்லடி. அதுக்கான நேரமும் இது இல்ல; சட்டுன்னு வேணாம்ன்னு விலக்கி விட்டுட்டு எழுந்து போகவும் உன் மனசுல வைராக்தியம் இல்ல. உனக்கு அதுக்கு ஏத்த வயசும் ஆகல. நீ வளந்த விதம் அப்பிடி; உன் சூழ் நிலை அப்படி; உன் வயசு, உன் இளமை, அவன் மேல உனக்கு இருக்கிற அன்பு; நீ இன்னிக்கு தவிக்திற; கூப்பிடுடி உன் ஆளை; அவனை சந்தோஷமா வழியணுப்பி வைடி.'
சுகன்யா ஒரு முடிவெடுத்த மகிழ்ச்சியில் தன் அறைக்குள் உதடுகளில் புன்னகை தவழ குறுக்கும் நெடுக்குமாக மெதுவாக குதி நடை போட்டாள்.
"டேய் செல்வா, காலங்காத்தால உன் அம்மா முந்தானையை பிடிச்சுக்கிட்டு என்னடா பண்றே, எனக்கு ஒரு கால் கூட பண்ண முடியலயா?" செல்வாவின் நம்பரை அழுத்திய சுகன்யா, ரிங்க் டோன் நின்றதும், அவன் குரல் வருவதற்கு முன் களிப்புடன் பேசஆரம்பித்தாள்.
"நீ யாரம்மா அவனை வாடா போடான்னு பேசறவ" எதிர் முனையில் ஒரு பெண் குரல் திகைப்புடன் வினவியது.
"ச... சாரி... வெரி சாரி... நான் செல்வாவோட ஃப்ரெண்ட், நான் அவர் கூட வேலை செய்யறேன். அவர் இன்னைக்கு ஊருக்கு போறார். அதனால தமாஷ் பண்ணிட்டேன்" குரலில் ஒரு நடுக்கத்துடன் அவள் திண்டாடினாள்.
"நீங்க... நீங்க யாரு மேடம்" அவள் குரல் பயத்தில் குழைந்தது.
"நானா... அதான் நீ சொன்னியே அந்த முந்தானைக்கு சொந்தக்காரி; அவனை பெத்து வளத்து ஆளாக்கினவ;
இப்ப அவன் கொஞ்ச நாளா என் பேச்சை கேக்க மாட்டேங்கிறான்; யாரோ சுகன்யாவாம் அவ பின்னால சுத்தறான்னு கேள்வி; இப்ப நீ ஒருத்தி அவனை வாடாங்கிறே, போடாங்கிறே; அவன் இப்ப ஊரை விட்டு புது ஊருக்கு வேற போறான்; இவனை என்ன பண்றதுன்னு எனக்கு தெரியல; எம்மாடி நீ யாராயிருந்தாலும் அவனுக்கு வெறும் ஃப்ரெண்ட்டா மட்டும் இரு; அவன் குளிச்சுகிட்டு இருக்கான்; உன் பேரை சொல்லு. வந்தான்னா உன் கிட்ட பேச சொல்றேன்; இந்த வீட்டுல, வர போனுக்கு பதில் சொல்ற இந்த ஒரு வேலை தான் எனக்கு பாக்கியா இருந்தது." அவள் குரலில் ஏளனமும், கிண்டலும் சேர்ந்து வந்தது.
"நீங்க சொன்ன அந்த சுகன்யா நான்தான் மேடம். நான் இப்படி பேசிட்டேன்னு என்னை தப்பா நினைக்காதீங்க மேடம். ஏதோ விளையாட்டா பேசிட்டேன். நீங்க போன் எடுப்பீங்கன்னு எனக்கு தெரியாது; நீங்க நினைக்குற மாதிரி நான் அவளோ மோசமான பொண்ணு இல்ல: என்னை நேர்ல்ல பாத்தீங்கன்னா நீங்களே புரிஞ்சுப்பீங்க; செல்வாகிட்ட சொல்லுங்க நான் கால் பண்ணேன்னு."
"ரொம்ப நல்லா இருக்குடியம்மா. உனக்கு நீயே சர்டிபிகேட் குடுத்துக்கற" அவள் வெகுண்டு பேசினாள்.
"அயம் ரியலி சாரி மேடம் ... பிளீஸ் என்னை மன்னிச்சுடுங்க" அவள் அதற்கு மேல் என்ன பேசுவதென்று புரியாமல் லைனை கட் பண்ணினாள்.
'ச்சே... ச்சே... என்ன மடத்தனம் பண்ணேன்... செல்வா டென்ஷனாயிடுவான். பிள்ளையார் புடிக்கப் போய் குரங்கா போச்சே, இதுவும் ஒரு விதத்துல நல்லதுதான், வேணும்ன்னு நான் பண்ணல; அதுவா நடந்து போச்சு; இப்ப என்ன பண்றது?'
'வெய்ட் பண்ணுவோம் எப்படி இருந்தாலும் செல்வா கால் பண்ணுவான்.' அவள் தன்னை சமாதானப்படுத்திக் கொண்டாள்.
சுகன்யாவின் போன் ஒலித்தது; அவனேதான்;
"செல்வா சொல்லுப்பா” அவள் அவனை கொஞ்சினாள்.
"என்ன சுகன்யா இது; எத்தனை தடவை உனக்கு சொல்லியிருக்கேன்; எங்க அம்மா ஒரு டென்ஷன் பார்ட்டி; அவங்களை இப்படி கடுப்பேத்திட்டியே; இப்ப யார் அவ இந்த சுகன்யா; இவ்வளவு உரிமையா உன்னை மாடு மேய்க்திறான்னு என்னை பொரட்டி பொரட்டி எடுக்குறாங்க; அப்ப நான் கேள்வி பட்டது எல்லாம் உண்மை தானா: உனக்கு நாங்க பொண்ணு பாத்துகிட்டு இருக்கோம் உனக்கும் அவளுக்கும் என்ன உறவுன்னு குதிக்திறாங்கடி; நான் ஊருக்கு போற இன்னிக்கு அப்படி அவங்க கிட்ட என்னம்மா சொன்னே நீ; கொஞ்சம் பொறுன்னு நேத்து கூட சொன்னேனடி" செல்வா அழாத குறையாக பேசினான்.
"உன் போனை அவங்க ஏன் எடுத்தாங்க; அவங்க எடுப்பாங்கன்னு எனக்கு எப்படி தெரியும்; குதிக்கறாங்களா; இதுதான் நல்ல சந்தர்ப்பம் அதுவே வந்து தானா அமைஞ்சு போச்சு; நம்மளைப்பத்தி அவங்க கிட்ட இப்பவே சொல்லிடேன்; காலையில உங்ககிட்ட பேசினவ என் கையால தாலி கட்டிக்கப் போறவ: அவதான் உன் மருமகன்னு சொல்லிடு; எப்படியோ நீ என் கழுத்துல தாலியை மட்டும் கட்டிடு; அதுக்கப்புறம் பாரு; உங்கம்மா டென்ஷன்லாம் பறந்து போற மாதிரி பண்ணிடமாட்டேன்; அவங்க என்னை தலை மேல தூக்கி வெச்சுக்கற மாதிரி நடப்பேன்" சுகன்யா இன்று அவனுடன் விளையாடும் மூடில் இருந்தாள்.
"ஏண்டி எல்லாருமா சேர்ந்து என்ன கொல்றீங்க... ஒரு பக்கம் சாவித்திரி, ஒரு பக்கம் எங்க அம்மா, ஒரு பக்கம் நீ; எங்கம்மாகிட்ட நீ என்னதாண்டி சொன்ன...?"
"நேராவா சொல்றேன்... உனக்கு ஒண்ணு கொடுக்கணும்ன்னு இருக்கேன் அதையும் வந்து வாங்கிக்கோ" தலைக்கு மேல தண்ணி போயாச்சு, இனிமே யாருக்கு என்ன பயப்படறது. அவள் குரலில் உல்லாசம் தெறித்தது.
"என்னது... என்ன சொல்றே சுகு"
களுக் என சிரித்தாள் சுகன்யா.
"என்ன சரிக்திறே?"
அவள் சிரிப்பில் தொனித்த காதல் வேட்கை, நேசம், ஏக்கம், தாபம், மோகம், காமம், என எல்லா உணர்ச்சிகளும் ஒன்று சேர்ந்து அவனுக்கு போதை ஏற்றி அவனை தடுமாறவைத்தன.
"இப்ப எங்கிட்ட எங்க டயமிருக்கு சுகன்யா"
"சரி... வரதும் வராததும் உன் இஷ்ட்டம்." அவள் கிசுகிசுப்பு குரலில் அவனைப் பார்க்க துடிக்கும் விருப்பம் மேலோங்கி ஒலித்தது.
"எங்க வரச்சொல்றே” அவன் பதட்டம் லேசாக குறைய ஆரம்பித்தது.
"என் ரூமுக்கு வா... மூணு மணிக்குத்தானே உனக்கு வண்டி; ஒரு ரெண்டு மணி நேரம் நிம்மதியா பேசிட்டு இருக்கலாம்,"
"என்ன பைத்தியம் புடிச்சுப் போச்சா உனக்கு? உன் ஹவுஸ் ஓனர் யாரும் வீட்டுல இல்லயா" அவன் புரியாமல் கேட்டான்.
"மிஸ்டர் நீங்க இப்ப ஹவுஸ் ஓனர் கிட்டத்தான் பேசிட்டு இருக்கீங்க... வீட்டை மொத்தமா இரண்டு நாளைக்கு அவங்களே எனக்கு எழுதி கொடுத்துட்டு போயிருக்காங்க, மை டியர் காதலா, நான் கனவுல கூட நினைக்கல; இன்னைக்கு இப்படி ஒரு சான்ஸ் கிடைக்கும்ன்னு; அவங்க எல்லாம் ஊருக்குப் போய் இருக்காங்க, சரியான பயந்தாகொள்ளிடா நீ.. வந்து சேருமா ராஜா, டயமை வேஸ்ட் பண்ணாதே" பொங்கி வந்த சிரிப்பை அவளால் அடக்க முடியவில்லை.
"சரி சுகன்யா வரேன்."
"எனக்குத் தெரியும் நீ வருவேன்னு; என் வீட்டுக்கு எதிரே பார்க் இருக்குல்ல; அங்க நின்னு நிமிர்ந்து பாரு; நான் மாடியில நிப்பேன்; கிரில் கதவை துறந்து வெச்சிருப்பேன். நான் கையை காமிப்பேன்; விறு விறுன்னு நேரா மாடிக்கு வா" துல்லியமாக படம் போட்டுக்கொடுத்தவள் "ப்ப்ச்” என்று முத்தம் ஒன்றை மொபைல் மூலமாக அவனுக்கு அனுப்பினாள்.
"ஓமைகாட்... என்னாச்சு என் தங்கத்துக்கு.. டாப் கியர்ல போறா இன்னிக்கு?" செல்வா சிலிர்த்து போய் நின்றான்.
தொடரும்...
Comments
Post a Comment