சபலம் 10

முழு தொடர் படிக்க

இரண்டு நாட்கள் கழித்து.,

காலை ஐந்தரை மணிக்கு எழுந்த நந்தா வாக்கிங் போய்விட்டு வந்து தனது அறையில் தண்டால் எடுத்துக் கொண்டிருந்த போது “ஹலோ" எனக் குரல் கேட்டு நிமிர்ந்தான்.

ஜன்னல் வழியாக அடுத்த ஜன்னலில் பூரணி தெரிந்தாள்.

தண்டால் எடுப்பதை நிறுத்தினான்.

“குட் மார்னிங்”

“மார்னிங்” சொன்னவள் “எக்ஸர்சைசா?” எனக்கேட்டாள்.

“ம்ம்”

“நல்லா தண்டால் எடுப்பிங்க போல…?” குறும்புடன் பார்த்தாள்.

“இப்பதான் பழகிட்டிருக்கேன்.”

“குட் பழகிக்கோங்க ஆஃப்டர் மேரேஜ் ரொம்ப யூஸ்புல்லா இருக்கும்”

“ஹேய்… வாட் டூ யூ மீன்?”

கலகலவெனச் சிரித்தாள்.  “ஜஸ்ட் எ ஃபன்” என்றாள்.

“ஒரு நிமிசம் நான் பயந்தே போயிட்டேன்”

“ஏன்.?”

“இல்ல நீங்க இப்படி திடுதிப்புனு சொன்னதும் நா ஷாக் வாங்கிட்டேன்”

“ஆப்டர் மேரேஜ் வேற என்னதான் நடக்கும்?” எனக்கேட்டுக் கண்ணடித்துச் சிரித்தாள்.

“என்ன நடக்கும்.?” அவனும் தாழ்வான குரலில் கேட்டான்.

“அப்கோர்ஸ்…”

“என்னது?”

“பலே…” என்றாள். அவனது விடாப்பிடியான அப்பாவித் தனத்துக்காக.

“மே ஐ நோ நந்தா.?”

“வாட்…?”

“உங்களுக்கு கேர்ள் பிரெண்டு இருக்காளா?”

சிறிது யோசித்து… “நீங்க கூட என்னோட கேர்ள் பிரெண்டுதான்.” எனச் சொல்லி சிரித்தான்.

“ஹை… இட்ஸ் ரைட், பட் நா கேட்டது… லவ்வர்…?”

“இருக்கா பட்… இல்லே”

“அப்படின்னா…?”

“ஒருதலை ராகம்…”

“ஆஹா.. யாரது…?”

“பூரணி.”

“பூரணி.?”

“அம்மா பூரணி இல்ல. அன்னபூரணி."

“ஹேய்… சீரியஸா சொல்லுங்கப்பா?”

“சீரியஸ்தான் பூரணி. உங்கள பாத்த நிமிசத்துலருந்து நா காதல்ல… விழுந்துட்டேன் தெரியுமா?”

“ஹையோ… பட்… நா வேகண்ட் இல்லையே ஒன்னுக்கு ரெண்டு பேர லவ் பண்ணிட்டிருக்கேன்”

“ரெண்டு பேரா…?”

“டஸிண்ட் மேட்டர்? நீங்க மூணாவது ஆளாகூட ஜாயின்ட் பண்ணிக்கலாம் எப்படி வசதி?”

“கஷ்டமாச்சே…?”

“இட்ஸ் ஓகே.பிரெண்ட்ஸா இருப்போம் ம்?”

“அப்ப லவ் பண்ண முடியாதா?”

“எனக்கு.நோ அப்ஜெக்சன் பா”

“கொஞ்சம் யோசிக்கனும் போலிருக்கே”

“கொஞ்சமென்ன… நெறையவே யோசிங்க நா இப்ப கெளம்பறேன் அப்பறம் பாக்கலாம் ஓகே.? பை” எனக் கையசைத்தவள் அவனது பதிலைக் கூட எதிர்பாராமல் அங்கிருந்து போய்விட்டாள். 

அவளைப் பற்றின சிந்தனைகளுடனே தனது உடற்பயிற்சிகளை முடித்துக்கொண்டு குளிக்கப் போனான் நந்தா.

*********************************

மிருதுளாவுக்கு இப்போதெல்லாம் ஒரு இனம் புரியாத உற்சாகம் திடீர் திடீரெனக் கிளம்பி விடுகிறது. காரணமற்ற உற்சாகம். சில வேளைகளில் மனம் முழுவதும் மகிழ்ச்சி பொங்கி வழிய அந்த உற்சாகம் உடலையும் குதியாட்டம் போட வைக்கிறது. தான் ஒரு இளம்பெண்ணாகிவிட்டது போல உணரத் தொடங்கினாள். முன்பெல்லாம் இளமை வற்றி, அவளை முதுமை ஆட்கொண்டு விட்டதாக நினைத்திருந்தாள். ஆனால் இப்போது மறுபடியும் தனக்கு இளமை திரும்பியிருக்கிறது என மகிழ்ந்தாள். வாடத்தொடங்கிய தன் உணர்ச்சிகள்… நந்தாவால் மறுபடி பூ பூக்கத் தொடங்கியிருக்கிறது. காதல் என்பது முதுமையைக்கூட இளமையாக மாற்றும் ரசவாதம் கொண்டதா என்ன என வியந்தாள்.

அவளது கணவன் இப்போது அதிகமாக அவள் வீட்டிற்கு வருவதில்லை. முன்பாவது அவ்வப்போது வந்து வாரத்தில் ஒரு நாள் அல்லது இரு நாள் தங்கிவிட்டுப் போவான். இப்போது அதுவும் இல்லை. அவளுடன் நந்தா இருப்பதால் அவளது கணவனின் வருகை சுத்தமாகவே நின்று விட்டது.

குளித்துவிட்டு பாத்ரூம் கதவைத் திறந்து வெளியே வந்த மிருதுளா இடுப்பில் ஒரு துண்டு மட்டும் கட்டியிருந்தாள். அப்படியே நடந்து கண்ணாடி முன்னால் நின்றாள். லேசாக நரைவிழுந்த அவளது கூந்தலிலிருந்து நீர் சொட்டிக்கொண்டிருந்தது. கண்ணாடியில் அவளையே பார்த்தாள். முகத்தில் தெரிந்த சிறு சிறு சுருக்கங்கள் இப்போது மறைந்து விட்டது போலிருந்தது. மேக்கப் டச் இல்லாமல் கிட்டத்தில் பார்த்தால் மட்டும் தெரியக்கூடிய சுருக்கம் இப்போது சுத்தமாகவே காணாமல் போயிருந்தது.

திருமணமான இளம்பெண்ணின் கன்னங்கள் பொலிவு பெருவது போல அவளது கன்னங்களும் மெருகு கூடியிருந்தது. சில வருடங்களாக உலர்ந்த ஆரஞ்சுச் சுளைபோல வற்றலாகக் காணப்பட்ட உதடுகள் இப்போது மறுபடி மதுரசம் ஊறி கனியத் தொடங்கிவிட்டது போன்ற தோற்றம். அதுவும் கீழ் உதடு பளபளப்புடன் மிகவும் கனிந்து விட்டது. காரணம் நந்தா.

அவளது உதடுகளின் மேல் அவனுக்கு அத்தனை காதல். உதடுகளைச் சுவைக்கத் தொடங்கினால் சுலபத்தில் விடுவதில்லை மூச்சு முட்டித்திணறிப் போகுமளவு ஆழமான முத்தங்கள் கொடுப்பான். 

திரண்டு சரிந்த மார்பு, சொல்லவே வேண்டாம்… நந்தா அதன் அடிமை. மார்பகத்தில் சற்று பருமனும் உணர்ச்சியின் எழுச்சியும் கூட கூடியிருந்தது. இடைதான் கொஞ்சம் பருத்து விட்டது. மடிப்புகள் விழுந்து விட்டன ஆயினும் இப்போது அவள் இளமை துள்ளும் பெண்.

துண்டையும் அவிழ்த்து விட்டு கண்ணாடியில் தன் பெண்மையின் அதி முக்கிய ரகசிய உறுப்பைப் பார்த்தாள். உப்பிய மதனமேடையும் அழகிய புழைவெடிப்பும் கண்டவள் ‘சே எத்தனை வக்கிர புத்தி உடையவளாக மாறிவிட்டேன் நான்.?’ என ஒரு கணம் நினைத்தாள். உடனே மனசு சொன்னது.

‘இளமையில் இதை அனுபவிக்க உனக்கு கொடுத்து வைக்கவில்லை. இப்போது கிடைத்திருக்கிறது. அனுபவி ஆனந்தமடை தர்ம நியாயம் பேசி நீதி மானுக்கு பலியாகிவிடாதே… ‘

‘மாட்டேன்… நிச்சயம் மாட்டேன்' என உரக்கக் கத்த வேண்டும் போலிருந்தது.

உடலுறவை முழுமையாக அனுபவிப்பதாலோ என்னவோ அவளது மனம் நிறைந்து. முகத்தில் அமைதியும் தெளிவும் கூடி முகம் மேலும் கவர்ச்சி பெற்றிருந்தது.

கண்ணாடியில் தன்னை முழுமையாகப் பார்த்தவள் அப்படியே கண்மூடி நின்றாள். சட்டென நெஞ்சை வெடித்துக் கிளம்பியது ஒரு ஆழப் பெருமூச்சு.

“தட்… தட்…” கதவு தட்டப் பட்டது. சட்டென சுதாரித்து அருகிலிருந்த உள் பாவாடையை எடுத்து இடுப்பில் கட்டினாள். 

மறுபடி “தட் தட்…”

அவசரமாக பிரா அணிய “ஆண்ட்டி.” என்றான் நந்தா.

“ஒரு நிமிசம். இதோ வந்துட்டேன்” என அவசரமாகவே ரவிக்கை அணிந்து… புடவையை எடுத்து உடம்பில் சுற்றிக்கொண்டு போய்க் கதவைத் திறந்தாள் மிருதுளா.

நந்தா புன்னகையுடன் “டைம் ஆகிருச்சு ஆண்ட்டி.” என்றான்.

“இதோ கெளம்பிட்டேன் உக்காரு ரெண்டு நிமிசத்துல வந்துர்றேன்” என்றவள் அவசரமாப் புறப்பட்டாள்.

அமைதியாக உட்கார்ந்துகொண்டு அவளையே பார்த்தான் நந்தா. சில நிமிடங்களில் அவள் தயாராகி “நட… சாப்பிடலாம்” என்றாள்.

புன்னகை முகத்துடன் எழுந்தவன் மெதுவாக அவளை அணைத்து அவளது உதட்டில் அழுத்தமாக முத்தமிட்டான்.

“கும்முனு இருக்கீங்க ஆண்ட்டி”

“ம்ம்”

மீண்டும் முத்தமிட்டு அவள் உதட்டை சுவைத்தான். அவள் கிறங்கி நின்றாள். அவள் வாயில் நாக்கை விட்டு அவள் நாக்கை தடவி எச்சில் ருசித்தான். முந்தானைக்குள் கை விட்டு அவள் மார்பை இறுக்கி பிடித்தான்.

ஐந்து நிமிடம் கழித்து டைனிங் டேபிளில் உட்கார்ந்து ஒன்றாக டிபன் சாப்பிட்டார்கள்.

“நீ ஒரு பைக் வாங்கிக்கோ நந்தா" என்றாள் மிருதுளா.

“ம் வாங்கலாம் ஆண்ட்டி." எனத் தயக்கத்துடன் சிரித்தான்.

“பணமில்லேனு பீல் பண்றியா?”

“ஒரு ரெண்டு மாசம் சம்பளம் வாங்கினா போதும் ஆண்ட்டி.”

“அமௌண்ட் பத்தி கவலப் படாத… நா தரேன்”

தலையை மட்டும் ஆட்டினான். 

நந்தா வேலைக்குக் கிளம்ப மிருதுளா பள்ளிக்குக் கிளம்பினாள். அவளது பள்ளி நடந்து போய்விடும் தூரம்தான்.

மிருதுளா இப்போது குணத்தாலும் மாறி விட்டாள். பள்ளியில் மாணவ மாணவிகளை முன்போல விலாசித் தள்ளுவது இல்லை. அதற்காக அவள் கண்டிப்பைக் குறைத்துக் கொள்வதும் இல்லை. இனி யாரையும் பிரம்பால் அடிக்கக்கூடாது என முடிவெடுத்திருந்தாள். இந்த மனமாற்றம்கூட நந்தாவின் காதலால்தான்.

காதல் என்றால் இந்த வயதில் இனித்தது. காதல் கவிதைகள்கூட விரும்பிப் படித்தாள். அவளது பள்ளி வாத்தியார்களில் ஒருவன். அவளது கணவன் அல்லாது அவளைப் புணர்ந்த முதல் ஆண். கணவனது தொடர்பு முறிந்த ஆறுமாத இடைவெளியில் கணவன்மேல் இருந்த ஆத்திரத்தில் எற்பட்ட தொடர்பு.

அது கூட ஒரே முறைதான். அதற்கு மேல் அவள் அனுமதிக்கவில்லை. அவன் இப்போது இடைவேளையில் பேசினான்.

“வீட்ல ஏதாவது விசேசமா மேடம்.?”

“இல்ல சார்… ஏன்?”

“ரொம்ப அசத்தலா இருக்கீங்க இன்னிக்கு.” சிரித்தாள்.

“ஐஸ் வெக்காதிங்க சார்… தாங்காது என் தலை”

“உண்மை மேடம் காலைல உங்கள பாத்த நிமிசமே நான் விழுந்துட்டேன்”

“உங்க வொய்ப் காதுல விழுந்துடப் போகுது”

“இன்னிக்கு அவ லீவ் அது தெரியாதா உங்களுக்கு.?”

“ஓ…”

“அப்பறம்… நாளைக்கு என்னோட பர்த் டே…”

“ஓ வாழ்த்துக்கள் சார்…”

“தேங்க்ஸ் பட்… பார்ட்டிய உங்களோட செலிபரேட் பண்ண விரும்பறேன்…”

“யூ மீன்…?”

கண் சிமிட்டி “யா…” என்றான்.

“சாரி சார்” பட்டெனச் சொன்னாள். “உங்க பர்த்டே பார்ட்டி எனக்கு வேண்டாம்”

நந்தாவின் துணை இப்போது இல்லாது போயிருந்தால் அவளால் இப்படிச் சொல்லியிருக்க முடியாது

*********************************

அடுத்த சில நாட்களில் பரட்சை முடிந்து கோடை விடுமுறை வந்தது. பள்ளி கல்லூரிகள் எல்லாமே விடுமுறை விடப்பட்டு விட்டன. நந்தா இல்லாவிட்டால் மிருதுளா தன் விடுமுறையைக் கழிக்க தன் மகள்களின் ஊருக்குப் போயிருப்பாள். ஆனால் நந்தா இருப்பதால் அவள் போகவில்லை.

“எனக்காக நீங்க. போகாம இருக்க வேண்டாம் ஆண்ட்டி. என்னைப் பத்தி கவலைப் படாம போய்ட்டு வாங்க” எனச் சொல்லிப் பார்த்தான் நந்தா.

“உன்ன தனியா விட்டுட்டு நான் போறதா…?” என்றாள்.

“என்னைப் பத்திக் கவலையே படாதிங்க ஆண்ட்டி. நான் தனியா இருந்துப்பேன்”

“ஆனா சாப்பாட்டுக்கு என்ன பண்ணுவ?”

“ஏன்.? இந்த ஊர்ல ஹோட்டலே இல்லியா…?”

“ஐயோ. ஹோட்டல் சாப்பாடா? வேண்டாம் ஒடம்பு கெட்றும்.”

“ஐயோ ஆண்ட்டி. “

“சும்மாருப்பா… நான் போகல அவங்கள இங்க வரச்சொல்லிட்டாப் போச்சு” எனத் தீர்மானமாகச் சொல்லி விட்டாள்.

விடுமுறை விட்ட ஒரு வாரம் கழித்து.மிருதுளாவின் இளைய மகள் விழிநயா தன் குழந்தைகளுடன் வந்தாள். வேலை முடிந்து வீடு வந்த நந்தாவை உற்சாகமாக வரவேற்றாள். இருவரும் பரஸ்பரம் நலன் விசாரித்துக் கொண்டார்கள்.

நந்தா கேட்டான். “ஏன் அவரு வல்லியா?”

“அவருக்கு பிஸி வொர்க் லீவ் கெடைக்கலே எங்களுக்கே நாலு நாள்தான் பர்மிசன்” எனச் சிரித்தாள்.

“நாலு நாள்தானா?”

“ஆமா… நாலே நாள்தான். அவரை அங்க தனியா விட்டுட்டு வந்துருக்கேனே. மனுசனுக்கு சமைக்கவெல்லாம் தெரியாது. ஓட்டல் சாப்பாடுதான் இந்த நாலு நாளுக்கே.  அவருகூட ஒருவாரமா சண்டை தெரியுமா? அந்தக் கதைய ஏன் கேக்கற…?” என்று தொடங்கி அவன் கேக்காமலேயே தன் கணவனோடு நடந்த வாக்குவாதத்தைச் சொன்னாள்.

“லீவ்க்கெல்லாம் எங்கயுமே போகக்கூடாதுனாரு ஆனா நாந்தான் எங்கம்மா வீட்டுக்கு போயே ஆகனும்னு ஒத்தக்கால்ல நின்னேன். அதனால போன ஒருவாரமா எங்களுக்குள்ள சரியா பேச்சு வார்த்தைகூட இல்ல. அப்பறம் நேத்துதான் சரி போய்ட்டு வாங்கனு சொன்னாரு அதுவும் நாலு நாள்ள திரும்பி வல்லேன்னா அப்பறம் வரவே வேண்டாம் உன்னத் தேடி வக்கீல் நோட்டிஸ் வரும்னு சொல்லியிருக்காரு” என சிரித்த முகத்துடன் சொல்லி முடித்தாள்.

“சரி யாழினி அக்கா என்ன பண்ணுவாங்க?” என அவளது அக்காவைப் பற்றிக் கேட்டான் நந்தா.

மிருதுளா “அவ வரமுடியாதுனு சொல்லிட்டாப்பா” என்றாள்.

“அவங்களுக்கும் அதே பிரச்சினையா…?”

“இல்லே” விழிநயா சொன்னாள். “கொழந்தைகளக் கொண்டு போய் அவ மாமியா வீட்ல விடறாளாம். மாமியா வீட்ல பத்து நாள், கொழுந்தனார் வீட்ல பத்து நாள், நாத்திவீட்ல பத்து நாள்னு இருக்கனுமாம்”

“ஓ அப்ப உன் கொழந்தைங்கல உன் மாமியா வீட்ல…?” கேட்டாள் மிருதுளா.

“ஐயோ கண்டிப்பா கொண்டு போய் விட்டே ஆகனும். இல்லேன்னா அவ்வளவுதான் உங்கம்மா வீட்டுக்கு மட்டும்தான் போகனுமா எங்கம்மா வீட்டுக்கு போகக்கூடாதானு… அவரு எங்கூட சண்டைக்கு நிப்பாரு.” என்றாள் விழிநயா.

மறுநாள்… 

காலை நேரத்திலேயே தன் மகள் மற்றும் பேரன் பேத்திகளைப் பார்க்க வந்து விட்டார் மிருதுளாவின் கணவர். குழந்தைகள் இருந்ததால் வீடே கலகலப்பாக இருந்தது. நந்தா விழிநயாவின் குழந்தைகளுக்கு விளையாட்டுப் பொருட்கள் எல்லாம் நிறையவே வாங்கிக் கொடுத்தான்.

அன்றைய மாலை மீண்டும் நந்தா பூரணியுடன் பேசினான்.

“விழிநயா அக்கா வந்துருக்காங்க போலருக்கு.?” எனக் கேட்டாள்.

“ம் லீவ்ல வந்துருக்காங்க”

சிறிது நேரம் பொதுவாகப் போசிக் கொண்டிருந்து விட்டு “என்ன யோசிச்சிங்களா?” எனக் கேட்டாள் பூரணி.

“ம்…ம்…” எனச் சிரித்தான்.

“என்ன முடிவு ?”

“மூணாவது ஆள்ங்கறப்ப… ஒரு மாதிரி கில்ட்டியாதான் இருக்கு. ஆனாலும் ஓகே. என்கூட ஜாலியா… பேசி பழகுவீங்க இல்ல.?”

“ஷ்யூர்... ஷ்யூர்.”

“டேட்டிங் வருவீங்கள்ள.?”

“ஹ் ஹா…" எனச் சத்தமாகவே சிரித்தாள். “மொத லவ் பண்ணலாம்… அப்பறமா டேட்டிங் பத்தி யோசிக்கலாம்.”

“நீங்க ஒரு வித்தியாசமான பொண்ணுதான்” 

இருவரும் நிறையவே பேசிக்கொண்டார்கள். கைபேசி எண்கள் பறிமாறிக்கொண்டார்கள்.

மறுநாள்,

“லூசுப் பெண்ணே… லூசுப் பெண்ணே…” எனத் தன் கைபேசி சிணுங்க… போர்வைக்குள் முடங்கிக் கிடந்த நந்தா…. சோம்பலோடு புரண்டு கை பேசியை எடுத்தான். பூரணி.

“ஹாய்… மை ஸ்வீட் ஹார்ட் குட் மார்னிங்” என வரவழைத்துக் கொண்ட உற்சாகத்துடன் சொன்னான்.

“குட் மார்னிங்… டியர் எழுந்துட்டாச்சா?” கொஞ்சும் குரலில் கேட்டாள் பூரணி.

“ஓ… யெஸ்”

தடாலென எழுந்து எதிர் வீட்டு ஜன்னலைப் பார்த்தான் சாத்தியிருந்தது.

“வேர் ஆர் யூ.?”

“ஆண்ட்டி வீட்ல. நேத்து நைட் சும்மா ஆண்ட்டிய பாக்க வந்தேன்… தங்க வெச்சிட்டாங்க…”

“ஓ அப்ப.வேலை.?”

“இங்கருந்தே கெளம்பிருவேன்.”

நந்தா அவளோடு பேசிக்கொண்டிருக்கும் போதே அறைக்கதவைத் திறந்து கொண்டு உள்ளே வந்தாள் விழிநயா. அதனால் அவசரமாகப் பேச்சை முடித்துக்கொண்டான்.

“குட் மார்னிங் நந்தா.” விழிநயா புன்னகையுடன் சொன்னாள்.

“கூல் மார்னிங்”

போர்வையை விலக்கி எழுந்தான். மணி பார்த்தான். ஆறு பத்து.

“யார் போன்ல?” விழிநயா சிரித்தபடி கேட்டாள்

“பிரெண்டு.” எனச் சிரித்தான்.

“கேர்ள் பிரெண்டா ?”

“யா”

அதற்கு மேல் அவளும் கேட்கவில்லை. அவனும் சொல்லவில்லை.

“காபி கொண்டு வரட்டுமா?” விழிநயா கேட்டாள்.

“இல்ல நானே கீழ வர்ரேன்.” என்றுவிட்டு.பாத்ரூம் போனான்.

அவன் பாத்ரூமிலிருந்து வெளியே வந்தபோது அவள் அவனது போர்வையை மடித்து வைத்துக் கொண்டிருந்தாள்.

அவன் வியந்து” விழி… என்ன நீ?” என்க புருவம் தூக்கி அவனைப் பார்த்தாள்.

“ஏன். ?”

“இல்ல போர்வையெல்லாம் நீ… நானே மடிச்சு வெச்சுப்பேன்”

“ஏன் நான் மடிச்சு வெச்சா ஏத்துக்க மாட்டியா என்ன.?”

“ஓகே.” சிரித்தான் “ஆனா என்னால நம்ப முடியல”

“என்னது?”

“விழிநயான்ற ஒரு பெண்… இப்படி பொருப்பான… ஐ மீன் என்னோட போர்வையை மடிச்சு வெக்கறதுலாம்”

புன்னகைத்தாளே தவிற ஒன்றும் பேசவில்லை. 

திருமணத்துக்கு முன்பிருந்த விழிநயா வேறுவிதமானவள். அவளுக்கு அமைதியாகப் பேசவோ, அடக்கமாகச் சிரிக்கவோ தெரியாது.
படபடப்பாகத்தான் பேசுவாள். எந்தக் காரியமானாலும் அதை உடனே செய்தாக வேண்டும். அதேபோல அவரவர் காரியங்களை அவரவரேதான் செய்ய வேண்டும் என்கிற கொள்கைவாதி. முணுக்கென்றால் கோபம் வந்து விடும். யாருடனும் சண்டைக்குப் போகத்தயங்க மாட்டாள்.
பெண்மைக்குண்டான மெண்மை குணங்கள் அவளிடம் அறவே இருக்காது. ஆனால் நன்றாக ஓவியம் வரைவாள். பாட்டு நடனமென்றால் மிகவும் பிடிக்கும். பள்ளி கல்லூரியில் தவறாமல் போட்டிகளில் கலந்து கொள்வாள். நிறைய பரிசுகள் வாங்கியிருக்கிறாள்.

“சரி என்னை பத்தின உன் அபிப்ராயம் என்ன.?” எனக் கேட்டாள்.

புன்னகைத்தான் நந்தா. “நீ நெறைய மாறியிருக்கே”

“ம்கூம் எந்த வகைல?”

“பேச்சு. நடைமுறை பழக்கங்கள்”

தலையணையை எடுத்து ஒழுங்கு படுத்திவிட்டு அவனைப் பார்த்துச் சொன்னாள். “கல்யாணத்துக்கப்பறம் அப்படித்தான்.”

“ஆனா நல்லதுதான்”

மறுபடி சிறிது இடைவெளிவிட்டுக் கேட்டாள். “என்மேல இன்னும் கோபமிருக்கா உனக்கு.?”

“என்ன கோபம்?”

“இத்தனை நாள் அதாவது என் கல்யாணத்துக்கப்பறம் நம்ம பிரெண்ட்ஷிப் விட்டுப்போனது ஏன்.?”

நந்தா சிரித்தான். “அதெல்லாம் நாபகமிருக்கா உனக்கு.?”

“ஏன்னா, அறைஞ்சவ நானாச்சே” எனச் சிரித்தாள்.

கன்னத்தைத் தடவிக் கொண்டு “ம்ம் செம்ம அறைதான். “என்றான்.

“அப்பறம் நான் அதை நெனச்சு ரொம்ப பீல் பண்ணேன்”

“ஐ’ம் ஸாரி. ஏதோ வயசுக்கோளாறுல… நானும் அப்படி…”

“உனக்கே தெரியுமே அப்ப எனக்கு வேகம் ஜாஸ்தி சட்னு கோபம் வந்துரும் அதான் உன்ன அறஞ்சிட்டேன்”

“இல்ல விழி… தப்பு என்னோடதுதான். நம்ம பிரெண்ட்ஷிப் விட்டுப் போனதே என்னாலதான்.”

“ஓகே. ஓகே பட் ஒன் திங்க நந்தா நான் இப்ப பழைய மாதிரி இல்ல.”

“ம் ம் கவனிச்சேன்”

“என்ன கவனிச்சே?”

“நீ முன்னவிட இப்ப இன்னும் அழகா இருக்க மறுபடி இன்னொரு தடவ அறை வாங்கினாலும் தப்பில்லேன்னு தோணுது…” எனச் சிரித்துக் கொண்டே சொன்னான்.

“அடப் பாவி… நா இப்ப இன்னொருத்தர் வொய்ப்டா” என அவளும் சிரித்துக் கொண்டே சொன்னாள்.

“ஏய்… சும்மா. “

அருகே வந்து அவன் தோளில் அடித்தாள். “அப்ப நா எதிரே பாக்கல… அப்படி நீ என்ன திடுதிப்புனு கட்டிப்புடிச்சி கிஸ்ஸடிப்பேனு அப்பறம் உனக்கொரு கேர்ள் பிரெண்டு இருக்கா இல்ல.?”

“ம்ம்…”

“அவ பேரென்ன…?”

“பூரணி”

“எங்கருக்கா…?”

“பக்கத்து வீட்ல…”

“பக்கத்து வீடு.. யூமீன்…?”

“ம்”

“மை காட்”

“ஏன் விழி…?”

“எப்பருந்து உன் லவ்?”

உண்மையைச் சொல்லாமல் அவளைச் சீண்டிப் பார்க்க விரும்பினான். “இப்பதான். கொஞ்ச நாளா”

“நீயா அவள பண்ணியா?”

“ஆமா. அவள எனக்கு ரொம்ப புடிச்சிருக்கு.?”

அமைதியானாள் விழிநயா.

“ஏன் விழி?” அவள் தோள் தொட்டுக் கேட்டான்.

“இ… இல்ல. நல்ல பிகர்தான் அவ, நல்லா ஜாலியா கலகலனு பேசுவா பழகுவா ஆனா.”

“ஆனா என்ன விழி?”

அவனை நேராகப் பார்த்தாள். “அவள கல்யாணம் பண்ணிக்கப் போறியா?”

“ம் தெரியல…”

“உன்னுது சின்சியர் லவ்வா.?”

“அப்கோர்ஸ் ஏன்.?”

“அவ உன்ன மேரேஜ் பண்ணிக்கறதா சொன்னாளா.?”

“இன்னும் அதுபத்தியெல்லாம் பேசல நீ சொல்ல வந்தத சொல்லு”

சிறிது மௌனித்துவிட்டுச் சொன்னாள். “கல்யாணத்துக்கப்பறம் நீ ரொம்ப பீல் பண்ணுவே”

விழிநயாவைப் பார்த்து மெல்ல புன்னகைத்தான் நந்தா. “என்ன பீல் பண்ணுவேன்.”

“எனக்கு தெரிஞ்சே அவளுக்கு நெறைய பாய்பிரெண்டஸ் இருக்காங்க”

“நெறையன்னா.?”

“மெனிமோர் பாய்ஸ்… நா பொய் சொல்லல”

“ஓ” என அப்பாவி போல முகத்தை வைத்துக் கொண்டான்.

“எதுக்கும் நீ… கேர் புல்லா இருந்துக்கோ” என்றுவிட்டு “சரி வா கீழ போலாம்" என்றாள். அவனும் அவளுடன் சேர்ந்து கீழே போனான்.

அன்றைய இரவு,

விழிநயாவுடன் வெகுநேரம் பேசிக்கொண்டிருந்த பின்பே படுக்கப் போனான் நந்தா. அப்போதே மிருதுளா துங்கத் தொடங்கியிருந்தாள்.
பூரணிக்கு போன் செய்து பார்த்தான். ஸ்விட்ச் ஆப் செய்து வைத்திருந்தாள். தூங்கியிருப்பாள் என நினைத்துக் கொண்டு அவனும் படுத்தான். சிறிது நேரம் மொபைலை நோண்டிக்கொண்டிருந்தான்.

“டொக்… டொக்” சன்னமாக அவன் அறைக்கதவு தட்டப்பட்டது.

“தாழ் போடலே” என்றான்.

விழிநயா உள்ளே வந்தாள்.

“வா என்ன இங்க.?” எழுந்து உட்கார்ந்தான்.

“சும்மா. என்மேல எதும் கோபமில்லையே?”

“எதுக்கு.?”

“பூரணி பத்தி சொன்னதுக்கு.?”

“சே… சே”

“நியாயமா பாத்தா என்னை உன்னால நம்ப முடியாதுதான். உன் லவ்வரைப் பத்தி தப்பா சொன்னா அது என் தப்புதான்.”

“இல்ல. அப்டிலாம் இல்ல.”

“இல்லல்ல?”

“நீ எதும் பீல் பண்ணிக்க வேண்டாம் விடு உக்காரு”

“நா போறேன் ஸாரி சொல்லத்தான் வந்தேன்”

“பரவால்ல.”

“உன் மனச நா… ஹர்ட் பண்ணிட்டேன்”

“சே… சே அதெல்லாம் இல்ல”

“இல்ல. நீ நெனைக்கலாம் இவளை லவ் பண்ணப்பதான் இவ ஏத்துக்கல இப்ப எவளையோ லவ் பண்ணதும் புடிககாம… நா ஏதோ பொறாமைல… பூரணி பத்தி தப்பா சொன்னதா…”

“சத்தியமா நா அப்படி எதும் நெனைக்கல விழி”

“இப்பதான் எனக்கு நிம்மதி. சரி நா போறேன்?”

“ம்”

“குட் நைட்…”

“குட்நைட்” சிரித்துக்கொண்டே வெளியே போனாள் விழிநயா.

அடுத்த நாள் விழிநயா ஊருக்குப் போய்விட்டாள். அன்று மாலை மிருதுளா சமைத்துக் கொண்டிருந்த போது ஹாலில் பேச்சுக்குரல் கேட்டது எட்டிப் பார்த்தாள். அவளது கணவன். 

ஒரு கணம் சுர்ரென்று கோபம் வந்தது. கணவனை மதிக்காமல் தனது வேலையில் ஈடுபட்டாள். நந்தா அவளது கணவனுடன் பேசிக்கொண்டிருந்தான்.

டிபன் சாப்பிடும்போது வேறுவழியில்லாமல் கணவனுக்கும் பறிமாற வேண்டிருந்தது. நந்தா முன்பு அவனை அவமதிக்க விரும்பவில்லை.
அவளது கணவன் நந்தாவுடன் பேசியதிலிருந்து ஒன்று புரிந்தது. அவளது கணவனின் இளம் மனனவி ஊருக்குப் போய் விட்டாளாம். அவள் வருவதற்கு இன்னும் ஒரு வாரமாகுமாம் அதனால் இங்கு தங்கப்போகிறார்.

இரவு.,

“மிருது" கட்டிலில் படுத்திருந்த அவள் கணவன் அவளைக் கூப்பிட்டான்.
தரையில் பாய்விரித்துப் படுத்திருந்த மிருதுளா பேசவில்லை.

“என்மேல இருக்கற கோபம் இன்னும் தீரலையா உனக்கு.?”

அதற்கும் அவள் பேசவில்லை. சிறிது நேரம் அமைதி.

மறுபடி கணைத்துக் கொண்டு “சந்தோசமாத்தான இருக்க?” எனக் கேட்டான்.

“அடுத்தவங்கள நம்பி வாழாத வரைக்கும். என் சந்தோசத்துக்கு எந்தக் கொறைச்சலும் வராது." என்று வெடுக்கெனச் சொன்னாள்.

“ரொம்ப சரி ரொம்ப சரி”

சிறிது மௌனம்.

“உன் கோபம் நியாயமானதுதான் ஆனா.”

“அந்தப் பேச்சு. எதுக்கு இப்போ?” கோபமானாள். “மனுஷியை நிம்மதியா இருக்க விட்டா தேவலை உபயோகம் இல்லாவிட்டாலும் உபத்ரவம் இல்லாம இருக்கனும்.”

நீண்ட நேரம் அவள் மனசு நிம்மதியில்லாமல் தவித்தது. ‘சே இந்த மனுசன் ஏன் வந்தான்.?’ என்று வெறுப்பாக இருந்தது. கணவன் மேல் ஆவேசம் ஆத்திரமெல்லாம் பொஙகிப் பொங்கி வந்தது. நடந்தவைகளை நினைத்து மனம் குமைந்தாள். கணவன் மேல் உண்டான வன்மம் அளவில்லாமல் பெருகி நெஞ்சு குமறியது.

“நீ நெனைக்கற மாதிரி அவ ஒன்னும் கெட்டவ இல்ல தெரியுமா? எல்லார்கிட்டயும் ரொம்ப அன்பாதான் பழகுவா” என திடிரெனப் பேசினார்.

அவள் மனசுக்குள் எரிமலை குமறியது.

“உன்ன அவளுக்கு ரொம்ப புடிக்கும் தெரியுமா? அடிக்கடி உன்னப் பத்தி விசாரிப்பா”

அப்போதும் அவள் பேசவில்லை.

“ஒரு தடவ அவளகூட்டிட்டு வரட்டுமா?”

“ச்சீ…” என வெடித்தாள் மிருதுளா. “வெக்கமால்ல இப்படி கேக்கறதுக்கு.? அவ யாரு எனக்கு.? கண்ட கண்ட சிறுக்கி கால்லாம் இந்த வீட்ல பட்டா செருப்பால அடிப்பேன்.”

“என்னைவா… என்னைவா செருப்பால அடிப்ப?”

“கண்டவள்லாம் வந்து படுத்துட்டு இப்படி அதிகாரம் பண்றதுக்கு இது ஒன்னும் தேவடியா மடம் இல்லை.” என்று மிகவும் கொதிப்புடன் சொன்னாள்.

அதன் பிறகு அவள் கணவன் பேசவில்லை. ஆனால் மிருதுளா மனசு புழுங்கித் தவித்தது. மனம் குமுறிக் குமுறி ஒரு வழியாக நள்ளிரவுக்கு மேல்தான் தூங்கினாள் மிருதுளா. 

திடுமென விழித்தாள். அவளது கணவன் அவளை அணைத்துப் படுத்திருந்தான். வந்தது ஆத்திரம். வெடுக்கெனப் பிடித்து அவனைத் தூரத் தள்ளி விட்டாள்.

“ஏய் நா உன் புருஷன்." என்றான் தடுமாறி எழுந்து உட்கார்ந்து.

“அப்படி எந்த மயிரானும் எனக்கு இல்ல. மரியாதை கெடறதுக்கு முன்னால வெளில போறது நல்லது.”

“என்னைவே வீட்ட விட்டு வெளில போகச் சொல்றியா?”

“இது என் வீடு… அதுக்கு எனக்கு உரிமை இருக்கு."

“நீ என்ன தைரியத்துல இப்படி எல்லாம் பேசறேனு எனக்கு தெரியுன்டி”

கணவனைக் கடுமையாக முறைத்தாள். 

“புதுப் புது புருஷனா புடிக்கறவளுக்கு. தாலி கட்டின புருஷன எப்படி புடிக்கும்.?” என்றான்.

“இதுக்கு மேல ஒரு வார்த்தை பேசினா மரியாதை கெட்றும்…"

“நா போறன்டி ஆனா உன்ன சந்தி சிரிக்க வெக்காம விடமாட்டேன் பாரு” எனக் கோபத்துடன் கத்திவிட்டுப் போனான் அவளது கணவன்.

அதன் பிறகு அவளுக்கு தூக்கம் வரவில்லை. மணி பார்த்தாள். மூன்று மணி. மெதுவாக எழுந்து மாடிக்குப் போனாள். சாத்தியிருந்த நந்தாவின் அறைக்கதவைத் தள்ள அது திறந்து கொண்டது. 

உள்ளே போனாள். நந்தா தூங்கிக்கொண்டிருந்தான். கட்டிலை நெருங்கி அவனருகே படுத்தாள். அவனோடு ஒட்டிப் படுத்து. அவனை அணைத்துக் கொண்டாள். 

சிறிது நேரத்தில் அவளது கனமான அணைப்பில் விழித்துக்கொண்டான் நந்தா. அவளைப் பார்த்து திகைத்தான்.

“ஆண்ட்டி என்ன நீங்க இங்க?”

“ஏன். வரக்கூடாதா?” முனகலாகக் கேட்டாள்.

“இ… இல்ல அங்கிள்?”

“போய்ட்டான்…”

“எப்ப.?”

“இப்பதான் கொஞ்சம் முன்னால.”

“இந்த நேரத்துல.?”

“நமக்கேன் நந்தா அவன் பேச்சு.?”

“ஸாரி ஆண்ட்டி.”

“உனக்கு குளிரலை?”

“ம்கூம். குளிரல”

அவன் தலையில் செல்லமாகக் கொட்டினாள்.

“குளிரல்லன்னாலும் ஆமா குளிருதுனு சொல்லனும் என்ன இருக்கமா கட்டிக்கோ.”

கணவன்மேல் உண்டான கோபம், வன்மம், அவனிடம் பட்ட அவமானம் எல்லாம் மறக்க விரும்பினாள். கொதிக்கும் மனதை சாந்தப்படுத்த எண்ணினாள். அவனது கன்னத்திலும் உதட்டிலும் முத்தமிட்டாள். அவன் உதட்டை கவ்வி உறிஞ்சியவள் “போய் வாயக்கொப்புளிச்சிட்டு வாயேன்…” என்றாள். சிகரட் வாடை.

“ஸாரி ஆண்ட்டி.” என விலகி எழுந்து பாத்ரூம் போனான்.

மிருதுளா புரண்டு மல்லாந்து படுத்தாள். புடவைத் தலைப்பு விலகி முலையும் வயிறும் தெரியும் படி கால்களை விரித்து போட்டாள். தன் பெண்ணுறுப்பின் மேல் கை வைத்து மெதுவாக தடவிக் கொண்டாள்.

பாத்ரூமிலிருந்து வந்தவன் கவர்ச்சி காட்டி மல்லாந்து படுத்திருந்த மிருதுளாவை ஆசையுடன் பார்த்தான். அவளைச் சுவைக்கும் ஆசை மேலோங்கியது. ரத்த நாளங்களில் மெல்லிய உஷ்ணம் படர அவள் இடுப்பருகில் உட்கார்ந்தான்.

அவள் அவன் பக்கம் புரண்டாள். அவனுடலுடன் தன் உடல் உரச அவனது மடியில் கை போட்டாள். மெல்லிய குரலில் தன் கணவன் கோபித்துக் கொண்டு போனதைச் சொன்னாள்.

“ஓ அப்ப சண்டையா?” அவள் இடுப்பில் கை வைத்தபடி கேட்டான்.

“ம்”

“ஆண்ட்டி நீங்க கோவிச்சிக்கலேன்னா உங்கள ஒன்னு கேக்கலாமா? “

“ம் கேளு…” என அவன் தொடைகளை நீவினாள்.

“அங்கிள் உங்களுக்கு தாலி கட்டினவர் இல்லையா?”

"............."

“யாழினி… விழிநயா ரெண்டு பேரும் அவருக்கு பொறந்தவங்கதானே.? “

“ம்… அதுலென்ன சந்தேகம். ?”

“இல்ல. அங்கிள் உங்கள தொடறது புதுசா என்ன.?”

“இல்லதான்.”

“அப்படி இருக்கப்ப இன்னிக்கு மட்டும் ஏன்…?”

“அப்ப. அந்தாளு என்னோட புருஷன் நந்தா.”

“இப்ப.?”

“இப்ப இன்னொருத்தியோட புருஷன். கடந்த கால நினைவு. செத்துப் போன உறவு” என்று விட்டு அவனது தொடை நடுவே கை வைத்து அங்கே புடைத்திருந்த அவன் பாலுறுப்பை அழுத்தினாள்.

நந்தா அவள் வயிற்றின் மேல் சாய்ந்து கொண்டான். அவள் அவனது பாலுறுப்பைப் பிடித்து நன்றாக உருவிக் கொடுத்தாள். 

நந்தா அவன் தொடைகளை அகட்டி வைத்துக் கொண்டான். மிருதுளா இடுப்பை வளைத்து வந்து அவன் உறுப்புக்கு முத்தம் கொடுத்தாள்.

“ப்ச்ச்”

“ஆண்ட்டி”

“என்னப்பா?”

“மூடா இருக்கிங்களா?”

“ம்ம்”

அவன் உறுப்பை முத்தமிட்டு கொஞ்சி மகிழ்ந்தாள். பின் வாயில் கவ்வி சூப்பிச் சுவைத்தாள். அவன் கைகள் அவள் புடவையையும் உள் பாவாடையையும் அவளின் புட்டங்கள் வரை மேலேற்றியது. அவளின் நிர்வாணக் குண்டிகளையும் தொடைகளையும் கசக்கி விளையாடியது. 

மிருதுளா 5 நிமிடம் அவன் உறுப்பை சுவைத்துவிட்டு வாயை விலக்கினாள்.

அதன்பின் நந்தா அவள் இடுப்பின் கீழ் பக்கமாகச் சரிந்து. முகத்தை அவள் தொடைகளின் மேல் வைத்தான். அவனுக்கு சிரமம் கொடுக்காத வகையில் உடம்பை அசைத்து திருப்பி தன் பின் பக்கத்தை காட்டி வசதியாகப் படுத்துக் கொண்டாள். அவள் குண்டிகளின் மேலே முகத்தை வைத்து அவளது பெண்ணுருப்பின் வாசணையை ஆழமாக முகர்ந்தான். அழுத்தமாக முத்தம் கொடுத்தான். அவள் புட்டத்தை அழுத்திப் பிசைந்து கொண்டு. அவள் புழைப் பிளவை நுணி நாக்கால் தடவினான். அவள் கால்களை விரித்து காட்டினாள். மெல்ல மெல்ல நாக்கை உள் செலுத்தி பற்களால் அவளின் பெண்ணுறுப்பை கவ்வினான். உணர்ச்சி அலைகளால் கொந்தளிக்கத் தொடங்கினாள் மிருதுளா.

புரண்டு நெளிந்து வளைந்து தலைகீலாகி மீண்டும் அவன் உறுப்பை கவ்விக் கொண்டாள். இருவரும் 69 பொசிசனில் வந்தனர். அவளது உடம்பில் வெப்பச் சூடு அதிகரிக்க… அந்தச் சூட்டை அவன் ஆணுறுப்பிடம் காட்டினாள். அவளது ஆவேசம் அவன் உடலைச் சிலிர்க்கச் செய்தது. இருவருமே தங்களது வாய்ப் புணர்ச்சியை மிக ஆழமாகச் செயல்படுத்தினர்.

சில நிமிடங்களுக்கு பிறகு மிருதுளாவை மல்லாத்தி அவள் மீது கவிழந்தான் நந்தா. அவள் அவனை ஆதுரத்துடன் தழுவிக்கொண்டாள். அவள் உதடுகளைச் சுவைத்தான். அவளது நாக்கை அவன் வாய்க்குள் நுழைத்து அதைச் சுவைக்கச் செய்தாள்.

அவன் உறுப்பின் முனை அவள் வெடிப்பில் முட்டியது. அவள் இடுப்பை எக்கி அதை உள் வாங்கத் தவித்தாள். அவள் தவிப்பை உணர்ந்து தனது ஆண்மைக் கம்பை அவள் வெடிப்பின் ஆழத்தில் இறக்கினான்.

“ந்நந்ந்துது” அவன் குண்டிகளை இறுக்கி கால்களை பிண்ணினாள்.

“ஆண்ண்ட்ட்டி”

“ம்?”

“கும்முனு இருக்கீங்க”

“ம்”

“உங்கள வயசானவங்கனு சொல்லவே முடியாது”

“ஸ்ஹா”

“குத்த குத்த செமைய்யா இருக்கு”

“நல்லா குத்த்து”

“வேகமா குத்தவா?”

“குத்த்துப்ப்பா ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்”

“இப்படி.?”

“க்கும்ம் ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்”

“இன்னும் வேகமா”

“ஆங்க்க்க்”

ஆழமாகச் செலுத்தி இழுத்து இழுத்து குத்தி அவளைப் புணர்ந்தான். தன் தாயின் தோழி என்பதை மறந்து தன் தோழியாக நினைத்து புணர்ந்தான். அவனின் புணர்ச்சியில் அவள் உடல் வியர்த்து ஒழுகியது. இருவரும் வேகமாக மூச்சு வாங்கினர். முனங்கல்களும் முத்தங்களும் மூச்சிறைப்பும் அந்த அறையை நிறைத்தது.

இறுதியாக அவன் பாலுறுப்பிலிருந்து சீறிப் பாய்ந்த விந்து அவளது யோனிக் குழலில் சூடாகப் பாய்ந்தது. அந்தச் சுகத்தில் மெய்மறந்து கண்களை மூடினாள்.

சிறு ஓய்வுக்குப் பின் அவன் அவளை விட்டு விலக முனைந்தான். ஆனால் மிருதுளா அவனை விலக விடாமல் இறுக அணைத்துக் கொண்டாள்.

“வெலகாம படுத்திரு “

அவனது ஆண்குறியின் துடிப்பை தன் யோனிக்குள் முழுவதுமாக உணர்ந்தாள். தொடர்ந்த இன்ப அலைகளின் உணர்வை அனுபவித்துக் கிடந்தாள். மயக்கமா உறக்கமா என்று தெரியவில்லை. அப்படியே கண்ணை மூடி உணர்வற்றுக் கிடந்தவள் மெல்ல மெல்ல தூங்கிப் போனாள். 

தொடரும்...