மறுவாழ்வு 2

முழு தொடர் படிக்க

 மரகதமும், இன்ஸ்பெக்டரும், அவளது பழைய வீட்டில் இருந்தனர். இன்ஸ்பெக்டர் மீண்டும் அவளைக் கட்டிப்பிடித்து அணைக்க அவள் திமிறினாள். அவளுக்கு விருப்பம் இல்லையெனில், வேண்டாம், போகலாம், என்று விலகி நின்று, 

"சரி போவுது மரகதம், ஒன்ன ஒன்னும் அவசரப்படுத்தல, இன்னிக்கி வாணாம். வீட்டுக்குப் போயி நெதானமா யோசன பண்ணிட்டு வா. இந்த பழனிராஜா எங்கயும் ஓடிட மாட்டான். நாளக்கு நா இதே நேரத்துக்கு வந்து என் மரகத்ததுக்காக காத்திருப்பேன், நீ கண்டிப்பா என்னத் தேடி வருவ பாரு" என்று சிரித்து எழுந்தான். 

அவள் முன் கையை நீட்டினான். அவள் தானாக கை ஊன்றி எழுந்தாள். 

அவள் அருகில் வந்து, "அப்ப நாளைக்குச் சந்திக்கலாம் இல்லியா?" என்றான். 

அவள் மோவாய் தொட்டு நிமிர்த்தி, கண்களை நிலைக்க வைத்து, பார்த்தான். தாழ்ந்தாள். 

"ஏன் மரகதம், மறைக்கிற, ஒன் கண்ணு சொல்லுதே, எனக்குத் தெரியுது" என்று தோளில் கை போட்டு இழுத்தான். மறுப்பு இல்லை, 

கட்டி அணைத்தான். கன்னத்தை இழைத்தான். அவள் மூச்சி வேகமானது. 

மார்பை தடவினான், தடையில்லை. 

அவள் கையைப் பிடித்து, அவன் இடுப்புக்குக் கீழே, உப்பியதின் மேல் வைத்து அழுத்தினான். அவளால் ஆணின் எழுச்சியை உணர முடிந்தது. 

வலது கை இருமுலைகளைப் பரவலாகத் தடவி, மேலாடையை விலக்கி, முலையைப் பற்றி அழுத்தி, விரல்களால் முலை காம்புகளைத் தேடி வருடி நசுக்க, அவள் முனகி, பக்கவாட்டில் அவன் தோளில் தலை சாய்ந்தாள். 

அவசரமாய், அவன் ஒரு கை பேன்ட் ஜிப்பை இறக்கிவிட்டு உள்ளே நுழைந்து ஜட்டியை விலக்கி, விறைத்து மடங்கியிருந்த பூல் தண்டை வெளியே எடுத்து விட்டது. நீட்டி நின்றதை அவள் கையில் பிடித்துக் கொடுத்தான். அதன் வீர்யத்தைக் கண்டு அவளுக்கு ஆச்சர்யம், அம்மாதிரி அவள் கண்டதே இல்லையே. 

அவன் கை விரலை ஜாக்கெட்டின் அடியில் கொடுத்து பாடியோடு ஒர சேர தூக்கினான். வரவில்லை. கீழ் பக்க ஊக்குகளில் இரண்டை விடுவித்து, தூக்கினான். பெருத்த முலைகள் வெளி வந்தன. கை கொண்டு கீழ் பக்கமாய்ப் பிடித்துப் பிசைந்து, தலை குனிந்து காம்பை கவ்வி, குதப்பிச் சப்ப, அவள் "ஆஆஆ அங் ஊம்" என்று பலவிதமாய் முனகித் தவித்தாள். பதிலுக்கு அவள் கையில் அகப்பட்ட பூலை உருவி முறுக்கினாள். 

முலை மாற்றிக் காம்பை கவ்வி கடித்துச் சப்பினான். பின் முலையை விடுத்து, சேலை பாவாடையோடு வழித்து, உள்ளுக்குள் கை விட்டு தொடையைத் தடவினான். தொடைகள் தானாக அகல, கூதி முக்கோணத்தைத் தடவி, அழுந்த பிசைந்து, நடுவிரலை மட்டும் தனியாக்கி, வாய் வெடிப்பில் மேலும் கீழும் தேய்க்க, அவளின் எதிர்க்கும் பலம் முழுமையும் கரைந்து ஓடியது. தன்னை இழந்தாள். 

அவன் தன் டீ ஷர்ட்டைக் கழற்றினான். பேன்ட் ஜட்டியை கழற்றி, அழுக்குப் படாமல் ஓர் ஆணி தேடி மாட்டினான். 

முழு நிர்வாண ஆண் உடல், விறைத்து மேல் நோக்கி நின்ற தடியை முதன் முதலில் கண்டாள். 

'இப்படித்தான் அலகாட்டம் நிக்குமா.?' 

சுற்று முற்றும் பார்த்தான், தரையெங்கும் வைக்கோல் கூலமும், தூசியுமாய்ச் சுத்தமில்லை. தரையில் படுத்து ஒக்க ஆகாது. நின்றுதான். 

அவள் எதிரில் நின்று, இரு கை கொடுத்து சேலையைத் தூக்கி சுருட்டி இடுப்புவரை மேலேற்றி பிடிக்கச் சொன்னான். பிடித்தாள். 

அவன் இடுப்பைத் தாழ்த்தி, பூலை பிடித்து, கூதி வாய் தேடினான். ஏறவில்லை, இடுப்பை இன்னும் இறக்கி மேல் நோக்கி பூலை ஏத்தினான். வாட்டம் சரியாக வரவில்லை. 

அவள் அசையாமல் நின்றாள். இம்மாதிரி ஓழுக்கு அவள் புதிது என்று தெரிந்து, இது ஆகாது என்று, திரும்பி நின்று குனியச் சொன்னான். அவளுக்குப் புரியவில்லை. அவனாக அவளைத் திருப்பி முன்பக்க உடலை சாய்த்து குனிய அழுத்தினான். அவள் கைகளால்  கால் முட்டியை பிடித்து, நன்கு குனிந்து சூத்தைத் தூக்கினாள். 

சேலையை மீண்டும் வழித்து, அவள் இடுப்பின் மேல் போட்டு, சூத்துப் பக்கம் நின்று, இடுப்பைத் தாழ்த்தி, விறைத்து விண் நோக்கிய பூல் தண்டை பிடித்து, தாழ்த்தி, முனையால் சந்து தேடினான். அவளும் அசைத்து கொடுக்க, வழுக்கி மேல் நோக்கி கூதியில் ஏறியது, 

"ஊம்.." என்ற முனகல். 

இடுப்பை முன்னுக்குத் தள்ளி பூலை அழுத்தியதும் ஏறி முட்டியது. இழுத்து மீண்டும் ஏற்றினான். இரண்டு இழுப்பில் வாட்டம் புரிந்து அருமையாய் உள்ளே வெளியே என்று போய் வந்தது. 

'அடிங்ஙோத்தா, செம டைட்... ஒழ் வாங்காத கூதி' என்று அவன் மனது துள்ளியது. 

அவள் இடுப்பை பிடித்துக் கொண்டு, படு குஷியாகி, இடுப்பை வளைத்து இழுத்து இழுத்துக் குத்தினான். அவன் குத்தின் இடி தாள முடியாமல், அவள் நிலை தடுமாறினாள். 

பார்த்தான், இது ஆகாது என்று, பூலை உருவி, அவளை நிற்க வைத்து, சற்று தள்ளி இருந்த தூணின் அருகில் அவளைக் குனிய வைத்து, தூணைப் பிடித்துக் கொள்ளச் சொன்னான். 

வழிந்த சேலையை நன்றாகத் தூக்கி முதுகின் மேல் போட்டு விட்டு, பூலை பிடித்துக் கூதி புழை தேடி ஏத்தினான். நீர் சுரந்த கூதியும் வழ வழத்து முழுப்பூலையும் வாங்கிக் கொண்டது. 

அவள் இடுப்பில் கையை வைத்து நன்றாக இருக்கிக் கொண்டு, இழுத்து ஒக்க ஆரம்பித்தான். தண்டு உள்ளே வெளியே என்று ஆட, அருமையாய் ஓழ் சூடு பிடித்தது. வேகம் பிடித்து, பலம் கொண்டு குத்தினான். அவன் இடுப்பு, சூத்துக் கொம்மையில் பட்டு, பட் பட் எனச் சத்தம் அந்தக் காலியான வீட்டில் எதிரொலித்தது. 

மரகதம், தன்னை மறந்து "ஆஆஆ... ஊஊ.." என்று சத்தமிடலானாள். கடப்பாரையை உள்ளே நுழைத்து குத்துவது போல் இருந்தது அவளுக்கு. ஒவ்வொரு குத்தும் அவள் உடலை குலுங்க வைத்தது. முன் பக்கம் தொங்கிய அவளது கனத்த கல்லு முலைகள் கூட அலங்கோலமாய்க் குலுங்கின. 

உணர்ச்சி ஏறி உள்ளுக்குள் காம வெறி பீரிட்டு "ஊங்... ஊங்.." என்று சத்தமிட்டு அவளும் தூணைக் கெட்டியாய் பிடித்துக் கொண்டு, பல்லைக் கடித்து, சூத்தை பின்பக்கம் தள்ளி அவனுக்கு எதிர் இடி இடித்தாள். 

இருக்கமான கூதிப் புழை, பூல் தண்டை மாங்கொட்டை சப்புவது போல் சப்பி விட்டதில் அவனுக்கு உணர்ச்சி மள மளவென ஏறி உச்சியை நெருங்கிவிட்டான். அதனால் குத்தின் பலமும் வேகமும் வெறித்தனமாய் இருந்தது. 

மரகதத்திற்கு இதுநாள் வரை காணாத இன்பம், ஓழின்ப உச்சியையே கண்டறியாதவள், "ஓஓஓஓஓஓ..." என்று வாய் விட்டு கத்தி, உச்சத்தை தொட்டு விட்டாள். உடல் நடுங்க "ஊஊஊ.." என்று ஊளையிட்டாள். 

அவள் சத்தம் கேட்ட மாத்திரம் அவனுக்கும் கழன்று கொண்டது. சட்டென மூளையில் எச்சரிக்கை மணி அடிக்க, மிகவும் கஷ்டப்பட்டு, அடக்கி பூலை வெளியில் இழுத்து விட்டான். துடிக்க ஆரம்பித்த பூல், கூதி வாய்க்கு வெளியே வந்து கொழ கொழத்த கஞ்சியைத் தொடை இடுக்கில் பீச்சி அடித்தது. அவள் சூத்தின் மேல் கை வைத்து, பின் பக்கம் உடல் விறைத்து வளைய, கண்ணை மூடி அனுவித்தான். 

சற்று ஆசுவாசம் ஆனதும் மெல்ல நகர்ந்து அவன் பேன்ட் பாக்கெட்டில் துழாவி கைக்குட்டை ஒன்றை எடுத்தான். கையில் பட்ட கஞ்சியைத் துடைத்து, பூல் முனையைப் பிதுக்கி மீதி கஞ்சியை வெளியாக்கி, மூக்கு சிந்துவது போல் அழுந்த துடைத்தான். 

அடுத்து, அவள் சூத்துப் பட்டை, தொடை இடுக்கில் வழிந்த கஞ்சியையும் துடைத்து, கைக்குட்டையை வீசி எறிந்தான். 

அவள் மெல்ல நிமிர்ந்து, ஜாக்கெட்டை இழுத்து மூடி, சேலையைச் சரி செய்தாள். உடல் சோர்வு, தூணின் பக்கவாட்டில் சரிந்து உட்கார்ந்து தலையைச் சாய்த்து, கண் மூடி மூச்சி வாங்கினாள். 

இந்தக் கால் மணியில், நடந்த உடல் போராட்டம் ஓய்ந்து, மனப் போராட்டம் துவங்கிவிட்டது. 'தப்புப் பண்ணிட்டியேடி மரகதம்', என்று மனது சிலிர்த்து எழுந்து கொண்டது. கண்கள் கசிந்து நீர் வடியலாயிற்று. 

அவன் நிதானமாய் உடை உடுத்தினான். அவளருகில் வந்து பார்த்தான். முகம் இருகி அவள் கண்களில் நீர் கசிந்தது, குனிந்து அவள் பக்கத்தில் தரையில் இருந்த தூசியை ஊதிவிட்டு, உட்கார்ந்தான். அவள் தோளில் கை வைத்தான். வெடுக்கெனக் கையைத் தள்ளி விட்டு, கண் திறந்து பார்த்து, 

"வாணாம் தொடாதீங்க" என்றாள். 

"இல்ல மரகதம், எதுக்கு இப்ப அழுவரது, நல்லாதானே இருந்துது, சந்தோஷப் படாம...," என்று ஆரம்பித்தான். 

இடை மறித்து "வாணம் ஒன்னும் சமாதானம் சொல்ல வேணாம், தயவு செஞ்சி என்ன உட்டுடுங்க, யாராவது நம்பள பாக்கர்துக்குள்ள போயிடுங்க இங்கேரிந்து." என்றாள். 

"சரி சரி நா போயிட்டரன், டென்ஷன் ஆகாத" என்று எழுந்தான். கலைந்த தலையை பேன்ட் பாக்கெட்டில் இருந்த குட்டி சீப்பு எடுத்து வாரி போனான். 

கதவை மெல்லத் திறந்து, ஒருக்களித்து வைத்து வெளியே நோட்டம் விட்டான். பாதையில் யாரும் கண்ணில் தென்படவில்லை. வெளியே வந்து சுற்றும் முற்றும் பார்த்து விட்டுப் பைக்கை ஸ்டார்ட் செய்து கிளம்பினான். 

சற்று நேரத்திற்குப் பிறகு, அழுகை நின்று, அமைதியானாள். முந்தானை எடுத்து, முகத்தை அழுந்த துடைத்தாள். எழுந்து, கதவு திறந்து வெளி வந்தாள். அக்கம் பக்கம் பார்த்து விட்டு, கதவை கஷ்டப்பட்டு பூட்டினாள். பாதையில் நடந்து விடு விடுவென வீடு போய்ச் சேர்ந்தாள். 

வீட்டை அடைந்ததும் பக்கத்துச் சந்தில் நுழைந்து வீட்டுத் தோட்டம் போனாள். வீட்டில் யார் முகத்திலும் அகப்பட விருப்பம் இல்லை. நல்ல வேளை யாரும் எதிர்படவில்லை. அவரவர் வேலையில் அவர்கள். 

கிணற்றடியில் நின்று, வாளியை விட்டு நீர் சேந்தினாள். வாளி நீரையும் தலையில் கொட்டினாள். ஈரப் புடவையோடு தோட்டப் பக்க மாடி ஏறினாள். அவசரமாய் யார் கண்ணிலும் படாமல், மாடி ஏறிவிட்டாள். தன் அறைக்குள் போய்க் கதவை தாளிட்டு, மாற்றுத்துணி உடுத்தி கட்டிலில் குப்புற விழுந்து விம்மினாள். கடந்த கால நினைவுகள் அலை அலையாய் மனத்திரையில் ஓடின. 

கசந்த மணவாழ்வு:

 பனைப்பாக்கம், ஒரு குக்கிராமம். மேல்பட்டாம்பாக்கத்திலிருந்து ஒரு பத்து பன்னிரெண்டு கிலோமீட்டர் தூரம்தான். ஆனால் பேருந்து நுழையாத கிராமம். நடந்து நெடுஞ்சாலை வந்துதான் பேருந்து பிடிக்க வேண்டும். 

ராமசாமி, ஒரு சிறுவிவசாயி, அவருக்கு நான்கு பெண்கள். அவ்வளவு வசதியில்லாத குடும்பந்தான், ஆனால் சந்தோஷத்துக்குப் பஞ்சமில்லை. ரெண்டு ஏக்கரா நெலம், சொந்த வீடு என்று சோத்துக்குக் குறைவில்லாத ஜீவனம். 

முதல் மூனும் பொட்டையா போச்சி இனி தாங்காது, புள்ளயே வேண்டாம் என்று பல வருடம். புருஷன் பொண்டாட்டி பாய் படுக்கை விட்டு விலகி இருந்தனர் கருத்தடை சாதனங்கள் சிறு நகரத்தையே எட்டிப் பார்க்காத காலம், கிராமத்தை அதன் காற்று கூடத் தொடவில்லை. ஏதோ ஒரு மன்மதப் பார்வை விழுந்த சபலமான நேரத்தில் தேவிகா காலை விரித்ததின் வினை, நான்காவதாய் முளைத்துக் கொண்டது. அதுவும் பெண்ணாய். 

வளர்ந்தபின், "இதுமட்டும் ஆம்பளயா பொறந்திருந்தா வென்னுட்டு வந்துடும் அப்டி ஒரு ஜூட்டி எங்க மரகதம்" என்று பெற்றோர் பெருமை. 

அக்காக்களின் பள்ளிப்படிப்பு, அடுத்த ஊர் கிராமத்து பள்ளியிலே, முடிந்து போனது, அதுவும் சமைந்தவுடன் தலை முழுக்குபோல், பள்ளிக்கும் முழுக்கு. 

மரகதம், வளர்ந்து பெரியவளான பொழுது, பெண்களுக்கான சமூகக் கட்டுப்பாடு தளர்வு ஏற்பட்ட ஆரம்ப நிலை. சமைந்த பின்னும் தொடர்ந்தது படிப்பு. கால் நடையாய் நெடுஞ்சாலை தொட்டு, அரசு பேருந்தில் பண்ருட்டி போய், உயர்நிலைப் பள்ளியில் எஸ்ஸெல்சி வரை போய் முடிந்தது. 

மூன்று அக்காக்களுக்கு, கொஞ்சம் சேமிப்பு, நிலத்தில் பாதி விற்று கரையேற்றியாகி விட்டது. நாலாவது மரகதம் கல்யாணத்திற்குத் தயார். 

அதே வேளையில் தான் கோதண்டராம பிள்ளை, தருமாம்பாள் தம்பதியர் தன் ஒரே மகன் புருஷோத்துமனுக்குப் பெண் தேடிக் கொண்டிருந்தனர். பிள்ளை என்னவோ நல்ல வளர்த்திதான். படிப்பில் சுமார்தான். பார்க்க நல்ல வாலிபனாய்தான் இருந்தான். என்னமோ கோளாறு, ஆண் தன்மை சற்றே குறைந்து, ஆண்கள் மத்தியில் பேச கூச்சம். ஆட்களை வைத்து வேலை வாங்கி விவசாயம் பார்க்க சுனக்கம். பெற்றவர்களுக்குப் பெரும் கவலை. 

'கல்யாணம் பண்ணி வச்சா எல்லாம் சரியாகும்' என்று தாய் வக்காலத்து வாங்குவாள். ஆனால் கோதண்டராம பிள்ளைக்கு, நம்பிக்கை இல்லை. ஒரு பெண்ணைப் பெண்டாள முடியாமல் போனால், அவள் வாழ்வு பாழாகுமே என்று தயங்கினார். 

வயது ஏறியது. சொத்து இருந்தும், ஒரே பிள்ளையானாலும், மாப்பிள்ளையைப் பார்த்து அவன் நடை பாவனை பேச்சி பார்த்ததும் பதில் சொல்லாமல் நழுவினர். 

தூரத்துச் சொந்தம் ராமசாமியின் கடைசிப் பெண் மரகதம் பற்றி விசாரித்து அறிந்து, முன் அறிவிப்பு இல்லாமலே, கோதண்டராமன், தருமாம்பாள் தம்பதியாய், பெண் பார்க்கப் போயினர். ஏதோ சொந்தக்கார விருந்தாளி என்று நினைத்து இயல்பாய் வரவேற்று, உபசரித்து நடந்து கொண்ட மரகத்தின் அழகு புத்திசாலித்தனத்தைப் பார்த்து, அவர்களுக்கு மிகவும் பிடித்துப் போனது. அப்பொழுதே, சம்பந்தம் பேச ஆரம்பித்ததும், ராமசாமிக்கு எதிர்பாரா சந்தோஷம். 

அடுத்து, மாப்பிள்ளையை, போய் பார்த்து வந்தனர். பேச்சி ஒருமாரின்னாலும், பாக்க, நல்லாத்தா..ருக்காரு, பொண்ணுக்கு இருவத்தி மூனு, கடன ஒடன வாங்கவும் சத்தி இல்ல. அவங்ளே கல்யாண செலவு எடுத்துப்பாங்க, சொத்துக்கு ஒரே வாரிசு, கஷ்டமில்லா சீவனம், பின்ன எதுக்கு யோசிக்க. சம்மதம் கொடுத்து விட்டார். 

திருமணம் நெல்லிக்குப்பத்தில் நடந்தேறியது. திருமணத்தின் முன், மாப்பிள்ளை பெண் நேருக்கு நேர் பார்த்துக் கொள்ளும் வழக்கம் இல்லாத காலம். 

அவன் கண்ணுக்கு அழகுதான், குழைவாய் ஆசையாய் பேசும் கணவன் கிடைத்தது பற்றி மிக்க திருப்தி. ஆனால் முதலிரவின் அடுத்த முக்கியச் சமாச்சாரம் நடக்கும் என்று எதிர்பார்த்து தூங்கியே போனாள். 

பள்ளித்தோழி ஒருத்தி, தன் அனுபவத்தைப் பகிர்ந்த பொழுது, இதில் ஒன்னும் அவசரப்படக் கூடாது, நடக்கும் பொழுது நிச்சயம் நடக்கும் என்று சொல்லியதாக நினைவு, காத்திருந்தாள். 

தன்னிடம் முதலிரவில், அப்படிக் குழைவாய் பேசுவது போலவே, மற்றவரிடமும் புருஷன் பேசுவது முதலில் வியப்பு, அடுத்து எரிச்சல். நடை உடை பாவனைகளில் ஆண்பிள்ளை கம்பீரமோ, மிடுக்கோ இல்லாமல் இருப்பது சற்றுப் பயத்தைக் கொடுத்தது. 

'ஏன் இப்டி?' இருக்காரு என்று குழப்பம். 

தங்கள் மாடி படுக்கையறையில், தொட்டுத் தடவல்களோடு நின்று போய் இரவுகள் வெறுமையாய் கழிந்தன. அதுவும் தானாகப் போய்க் கொஞ்சி இழைந்து தழுவியும், அடுத்தக் கட்டம் தாண்டவில்லை. தானே ஆரம்பித்து விடுவதென முடிவு செய்தாள். அவன் சட்டையை அவிழ்த்து, வெற்று மார்பில் முத்தமிட்டு, வேட்டியை உருவி விலக்கி தடவினாள். தொடை நடுவே வெண்டைக்காய் அளவில் விறைத்து நின்றது. 

சின்னப் பசங்க ஒன்னுக்குப் போகும் பொழுது பார்த்திருக்கின்றாள். அடுத்து ஒருமுறை, தெருச்சண்டையில் பார்த்தது. ஒரு கூலிப் பொம்பளையின் மருமவனுக்கு, வேறு பெண்ணோடு தொடுப்பு. மாமியா மருமவன், வாய்ச்சண்டை ரசா பாசமாய் வலுத்து, வெளியே வந்து, தெருவே வேடிக்கை பார்த்தது. மரகதம், வயதுக்கு வந்த பெண், அவளும் அருகில் நின்று பார்த்தாள். 

கோபத்தின் உச்சத்தில், மருமவன் வேட்டியை தூக்கி, இதுக்குத்தாண்டி சமம் நீ என்றான். ஊரே காரித்துப்பி, உள்ளே சென்றது. மரகதமும் பார்த்தாள். கறுத்த விலாங்கு மீன் போல் தடித்துத் தொங்கியதை சில நொடிகள் பார்த்தவளுக்கு 'இம்மாம் பெரிசாவுமா?' என்று வியப்பு. 

மற்றபடி, வீறியமான முழுவிறைப்பில் நிற்கும் பூலை கண்டவளில்லை. அதனால், புருஷனின் சாமான் சிறுத்து மூன்றங்குல நீளத்தில் இருந்தது பற்றிப் பெரிய அதிர்ச்சி இல்லை. 

தன் துணிமணி யாவும் களைந்து பக்கத்தில் படுத்து முலையை அவன் மார்பில் இழைந்து சூடேற்றினாள். வாயில் காம்பை சப்ப கொடுத்தாள். சப்பினான். அவளுக்கு உணர்ச்சி ஏறி கூதி வாய் ஊரல் எடுத்துக் கொண்டது. மல்லாக்க படுத்து காலை விரித்தாள். 

எழுந்து அவள் கால் நடுவே முட்டி போட்டு இடுப்பை தாழ்த்தி, பூலை கூதி வாயில் அழுத்தினான். போகவில்லை. அவள் கை எட்டி பிடித்துக் காலை மடக்கி சந்தில் நுழைத்து விட்டதும் அவன் இடுப்பை அசைத்து ஒத்தான். இதமாய் இருந்தது. கூதியின் ஆழத்தில் போகவில்லை. தேவையான இடத்தில் படவில்லை. 

பரவாயில்லை. இரண்டு நிமிடம் ஒத்தவன், களைத்தது போல் படுத்து புரண்டு விட்டான். 

எழுந்து பார்த்தாள், விடைத்து நின்றது துவண்டு படுத்து விட்டது. இன்றைக்கு இது போதும் என்று முடித்துக் கொண்டாள். 

இப்படி அடுத்த நாட்களிலும், தன் முயற்சியில் ஏதோ ஓழ் நடந்தது. அவனாக ஓக்க நாட்டங் காட்டவில்லை. 

நாட்கள் போகப் போக, அவனின் இந்தப் படுக்கையறை இயலாமையைக்கூடப் பொறுத்துக் கொண்டாள், ஆனால் அவன் மற்றவரிடம் பழகும் முறை குறிப்பாக முகமறியா ஆடவரிடம் கூச்சத்தோடு, நாணிக் கோணி பேசும் முறை கண்டு அவளுக்கு எரிச்சலும் கோபமும் வந்தது. 

'உருவத்தில்தான் ஆண் பிள்ளை, மனதால் பெண் சுபாவம். ஏமாற்றி விட்டனர்' என்று உள்ளுக்குள் தன் மாமனார் மாமியார் மேல் கோபம் வெடித்தது. ஆனால் அவர்களை எதிர்த்து என்ன பயன் என்று உள்ளுக்குள் வெந்தாள். 

கல்யாணத்துக்கு முன், கோதண்டராமன், "பாவம்டி அந்த ஏழைவீட்டுப் பொண்ணு வந்து ஏமாறப் போவுது அந்தப் பாவம் வாணான்டி தருமாம்பா" என்று எவ்வளவோ சொல்லி தடுத்துப் பார்த்தார்தான், முடியவில்லை. அப்ரம் வரவத் தலையெழுத்து என்று விட்டு விட்டார். 

ஒரு மாதத்திற்குப் பின், மரகதம் தாய் வீடு திரும்பினாள். அம்மாவிடம் தன் துயரத்தை கொட்டித் தீர்த்தாள். வழக்கமாய்ப் பழியை அடுத்தவர் மேல் போடும் சுபாவத்தில், "நா அப்பவே சொன்னே மாப்ள கோணி நாணி பேசராருன்னு, எல்லா.....ஒன் அப்பாதான், பெரிய இடமுன்னு, ஆசைப்பட்டு, முட்டாத்தனமா முடிச்சாரு. முறிந்து போன பாலு... இனி திரும்புமா.... தலையெழுத்து வாழா வெட்டியா திரும்பிட்டான்னா கஷ்ட ஜீவனம் தாங்குமா" என்று ஏதோ சமாதானம் சொல்லி சில நாட்கள் தங்க வைத்து புருஷன் வீட்டுக்கு அனுப்பி வைத்தாள். 

மாதங்கள் உருண்டன, மரகதத்திற்கு, அந்த வாழ்க்கை பழகி விட்டது, ஒழ் சுகத்தை முழுமையாய் கொடுக்காதவனா இருந்தாலும், தன் மேல் ஆசையா..த்தான் இருக்கான். மாமானார் மாமியாரும் அவளை மரியாதையுடன்தான் நடத்துகின்றனர். செலவுக்குப் பணம், துணி மணிகள் வாங்க, மாடில தனி அறை, படுக்க கட்டில் பஞ்சு மெத்தை, வேற எந்தக் குறையும் இல்லை. 

'என்னாடி, அனுபவிச்சுகிட்டு சொகுசா வாழ்ந்துட்டுப் போவற்தானே. ஒன் அக்காங்களப் பாரு என்னா கஷ்டத்தில திண்டாடுதுங்க', என்று தன் மனதை சமாதானப் படுத்திக் கொண்டு காலத்தைக் கடத்தினாள். 

உடல் பசிதான் தீர வில்லை, போவுது. நம்பப் பேர் சொல்ல ஒரு பிள்ளையாவது பொறக்கனுமே என்று மாத தீட்டு நடு நாட்களில் தன் கூதி அரிப்பு தாளாத நாட்களில், புருஷனை கட்டாயப் படுத்தி ஓத்து, எப்படியாவது கரு தங்காதா என்று முயன்று கொண்டிருந்தாள். இரண்டு வருடங்கள் ஓடியும் ஒரு பலனும் இல்லை. 

'அவளவளுக கல்யாணம் பண்ண அஞ்சி மாசத்திலே வவுத்த சாய்ச்சி, வருஷந்திரும்பரதுக்குள்ள கையில் ஒரு புள்ள, நமக்கு ஒன்னுமில்லையே' 

ஊர்ல பாக்கரவங்கெல்லாம், தன்னைப் பரிதாபமாய்ப் பார்க்கும் அவமானம். அதுவே பெரிய கவலையாகி துன்புருத்தியது. 

இந்தச் சமயத்தில்தான் பசு திருடு போய், போலீஸ் ஸ்டேஷன் விவகாரம் ஆரம்பித்து, அது இன்ஸ்பெக்டர் பழனிராஜாவுடன், திருட்டு ஒழில் முடிந்தது. 

கட்டின புருஷனுக்குப் பெரும் துரோகம் பண்ணி விட்டதாய், மனம் வருந்தி அன்றிரவு அழுது தீர்த்தாள். 

பொழுது விடிந்து மனம் சகஜ நிலைக்கு வந்ததும், ஏதோ அசம்பாவிதம், தான் விரும்பியோ விரும்பாமலோ நடந்தது நடந்ததாக இருக்கட்டும். அதனை நினைத்துத் தன்னை ஏன் வருத்திக் கொள்ள வேண்டும் என்று சமாதானம் கூறி மறக்க முயன்றாள். ஆனால், ஓழ் இன்பத்தை ருசித்து விட்ட உடல் சும்மா இருக்குமா. அது ஓயாமல், திரும்பத் திரும்ப அந்த அந்திப் பொழுது, காம விளையாட்டை நினைவுக்குக் கொண்டு வந்து சுகித்து மகிழ்ந்தது.

தொடரும்...