மறுவாழ்வு 4

முழு தொடர் படிக்க

 மரகதமும், இன்ஸ்பெக்டர் பழனிராஜாவும், ஓழை முடித்து, படுத்துக் கிடந்தனர். பூலை உருவி மெல்லப் புரண்டு, மல்லாக்கப் படுத்தான். 

அவள் ஒருக்களித்துத் தொடை ஒன்றை அவன் மேல் போட்டு இறுக்கி கைகளால் மார்பை தழுவி கண் மூடினாள். அவள் வாழ்வில் கண்டிராத இன்பம். உடல் கொடுத்த அசதி, அனுபவித்த இன்பம் கொடுத்த மயக்க நிலையில் அவள் இறக்கை கட்டியது போல், உயர உயர வானில் பறந்து உலாவினாள். 

அந்தத் தை மாத கடைசி, மாலை வேலை, திறந்த வெளியில் எஞ்சிய குளிர் காற்றும் தாலாட்ட, நிமிடம் பத்தோ பதினைந்தோ, அல்லது அரை மணியோ தெரியாது, சுகமாய் கட்டிக் கிடந்தனர். 

சட்டென திடுக்கிட்டு விழிப்பு வந்து கண் விழித்தாள் மரகதம். சுய நினைவு வந்ததும், தன் முழு அம்மணம் கண்டு, பக்கத்தில் கிடந்த அவனின் அம்மண உடல் பார்த்து, இன்ப நினைவில் ஒரு மந்தகாசப் புன்னகை உதிர்த்தாள். 

எழுந்து உட்கார்ந்தாள். சிதறிக் கிடந்த துணிமணிகளை அள்ளி, உடை உடுத்தி, தோட்டக் கதவைத் திறந்தாள். கிணற்றடி போய் உட்கார்ந்து மூத்திரம் பெய்தாள். கூதி வாயில் சற்று எரிச்சல் எடுத்தது, அதுவும் சுகமான எரிச்சல். 

வாளியில் நீர் சேய்ந்து கூதி கழுவி, சாந்து பொட்டை எடுத்து பத்திரப் படுத்தி விட்டு முகம் கழுவி முந்தானையில் துடைத்து, மீண்டும் பொட்டிட்டு வீட்டினுள் புகுந்தாள். 

பொழுது சாய்ந்து விட்டது, கிளம்பும் நேரம் வந்துவிட்டது. 'ஏதாவது பேசி அவரைப் பற்றித் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும், முக்கியமாய் அடுத்து எப்போ என்று தெரியனும்' என்று அடுத்த ஓழ் பற்றி நினைவு வந்ததுமே, 'என்னாடி, இத வழக்கமா ஆக்கிக்கிக்குவ போல' என்று மனது கேலி செய்தது 

'பின்ன....... இந்த குண்டாந்தடிக் குத்துரத..., விட்டுட முடியுமா இன்னா', என்று உள்ளுக்குள் சிரித்துக் கொண்டாள். 

அவன் அருகில் வந்தாள், சற்று முன்பு வரை இரும்புத் தடியாய் நின்றிருந்தவன், தலை சாய்ந்து அவன் தொடைமேல் படுத்திருந்தான். 

காலடி சத்தம் கேட்டு, புரண்டு அவனும் எழுந்து உட்கார்ந்தான். பக்கத்தில் வந்து உட்கார்ந்தவளை கட்டிப் பிடித்தான். 

"போதும், நேரமாச்சி, இருட்றதுக்குள்ளு போயிடனும்" என்று விலகினாள். 

"ஆமா, சரி, எப்டி நம்ப ஓழு?" என்று அவள் முலையைத் தட்டினான். 

"கேக்கனுமா போங்க" என்று அவன் மார்மேல் சாய்ந்து வெட்கினாள். 

"அப்ப ஞாயித்துக் கெழமத் தவறாம இங்க ஒதுங்கிடுவோம்"

"வாணாம் வாணாம், மாசம் ஒரு வாட்டி வச்சாப் போதும், வார வாரமா நா வயக்காட்டுக்கு வரமுடியும்?" 

"அப்டியா, சரி ஒன்னிஷ்டம். அப்ப மாசத்தில, இன்னக்கி மாரியே ரெண்டா ஞாயிறு, அடுத்த மாசம் வந்துடு" பூலின் மேல் இருந்த உறையைப் பக்குவமாய் உருவி விந்து வெளி வராமல் சுருட்டினான். 

"ஆமா இது எதுக்கு?" 

"எதுக்கா, அஹ் ஹ.. இது மட்டுமில்லன்னா, வம்ப வெளக்கி வாங்கனப் போலத்தான், கத்திரிக்காய் மொளஞ்சா கடத்தெருவுக்கு வந்தே ஆகனும்பாங்க, ஒன் வவுறு வீங்கி நம்பத் திருட்டு ஓழ காட்டிக் குடுத்துடும்." 

"அப்டின்னா?" 

"என்னாது அப்டின்னாவா!!! சின்னப்புள்ள மாதிரி கேள்வி கேக்கர, தெரியாது......?" 

"இல்ல நெஜமாத் தெரியாது, சொல்லுங்க"

"பைத்தியக்காரி" என்றவன் அந்த உறையைக் காட்டி, "இந்தக் கஞ்சி ஒன் வயித்துக்குள்ள போனா வெனதான், நல்ல பொண்ணுதான் போ" என்று எழுந்து, உடையணிந்தான். 

அவன் தொடை நடுவே விலாங்கு மீன் போல் தொங்கும் பூலைப் பார்த்தும் பார்க்காமலும் நோட்டம் விட்டாள். 

'தொங்கும் போது கூட நீட்டுத்தான்' 

ஜமுக்காளம் போர்வையை உதறி மடித்து, பைக்குள் வைத்தாள். 

"இந்தா இத எங்கனா வீசிடு" என்று சுருட்டிய உறையைக் கொடுத்தான். வாங்கிக் கொண்டு எழுந்தாள். 

அவன் பையை எடுத்துக் கிளம்பினான். 

"மோட்டாரு பைக் தோட்டப் பக்கம் காணலயே?" என்றாள். 

"எதுக்கு விளம்பரப் படுத்தவா, பக்கத்து தோப்புல கண் மறவா இருக்கு, வரட்டா" என்று அருகில் வந்து அவள் உதட்டில் முத்தமிட்டு, "அடுத்த மாசம், மறக்காத வந்துடு" என்று கண்ணாடி எடுத்து ஸ்டைலாய் மாட்டி, சிரித்து, தோட்டப் பக்கம் நடந்தான். 

அவன் போவதையேப் பார்த்து நின்றாள். 

'இவன் யாரோ எவனோ, கல்யாணம் ஆனவனா இல்லையா, நல்லவனா கெட்டவனா, என்னத்த நம்பி இவங்கூடப் படுத்து கால விரிச்சோம்' என்று அவளுக்கு விந்தையாய் இருந்தது. 

அவன் போனதும், கையில் இருந்த உறையை, பிரித்துப் பார்த்தாள். நீண்ட பை போல் இருந்தது. அடி முனையில், புட்டிப் பால் ரப்பர் போல் சிறுத்த பகுதியில், கஞ்சி நிரம்பி இருந்தது. திறந்து விரலை விட்டு சோதித்தாள், நல்ல குழ குழப்பு, ஒரு வித வித்யாசமான சற்று அருவருப்பான வாடை. 

பளிச்சென்று நினைவுக்கு வந்தது, மாடு செனைக்கு உடும்போது, மறைந்து வேடிக்கை பார்ப்பதுண்டு. 

'கூறா செவப்பா காள வவுத்துல, நீட்டி வரும், ஏறி பசுச் சூத்தில குத்தும், எறங்கும் போது, கொழ கொழன்னு பசுச் சூத்துல வடியும். அது போலத்தான் ஆம்பளைக்கும் வருமா, அப்டின்னா, நம்பாளுக்கு ஒன்னும் அதுமாரி வராதே. அதானா, விஷயம், நாம்பளும் ரெண்டு வருஷமா அரசம்மர ஆலமரம் சுத்தி, கயிறு கட்டி, தொட்டில் கட்டி, மெனக்கெட்டு ஓத்து, புள்ள வரும் வரும்னா, புள்ளயும் வராது பொடலங்காயும் வராது. வெறுப்புதான் வந்தது.' 

புருஷன், மாமியா மாமனார் மேல், மனதில் கரித்துக் கொட்டினாள். 

'நல்லா ஏமாத்திட்டாங்க. பாவிங்க.' 

உறையைச் சுருட்டினாள். கீழே கிடந்த காக்காபொன் தாள், டப்பாவையும், பொறுக்கி எடுத்தாள். டப்பாவின் மேல் நிரோத் என்று எழுதியிருந்தது. 

'அதுவா?' மருந்து கடையில அந்தப் போர்ட பாத்த ஞாபகம். 

தோட்டம் போய்ச் செடிக்கு அப்புரமாய் வீசினாள். தோட்டக் கதவை சாத்தினாள். அவன் சொன்னது போல்தான். கதவு கீலகமாகியதுதான். 

ஒரு கதவின் நாத்தாங்கியை ஞாபகமாய்ப் போட்டு, மற்றக் கதவின் குறுக்குத் தாழ் போட்டு சோதித்தாள். சாதரணமாய்த் திறக்க முடியாது. இருப்பினும் சரி செய்ய வேண்டும் எனத் தோன்றியது. 

தெருக் கதவைப் பூட்டி பாதையில் நடந்தாள். இருட்டும் வேளை வீடு போய்ச் சேர்ந்தாள். 

வீட்டு வேலைகளை முடித்து விட்டு, சீக்கிரமாகவே சாப்பிட்டு விட்டு, புருஷோத்தமனிடம், தலை வலி தன்னைத் தொந்தரவு செய்ய வேண்டாம் என்று, தன் மாடி படுக்கையறைக்குப் போய் அடைந்து விட்டாள். அவளுக்குத் தனிமை தேவையாய் இருந்தது. 

விளக்கை அணைத்து, படுக்கையில் விழுந்து, தலைக்காணி ஒன்றை தொடைக்கிடையில் கட்டிக் கொண்டு, கண் மூடி, மாலை நடந்த ஓழை நிமிடம் தவறாமல், நினைவில் கொண்டு வந்து அனுபவித்து, சுகம் கண்டாள். 

போன தடவை அவளைக் கட்டயாப்படுத்தி அவசர அவசரமாய்க் குனிய வைத்து இரண்டு நிமிடம் குத்திய ஒழ், இந்தத் தடவை அவlளே விரும்பி வசதியாய் தரையில் படுத்து காலை விரித்து வாங்கிய ஒழ். 

'அம்மாடி, ஒவ்வொரு இடியும், ஒலக்க இடி, துடிக்கத் துடிக்க உச்சி மயிர தூக்கராப்பல எப்டி வந்துச்சு. ஒவ்வொரு நரம்பும் பேசிச்சி போ. அது.. அது ஒழு. அவரு ஒடம்பு கருங்காலிக் கட்டையின்னா, பூலு ஒரு இரும்பொலக்க. மொத்ததில முழு ஆம்பள தான். இன்னா ஒன்னே ஒன்னு, இந்தச் சிகெரெட் நாத்தம்தாம் கொமட்டுது. அத விடச் சொல்லி கேட்டுக்கனம். வாரம் ஒரு வாட்டி வாடின்றாரு, போய்ப் படுத்து ஒழ் வாங்கினா நல்லாத்தான் இருக்கும்,' 

'ரொம்பத்தான் ஆசடீ மரகதம், வாரா வாரம் வயக்காட்டுக்குப் போனா, ஒம் மாமனாருக்குச் சந்தேகம் வந்து மாட்டிக்குவ'

'ஆமா ஆமா, மாசம் ஒன்னு போதும். ஆமா... நம்பச் சோணங்கிக்கு, குஞ்சில கஞ்சி ஊத்தாதா, இந்த அரை கொறை சோப்பலாங்கி, ஓக்க வக்கில்லாவன் மட்டுமில்ல, புள்ள குடுக்கவும் முடியாத வெத்து வேட்டுக்காரானா இவன்....' என்ற நினைவு வந்ததும் ஆத்திரமும், அடுத்து, 'கடைசி வரைக்கும் நமக்குப் புள்ள பாக்கியம் இருக்காது போல' என்று ஒரு ஆழ்ந்த சோகமும் வந்து மனதில் படிந்து விட்டது. 

அந்த ஒழுக்குப் பின் மரகதம் வெகுவாக மாறிவிட்டாள். புருஷோத்துவை படுக்கைக்குக் கூப்பிடுவதே இல்லை. வழக்கமாய் அவன் கோடை காலங்களில், வெளி தாழ்வாரத்தில் கயிற்றுக் கட்டிலில்தான் தூங்குவான். மழைக் காலத்தில், உள்ளே வந்து கட்டிலில் படுப்பான். மரகதம் வலுக்கட்டாயப் படுத்தினால் மட்டும், உள்ளே வந்து அவளுடன் கட்டிலில் படுப்பான். 

அடுத்த மாதம், ரெண்டாம் ஞாயிற்றுக்கிழமைக்கு, நாட்களை எண்ணிக் கொண்டிருந்தாள். எப்பவாவது ஒரு தடவை, நிலத்தைத் தோப்பை சுற்றிப் பார்த்து விட்டு வருபவள், இப்பொழுதெல்லாம் அங்கு நடக்கும் விவசாய வேலைகளை மேற்ப்பார்வை இடுவது போல் அடிக்கடி போய் வந்தாள். அவள் இப்படி அக்கரை எடுத்துக் கொள்வது பற்றி வீட்டில் உள்ளவர்களுக்குச் சந்தோஷம்தான். பெரியவருக்குப் பிறகு மரகதம்தான் எல்லாவற்றையும் நிர்வகிக்க வேண்டுமல்லவா என்று. 

அந்தப் பழைய வீட்டில் ஒரு தச்சு ஆசாரியை வைத்து, செல்லறித்த கதவு, ஜன்னல்களைச் சீர் செய்தாள். அப்பொழுதே தோட்டக் கதவும் சீர் செய்யப் பட்டு அதற்கு உள்ளிருந்து, வெளியிருந்து பூட்டும் வசதியான ஒரு பூட்டும் பொறுத்தப் பட்டது. ஒரு ஜமுக்காளம், விரிப்பும் எடுத்துப் போய் அந்த வீட்டில் மறைத்து வைத்தாள். 

அவன் சொன்ன இரண்டாம் ஞாயிற்றுக் கிழமையும் வந்தது. நான்கு மணிக்கே கிளம்பி பழைய வீட்டை சென்றடைந்தாள். தெருக்கதவை திறந்து உள்ளே சென்று தாழிட்டு விட்டு, தோட்டக் கதவை திறந்து ஒருக்களித்து வைத்தாள். ஒளித்து வைத்த ஜமுக்காளம் விரித்து வாசலில் போட்டு தயார் செய்து விட்டு, தோட்டம் போய், மூத்திரம் கொட்டி, தாராளமாய் நீர் விட்டு, கூதி கழுவி சுத்தம் செய்தாள். தோட்டத்துக் கதவருகில் உட்கார்ந்து காத்திருந்தாள். 

நேரம் ஆனது, அவன் வரும் சந்தடி இல்லை. பொறுமை இழந்து எழுந்து வீட்டினுள் உலாவினாள். பொழுதும் சாய்ந்து இருள் கவிய ஆரம்பித்து விட்டது, இனியும் காத்திருக்க முடியாது என்ற முடிவு செய்து, படுக்கையெல்லாம் மீண்டும் பரண் மேல் ஏறின. தோட்டக் கதவை உள் தாப்பாள் போடாமல், வெளியே பூட்டி, வீட்டை சுற்றி நடந்து வந்து, தெருக் கதவையும் பூட்டினாள். ஏமாற்றம். அடுத்த வாரமா இல்ல, அடுத்த மாசமா காத்திருக்கனம். 

வயல் வெளிகளைத் தாண்டி ஊருக்கான பாதை ஏறும் இடத்தில், எதிரில் பைக்கில் அவன் காக்கி உடையில், வருவதைப் பார்த்து நின்றாள். அங்கு நின்று பேசினால், பாதையில் போவோர் யாரும் பார்த்து விடக் கூடும் என்று சட்டெனப் பக்கத்துத் தென்னந் தோப்பில் இறங்கினாள். ஒரு தாழ்வான பகுதியில் மரம் மறைவில் நின்றாள். 

அவனும் அவளைப் பார்த்து விட்டு, தோப்பின் பள்ளத்தில் பைக்கை இறக்கி, சற்று உட் புரமாய்ச் சென்று நிறுத்தினான். அவள் வேகமாய் அவனை அடைந்ததும், இருவரும் கட்டிக்கொண்டனர். குனிந்து அவசர அவசரமாய்க் கன்னம் காது உதடு என்று முத்தமிட்டான். 

சற்று மூச்சி வாங்கியதும், பிரிந்து, "இன்னிக்கின்னு பாத்து, ஒரு தகராறு, முட்டாப்பசங்க அடிச்சிக்கிட்டு ரெத்தக்கெளறி, ஸ்டேஷனல வச்சி விசாரண நடக்குது, நேரமாச்சே நீ காத்திட்டு இருப்பியே சொல்லிட்டுப் போவலாம்னு வந்தேன்." என்றான்.

"ஆமா நாலு மணிக்கே வந்திட்டேன். படுக்கை யெல்லாம் போட்டு ரெடியா இருந்தது." 

"அப்ப இதக்கூட தெறந்து வச்சிட்டி காத்திருந்த போல" என்று சட்டெனச் சேலையோடு, கைபோட்டு, அவள் கூதி முக்கோணத்தைப் பிடித்துக் கசக்கினான். 

"ஊகூ கும்" என்று நெளிந்து சிரித்து, "ஆமா.........ஒரு மாசமாச்சில்ல எப்ப எப்பன்னு துடிக்குது இல்ல." என்றாள். 

"ஆமா நானுந்தான் காத்திட்டிருந்தேன் மரகதம். போலீஸ்காரன் உத்யோகத்துல எப்ப என்ன வரும்ன்னு தெரியாது, விசாரணப் பாதில இருக்கு." 

"அப்ப போவனுமா ஒடனே" 

"ஆமா, தோ பத்து நிமிஷத்தில் வந்துட்ரேன்னு ஓடியாந்தேன்." 

"எனக்குந்தான் நேரமாச்சி இருட்டுர வேல நெருங்கிடுச்சு, அப்ப எப்ப அடுத்தாப்பல? நாளைக்கா வச்சிக்கலாமா?" 

"வாணாம், நாளக்கி டூட்டியாச்சே, அடுத்த வாரந்தான்."

"சரி அடுத்த வாரம் கண்டிப்பா வந்துடுங்க" என்றாள் ஏமாற்றத்தோடு, 

சற்று நிதானித்து, "ஏய் இரு இரு" என்று சுத்து முத்தும் பார்த்தான். அந்த அடர்ந்த தென்னந்தோப்பில் இருட்டும் நேரம் நல்ல தனிமைதான். 

"இங்க இப்ப எந்தப் பயலும் வரமாட்டானுவ, ஏன் இங்கயே இப்பவே பத்து நிமிஷத்தில முடிச்சிக்கலாமே."

"இங்கயேவா, எப்டி? தரையில படுக்க முடியாதே, ஒன்னும் துணி இல்லையே." 

"அதெல்லாம் வாணாம், மொதோ வாட்டி நின்னுகிட்டே போட்டா மாரி இப்பவும் போட்டா போச்சி" என்றான். அவன் மனதுக்குள், 'என்னா ஒன்னு எழவு, ஒறை எடுத்துட்டு வரல, கடைசியா அனுபவிக்ர நல்ல நேரத்தில பூல இழுத்து வெளில ஊத்தனம், கஷ்டந்தான். அதுக்குப் பாத்தா இன்னிக்கி கெடச்ச செம ஒழ உட்டுடலாமா.' என்றெண்ணினான். 

பெல்டை அவிழ்த்து, பேன்ட் ஜட்டியை இறக்கினான். பானாத்தடி வெளி வந்தது, முழு விறைப்பு இல்லை, ஆனால் தொங்கும் பொழுதும் எம்மா நீட்டு, விலாங்கு மீனப் போல. அவள் கையை எடுத்து தண்டின் மேல் வைத்து, "ஆட்டு கொஞ்சம்" என்றான். அவளும் பிடித்து, உருவி ஆட்டினாள். பெட்டிப் பாம்பை தொட்டதும் சீறுவது போல. கை பட்டவுடனே விறைத்து எழுந்து கொண்டது. 

கைக்கு ஒன்றாய் முலைகளைப் போட்டு ஜாக்கெட்டோடு பிசைந்தான், முரட்டுக் கைகளில் அவை கூழாகின. 

'ஙோத்தா இவ மொலதாண்டா டாப்பு, அடக்காத மொலை, கொழு கொழுன்னு.' 

நின்றபடி சேலையோடு பாவாடையையும் சேர்த்துத் தூக்கினான். அவளும் இடுப்பில் வழித்துச் சுருட்டினாள். அவன் இரு கை கொண்டு அவள் சூத்துக் கொம்மையில் கை கொடுத்துத் தூக்கினான். அவளுக்கு அப்டி எப்டி ஒக்கரது என்று புரியாமல் "எப்டி?" என்றாள். 

"கழுத்தில கை கட்டி என் மேல ஏறிக்க" என்றதும், அவன் கழுத்தில் கை கோர்த்து கட்டிக் கொண்டு, பாதத்தைத் தரையில் ஊன்றி, ஒரு எம்பு எம்பி மரம் ஏறுவது போல் அவன் மேல் ஏறிக் கொண்டாள். அவள் கீழ் தொடையில் கை கொடுத்துப் பாரத்தைத் தாங்கிக் கொண்டான். கால்களை அவன் இடுப்பை சுற்றி பின்னிக் கொண்டாள். 

"இப்ப புடிச்சி ஏத்து பாப்போம்" என்றதும், ஒரு கையால் பூல் தண்டை பிடித்துக் கூதி வாயில் தேடி நுழைத்தாள். 

அவன் இடுப்பை கொஞ்சம் தாழ்த்தி வாட்டமாய்க் காட்ட, அவள் இடுப்பை அசைத்து சொருகி வாங்கிக் கொண்டாள். பூல் அருமையாய் ஏறியது. 

அவள் இருகைகளையும் முன் போலவே அவன் கழுத்தில் கோர்த்து கட்டிக் கொண்டு அசைத்து பூலை இன்னும் ஏற வைத்ததும், வாட்டமாய் ஏறி அடி வயிற்றைக் குத்தி நின்றது. 

"ஆகா.. ஆகா.." என்று முழு பூலையும் முழுங்கிய சந்தோஷத்தை, தலையைப் பின்னுக்குத் தொங்க விட்டு அனுபவித்தாள். 

அவன் அவள் சூத்தை தாங்கி இடுப்பை ஆட்டிக் கொண்டு, "நீயும் ஆட்டு" என்றதும், கழுத்தில் கை, இடுப்பில் அவள் கால் சுற்றிய பின்னல் கொண்டு அவள் மேலும் கீழும் ஆடி ஓத்தாள். 

அவன் பங்குக்கு, அவன் சூத்து கொம்மைகளைத் தூக்கி மேலும் கீழும் ஆட்ட அற்புதமானது ஓழ். அவள் இடிக்கும் பொழுது, அவனும் மேல் நோக்கி குத்த, அவள் கீழ் நோக்கி இறக்க நின்று கொண்டே வித்யாசமான ஓழ் நடந்தது. 

"இம்.. இம்.." என்று குத்து பலமாய் ஏறியது. 

அட்டகாசமாய் ஆட்டம் போட்டு கூதியின் உள்ளே பட வேண்டிய இடத்தில் பட்டதும், "ஊம்.. ஊம்.." என்று முனகினாள். 

சற்று நேரம் ஆனதும், அப்படியே தொடர்ந்து குத்தி தண்ணி வுட்டா ஆகாது என்று நினைத்தவன், அவளை நிறுத்தி இறக்கி விட்டான். நகர்ந்து பைக் பக்கத்தில் அவளை நிற்க வைத்து குனியச் சொல்லி, சேலை பாவாடையைத் தூக்கி வழித்துச் சூத்து மேல் போட்டு சரி செய்தான். அவளும் நன்றாகப் பைக் சீட்டை பிடித்துச் சூத்தை தூக்கிக் காட்டினாள். 

அவன் பின்னால் நகர்ந்து வாட்டம் பார்த்து நின்று, தண்டை பிடித்துக் கூதிவாயில் ஏற்றினான், வழ வழத்து ஏறியது, 'மவனே இவக் கூதிதாண்டா கூதி, செம டைட்டு ஙோத்தா' என்று மனதில் வெறி ஏறியது. இழுத்து வேக வேகமாய்க் குத்த ஆரம்பித்தான். 

அவளும் தன் பங்குக்கு, இடுப்பை முன்னும் பின்னும் அசைத்து, அவனுக்கு எதிர்ப்பாய் ஆட்டி குத்தை வாங்கி அனுபவித்தாள். ஆழத்தில் பூல் முனை படும் பொழுதெல்லாம் அவள் உணர்ச்சியில் துடித்தாள். 

அந்த அவசர ஒழில் கிடைத்த பத்து நிமிஷத்தை வீணாக்காமல், அசராமல் குத்தினான். அவள் இடுப்பை கெட்டியாய் பிடித்து இடுப்பை நன்கு வளைத்து போடு போடு என்று போட்டான். 

"ஆஆஆ.." என்று சத்தம் போட்டு அவளுக்கு வந்து வந்துவிட்டதை அறிவித்தாள். அவனும் நெருங்கி விட்டான், இன்னும் இன்னும் கொஞ்சம் என்று உச்சி ஏறி தொடும் வேளையில் எச்சரிக்கையாய் மிகவும் கஷ்டப் பட்டு உருவினான். பூல் வெளி வந்து துடித்து ஊத்தியது. 

மூச்சி வாங்கி நின்றதும். பேன்ட் பாக்கெட்டில் கைக்குட்டை எடுத்து, பூலை துடைத்து, அவள் கூதி பக்கத்திலும் சுத்த படுத்தி, தூர எறிந்தான். 

அவள் நிமிர்ந்தாள். சொன்னது போல் எல்லாம் பத்து நிமிஷத்துக்குள் நடந்து போனது. 

அவன் ஜட்டி பேன்ட் இழுத்து சரி செய்து கொண்டு அவளை மீண்டும் கட்டிப் பிடித்து முத்தமிட்டான். 

"அப்ப வரட்டா, அடுத்த மாசம் இதே ரெண்டாம் ஞாயித்துக் கெழம வச்சிக்குவோம்" என்று பைக்கை எடுத்தான். 

"ம்ம்.." என்றவள் "இருங்க மறந்துட்டேனே" என்று முந்தானையை அவித்து ஒரு சின்னச் சாவியைக் கொடுத்தாள். 

"இது தோட்டக் கதவு சாவி, கதவுக்குப் பூட்டுப் போட்டுட்டேன். நீங்க மொதல்ல வந்துட்டா, தெறந்துட்டு உள்ள போயிடுங்க."

"ஆமா நல்லது தான்" என்று வாங்கி பத்திரப் படுத்திக் கொண்டான். 

பைக் கிளம்பியது, "அப்டி ஏதாவது சிக்கல், நா வரலன்னா அதுக்கு அடுத்த ஞாயித்துக் கெழம வந்துடு" என்று சொல்லிக்கொண்டே தோப்பிலிருந்து மேட்டுக்கு ஏறி மறைந்தான்.

மரகதம் தோப்பில் இன்னும் பத்து நிமிஷம் காத்திருந்து விட்டு, மெல்ல தலையை எட்டிப் பார்த்து, யார் கண்ணிலும் படாமல், ரோட்டுக்கு வந்து வீடு அடைந்தாள். 

நேராகத் தன் மாடியறைக்கு வந்து தாளிட்டு, கட்டிலில் படுத்து தலைக்காணியைக் கட்டிப் புரண்டாள். 

'ஏதோ இன்னிக்கு காத்திருந்து ஏமாந்துட்டமேன்னு திரும்பி வந்தா, எதிர்ல வந்து நிக்கிராரு, எல்லாம் பத்து நிமிஷத்தில ஓழு முடிஞ்சி போச்சி. அம்மாடி..., ஒரு மாசமா அரிப்பெடுத்துக் கெடந்த கூதி அடங்கிச்சி. என்னா அனாசயாமா தூக்கிட்டாரு நம்பள, நின்னுக்கிட்டே குத்தினதும் அரும, அதவிடச் சூத்துப் பின்னாலயும் அரும. என்னாமாரியான குத்து, இன்னெக்கெல்லாம் அனுபவிக்கலாம்.'

'ச்சு...........இன்ஸ்பெக்டர் டிரஸில மோட்டார் பைக்குல வந்தாரு.........பாரு, அப்பா.... என்னா ஒரு மிடுக்கு. ஆம்பள சிங்கம், ஆம்பளன்னா இப்டி இருக்கனும். நமக்கும் ஒரு சோப்பளாங்கி வந்திருக்கே, ஒக்கத்தான் முடியல, பாக்கரதுக்காவது ஆம்பளயா இருக்க வாணாம். நெளிஞ்சி கொழைஞ்சி பொம்பள கெட்டா. எல்லாம் நம்பத் தலையெழுந்து.' 

அவன் நினைவில் ஆழ்ந்து புரண்டு கிடந்தாள். நடு நடுவில், உள் குரல் கேட்டுக்கொண்டேதான் இருந்தது. 

'இதென்னாடி மரகதம், எதுக்கு இந்த வீணான விபரீத திருட்டு ஒறவு'

'சும்மா இரு என்னா குடி முழிகிப் போச்சி, இந்தச் சொகம் கெடைக்குமான்ன.' 

'அவரு யாரு எவுறுன்னாவாது தெரிஞ்சிக்கிட்டியா அதுவுமில்ல. என்னவோ இது நல்லாயில்ல.' 

'ஆமா ஆமா, சட்டையில பேரு என்னாவோ எழுதியிருந்துது அதையும் கவனிக்கல. அடுத்தாட்டி கண்டிப்பா அவரப்பத்தி கேட்டுடனம்.'

தொடரும்...