யார் அவன்?

 அவளுக்கு தேவையான விஷயங்களை வாங்கிக்கொள்ள கூட அந்த வீட்டில் அவளுக்கு சுதந்திரம் இருந்திருக்கவில்லை. அதுவும் அவள் சொந்தமாக சம்பாதித்த காசில். அப்படியே வாங்கினாலும், "என்ன இது அடிக்கடி வாங்கிகிட்டு" என்று சொல்வதும் இவள் பெயருக்கு வரும் பார்சல்களை அவர்களே பிரித்து உள்ளே என்ன இருக்கிறது என்று பார்ப்பதுமாக இருந்தனர் அவளது மாமனாரும் மாமியாரும்.

இதை அவள் தன் கணவனிடம் சொல்லியும் அவன் அதை பெரிதாக கண்டுகொள்ளவில்லை. காரணம் அவனே அவள் தேவையற்ற செலவு செய்வதாக எண்ணினான். 

"பொண்ணு ஸ்கூலுக்கு போகும் வயசு ஆச்சு இந்நேரம் உனக்கு டிசைனர் ட்ரெஸ்ஸலாம் அவசியமா?" என்றுகூட ஒருமுறை கேட்டதுண்டு.

ஆனால் அர்ச்சனாவுக்கோ அது மிகவும் பிடிக்கும். அழகனா ஆடைகளை வாங்கி போட்டு பார்ப்பதும், ஆன்லைனில் விதவிதமான அணிகலன்களை பார்த்தால் உடனே அது தனக்கு எப்படி இருக்கும் என்று எண்ணி அதை வாங்குவது அவளின் வழக்கம்..

வயது 38 ஆகிறது இந்த வயதில் இதெல்லாம் எதற்கு என்று அவள் கணவன் நினைப்பது தெரிந்தாலும், நான் சம்பாதித்து சேர்த்து வைத்த காசில் தானே வாங்கினேன் என்பது அவள் எண்ணம். இதை அவள் கணவனுக்கு சொல்லி புரிய வைக்க முடியாது என்ற முடிவுக்கு வந்தவள், ஆர்டர்களை தன் நண்பர்களின் முகவரிக்கும் தனது அம்மா வீட்டு முகவரிக்கும் போட துவங்கினாள். அங்கே செல்லும் நேரம் அதை எடுத்துக்கொள்வாள்.

இப்படியே கொஞ்ச நாட்கள் செல்ல.. அதற்கும் அவள் கணவன் ஒருநாள் "என்ன உன் அக்கவுண்டில் இவளோ பணம் செலவு பண்ணுற? இத்தனை ஆர்டரா?" என்று நசநசவென பேச துவங்கினான்.

அவன், அவள் வாங்க கூடாது என்று கட்டளை போட மாட்டான், ஆனால் இப்படி ஏதாவது நடந்தால். ஒரு 4-5 நாளைக்கு ஏதோ வானமே இடிந்து பூமியில் விழுந்தாற்போல பேசிக்கொண்டு இருப்பான். 

கொஞ்ச நாள் பொறுத்து பார்த்தால் அதன்பின்னர் தன் தங்கையிடமும் நெருங்கிய தோழிகளிடமும் சொல்லி ஆர்டர்களை போட துவங்கினால். நேரில் பார்க்கும் நேரம் அவர்கள் கையில் காசை கொடுத்தால்.

இப்படி செய்தது அவளுக்கு பெரிய பிரெச்சனையை உண்டாக்கவில்லை. ஆனால் அது அவளுக்கு ஒரு புது உலகத்திற்கான கதவை திறந்து விட்டது. 

ஒருநாள் அவள் அம்மா அவளுக்கு போன் செய்தால்., 

"அடியே அர்ச்சனா.. ஏதோ ஒரு பார்சல் வந்திருக்கு. எப்போ வந்து எடுத்துக்குற?" என்றாள். 

அர்ச்சனாவுக்கோ குழப்பம். 

"சமீப காலமாக நான் எதுவும் ஆடர் செய்யவில்லையே. என்ன பார்சல் அம்மா. ஓபன் பண்ணி பாரு" என்றாள். 

ஓபன் செய்து பார்த்த அவள் அம்மா.. "ஏதோ இரும்பு வலையல் அப்புறம் நெக்லஸ் மாதிரி இருக்குடி" என்று அதை போட்டோ எடுத்து அனுப்ப… அது ஆக்சிடைஸ்ட் மெட்டல் அணிகலன்கள்.

அர்ச்சனாவுக்கு அப்படிப் பட்ட அணிகலன்களை மிகவும் பிடிக்கும்.

அது அழகாகவும் இருக்க 'யார் ஆர்டர் செய்தது?' என்று யோசித்தாள்.

சாயங்காலமாக அவள் அம்மா வீட்டுக்கு சென்று யார் அனுப்பி இருப்பார் என்று பார்த்தாள். அதில் அனுப்புனர் பெயர் மற்றும் பெறுநர் பெயர் இரண்டிலுமே அவள் பெயர் தான் இருந்தது. முழுதாக பேமன்ட்-டும் செலுத்தப்பட்டு இருந்தது.

அவள் பொதுவாக ஆர்டர் செய்யும் நண்பர்களிடமும் அவள் தங்கையிடமும் கேட்க அனைவரும் அவர்கள் இல்லை என்று மறுத்துவிட. அர்ச்சனா அந்த ஆடரை திரும்ப அனுப்பினாள்.

ஆனால் 8 நாட்கள் கழித்து அதைப்போலவே ஒரு பார்சல் மீண்டும் வந்தது. இந்தமுறை அர்ச்சனாவே நேரில் சென்று அதை பிரித்து பார்த்தாள். அதே அணிகலன்கள், கூடவே ஒரு துண்டு சீட்டும் இருந்தது. 

அதில்… "அர்ச்சனா, நீங்க இதை என்னோட அன்பளிப்பா ஏத்துக்கணும். இது நிஜமாவே உங்களுக்கு ரொம்ப அழகாக இருக்கும்" என்று இருந்தது.

அவளுகு ஒன்றும் புரியவில்லை. "யாரது..?" என்று யோசித்தவள் முதலில் அதை எடுத்துக்கொள்ள தயங்கினாள். ஆனால் அந்த வாரம் வெள்ளிக்கிழமை கோவிலுக்கு சென்ற நேரம் அவள் அணிந்த சேலைக்கு அந்த அணிகலன்ள் மேட்ச்சாக இருக்க அவற்றை அணிந்து பார்த்தாள். அது நிஜமாகவே அழகாக தான் இருந்தது. 

அதை அணிந்த சமயம் அவள் மனதில் "யாரடா அது, இது எனக்கு அழகாக இருக்கும்னு தெரிஞ்சே அனுப்பி விட்டது" என்று நினைத்துக்கொண்டாள்.

நாட்கள் செல்ல.. அர்ச்சனாவுக்கு அடுத்து அடுத்து இப்படி பார்சல்கள் வர துவங்கின. காதணிகள், தோடுகள், நுணுக்கங்களால் செதுக்கப்பட்ட காப்புகள்.. என்று வர துவங்க. அர்ச்சனா முதலில் அவற்றையும் திரும்ப அனுப்பினாள். ஆனால் அவை மீண்டும் அவளுக்கு அனுப்பிவைக்கப்பட அர்ச்சனா மீண்டும் அவற்றை திரும்ப அனுப்ப முயன்றால். அந்நேரம் தான் ஒரு புதிய நம்பரில் இருந்து அவளுக்கு மெசேஜ் வந்தது.

"தயவு செஞ்சு எதையும் திரும்ப அனுப்ப வேண்டாம். என்னோட சின்ன பரிசாக இதையெல்லாம் நீங்கள் ஏத்துக்கணும்" என்று மெசேஜ் வந்து இருந்தது.

அர்ச்சனா கோபமாக.. "ஹலோ மிஸ்டர் யாரு நீங்க, ஏன் இதையெல்லாம் எனக்கு அனுப்புறீங்க" என்று பதில் அனுப்பினாள்.

அதற்கு அந்த நபர்.. "உங்களுக்கு அழகா இருக்கும்னு நினைச்சி தான் அனுப்பினேன்" என்று சொல்ல, யாரென்று தெரிந்துகொள்ள அவள் போன் செய்தால் ஆனால் அந்த நபர் எடுக்கவில்லை. ஆனால் மெசேஜ் மட்டும் செய்தான். 

"நீங்கள் இப்போ போனை எடுக்கலானா கண்டிப்பா நான் பிளாக் பண்ணிடுவேன்" என்றதும் அவனே போன் செய்தான்.

அர்ச்சனா அவன் யாரென்ற விவரத்தை மீண்டும் கேட்டாள். ஆனால் அந்த நபரோ பெயரை சொல்ல விரும்பவில்லை. மாறாக.. "நான் உங்களை நிறைய தடவை பார்த்திருக்கிறேன். நான் இப்போது உங்களிடம் எதுவும் தவறாக நடக்கவோ பேசவோ முயலவில்லையே. இது உங்களுக்கு நல்லா இருக்கும்னு நினச்சேன். அனுப்பி வச்சேன் அவளோ தான்" என்றான்.

"எனக்கு இதெல்லாம் வாங்கி தரத்துக்கு நீங்க யாரு. எனக்கு தேவையானத என்னலே வாங்கிக்க முடியும். நா ஒன்னும் அதுக்கு கூட வழியில்லாம இல்லை" என்று அவள் கடிந்துகொண்டாள்.

"நான் அப்படி சொல்ல வரல அர்ச்சனா. என்னால நேர்ல வந்து உங்களுக்கு இது செட் ஆகும் இது செட் ஆகாதுன்னு சொல்ல முடியாது. அதனால என் மனசுல இருக்கற கற்பனைல யோசிச்சு உங்களுக்கு அனுப்புறேன். நான் முதலில் அனுப்பின அணிகலன்களை நீங்க போட்டுட்டு கோவிலுக்கு போனப்போ கூட அது அழகா தானே இருந்துச்சி" என்றான்.

அர்ச்சனா அதற்க்கு.. "அப்போ நா கோவிலுக்கு போட்டுட்டு போனது தெரியுமா?" என்று கேட்க 

"ஆம்" என்றான் அவன். 

"அப்போ நீங்க யாருனு சொல்லுங்க" என்றாள். 

அவன் சொல்ல மறுக்க அவனை பிளாக் செய்தாள். ஆனால் அவனோ அடுத்த இரண்டு நாட்களில் மீண்டும் வேறு ஒரு ஆர்டர் செய்தான். இந்நேரம் அர்ச்சனாவுக்கு அதை திரும்ப அனுப்ப தோணவில்லை. காரணம் அதை பார்த்த நேரம் அது அவளுக்கென செய்தாற்போல இருந்தது.

"யார் இவன்.. இப்படி எனக்கு பிடித்தவற்றை எல்லாம் சரியாக தேர்வு செய்து அனுப்புகிறான்" என்று யோசனை செய்ய ஆரமித்தாள். ஆனாலும் நம்பரை ப்ளாக்கிலே வைத்திருந்தால். 

ரெண்டு நாள் கழிய ஆர்வம் தாங்காமல் அன்பிளாக் செய்து சும்மா அவனிடம் "ஏன் அனுப்பினாய்?" என்று வம்பிழுப்பது போல பேசினாள். 

ஆனால் அவனோ… "ஏன் உங்களுக்கு அந்த கம்மல் பிடிக்கலையா?" என்றான். 

"அதை விடுஇங்க நீங்க யாருனு சொல்லுங்க முதல்ல?" 

"பிடிச்சிருக்கா இல்லையா ???"

ஒருவழியாக அர்ச்சனா "ஆமா பிடிச்சுருக்கு" என்று ஒப்புக்கொண்டால். 

"எனக்கு தெரியும் அர்ச்சனா. என் சிந்தனையில் அதை பலமுறை கற்பனை செய்து பார்த்துவிட்டு தான் அனுப்பினேன்"

இதை கேட்டதும் அர்ச்சனாவுக்கு சற்று நெகிழ்ச்சியாக இருந்தது. 'யார் இவன்… இந்த வயசிலும் என்னை இப்படி ரசிக்கிறான்' என்று அவளுக்கு அந்நேரம் வெட்கம் தான் வந்தது. ஆனாலும் அதன்பிறகு எதுவும் பேசாமல் விட்டாள். அவன் மறுபடியும் மெசேஜ் செய்ய அவள் ரிப்ளை செய்யவில்லை. 

சில நாட்கள் கழித்து நாளை உங்களுக்கு ஒரு பார்சல் வரும் என்று மெசேஜ் செய்தான். 

அர்ச்சனா… "ஐயோ போதும் சார். எனக்கு இது பயமா இருக்கு. இது வேணாம். நிறுத்திக்கோங்க" என்று கெஞ்சினாள்.

"சரி உங்களுக்கு இதில் விருப்பம் இல்லையென்றால் நான் நிறுத்திக்கொள்கிறேன். ஆனா நான் ஒன்னும் விளையாட்டுக்கோ இல்லை எதையும் எதிர் பார்த்தோ இதையெல்லாம் செய்யவில்லை. சொல்லப்போனா எனக்கு உங்களை என் வாழ்க்கையில் தனியே சந்திக்கும் ஆசை கூட இல்லை. நான் கற்பனையில் சிந்திக்கும் பெண்ணுக்கு நான் ஆசை பட்ட விஷயங்களை அணிவித்து பார்த்தாள் நிஜத்தில் எப்படி இருக்கும் என்று பார்க்குக்கு ஒரு சிறிய ஆசையில் தான் இதை செய்தேன்" என்றான்.

அவளுக்கு என்ன சொல்வது என்றே தெரியவில்லை. 

நாட்கள் சென்றது, அவன் மெசேஜூம் இல்லை புதிய பார்சல்களும் இல்லை. அவன் அதற்க்கு முன்னர் அனுப்பிய அணிகலன்களை எல்லாம் பார்க்க பார்க்க அவள் மனதில் ஏதோ ஒரு ஆசை, ஒரு ஏக்கம் உண்டானது. அவனுக்கு மெசேஜ் செய்தாள்.

"நீங்க யாருனு சொல்ல மாட்டீங்களா?"

அவன் "இல்லை" என்றான். 

"எனக்கு நீங்க அனுப்பின எல்லாமே பிடிச்சு இருந்துச்சு. ஆனா எனக்காக நீங்க செலவு பண்ணுறது பிடிக்கல. நான் சும்மா வாங்கிக்கிறதை நினச்சா ஒரு மாதிரி தயக்கமா இருக்கு" 

"நீங்க அதை ஏன் அப்படி நினச்சுக்குறீங்க. சாமியை தரிசிக்க கோவிலுக்கு போறப்போ சாமியின் அருளை வேண்டி உண்டியலில் காசை போடுவது இல்லையா. அதேபோல உங்களின் அழகுக்கு இப்படி சில அணிகலன்களை அணிவித்து பார்ப்பது நான் கொடுக்கும் காணிக்கை என்று நினைச்சுக்கோங்க"

"இல்லங்க என்னால அத ஏத்துக்க முடியல"

"சரி அப்போ ஒவ்வரு முறை நான் அனுப்புறப்போ அது எவ்வளவு இருக்கும்னு நீங்க நினைக்குறீங்களோ அதை கோவில் உண்டியலிலோ இல்லை யாருக்காவது உதவி செய்யவோ குடுத்துருங்க. அது சரி தானே"

அர்ச்சனாவுக்கு அது என்னவோ கொஞ்சம் சரியென்று பட்டது. ஆனால் அவள் அவனிடம் அவளுக்கு அடிக்கடி அனுப்ப வேண்டாம் என்பதையும் தெளிவாக சொன்னாள்.

அதன்பிறகு மாதம் ஒரு பார்சல் வந்தது. அவளும் அதை அணிந்து பார்த்த நேரமெல்லாம் அவளுக்கு பிடித்தும் இருந்தது. அவளை அது ரொம்பவே சந்தோச படுத்தவும் செய்தது. ஒவ்வரு முறை புதிய பார்சல் வரவும் அவர்களுக்குள் இருந்த நெருக்கம் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அதிகரித்தது.

அர்ச்சனா அவன் அனுப்பிய அணிகலன்களை அணியும் நேரம் அவற்றை முகம் தெரியாதவாறு படம் எடுத்தும் அனுப்ப துவங்கினாள். அதை அவன் வர்ணிக்கவும் அதற்கு இவள் வெட்க படுவதுமாக நாட்கள் போக. அணிகலன்கள் சுடிதார் மற்றும் சோலையாக அடுத்த கட்டத்துக்கு நகர்ந்தது. அவளும் சேலை கட்டிய நேரம் அவனுக்கு போட்டோ எடுத்து அனுப்ப. அவன் கவிதையாக பாடி தள்ளினான்.

அர்ச்சனாவுக்கு அவன் அவளை கவித்துவமாக பாடிய நேரங்களும். அவளுக்காக அவன் எடுக்கும் முயற்சிகளும் பிடித்திருந்தது. அது அவனிடத்து தன்னை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக பறிகொடுக்க வைத்தது. அவனின் கவிதைகள் வராதா என்று ஏங்கிக்கிடக்க துவங்கினாள். கடைசியாக முகம் தெரியாத அந்த நபரோடு காதல் வயப்பட்டாள்.

ஆனால் அவனிடத்து அதை அவள் வெளிப்படையாக சொல்லியிருக்கவில்லை. அவனுக்கோ அது நன்றாகவே புரிந்து இருந்தது. அவளின் மெசேஜ் எமோஜிகளும் பேசும் நேரம் வெட்கப்படும் அமைதியான தருணங்களும் அவனுக்கு அவளின் காதலை புரியவைத்து இருந்தது. இருவரும் அதை மற்றவரிடம் கேட்டுக்கொள்ளாமல் இருந்தனர்.

ஒருநாள் மாலை நல்ல மழை. அர்ச்சனா வீட்டில் யாரும் இல்லை. அவனிடம் இருந்து போன் வந்தது, எடுத்து வழக்கம் போல பேசினாள். ஆனால் அந்த கோடை மழையின் மண் வாசமும் அந்த லேசான குளிரும் அவளை நல்ல அமைதியான ரொமான்டிக் மனநிலையில் வைத்திருந்தது. அவன் பேச பேச… அவள் எல்லாவற்றுக்கும் "ம்ம்ம்… ம்ம்ம்…" என்று மட்டுமே சொல்லிக்கொண்டு இருந்தாள்.

"என்ன எல்லாத்துக்கும் ம்ம்ம்…ம்ம்ம்… சொல்றீங்க. என்ன தான் ஆச்சு" என்றான்… 

அதற்கும் "ம்ம்ம்ம்ம்…" என்றால் அர்ச்சனா. 

"எல்லாத்துக்கும் ம்ம்ம்ம் என்றால்.. நா இப்போ வீடியோ கால் பண்றேன் அதற்கும் ம்ம்ம்ம் சொல்லுவீங்களா?"

அவளோ அதற்கும் "ம்ம்ம்" என்றே சொல்ல. அவன் வீடியோ கால் செய்தான். அர்ச்சனா எடுத்தாள். எடுத்த உடனே… "முகத்தை காட்டு" என்றாள். அவன் மறுத்தான். ஆனால் அர்ச்சனாவுக்கு தெளிவாக தெரியும் அவனுக்கு இவளை நன்றாக தெரியும் எனவே அவள் முகத்தை காட்ட தயங்கவில்லை.

முகத்தில் வெட்கத்தோடு கெஞ்சியபடி, ப்ளீஸ் ப்ளீஸ் என்றால் அர்ச்சனா.

அவனோ… "இல்லை அர்ச்சனா. நான் யாரென்று சொல்ல விரும்பவில்லை. நமக்குள்ள இப்போ ஒரு நல்ல பந்தம் இருக்கு. இது இப்படியே இருக்கட்டும். நான் இதை கெடுக்க விரும்பவில்லை" என்றான்.

"அதெல்லாம் கெட்டு போகாது முகத்தை காட்டு" என்றால். 

அவன் மீண்டும் மறுக்க. போனை மெத்தையில் வைத்து சாய்ந்து படுத்தபடி அவனிடம் பேசினாள். அப்போது அவள் சேலை முந்தானை விலகி சரிய அதை அவள் வேண்டுமென்றே அப்படியே விட்டாள்.

அவளின் பழுத்த மார்பகங்கள் எடை தாங்காமல் ஒருபக்கமாக சாய்ந்து கிடக்க நெஞ்சுக்குழியும் நன்கு தெளிவாக தெரிந்தது.

அவனுக்கு பேச்சே வரவில்லை. அமைதியாக இருந்தான். 

அர்ச்சனா, "என்ன பேச்சையே காணோம்?" என்றாள். 

அதற்க்கு அவன், "இந்த அழகை பாத்துட்டு நான் எப்படி பேச முடியும் சொல்லுங்க, சங்க கால இலக்கியத்தில் வரும் பேரிளம் பெண், தன் அழகாலும் அறிவாலும் எந்த ஆணை வேண்டுமாலும் காதல் வயப்படவைப்பாள் என்று எழுதி இருபதுக்கு ஏற்றார் போல ஒரு பெண் கண் முன்னால இருக்கப்போ எப்படி பேச்சு வரும்" என்றான்.

"நல்லா பேசுறீங்க… இப்படி பேசி பேசி தான் இந்த நிலமைல வந்து நிக்குறேன்." என்று சேலையை லேசாக அட்ஜஸ்ட் செய்தாள்.

 அதற்க்கு அவன்… "தேவையற்ற செயல் இது, அழகை மறைப்பது நியாயமா?" என்றான் . 

அர்ச்சனா சிரித்தபடி மீண்டும் முந்தானையை நழுவவிட்டாள். இம்முறை மார்பக குழி மேலும் பளிச்சென்று தெரிய மார்பகம் பிதுங்கி நின்றது.

அதை பார்த்த அவன்.. "ஹப்பா … வெடிச்சுடும் போல" என்றான். 

"எது..?"

"போன் சூடு ஆயிடுச்சு அதை சொன்னேன்"

"பாத்து பாத்து…" என்று சிரித்தாள்.

"அர்ச்சனா.."

"ம்ம்ம்.."

"ரொம்ப செக்சியா இருக்கீங்க.."

"ம்ம்ம்ம்.."

"நா வேற ஒன்னு கேக்கவா தப்பா எடுத்துக்க கூடாது"

"ம்ம்ம் கேளுங்க

"இதற்க்கு மேல் முழு தரிசனம் கிடைக்குமா?"

"முகத்தை காட்ட விருப்ப படாத நபருக்கு என்ன தரிசனம் வேண்டி கிடக்கு." 

"எனக்கு முகத்தை காட்ட ஆசை தான்.. ஆனா அதற்க்கு பின்னர் எல்லாமே மாறிடுச்சுன்னா என்ன பண்ணுறது. எனக்கு உன்னோடு கடைசி வரை இந்த காதல் தொடரனும்"

"என்னது காதலா… நமக்குள்ள இருக்குறது காதலா?"

"ம்ம் நான் அப்படி தான் நினைக்குறேன்"

அந்நேரம் அர்ச்சனா ஜாக்கெட்டின் மேல் ஊக்கை கழட்டி விட்டால். அவனுக்கோ சுன்னி நன்கு விறைத்தது. 

அர்ச்சனா தன் மார்பகத்தை கேமெரா அருகே கொண்டு சென்று காட்ட, வீட்டின் காலிங் பெல் அடித்தது. 

"அச்சச்சோ… எல்லோரும் வந்துட்டாங்க போல. நா பிறகு பேசுறேன்" என்று சொல்லிவிட்டு காலை கட் செய்துவிட்டு ஆடைகளை சரி செய்து ஓடிச்சென்று கதவை திறந்தாள். 

பின்னர் அந்த கணம் சுதி இழந்து போக இருவருமே அதை பற்றி அன்று பேசவில்லை.

இருவருமே அடுத்த சில நாட்களுக்கு அதை பற்றி பேசிக்கொள்ளாமல் இருக்க அர்ச்சனாவுக்கு ஒரு புதிய பார்சல் வந்தது. அவள் அம்மாவிடம் இருந்து அதை வாங்கி வந்து பிரித்து பார்க்க. அதனுள் அழகிய வண்ண வண்ண.. உள்ளாடைகள் இருந்தது. அவற்றில் சில மிகவும் கவர்ச்சியாக… மார்பக காம்பை மட்டும் மறைப்பது போலவும், முழுதும் நெட் போன்ற மெடீரியலால் இருப்பதும். சிலது ஸ்ட்ராப் இல்லாமலும் இருக்க. அதை பார்த்ததும் அவளுக்கு சிரிப்பு தான் வந்தது.

"என்னடா இது?" என்று அவனுக்கு மெசேஜ் அனுப்பினாள்.

"ஏன் சைஸ் கரெக்ட்டா இல்லையா?" என்று நக்கலாக பதில் அனுப்பினான். 

"நான் இன்னும் போட்டு பாக்கல… ஆனா நான் உன்கிட்ட இதெல்லாம் கேட்டேனா?"

"உனக்கு எது அழகா இருக்கும்னு நீ சொல்லி தான் எனக்கு தெரியணுமா அர்ச்சனா?"

அர்ச்சனா வெட்கப்பட்டாள்…. வந்திருந்த உள்ளாடைகளை எடுத்து அவற்றின் சைஸை பார்த்தல். 34D என்று இருந்தது. அவளுக்கு ஆச்சர்யம். அது தான் அவளின் மார்பக அளவு.

"டேய்… எப்படி சைஸ் கரெக்ட்டா கண்டுபிடிச்ச?"

"ஒருமுறை பார்த்தால் போதாதா?"

"நான் என்னவோ கழட்டி காமிச்ச மாதிரி பேசுற.."

"நீ கழட்டி தான் காட்டணும்னு இல்லை அர்ச்சனா. அன்னைக்கே என் கண்கள் உன்னோட உடல் வடிவத்தை அப்படியே ஸ்கேன் செய்துருச்சு. உடலும் முகமும் மனசுக்குள்ளேயே இருக்க. இந்த எண்ணங்கள் என் மனசுல இருந்துச்சு. குறிப்பா அந்த அரக்கு மஞ்சள் நிற ப்ரா உனக்கு ரொம்ப அழகா இருக்கும்"

"ச்சீ அதுவா.. அதை போடுவதும் ஒன்னு தான் போடாம இருப்பதும் ஒன்னு தான். என்னோட அதை கூட மறைக்காது…"

"எதை மறைக்காது?" என்று நக்கலாக கேட்டான்.

அதன் பின்னர் மெசேஜ் எதுவும் இல்லை. 

இரவு 10 மணிக்கு இவற்றை எல்லாம் எடுத்துக்கொண்டு சென்று வீட்டின் பாத்ரூமில் அவற்றை ஒவ்வொன்றாய் அணிந்து பார்த்தால். செம்ம சூடாக ஆனது அவளுக்கு. அவளின் உடலை அந்த பிட்டு ஆடைகளில் பார்க்க அவளுக்கே ஒரு மாதிரி இருந்தது. குறிப்பாக அவன் சொன்ன அந்த மஞ்சள் நிற ப்ரா.. அவளின் முலைக்காம்புகளை மட்டும் மறைத்தபடி இரு மார்பகத்தையும் சேர்த்து பிடித்து குறுக்கில் கழுத்தை சுற்றி இருக்க.. அதற்க்கு மேட்சாக ஒரு சிறிய ஜட்டி புண்டையை மட்டும் மறைத்து செல்வதாக இருந்தது. அர்ச்சனாவுக்கு லேசான தொப்பை மட்டும் இருக்க மற்றபடி அவள் ஒரு திம்சுக்கட்டை ஆண்ட்டி போலவே இருந்தாள். கண்ணாடியில் கூந்தலை சிலுப்பி விட்டும். கவர்ச்சி ஆடைகளில் உடலை சுற்றி சுற்றி பார்த்தும் ரசித்துக்கொண்டு இருந்தால்.

மறுநாள் அவனுக்கு அவன் சொன்ன அந்த மஞ்சள் நிற ப்ரா அணிந்தபடி ஒரு போட்டோ அனுப்பினால். அதற்க்கு அவன் முத்தம் கொடுப்பது போல ஒரு எமோஜி அனுப்பி விட்டு. "நான் உனக்கு ஒன்னு காட்டவா?" என்றான். 

"ம்ம்ம்" என்றவளுக்கு ஒரு போட்டோ வந்தது.

அதை ஓபன் செய்யும் முன்னரே அவளுக்கு லேசாக படபடப்பாக இருந்தது. ஓபன் செய்தால். அதில் அவன் கழுத்துக்கு கீழ் ஆணுறுப்பு விறைத்து நிற்க கண்ணாடியில் முழு உடல் நிர்வாணமாக தேரயும் படத்தை அனுப்பி இருந்தான். அர்ச்சனாவுக்கோ என்ன சொல்வது என்று தெரியவில்லை..

அவன் உடல் பாறையில் செதுக்கி எடுத்தது போல இருந்தது, நல்ல ஜிம் பாடி. நீண்ட கட்டுமஸ்தான கால்கள். விறைத்து நின்ற சுன்னி. விரிந்த நெஞ்சு. 

அந்த போட்டோவிற்கு லைக் போட்டாள். 

அவன் மேலும் சில போஸ் கொடுத்து நிர்வாண படங்கள் அனுப்ப, அர்ச்சனா அவனுக்கு போன் செய்தாள். 

எடுத்தவன்.. "என்ன?" என்றான். 

"எனக்கு உன்னை நேரில் பார்க்கணும்" என்றாள். 

"வாய்ப்பே இல்லை" என்று மறுத்தான். 

"எனக்கு நீ முகத்தை காட்ட வேண்டாம். ஆனா உன்னோட நான் ஒரு நாலாவது என் வாழ்க்கைல தனிமைல இருக்கணும். யோசிச்சு சொல்லு" என்று சொல்லிவிட்டு போனை வைத்தாள்.

இவன் மிகுந்த யோசனைக்கு பின்னர்.. ஒரு முடிவுக்கு வந்தான்.. அதை அவளிடமும் கூற அவளுக்கு அதில் முழு சம்மதம். அவளும் அவளுக்கு வசதியான ஒரு நாளை குறித்து சொல்ல. அவன் சொல்லியிருந்த அந்த நட்சத்திர ஹோட்டலுக்கு சென்றாள், 

கீழே வரவேற்பில் அறை ஏன் 712 என்றாள்.

வரவேற்பில் இருந்த பெண் இவளின் பெயரை கேட்டுவிட்டு போன் செய்து கேட்க அவனும் அவளை அனுப்ப சொன்னான். 

லிப்டில் 7த் ப்ளோர் ரைட் சைடு என்று சொல்ல. அர்ச்சனா அங்கே சென்றாள். நீண்ட ஹோட்டல் வராண்டாவில் இரு புறமும் கதவு நம்பரை பார்த்தபடி சென்றால். 

708..

709…

710….

711…..

712 வந்தது.

பெருமூச்சு விட்டு கதவை தட்டினாள். கதவு திறக்க, உள்ளே சென்றாள். 

கதவை திறந்தவன் கதவின் பின்னே முகத்தை மறைத்தபடி நிற்க உள்ளே வந்ததும் கதவை சாற்றி விளக்குகள் அனைத்தையும் அமர்த்தினான். முகத்தை மறைத்திருந்த துணியை எடுக்க அந்த மெல்லிய விள்க்கு ஒளியில் உருவம் மட்டும் தெரியும்படி இருந்தது.

அவள் உருவத்தை பார்த்தபடி… "எல்லாம் ஓகே தானே?" என்றான். 

"ம்ம்ம்" என்றாள். 

அவள் கையில் இருந்த காய்கறிப் பையை வாங்கி ஹக்ங்கரில் மாட்டினான். மெல்ல அவளை அணைத்தான். அர்ச்சனா என்ன சொல்வது என்று தெரியாமல் உறைந்து போனாள். கணவனை தவற வேறு ஆணை ஏறெடுத்து பார்க்காத அவள் இன்று முகம் தெரியாத ஒருவனோடு புணர வந்தது அவளுக்கு ஒரு சிலிர்ப்பை கொடுத்தது.

அவளை அணைத்து அவளின் கூந்தலை முகர்ந்தான். தலையில் பிச்சிப்பூ சூடி இருக்க அதன் வாசம் அவன் மனதை வருடியது.

அவளை அணைத்து அப்படியே தூக்கி இடுப்போடு வைத்து பிடித்தான். தூரத்தில் இருந்து வந்த அந்த மெல்லிய ஒளியில் அவன் முகம் சுத்தமாக தெரியவில்லை. அவளை அப்படியே தூக்கியபடி கட்டிலில் அமர்ந்து மடியில் வைத்தபடி அவள் முகத்தோடு முகம் வைத்து உரசினான்.

ஏற்கனவே நல்ல மூடில் இருந்த அர்ச்சனா அவன் கன்னத்தில் முத்தம் வைத்தாள். அவள் இடுப்பை இருக்க பிடித்து அவன் சுற்றி பிடித்தான்.

"ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ.."

"என்னடி இன்னும் சொருகவே இல்ல அதுக்குள்ள சிணுங்குற"

"ச்சி.." என்று அவனை தட்டிவிட்டு. "வித விதமா ப்ரா வாங்கி குடுத்தியே அதெல்லாம் என் ஒடம்புல போட்டு நேர்ல பாக்க ஆசை இல்லையா??" என்றாள். 

"முகம் தெரியுமே அர்ச்சனா?" 

"என் கண்களை கட்டி விடு.. எனக்கு நீ என்னை செய்யுறப்போ என் உடம்ப பாத்து தான் செய்யணும்"

உடனே அர்ச்சனாவின் கண்கள் கட்ட பட்டது. மெல்ல விளக்கின் வெளிச்சம் கூட. ரொம்பவும் இல்லாமல் இருட்டாகவும் இல்லாமல் இருந்தது. அவனுக்கு அவள் தெளிவாக தெரிந்தாள் ஆனால் அர்ச்சனாவுக்கு அது இன்னும் இருட்டு அறைதான்.

அர்ச்சனாவின் கூந்தலை களைத்து விட்டான்.
கூந்தலை முகர்ந்தபடி நெற்றியின் மேல் இருந்த குங்குமத்தில் விரலை வைத்து தேய்த்து பார்த்தான். பின்னர் அவளின் சுடிதாரை மெல்ல மேலோட்டமாக கழட்ட அர்ச்சனாவின் திம்சுக்கட்டை உடல் மிளிர்ந்தது. உள்ளே அவன் வாங்கி கொடுத்த அந்த காம்பை மட்டும் மறைக்கும் ப்ரா அணிந்து இருந்தால்.

மெல்ல முதுகை தடவியபடி அவன் முகத்தை முதுகில் உரசினான். அர்ச்சனா உடல் மீண்டும் சிலிர்த்தது.

மெல்ல பின்னால் இருந்தபடி சுற்றி அணைத்து காய்களை கசக்க துவங்கினான். அவனின் இரண்டு கைகளுக்குள் அடங்காத அவளின் பருத்த முலைகளை அவன் கசக்கி எடுக்க பின்னால் இருந்து அவள் கழுத்தில் முகத்தை வைத்து உரசினான்.

அவன் பனியனை கழட்ட. அவன் நெஞ்சோடு அவள் முதுகை உரசினான். அவளின் சுடிதார் பேண்டோடு சேர்த்து அவள் புண்டையை கசக்கினான். அர்ச்சனா உடல் மேலும் சிலிர்க்க… "ஆஅஹ்ஹ்ஹ… ஆஹ்ஹ்ஹ்…" என்றாள்.

அவளை அபப்டியே தூக்கி கட்டிலில் வீசினான். பேண்டின் நாடாவை உருவி அவளின் பேண்டை உருவி எடுத்தான். வாழைத்தண்டு போன்ற தொடைகளை தடவியப்படி ஜட்டியின் மேல் முகத்தை வைத்து தேய்க்க, ஏற்கனவே ஒழுகிய அவள் புண்டை ஜட்டியை நன்கு நனைத்து வைத்து இருந்தது. கால்களை அவன் கழுத்தோடு சேர்த்து பிடிக்க புண்டையில் முகத்தை வைத்து அழுத்தினான். ஜட்டியை கழட்டி எடுத்துவிட்டு… அவள் புண்டையை குடைய துவங்கினான். உள்ளே விரலை விட்டு ஆட்டியபடி புண்டையை நக்க துவங்கினான்.

'ஆஹ்ஹா.. ஆ.. என்ன சுகம்' உடல் சூடானது. சிலிர்த்தது. வில்லாக வளைந்தது. ஆனால் அவனோ விடாது புண்டையை நக்க… அர்ச்சனா இடுப்பை தூக்கி அவன் முகத்தோடு புண்டையை உரசினாள் .

"அஹ்ஹ்ஹ… அஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ" என்றபடி அவன் முகத்தில் உரச புண்டை வடிந்தது. அவன் அதை நக்கி எடுத்தான். பின்னர் கால்களை அப்படியே விரித்து பிடித்து… அவள் மேல் படர்ந்தான் பனியன் மற்றும் ஷார்ட்ஸை கழட்டிவிட்டு அவன் சுண்ணியை அவள் புண்டையில் உரசியபடி படுக்க அவள் அவனை அணைத்து இருக்கி பிடித்தாள். 

அவளை தழுவி இருக்கி அணைத்து முத்தமிட்டான். இருவரின் உடலும் இருக தழுவி பின்ன, அவளின் உடல் செழுமையை அணுஅணுவாக முத்தமிட்டபடி ரசித்தான்.

34 சைஸ் முலைகளை அந்த ப்ராவை விளக்கை கசக்க அர்ச்சனா மீண்டும் துடித்தாள். 

காம்புகளை சப்ப…. "ஆஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ்ஹ…. இஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்…." என்றாள். 

புண்டயை நொண்டியபடியே அவள் காம்புகளை கடித்து இழுத்தான். சுகமான அந்த வழியில் அவள் துடித்து சினுங்க. அவளின் அக்குலயும் நக்கினான்.

"ச்சீ.." என்றவளை பிடித்து வைத்து அவன் நக்க. அவன் காதில் "உள்ள விடு" என்றால்.

சுன்னியில் ஆணுறையை மாட்டிக்கொண்டு அவளை குறுக்க போட்டு கால்களை இடுப்புக்கு மேலே தூக்கி பிடித்து புண்டையில் சுண்ணியை விட்டான்.

அந்த கடப்பாரை சுன்னி அவளுக்குள் இறங்க. அர்ச்சனா அவன் தலையை இருக பிடித்தால்.

அவள் இடுப்பை இறுக்கி பிடித்தாற்போல மெல்ல ஓக்க துவங்கினான். காய்களை கசக்கியபடி ஓக்க.. அர்ச்சனா "ஆம்.. ஆஹ்ஹ்ஹ்ஹ … இஸ்ஸ்ஸ்ஸ்…." என்று சிணுங்கினாள். அவனும் வேகமாக ஓக்க உச்சம் அடையும் நேரம் வர காய்களை இருக்க பிடித்தாற்போல கஞ்சியை வடித்தான்.

புரண்டு படுக்க. அவன் நெஞ்சுக்கு மேல அர்ச்சனா படுத்தாள். ஸ்விட்சை ஆப் செய்து விளக்கை அமர்த்தினான். அர்ச்சனா நெருங்கி அவன்மேல் படுத்தாள்.

"இப்போவாது சொல்லு… நீ யாரு?" என்றாள். 

"தெரிஞ்சா அடுத்த ரவுண்டு வர மாட்டியே."

"இதுக்கு மேல என்ன இருக்கு. படுத்த அப்புறமா இந்த சுகத்தை தேடி எப்படி வராம இருக்க முடியும்" என்ற நேரம் விளக்குகள் மீண்டும் ஒளிர மார்பில் கிடந்தவள் ஏறெடுத்து அவன் முகத்தை பார்த்தால்.

அதிர்ந்து தான் போனால்.. அது அவள் தங்கையின் கணவன் விக்ரம். 

இப்படி தங்கைக்கு துரோகம் செய்தோமே என்று நினைத்தாலும். ஏதும் சொல்லாமல் திரும்ப படுத்துக்கொண்டாள்.

அவன் மீண்டும் விளக்கை அணைத்து, "இப்போ என்ன சொல்ற அர்ச்சனா. அடுத்த ரௌண்டு போலாமா?" என்றான். 

"ம்ம்.." என்று பதில் வர சந்ததி தொடர்ந்தது.

முற்றும்.