நந்தவனம் 2
சுகன்யாவிற்கும் அவள் கணவருக்கும் திருப்பூர் பக்கத்தில் ஒரு கிராமம் தான் சொந்த ஊர். சுகன்யா அங்குள்ள பள்ளிக்கூடத்தில் பத்தாம் வகுப்பு படிக்கும் போது அவள் கணவன் பனிரெண்டாம் வகுப்பு படித்தான். அப்போது அவர்கள் இருவருக்கும் இடையில் காதல் மலர்ந்தது. சுந்தரத்தின் குடும்பம் ஊரில் வசதியானது இவள் குடும்பம் வசதி வாய்ப்பு குறைவானது.
ஒரு கட்டத்தில் அவர்கள் காதலிப்பது இவள் வீட்டுக்கு தெரிந்து சுகன்யாவை வேறொரு மாப்பிள்ளைக்கு திருமணம் செய்து வைக்க முடிவு செய்தனர். உடனே வீட்டை விட்டு ஓடிப் போய் இருவரும் திருமணம் செய்து கொண்டனர். டீன்ஏஜிலேயே இருவரும் தம்பதிகளாயினர். அப்போதெல்லாம் திருமணம் செய்ய வயது வரம்பு கட்டுபாடுகள் இல்லாத காரணத்தால் இவர்களுக்கு எந்த பிரச்சினையும் ஏற்படவில்லை.
இப்போது சுகன்யாவின் கணவன் திருப்பூரில் நிட்டிங் கம்பெனி வைத்துள்ளான். சுகன்யா இல்லத்தரசியாக வீட்டில் இருக்கிறாள்.
அந்த அம்மாவையும் மகனையும் அப்படிப் பார்த்தபின் அடுத்த இரண்டு நாட்கள் இவர்கள் மருத்துவமனையில் இருந்தாலும் அவன் அம்மாவை பார்க்கவே சுகன்யாவிற்கு பிடிக்கவில்லை. அவளையும் அவள் மகனையும் நினைத்து இவளுக்கு கோவம் கோவமாய் வந்தது.
வீட்டிற்கு வந்த பின்பும் அந்த நிகழ்ச்சியை அவளால் மறக்க முடியவில்லை. நடுஇரவுகளில் அந்த காட்சி அவள் கண்முன் வந்து தொந்தரவு செய்தது. அதை மறப்பதற்காக சுகன்யா தியானத்தில் மனதை திருப்பினால். பெரிதாக ஒன்றும் பலனில்லை. அவளால் அதை மறக்கவே முடியவில்லை.
இரண்டு மாதங்களில் மோகனசுந்தரத்தின் தோள்பட்டை எலும்பு முறிவு கொஞ்சம் கொஞ்சமாக குணமாகியது. அவரோடு செக்கப் அப் செய்வதற்காக மீண்டும் அந்த மருத்துவமனைக்கு வந்திருந்தாள் சுகன்யா. டாக்டரை பார்த்து விட்டு எக்ஸ்ரே ரிப்போர்ட் வாங்க அவள் மட்டும் கீழ் தளத்திற்கு சென்றாள். அங்கே கூட்டமாக இருந்த காரணத்தால் சிறிது நேரம் காத்திருக்க வேண்டியதாகி விட்டது.
அவள் வராந்தாவில் இருந்த சேரில் உட்கார்ந்து இருக்கும் போது அவள் பக்கத்தில் வந்து உட்கார்ந்த பெண்ணை பார்த்ததும் அவள் இதய துடிப்பு எகிறியது. அது அந்த இளைஞனின் அம்மா தான்.
அவள் சுகன்யாவைக் கண்டதும் பேச்சு கொடுக்க, சுகன்யாவிற்கு அவளிடம் பேசவே பிடிக்கவில்லை. ஆனாலும் அவள் இவளிடம் பேசிக் கொண்டிருந்தாள். இவளும் வேண்டா வெறுப்பாக அவளின் கேள்விகளுக்கு மட்டும் பதில் சொல்லிக் கொண்டு இருந்தாள்.
அவர்கள் உக்காரந்து இருந்த இடத்தில் அவர்கள் இருவரையும் தவிர வேறு யாரும் இல்லை. அதனால் அவள் முகத்தில் அடித்தது போல் ஏதாவது பேசி அவளை அனுப்பிவிடலாம் என்று நினைத்த சுகன்யா அவளை பார்த்து கேட்டாள்.
“ஏம்மா அது உங்க சொந்த பையனா?”
“ஆமாம் கண்ணு அது என்னோட பையன் தான். எனக்கு ஒரே பையன். என் புருசன் பத்து வருசத்துக்கு முன்னாலயே மேலே போய் சேர்ந்துட்டாரு. இப்ப இவன் தான் கண்ணு என்னை காப்பாத்துறான்”
“சொந்த பையனோடவே படுக்கிறியே உனக்கு இது கேவலமா இல்லையா?”
சுகன்யா நறுக்கென்று கேட்டது தான் தாமதம் அந்தப் பெண்ணின் கண்களில் கண்ணீர் முட்டியது. அப்படியே தலை குனிந்தவள் சுற்றும் முற்றும் பார்த்து விட்டு
“அன்னைக்கு நீ பார்த்திட்டியா கண்ணு?” என்று கலக்கத்துடன் கேட்டாள்.
இவள் ஆமாம் என்று தலையை ஆட்டியவுடன் அவள் புடவைத் தலைப்பை எடுத்து வாயைப் பொத்தி அழுக ஆரம்பிதுவிட்டாள். சுகன்யாவிற்கு அவளிடம் ஏன் இதைப் பற்றி கேட்டோம் என்று ஆனது.
சில நிமிடங்கள் அழுதபின் அவள் சுகன்யாவின் இருகைகளையும் பற்றி பிடித்துக் கொண்டாள்.
“கண்ணு என் பையன் நாலு வருசத்துக்கு முன்னாடி அவனோட காலேஜ்ல படிச்ச புள்ளையை கல்யாணம் பண்ணிக்கிட்டு வந்துட்டான். ஆறு மாசம் இரண்டு பேரும் சந்தோசமாக குடும்பம் நடத்துனாங்க. எனக்கு அவளை சுத்தமா பிடிக்கலை. அவ மேல இருந்த கோவத்துல அவளை அவுங்க அப்பங்கிட்டே போய் வரதட்சணை வாங்கி வரச் சொல்லி விரட்டிட்டே இருந்தேன். பாவிப் புள்ளை ஒரு நாள் லட்டர் எழுதி வைச்சுக்கிட்டு மருத்தைக் குடிச்சு செத்துப் போயிட்டா. என்னையும் என் பையனையும் போலீஸ் பிடிச்சுட்டு போயிருச்சு. அதுக்கப்புறம் யார் யாரையோ பிடிச்சு கையில கால்ல விழுந்து அந்த கேசிலிருந்து வெளியே வந்துட்டோம். இப்ப இந்த விசயம் தெரிஞ்சு அவனுக்கு மறுபடியும் யாரும் பொண்ணு தர மாட்டேங்குறாங்க.
பாவம் அவன், ஆறு மாசமா பொம்பளை சுகத்தை அனுபவிச்சிட்டு இப்ப அது இல்லாமா ரொம்ப கஷ்டப்படுறான். பல நாள் ராத்திரி அவன் தனியா படுற கஷ்டத்த நானே பாத்திருக்கேன். ஒரு நாள் எதிர்பாராம நாங்க இரண்டு பேரும் சேர்ந்துட்டோம். அதுக்கப்புறம் வேற வழியில்லாமல் நானே அவனுக்கு அந்த சுகத்தை கொடுக்கிறேன்”
அவள் சொன்னதைக் கேட்டு சுகன்யாவிற்கு அதிர்ச்சியும் ஆச்சரியமாகவும் இருந்தது.
'அவள் என்ன காரணத்துக்கோ தன் பையனோடு படுத்துட்டு போகட்டும். இந்த மாதிரி ஆஸ்பித்திரியில் கால் உடைந்து படுத்திருக்கும் போது கூடவா அப்படி நடந்துக்குவாங்க. அப்போது கூட அவனுக்கு பொம்பளை சுகம் கேட்குதா? இவள் பையனுக்கு புத்தி சொல்ல மாட்டாளா?' என்று சுகன்யா மனதிற்குள் பொருமினாள்.
சுகன்யாவிற்கு அதையும் அவளிடம் கேட்க வேண்டும் போல் இருந்தது.
“உங்க ஆட்டத்தையெல்லாம் வீட்டிலேயே வைச்சுக்க வேண்டியது தானே இங்க ஆஸ்பித்திரியில் கூடாவா இப்படி இருப்பீங்க?”
சுகன்யா சொன்னதைக் கேட்டு தலை குனிந்தவள் சற்று யோசித்து விட்டு “ஆஸ்பித்திரியில் நான் விருப்பப்பட்டு அப்படி நடந்துக்கலை கண்ணு” என்று சொல்லி நிமிர்ந்து சுகன்யாவைப் பார்த்தவள் அவள் இரண்டு கைகளையும் மீண்டும் பிடித்துக் கொண்டாள். பின் மெதுவாக அவளிடம் தயக்கத்தோடு சொன்னாள்.
“நான் சொல்லுறேன்னு தப்பா எடுத்துக்காதே கண்ணு. என் பையனுக்கு உன்னை பார்க்கறப்ப எல்லாம் ஒரு மாதிரி இருக்குதுன்னு எங்கிட்டே சொல்லிக் கிட்டே இருந்தான். உன்னோட அழகு அவனுக்கு பிடிச்சுப் போச்சு. அன்னைக்கு உன்னைப் பார்த்துட்டு அவனால உணர்ச்சிகளை கட்டுபடுத்த முடியலைன்னு எங்கிட்டே அழுதான். அதனால வேற வழியில்லாம அன்னைக்கு அப்படி நடந்துக் கிட்டோம்”
அவள் சொன்னதைக் கேட்டு சுகன்யாவிற்கு பேரதிர்ச்சியாக இருந்தது. அதன் பின் அவள் பேசியது எதுவுமே இவள் காதில் விழவில்லை.
'இப்போது அவர்களின் தவறுக்கு என்னை பலிகடா ஆக்கி விட்டார்கள்' என்று சுகன்யா மனதிற்குள் புகைந்தாள். அன்று நடந்த நிகழ்ச்சிக்கு இவள் தான் காரணம் என்று அந்த பெண் சொன்னது சுகன்யாவைப் பாதித்தது. இப்போது சுகன்யாவிற்கு தன் உடல் மேலேயும் தன் அழகின் மேலேயும் வெறுப்பு வந்தது.
அந்த பெண் மீண்டும் “கண்ணு இந்த விசயத்தை தயவு செய்து யாருக்கிட்டேயும் சொல்லிடாதே. இது வெளியில் தெரிஞ்சா நான் வெளியில தலை காட்ட முடியாது. என் பையனுக்கு ஒரு பொண்ணைப் பார்த்து கட்டி வைக்கற வறைக்கும் அவனுக்கு நான் தேவை. மறுபடியும் கேட்டுக்கிறேன் இதை வேற யாருக்கிட்டேயும் சொல்லாதே கண்ணு" என்று அவள் சுகன்யாவின் கைகளை பிடித்து கெஞ்சி விட்டு எழுந்து போய் விட்டாள்.
சுகன்யா நடந்து போகும் அவளையே பார்த்தாள். இவளை விட நான்கைந்து வயது மூத்தவளாக தெரிந்தாள். பெரிய அழகி எல்லாம் கிடையாது தெருவில் அடிக்கடி பார்க்கும் சாதாரணப் பெண் போலவே இருந்தாள். இவள் மீது இவள் மகன் மோகம் கொண்டது சுகன்யாவிற்கு ஆச்சரியத்தை தந்தது.
அவள் போன பின்பும் சுகன்யா அப்படியே இடிந்து போய் உட்கார்ந்து இருந்தாள். எவ்வளவு நேரம் அங்கிருந்தாள் என்று தெரியவில்லை, அவள் கணவன் அவளைத் தேடி வந்த பின்பே அவள் சுய நினைவுக்கு வந்தாள்.
அன்று முழுவதும் அவள் பித்துப் பிடித்தது போலவே இருந்தாள் அந்த பெண் பேசிய வார்த்தைகள் இவள் காதுக்குள் ரீங்காரமிட்டபடியே இருந்தது. அவளால் வீட்டு வேலைகளில் கவனம் செலுத்த முடியவில்லை இயல்பாகவும் இருக்க முடியவில்லை. அன்றைய பகல் பொழுதை எப்படிக் கடந்தாள் என்றே தெரியவில்லை. அவள் மனமெங்கும் குழப்பங்கள் கேள்விகள் சிந்தனைகள் நிரம்பிக் கிடந்தன.
அன்று இரவு சுகன்யா நேரமே படுக்கைக்கு போய் விட்டாள். அவள் பெட்ரூமுக்குள் நுழையும் போது மோகனசுந்தரம் செல்போனில் எதையோ பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். இவள் பெட்ரூம் கதவை சாத்தியதும் அவர் செல்போனை வைத்து விட்டு நிமிர்ந்து இவள் முகத்தையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தார்.
சுகன்யாவுக்கு அவரை நேருக்கு நேர் பார்க்க தைரியமில்லை. ஏனோ அவரது கண்களை சந்திக்க பயப்பட்டாள்.
அவள் கையில் எடுத்து வந்திருந்த நைட்டியை பெட்டில் போட்டு விட்டு சுந்தரத்தகிற்கு முதுகைக் காட்டி திரும்பி நின்று தன் புடவையை அவிழ்த்தாள். தன் ஜாக்கெட்டையும் அவிழ்த்து விட்டு பிரா பாவாடையோடு நைட்டியை எடுக்க திரும்பினாள். சுந்தரம் அவள் நைட்டியை எடுத்து வைத்துக் கொண்டு இவளை கையை பிடித்து இழுத்து அவர் பக்கத்தில் உட்கார வைத்தார். இவள் தலையை குனிந்த படியே உட்கார்ந்திருந்தாள்.
“சுகு என்னாச்சு உனக்கு? ஆஸ்பித்திரியில் இருந்து வந்ததிலிருந்து ஒரு மாதிரியாகவே இருக்கியே, டாக்டர் என்னோட உடம்பை பற்றி ஏதாவது சொன்னாரா?”
சுகன்யா ஒன்றும் இல்லை என்று தலையாட்டினாள். ஆனால் அவள் முகமே அவள் பெரும் குழப்பத்தில் இருப்பதை காட்டியது.
'இதையெல்லாம் எப்படி அவரிடம் சொல்வது? அவர் என்னை பற்றி என்ன நினைப்பார்' என்று பயந்து அமைதியாக இருந்தாள்.
சுந்தரம் மீண்டும் அதே கேள்வியை திரும்ப கேட்டார். சுகன்யா தலை குனிந்தபடி அமைதியாகவே இருந்தாள். அவர் பொறுமையாக திரும்ப திரும்ப கேட்டும் இவள் அமைதியாகவே இருந்தாள். அவருக்கு கோபம் அதிகமாகி எரிச்சலோடு பெட்டிலிருந்து எழுந்து கதவை திறந்து வெளியே செல்லப் பார்த்தார்.
சுந்தரம் தனக்கு மனது சரி இல்லாத போது அல்லது கோவம் கொள்ளும்போது எல்லாம் குடிக்கும் பழக்கம் உடையவர். இதற்காக அவர் வீட்டிலேயே எப்போதும் ஒரு பாட்டில் வைத்திருப்பார். என்றைக்காவது தன் மனைவி மீது கோபம் வந்தால் அதை அவளிடம் காட்டாமல் போய் சரக்கடிக்க உட்கார்ந்து கொள்வார்.
திடீரென்று அவர் கோவம் கொண்டு எழுந்ததும் சுகன்யா சட்டென அவரின் கையை பிடித்து நிறுத்தி அவரை போக வேண்டாம் என்று தடுத்து பெட்டில் உட்கார வைத்தாள். சிறு தயக்கத்திற்கு பிறகு ஒரு நீண்ட பெருமூச்சி விட்டவள் அன்று ஆஸ்பித்திரியில் நடந்த அந்த தாய் மகன் புணர்ச்சியை பற்றி சொன்னாள்.
அவள் சொல்ல சொல்ல சுந்தரத்தின் முகத்தில் இருந்த கோவம் மறைந்து வேறுபட்ட உணரச்சிகள் வெளிப்பட்டன. அவரது முகம் முதலில் ஆச்சரியப்பட்டது பின் வியந்து போனது. பின்னர் கடைசியில் புன்னகைத்தார்.
இதை நினித்து நினித்து உள்ளுக்குள் புழுங்கிக் கொண்டிருந்த சுகன்யாவிற்கு அதைப்பற்றி அவரிடம் சொன்னா பிறகு கொஞ்சம் மனது லேசானது போல் இருந்தது. இதைக் கேட்ட தன் கணவன் என்ன சொல்லுவர் என்று அவள் மிரட்சியோடு சுந்தரத்தை பார்க்க அவர் சுகன்யாவை மெல்ல அணைத்துக் கொண்டார்.
“இதுக்கு நீ ஏன் இப்படி பதட்டப்படுகிறாய்?”
“அவங்க இரண்டு பேரும் செய்யறது எவ்வளவு பெரிய பாவம்னு உங்களுக்கு புரியலையா?”
“சுகு முதலில் நீ ரிலாக்ஸா இரு. அவங்க பண்றது சரியா தப்பான்னு அவங்க தான் முடிவு செய்யனும். நீயும் நானும் ஒன்றும் முடிவு செய்ய முடியாது. அது அவர்கள் வாழ்க்கை அவர்கள் இஷ்டம் போல வாழ்கிறார்கள். இதற்காக நீ ஏன் இப்படி கவலைப்படுகிறாய்”
“அப்ப செக்ஸ்காக யாரோட வேணாலும் படுக்கலாமா?”
“அடிப் போடி நீ எந்தக் காலத்தில் இருக்கிறாய்? இது இருபத்தி ஒன்றாம் நூற்றாண்டு. செக்ஸில் இப்போது இன்செஸ்ட், லெஸ்பியன், கக்கோல்ட், ஹோமோன்னு என்ன என்னமோ வந்திருச்சு. நீ இன்னும் பழைய காலத்திலேயே இருக்கே. அவங்களே அதற்காக கவலைப்படவில்லை நீ எதுக்கு கவலைப்படுகிறாய்” என்று அவர் அவளுக்கு விளக்கம் சொல்லிவிட்டு சுவரோரமாக சாய்ந்தபடி பெட்டில் படுத்தார்.
அவர் சுகன்யாவைப் பார்த்து கண்ணைக் காட்ட சுகன்யா அவரின் வலது பக்கத்தில் சரிந்து உட்கார்ந்தாள்.
சுந்தரம் அவர்கள் செய்ததை பற்றி பெரிதாக கவலைப் படாமல் இருப்பது சுகன்யாவிற்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. ஆனாலும் அவள் அதுபற்றி அவரிடம் தொடர்ந்து வாக்குவாதம் செய்ய விரும்பவில்லை. நீண்ட நாள் கழித்து இன்று தான் இருவரும் மனம் விட்டு பேசுகிறார்கள்.
மோகனசுந்தரம் தினமும் கம்பெனியில் இருந்து இரவு பதினொரு மணிக்குத் தான் வீட்டிற்கு வருவார். அதனால் இரவுகளில் இருவரும் தனித்து பேசுவதற்கு நேரமிருக்காது. இப்போது அவர் ஓய்வில் இருப்பதால் நேரேமே படுக்கைக்கு வந்து விடுகிறார். இருவருக்கும் நிறைய நேரம் கிடைத்தது. இன்றைய தனிமை இருவரையும் ஏதோ செய்தது.
"சுகு அன்னைக்கு என்னையும் எழுப்பி விட்டிருந்தால் நானும் அதைப் பார்த்து என்ஜாய் பண்ணியிருப்பேனே”
"ச்சீ போங்கங்க உங்களுக்கு விவஸ்தையே இல்லை” என்று அவள் உதடுகள் உச்சரித்தாலும் அவள் மனது அவரையும் அதைப் பார்க்க வைத்திருந்தாள் எப்படி இருந்திருக்கும் என்று யோசித்து சிலிர்த்தது. சுகன்யா கண்களை மூடி மனக்கண்ணில் அந்தக் காட்சியை மறுபடியும் நினைத்துப் பார்த்தாள். அதை நினைத்துப் பார்க்கும் போதே அவள் உடல் உஷ்ணம் ஏறி கொதிக்க ஆரம்பிக்க மனம் காமத்தில் விழுந்தது.
“சுகு அவங்க செய்வதைப் பார்த்து உனக்கு ஒன்றும் ஆகவில்லையா?” கேட்டார் சுந்தரம்.
அவரின் கேள்வி இவளுக்கு வெட்கத்தை தந்தாலும் இனிமேல் அவரிடம் மறைப்பதற்கு எதுவும் இல்லை என்ற நிலைக்கு வந்தவள் சற்று தயக்கத்தோடு அவரின் மார்பில் சாய்ந்து அவரின் நெஞ்சு முடிகளை கோதியபடி அவர் காதுக்குள் பேசினாள்.
“அதை ஏன் கேட்குறீங்க எனக்கு இரண்டு தடவை கீழே பொங்கிடுச்சு”
அவர் சுகன்யாவைப் பார்த்து மெல்ல சிரித்தார். சுகன்யா வெட்கம் தாளாமல் அவரது தோளில் தன் முகத்தை மறைத்துக் கொண்டாள். நிமிர்ந்து தன் உதடுகளால் அவரது கன்னத்தில் முத்தமிட்டாள்.
அவர் மீண்டும் இவள் காதுக்குள் ஏதோ சொல்ல, அதைக் கேட்ட மருநொடி சுகன்யாவின் உடல் சிலிர்க்க மயிர்கால்கள் குத்திட்டு நின்றன. அவள் புண்டை தானாக ஈரமானது. அவள் உடலில் ஆயிரம் வோல்ட் மின்சாரம் பாய்ந்தது போல அதிர்ந்து போனது.
சுந்தரம் அதைப் பார்த்து புன்னகைத்துவிட்டு மீண்டும் அவள் காதுக்குள் எதையோ சொல்ல அவளின் உடலின் நரம்புகளு அனைத்தும் முறுக்கேறி சுகன்யாவை அரை மயக்க நிலைக்கு கொண்டு போயின.
தொடரும்...
Comments
Post a Comment