அந்தரங்கம் 25

முழு தொடர் படிக்க

 கவி விடிய விடிய தூங்காமல் ஓல் வாங்கியதில் கண்கள் சிவந்து உடல் தளர்ந்து வீட்டுக்குள் நுழைந்த உடன் ஷோபாவில் சுருண்டு படுத்தாள்.

“ஏய்…. உன் கிட்ட அவ்வளவு சொல்லியும்… அந்த பொருக்கி கிட்ட படுத்திருக்கல…” என்ற பிரியா கவியின் தோளை பிடித்து உலுக்க, கவி மெதுவாக கண் திறந்தாள். கவியின் கண்கள் சிவந்து இருந்தது,

“சாரி ப்ரியா…. பாலா மேல எந்த தப்பும் இல்ல…”

“லூசு.. நீ அவன் கூட படு.. படுக்கமா போ… அது உன்னோட விருப்பம். இது உன் புருசனுக்கு தெரிஞ்சா… அவனோட கள்ள காதல் மேட்டர உன் மேல போட்டு, அவன் உத்தமன் அயிருவான்… ப்ளீஸ் கொஞ்ச நாள் ஜாக்கிரதையா இரு டீ…” என்று பிரியா அக்கறையுடன் கடு கடுத்தாள்,

“ம்ம்ம்ம்…. சரிடி… புரியுது” என்ற கவி, ப்ரியாவின் கையை புடித்து இழுத்து அவள் கண்ணத்தில் அழுத்தி முத்தமிட,

“கருமம்.. நீ இருக்குற மூடுக்கு.. எதுவும் காதுல ஏறாது…” என்றாள்.

கவி அவளை பார்த்து வெக்கத்துடன் சிரிக்க, பிரியாவின் முகத்திலும் பொன் சிரிப்பு மலர்ந்தது?

“நைட்டு எங்க நடந்தது? லாட்ஜிலயா?”

“ஹாஸ்பிடல்ல…” என்று கவி கண்ணடிக்க, பிரியா வாயடைத்து போனாள். 

“அடிப் பாவி…. நீ சரி பட்டு வர மட்ட…. உங்க அம்மாட்ட சொல்லி, ஊருக்கு அனுப்பிர வேண்டியது தான்” என்று பிரியா புலம்ப, டெலிபோன் அலறியது.

“ஹலோ…”

“கவி எங்க ப்ரியா….?” - கவியின் அம்மாதான்.

பிரியா அதற்க்கு பதில் சொல்லாமல், கவியை குறு குறுவென பார்த்தாள்,

சைகையில், “நீயே பேசு..” என்ற கவி, ப்ரியாவின் கண்ணத்தை செல்லமாக கிள்ளி கொஞ்ச, அவள் கவியை முறைத்த படி,

“அவளுக்கு காச்சல் …ம்ம்மா…. இப்ப தான் வந்தா….” என்றாள்.

“உடம்பு சரி இல்லைனா லீவு போட வேண்டியது தான? போன குடுமா அவகிட்ட”

“நைட் புள்ளா ஒரே வேல…. ..ம்மா…. புள்ள ரொம்ப களச்சு போய் வந்துருக்கு….” என்ற ப்ரியாவின் கழுதைக் கட்டிக் கொண்டாள் கவி.

“உடம்பு கெட்டுட போது… ஒழுங்கா தூங்க சொல்லு….” என்று கவியின் அம்மா கவலை கொள்ள, பிரியா கவியின் காதை திருகிய படி, 

“இடுப்புக்கு கீழதான் வலின்னு சொன்னா… சுடு தண்ணில குளிச்சுட்டு… ஒரு வாரம் ஆட்டம் போடாம அடங்கி இருந்தா, தானா சரியாயிரும்…. ” என்று கவியின் இடுப்பில் கிள்ளினாள்,

“புரியலமா…. ஆட்டமா….?”

“அதான்.., நைட் டூட்டிய சொன்னேன்மா…” என்ற ப்ரியா சிரிப்பை அடக்க முடியாமல் வாயை பொத்திக் கொண்டாள்.

பாலாவும் கவியும் போட்ட ஓல் ஆட்டத்தைத் தான், ப்ரியா டபுள் மீனிங்ல் கிண்டல் செய்கிறாள் என்பதை உணர்த்த கவி, வாயை மூடி கொண்டு கெக்கலிட்டு சிரிக்க, பிரியா கவியின் தலையில் தட்டினாள்.

“அவள கொஞ்சம் பாத்துக்கோமா.. மாத்திரை ஏதும் போட்டாளா?”

“போட்டுட்டு (கர்ப்ப தடை மாத்திரை) ஆட்டம் போட்டா பிரச்சனை இல்லை…. என்ன பண்ணி இருக்கானு தெரியலையே?” என்ற பிரியா கவியை பார்க்க, அவள் “இல்லை என” உதட்டை பிதுக்கினாள், 

ப்ரியா கடுப்பில் அவளைப் பார்த்து “த்து…” என்று துப்பினாள்.

“அப்பறம் பேச சொல்லுறேன்….” என்ற படி ப்ரியா போனை வைக்க, கவி வெக்கத்தில் குப்புற படுத்தாள்.

“லூசு… ஹாஸ்பிடல்ல யாருக்காவது இந்த மேட்டர் தெரிஞ்சுச்சு… மானம் போயிரும்…. ” என்ற படி பிரியா புடவையை கட்டிக் கொண்டிருந்தாள்.

“பிரியா, பசிக்குது.. என்ன டிபன்?”

“எல்லாம் இருக்கு போய்.. கொட்டிகிட்டு வந்து… மூடிட்டு தூங்கு…”

“எத….” என்று கவி நாக்கை கடிக்க,

“ஊசியை எடுத்து தச்சு விட்டுருவேன்….” என்ற படி பிரியா ஹாலுக்குள் நுழைந்தாள்.

கவி மெதுவாக எழுந்தாள். நான்கு முறை ஓல் வாங்கியதில் புண்டை துவாரம் வீங்கி தொடை பகுதி முழுவதும் வலியை கொடுக்க, கால்களை அகட்டி அகட்டி கிச்சனுக்குள் நடக்க…

“எத்தன ஷாட்… ” என்றாள் பிரியா.

கவி பதில் சொல்லாமல், கையை உயர்த்தி நான்கு விரலை காட்டிய படி கிச்சனுக்குள் நுழைந்தாள். அவளுக்கு அசிங்கமாக இருந்தாலும், ஒரு திருப்தியான செக்ஸ் அனுபவித்ததில் உள்ளுக்குள் அளவில்லா ஆனந்தம். இன்று தான் உண்மையான முதல் இரவு நடந்ததை போல் உணர்ந்தாள்.

“அடி பாவி… உன் புருஷன் கூட.. இப்படி பண்ணி இருக்க மாட்டான்… குடுத்து வச்சவன்… அவன் உடம்புல எங்கையோ மச்சம் இருக்கு….” என்று ப்ரியா முனங்கி கொண்டு செருப்பை போட,

“நெக்ஸ்ட் டைம் வேணும்னா வந்து பாரு…..” என்று கிண்டலடித்தால் கவி.

“செருப்பு பிஞ்சுரும்… அந்த பொறுக்கிய பாத்தாலே.. காண்டா இருக்கு…” என்ற படி பிரியா ஹாஸ்பிடல் கிளம்பி வெளி கேட்டை லாக் போட, பாலா முதல் மாடியில் நின்ற படி கீழே பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.

ப்ரியாவை பார்த்த உடன் அவன் முகம் மாறியது. “த்து…” என்று துப்பி விட்டு அவள் முகத்தை திருப்ப, அதை கவனித்த ரதி,

“என்ன மாம்ஸ், எதுனாலும் என் கிட்ட சொல்லிருங்க… காலைல இருந்து தப்பு தப்பா நடக்குது…” என்று ஒருவித சந்தேக பார்வையோடு பாலாவை கடந்து சென்றாள்.

அடுத்த இரண்டு நாள்கள் பாலாவுக்கு லீவு. ரதியும் ரம்யாவும் வீட்டில் இருக்க, பாலாவால் அசைய முடியவில்லை. முன்பெல்லாம் தம் அடிப்பதற்கு கீழ் தளத்திற்கு, கவியின் கிச்சன் புறத்துக்கு தான் செல்வான். ப்ரியாவுக்கு விஷயம் தெரிந்ததால், மாமா இல்லாத சமயம் மொட்டை மாடியில் தம் அடிப்பதோடு சரி.

கரு கலைப்பிற்கு பிறகு கலா அக்காவும் அவனை நெருங்க விடவில்லை. கவிக்கும் பிரியாவுக்கும் மார்னிங் ஷிப்ட் என்பதால், கவியையும் பார்க்க முடியவில்லை. கலா கர்ப்பம் என்று தெரிந்த உடன் அவள் அலுது புரண்டது அவளை பார்க்கும் போதெல்லாம் நினைவுக்கு வர, பாலா அவளிடம் விலகி இருக்க முடிவு செய்தான்.

ஒரு வாரம் உருண்டோடியது. அன்று வெள்ளிக்கிழமை. பாலா பாயீல் படுத்து தூங்கி கொண்டிருக்க,

“பாலா…. டீ இருக்கு குடி, நான் கோவிலுக்கு போறேன்…” என்ற படி, கலா கதவைச் சாத்தி விட்டு படிக்கட்டில் கீழே இறங்கியபோது, வானத்தில் மின்னல் வெட்டிக் கொண்டிருந்தது.

பாலா மீண்டும் தூங்கி விட்டான். அவன் எழும் போது காலை 11 மணி. க்ரில் கதவு வெளிப் பக்கமாக லாக் செய்திருக்க, அக்கா இன்னும் வரவில்லை என்பது புரிந்தது. கைலியை கட்டிக் கொண்டு போர்டிக்கோ வந்தான். மேகம் மூடி கரு கருவென இருட்டி இருந்தது..

காற்று இல்லாமல், மழை நிறுத்தி நிதானமாக பேய்ந்து கொண்டிருக்க, குடையை எடுத்துக் கொண்டு இரண்டாவது தெருவில் இருக்கும் கோவிலுக்கு நடந்தான்.

அவன் நினைத்தது போல் கலா கோவில் வாசலில் நின்றிந்தாள். 

அதே க்ரீன் பச்சை புடவை… அவன் முதல் மாத சம்பளத்தில் வாங்கி கொடுத்தது. அவள் கிராமத்தில் வளர்ந்தவள் என்பதால், சென்னைக்கு வந்து 20 வருடம் ஆகியும் மஞ்சள் போடும் பழக்கம் மாறவில்லை. நெத்தி பொட்டில் குங்குமம். குண்டி வரை கருநாக பாம்பை போல் பின்னலிட்ட கூந்தல். அவள் அங்கங்களை பார்வையால் ஊடுருவிய படி அவளை நெருங்கினான்.

அவள் ஒரு மணி நேரம் மழையில் மாட்டிக் கொண்டு தவித்து கொண்டிருக்க, பாலாவை பார்த்த உடன் நிம்மதியில் பெருமூச்சு விட்டாள்.

“அக்கா நீ போ.. ” என்று அவள் கையில் குடையை குடுத்து விட்டு அவன் கோவிலுக்கு எதிரே இருக்கும் கடையை நோக்கி ஓட, கலாவும் கடையை நோக்கி நடந்தாள்.

“நீ போக்கா.. நான் ஒரு டீ குடிச்சுட்டு வந்துருறேன்….”

“நீ எதுக்கு நிக்குறேனு தெரியும்…. வா போலாம்…”

கையில் எடுத்த தம்மை தரையில் போட்டு விட்டு, வேறு வழி இல்லாமல் அவனும் குடைக்குள் நுழைய, கணுக்கால் அளவு தண்ணீரில் இருவரும் நடக்க தொடங்கினர்.

“நல்ல வேல நீ வந்த… பாத்ரூம் போகணும்… என்ன பண்ணுறதுனு தெரியாம தவிச்சுட்டு இருந்தேன்..”

பாலா பதில் பேசாமல் நடந்து கொண்டிருந்தான்,

“என்னாச்சு பாலா… என் மேல கோவமா?”

“ஸாரி ..க்கா, என்னோட விளையாட்டால தான் ஹாஸ்பிடல் வர போக வேண்டியதா அயீருச்சு…”

ஒரு மாதத்திற்கு பிறகு இன்று தான் இருவரும் மனம் விட்டு பேச வாய்ப்பு கிடைத்தது. 

“நீ எதுக்கு ..க்கா, குடும்ப கட்டுபாடு பண்ணிக்கல..”

“விதி, உன்னோட உயிர கொஞ்ச நாள் சொமக்கனும்னு இருந்துச்சோ? என்னவோ?” என்ற படி பாலாவை பார்க்க, பாலாவுக்கு குற்ற உணர்ச்சி மனதை படுத்தி எடுத்து. வேக வேகமா நடக்க ஆரம்பித்தான்.

அவள் பாலாவின் கையை அழுத்தி புடித்து வேகத்தை குறைத்தாள்.

“ஏய்… உன் மேல கோவம் எல்லாம் இல்லடா… விட்டா பெத்துருப்பேன்…” என்ற கலாவின் இதழில் பொன் சிரிப்பு பூத்தது.

அவள் முகத்தில் சிரிப்பை கண்டதும் பாலா கொஞ்சம் ரிலாக்ஸ் ஆனான். நீண்ட நாளுக்கு பிறகு இருவரும் சகஜமாக பேசிக் கொண்டெ வீட்டை எட்டினார்கள்.

இருவருக்கும் முதுகு முழுவதும் நனைத்து இருக்க, போர்டிக்கோவில் நுழைந்த உடன், அவள் தன் முன் நெற்றியில் இருந்த தண்ணீரை துடைக்க, அவளுடைய நெற்றி பொட்டு விலகியது. அவள் முகத்தை பார்த்து கொண்டிருந்த பாலா,

“அப்படியே… இரு.. ” என்று அவள் தோள்களை பிடித்தான்.

கலா புரியாமல் பாலாவின் கண்களை பார்க்க, அவள் முடிக்குள் நுழைந்திருந்த ஸ்டிக்கர் பொட்டை எடுத்து சரியாக நெற்றியில் வைத்து.. “இப்ப ஓகே” என்ற படி கதவைத் திறந்து விட்டான்.

பெட் ரூமுக்குள் நுழைந்த கலா, சாரி பின்னை கழட்டிய படி, கண்ணாடியில் முகத்தை பார்த்தாள். மாராப்பை எடுக்கும் போது தான் ஞாபகம் வந்தது. இருவரும் சாப்பிடவில்லை என்பது.

மாராப்பை அணைத்த படி, கிச்சனுக்குள் நுழைந்து கேஸை ஆன் செய்து விட்டு, பாத்ரூமுக்குள் நுழைத்தாள்.

5 நிமிடம் கடந்தோட, கலா கை கால் முகத்தை அலம்பிய படி, ஈரம் சொட்ட சொட்ட அவரச அவசரமாக கிச்சனுக்குள் நுழைய, அங்கு பாலா வெற்று உடம்பில் ட்ரவுசர் மட்டும் போட்டுக் கொண்டு, தோசை வார்த்து கொண்டிருஇந்தான்.

“ம்ம்ம்… சரி வெலகு” என்று கலா தோசை பெரட்டியை எடுக்க,

“உனக்கு இன்னைக்கு ரெஸ்ட்.. ” என்றவன், அடுத்த தோசையை வார்த்த படி, “திண்டு மேல ஏறி உக்காரு…” என்றான்.

“ஹாஹா… நானா?”

“இங்க நாம ரெண்டு பேரு தானே இருக்கோம்.. ”

“என்னைய தூக்கி பாத்த உனக்கு தெரிஞ்சு இருக்குமே நான் எவ்வளவு வெய்ட்டுன்னு” என்ற கலா, பாதியில் நிறுத்தி அடுப்பு திண்டில் சாய்ந்து நின்றாள்.

தோசையை மூடி விட்டு பாலா, கலா பக்கம் திரும்பினான். அவள் பக்கம் நெருங்கி, அவள் இடுப்பு மடிப்பில் கை வைத்து தூக்கினான்,

“ஏய்.. பாலா… என்ன பண்ணுற….” என்று அவள் சுத்தரிப்பதற்க்குள், அவளை திண்டின் மேல் வைத்தான். திகட்ட திகட்ட இரு மாதங்கள் இருவரும் செக்ஸை அனுபவித்து இருந்தும், இன்று அவன் இயல்பாக இருப்பது அவளுக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது.

தோசையை எடுத்து இரு தட்டில் போட்டான்.

“பாலா….”

அவள் பக்கம் திரும்பினான்.

“எனக்கு கல்யாணம் ஆகி… 20 வருஷம் ஆச்சுடா, உங்க மாமாவோ, நான் வளக்குறேனே ரெண்டு பொண்ணுக… யாரும் ஒரு நாள் கூட கிச்சன் உள்ள வரமாட்டாளுக…. வாயீல ஊட்டி விடணும் அவளுகளுக்கு.. ”

“இதுக்கு எதுக்கு பீல் பண்ணுற… ஊட்டி விடணும் அவ்வளவு தானே?” என்றவாறே, தோசையை பிய்த்து பொடியில் தொட்டு அவளை நெருங்க,

“ச்சீ… எனக்கு வேணாம்…” என்று கலா வெக்கத்தில் முகத்தை திருப்பினாள். 

பாலா அவளின் தாடையை பிடித்து திருப்பி அழுத்த, அவள் உதடு பிரிந்தது.

“ஏய்… ஏய்… விடு பாலா…” என்றவளின் வாய்க்குள் தோசையை திணித்தான்.

“போதும்…. தட்ட குடு…” என்று கலா சினுங்க,

பாலா அவள் வாயில் குருக்காய் விரலை வைத்து “ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்சு… சத்தம் வர கூடாது…. ” என்றான். 

'டா' வடிவ திண்டில் அவனும் ஏறி உக்கார்ந்தான். அவளுக்கும் ஊட்டி கொண்டு அவனும் சாப்பிட…

“வர போறவ குடுத்து வச்சவ தான்.. ” என்று கலா உச்சு கொட்டினாள். 

சாப்பிட்டு முடித்து கையை கழுவினான். மெதுவாக அவள் இடையில் கையை சொருகி அவளை கீழே இறக்கினான்.

“என்னாச்சு… ரெண்டு கிலோ.. கொறஞ்ச மாதிரி.. இருக்க ..க்கா?”

“ம்ம்… அது தான் போன மாசம் நைட் புல்லா போச்சே…” (கர்ப்பம் கலைக்கும் போது வந்த ரத்ததை குறிப்பிட்டாள்)

“ஸாரி.. ..க்கா” என்ற பாலா, ஈரம் படர்ந்த அவள் கையை புடித்தான்.

“சரி… விடு… சமைக்கணும்… ” என்றவாறு கலா பெட் ரூமுக்குள் நுழைந்தாள்.

கலாவுக்கு ஒரு மாதத்திற்கு பிறகு மனசுக்கு ரொம்ப ஆறுதலாக இருந்தது. கண்ணாடி முன் நின்றவள், மாராப்பை எடுத்து தரையில் போட்டாள். இரண்டு நிமிடம் கருப்பு ரவிக்கையில் திமிரும் முலையை பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். ரவிக்கையின் கொக்கியை ஒவ்வொன்றாக அவிழ்க்க, பாலா கண்ணுக்குள் வந்து நின்றான். இதே கண்ணாடி முன் வைத்து தான், ஏங்கி தவித்த காமத்துக்கு நீர் பாச்சியவன்.

அவளை அறியாமலே, அவள் நாவு அவனை அழைத்து.

“பாலா…”

சத்தம் கேட்டு வந்தவன் அவள் அரை நிர்வாணத்தில் நிற்பதை பார்த்ததூம், பெட்ரூமுக்குள் நுழையாமல், கதவில் சாய்ந்த படி,

“சொல்லுக்கா…” என்றவனின் பார்வை மேலே சுழன்று கொண்டிருந்த காற்றாடியை பார்த்தது.

“பிராவை கழட்ட முடிய… கொஞ்சம் பாரு…”

பாலாவுக்கு கலாவை திரும்ப அனுபவிக்க வேண்டும் என்ற எண்ணம் இல்லை. ஏனெனில் கர்ப்பம் என்று தெரிந்த உடன் அவள் அழுத அழுகை கொஞ்சம் நஞ்சம் இல்லை. ஆனால் விதி யாரை விட்டது. அவள் பின்னல் வந்து நின்ற பாலாவின் ஆண்மை அவன் கட்டுப்பாட்டை மீறி, உயிர் பெற்று டவுசருக்குள் கூடாரமிட ஆரம்பித்தது.

நெஞ்சு பட படக்க ஆரம்பித்தது. கவி அவன் துடி துடிப்பதை வெளிக்காட்டாமல் ரசித்துக் கொண்டிருந்தாள்.

ரவிக்கையின் கொக்கியை அவிழ்க்க இரு விரல்கள் ரவிக்கையின் வள்ளிக்குள் நுழைந்தது. மல்லிகை பூ வாசனையும் அவள் உடலில் பூத்திருந்த வியர்வை வாசனையும் அவனை கிறு கிறுக்க வைத்தது. பிராவை கழட்டாமல் பாலாவின் கை வேகமாக கலாவின் இடுப்பு மடிப்பை அழுத்தியது.

ஒரு மதத்திற்கு பிறகு கவியின் உடலில் ஒரு ஆணின் விரல் தீண்ட, கரண்டு பாய்வது போல் ஒரு உணர்வு பரவியது. கவி கண்கள் மூடி உதட்டைக் கடிக்க, பாலாவின் சுண்ணி அவளின் குண்டி பிளவில் அழுத்த, அவளின் பின்னங்கழுத்தில் அழுத்தமாக இதழ் பதித்தான்.

“ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்… ப்ப்ப்ப்ப்பாலா” என்ற கலாவை கொத்தாக தூக்கி கட்டிலில் சாய்த்தான்.

அரை நிர்வாணமாக மெத்தையில் கிடந்தவள் பாலாவை பார்த்து "மேல வா" என்று கைகள் விரித்து அழைத்தாள்.

தொடரும்...