மறுவாழ்வு 27

முழு தொடர் படிக்க

 இரண்டு நாட்கள், மேடம், குடும்பத்தோடு பெங்களூர் போயியுள்ளாள். மரகதம், பஷீருடன் முதல் நாள் சினிமா, பீச் என்று சுற்றி வந்தாள். இரவு அவனுடன் கூடலாம் என்ற எதிர்பார்ப்பில் இருந்தவளுக்கு ஏமாற்றம். அடுத்த நாளும் காத்திருந்தாள், மாலை ஏழு மணிக்கு வந்ததும் அவனைக் கட்டிப்பிடித்தாள். சோபாவுக்குத் தள்ளிப் போய் உட்கார வைத்து அவனை ஒட்டி தானும் உட்கார்ந்து, அவன் முகத்தைத் திருப்பி, கண்களை உற்று நோக்கினாள். அவன் கண்கள் சந்தித்து, சட்டென விலகின. 

"நா கேக்கரதுக்கு..... என்ன நல்லாப் பாத்து பதில் சொல்லு...... நா நல்லா இருக்கேனா இல்லியா." என்றாள் கோபமாய் 

"ஒனக்கென்னா..... பா ரொம்ப நல்லா இருக்க" என்றான் உதட்டில் புன்னகையோடு. 

"அப்ப ஏன்.. என்ன உனக்கு புடிக்கலையா?" 

"இன்னா பா புச்சா கேக்கர" 

"உண்மையா சொல்லு"

"நெஜமாலும் புடிக்குது தாம்பா, ஒன்ன புடிக்காம என்னா" என்றான் சிரிப்பு மாறாமல். 

"அப்ப ஏன் புடிக்காத மாரி ஓடுற. எனக்கு நீ ஓணும்னு புரியலயா, இந்த ஒடம்பு ஒன்னத் தேடுதுன்னு தெரியலயா." 

அவனும், நிமிர்ந்து உட்கார்ந்து. சீரியஸாக சொன்னான், "தேக்கோ மரகெதம். அதாம் மொதோ மொதோ நீயே கேட்டயே, அப்பவே நாம்பச் சொல்லியாச்சி. நம்பப் பீபி தான் அல்லாம்னு. அதுல நாம்ப ரொம்ப ரொம்ப ஸ்ட்ராங்." 

"நா ஒன்னும் ஒன் பொண்ட்டி கிட்டேருந்து, ஒன்ன பிரிச்சிட மாட்டேன். எங்க அம்மா மேல சத்யம், நம்பு. அவளுக்குப் போட்டியா வரமாட்டேன். என் எதிர்காலம் எப்டி இருக்குமோ தெரியாது. அதப்பத்தி இப்ப கவலயில்ல. ஆனா எனக்கு இப்பத்திக்கி நீ வேணும்."

"ஒனக்கு நா இல்ல..பா. ஒனக்கு நல்ல ஆள் வர்வாங்க. கண்ணாலம் கட்டுவாங்க ஆமா" 

"ஊஹூ.......ஹூம்" என்று உதட்டை பிதிக்கி, "என்ன போயி யாரு கட்டுவா. நா இன்னா பதினெட்டு வயசு கன்னிப் பொண்ணா. அப்டி இருந்தாலே, துருவித் துருவி பாப்பாங்க. கல்யாணமாயி, உட்டு ஓடிப்போனவ. என்ன யார் கட்டிப்பா. அதெல்லாம் நடக்காத காரியம். ஒனக்கு இஷ்டம் இல்ல, அதனால இத ஒரு சாக்கா சொல்ற.." என்றாள். 

"இல்ல இல்ல மரகெதம் நாம்பத் தேடி கட்டி வைக்றோம் நீ ஒன்னா பாரு." 

"சரி போவட்டும், எனக்குக் கல்யாணம் ஆவும் போது ஆவட்டம். அது வரக்குமாவது ஒங்கூட இருக்கனே." 

அவன் தலை குனிந்து மௌனமாய் உட்கார்ந்திருந்தான். 

"வெக்கத்த உட்டுச் சொல்றன். என்னால தாள முடியல பாரு", என்று மார்பை முன்னுக்குத் தள்ளி நிமிர்த்தி அவன் இரு கைகளைப் பிடித்து, முலைமேல் வைத்து அழுத்தினாள். அவன் அப்படியும் அசையவில்லை. 

அவன் மார்பில் சாய்ந்தாள். மெல்ல, அவன் கை வந்து அவள் தலையைப் பின் பக்கம் தொட்டு தடவியது. அவள் கைகள் அவனைச் சுற்றிக் கொண்டு இறுக அணைத்தது. தலையை அவன் கழுத்தில் இழைத்து "ஊம்" என்று முனகினாள். 

அவன் பேன்ட்டின் ஜிப்பின் மேல் கைவைத்து உப்பலை தடவி தேடி பிடித்தாள். 

"எனக்கு இது வேணும், என்னிது இத தேடுது" 

அவன் உடல் சூடானது. அவன் ஒரு கைபிடித்து அவள் மடியில் அழுத்தினாள். அவன் என்ன செய்வதென தெரியாமல் க் குழம்பி அசையாமல் உட்கார்ந்திருந்தான். 

அவனைக் கட்டிக்கொண்டே, எழுந்தாள். அவனும் எழுந்தான். தன் அறை நோக்கி நடந்தாள். அணைத்தபடியே அவனும் கூடவே நடந்தான். 

அறையில் அவனைக் கட்டிலில் உட்கார வைத்தாள். ஐன்னல் வழியே, தெரு விளக்கின் வெளிச்சம் அறையில் கசிந்திருந்தது. அதுவே போதும், அறை விளக்கை போடவில்லை. சற்று விலகி அவன் எதிரில் நின்று நிதானமாய், சேலையைத் தலைப்பை விட்டாள். குண்டு முலைகள் ஒடுக்கு இல்லாமல் ஜாக்கெட்டை புடைத்து, நின்றன. அவன் உடல் சூடானது. 

ஜாக்கெட் ஊக்குகளை அவசரமில்லாமல் அவிழ்த்து, உருவி போட்டாள். வெள்ளை உள்பாடியையும் அவிழ்த்தாள். முலைகளைக் கண்டவன் மூச்சிழுத்து விட்டான். அவளுக்கு முலை பெரிசு என்று சேலை கட்டியிருந்தாலே சாதாரணமாகத் தெரியும், ஆனால், 

'இதென்னா அடங்காத ஓவர் ஸைஸ் காட்பாடி மெலயா கீது பா....' என்று மூச்சு சூடானது.

'நம்போ ரெஜினாவுது சாத்துக்குடி சைஸ்ஸில் கைக்கு ஒன்னா அடங்கிடும், இதுக்கு ஒன்னுக்கே ரெண்டு கை போதாது.'

வயிற்றை எக்கி கை விட்டு சேலை கொசுவத்தை இழுந்து விட்டு, நிதானமாய்ப் பாவாடை முடிச்சி அவிழ்த்து வழிய விட்டாள். 

'செம ஃப்கரு பா, டபுள் பாடி பென்ஸ்' என்று அவன் கண் விரிய பார்த்து, தண்டு விறைக்க ஆரம்பித்து விட்டது. 

'ரெஜினாவை இப்டில்லாம் முழுசா அம்மணமாய்க் கண்டவனில்லை, துணி வெலக்கவே ரொம்பக் கூச்சப்படும்.'

அருகில் வந்து அவன் பனியன் சட்டை பித்தானை அவளே அவிழ்த்தாள். தலை வழியே கழற்றினாள். மார்பு முழுவதும் அடர்த்தியாய் முடி. 

எழுந்து நின்றான். பேன்டை உள் ஜட்டியோடு அவிழ்த்து காலை உருவி விலகினான். தலை தூக்கி நின்றது கம்பு. 

அவன் மார்பு, தொந்தி தடவி, இறங்கி தண்டை இருக்கிப் பிடித்தாள். உருவினாள், குலுக்கினான். நம்பிக்கையூட்டும் வீர்யம்தான். 

அவனைத் தள்ளி கட்டிலில் ஓரத்தில் உட்கார வைத்து, கால் நடுவே மண்டியிட்டாள். அதுவரை நிதானம் காட்டியவள், அவசர அவசரமாய் முகத்தைப் பூல் தண்டின் மேல் தாறுமாறாய் தேய்த்து, தண்டை பிடித்து கன்னத்தில் இழைத்து முத்தமிட்டாள். மூன்று மாத காய்ச்சல். வாய் திறந்து தண்டை உள் வாங்கி ஊம்ப ஆரம்பித்து விட்டாள். வெள்ளைக்காரன் கற்றுக் கொடுத்த பாடம். 

ஊம்பல் அவனுக்குப் புதிது. பழக்கப் படாதவனுக்கு எதிர்பாரா ஆச்சரியம். ஈரமான வாய்க்குள் தண்டு போய் வர அவனுக்குச் சர சரவென உணர்ச்சி ஏறித் துடித்தான். கையை பின் பக்கம் தள்ளி, உடம்பை சாய்த்து தலையை அன்னாந்து, தாளமுடியாமல் "ஆ ஆஆ ஹா" என்று அவனின் முனகல். 

ஊம்பலை நிறுத்தி, பூல் முனையை நாக்கால் சுழற்றியதும், அவனுக்கு உச்சி மயிர் தூக்கியது. இஷ்டமாய்ப் பூலுடன் வாய், நாக்கு வைத்து விளையாடி, எழுந்தாள். 

இப்பொழுது அவன் நிதானமிழந்தான். அவள் இடுப்பில் கை சுற்றி இழுத்து, முலை ஒன்றை பிடித்து முரட்டுத்தனமாய்ப் பிசைந்து புழுத்திய காம்பை வாயில் விட்டுக் கடித்துக் குதப்பினான். 

அவன் தலை முடியில் விரலை விட்டு பிடித்து "ஊம்....." என்ற அடித் தொண்டை ஒலியெழிப்பி அவன் தலை உச்சியில் அழுந்த முத்தமிட்டாள். இரு முலைக்களுக்கு நடுவில் அவன் முகத்தைப் புதைத்து, கைகளால் முலைகளை இறுக்கி அதக்கினாள். அவனுக்கு வெறி ஏறி விட்டது, முகத்தை முலைகள் மேல் தேய்த்து காம்புகளைக் கவ்வி கடித்தான். இருவருக்கும் சூடேறி விட்டது. 

எழுந்து நின்று அவளைக் கட்டிலில் படுக்க வைத்தான். படுத்து கால் விரித்துக் காத்திருந்தாள். அவன் கட்டிலில் முட்டி போட்டு கால் நடுவே நகர்ந்தான். கூதி மேட்டை ஆசையாய் தடவிப் பார்த்தான், உள்ளங்கை அளவுக்குக் கரு முடி படர்ந்து உப்பியிருந்தது. ரெஜினாவுக்கு அடக்கமாய்ச் சின்ன முக்கோணந்தான். 

இடுப்பை முன்னுக்குத் தள்ளி, விடைத்த தண்டை தாழ்த்தி கூதி வாய் தேடி நுழைத்தான். நீர் சுரந்த புண்டை தசை விலகி வழி விட, அருமையாய் ஏறியது பூல் தண்டு. போய் அடியில் முட்டியதும் அவள் "ஆங்" என்ற துடிப்பு. 

முட்டி அழுந்த கால் நீட்டி கையை முன் பக்கம் ஊன்றி, ஓழுக்கு நன்றாகப் பழக்கப்பட்டவன் ஆரம்பித்தான் ஓழை. இடுப்பை முன்னும் பின்னும் அசைத்து குத்த அவளக்கு ஆனந்தம். மடக்கிய காலை நீட்டி குறுக்கினாள். கூதிப் புழை இன்னும் அதிகமாய் இறுக்கம் கொடுத்து அவன் பூல் தண்டை சப்பி உறிஞ்சுவது போல் உருவி விட அவன் ஓழின் வேகம் அதிகரித்தது. இடுப்பை நன்றாக வளைத்து, போடு போடு என்று போட்டான். 

அவள் கை அவன் தோளைப் பற்றிக் கொண்டு, குதிக்கால் படுக்கையில் ஊன்றி, அவளும் இடுப்பை மேல் நோக்கி அவனுக்கு எதிர் இடி இடிக்கலானாள். 

இருவருக்கு ஆரம்ப நிமிடங்களிலேயே, பல நாள் பழக்கப் பட்டவர்கள் போல் ஓழின் வாட்டம் தானாக வந்துவிட்டதில், ஓழின் உச்சத்தை நெருங்க, பல படிகளை வேக வேகமாய் ஏறினர். கூதி ஆழத்தில் பூல் முனை படும் பொழுதெல்லாம், அவள் அளவிலா ஆனந்தம் அடைந்தாள். எங்கு வேண்டுமோ அதில் படும் பொழுதெல்லாம் உச்சத்தைத் தொட்டுத் தொட்டு வந்தாள். பல் உதட்டைக் கடிக்க, உடல் முறுக்கி ஒரு பெரிய உச்சத்தைத் தொட்டதும், 

"ஆஆ ஆஆ.." என்று நீண்ட அலறல். 

அதை அறிந்து அவனும் அதே சமயம் உச்சம் நெருங்கி விட்டான். ஆட்டத்தின் கடைசியில், வேக வேகமாய்ச் சக்கு சக்கு என்று நாலைந்து முறை குத்தி இழுத்து நிறுத்தினான். பூல் துடித்துச் சூடான விந்தை அவள் கூதி ஆழத்தில் பீச்சியது. அதுவரை ஓழின் அந்தக் கடைசி நொடி விந்து நேராகக் கரு வாயில் பீச்சும் சுகத்தை அவள் அறியாதவள். அவன் கடைசியாய் குத்திய நாளைந்து குத்தின் ஆனந்தத்தில் மீண்டும் ஒரு முறை அடுத்த உச்சம் அவளுக்கு. இடுப்பை மேல் நோக்கி வில்லாக வளைத்து அவனையே தூக்கி நிறுத்தினாள். அவனும் பூல் அழுந்த உடலை வளைத்து நிறுத்தினான். பூல் துடித்துத் துடித்து விந்துவை கக்கி அவள் கூதி ஆழத்தில் நிரப்பியது. 

சட்டென அவள் தளர அவனும் தளர்ந்து விழுந்தான். அப்படி ஒரு சேர அவர்கள் உச்சியின் ஆனந்தத்தை அனுபவித்து இறங்கியதும், அவள் கைகள். அவன் முதுகை கட்டிக் கொண்டு, கால்களை விலக்கி அவன் தொடை மேல் போட்டு இருக்கினாள். சில நிமிடம் கழித்து, மெல்ல எழுந்து பூலை இழுத்து புரண்டு படுத்தான். கால்களைச் சேர்த்து ஒருக்களித்துப் படுத்து அவனை அணைத்து கட்டிக் கொண்டு கிடந்தாள். 

ஒரு பத்து நிமிடம் கழித்து, அவன்தான் முதலில் எழுந்து, வெளியே பாத்ரூம் தேடிப் போனான். 

எழுந்தாள். கூதியிலிருந்து மீதி கஞ்சி தொடையில் வடிந்தது. விரலால் வழித்துத் தொட்டுப் பார்த்தாள். குழ குழப்பாய் தடிப்பாய் இருந்தது. பாவாடை எடுத்து தொடையைத் துடைத்து விட்டு. உடுத்திக் கொண்டு கட்டிலில் உட்கார்ந்தாள். அவன் உள்ளே வந்ததும், கை நீட்டி இழுத்து அவன் இடுப்பை கட்டி தொப்பை மேல் தலையைச் சாய்த்தாள். முகத்தை அழித்தி தேய்த்து, கீழே இறங்கி பூலின் மேல் இச்சு இச்சுன்னு பல முத்தம். உணர்ச்சி வசப்பட்டு விசும்பினாள். 

"இது எனக்கு அவசியம் வேணும்", என்று தண்டை கவ்வி கடித்தாள். அவனும் தலையைத் தடவி பக்கத்தில் உட்கார்ந்து அணைத்தான். தோளில் சாய்ந்து பக்கவாட்டில் கட்டினாள். 

"நா ஒன்ன கெஞ்சி கேக்கரன், ரொம்ப வேணாம், மாசம் ஒரு வாட்டி வந்தியன்னா கூட அது போதும். ஒரு பத்து நிமிஷம்... எனக்காக.. வருவியா. ஒனக்கு சந்தேகமே வேண்டாம், ஒருக்காலும் ஒனக்கும் ஒன் பொண்டாட்டிக்கும் மத்தில, நா வரவே மாட்டன், சத்தியம். நம்பு." என்று சொல்லும் பொழுதே குரல் தழு தழுக்க ஆரம்பித்து விட்டது. 

"செரி செரி" என்று அவள் தலையை அணைத்து, ஆசையாய்த் தடவினான். 

சில நிமிஷங்கள் போனது. 

"நேரமாச்சி போவனும்..பா" என்று, ஜட்டி பேன்ட் பனியன் போட்டு, கிளம்பத் தயாரானான். 

"தோ செத்த இரு, மத்யானமே வருவன்னு ஆசையா பிரியாணி செஞ்சேன், ஒக்காரு சாப்டுப் போலாம்." 

"இல்ல இல்ல..பா ஊட்ல போயி சாப்டுக்கரன். ரெஜினா காத்திருக்கும்." 

"அப்ப இரு, எடுத்துப் போயி ரெண்டு பேருமா சாப்பிடுங்க" என்று ஒரு பெரிய எவர்சில்வர் தூக்கை எடுத்தாள், இருந்த பிரியாணி பூராவும் கொட்டினாள். வருவலை அதன் மேல் திணித்து மூடி, ஒரு பையில் போட்டுக் கொடுத்தாள். 

"வரம்பா,"

"அவன் கை பிடித்து, அவசியம் வரனும், இந்த மரகதம் காத்துக் கெடப்பான்னு மனசில ஒரு ஒரம் போட்டு வை. ஒன் பீபி எடத்துக்கு, நா போட்டியில்ல நம்பு, நா ஓரமா ஒதுங்கி ஒக்காந்துக்குவன்." என்றாள். 

அவனை அனுப்பி விட்டு, எல்லா விளக்குகளையும் அணைத்து விட்டு. தலைக்காணி எடுத்து மார்பில் கட்டிக் கொண்டு படுக்கையில் படுத்து கண்மூடினாள். 

'தெனவெடுத்துக் கெடந்த கூதி அடங்கிச்சி. அருமையான ஓழு. இவரு பூலும் நீட்டுத்தான். அந்த வெள்ளக்காரன் பூலு உருச்சிவிட்ட கோழி போலச் செவ செவன்னு முடியே இல்லாம இருந்துது.' 

அப்பொழுதுதான் கவனத்தில் வந்தது, 'இதுவும் மொன மழுக்கலா இருந்துதே, ஆனா அந்தப் போலீஸ்காரனது மட்டும் கூறா இருந்துதே. எதுக்கோ.' 

'ஆனா இது ஒரே கறுப்புபா' 

'கறுப்பா இருந்தா என்னா செவப்பா இருந்தா என்னா. நல்லா வீர்யமா வெறைச்சி நின்னு குத்திக் குத்தி ஓத்துது இல்லியா.'

'ஆமாம் அதிலின்னா அதிசயம். எந்த ஒரு சாதாரண ஆம்பளயாயிருந்தாலும், அவனுக்கு பூலுன்னு ஒன்னு இருக்கத்தான் செய்யும், பொம்பள அவுத்துட்டு விரிச்ச கூதியக் காட்னா, அது கண்டிப்பா வெறைச்சி நிக்கவும் நிக்கும், ஏறி நல்லா ஓக்கவும் ஓக்கும்..'

'ஆனா நமக்கு வந்து வாச்சிது பாரு பொட்டையா'

'அது ஒந்தலயெழுத்து'

'வெறைச்ச பூல கூதில ஏறி குத்தும் போது வர்ர சொகம் இருக்கு பாரு சொல்லி முடியாது போ. இன்னெக்கெல்லாம் அனுபவிக்கலாம். அதுக்கு என்னா வெலன்னாலும் குடுக்கலாம்.'

'ஆமா... குடுத்தியே... ஒரு வெல, எஜமானி வாழ்க்ய தூக்கி எரிஞ்சிட்டு, இப்ப வேலக்காரியா வாழற பாரு.' 

'ஆரம்பிச்சிட்டியா ஒன் பொராண கதய. சந்தோஷமா இருக்கர நேரத்தில போயி. கம்னு இரு செத்த நாழி.'

'ஆனா இன்னும் எம்மா வருஷம் இப்டி மத்தவப் புருஷன நம்பி வாழறதோ'

'இரு இரு அவரு சொல்ற மாரி யாரவது கெடைக்க மாட்டானா.'

'வீண் நப்பாசைடி ஒனக்கு. ஒன் ஒடம்பப் பாத்து வப்பாட்டியா ஓனுன்னா எவனா வச்சிக்கலாம், கல்யாணமெல்லாம் தூரத்துக் கனவு.' 

'இருக்கட்டுமே. இப்போதைக்குப் பஷீருதான் நம்பத் தொளைக்குத் தொணை. கெடைக்கரவரைக்கும் அனுபவிப்போம். அப்ரம் எப்டியோ தெரியாது பாக்கலாம்..' 

பஷீர் ராயப்பேட்டை பஸ் ஏறினான். லீவு நாள். கூட்டம் அதிகம் இல்லை. டிக்கெட் வாங்கி, ஒரு தனியிடம் பார்த்து உட்கார்ந்தான். மனம் ஒரே குழப்பாய் இருந்தது. 

'தப்புப் பண்ணிட்டீரே பஷீர் பாய்...... மூனு வேல நமாஸ், நேர்மை, ஒரு பீடி செகரெட் இல்ல, தண்ணி? ஊகூம், பொம்பளங்கள கண்டா ரொம்ப மருவாதை, ஒழுக்கம்னு இம்மா நாளு காப்பாத்தி வந்தது போச்சா. கல்லுமாரி இருந்த மனச கரைச்சிப் புட்டாளா, ஒபகாரம் பண்ணப் போயி, ஒம்ம மடியிலே கை வச்சிட்டாளா........... காதலிச்சு போராடி கட்டினேளே........ ஒன்னியே நம்பி வந்தவளுக்கு...... துரோகம் பண்ணிட்டீரா பஷீரூ பாய்.' கலக்கமானது மனது. 

அரக்கோணம் பக்கத்தில், ராணிப்பேட்டையில், ஒரு இரும்பு கேஸ்டிங் ஃபாக்டரியில் வேலை செய்யும், தம்புசாமி மேஸ்திரியும், ரெகமதுல்லா சாயபுவும் நெருங்கிய நண்பர்கள். எதிர் வீட்டுக்காரர்கள். 

இருவருக்கும் பெரிய குடும்பங்கள். மேஸ்திரிக்கு, மூன்று பையன்கள், ரெண்டு பெண்கள். சாயபுக்கு ரெண்டு பையன்கள், நான்கு பெண் பிள்ளைகள். அதில் பஷீர் இரண்டாவது. ஜோதி, மேஸ்திரியின் கடைசிப் பெண். 

சிறு வயதில் பிள்ளைகள் எல்லாம் கலந்து விளையாடியதோடு சரி. வயதுக்கு வந்த பெண்கள் அவரவர் வீட்டில் அடைக்கப்பட்டு, வெளியே தலை காட்ட விடுவதில்லை. 

சிறு வயது நட்பை பஷீரும் மறக்கவில்லை, ஜோதியும் மறக்கவில்லை. நிலத்தடி நீர் போல் கண்ணுக்குத் தெரியாமல் அவர்கள் அன்பு பொதிந்திருந்தது. பருவ வயது தாண்டி அது காதலாக மலர்ந்தது. 

வீட்டை விட்டு வெளி வரும் ஜோதியை தொடர்வான் பஷீர். சில நொடிகள் முகத்தைக் காண, ரெண்டு வார்த்தை பேச பத்து தடவை எதிரும் புதிருமாய்ச் சைக்கிளில் போய் வருவான். அவனின் பள்ளிப் படிப்பு எஸ்ஸெல்சி பெயிலோடு முடிந்து போய், ஆட்டோ ஓர்க் ஷாப்பில் வேலை. ஜோதி பள்ளி சென்றரியாள் வீட்டுப் படிப்போடு சரி. 

மெக்கானிக் பஷீர், டிரைவர் பஷீர் ஆனான். வயது இருப்பத்திரண்டு. அக்காள்கள், அண்ணனுக்குக் காலத்தோடு கல்யாணம் நடந்தது. அடுத்து அவனுக்குப் பெண் தேடினார்கள். அம்மாவிடம் தன் காதலை ஜாடை மாடையாகச் சொல்லிப் பார்த்தான். 

"இது சத்யமா நடக்காத காரியம்டா தம்பி உட்டுடு அந்த ஆசய. ஒங்க வாப்பாரும் மேஸ்திரியும் அண்ணெந் தம்பியா பழகினவங்க, மத்த குடும்பங்களும், ஒன்னுக்கொன்னா இந்தத் தெருவில ஒத்துமையா வாழ்ந்திட்டுருக்கோம், ஒன்னால ஜாதிச் சண்ட வந்துடப்படாது தம்பி ஜாக்கிரத" என்று எச்சரித்தாள். 

அந்த எச்சரிக்கையைத் தூசி தட்டுவது போல் தட்டிவிட்டு இன்னும் தீவிரமானது அவனது காதல். ஒரு மாலைப் பொழுது, அவர்கள் திருவிழாவின் சந்தடியில், வேண்டுமென்று அவள் தொலைந்து போக, ஒரு இரண்டு மணி நேரம் கிடைத்தது காதலர்களுக்கு. பல வருடம் தேங்கிய மன எண்ணங்கள் பகிரப்பட்டது, எதிர்காலத் திட்டம் தீட்டப் பட்டது. சமய சந்தர்ப்பம் கிடைத்த பொழுதெல்லாம். சில நிமிட சந்திப்பில் காதல் இன்னும் தீவிரமானது. 

அவனுக்குப் பெண் பார்த்து, பிடித்து, பேச்சி முற்றியது. இனியும் தாங்காது. அந்த ஊரில் இருந்தால், நிச்சயம் காதல் நிறைவேறாக் கனவாகி விடும் என்று இருவருக்கும் புரிந்ததும் திட்டமிட்டனர். அவரவர் சேமிப்பு, பஷீர் வீட்டில் திருடிய பணத்தை எடுத்துக் கொண்டு, நள்ளிரவில் திருட்டு ரயில் ஏறிவிட்டனர் மெட்ராஸுக்கு. 

படாத சிரமங்கள் பட்டு, ராயப்பேட்டை ஒண்டிக் குடித்தனத்தில் கால் ஊன்றினர். அக்கம் பக்கம் பார்ப்பவர்கள், கலப்புத் திருமணத் தம்பதியர் என்ற வீணான நெருடல். அடுத்து அவன் சமூகத்தினர் சிலரின் தொடர்பும், தொழுகையில் கலந்து கொள்ளவும், அவர்கள் உதவியும் பெற சௌகரியமாயிருக்கும் என்று, ஜோதி ரெஜினாவா மாறினாள். பெயர் மட்டும் அல்ல, நடை உடை பாவனையும், மாற்றி, பர்தா அணிந்தாள் ரெஜினா என்ற ஜோதி. 

அடுத்த, சில மாதத்திலேயே ரெஜினா கர்ப்பம். ராய்பேட்டை அரசு ஆஸ்பத்திரியில் லேடி டாக்டர் திட்டினார். 

"இந்த வயசில புள்ள தரிச்சா ஒடம்பு தாங்குமா. இதில ஒடம்பும் திடமா இல்ல. வீட்ல பெரியவங்க யாருமில்லயா?" 

ரெஜினா உருவம் சின்ன உருவம். சரியான போஷாக்கும் இல்லை. நான்கு மாதத்தில் கர்ப்பம் கலைந்து போனது. பஷீர் ஊரில் இல்லாத நேரத்தில் ஆஸ்பத்திரிக்கு உடனே கொண்டு போக முடியாமல், பல சிக்கல்கள். படுத்த படுக்கையாய் கிடந்தாள் சில வாரம். சில வருடங்கள் ஓடின அதன்பின் அவள் கரு தரிக்கவே இல்லை. இனி ஆவதும் கடினம் என்று டாக்டர்கள் சொல்லிவிட்டனர். 

டூரிஸ்ட் ஆபீஸில் நல்ல டிரைவர் வேலை. கை நிறையச் சம்பளம். குழந்தை இல்லையென்ற குறை தவிர அவர்கள் வாழ்வு நன்றாகத்தான் ஓடிக்கொண்டிருந்தது, மரகத்தைச் சந்திக்கும் வரை. கண்ணுக்கு லக்ஷணமாய் இருந்த மரகதத்திடம், மனதை அலைபாயவிடாமல், திடமான மனதோடுதான் இருந்தான். ஆனால் மரகதத்தின் தாக்குதலை, அந்த வயசு ஆம்பள எம்மா நாள் தாங்குவான். இந்த இரண்டு நாட்களில், நெருக்கம் கூடி, கரைந்து விட்டாள். அவன் உறுதி குளைந்து, ஏதோ சபலத்தில் தன்னை இழந்தும்விட்டான். 

ஸ்டாப் வந்து இறங்கி நடந்தான். பிரியாணி தூக்கை கொடுத்தான், பிரித்து இருவரும் உட்கார்ந்து சாப்பிட்டனர். 

"நல்லாருக்கே யார் கொடுத்தா?" 

"யாரோ ரெகுலர் கஸ்டமர் வீட்டுல விஷேஷம்." 

ரெஜினாவை நேருக்கு நேராகப் பார்க்க தைரியம் இல்லை. பேசாமல் படுத்தான். தூக்கம் வரவில்லை. புரண்டு படுத்துக் கிடந்தான். 

மறுநாள் காலை எழுந்த பொழுது சற்று தெளிவானது மனது. 

'பாவம் மரகதம், ஆண் தொணயில்லாம தவிச்சிட்டுக் கெடக்கு. அதுக்காக ஒரு ஒதவி, அதில பெரிய தப்பில்ல. ரெஜினாவ பிரிக்க மாட்டன்னு தான் அம்மா சத்தியம் பண்ணுது, அப்ரமென்னா. ஆனா......... கொரங்கு மனம் தாவிடக்கூடாது. ஒரு நெலயா கெட்டியாயிருக்கனும். ரூட் மாரி ரெஜினாவ விட்டுடக் கூடாது, அதுக்கு அல்லாகிட்ட மன்னிப்பே கெடையாது', என்று மனதுக்கு உறுதி கூறிக் கொண்டான்.

தொடரும்...