மறுவாழ்வு 32

முழு தொடர் படிக்க

 தை பிறந்தது. தன் அண்ணன் இளங்கோ திருமணத்திற்கு ஒரு வாரம் லீவு போட்டு விட்டு, சத்யா மதுரை சென்றான். கல்யாண வேலைகளில் மும்மரமானான். கவனமாய். 

மரிக்கொழுந்துவை பார்ப்பதோ, அவள் இருக்குமிடம் செல்வதையோ முழுதும் தவிர்த்தான். அம்மாவுக்கு ஷார்ப் ஐ. 

இளங்கோவுக்கு அன்று வீட்டு நலங்கு, வீடு கலை கட்டியிருந்தது. 

மறுநாள் காலை, சொந்த கார், வாடகை கார், ஒரு பஸ் என்று குடும்பத்தினர் உறவினர்களோடு சென்னை சென்றனர். ஆழ்வார்பேட்டையில் பெரிய கல்யாண மண்டபம். அருகிலேயே எல்லாருக்கும் ஹோட்டலில் ரூம். 

பெண்ணின் மாமனாருக்கு, ஃபார்மாசெட்டிகல் ஹோல் சேல்ஸ் பிஸினஸ். மண்டபம் கொள்ளாத விருந்தினர். முக்கியப் புள்ளிகள் கலந்து கொண்டனர். திருமணம் வெகு சிறப்பாய் நிறைவேறியது. அவன் அம்மாவுக்குப் பெருமை கொள்ளவில்லை. 

'அடுத்து, ஒனக்கும் இதுமாரிதாண்டா சத்யா பெரிய எடத்துப் பொண்ணா வரப் போறா. பெரிசா நடக்கும் கல்யாணம் பாரு', என்று அம்மா பூரித்துப் போனாள். 

'அம்மா, இந்த மாதிரி அறிமுகமே இல்லாத பெண்ண, ஒங்க பெரிய புள்ள ஒத்துக்குவான். ஆனா ஒங்க சின்னப் புள்ள அப்டில்லாம்..இல்ல. அப்டி எதிர் பாக்காதீக. காதலிச்சு அவ மனசறிஞ்த்தான், கல்யாணம்' என்று சத்யா மனதுக்குள் சொல்லிக் கொண்டான். 

'ஆமா.... கிளி(ழி)ச்ச போ.... சுனந்தாவ காதலிச்சி கிளிச்ச. அவ பெப்பே காட்டிட்டு ஓடிப் போயிட்டா. ஏமாந்து நின்ன.' 

'சுனந்தா இல்லன்னா வேற பொண்ணே இல்லியா. கெடைப்பா கெடைப்பா பாரு'

'அதெல்லாம் சரி மாப்ள, ஒங்க அப்பா ஒத்துப்பாரா....... காதல் காதல்ன்னு என்னமோ பினாத்திரயே, அவர எதுத்து ஒரு வார்த்த பேச முடியாப் பய நீ..... என்னவோ பெரிசா பேசறயே'

'வரும் போது பாக்லாம்' 

இளங்கோ திருமணம் முடிந்து இரு வாரம் கழித்து, ஒரு நல்ல நாளில், சத்யாவின் பெங்களூர் குடியிருப்பு புதுமனை புகு விழா, இனிதாய் நிறைவேறியது. 

தாத்தா, அப்பா அம்மா, அண்ணன் அண்ணி, யாவரும் வந்திருந்தனர். சத்யா, ஒரு கன்னட அய்யரை அமர்த்தி, தனக்குத் தெரிந்த கன்னடத்தை வைத்து ஏதோ சமாளித்து, பூஜைகள் நல்லவிதமாய் நடந்தது. குடும்பத்தினர், ஆபீஸ் நெருங்கிய நண்பர்கள் சிலர், தான் பெங்களூர் வந்து தங்கிய பொழுது பழகிய நண்பர்கள் என்று ஒரு இருபது பேருக்கு, மதிய விருந்து. 

புது ஊரில், பாஷை தெரியாமல், ஒரு விஷேஷத்தை நல்லவிதமாய் முடித்த திருப்தி, சத்யாவுக்கு. 

குடும்பத்தினர் எல்லோருமே முதன் முதலில் பெங்களூர் வருகின்றர். இரண்டு நாட்கள் ஊரை சுற்றுவதில் கழிந்தன. தாத்தாவை லால்பாக் அழைத்துப் போய், க்ளாஸ் ஹவுஸை காட்டினான். இங்குதான், காங்கிரஸ் இரண்டாக உடைந்து, இந்திரா காங்கிரஸ், காமராஜர் தலைமையில் பழைய காங்கிரஸ் உருவானது என்று விளக்கினான். தாத்தா உதட்டைப் பிதிக்கி பழைய நினைவுகளில் கசந்தார். தாத்தாவுக்குத்தான் அந்தப் பிப்ரவரி பெங்களூர் குளிரே, தாளவில்லை. கதர் வேட்டி சட்டை மேல், சுவட்டர், கழுத்தில் மப்ளர், கம்பளி சால்வை, இருந்தும், ஒத்துக் கொள்ளவில்லை. 

நான்காம் நாள் கிளம்பி விட்டனர். கல கலப்பாய் இருந்த அப்பார்ட்மென்ட், அவர்கள் கிளம்பியதும் வெறுமையானது. 

பன்னிரண்டு அடுக்கு கட்டடத்தில், பத்தாவது மாடியில் ஜி 1002. நகரத்தை அந்த உயரத்திலிருந்து பார்க்க நல்ல காட்சி. லிப்ட் வசதி, இருபத்தி நான்கு மணி நேர செக்யூரிட்டி. நீச்சல் குளம், ஜிம், லைப்ரரி, என்று எல்லா வசதிகளும் நிறைந்த குடியிருப்புகள் கொண்ட மினி காலனி அது. 

அடுத்து, ஒரு கம்ப்யூட்டர் வேண்டும். இன்டர்நெட் கனக்ஷன் வேண்டும். இஷ்டம் போல் தனிமையில் போர்ன் டவுன் லோட் செய்து, வேண்டும் நேரத்தில் கையடிக்க வேண்டும். 

'டே மவனே, சாப்பாட்டு ப்ரச்சனய விட்டுட்டுக் கையடிக்கரதப் பத்தியே யோசன' 

'ஆமா...ல்ல. பக்கத்தில தேடினா நல்ல ஓட்டல் கிடைக்கும். பைக் வாங்கிட்டா அதெல்லாம் சுலபமாயிடும்.'

'எதுக்கு இப்டி கையடிச்சிக்கிட்டு சோத்துக்கு ஓட்டல் தேடிக்கிட்டு, சீக்ரமா ஒரு பொண்ணத் தேடி காதல ஆரம்பி, லைன் தானா க்ளியர் ஆகிடும், சீக்ரம் கல்யாணம் கட்டிக்கிட்டு கால் கட்டு போடலன்னா, இப்டி ஊர் மேஞ்சிக்கிட்டுத்தான் கெடப்ப.'

'பாக்கலாம், இந்த அப்பார்மென்ட்கள்லேயே கூட அவ இருக்கலாம்.'

இரண்டு வருடமாய், நண்பர்களுடன் கூட்டாக கூட்டாக வாழ்ந்து பழகியவன். தேவைப்படும் நேரத்தில் தனிமை கிடைக்காமல் அவஸ்தைப் பட்டிருந்தெல்லாம் போய், அந்தப் புத்தம் புதிய இரண்டு பெட்ரூம் அப்பார்ட்மென்ட் முழுதாய் அவனுக்கே சொந்தம். ஒருவர் குறுக்கீடும் இல்லாத தனிமை. 

முதல் சௌகரியம், தன் இஷ்டம் போல், நினைத்த நேரத்தில் கையடிக்கலாம், தொந்தரவு இல்லாமல், ஞாயிறு முழுதும் தூங்கலாம். அவன் விளக்கணைப்பானா, வெளியே போவானா என்று காத்திருக்க வேண்டியதில்லை. காலையில் அடிவயிற்றைக் கலக்கும் பொழுது, கழிப்பிட கதவையே பார்த்து இடுப்பை பிடித்து, காத்திருக்கத் தேவையில்லை. 

இப்படி வசதியான இடத்தில், தனிமையை அனுபவிக்க முடியாமல், லீவு முடிந்து, ஆபீஸ் சென்ற பொழுது, ஹைதாராபாத் செல்ல வேண்டும் என்று மேனேஜர் சொன்னதும், சோர்வானது உள்ளம். அவசரம் உடனே கிளம்ப வேண்டும் என்று கூறி, அன்று காலையே ஃப்ளைட்டில் அனுப்பி விட்டனர். 

அவனுக்கு உதவி செய்ய, சுஷீல் எனும், டெக்னிகல் உதவியாளனையும் சேர்த்து, அனுப்பினர். சுஷீலுக்கு ஹிந்தி தவிர எதுவும் வராது. ஹிந்தி என்றாலே சத்யாவுக்கு இனம்புரியா வெறுப்பு. 

சத்யா ஒன்றை கவனித்தான், கொச்சினிலும், இங்கு பெங்களூர் ஆபீஸீலும், தன்னைத் தவிர மற்றவர் யாவரும் ஹிந்தியில் சரளமாய் பேசி புரிந்து பழகுவதை. அவர்கள், கர்னாடகா, கேரளா, ஆந்திரா, அல்லது ஹிந்தி மொழி தாய் மொழியாய் இல்லாத பிற மஹாராஷ்டிரா, குஜராத், ஒரியா, அஸாம் மாநிலத்தவராக இருந்தாலும், எல்லோருக்கும் ஹிந்தி ஒரு தடையே இல்லை. 

'நம்பத் தமிழன் மட்டும் ஏன் தனித்துப் போனான்' என்று சத்யாவுக்கு கேள்வி. 

தமிழ் நாட்டில், அறுபதுகளில் நடந்த ஹிந்தி எதிர்ப்புப் போராட்டம் பற்றி அவன் தாத்தா விளக்கிய பொழுது விடை கிடைத்தது. 

ஹிந்தி, நம் தேசத்தில் அதிகம் புழக்கத்தில் இருந்த மொழி, மற்ற மாநிலத்தவரோடு பேசிப் பழகவும், வேறு மாநிலங்களில் உள்ள வேலை வாய்ப்பை பயன் படுத்திக் கொள்ளவும் உதவும் மொழி. ஆனால், தாய்மொழி தமிழ்ப் பற்றைத் தூண்டி விட்டு, ஹிந்தி திணிக்கப்பட்டு விடும் என அச்சுருத்தி, அதன் மேல் வீணான வெறுப்பைத் தமிழகத்தில் ஏற்படுத்தி, அரசை பிடிக்க, சுயலாபம் சம்பாதித்தவர்கள், தமிழனை தேசிய ஓட்டத்திலிருந்து, ஓரம் கட்டிய புண்ணியத்தைக் கட்டி கொண்டனர், என்று மேலும் விளக்கினார்.

பெங்களூரில் சத்யா, ஆங்கிலம் பேசி சமாளித்துக் கொண்டான், ஹைதராபாத்தில் தெலுங்கும், ஹிந்தியும் தெரியாமல், தவித்துப் போனான். சுஷீல்தான் கை கொடுத்தான். 

போய் இறங்கி, நேராக க்ளைன்ட் ஆபீஸ் சென்று வேலையில் மூழ்கினர். இரவு தங்க முன்னேற்பாடு எதுவும் இல்லாமல் கிளம்பி வந்ததில், ஒரு சுமாரான ஹோட்டல்தான் கிடைத்து, அதுவும் ஒரே ஓரு டபுள் ரூம் மட்டும் கிடைத்தது. ஒரு வாரம் தானே, என்று தங்கினான். 

வேலை இழுத்துக் கொண்டே சென்று மூன்று வாரங்களாகி விட்டன. அவன் தங்கியிருந்த ஹோட்டலும் மோசம், அதுவும் கூடவே இந்தச் சுஷீலுடன், டபுள் ரூமில் ஒன்றாகத் தங்க நேர்ந்து விட்டதில், தனிமையும் இல்லை, பேச்சித் துணை இல்லை. நேரத்தில் சோறு சாப்பாடு இல்லை, பிரியாணி, சப்பாத்தி, பரோட்டா என்று வெகு காரமாய் வடக்கத்திய சுவையோடு, தூக்கம் சரியாக இல்லை, என்று மூன்று வாரம் அவதி. அதெல்லாம் பெரிதல்ல, மூன்று வாரமாய்க் கையாட்ட பொழுதில்லை, இடமும் இல்லை. ஹோட்டலுக்கு வந்து படுக்க ஒன்பது பத்து, அசதி, தூக்கம். என்று ஓடியது வாரங்கள். 

அன்று சனிக்கிழமை, காலை ஃப்ளைட் பிடித்து, பத்து மணிக்கு பெங்களூர் திரும்பினான். கம்பெனி சென்று, ஆன் டூட்டி சென்று வந்தது பற்றி டீம் ஹெட், மற்றவர்களிடம் ப்ரீப் செய்து விட்டு அப்பார்ட்மென்ட் வந்து, மதியம் அடித்துப் போட்டார் போல் நல்ல தூக்கம். மாலை எழுந்தான். சுடு நீரில் குளித்தான். 

'உடல் தெனவெடுத்துக் கெடக்கு, கடைசியா மரிகொழுந்துவை ஒத்ததுதான். ராஜலக்ஷிமி மாமி, போன் நெம்பர் இருக்கு. போட்டுப் பாக்கலாமா' என்று சபலம். 

'லே வாணாம்ல, அப்போ ஏதோ எதிர்பாக்காம நடந்து போச்சி. அந்த மாதிரி முத்தினப் பொம்பளத் தொடுப்பெல்லாம் நல்லதுக்கில்ல. அடங்கு லே' என்று எச்சரிக்கை வந்தது. 

'சரி சரி இப்போதைக்கு தன் கையே தனக்குதவித்தான்.' 

'அதுக்கு முன்ன நல்ல சாப்பாடில்லாமா நாக்கு செத்துப் போயி கெடக்கு மாப்ள. ஒரப்பா நல்ல சிக்கன் ரோஸ்ட் வேணும். மெஜஸ்டிக் போவலாம். மொதல்ல வாய்க்கு வயுத்துக்கு, அடுத்தாப்பல, பூலுக்கு. நல்ல கலர் படம் போட்ட தமிழில காஜி (செக்ஸ் கதை) புக் வாங்கனும். வந்து, அப்பார்ட்மென்ட்ல் இஷ்டம் போல் இரவு ஒரு ஸ்பெஷல் கை திருவிழா. மறுநாள் ஞாயிறும் கை, தூக்கம், மூன்று வார கோட்டாவை ஈடு கட்டவேண்டும்' என்று முடிவு செய்து கிளம்பினான். 

மெஜஸ்டிக், (பெங்களூரின் மையப் பகுதி, பஸ் ரயில் நிலை நிலையங்கள், நெரிசலான கடைகள், ஹோட்டல்கள் நிறைந்த இடம்), கெம்பகோடா சாலை, முன்னிரவு 7 மணி. நடை பாதையில் மக்கள் நெரிசல். அதையும் மீறி சத்யாவின் நடையில் ஒரு வேகம் இருந்தது. ஓழ் புத்தகம் வாங்கப் போகும் திரில். 

நர்த்தகி தியேட்டர் தாண்டி, நடைபாதை புத்தக்கடையில் நின்று, பொதுவாக நோட்டம் இடுவது போல் பாவனை, ஆனால் கண்கள் குறிப்பாக வேண்டியதைத் தேடின. தேடினது கண்ணில் படவில்லை. கேட்டே விடுவதென, கடைக்காரனிடம், கூச்சத்தை விட்டு மெல்ல கேட்டே விட்டான். சத்தடியில் கடைக்காரனுக்கு காதில் விழவில்லை, 

"ஏனு" (இன்னா) என்றான் அந்தக் கன்னடக்கார கடைக்காரன். 

அடுத்து சத்யா, "செக்ஸ் புக் இருக்கா?" என்று உரக்கவே கேட்க வேண்டியதாகி விட்டது. 

"தமிலா?" என்று குனிந்து, புத்தகக் கட்டுகளுக்கு அடியிலிருந்து உருவி ஒரு நாளைந்து புத்தங்களை நீட்டினான். அவற்றை அவசரமாய்ப் புரட்டினான். 

சாதரணமாய், வெள்ளைக்காரிகள் முழு அம்மண ஓழ் படங்கள்தான் இருக்கும், நம்ப உள்ளூர்காரிகளின் படங்களும் வர ஆரம்பித்து விட்டன. தரம் குறைவாய் இருந்தாலும், அவை கொடுக்கும் கிக் அலாதிதான். 

அந்த மங்கிய வெளிச்சத்தில், கண்ணுக்குப் பட்ட படங்களின் தரத்தை அளவிட்டு, சில கலர் படங்கள் உள்ள கொஞ்சம் மொத்தமான புத்தங்கள் இரண்டை தேர்ந்தெடுத்து, விலை கேட்டான். சொன்னது அதிகம்தான், பேரம் பேசத் தெரியாது, சொன்ன பணத்தைக் கொடுத்து விட்டு, ஒரு நியூஸ் பேப்பரில் சுற்றிக் கொடுத்த காமப் புத்தங்களை வாங்கி சுருட்டி, பேன்ட் பாக்கெட்டில் சொறுகினான். 

அடுத்து, சாப்பாடு. சிக்கன் பிரியாணியா, சாம்பார் ரசம் சோறா என்று போட்டி. 

இன்னிக்கி காமத் ஓட்டலில் ஃபுள் மீல்ஸ், சைவ ஸவுத் இந்தியன் சாப்பாடு, நாளைக்கு ஞாயிறு பிரிகேட் ரோட் போய் ஆந்திரா சிக்கன் பிரியாணி. அதான் சரி என்று தீர்மானமாகி, காமத் ஓட்டலை நோக்கி நடந்தான். 

பொறவு.... பஸ் பிடித்து, அப்பார்மென்ட் போய்ச் சேந்து, கதவை மூடி, பேன்ட் சட்டை உருவிப்போட்டு, அம்மணமாய் படுக்கையில மல்லாக்கப் படுத்து, வாங்கன புக்க ஒரு கையில பிடிச்சி, மூன்று வாரமாய் கை படாத தடியை இஷ்டம் போல்.........என்று நினைக்கும் பொழுதே, நட்டுக் கொண்ட பூல் இன்னும் விறைப்பாகி, ஜட்டியை பிய்த்துக் கொள்ளும் போலிருந்தது.

காமத் ஒட்டலை நோக்கி நடை பாதையில் நடந்தான். நடந்து போகும் பொழுது, பக்கவாட்டில் யார் தோளிலோ, அல்லது (மெத்தென்றிருந்ததே.....) முலை மேலோ அவன் கை பட்டுவிட்டது. கொஞ்சம் பதட்டத்துடன், ஸாரி கேட்க தலையைத் திருப்பினான். ஒரு பெண் அவனைப் பார்த்து சிரித்தாள். 

இவன் ஸாரி கேட்டான். 

"பரவால்ல பரவால்ல" என்று தமிழில் சொல்லிக் கொண்டே அவள் நடந்தாள். 

கொஞ்ச தூரத்தில் அவள் விலகிப் போய் விடுவாள் என்று நினைத்தவன், அவள் அப்படிப் போகாமல் அவனை ஒட்டியே நடந்தாள். 

அவள் முலை ஒன்று, அவன் புஜத்தை மீண்டும் உராய்ந்தது. சத்யாவுக்குப் புரியவில்லை. தலையைத் திருப்பினான். அவள் இன்னும் சற்று அதிகமாகவே உதடு விரித்து சிரித்தாள். 

"எங்க அவ்வசரமா போறப் போல" என்றாள். 

"ஓட்டலுக்குச் சாப்பிட" 

"நானும் வரட்டா"

சட்டென என்ன பதில் சொல்வதெனப் புரியாமல், 'வரலாமே' என்று வாயில் வந்துவிட்டது. 

இப்படி அறிமுகமில்லாத ஒருத்தி, எதற்கு தன்னுடன் சாப்பிட வரலாமா என்று கேட்கிறாள், பசியா, பார்க்க ஒன்றும், ஓசி சோறு கேட்கும் அளவுக்கு இல்லை. நல்ல துணிமணி உடுத்தி இருப்பவள்தான். புரியவில்லை.

"நான் காமத் ஓட்டல்ல சாப்பாடு சாப்டப் போறேன்." 

"ஓ சாப்ட்லாமே" என்று அவளும் ஆமோதித்தாள். 

'இதென்ன, விடமாட்டா போல' 

ஓட்டல் டிக்கெட் கவுண்டர் நெருங்கியதும், அவளிடம் டிக்கெட் வாங்க எந்த வித அறிகுறியும் இல்லாததால், அவனே மீல்ஸ்க்கு இரண்டு டிக்கெட் வாங்க வேண்டியதாகிவிட்டது. 

"பேமலி ரூமுக்குப் போயிட்லாம்" என்று அவள் முந்திக்கொண்டு போனாள். 

நான்கு பேர் உட்காரும் சின்ன அறை. ஒரு பக்கம் அவள் உட்கார, அவன் எதிர்புரமாய் உட்காரப் போனான், 

"இல்ல இங்க ஒக்காரு" என்று பக்கத்து நாற்காலியை காட்டினாள். 

சர்வர் வந்து, டிக்கெட்டை எடுத்துப் போனான், மீல்ஸ் தட்டு கொண்டு வர. சத்யாவுக்கு என்ன பேசுவது என்று தெரியவில்லை. அவள் தான் ஆரம்பித்தாள். தலையைத் திருப்பி அவனை நேருக்கு நேர் பார்த்தாள். அவனும் இப்பொழுத்தான் நேருக்கு நேர் நல்ல வெளிச்சத்தில், பார்வையால் அவளை அளந்தான். 

வயது முப்பது முப்பத்தைந்து இருக்கும். முகத்துக்கு அலங்காரம் சற்றுக் கூடுதல்தான், வயதை குறைத்துக் காட்ட இருக்கலாம். 

முகத்தை அடுத்து முலைகளுக்குத் தாவியது கண்கள், நல்ல கப் வைத்த பிரா அணிந்திருந்தாள், கும்மென்று தூக்கி நின்றது. 

"என்னா வேல, வூடெங்க, எந்தூரு" என்று கேட்டுக்கொண்டே, அவன் தொடைமேல் ஒரு கையை வைத்தாள். சத்யா நெளிந்தான். 

"தேம் உகூ கூம்" என்று களுக்குச் சிரிப்பு சிரித்து விட்டு அதே கேள்விகளைத் திருப்பிக் கேட்டாள். 

விரிவாகச் சொல்லாமல், ஒற்றை வார்த்தைகளில் பதில் சொன்னான். 

மீல்ஸ் தட்டு வந்தது. தொடையில் வைத்த கையை அவள் எடுக்கவில்லை. சத்யாவுக்குக் கூச்சம், சர்வர் கண்களுக்கு மேஜை மறைத்திருக்கும் என்று தானே சமாதானம் கூறிக்கொண்டான். 

அவனுக்கு நல்ல பசி, ஹைதராபாத் சாப்பாடு சாப்பிட்டு, நாக்கு றுத்துப் போயிருந்தது. இந்தக் கன்னடக்காரர்களின் ருசியும் தமிழ் நாட்டு ருசிக்கு வராது, இருப்பினும் இரண்டு வருட பழக்கத்தில், ஹைதராபாத்துக்கு, பெங்களூர் சாப்பாடு மேல் என்று அவசரமாய்ச் சாப்பிடலானான். அவளும் சாப்பிடலானாள். பூரி 

ஆனதும், சற்று பசி அடங்க சாதத்தை நிதானமாகச் சாப்பிடலானான். 

"பொஸ்தகம் அடிக்கடி வாங்குவீயா." 

"எந்தப் புத்தகம்." 

"அதான் இப்ப வாங்கினீயே" 

"ஓ நீங்க பாத்துட்டீகளா", என்று அசட்டுச் சிரிப்பை சிரித்து வைத்தான். 

"ஆமா, அதப்பாத்துகினித்தா ஒங் கூட வந்தேன்." 

"எதுக்கு எங்கூட வரனும்" என்று கேள்வி கேட்டு, பொறி தட்டியது சத்யாவுக்கு. சாப்பிடுவதை சட்டென நிறுத்தி, திரும்பி அவளை உற்றுப் பார்த்தான். 

'சே மாப்ள இது புரியலயாடா இவ்ளோ நேரமா, ஆமா இவ கிராக்கிதான்' (நடை பாதை தெவிடியா, ஆங்கில நாவல்களில் வரும் ஹூக்கர்) என்று புரிந்தது. 

'பிரா தெரியரமாரி மெல்லிசா ஜாக்கெட்டு, சர்வர் கூட நம்மள ஒரு மாரி பாத்துட்டுப் போனானே,. சரியான ட்யூப் லைட்.. டா நீ.' புரிந்ததும் அதிர்ச்சி. 

சத்யாவுக்குப் புரிந்து போனதை அவளும் புரிந்து கொண்டு, சிரித்தாள். 

"சாப்ட்டுட்டுப் போலாம், என் ரூம்பு பக்கந்தா" என்று சிரித்து, சட்டென . கையை நகர்த்தி, தொடைக்கு நடுவே உப்பலான பகுதியை தேடி பிடித்து விட்டாள். 

சத்யாவுக்கு வேர்க்க ஆரம்பித்து விட்டது. 

"நா ரெடின்னுது பாரு ஒன் சாமா(ன்)" என்று மெல்லிய குரலில் அவன் காதருகே உதட்டை வைத்து ஊதினாள். கை துழாவல் தொடர்ந்தது. 

"அய்ய வாண்டாம், அதெல்லா பளக்கமில்ல" என்று அவன் வாய் உளறியது.

"இன்னாது, பளக்க.....மில்லியா, இதுவரைக்குமா பொம்பளயத் தொடாம சும்மா கெடந்தே, வயசு ஏறிடுச்சுல்ல, வாட்டமாக்கிது ஒன்னிது" என்று தண்டை அழுத்திக் கொண்டு, "அதுக்குப் பொம்பள சொகங் காட்லன்னா எப்டி........" என்று கை மேலும் விளையாடியது. வெட்கங்கெட்ட பூலும் விறைத்து எழுந்து கொண்டு அண்டர்வேரையும் மீறி புடைத்துவிட்டது. 

அறிமுகமில்லா பெண்ணுடன் சேர்ந்து ஓட்டலுக்கு வந்தது தப்பு, அவள் ஒரு ப்ராஸ்டிடூட் என்று முன்னமே அடையாளம் காணாதது பெரும் தப்பு. வகையாக மாட்டிக் கொண்டாகி விட்டது. எப்படிக் கழலுவது என்று புரியவில்லை. இதில் பூலை பேன்டோடு கசக்கி விறைக்க வேறு வைத்துவிட்டாள். 

சத்யா, சுறு சுறுப்பானான். முதலில் அவள் கையைப் பிடித்து விலக்கினான். "இரு இரு மொதல்ல சாப்பிட்லாம். அப்ரம் பேசலாம்" என்று அத்து மீரலுக்குத் தடை போட்டான். அவனுக்கு ஒத்தாசையாய் சர்வரும் உள்ளே நுழைந்து கூட்டு பொரியல் பரிமாற வந்தான். சத்யா சாப்பாட்டைத் தொடர்ந்தான். 

சர்வர் போனதும், அவள் கை மீண்டும் தொடை மேல் உரிமையாய் வந்து உட்கார்ந்து ஊர்ந்தது. அவன் சட்டெனப் பிடித்துக்கொண்டான். 

"இத பாரு, எனக்கு இஷ்டமில்லன்னா விட்டுடனும். ஏதோ தெரியாம ஒங்கூட ஓட்டலுக்கு வந்துட்டேன். இதோட நிறுத்திக்க"

"அய்ய... என்னா அப்டி கோவிச்சிக்கர ஹூக்கும்" என்றாள் கொஞ்சலாய். 

அவன் பக்கம் சாய்ந்து தோளை தேய்த்து, "அய்ய...... பொஸ்தகம் வாங்கனயே, எதுக்கு அது..... சும்மா தாள்ளல, பொம்ம பொம்பள படம். அத்தே பாத்திகினு சாமான கையில புடிச்சி ஆட்டிட்டா போறுமா, சே அது ஒரு சொகமா, இந்த மாரி புல் மீல்ஸ உட்டுப்புட்டு, காஞ்ச ரொட்டிய கடிக்கரமாரில்ல இருக்கு...... நெஜத்துல எங் கூதில உட்டு ஆட்டி கும் கும்முனு குத்தி ஓத்துப்பாரு, இன்னா மஜாவா....இருக்கும், அனுபவிச்சாத் தானே தெர்யும். என்னா வரியா........" என்று கண்ணடித்தாள். 

பையனுக்கு ஒரே கிக்கு, இப்டி ஒரு அறிமுகமில்லா பொண்ணு கூதி, ஓழுன்னு பேசனா தாளுவானா........ உடல் உஷ்ணமாகி, தண்டு இன்னும் விறைக்க ஆரம்பித்து விட்டது. 

"சரி சரி, அந்தப் பேச்செல்லாம் இங்க வாணாம். யார் காதுலயாது விளுந்தா அசிங்கம். சாப்டு வெளில போலாம்" என்று அவசரமாய்ச் சாப்பிடலானான். 

"அதுவும் செர்தான், பச்சையா பேசல, சும்மா பேசலாம் இல்லியா" என்றாள் இன்னும் குரலை தாழ்த்தி. 

"எதுவுமே வாணாம். சாப்டு கௌம்பலாம், ஒன் வழி வேற, நான் அதுக்கெல்லாம் வர முடியாது." 

"இன்னா பா இப்டி வெட்டிக்கிட்டு போற. சும்மா ஒரு அரமணி நேரம் மஜாவா இருக்கர்துல என்னா தப்பு. ம்ம்...... சொல்லு நா கேக்ரன்...... இதப்ப பாரு ஒன்சாமா எப்டி வெடைச்சிட்டு கையால கசக்கி தண்ணிய தரல (தரையில்) வேஷ்டா ஊத்திட்டு, கவுந்துகினி படுத்தா அதுக்கு போறுமா சொல்லு........"

தொடரும்...