மறுவாழ்வு 35

முழு தொடர் படிக்க

சத்யா, இரவு ஏழு மணியளவில் மரகதம் அப்பார்ட்மென்ட் போனான். 

"சமையல்லாம் ரெடி எப்ப ஓணுமோ சாப்பிடலாம்." 

"மணி எட்டாவுட்டமே, இன்னம் வயித்து மணி அடிக்கல." 

"அப்ப ஒக்காந்து பேசலாமே" என்று மரகதம் வந்து எதிர் சோபாவில் உட்கார்ந்தாள். 

"நீ ஏன் நிக்கர சுகந்தி, வா ஒக்காரு" என்றதும் அவளும் அவள் பக்கத்தில் உட்கார்ந்தாள். மரகதம், அந்த வீட்டின் வேலைக்காரி போல் இல்லை, வீட்டு எஜமானி அவளேதான் போல் இருந்தது. 

"நீங்க எப்டி பெங்காலிக்காரங்க ஊட்டுல வேலைக்கு வந்தீங்க. ஒங்க பேச்செல்லாம் பாத்தா தென்னாற்காடு மாவட்ட பேச்சு மாதிரி இருக்கு", என்று சத்யா பேச்சை ஆரம்பித்தான். 

"ஆமா எனக்கு ஊரு கடலூரு பக்கத்தில நெல்லிக்குப்ப(ம்). என் கதை ஒரு கஷ்டமான கதை. நல்லா வசதியா பெரிய விவசாயக் குடும்பத்தில தான் வாக்கப்பட்டேன். என்னமோ கடவுள் என் தலையெழுத்த கோணலா கிறிக்கிட்டான் போல. இல்ல நம்பளே அத கிறிக்கி விட்டுட்ரோமோ தெரியல." 

"இருக்கலாம் இருக்கலாம். விதி கொஞ்சம்னா, நம்ப மதியும் ஒரு பங்கா இருக்கலாம், நாம பட்ற அவஸ்தைக்கு" 

"ஆமா, ஒரு தப்பான முடிவு எடுத்து வீட்ட விட்டு வெளிய வந்துட்டேன். படாத பாடு பட்டேன். கடைசியா எப்டியோ மெட்ராஸ்ல இந்த மேடம் வீட்டில வந்து சேந்துட்டேன். நல்ல மேடம். நானும் அவங்களுக்கு ஏத்தமாரி, நல்லா சமைச்சி, அவங்களயும் பாப்பாவயம் பாத்துக்கரன். அவங்களுக்கும் என்ன ரொம்பப் புடிச்சிப் போச்சி, எனக்கும் அவங்கள விட்டா வேற கதியில்லன்னு கெடந்துட்டேன். கூடப் பொறந்தவங்க கூட, இந்த மாதிரி பாத்துக்க மாட்டாங்க. இம்... அதுக்கு மேல என்னா சொல்ல......நீங்க சொல்லுங்க ஒங்களப்பத்தி." 

"நா மதுரை"

"பேச்சே சொல்லுது. அப்பா அம்மா?"

"அப்பாவுக்கு மதுரையில பெரிய பிஸினெஸ். தாத்தாவும் இருக்கார். அண்ணன் நானு ரெண்டே பேர்தான்." 

"திட்டமான குடும்பந்தான்."

"அண்ணனுக்குக் கல்யாணம் ஆச்சி. நா என்ஜினீயரிங் முடிச்சி, இப்ப இங்க சாப்ட்வேர் கம்பெனில வேலை. நல்ல சம்பளம். அப்படியே போகுது." 

"ஒங்களுக்கும் சீக்ரம் கல்யாணம் நடக்கனும். நீ சொல்லு சுகந்தி" என்று அவள் பக்கம் பார்த்தாள். 

"ஊம்......" என்று யோசித்து. "காஞ்சிபுரத்த ஒட்டி தேனம்பாக்கம். பரம்பரயா அங்கத்தான். எங்க அம்மாவழி தாத்தா, ஊர்ல பெரிய மனுஷரு. தாத்தாவுக்கு அம்மா மட்டுந்தா, அதே போல நா ஒரே பேத்தி, பத்து வயசில அம்மா எறந்துட்டாங்க. முதல் சித்தியா வந்தவங்களும் பிரசவத்தில் எறந்துட்டாங்க. ரெண்டாவது சித்தி மூனாந்தாராமா வந்தாங்க. அப்பாவும் எறந்துட்டாரு. இப்ப நானும் சித்தியும் மட்டுந்தான் வீட்டில."

"இம்... அப்ரம் இன்னா..........." 

"நான் பி ஸி ஏ படிச்சிருக்கேன். செங்கல்பட்டில, ஒரு சிட்பட் கம்பெனில வேலை. தினமும் காஞ்சிரத்திலருந்து, டிரெனில்லதான் போய் வருவேன்."

"அப்போ ஒன்ன யாரோ. கவனிச்சிட்டே வந்திருக்கான். நீ தனியா போய் வர்த கவனிச்சிருக்கான். படு பாவிங்க."

"ஆமா, கொஞ்ச நாளா ஒரு ஆள் என் பின்னாலயே வருவான். என்ன உத்து உத்துப் பாப்பான். கடத்தும் போது, காரில முன் சீட்ல ஒக்காந்திருந்தவன் அவனமாரித்தான் இருந்தான்."

"அவன அடையாளம் காட்டுவியா பாத்தா.?" என்றான் சத்யா. 

"காட்டுவேன்."

"போலீஸ் கம்ப்ளைட் பண்ணலாம். கண்டிப்பா மாட்டுவான்." என்றான் சத்யா. 

"களுக்"கென்று மரகதம் சிரித்தாள். "போலீஸா, அவங்களயும் அந்த எனத்தோடதான் சேக்கனூம். அவங்களும் கூட்டா இருக்கும்." 

"ச்சே ச்சே அப்டில்லாம் போலீஸ கேவலமா பேசக்கூடாது." 

"போவட்டும், என் அனுபவம் அப்டி."

"என்ன சொல்றீங்க.?" 

"ஆமா, ஒரு தடவை என் மாடு திருடு போச்சி, கண்டு புடிச்சது யாரோ. ஆனா நாங்கதான் கண்டு புடிச்சோம்ன்னு பொய் சொன்னாங்க. அதுக்குமேல மாட்ட விடுவிக்க லஞ்சம் கேட்டாங்க. அவங்கள நெனச்சிட்டேன்", என்று வெளியில் கூறிவிட்டு. உள்ளுக்குள், 'எப்பேர் பட்ட கேடி போலீஸ்காரன நம்பி மோசம் போனேமே' என்று மனம் கசந்தாள். 

"ஏதோ சிலர் தப்புப் பண்ணலாம். எல்லாரும் கெட்டவங்கன்னு சொல்ல முடியாது." 

"இருக்கலாம் போவட்டும். இப்ப சுகந்திய எப்ப கொண்டு போய் அவங்க வீட்டில விட்றது." 

"இம்.........., நா லீவெல்லாம் எடுக்க முடியாது. சனி ஞாயிறு வரட்டுமே, நானே கொண்டு போய் விட்டு வரேன்." என்றான் சத்யா. 

"அப்ப இன்னும் அஞ்சாறு நாள் நா இங்க தங்கனுமா. ஏற்க்கனவே ஒங்களுக்கெல்லாம் ரொம்பச் சிரமம் கொடுத்துட்டேன்." 

"இல்ல இல்ல அப்டில்லாம் நெனக்காத சுகந்தி. ஒருத்தருக்கு ஒருத்தர் ஒதவிதானே. கூச்சப் படாம இங்க தங்கு. சனிக்கிழமை காலைல, போவலாம். நானும் வரன் கூட. நான் காஞ்சிபுரம் பாத்தது இல்ல. நெறைய கோவில்லாம் இருக்குமாமே." 

"ஆமா, காமாட்சி, ஏகாம்பரஸ்வரர், கைலாசநாதர், வரதராஜ பெருமாள்னு எல்லாம் பெரிய பெரிய கோயில்க."

"மதுரை மீனாட்சி ஆச்சி, கஞ்சி காமாட்சியா அடுத்து" என்றான். 

"ஆமா அவசியம் பாக்கனும் போலாம் போலாம்" என்று ஆமோதித்தாள் மரகதம். 

"ஒன் சித்திக்கு லெட்டர்ல ஒரு வரி எழுதிப் போட்டுடு சனிக்கிழமை வரம்ன்னு." 

மூவரும் டைனிங் டேபிளில் உட்கார்ந்து சாப்பிட்டனர். மரகத்தின் கைபக்குவத்தில், அருமையான சாதம், முருங்கைகாய் சாம்பார், உருளைக்கிழங்கு வருவல், பொரியல், ரசம், கெட்டித்தயிர் என்று சுவையான வீட்டுச் சாப்பாடு, வயிறு முட்ட ஒரு பிடி பிடித்தான் சத்யா. 

"நல்லா இருக்கா.?" 

"சொல்லனுமா, ஓட்டல் சாப்பாட்டுல செத்துப் போன நாக்குக்கு." 

"அப்ப அடுத்து அஞ்சி நாளும் vஅந்திடுங்க"

"அது ஜாஸ்தி, சுகந்திய பாத்துக்கங்க அது போதும், நா வேற எதுக்கு இன்னோர் ஆள், அதிகப்படி வேலை உங்களுக்கு"

"அய்ய... இதென்னா சிரமம், யாரவது தமிழ்ல பேச கெடப்பாங்களான்னு, இந்த ஒரு மாசமா கெடந்து தவிக்கரன். விருந்தாடிங்க நீங்க, ரெண்டு பேருக்கும் சந்தோஷமா சமைப்பேன்." 

"அப்ப காய்கறி மளிகை செலவெல்லாம் நாந்தான் அப்டின்னா சரி" 

"அய் ஒங்க செலவா....., அப்ரம் என்னா, சுகந்தி.......... கோழி மீனுன்னு நாம ஏத்திடுவமா சமையல, அவரு பாக்கெட்ட கிழிச்சுடுவோமா", என்றாள் சிரித்து 

"பாவம் நல்லா மாட்டிக்கிட்டாரு" என்று அவளும் சிரித்தாள். 

இரவு சத்யா படுக்கையில். மூன்று வாரமாய்க் கை இல்லை, முன் நாள் கையடிக்க நினைத்து ஏதேதோ நடந்து தவறிப்போனது. விளக்கை அணைத்து, கண் மூடி ஆரம்பித்தான். சுனந்தா, மாமி, மரிக்கொழுந்து எல்லாம் வந்து வந்து பழகி போனார்கள், புதுசா மரகதமா, சுகந்தியா யாரு, 

'டே ரெண்டு பேரயுமே சேத்து ஒன்னாப் போட்டா என்னா?' 

'அதானே' என்று, பக்கத்துக்கு ஒருவராய் படுக்க வைத்து, கற்பனைக் கெட்டியபடியெல்லாம் அவர்களுடன் மாற்றி மாற்றிக் காம ஆட்டம் போட்டு, அதி உச்ச கைத்திருவிழுவா நடந்தேறியது.

அடுத்த ஐந்து நாட்களும், காலை டிபன், இரவு சாப்பாடு என்று மரகதம், தன் கைத்திறமையெல்லாம் காட்டி, சைவம் அசைவம் என்று வித விதமாய், பக்குவமாய்ச் சமைத்தாள். 

மீன் வாங்க எப்போதும் மேடத்துடன்தான் போவாள். சூப்பர் மார்கெட்டில் கிடைக்கும் மீன்தான், பாங்கடா என்னும் உடம்பெல்லாம் முள்ளு உள்ள மீனு, வவ்வா, என்று, அங்கு கிடைக்கும் மீனைத்தான் வாங்கி வரவேண்டும். இவளுக்கா தனியாய் வெளியே போய் வரத் தெரியாது. சுகந்தி இங்லீஷ் பேசுமில்ல என்ற தைரியத்தில், அவளை அழைத்துக் கொண்டு, பஸ் பிடித்து ஜெயநகர் காம்ப்லக்ஸ் போனாள், தேடிப் பிடித்து வஞ்சினம், கெழங்கா மீன் என்று தனக்குப் பரிச்சயமான சுவையான மீன்களை வாங்கி வந்து வருவல், குழம்பு செய்தாள். 

"சூப்பர் அக்கா, சூப்பர் டேஸ்ட்" என்று சுகந்தி குதிக்க, 

"எங்க ஊட்டுல, ஏது கடல் மீனு ஆத்து மீனுதான். இந்த மாரி நா சாப்டதே இல்லை" என்று சத்யா புகழ்ந்தான். 

அடுத்த நாள் கோழி குருமா, வருவல். சுகந்தியும் அவளுடனே இருந்து, அக்கா அக்கா வென்று ஒத்தாசை செய்ய, இருவருமாய்ச் சேர்ந்து, சமையலில் அசத்தினார்கள். சமைத்து வைத்து, இரவு சத்யாவுக்காகக் காத்திருந்து, ஒரே குடும்பத்தவரைப் போல் மூவரும் ஒன்றாக உட்கார்ந்து, கலந்து பேசி பழகி சிரித்து சாப்பிட்டு மகிழ்ந்தனர். 

முன் பின் அறிமுகமே இல்லாத மூவர். மூவரும், வெவ்வேறு மாவட்டத்தைத் சேர்ந்தவர்கள். ஒருவள் தென் பெண்ணை, மற்றவள் பாலாறு, அவன் வைகை. பேசும் தமிழும், சந்தர்ப்ப சூழ்நிலையும், அவர்களை ஒன்றாக இணைத்துள்ளது. இப்படி ஒன்றாக இணைந்து நெருங்கிய குடும்பத்தினர் போல் பழகியது, மூவருக்குமே ஒரு உற்சாகத்தைக் கொடுத்தது. 

முக்கியமாக, உறவுகளைத் துறந்து, வேற்று மொழிக்காரர் வீட்டில் வேலைக்காரியாய் தனிமரமாய் வாழ்ந்து கிடக்கும் மரகதத்துக்கு, நல்ல மாறுதல். சாதாரணமாய் ஆண் பெண் ஈர்ப்பில் ஏற்படும் மனச் சலனங்கள் இல்லாமல்தான் பழகி பேசி அந்த நாட்களைக் கழித்தனர். 

சத்யா, கல்யாண வயசுப் பையன், சாப்ட்வேர் என்ஜினியர், கை நிறையச் சம்பளம். நல்ல உயரம் ஆணழகன். தினமும் அவன் ஆபீஸ் கிளம்பும் பொழுது, ஜீன்ஸ் பேன்ட், அடர்த்தியான கருப்பு, கரு நீளம், கருஞ்சிவப்பு, நிறங்களில் டீ ஷர்ட் அல்லது காலர் வைத்த மொத்த பனியன், ஜீன்ஸ் பேன்ட் இடுப்பில் அகல தடித்த பெல்ட், சட்டையில் மாட்டிய உயர் ரக கூலிங் கிளாஸ், காலில் உயர் ஸ்வீட் லெதர் ரக ஷூ, ஆபீஸ் ஷோல்டர் பேகை தோளில் மாட்டி, மரகதம் அப்பார்ட்மென்ட்டில் நுழைந்தால், இந்தத் தோற்றத்தைக் காணும் இரு பெண்களுக்கும், இதயத்தில் பட்டாம் பூச்சி பறக்கும். ஆனால், தங்கள் தங்கள் தகுதி கருதி, அந்த ஆண் மகனின் அருகாமைக் கவர்ச்சியில் ஏற்படும் சலனத்திற்கு அணை போட்டு, வெளியே தெரியாமல் மறைத்து வருகின்றனர். அவர்கள் மனத்தின் அடி மட்டத்தில் ஓர் உணர்வு ஓடிக் கொண்டுதான் இருந்தது. அதற்குத் தற்போது உருவம் இல்லை. இன்னும் சிறிது காலம் போனால் அது வடிவம் பெறலாம். 

அதே நிலைதான் சத்யாவுக்கும். இந்த இரு பெண்களுமே கண்ணுக்கு அழகுதான். மரகதம் தன் வயதிருக்கலாம் அல்லது ஒன்றோ ரெண்டோ கூடுதலாகவும் இருக்கலாம். பெண்களின் வயதை கனிப்பது அவ்வளவு சுலபமா, ஆனால், நல்ல வளப்பமான முலைகள். என்னதான் சேலை மேலாக்கு மூடினாலும் அடங்காமல் இருப்பதைப் பார்த்ததுமே சொல்லி விடலாம் அவள் முலை அளவை. துருத்தி கும்மென்று நிற்கும் முலைகள். 

சுகந்தி, நல்ல சிவந்த நிறம், முகம் அழகு, கச்சிதமான முலைகளை, சுனந்தாவைவிட அடுத்த கப் ஸைஸ் இருக்கலாம், மூன்று நான்கு வருடம் நிச்சயம் சின்னவள். சத்யா பெண்கள் இடத்தில், சுலபமாய் மனதை பரி கொடுப்பவன். சட்டென சபலப்பட்டு, காம வயப்படுபவன். ஆனால், அவனும், தன் குடும்ப அந்தஸ்த்து, தகுதி, அப்பாவிடம் அவனுக்கான பயம் கருதி, தற்போதைக்கு கற்பனையோடு நிறுத்தி, மனதை கட்டுக்குள் வைத்துள்ளான். 

இந்த மூவரையும் எப்படி காலம் இட்டுச் செல்லுமோ தெரியாது, போகப் போக பார்க்கலாம். 

சுகந்தி உடல்நிலை சரியாகி, மேல் காயங்களும் ஆறி விட்டன. சுரம் மூன்று நாளில் மறைந்து, காயங்களும் ஆறிய விந்தையைக் கண்டு சத்யாவுக்கு வியப்பு. இவ்வளவு விரைவில் அவளை குணமாக்கிய ஹோமியோபதி மருந்தின் மகிமை பற்றி, மரகத்திடம் கேட்டான். 

"எனக்கென்னாத் தெரியும் அத பத்தி... மேடந்தான் எல்லா. அவுங்க ஒன்னும் டாக்டரு இல்ல, ஆனா ஹோபியோபதி பத்தி நெறைய படிச்சிருக்காங்க. அவங்க வந்த பின்னால நீங்களே இங்கிலீஷ்ல கேளுங்க யாராவது கேட்டாப் போதும்ன்னு பேச ஆரம்பிச்சுடுவாங்க. நல்லா விவரமா விளக்கமாச் சொல்லுவாங்க." என்றாள்.

வெள்ளிக் கிழமை, மரகதம், சுகந்தி இருவருமே பெங்களூரை பார்க்க ஆசைப்பட்டனர். சுகந்திக்கு, இனி எங்க பெங்களூரெல்லாம் வரப்போகிறோம் என்று அவள்தான் முதலில் கேட்டாள். சத்யா, ஆபீஸ் விட்டு மாலை நான்கு மணிக்கே வந்து விட்டான். அடை சூடாய், காப்பி ஆனதும், மூவரும் ஒரே ஆட்டோவில் ஊர் சுற்றிப் பார்க்க கிளம்பினர். சத்யாவுடன் ஒட்டி உராய்ந்து போகும் வாய்ப்பு நடுவில் உட்கார்ந்த மரகதத்திற்கே கிடைத்தது. 

விதான செளதா (1956ல், கலை நுணுக்கத்துடன் கட்டப்பட்ட கம்பீரமான பல அடுக்கு கருங்கல் கட்டடம். அரசு தலைமையகம்), லால்பாக் (250 வருடமுன்பு ஹைதர்அலி உருவாக்கி, அவர் பிள்ளை திப்புசுல்தான், அதன் பின் பிரிடிஷ்காரர்களால் பராமரித்த 240 ஏக்ரா விஸ்தீரண, தாவரவியல் பூங்கா. நகரத்தின் மையத்தில் இருப்பது சிறப்பு) என்று வழக்கமான, சுற்றுலாப் பயணிகள் போகும் இடங்களுக்கு அழைத்துப் போனான். 

லால்பாக் உள்ளே சுற்றும் பொழுது, "நடக்க நடக்கப் போயிட்டே இருக்கே, இம்மாம் பெரிய பூங்காவா" என்று மரகதம், சுகந்திக்கு வியப்பு. 

சனிக்கிழமை காலை சென்னை எக்ஸ்பிரஸில் காஞ்சிபுரம் கிளம்பினர் மூவரும். மரகதம் விடியக்காலை எழுந்து, தயிர் சோறு, தேங்காய் துவையல், எலிமிச்சை ஊறுகாய், தயாரித்து, ஒரு எவர்சில்வர் தூக்கில் வைத்து, ப்ளாஸ்டிக் தட்டுக்கள் கரண்டி எடுத்து முழு ஏற்பாட்டோடு கிளம்பினாள். 

"எதுக்குக்கா இதெல்லாம், டிரெயினுல கெடைக்காத தா" 

"சும்மா இரு, அதெல்லாம் வாயில வக்க சகிக்குமா வீட்டுச் சாதம் போல ஆவுமா" 

பயணத்தின் பொழுது ரயிலில் உட்கார்ந்து சாப்பிடும் பொழுதுதான், அந்த சாதாரண தயிர் சாதத்தின் அருமை தெரிந்தது. 

காட்பாடியில் இறங்கி பஸ் பிடித்து, மாலை மூன்று மணியளவில் காஞ்சிபுரம் சென்றடைந்தனர். தேனம்பாக்கம், சுற்றி பச்சைப் பசேலென்ற வயல் வெளியின் மத்தியில் சின்ன ஊரின் அழகு, சத்யாவுக்குப் பிடித்திருந்தது. தன் சின்ன அத்தையின் ஊருக்குப் போவது போல் இருந்தது. 

வீதியில் இருந்தது ஒரே மாடி வீடு, சுகந்தியின் முப்பாட்டனார் காலத்து பழைய வீடு. மிகவும் வசதியாய் வாழ்ந்த பரம்பரையாய் இருந்திருக்க வேண்டும். மாடி கைப்பிடிப் சுவரின் அலங்கார தூண்களே அந்த வீட்டின் பழமை பெருமையைச் சொல்லியது. 

திறந்த வாயிற்படி கடந்து உள்ளே நுழைந்ததுமே, "சித்தி.." என்று கூவி கொண்டு ஓடினாள். அவளும் அடுக்களையிலிருந்து ஒடி வர, இருவரும் கட்டிக் கொண்டனர். தேம்பி தேம்பி அழுகை. 

"அழுவாத கண்ணு ஆழுவாத" என்று தலையைத் தடவி சமாதானம். 

உணர்ச்சி அடங்க காத்திருந்தனர் சத்யாவும் மரகதமும். 

சட்டெனப் பிரிந்து, "வாங்க வாங்க" என்று கண்ணைத் துடித்து வரவேற்றாள் புவனேஸ்வரி. பைகளை வாங்கி வைத்தாள் சுகந்தி. கூடத்தில் போட்டிருந்த பழங்காலத்து, மரத்தில் செய்த பிரம்பு பின்னிய சாய்வு நாற்காலிகளில் உட்கார்ந்தனர். 

"இதுதான் மரகதம் அக்கா, அவரு சத்யா" என்று அறிமுகம் செய்தாள். 

கையெடுத்து அழகாக வணக்கம் சொல்லி வணங்கினாள் புவனேஸ்வரி. சத்யாவுக்கு முதலில் கவனத்தில் வந்தது, அவள் பொட்டு வைத்த வட்ட முகம்தான். 

'சுகந்தி அப்பா எறந்துட்டாரு தானே. அவங்களப் பாத்தா அப்டி ஒன்னும் இல்லியே.' சுமங்கலிப் பெண்கள் கட்டும் புடவை, நெத்தில குங்குமப் பொட்டு, கழுத்து காதில், எளிமையா நகைகள், என்று வழக்கமான பெண்கள் தோற்றத்தில் இருந்தாள். 

'வித்யாசமான புரட்சிப் பெண்மணிதான் இவங்க' என்று அவள் மேல் ஒரு மதிப்பு மரியாதை. சத்யாவுக்கு. 

அவனுக்கு தன் அத்தைகளை விதவைக் கோலத்தில் பார்ப்பதற்கு வெறுப்பாய் இருக்கும். அதுவும் சின்ன மூன்றாவது அத்தையுடன் சத்யாவுக்கு நெருக்கம் அதிகம். அத்தைமடி மெத்தையடி என்று அத்தையென்றால் கொள்ளை ஆசை. பள்ளி நாட்கள் கோடை கால விடுமுறைகள், அத்தை வீட்டில்தான். பார்க்க லக்ஷணமானவர்கள். எண்ணெய் குளியல் முன் அத்தை மூக்குத்தி கம்மலை கழட்டும் பொழுதே அத்தையைக் காண அவனுக்குப் பிடிக்காது, இளம் வயதில் புருஷன் போனதும், அலங்கோலமாய் அவர்கள் சிதைந்து நின்ற காட்சியைக் காண சத்யாவுக்குப் பொறுக்க முடியவில்லை. இந்தச் சமூகம் விதவைகளுக்கு விதிக்கும் தண்டனை மீது கடும் ஆத்திரம். 

பலகாரம் கொண்டு வர புவனேஸ்வரியும் சுகந்தியும் உள்ளே சென்றனர். சத்யா எழுந்து அந்த வீட்டின் அமைப்பை பார்வையிட்டான். ஒவ்வொரு மரச்சாமான்களும், அலங்காரப் பொருட்களும், அந்த வீட்டின் பரம்பரையை நினைவுருத்தின. கூடம், நான்கு கைத் தாழ்வாரம், நடுவில் முற்றம், பர்மா நூக்க மரத்தில் கடைந்த, யானை கால்களை ஒத்த தூண்கள் தாங்கிய உத்திரம். மர திராய் போட்ட தளம். கோழி முட்டை வெள்ளை வைத்த மழ மழவென்ற சுவர்கள். பளிங்கு போன்ற சிவப்புத் தரைகள். தற்சமயம், சரியான பராமரிப்பின்றி வீடு பொலிவிழந்து, சோகமாய் நிற்கின்றது. 

தட்டில் பலகாரம் வந்தது. தயாராய் இருந்தது போலும். லெட்டர் கிடைத்து, அவள் மதியத்திலிருந்தே, கதவு திறந்து வைத்து, அடிக்கொரு தரம் வாயிலைப் பார்த்து அவர்கள் வரவுக்குக் காத்திருந்தாள். வெல்லப்பாகில் கிண்டிய எள் உருண்டை, முறுக்கு. அடுத்து சூடான பருப்பு அடை. குடிக்க இளநீர். ஒவ்வொன்றும் ஒரு சுவை. 

உட்கார்ந்து நடந்த கதைகளைக் கேட்டறிந்தாள், புவனேஸ்வரி. மனம் கொதித்தாள். 

"பாவிங்க நாசாமாப் போவ, துஷ்ட மனுஷங்க கிட்டேருந்து காப்பாத்த, கடவுள் ஒங்களப் போல நல்ல மனுஷங்களையும் படைச்சிருக்காரு. நீங்க நல்லாயிருக்கனும்" என்று வாழ்த்தி, சத்யாவுக்கும், மரகதத்திற்கும் நன்றிக் கடன் பட்டிருப்பதை அழுத்தந் திருத்தமாய் வெளிப்படுத்தினாள். 

நாளையே கிளம்ப வேண்டும் என்றதும், தங்கி இருந்து போக வர்புருத்தினாள். சத்யாவுக்கு லீவு இல்லை என்ற காரணத்தினால், கிளம்ப வேண்டும், அடுத்த முறை பார்க்கலாம் என்று சமாதானம். 

வீட்டை சுற்றி காண்பித்தாள் சுகந்தி, முன் கட்டை அடுத்து, சமையல், தோட்டம் பார்த்த விசாலமான தாழ்வாரத்தில், மாவறைக்க, தானியங்கள் இடிக்க, அம்மி, உரல், உலக்கை இன்னும் பல. அதன்பின் தோட்டம், நீண்ட தொழுவம். பத்துப் பசுக்களுக்கு மேல் கட்டியிருந்திருக்கலாம், தற்சமயம் நான்கு கறவை கன்றுகளோடு. அடுத்து வாழை தென்னந்தோப்பு என்று நீண்டு கொண்டே போனது. 

மாலை ஆறு மணிக்கு, நால்வரும் கஞ்சி காமாட்சியம்மன் கோயிலுக்குச் சென்றனர். சுகந்தி நல்லபடியாய் திரும்பிய வேண்டுதலுக்கு நன்றி சொல்லி அம்மனை தரிசித்து வலம் வந்தாள் புவனேஸ்வரி. இரவு அருமையான சைவ சாப்பாடு. மரகதம் ருசி ஒரு வகை, புவனேஸ்வரியின் கைப்பக்குவம், காவிரித் தாயின் மண் மணம் கமழும் வகை. வாழைப்பூவில் செய்த ஒரு வித வடையை சத்யாவும், மரகதமும் இது வரை கேள்விப் பட்டதும் இல்லை, அந்த மாதிரி சுவையையும் அறியாதவர்கள். மாடி அறையில், ஆதி காலத்து பரம்பரை மரக்கட்டிலில் சத்யாவுக்குப் படுக்கை. பெண்கள் மூவரும் கீழ் அறைகளில். 

மறுநாள் ஞாயிறு காலை, டிபனும் அருமை. குழாய் புட்டு. அரிசி மாவை, மொத்தமான மூங்கிலில் குடைந்த குழாயில் இட்டு, நிலைகுத்தாய் நிறுத்தி, ஆவியில் வேக விட்டு எடுத்து, சர்க்கரை, தேங்காய் துருவல் சேர்த்து, நாவுக்குச் சுவை மிகுந்த, காலையில் வயிற்றுக்கும் உகந்த பலகாரம். செய்முறை பற்றிக் கேட்டறிந்து வியந்தாள் மரகதம். 

சிற்றுண்டி ஆனதும், அருமையான மணக்கும் டிகிரி காப்பி. புவனேஸ்வரியே காப்பிக் கொட்டை வாங்கி வறுத்து, அறைத்து தயாரித்த காப்பிப் பொடி, கறந்த பசுமாட்டு பால், திருச்சிக்காரங்க கை, காப்பியின் சுவைக்குக் கேட்க வேண்டுமா என்னா. 

சத்யா, கூடத்தில் மாட்டியிருந்த, வீட்டுப் பெரியவர்கள் படங்களைப் பார்த்து வந்தான். அப்பாதுரைப் பிள்ளையின் உருவப் படங்களுடன், கருப்பு வெள்ளை புகைப்படம் ஒன்று சட்டம் மாட்டி தொங்கி இருந்தது. நாற்பதுகளில், தலைவர் காமராசருடன் எடுத்த, ஒரு ஐம்பது பேர் குழுவின் பழுப்பேறி, ஒரங்கள் சிதைந்த, அரிய புகைப்படம். சத்யாவை அது வெகுவாக ஈர்த்தது. சுகந்திதான் விளக்கினாள். அதில் அவள் தாத்தாவும் நின்றிருப்பதைச் சுட்டிக்காட்டி, தாத்தாவின், சுதந்திர போராட்டங்கள் பற்றிக் கூறினாள். சத்யாவும், தன் தாத்தாவும் ஒரு சுதந்திர போராட்ட வீரர் என்று சொல்ல மற்றவர்க்கும் ஆச்சரியம், மகிழ்ச்சி. 

ஏகாம்பரஸ்வரர் கோயில் சென்று வந்ததில் காலை நேரம் சரியாய்ப் போனது. மதியம் சாப்பிட்டு, ஊருக்குக் கிளம்பி விட்டனர் மரகதமும், சத்யாவும். 

"அவசியம் அடிக்கடி வந்து போக வேண்டும்" என்று சொல்லி பிரியா விடை கொடுத்து வழியனுப்பினர் சுகந்தியும் புவனேஸ்வரியும். 

தொடரும்...