மறுவாழ்வு 37

முழு தொடர் படிக்க

 சத்யாவும், மரகதமும் பேசிக்கொண்டே, கட்டிப் பிடித்து, உடல் சூடேறி, காமம் தலைக்கேற, நிதானமிழந்து, பாதுகாப்பில்லாத ஒழ் முடிந்தது. அதன் பின் இப்படி அவசரப்பட்டது தவறென்று, இருவர் மனமும் சாட, பேசாமல் பிரிந்தனர். 

காலையில் சத்யா வருவான் என்று டிபன் செய்து காத்திருந்தாள், வரவில்லை. மாலை, தன்னை நன்றாக அலங்காரம் பண்ணிக் கொண்டு கதவை திறந்து வைத்து, லிப்ட் சத்தம், காலடி சத்தம், ஏதும் கேட்கிரதா, என்று காதை தீட்டி காத்திருந்தாள். 

இரவு படுக்கப் போகும் வரை ஒரு சத்தமும் இல்லை. தூக்கம் கண்ணைச் சுயற்ற கதவை சாத்திவிட்டு பதினோரு மணிக்குத் தூங்கிப் போனாள். 

மறுநாள் காலையில் எட்டு மணிக்கே கதவை திறந்து காத்திருந்தாள். வரவில்லை. சட்டெனத் தலையில் அடித்து, 

"ஊருக்குப் போயிருக்கனும். ஆமா அதான், ஒரு நாள் முழுக்க வீட்டுக்கே வல்லன்னா. ஆமா அதான்" என்று ஒருவாறு சமாதானம் செய்து தன் வேலைகளைப் பார்த்தாள். 

சாயந்திரம், ராத்ரி வருவாரா என எதிர்பார்ப்பு. அதுவும் பொய்த்தது. 

'ரெண்டு நாளும் வீணாப் போச்சி, தோ நாளக்கி காலைல மேடம் வந்துடுவாங்க.'

தான், சத்யா சுகந்தியுடன் ஒரு வாரமாய் நடத்திய தனிக்குடித்தன தடயங்களை மேடம் கண்ணுக்குப் படக்கூடாது என்று கலைத்தாள். சமையலறையில் நடந்த மாறுதல்களைச் சரி செய்தாள். மேடம் கண்ணில் படக்கூடாத, உக்கிராண அறையில் (ஸ்டோர் ரூம்) இருந்த புதிதாக வாங்கிய மளிகை சாமான்கள், குளிர் பெட்டியில் சாதாரணமாக மேடம் வாங்காத பொருட்களும் மறைந்தன. சுகந்தி தங்கிய அடையாளங்களைக் கலைத்து, வீட்டை சுத்தப்படுத்தி, ஒழுங்கு பண்ணினாள். 

மறுநாள் விடிக்காலை மேடம், பேபி வந்து விட்டனர். ஒரு வார சந்தோஷ கல கலப்பு போய், மரகதம் பழைய அன்றாடச் சலிப்பான வேலைகளுக்குள் புகுந்தாள். தனிமையில் சத்யாவின் நினைவே நிறைந்திருந்தது. காலையில், மேடம் பேபி சென்றபின், பகல் பொழுதில், கதவை திறந்து வைத்தே, சத்யா வீட்டின் கதவின் மேல் கண்ணையும் காதையும் கவனம் வைத்திருந்தாள். 

நான்காம் நாள், மாலை சத்யா குடியிருப்புக் கதவு திறந்து மூடும் சத்தம், காதுக்கு இனிமையாய் ஒலித்தது. 

'வந்து விட்டார்.' 

மணி ஆறு பத்து, அவசரமாய், பிசைந்து வைத்த சப்பாத்தி மாவு எடுத்து இரண்டு சப்பாத்தி சுட்டாள். ஒரு தட்டில் வைத்து, தொட்டுக் கொள்ள, செய்து வைத்த பன்னீர் குருமா, சப்ஜியை ஒரு குத்து (அளவு) வைத்து எடுத்துக் கொண்டாள். 

மணி ஆறரை, பேபி அதன் அறையில், மேடம் எந்த நேரமும் வந்து விடலாம். துணிந்து கதவை திறந்து போனாள். 

அழைப்பு மணி அடித்து, காத்திருந்தாள். 

கதவு திறந்தான். கையில் தட்டோடு மரகதம். 

"வாங்க வாங்க" என்று வழி விட்டான். 

லிப்ட் கதவில் ஒரு கண் வைத்து, தட்டை அவனிடம் கொடுத்து, "இத சாப்டுங்க, ராத்ரி ஒன்பது மணிக்கு மேல வரன், பேசனும், தூங்கிடாதீங்க, சும்மா பேசத்தான், கதவச் சும்மா சாத்தி வையுங்க" என்று சொல்லிவிட்டு அவன் பதிலுக்குக் காத்திராமல், வந்துவிட்டாள். 

இரவு சாப்பாடு முடிந்து, மேடம், பேபி அவரவர் அறையில் அடைந்தனர். ஒன்பது மணிக்கு விளக்கு அணைந்து, தூங்கி விடுவர். அரை மணி காத்திருந்தாள். முன்பே கதவை திறந்து லேட்ச் மூடாமல் வைத்திருந்தாள். லேட்ச் சத்தம் போட்டு காட்டிக் கொடுத்து விடும், பொல்லாதது. 

மணி பத்து. இருட்டில் நடந்து, கதவு திறந்து, நழுவி, லேட்ச் தொடாமல் சாத்தினாள். அவன் கதவு குமிழியைத் திருகினாள். திறந்து கொண்டது. உள்ளிருட்டு, முன் அறையில், படுக்கையறையின் வெளிச்சம் கசிந்திருந்தது. பாதம் பதியாமல் கடந்து, எட்டிப் பார்த்தாள், படுக்கை விளக்கு மட்டும் எரிய, படுத்து படித்துக் கொண்டிருந்தான். 

அருகில் போய், "பூ....." என்று பூச்சாண்டி காட்டினாள். 

திடுக்கிட்டு வாரி சுருட்டி எழுந்தான். 

"ஹஹ்ஹா பயந்திட்டீங்களா" என்று அவனை ஒட்டி கட்டில் விளிம்பில் உட்கார்ந்தாள். 

"எங்க போனீங்க காணல"

"வேலை விஷயமா, ஹைதராபாத் போனேன்" 

அவன் கண்ணை நிருத்தி, "ஏன் அன்னிக்கு மறுநா டிபன் சாபட வல்ல?" என்றாள். 

"இல்ல அவசரமா போவேண்டி இருந்துது"

"நிஜமா?" 

"உண்மயாத்தான். ஏன்?" 

"இல்ல, என் மேல ஏதும் கோபமா, அதான் வராம போயிட்டீங்களோன்னு பயந்தேன்."

"இல்லியே" 

"இல்ல.... நா நம்பள, ஒரு வாரமா தினம் எட்ரை மணிக்கு, கடிகாரந் தவறினாக் கூட, தவராம வந்து நின்னவரு, அன்னிக்கி மட்டும் அவசரம் வந்துடுத்தா, நா நம்பல, சொல்லுங்க கோபந்தானே எம்மேல" என்று சிரித்து, அவன் தோளை தொட்டாள். 

"ஊம்...... கோபம்லா இல்ல. பயம்." 

"என்னா பயம்..... ஊம்.... இந்தப் பொம்ளிமாச நா கடிச்சித் திண்ணுடுவேன்னா" என்று அவன் முகக்கட்டையைப் பிடித்து, செல்லமாய் ஆட்டினாள். 

"இல்ல......... நம்ப தனியா பக்கத்து பக்கத்தில வந்துட்டாலே, நம்பள மறந்து போயிட்ரோம், தப்பு நடந்துடுது, அப்ரம் ரொம்பச் சிக்கல். அதா நிறுத்திடனும்ன்னு அன்னிக்கு வரல. அதான் நிஜம்" 

சட்டெனச் சாய்ந்து அவன் நெத்தியில் முத்தமிட்டு, "நீங்க நல்லவரு, உண்மை பேசறீங்க. நமக்குள்ள என்ன பொருத்தம் பாருங்க, எனக்கும் அதே பயந்தான். நாம்பத் தனியா இருந்தா, நம்ப மனச அடக்க முடியல. அன்னக்கி, நாம கட்டில்ல செஞ்சி முடிஞ்ச ஒடனே பயம் வந்துடுத்து, எதனா எசகு பெசகா, புள்ள தங்கிட்டா என்னாவர்து....., இது தப்பு, இந்த உறவு சரியில்ல, நிறுத்திடனும்னு தீர்மானமாத்தான் இருந்தேன். ஆனா பாருங்க, இந்த மூனு நாள் ஒங்களப் பாக்காமா, பேசமா, இருந்து கெடந்து தவிச்சிது பாருங்க பாழும் மனசு அது சத்யம், சத்யா நம்புங்க."

"ஆமா, எனக்கும் அதே மாரிதான்." 

"நம்ப மனசு ஒத்துக்கிடுச்சி, நம்ப ஒடம்பு பொருத்தமும் அன்னிக்குப் பாத்துட்டோம், நாம்ப ரெண்டு பேரும் அருமயான ஜோடிதான், ஆனா நா ஒங்க மேல ஆசப்பட முடியுமா. இல்ல கல்யாணந்தா பண்ணிக்க முடியுமா" 

"அப்டியா.."

"இன்னா அப்டியா இன்றீங்க, ஆவுற காரியமா அது. நீங்க எங்க, நா எங்க. ஒங்க படிப்பு, அந்தஸ்து என்னா, நா ஓடி வந்தவ, ஏணி வச்சாலும் எட்டுமா" 

"மனசு ஒத்துப் போச்சின்னா, மத்தெல்லாம் பெரிய தடையில்ல" 

"வாணாம், வீணா ஆசய மூட்டாதீங்க. அந்தப் பேராசையெல்லாம் இல்ல எனக்கு. நீங்க ஒத்துக்கிட்டா கூட என் மனசு ஒத்துக்கிடாது. அத விடுங்க. நா இன்னா கேக்கரன்னா, இப்போதைக்கு, ஒங்களுக்கு ஒரு கல்யாணம் ஆகர வரைக்குமாவது, நாம்பப் பழகனும். எனக்குக் கொறஞ்சது பேச்சித் தொணையாவுது வேணும். ஜெயில் மாரி அடைஞ்சி கெடக்கேன். ஒரு இங்கீலீஷ் தெரியுமா, கன்னடம் பேச வருமா, தனியா எங்கனா போவ முடியுமா. மேடம் பேசற ரெண்டு தமிழ் வார்த்தயக் கேட்டுக் கேட்டு காது புளிச்சிப் போச்சி, அநாதை நா, ஒரு ஊருக்குப் போவ முடியுமா, நம்ப ஜனங்கள் பாக்க முடியுமா" என்று சொல்லிக்கொண்டு இருக்கும் பொழுதே கண்களில் பொல பொலவென வடிந்து விட்டது. 

பார்த்து பதறி விட்டான். 

"எதுக்கு அழுவறது இப்ப" என்று எட்டி அவள் தோளை பிடித்து, கட்டிக் கொண்டான். அவளும் அணைத்து மீதி கண்ணீரை அவன் தோளில் வடித்தாள். இப்படி உணர்ச்சி பொங்கி சட்டெனக் கண்ணீரை கொட்டுவது, பெண்களால் மட்டுமே முடிந்த காரியம். 

பிரிந்து நிமிர்ந்து உட்கார்ந்து முந்தானை எடுத்து துடைத்து, சிரித்தாள். அவனும் சிரித்தான். 

"சரி சரி அழுத்தமா சொல்லிட்டீங்க, நீங்க கேட்டதுக்குச் சம்மதம்"

"ங்க எல்லாம் இல்ல....... மரகதம் மரகதம்" 

"இம்.... ஒங்க வயசச் ச்சொன்னாத்தானே, சின்னவங்கன்னு தெரியும்...... நா பேர் சொல்லி கூப்ட முடியும்.."

"வயசுதானே, ஒங்க வயசுக்கு ரெண்டோ மூனோ கொறச்சிட்டாப் போச்சி" 

"ஏய் ஏய் பொய்"

"நெஜமா" 

"வயசக்கேட்டா மட்டும் வாய் கூசாம பொய் வருதுப்பா"

"தெரியுதில்ல......... ஊம்...... அப்ப எதுக்குப் பொம்பளகிட்ட வயசக் கேக்கரது... ஊம்" என்று முகத்தைக் குத்தினாள். 

கழுத்தில் கை கொடுத்து, இழுத்து முகத்தைப் பிடித்து உதட்டில் அழுந்த முத்தமிட்டான். 

உணர்ச்சி ஏறி அவன் முலை பிசைய, அவள் கை, தொடை நடுவே ஜட்டி போடாத கைலிக்குள் விடைத்து முழு விறைப்பில் தயாராய் இருந்ததை இருக்கி குரங்குப் பிடியாய் பிடிக்க. உதடு நாக்கு கலந்து சண்டையிட, ஆரம்பமாகி விட்டது.......... மன்மத விளையாட்டு. 

சட்டென அவள்தான் பிரிந்தாள். 

"போதும் போதும்,.......... பாத்தீங்களா" என்று சிரித்தாள், "சும்மா நாம்பப் பேசினாலே பத்திக்கிது. நா போறேன்பா....." என்று எழுந்தாள். 

"ஏய்..... சும்மா இந்த வீம்பெல்லாம் வாணாம், உசிப்பேத்தி கோல நிக்க வச்சிட்டு ச்சும்மாப் போனா, விட்ருவாங்களா?" என்று அவளை முரட்டுத்தனமாய்ப் பிடித்து இடுப்பை கட்டி இழுத்தான். அவளும் போலியாய் அவன் முதுகில் குத்தி விடுவிக்க முயன்றாள். அவன் அவள் வயிற்றில் தலை வைத்து முகத்தைத் தேய்த்தான். 

"போதும் போதும் சொல்றேனில்ல அடங்கனும் இப்ப...." என்று செல்லமாய்த் திட்டி விடுபட்டாள். 

"இப்ப ஆவாது, ரெண்டு நிமிஷந்தான் பேச வந்தேன். ஒடனே திரும்பிடனும். அதுவும் இல்லாம, பாதுகாப்பு இல்லாம இனி நாம்பச் செய்யவே கூடாது."

"அப்டின்னா.?" 

"அதான், நிரோத் போட்டுக்கிடனும்" 

"ஓ காண்டமா"

"காண்டம்ன்னா?"

"அதான் நிரோத்தான், காண்டம்ன்னு இங்கிலீஷ்ல சொல்லுவாங்க பொதுவா அந்த உறைக்கு. நிரோத் ன்றது கவர்ன்மென்ட் குடுக்கர ஒரு ரகம். அதில்லாம, இப்ப பல பல ரகத்துல இல்ல வந்துடுத்து, நாளக்கி இந்த நேரம் நீ வரச்ச இங்க இருக்கும் கவலப்படாத"

"அய்யய்யோ இந்த நேரத்திலல்லாம் முடியாதுப்பா, தூக்கத்தில மேடம் எழுந்து கூப்டா நா ஒழிஞ்சேன். நமக்கு டைம், காலைல, ஒம்பது மணிக்கு மேல, ரெண்டு மணிக்குள்ளார, அதான் டைம். நீங்க லீவு எடுத்தா முழுநேரமும் நம்ப இஷ்டந்தான்."

"லீவெல்லாம் எடுக்க முடியாது, ரொம்ப டைட். காலைல அர மணி ஒரு மணி லேட்டாப் போவலாம், அதுவும் மாசத்தில் ஒருதடவையோ, இல்ல முன் நாள் லேட்டா ஒர்க் பண்ணாலோ."

"சரி சரி அது போதும். நா வரட்டா நேரமாச்சி"

"அப்ப எப்ப அடுத்து சொல்லலையே" 

"அதான் டைம் சொல்லிட்டேனே, அந்த டைம் வந்தா ரெடியா தெறந்திருக்கும்" 

"எது?"

"இம்..... இது" என்று இடுப்பை முன்னுக்குத் தள்ளி கூதிமேல் அடித்தாள்.

"அடிங்..(கூதி)" என்று நாக்கை பல்லால் கடித்து எழுந்து எட்டிப் பிடித்தான், கை சுற்றி கட்டி அணைத்து அழுந்த முத்தமிட்டான். அவள் விலகி ஓடியே போனாள். 

நட்டுக்கொண்ட பூல் ஏமார்ந்து போனது. 

'பிடிச்சி மடக்கிப் போட்டு ஓத்திருக்கலாம். சான்ஸ விட்டோம்.' 

'இல்ல மாப்ள...... அது சொன்னாப்பல ஒறை போட்டுத்தான் ஒக்கனும், அதான் ஸேஃப்.'

'அப்ப.... நாளக்கே வாங்கி ஸ்டாக் பண்ணிடனும்.' 

'டே இரு இரு சுனந்தா வாங்கினது இன்னும் பேக்ல இருக்குமா.?' 

எழுந்து மேலிருந்து சூட்கேஸை இறக்கி திறந்து பார்த்தான். 

'அந்த நான்கு காமசூத்ரா பேக்கில். சுனந்தா, மரிக்கொழுந்து, போக ரெண்டு இருக்கனுமே, ஒன்றுமில்லை. கணக்கு வல்லியே.'

'டே சுனந்தா, மரிக்கொளுந்து, ரெண்டு ரெண்டு டா' 

'ஆமாம்.சே..... இன்னிக்குப் பட்சி பறந்துடுச்சி, நாளேக்கே வாங்கி, நாளன்னிக்கி ஒரே அமுக்கா அமுக்கிடலாம்'

'நாளன்னிக்கு எதுக்கு, நாளைக் காலம்பர ஆவாதா' 

சட்டென மணி பார்த்தான். ஒன்பதே முக்கால். அடுத்த நிமிஷம் கிளம்பினான். பைக் எடுத்தான், தேடிப் போய் ஒரு மருந்துக் கடையில், இரண்டு பேக் வாங்கித் திரும்பினான். படுக்கையில் விழுந்தான். 

அவள் முலைகளை நினைத்த மாத்திரம், எதிர்பார்ப்பில் பூல் கௌப்பிக் கொண்டது. கை அடித்து வீணாக்கக் கூடாது, நாளை ஸ்டாக் வேண்டும் என்று அடக்கி, தடவி சமாதானம் செய்தான். 

'ஆமாடா........ காலங்காத்தால ஒம்பது மணிக்கா, ஓக்க மூட் வருமா'

'டே நேரங்காலமெல்லாம் பாத்து ஓக்க.... அவ இன்னா ஒம்பொண்டாட்டியா, சைட்ல கேப்பல கெடைச்சது, அதுவும் அரிப்பெடுத்துக் கெடக்கு, கெடைச்சப்ப பானாவ கௌப்பிப் போட்டுட வேண்டியதுதான்.' 

மறுநாள், காலை, ஒன்பது மணிக்கு மணி அடித்தது. 

'நம்பள விட அவருதான், முனைப்பா இருக்காரு' என்று துள்ளி குதித்து, ஓடி வந்து கதவு திறந்தாள். 

'ஆபீஸ் டிரஸ்ஸில் என்னா அழகு' 

உள்ளே வந்ததும், கதவை சாத்தி தாளிட்டாள். என்னமோ உள்ளுணர்வில், தனக்கு இட்லி ஊத்தும் பொழுது கூடவே ஊத்தியிருந்தாள். 

"தோ ஒரு நிமிஷம் உக்காருங்க" என்று ஓடினாள். 

அவனும், ஷூ கழட்டி விட்டு, தோள் பையை வைத்து விட்டு, பேப்பர் எடுத்து, சாப்பாடு மேசையில் உட்காரந்து படித்தான். மிக்ஸி அரவை சத்தம் உறுத்தியது. இட்லி, சட்னியோடு வந்தாள். 

"தினம், இப்டி காலைல டிபனுக்கு வந்துடுங்க. ராத்ரி சாப்பாடும் நாந்தான் குடுப்பேன்." 

"அதெல்லாம் சிக்கல் வாண்டாமே." 

"இல்ல, நா கையால சமைச்சி நீங்க சாப்பிட்னும்" 

"தினம் ஆகாது, லேட் ஆயிடும். பஸ் போயிடும், டிபன் இல்லாம பழகிப்போச்சி, ராத்ரிதான் ஓட்டல் சாப்பாடுக்குத் தேடிப்போவ போர் அடிக்குது, பிடிக்கல." 

"அப்ப ஒன்னு செய்யலாம், ஒங்க வீட்டுச் சாவி ஒன்னு குடுத்துடுங்க. நா சமைச்சி எடுத்து வந்து முன்னமே வச்சிட்ரேன், நீங்க வந்து சாப்ட்டுக்கலாம்." 

"ஆறிடும் கெட்டுப் போவுமே." 

"ஆமா, அப்ப ஃப்ரிஜ் வேணும், சுடவைக்க கேஸ் அடுப்பு வேணும்."

"அதென்னா பிரமாதம், ஃபிரிஜ், ஒரு மைக்ரோ ஓவன், இன்டக்ஷன் ஹீட்டர் வாங்கிட்டாப் போச்சி."

"அப்ப சரி ஓடனே வாங்குங்க" 

சாப்பிட்டு முடித்துக் கை கழுவினான்.

"அறையில போயி இருங்க காப்பிப் போட்டு எடுத்தாரன்" 

"ஆமா, டிரெஸ்ஸெல்லாம் அவுத்திடலாம் தானே, இப்ப யாரும் வரமாட்டாங்கல்ல, ஒன்னும் பயமில்லயே" என்றான். 

"வரமாட்டாங்க.. இந்த அநாதயத் தேடி வர யார் இருக்கா........" 

"நாம என் வீட்டுக்குப் போயிட்டா, இன்னம் ஸேஃப் இல்ல" 

"ஆங்...... அதான் நல்லது. அப்டியே செய்யலாம். நீங்க போயி இருங்க, நா காப்பிப் போட்டு எடுத்தாரன்" 

காப்பி போடப் போனவள் நின்று யோசித்தாள். 

'தே ஆமாடி ஆமா மரகதம் முக்கியமா அத செய்திடனும், அத செய்யலன்னா, நம்பள காட்டிக் கொடுத்திடும் அப்ரம் எல்லாம் போச்சி', என்று அவசரமாய் குளியறை சென்றாள். 

ஜாக்கெட்டை அவிழ்த்து இரு முலைக்காம்பையும் பிடித்து விரல்களால் நசுக்கி முலைப்பாலை பீச்சி சுத்தமாய் வெளியாக்கினாள். அடுத்து, உட்கார்ந்து மூத்திரம் கரந்து விட்டு, சுத்தமாய் கூதி கழுவினாள். 

'வாய வச்சி, சப்பர பழக்கம் இல்லன்னாலும், கேட்டு சப்ப வைக்கணும்'

வந்து காப்பிப் போட்டாள். இரண்டு கோப்பையில் காப்பி, தட்டில் வைத்து எடுத்து, கதவை பூட்டி சாவி எடுத்து அவன் வீட்டுக்குப் போனாள். 

கதவை சாத்தி தாழ் போட்டாள். அறையில் அம்மணமாய்ப் படுத்திருந்தான். அரைக் கம்பத்தில் பூல். 

'ரெடியா இருக்காப்பல' என்று சிரித்து, ஒரு கோப்பையை எடுத்துக் கொடுத்து, தானும் ஒன்றை எடுத்து, கட்டில் ஓரத்தில் உட்கார்ந்தாள். 

நல்ல ஃப்ள்டர் காப்பி, உருஞ்சி சுவைத்தான். அவளும் உருஞ்சிக் கொண்டே, வலது கையால் அவன் பூலை ஆசையாய் தடவி விட, ஆமாம் ஆமாம் என்று தலையாட்டியது அதுவும். அவளுக்கு முதன் முதலில் அவனின் முழு அம்மண உடலின் தரிசனம், நல்ல வெளிச்சத்தில். 

மிருதுவான கரு கரு மீசை, சிவந்த உதடு, துரு துருவென்ற கண்கள். கூரான மூக்கு. அகன்ற தோள். போலீஸ்காரன் உடல், கண்டு கண்டாய் சதை, பஷீர் மார்பு நிறைய முடி, பெருத்த வயிறு, இது அந்த வெள்ளைக்காரன் மார்பு போல், முடியே இல்லாத வழ வழா கொழு கொழு மார்பு, ஒடுக்கு மேடு பெரிதாக இல்லாத சீறான உடல், நல்ல நிரம், பூல் சற்றே நிறம் கம்மி, நிச்சயம் கருப்பு இல்லை. பூல் அடிவாரத்தில், சிறைக்காத அளவான கரு முடி. அங்குசம் அழகான வளைவு இல்லாத நிமிர்ந்து நீண்டு, பஷீர், வெள்ளைக்காரனதைப் போல் மொக்கையாய் இல்லாமல் முனைத் தோல் மூடி கூராக. பார்த்து ரசித்ததும், கூதி நச நசத்து நான் தயார் என்று அறிவித்தது. 

"நேரம் இருக்கு இல்ல, அன்னிக்கு மாரி எடுத்தோம் கவிழ்த்தோம்னு அவசரமெல்லாம் கூடாது, நிதானம் நிதானம், சரியா"

"தேவி சொன்னா அப்பீல் ஏது" 

கோப்பைகளை வாங்கி அப்புரப்படுத்திவிட்டு, எழுந்து ஒரு நான்கடி தள்ளி நின்று, நிதானமாய்ச் சேலை அவிழ்த்தாள். அவன் சாய்ந்து தலைக்கு இரண்டு தலைக்காணி போட்டு சௌகரியமாய் ஒருக்களித்துப் படுத்து, ஆடை அவிழ்ப்பு காட்சிக்காகக் காத்திருந்தான். 

காலை கிழக்கு சூரியன் தன் தூதுவக் கிரணங்களைச் சன்னல் வழியே அனுப்பி, பிரம்மா சிருஷ்டித்த அந்த அழகு மங்கையின், துயிலுரி காட்சியில், காணப்போகும், அங்க லாவண்ய அம்மணக் காட்சியைக் காண, சத்யாவைப் போலவே ஆதவனும் ஆவலுடன் காத்திருந்தான். 

சற்றே தலை தாழ்ந்து, அவன் கண்கள் மேல் குத்திய பார்வையோடு, உதடு சற்றே கோணலான, ஒரு மோகனப் புன்னகையோடு, ஆரம்பித்தாள் துகிலுறிய. 

வட்ட முகத்தில், கரும் சிவப்பு ஸ்டிக்கர் பொட்டு, வளைந்த புருவம், அடர்ந்த கூத்தலில் காலையில் போட்ட கொண்டை தளர்ந்து, நீண்டு, கழுத்தைத் தொட்டு எட்டிப் பார்த்தது. ஒத்தை வெள்ளைக்கல் மூக்குத்தி, காதில் சின்னக் கம்மல், கழுத்தில் ஒற்றைத் தங்கச் சங்கிலி, கரும் பச்சை, அரக்கு வண்ண பார்டர் காஞ்சிபுர நூல் சேலை. 

மேலாக்கை நழுவ விட்டாள், பார்டருக்கு மேச்சான அரக்கு வண்ண ஜாக்கெட்டை முட்டிய முலாம்பழ குண்டு முலைகள், அது ஒன்றே போதும் ஆண்களைக் கட்டிப்போட. 

ஊக்குகளைக் கழட்டினாள். உள்ளே வெள்ளை முலைத்தாங்கி, அடுத்த ஸைஸ் இருந்திருந்தால், மேல் முலையைப் பிதிக்கி வெளியே தள்ளியிருக்காது. 

'கூட்டிப் போய் சரியானதை வாங்கிக் கொடுக்கலாம்.'

பின் கை விட்டு கொக்கி அவிழ்த்தாள். பாரத்தைத் தாங்கிப் பிடிக்கத் துணையில்லாததால் சற்றே தாழ்ந்தன கனத்த கொங்கைகள். இவன் தண்டு தானாக ஒரு முறை தலையாட்டி இன்னும் நிமிர்ந்தது. கோளத்தின் முகப்பில் கரு வண்ண வட்டப் பாச்சி, கைபடும் முன்னே, படர்ந்து சுருக்கமில்லாமல் புடைத்திருந்தன. பால் கொண்ட முலையல்லவா. அதன் மேல் ஒய்யாரமாய் அமர்ந்த கரும் திராட்சை காம்புகள், சற்று தடித்து நீண்டு, மரிக்கொழுந்துவதைப் போல் அவ்வளவு நீளமில்லை. 

சிவப்பு பாவாடை, முடிச்சை அவிழ்த்து வழிய விட்டு கால் மாற்றி, ஒரு கை வைத்து சற்றே இடுப்பை ஒரு பக்கம் சாய்த்து நின்றாள். இடுப்பு வளைந்து சீராக அகன்று, இவள் கவி சொல்லும் மெல்லிடையால் இல்லை. மேல் வயுறு அடங்கித் தனியாய், கீழ் வயுறு முன்னுக்கு வந்து, அதில் ஆழமான தொப்புள். தொப்பை சரிந்து கூதி முக்கோணம், கத்தரியால் சீர் செய்யப்பட்ட, குட்டை முடி, வெடிப்பு இன்னும் கீழே, இப்பொழுது கண்ணுக்கு இல்லை. சீரான தொடை. ஆடை மூடிய பகுதியெல்லாம் சற்று வெளுப்புக் கூடியது. 

தொடரும்...