மறுவாழ்வு 49

முழு தொடர் படிக்க

 சத்யாவும் சுகந்தியும், நாள் முழுதும் காம விளையாட்டில் மூழ்கி திளைத்து, இரவு சாப்பாடு முடித்து, கல்யாணம் பற்றிப் பேச்சும் பொழுது, தன் வாழ்வின் ரகசியத்தைச் சொல்ல சத்யா திடுக்கிட்டு எழுந்தான். 

"நா கல்யாணமானவ தெரியுமா?"

"என்ன சொன்ன சுகந்தி.! நிஜமாவா?" என்று திடுக்கிட்டு எழுந்து, நிமிர்ந்து உட்கார்ந்தான் சத்யா. 

"ஆமாம்" 

"விவரமா சொல்லு"

அவனுக்குத் தன் கதை சொன்னாள், சுருக்கமாய். 

சுகந்தியின் அப்பா மாசிலாமணி இறந்து ஒரு வருடம் கழித்து, சுகந்தி ப்ளஸ் டூ தேர்ச்சி பெற்றாள். மேற் கொண்டு படிப்பதா, இல்லை திருமணம் முடித்து விடலாமா என்று அவள் சித்தி புவனேஸ்வரி யோசிக்கலானாள். 

'நிறையப் படிக்க வைத்து விட்டு, அதற்குத் தகுந்த மாப்பிள்ளைக்கு எங்குப் போவது. படிப்பு போதும், நல்ல இடமாய் வந்தால் முடித்து விடலாம்' என்று தனக்குள்ளே முடிவெடுத்தாள். 

சுகந்தியும் படிப்பில் அப்படி ஒன்றும் ஆர்வமாய் இல்லை. வீட்டில் சித்திக்கு துணையாய் இருந்துவிட்டாள். 

மாசிலாமணியின் இறப்புக்குப் பிறகு, புவனேஸ்வரி, நெற்றியில் பொட்டு வைத்தாள் என்ற காரணம் காட்டி, சுற்றத்தார் புறக்கணித்தனர். புவனேஸ்வரியும் சுகந்தியும் ஒதுங்கிவிட்டனர். ஒரே துணையாயிருந்த சின்னப் பாட்டி மட்டும், தன் பிள்ளைகள் மருமகள்களுக்குத் தெரியாமல், பேச்சு வார்த்தையில் இருந்தாள். 

புவனேஸ்வரி தன் சுயமுயற்சியில் சுகந்திக்கு வரன் தேட முயன்று கொண்டிருந்தாள். கல்யாண தரகர் ஒருவர், ஒரு வரன் கொண்டு வந்தார். காஞ்சிபுரத்திலிருந்து ஒரு நாற்பது கிலோமீட்டர் தூரத்தில் வந்தவாசி எனும் ஊரில் நல்ல குடும்பம், பொண்ணோட தாத்தா அய்யாதுரைப் பிள்ளை வழில அவங்க சொந்தமாம். 

"பாப்பா அழகப் போட்டோவில பாத்து ரொம்பப் புடிச்சிப் போச்சிம்மா" என்றார். 

"என்னாங்கய்யா, இந்தக் காலத்தில இன்னும் கூட்டுக் குடும்பமா இருக்காங்க. அவங்க மத்தியில பொண்ணு போயி ஏதும் கஷ்டப் படப் போவுது" என்றாள் புவனேஸ்வரி. 

"இல்லீங்கம்மா, அது நல்ல பேர் போன குடும்பம். ஒன்னும் கஷ்டம் வராது. நல்லா வாழும்."

"ஜாதகம் பாக்க வேணாமா" என்றாள் புவனேஸ்வரி. 

"அதெல்லாம் பாத்தா, இந்தப் பெரிய எடம் கைநழுவிடும். பேர் ராசி பாத்துட்டாப் போதும்மா" என்று தரகர் முடித்து வைத்தார். 

தங்களுக்குக் கல்யாணம் நடத்த ஆள் பலமில்லை, நீங்களே நடத்துங்கள் என்று மாப்பிள்ளை வீட்டாரை கேட்டுக்குக் கொண்டாள். ரொக்கமாய்ப் பணம் கொடுத்து விடுவதாவும் சொன்னாள். 

சுகந்தி பேரில் இருந்த நிலத்தில், இரண்டு காணி நிலம் விற்கப்பட்டு, திருமணச் செலவுக்குக் கொடுத்தாள். பத்தொன்பது வயதில் சுகந்திக்கு இனிதாய் திருமணம், நடந்தேறியது, வந்தவாசியில். 

கல்யாணம் ஆகி, சாந்தி முகூர்த்தம், சுகந்தி வீட்டு மாடியறையில். அலங்காரம் செய்து அனுப்பி வைத்தனர். கூச்சம் வெட்கம். எதிர்பார்ப்பு. குத்து விளக்கு வெளிச்சத்தில், பார்த்தாள். மாப்பிள்ளை அவளை விட நிறம் கம்மிதான். ஒல்லியான தேகம். 

கட்டித் தழுவி, உடை விலக்கி, முலை தொட்டுத் தடவி, ஆரம்பமானது. அவன் வேட்டி களைந்து, ஜட்டி கழற்றி கையில் கொடுத்தான். பிஞ்சி வெள்ளரிக்காயாட்டம் நீண்டு வளைந்து இருந்தது. முதல் கணிப்பு 'இம்மா நீட்டாயிடுமா!' என்று அவளுக்குச் சற்று ஆச்சரியம். 

'சின்னப் பசங்க குஞ்சு, பச்ச மிளகாய் வெண்டைக்காயளவு விறைத்து நிற்கும். அவ்வளவு தான், ஆனா இதென்னா அதுக்கு ரெண்டு மடங்கா நீட்டாவுதே' என்று ஆச்சர்யம். 

அடுத்து சேலையை முழுதும் அவிழ்க்கவும் அவள் விடவில்லை. சமாதானம் பண்ணி படுக்க வைத்து, அவளை ஒட்டிப் படுத்து, சேலைக்குள் கை விட்டு கூதியை தடவினான். இதுவரை காணாத ஸ்பரிசத்தில் அவள் உடல் சிலிர்த்துக் கால்கள் விறைப்பாய் நீட்டியது. 

அவன் அவசரமாய்ச் சேலையை வழித்து இடுப்புக்கு ஏற்றி விட்டு, காலை பரப்பி முட்டி போட்டான். இடுப்பை தாழ்த்தி பூலை கூதி மேட்டில் தேய்த்தான். வளைந்த பூல் கூதி மேட்டில் உராய்ந்து மேலே போனது. அவள் கண் மூடி காத்திருந்தாள். அப்படியே பல முறை இடுப்பை தாழ்த்தி அசைய பேரின்பமாய் இருந்தது இருவருக்கும். 

அடுத்து, அவள் காலை விலக்கி வைத்து அதன் நடுவே முட்டி போட்டான். வளைந்த பூல் தண்டைப் பிடித்து, தாழ்த்தி கூதி சந்து தேடினான். கிடைக்க வில்லை. தோத்தமாய் அழுத்தினான். போன மாதிரி இருந்தது. உடனே இடுப்பை ஆட்டி ஆட்டி முட்டினான். பூல் முனை கூதிவாயில் பட்டதே அவனுக்குத் தாளவில்லை. அவளுக்கும் பேரின்பமாய் இருந்தது. 

இடுப்பை ஆட்டி நாளைந்து முறை குத்தினான். மூச்சி வேகமாய் வர, சர சரவென்று உணர்ச்சி ஏறியது. இன்னும் வேகமாய் ஆட்டினான், சட்டென ஏறியே விட்டது, 

"ஆஆஆ.." என்று குரல், தண்டு துடித்து விந்து வெளியேறி விட்டது. 

தொடை இடுக்கில் பூலை வைத்து அழுத்தி தளர்ந்து படுத்தான். மூச்சி வாங்கியதும், பக்கத்தில் புரண்டான் மல்லாக்க. 

என்னமோ பெரிதாய் நடக்கும் என்று காத்திருந்தவள், தொடையில் ஏதோ பிசு பிசிப்பாய் வழிய, படுத்திருந்தவன் தொடை நடுவே கண் போனது, வெள்ளரிப் பிஞ்சி சுருங்கி தலையைத் தொங்கப் போட்டு படுத்து விட்டது. 

எழுந்து அறையில் பழந்துணி தேடி தொடையைத் துடைத்து விட்டு. அவன் தொடைமேல் வழிந்ததையும் துடைத்து விட்டு, தரையில் கிடந்த அவன் வேட்டி எடுத்து போர்த்தினாள். கட்டிலில் ஏறி அவனை ஒட்டி படுத்தாள். அவன் கை வைத்து அணைத்தது, 

"சீக்ரம் வந்துட்சி." 

"ஆமா இன்னும் கொஞ்ச நாழி இருந்தா நல்லா இருந்திருக்கும் அடுத்த வாட்டி பாக்கலாம்."

அதன்பின் அவன் குடும்பம் பற்றி நிறையப் பேசினான். அவளுக்குச் சுவாரஸ்யம் இல்லாமல் 'ஊங்' கொட்டி தூங்கியே போனாள். 

அடுத்த நாள், வந்தவாசிக்கு கிளம்பினர். பிறந்த வீட்டை விடும் பொழுது, வழக்கமான கண்ணீர், சித்திதான் ஆறுதல் கூறி வழி அனுப்பி வைத்தாள். மாமியாரு மாமனாரு, மூத்தாரு ஓரவத்திங்க ரெண்டு ஜோடி, கல்யாணம் ஆகாத மச்சினன், விதவை பெரிய நாத்தனாரு இப்படி, பெரிய விவசாயக் கூட்டுக் குடும்பம். மாமனார் தலைமையில் குடும்பம் பிரியாமல் வாழ்ந்தனர். 

"பிரிஞ்சா சொத்து நெலம் எல்லாம் பிரிக்கனும். நாங்க இருக்கர வரக்கும் அது வேணாம். அண்ணந்தம்பிங்க நாலு பேரும் ஒத்துமையா நெலத்த பாத்துக்குங்க, வசதியா வாழுங்க" என்று பெரியவர் பிள்ளைகளை அடக்கி வைத்திருந்தார். 

வீடு பெரிய வீடுதான். நான்கு கை தாழ்வாரம்,, இரண்டு கட்டு, ஓட்டு வீடு, முன் கட்டில் நடுவில் வானம் பார்த்த வாசல். நான்கு அறைகள். அதில் தாழ்வார சின்ன அறை அவர்களுக்கு ஒதுக்கப் பட்டது. ஐன்னலே இல்லாத, இருட்டு அறை என்று பெயர் பெற்றது. தரையில் பாய்தான் படுக்கை. 

காலையில் நாஷ்தா முடித்தால், அண்ணன் தம்பி நால்வரும், அவரவர் தம் வேலைக்குப் போய் விடுவார்கள். சமையல் எல்லாம் மாமியார் தலைமையில்தான் ஒன்றாக நடக்கும். சுகந்தியும். அவர்களோடு கலந்து கொண்டு சமைப்பாள். 

அப்பா, சித்தி என்று மூன்றே பேர், அடுத்து அவளும் சித்தி மட்டும் என்று பழகியவளுக்கு, பெரிய அட்டா குண்டானில் சோறும் குழம்பும் என்று தினமும், கல்யாண சமையல் போல் ஆவதைப் பார்க்க சுகந்திக்கு வியப்பாய் இருக்கும். பிள்ளைகளும் குட்டிகளுமாய் இந்த இருபது பேருக்கு மேலான கூட்டுக் குடும்பம் புதுமையாகவும், அவர்களோடு பழகச் சந்தோஷமாகவும் இருந்தது. 

இரவு சாப்பாட்டுக்கடை எட்டு மணிக்கு ஆரம்பித்தால், படுக்க மணி பத்தை தாண்டிவிடும். காலையில் விடிய விடிய நான்கு மணிக்கே வீடு விழித்துக் கொள்ளும், கறவை மாடுகளைப் பால் கறக்க ஆள் வந்து கதவை தட்டுவான். 

தன் வீட்டில் எட்டு மணிக்கு சாப்பாடு, ஒன்பதுக்குப் படுக்கை என்று பழக்கப் பட்டவளுக்கு, பசியும் அதுவரை தாளவில்லை, தூக்கமும் கட்டுப் படுத்த முடியவில்லை. விடிகாலையிலும் எழுந்திருக்க முடியவில்லை. எல்லா வேலைகளையும் முடித்து, தன் இருட்டறையில், அவள் போய்ப் படுக்கும் பொழுது அவன் அசந்து தூங்கியிருந்தான். அவளுக்கும் தாளாத தூக்கம் வந்து தூங்கிப் போனாள். அவன் காலையில் எழும்பொழுது இவளுக்கு ஆழ்ந்த தூக்கம். இப்படி நாட்கள் ஒடின. 

பத்து நாட்கள் சென்று, தூக்கத்தைக் கட்டுப் படுத்தி நடு நிசியில் இருட்டில், தொட்டுத் தடவி அவனை விழிக்கவைத்தாள். தொடை நடுவே மீண்டும் கை போட்டு தடவினாள், பூல் நன்றாக நீண்டு விட்டது. மேலும் உருவ, தடித்து முனை மட்டும் வளைந்து நின்றது. அவனும் எழுந்து உட்கார்ந்தான். 

ஜாக்கெட்டை தூக்கி விட்டு கொடுத்தாள். பிசைந்து, வாய் வைத்து முலை சப்பினான். உணர்ச்சி ஏறி விட, கால்களை மடிக்கி சேலையை நன்கு வழித்து, இடுப்புக்கு ஏற்றினாள். அவன் நகர்ந்து, கால் நடுவே முட்டி போட்டுத் தாழ்ந்தான். இருட்டில் ஒரு கையால் கூதி வாயை தடவி இன்னொரு கையால் பூல் தண்டை பிடித்து வாயில் அழுத்தினான். பூல் மடிந்தது. 

அவள் கை வந்து பூலை பிடித்துச் சந்தில் வைத்துப் பிடித்ததும் அவன் அழுத்த மெல்ல மெல்ல பூல் ஏறியது. அவள் விரல்களால் கூதி மேல் உதட்டை பிடித்து இழுத்துப் பிடித்தாள். மேலும் ஏறியது. முக்கால் வாசி போயிருக்கும். கொஞ்சமாய் இழுத்து ஆட்டினான். சுகம் சுகம் இருவருக்கும். 

ஆழமாய் ஓக்க முடியாமல் அவன் கால் முட்டி அவள் தொடையில் இடித்தது. முன் பக்கம் சாய்ந்து கை ஊன்றி காலை நீட்டி தாழ்ந்தான், அவள் கைவந்து பிடித்து உதவப் பூல் ஏறியது. இடுப்பை இறக்கி அழுத்தினான். சற்று தட்டுத் தடங்கிப் பாதி ஏறியது. இன்னும் பலம் கொண்டு அழுத்த அவளுக்குச் சற்று வலி, ஆனால் முழுப்பூலும் இறங்கி முட்டியது. 

அவள் கூதி ஆழத்தில் பூல் முனை தொட்டதும் அற்புதமான சுகம் அவளுக்கு. அவன் தோளைப் பிடித்து அழுத்தினாள். இடுப்பை அசைத்து இழுத்து இழுத்துக் குத்தினான். அருமை அருமை, அவளுக்கு உணர்ச்சி ஏற ஆரம்பித்து விட்டது. ஒரு நாளைந்து முறை குத்தியதும், வேகத்தையும் ஆழத்தையும் கூட்டி ஓத்தான். மூச்சி முட்டியது, 

'செத்தெரிக... அதுக்குள்ளராவா..... ஆஆ ஆஆ என்னா அவசரம்' என்று அவனுக்கு உள்ளுக்குள் ஆத்திரம். பல்லைக் கடித்தான், இல்லை முடியவில்லை, உணரச்சி சட்டெனத் தலைக்கேறிவிட்டது. பூல் துடித்து, பீச்சி விட்டது விந்துவை. கூதிக்குள் விட்ட பூலை அழுத்திக்கொண்டு, படுத்து விட்டான். 

உணர்ச்சிப் படிகளில் ஏற ஆரம்பித்தவள், பாதியிலேயே நின்று போனாள். ஓக்க ஆரம்பித்து ஒரு நிமிடத்திற்குள் ஊத்தி விட்டது பூல். 

சற்று பொறுத்து, புரண்டு பக்கத்தில் படுத்தான். முதலிரவின் பொழுதுதான் ஏதோ முதன் முதல் ஓழுக்குப் பழப்படாத பூல் அவசரமாய்க் கக்கியதென்றால், மறுபடியுமா என்று இருவருக்குமே புரியாமல் என்ன பேசவது என்று தெரியாமலும் படுத்துக் கிடந்தனர். 

இரண்டு நாட்கள் விட்டு, நடுநிசியில் இருவரும் விழிப்பு வந்து, ஓக்க ஆரம்பித்தனர், அந்த முறையும், வேகம் காட்டாமால் ஜாக்கிரதையாய் நிதானமாய் ஓத்தும், அவனால் கட்டுப்படுத்த முடியாமல், சீக்கிரமாகவே விந்து வெளியேறிவிட்டது. அவளுக்கு ஏமாற்றம்தான், உணர்ச்சி ஏறும் நல்ல சமயத்தில் நின்று போய்விடுகின்றதே என்று. பாக்கலாம் இன்னும் கொஞ்சநாளைக்கு என்று ஒன்றும் சொல்லாமல் காத்திருந்தாள். 

அடுத்த வாரம் அவளுக்குத் தீட்டு வந்துவிட்டது. அவள் வீட்டில், பழம் புடவையைக் கிழித்துக் கட்டிக் கொண்டு தன் பாட்டுக்கு வேலை செய்வாள். தினம் வழக்கம் போல் குளித்து, மூன்றாம் நாள் தலை குளித்தால் ஆயிற்று. இங்கு மாமியார் வீட்டில், பெரும் கெடுபிடி, அவள் மூன்று நாட்களுக்கு எதையும் தொடக் கூடாது. பின் கட்டில், தாழ்வாரத்தில், பழைய பாய் ஒன்று, தலைக்கு ஒரு மனைக்கட்டை என்று ஒதுங்கி இருக்க வேண்டும். அவளுக்குச் சாப்பாடு தனித் தட்டில் குவளையில் போடுவார்கள். அந்தத் தட்டை வேறு எவறும் தொடக்கூடாது. அறியாப் பிள்ளைகள் தெரியாமல் அவளைத் தொட்டு விட்டாள், சட்டையை எல்லாம் கழற்றி விட வேண்டும். 

ஒரு பக்கம் அவளுக்குச் சிரிப்பாய் வந்தது, மறுபக்கம், பெண்ணுடலின் இயற்கையான ஒரு காரியத்திற்கு, இப்படி இழிவாய் பெண்களை ஒதுக்கி வைக்கின்றார்களே என்று ஆத்திரம் கூட வந்தது. 

தீட்டு வந்து பத்து நாட்கள் இருக்கும், இரவு ஓக்க ஆயத்தமானார்கள். பூல் கூதிக்குள் விட்டு அப்படியே சற்று நேரம் காத்திருந்தான். உணர்ச்சி ஏறா வண்ணம் கட்டுப் பாடாய் இருக்க வேண்டும் என்று மனதிற்கு அடிக்கடி சொல்லி, மெல்ல மெல்ல ஆட்டலானான். 

பரவாயில்லை ஓக்கும் நேரம் சற்றுக் கூடியது என்று நினைத்து, சற்று வேகம் கூட்டினான். அவ்வளவுதான் பொறுக்கவில்லை அவசரக்கானுக்கு, உடனே துடித்து, வெள்ளையன் வெறியேற்றி விட்டான். அவனுக்கே வெறுப்பாய் ஆனது. இதற்கு மாற்று வழி என்னவென்று இருவருக்குமே தெரியவில்லை. ஆகவே அதற்கே பழகிக் கொண்டனர். கட்டிப் பிடித்து, முலை விளையாட்டு கூதியை கையால் தடவிக் கொடுத்து, விரலால் நோண்டி என்று ஆரம்ப முன் விளையாட்டை நீட்டிக்க வைத்தனர். பூலை மட்டும் அவள் தொடுவதே இல்லை. 

கூதியில் விட்டு விட்டு சற்று நேரம் அசைக்காமல் படுத்து இருப்பான், பிறகு மெல்ல மெல்ல அசைவான், கடைசியில் எப்படியும் அவசரமாய் வந்து விடும் என்று தெரியும், அதனால் இருக்கும் நேரத்தில் இஷ்டப்படி குத்து குத்து என்று குத்துவான். அவளும் முடிந்த வரை இடுப்பை ஆட்டிக் கொண்டு அனுபவிப்பாள். விந்து வெளி வரும் நேரத்தில் ஒருவாறு திருப்பிதியாகும் இருவருக்கும். அப்படிப் பழகிக் கொண்டனர். 

இப்படி ஓடிய தாம்பத்திய வாழ்வும், பெரிய கூட்டுக் குடும்ப வாழ்வும் ஒரு விதத்தில் நன்றாகவே உள்ளதெனத் திருப்தியாய்த்தான் எடுத்துக் கொண்டு காலத்தைக் கடந்தாள் சுகந்தி. 

ஐப்பசி வந்து, மழைக்காலம் துவங்கியது. ஒரு நாள், சுகந்தி புருஷன் மழையில் தொப்பர நனைந்து வந்தான். 

"குடை எடுத்துப் போகாமல் புது மழையில் நனைந்தாயா" என்று, பெரியவர் திட்டிக் கொண்டிருந்தார். 

மறுநாள் காலை எழுந்திருக்கும் பொழுது உடல் லேசாய் சுட்டது. பார்த்துக் கொள்ளலாம் என்று அசட்டையாய் தன் வேலையைத் தொடர, வயக்காட்டுக்குப் புறப்பட்டுப் போனான். சாயங்காலத்துக்குள் ஜுரம் நன்கு ஏறி விட்டது. வீட்டில் அவன் அம்மா ஏதோ கஷாயம் போட்டு கொடுத்தாள். படுத்தவன், மறுநாள் எழுந்திருக்கவில்லை. 

அவன் தம்பிதான், அவனைச் சைக்கிளில் உட்காரவைத்து, ஆஸ்பத்திரிக்கு அழைத்துப் போனான். மருந்து மாத்திரை எல்லாம் வாங்கித் திரும்பினர். 

ஒரு வாரம் நல்ல ஜுரம் விடவில்லை. சுகந்திதான் கிட்ட இருந்து எல்லாம் பார்த்துக் கொண்டாள். 

தலை தீபாவளிக்கும் தன் வீட்டுக்குப் போக முடியவில்லை. 

தீபாவளி முடிந்து, சற்று தெளிந்து எழுந்து இரண்டு நாட்களுக்கு நடமாடினான். ஆனால் நான்காம் நாள், மீண்டும் ஜுரத்தில் படுத்தான். ஆஸ்பத்திரியில் டைபாய்டு ஜுரம் என்று கண்டுபிடித்து மருந்து கொடுத்தனுப்பினர். 

ஒரு வாரம் எழுந்திருக்கவில்லை. மிகவும் மோசமானதும், உள்ளூர் ஆஸ்பத்திரியில் ஆகாது என்று, வேலூர் மிஷன் ஆஸ்பத்திரிக்குக் கொண்டு போனார்கள். காலம் கடந்து விட்டது. சுகந்தியையும் குடும்பத்தினரையும் தவிக்க விட்டுப் போய்ச் சேர்ந்து விட்டான். 

பத்து வயதில், தாயை இழந்தவள், பதினாறில் தந்தை, இருபது வயதில் புருஷனை இழந்து அவள் வாழ்வு இருளானது, பூவு, பொட்டில்லாமல், மூக்கு, காது, கழுத்து கை எல்லாம் மூளியாகியது மட்டுமில்லை, அந்தக் குடும்பத்தில் அவளுக்கிருந்த அந்தஸ்தும் படிப்படியாய் இறங்கியது தான் இன்னும் கொடுமை. 

'அறுத்துவிட்டவளுக்கு இதெல்லாம் எதுக்கு' என்று சுவையான உணவுகள் சூசகமாய் மறுக்கப்பட்டன. சமையல் வேலைகளைத் தவிர்த்து மற்றக் கடின வேலைகள் அவள் மீது திணிக்கப் பட்டன. இருட்டறையில் தனிமையானாள். உடம்போ புருஷ சுகத்துக்கு ஏங்கி பாடாய் படுத்தியது. பருவ கனம் அங்கு இருந்து அவமானப் படுவதை விட, புகுந்த வீட்டை துறந்து பிறந்த வீட்டுக்கே, சித்தியிடம் போய் விடலாம் என்ற எண்ணமும் உருவானது. அந்த நிலையும் நெருக்கத்தில் வந்தே விட்டது. 

அவள் மாமனார் மாரடைப்பால் திடீரெனக் காலமானார். பத்தாம் நாள் காரியம் செய்ய வேண்டிய அன்றே, ஒன்றாய் பல வருடம் வாழ்ந்த கூட்டுக் குடும்பத்தில் பிளவு தென்பட்டது. சின்னச் சின்ன வாய் பேச்சில் முளைத்த பிரச்னை மூன்று அண்ணன் தம்பிக்குள் வளர்ந்து பெரியதாகியது. பெரியவர் இருந்தவரை, உள்ளுக்குள் அடங்கியிருந்த புகைச்சலை, ஊதி ஊதி பெரிதாக்கினர் மருமகள்கள். மூன்று மாதத்தில் அது பாகப் பிரிவினையில் முடிந்தது. 

இருந்த பெரிய வீட்டை முதல் இரண்டு பிள்ளகளுக்குக் குறுக்கு சுவர் போட்டு பங்கானது. நாலாவது பிள்ளைக்கு, இரண்டு தெரு தள்ளி குடும்பத்துக்குச் சொந்தமான ஒரு சின்ன வீடு பங்காக வந்தது. நிலங்களும் மூன்று பங்காய் பிரிந்தன. அம்மா மூன்று பிள்ளைகள் வீட்டில் மாரி மாரி இருக்க வேண்டியது, என்று முடிவானது. 

சுகந்தி எங்குப் போவாள். வைத்து காப்பற்ற யாருக்கும் அக்கரையில்லை. 'புருஷனில்லாத ஓரவத்திய, யாராவது வீட்டில வச்சிக்குவாங்களா இன்னா? வெட்டு வெட்டுன்னு யாரு கெடந்து ராத்திரி நேரத்தில, நம்பப் புருஷங்கள காவக் காக்கரது.'  ஒரே வழி தாய் வீடுதான். 

சொத்திலும் ஒரு பங்கு இல்லை, தன் துணிமணிகளை மூட்டை கட்டி, பிறந்த வீட்டிற்கு வந்து தஞ்சமடைந்தாள், சுகந்தி. 

சித்தி புவனேஸ்வரியும், தானும், இரு விதவைப் பெண்கள் அந்த ஊரில் பட்ட கஷ்டங்கள் கொஞ்ச நஞ்சமில்லை. நிலத்தில் குத்தகை சரியாக வருவதில்லை. இந்த வருடம் வருமா வராதா என்று காத்திருக்க வேண்டியதாகும். அதனால். குத்தகைக்காரரையும் மாற்றலாம் என்றாலும் ஏதோதோ காரணம் சொல்லி தடுத்து விடுவார்கள். வீட்டு அவசர பணச் செலவுக்கு, இரண்டு மாடுகள் தான் கை கொடுத்து வந்தன. அதற்கும் சித்தியின் விடாத உழைப்பு தேவை. 

சுகந்தி மனதில் ஒரு தீவிரம் உருவானது, விட்ட படிப்பை படித்து எப்படியும் வேலைக்குப் போய்த் தங்களைக் காப்பாற்றிக் கொள்ளவேண்டும் என்று துணிந்தாள். புவனேஸ்வரியும் அதறக்குத் துணை நின்றாள். சுகந்திக்குத் தெரியாமல், தன் புருஷன் வீட்டில் போட்ட நகையை விற்றுப் பணம் திரட்டினாள். 

சுகந்தி தாம்பரம் கல்லூரியில், பி ஸி ஏ கம்ப்யூட்டர் கோர்ஸல் சேர்ந்தாள். முன்பு படிப்பில் காட்டாத தீவிரத்தை இப்பொழுது காட்டினாள். படித்தே தீரவேண்டும் என்று உழைத்தாள். 

மூன்றாண்டுகள் ஓடின. நல்ல க்ரேட் பாயின்ட், ப்ஸ்ட் க்ளாஸ்ல பாஸ், செங்கல்பட்டிலேயே ஒரு கம்பெனில வேலையும் கிடைத்தது. என்று தன் கதையைச் சத்யாவுக்கு, சொல்லி முடித்தாள். தன் புருஷனுடன் நடத்திய அந்தரங்க விஷயங்களைத் தவிர்த்து மீதி விவரங்களைப் பகிர்ந்தாள். 

"அப்பரம் தான் திருட்டுக் கும்பல் என்ன கடத்திப் போன கதை தெரியுமே" 

"அப்போ மாசக்கணக்கிலதான் புருஷங்கூட வாழ்ந்தியா?" என்றான் சத்யா. 

"ஆமா, சரியா மூனு மாசம் எட்டு நாளு, அவ்ளோதான். பூவு பொட்ட புடுங்கிட்டாங்க. இப்ப சொல்லுங்க இந்த விதவைப் பொண்ண இன்னும் ஏத்துப்பிங்களா." 

"அதில் சந்தேகம் வேண்டாம் சுகந்தி" என்று சத்யா, அவள் கையை இறுக பற்றினான். 

"நீ முன்ன சொன்னது போல, நாம்ப மொதோ மொதோ கையைப் பிடிச்சிட்டி தப்பி ஓடினோமே அப்பவே நம்ப விதி நம்பள ஒன்னா முடிச்சி போட்டுடுச்சி, இனி நம்பள யாரும் பிரிக்கமுடியாது." 

"நெஜமாத்தான் சொல்றீங்களா", என்று உணர்ச்சி வசப்பட்டு அவனைக் கட்டிக் கொண்டாள். 

தொடரும்...