மறுவாழ்வு 57

முழு தொடர் படிக்க

 காலையில் மதுரையை நோக்கி, சத்யா குடும்பத்தினரை ஏற்றிப் புறப்பட்ட லெனோவா தேசிய நீண்ட நெடுஞ்சாலையில் சீறிக் கொண்டு பறந்தது. தனியார் மயத்தின் பலன், மேடு பள்ளமில்லா சீறான பாதை, அலங்கல் குலுங்கள் இல்லாத பயணம். ஆனால், டோல்கேட் மடி கரக்கும் பொழுதுதான் நெருடல். இந்த தரமான ரோட்ட அரசாங்கமே போட்டிருந்தா?

மரிக்கொழுந்துவும், பின் சீட்டில், பெட்டி சாமான்கள் நெருக்க உட்கார்ந்தவள், புறப்பட்ட பத்து நிமிடத்திற்கெல்லாம், கண் மூடி தூங்கிவிட்டாள். ராத்ரி முச்சூடும் வேறு வேலையில் இருந்தாள். இந்தப் பயணம், மற்றவர்களைப் போலவே, ஏன் அதை விட ஒரு படி மேலே அவளை மிகவும் பாதித்த பயணம்.

முன் தினம், சுகந்தியை பெண் பாரக்கும் நிகழ்வுக்குப் பின் மதிய விருந்தும் முடிந்தது. புவனேஸ்வரி, சத்யா வீட்டு டிரைவர், செக்யூரிட்டி வனத்தையன் இருவரையும் சாப்பாட்டுக்கு அழைத்தாள். அப்பொழுதுதான், வனத்தையனும், மரிக்கொழுந்துவும் அறிமுகமானார்கள். இருவரின் ஊர்கள், மதுரைக்கு அருகில் பக்கத்துப் பக்கத்து ஊர் என்று தெரிந்து, இயல்பான வாஞ்சையுடன் பேசிக் கொண்டார்கள். 

வீட்டில் யாவரும், அறைக்குப் போய்ப் படுத்து விட மரிக்கொழுந்துதான் பரிமாறினாள். டிரைவர் சுருக்கச் சாப்பிட்டு முடித்தான். ஆனால் வனத்தையன் ஒயட்டினான். 

டிரைவர் போனதும், அவன் எழுந்து கை கழுவி, கிளம்பும் பொழுது,

"அப்ரமா வாயேன் புள்ள கீல, பேசிட்டிருக்கலாம்" என்றான். 

"வாரேன்..." என்று, மரிக்கொழுந்துவும் அவனுடன் பேசிக் கொண்டே, லிஃப்ட் வரை வந்து, "எனக்குத் தனியா கீல வரத் தெரியாதே" என்றாள்.

"இதென்னா கஷ்டம், தோ இந்தா பாரு.... இந்தா கடேசி பொத்தான், அத அமுக்குனா, கீல போய் எறக்கிடும்" என்று அவளை லிஃப்டுக்குள் வைத்து, விவரங்களை அவள் புரியும் படி சொல்லிக் கொடுத்தான்.

"சர்தான் அப்புட்டுத்தானா, அப்ப வாரேன் ஒரு வா வயித்துக்கு அள்ளிப் போட்டுட்டு வாரேன்" என்றாள்.

வீட்டுக்குள் திரும்பினாள். நல்ல பசி. 

'காலையிருந்து, ஒச்ச ஒழிவில்லாம வேல வாங்கிடுச்சு இந்த புவனேச்வரிம்மா, கூடவே இருந்துதா, ஒன்னு வாயில போட முடியல.' 

உட்கார்ந்து அவசரமாய்ச் சாப்பிட்டாள். சாமான்களை எல்லாம் ஒழித்துப் போட்டு துலக்கி கவிழ்த்து ஒழுங்கு படுத்தினாள். ஒரு மணி நேரம், சுறு சுறுப்பாய் நடந்தது காரியம். விருந்துக்கு காலையிலிருந்து அல்லோகலப்பட்ட சமையலறை, நல்ல பிள்ளையாய் ஒழுங்குக்கு வந்தது. 

மணி மூனு இருக்கும். எல்லோரும் நல்ல உறக்கத்தில். கதவு திறந்து, வெளியே போய், சாத்தினாள், டடக்கெனக் கதவு பூட்டிக் கொண்டது.

"சத்யா தம்பி வீட்லயம் தூங்குவாக. இப்ப போயி எதுக்கு எலுப்பனும். கூப்டாரே அந்தப் பட்டாளத்தாரு, கீல போயி செத்த ஊர் கத பேசிட்டு வரலாம்" என்று லிஃப்ட் அருகில் போனாள். 

அவன் சொல்லிக் கொடுத்தது போல், கீழே போகப் பொத்தானை அழுத்தினாள். லிப்ட் வந்து கதவு திறந்தது, உள்ளே சென்று, கடைசி பொத்தானை அழுத்தினாள். பயம்தான். கதவு மூடி, சற்று பொறுத்து திறந்ததும், தரை மட்டம் வந்ததில் நிம்மதி. 

அவனைத் தேடிப் போனாள். வனத்தையன், பேச்சித் துணை அற்றுப் போய்க் கிடந்தவன், அவள் வரவை எதிர்பார்த்திருந்தான். 

அவன் கேபின் கதவு பாதித் திறந்து வைத்து அவன் பெஞ்சில் உட்கார, அவளைத் தரையில் கதவுக்குப் பின், மறைவாய் உட்கார வைத்தான். மடியில் கட்டி வந்த வெத்திலை எடுத்தாள். வெத்திலை போடுவதை நிறுத்தியிருந்தாள். வீட்டில் தாம்பூலத்தில் பார்த்த, கொழுந்து வெத்திலை ஆசை காட்டி விட்டது.

"போடுவீலா?"

"அதிக்கின்னா போட்லாம் புள்ள"

சுண்ணாம்பு தடவி மடித்துக் கொடுத்தாள். பல வருஷங் கழித்துப் போட்டான் பட்டாளத்தான். நாக்கு சிவந்து போனது. எச்சில் துப்பிவிட்டு வந்து, பேசினான். தன் குடும்பம் பற்றி ஆரம்பித்து, ஊரை விட்டு ஓடிப் போனது, பட்டாளத்து கதை என்று நீண்டு போனது. மரிக்கொழுந்துவும் வெத்திலை மென்று, ஆவலாய் கேட்டாள். 

அடுத்து அவளும் தன் கதை சொன்னாள். குடிகார புருஷனிடம் மாட்டித் தவித்தது, சோத்துக்கே கஷ்டப் பட்டது என, தன் மனக் குறைகளையெல்லாம் அவிழ்த்துக் கொட்டினாள். இரண்டு மணி நேரம் போனது தெரியவில்லை.

"மருதைப் பக்கம் வருவீகளா, தம்பி கண்ணாலம் கூட மருதயிலத்தாம் வச்சிருக்காக,"

"எப்ப?"

"சித்ரல" 

"வருவம் புள்ள, ஒன்னயும் பாக்லாம்ல" என்றதும், அவளுக்கு வெட்கம்.

"சரீ நா அப்போ வரட்டுமா, அம்மா தேடுவாக நா போவட்டுமா" மார்பை முன்னுக்குத் தள்ளி நெளிந்தாள். 

"அப்ரோம் எப்ப ஒன்னே பாக்கரது?" 

"நாளக் காலம்பர கௌம்பிடுவாகளே, மருதைக்கு வந்தீகன்னா பாக்கலாம்." 

"ஏன்.....ராவு முச்சூடும் இருக்கே" 

"அய்ய......, நெசமாத்தான் சொல்றீகளா" என்று தலை நிமிர்ந்து உற்றுப் பார்த்தாள், அவன் பார்வை புரிய வைத்தது. 

"ஆமாந்தே", என்று அவன் முகம் வழிந்து, அஷ்ட கோணலாக, அதைக்கண்டு அவளுக்கும் வெட்கம் தொற்றிக் கொள்ள, மார்பைத் தூக்கி முன்னிருத்தி, பக்கவாட்டில் திருப்பி, ஒரு பக்க முலை தெரிய உடலை முறுக்கினாள். 

"ஒன்ன பாத்த நாழியா, எங்கண்ணுக்குள்ளாரவே நெறஞ்சி இருக்க" என்று எட்டி தோளைத் தொட்டான். 

அவளுக்கும் வெட்கம் பிடிங்கித்தின்ன......... "ராத்ரின்னா, இங்க எங்க எடம் ஒதுங்க" என்றாள் ரகசியமாய். 

"அதிக்கின்னா பஞ்சம், இது நம்ப ராச்(ஜ்)யந்தா(ன்)" 

"அப்ப எப்பன்னு சொல்லுக வந்துட்ரேன். சுருக்க முடிச்சிக்குவம்", என்று எட்டி அவன் தொடையைத் தடவி மடியின் உப்பிய மேட்டில் கை வைத்தாள். சூடாகி விட்டது இருவருக்கும். 

"மொட்ட மாடிக்குப் போயி இப்பவே கூட முடிச்சிக்கலாமா" என்று அவன் துடிப்பு, அவனுக்கு. 

'இல்ல, இல்ல. காசுக்கு வர மத்த பொம்பளயா இது, பத்து நிமிஷத்தில போனதும் தெரியாது வந்ததும் தெரியாது. நம்பூருப் பொண்ணுல்ல, மனச விட்டு ஆசயாப் பேசுது, ஆர அமர இல்ல போடனம்.' 

"இன்னிக்கு எனக்கு ரா டூட்டித்தான். நிசி தாண்டி இங்க வந்துடு. போயிக்கலாம் எடமிருக்கு" என்றான். 

"ஆவட்டும்" என்று எழுந்து அக்கம் பக்கம் பாத்து குனிந்தாள். சேலை விலக, கொலையாய்த் தொங்கின முலைகள். 

முன்னுக்கு சாய்ந்து, அவன் கன்னத்தில், உதட்டை பதித்து அழுந்த முத்தமிட்டாள், எச்சில் பட. 

கன்னத்தில் காவிக்கரையைத் துடைத்து, "வந்துரு தூங்கிராத." என்றான்.

"வெசப்போடனும்னா, வெட்டு வெட்டின்ல அது காத்திருக்கும் தூங்க உடுமா.. ஹூ ஊக்கும்" முலைகளைக் குளுக்கி, ஒரு ஒய்யாராச் சிரிப்பு. 

"வரட்டுமா" என்று கையைத் தூக்கி அவிழ்ந்த கொண்டையைச் சரி செய்தாள், மேலாக்கு நழுவி இரண்டு பெரிய முலைகளும் முழுசுமாய், கண்களுக்கு விருந்து. 

அவனுக்குச் சட்டென ஏறி விட்டது, அக்கம் பக்கம் பார்த்து, கைக்கு ஒன்றாய் போட்டு அள்ளி கசக்கினான். 

"அய்ய..., அவ்சரத்தப் பாரு" என்று கன்னத்தில் இடித்து, கல கல வெனச் சிரித்து, விலகி, மேலாக்கை சரி செய்து, ஒருக்களித்த கேபின் கதவு திறந்து, ஒய்யாரமாய் நடந்தாள். உடம்பில் ஒரு துள்ளல், தள தளவென முலை குலுங்க, கை வீசி நடந்து போகும் அழகை கண்டு, உடல் சூடாகி, மடியில் முட்டு கட்டியது. அவனுக்கு, ராத்திரி வரைக்கும் தாங்கனமே. 

வனத்தையன், இருபது வயதில், காதலித்த மருதாயி கை கூடாமல் போய், ஊரை விட்டு ஓடியவன்தான். அதன் பின் ஒரு பெண்ணுடனும் நிரந்தரத் தொடர்பில்லாமல், அலைந்து திரிந்தவன். இந்தப் பெங்களூரில்தான், முதல் ராணுவப் பயிற்சி. 

அல்சூர் ஏரிக்கு அருகில் எம் இ ஜி சென்டரில், முகாம். வெளியே நகருக்குள் செல்ல அவுட் பாஸ் பெற்றுத்தான் செல்ல வேண்டும். அதுவும் மணிக்கணக்கில் மாதத்தில் ஒன்று. 

பெண் வாசம் அறியாத, கன்னி கழியாதவனை, ஒழ் சுகத்தை முதன் முறை சுவைக்க, சக நண்பன் ஒருவன் அழைத்துப் போனான். 

அவர்கள் பயிற்சி முகாமை ஒட்டிய, லக்ஷமிபுரம் என்ற சேரிப் பகுதி, மாலை ஒரு ஏழு மணியளவில். ஒரு நாற்பது வயதிருக்கும், புஷ்டியான பொம்பளையை அறிமுகம் செய்து வைத்தான். புதுக் கஸ்டமரை தொட்டுத் தடவி முகம் வழித்து வரவேற்றாள். 

அவர்கள் சென்ற நேரம், தேடிப் போன பெண் வேறு ஆளிடம் நாள் வாடகையில் என்கேஜ். 

கிடைத்த அவுட் பாஸ் வீணாகி விடும். பிறகு எப்பொழுது கிடைக்குமோ. ஏமாற்றமாய்த் திரும்பிப் போக மனமில்லை. அதனால், அந்த அம்மாவே புதுக் கஸ்டமரை சர்வீஸ் பண்ணினாள். 

"முழுசா அவுத்துப் பாக்கனும்னா, அதுக்குத் தனி ரேட்" என்று கையிலிருந்த எல்லாவற்றையும் கரந்து விட்டாள். 

முதன் முதலில், ஒரு பொம்பளையை முழு அம்மணமாய் காண்கின்றான். நா வரண்டு போனது, உடல் சூடானது. இரண்டு சுரக்காயை இரு பக்கமும் கட்டித் தொங்க விட்டது போல் முலைகள், மொழுக்கையான காம்புகள், தரையைப் பார்த்தன, தொந்தி பெருத்தவளின் கூதி முக்கோணம் கண்ணுக்குத் தெரியவில்லை. 

உரித்து அம்மணமானவனைக் கண்டாள். பல தடிகளைக் கண்டவளுக்கே, இந்தமாதிரி முறுக்கான வயசுப்பையனின் கரும்புத்துண்டாய் மேல் நோக்கி நிற்கும் தடியைக் கண்டதும் ஆசை வந்து விட்டது. அவனைக் கட்டிலில் உட்கார வைத்து, துணியால் பூல் முனையை துடைத்து விட்டு, வாய் போட்டாள். 

பையனுக்கு முதல் தாக்குதலே, தாளவில்லை. முரட்டு உள்ளங்கைக்கும் மிருதுவான வாய்க்கும் வித்யாசம் புரிந்தது அவனுக்கு. 

நண்பன் கொடுத்து விட்ட உறையை பிரித்து மாட்ட தடுமாறினான். அவள்தான் பூல் முனைமேல் வைத்து உருட்டி போட்டு விட்டாள். 

படுத்து காலை விரித்தாள், கையகல விரிந்த கொசக் கூதி வாய் திறந்து பொக்கை வாய் சிரிப்புச் சிரித்தது. ஒழுக்குப் புதியவனை, சீண்டி கிண்டல் அடித்து, நிதானமாய் பாடம் சொல்லிக் கொடுத்து வேலை வாங்கினாள். ஓழ் வாட்டம் தெரிந்து பழக்கப் பட்டதும், சளைக்காமல் சக்கு சக்கு வென வெகு வேகமாய்க் குத்தினான். 

சாதாரணமாய்க் கிடைக்காத இந்த மாதிரி இளங்காளைப் பூல் ஏறியதில் அவளுக்கும் ஏக சுகம். முரட்டுக் கைகளுக்குப் பழக்கப்பட்ட பூல் தண்டு, இந்தப் பிடிப்பில்லாத, வழுக்கி விடும் கூதி தசைக்கு மசியவில்லை. அவ்வளவு சீக்கிரம் தண்ணி கழலவில்லை. ஆனால், கடைசியில் அலை அலையாய் வந்த ஓழின் உச்சத்திற்கும், கையடி உச்சத்திற்கும் வித்யாசம் நன்கு புரிந்தது. 

அடுத்த சில நாட்களாய், முதன் முதலில் அவனுக்கு ஒழை சொல்லிக் கொடுத்தவள், வயது மீறிய அழகில்லா தடிச்சியானாலும், அவளை நினைத்து நினைத்துக் கையடித்து மகிழ்ந்தான். 

ஓழ் சுகத்தை ருசி கண்டவன், அடுத்த சந்தர்ப்பம் கிடைத்த பொழுது தனியாக தேடிப் போனான். இம்முறை, முன் முறை கிட்டாத அந்த வயசுக் குட்டி. கைக்கடமான சாத்துக்குடி முலை, டைட்டான சின்னக்கூதி. குத்தக் குத்த இஸ்க் இஸ்கென வாங்கியது. அருமையான ஒழ், அனுபவித்துப் போட்டு வந்தான். அவளையே நிரந்தரமாய் வைத்து மாதம் தவறாமல் ஒருமுறை ஒழுக்குத் போய் இறக்கி விட்டு வந்தான். 

பயிற்சி முடிந்து வட நாட்டில்தான், பல வருடங்களாகப் பணி. பல வித ஊர்களில் போஸ்டிங். ஊர் என்று இருந்தால், உலகின் மிகப் பழமையான தொழில் வேசித் தொழில் நடந்தே தீறும். தேடிக் கண்டு பிடித்து, உடற் பசியாறுவான். மொழி தெரியாது, பெரும்பாலும் அவன் கற்ற ஹிந்தி போதும், இல்லையெனில், ஜாடைமாடையில்தான் தொழில் நடக்கும். கீழ் வாயில் தானே வேலை, மேல் வாய்க்கு பேச்செதற்கு. 

ரோந்துப் பணியின் பொழுது, மலைஜாதிப் பெண்கள் சிக்குவார்கள். தனியாக மாட்டினால், தானாகக் கொடுப்பவளும் உண்டு, சமயத்தில் வன்புணர்ச்சியாகவும் அது மாறலாம். 

எல்லைபுர போஸ்டிங்கின் பொழுதுதான் வரண்ட காலம், ராணுவ விடுப்பாகி, இங்கு பெங்களூர் வந்து செக்யூரிடி வேலையில் சேர்ந்த பிறகு, தெக்கத்திய பொண்ணுங்க பொம்பளங்களாக தெவிடியாள்களுக்குப் பஞ்சமில்லை. மாதக் கணக்கு வைத்து, போய் வந்து விடுவான். பத்து நிமிடத்துக்கு மேல் ஆகாது. 

அபூர்வமாய், வீட்டு வேலைக்கு வரும் வயது பெண்களும், தோட்ட வேலை செய்பவர்களும், தேறுவார்கள். தற்சமயம், குடியிருப்பில் துப்புரவு வேலையில் இருக்கும் சக்குபாய் என்னும் தெலுங்குப் பொம்பளைதான் தொடுப்பு, ஏறக்குறைய நிரந்தரம். 

அவனை விட வயது மூத்தவள்தான், முகத்தை ஒருமுறை பாரத்தவன் திரும்பிப் பாரக்கமாட்டான். ஆனால் அவுத்துப் பாத்தா, மொலையும் புண்டையும், அம்சமாய் இருக்கும். பச்சைக் கெழங்காட்டம் நாட்டுக் கட்டை. புருஷன் படு கெழடு, சுகமில்லாமல் பசியோடு இருப்பவள். மாதம் ஒருமுறை வனத்தையனிடம் சுகம் காண, அவளாகவே தேடி வந்து விடுவாள். சுகம் கொடுத்தவளுக்கு, தேவைக்கு ஏற்படி இவன் பண ஒத்தாசையும் பண்ணுவான். 

இப்படி பல தரபட்ட பெண்களுடன் உடலால் கூடி அனுபவப்பட்டவனை மனதால் தொட்டவள் எவளுமில்லை. மருதாயிக்குப் பிறகு, இந்த மரிக்கொழுந்துவைக் கண்டு, இன்று தன் வசம் இழந்தான். 

இது ஒருநாள் தொடுப்பா, தொடருமா? இப்பொழுது தெரியாது. பார்ப்போம். 

மரிக்கொழுந்து லிஃப்ட் ஏறி சத்யா வீட்டுக்குள் நுழைந்தாள். 

'பல மாத முன்பு, இந்த சத்யா தம்பி கூடப் படுத்ததுதான். பேசிட்டு இருந்தப்பவே, கூதி நச நசப்பு தட்டிப் போச்சி. ராவு படுத்து கால விரிச்சி, பட்டாளத்துக்கார்ரு கடப்பார ஏறப் போவுது' என்று நினைக்கும் பொழுதே மனதில் துள்ளல். 

அவன் நினைவில், வேலையில் கவனம் சிதறி, சிவபூஷணமிடத்தில் திட்டு வாங்கினாள். 

இரவு சாப்பாடு வேலை முடிந்து, படுத்தாள். நாள் முழுதும் வேலையில் உடல் அசதி, முறிக்கி திமிர் எடுத்தாள். தூக்கம் கண்ணைச் சுயட்டியது. அசந்தால், பொழுது விடிந்து போய், எதிர்பாரமல் கிடைத்த தொடுப்பு, கை நழுவி விடும் என்று கஷ்டப்பட்டு, தூக்கத்தை விரட்டிக் கொண்டிருந்தாள். 

மணி பார்க்கத் தெரியாது. வீடு அடங்கி ஊர் அடங்கிய நேரம். மெல்ல எழுந்து, கதவின் குமிழில், லேட்சை சத்தமின்றித் தள்ளி விட்டு, திருகி திறந்தாள். கதவை சாத்தி சோதித்தாள், பூட்டாமல் சாத்தியது. வெளியே போய்த் திருகி சாத்தினாள். 

மெல்ல நடந்து லிஃப்ட் இறங்கினாள். குளிர் உடம்பை குத்தியது. சேலையால் தலையைச் சுற்றி முக்காடிட்டு, வனத்தையன் உட்காரும் இடம் போனாள். அவன் பெஞ்சில் உட்கார்ந்து தலையை சுவற்றில் சாய்த்து தூங்கியிருந்தான். தொட்டாள். விழித்துக் கொண்டான். 

"வா வா புள்ள" என்று கை தொட்டு எழுந்து, சாவிக் கொத்தை எடுத்துப் போய், கேட்டை பூட்டி, பையில் பத்திரப் படுத்திக் கொண்டு, மொத்தமான கம்பளி போர்வை இரண்டை எடுத்தான். ஒன்றை நன்றாகப் பிரித்து அவளைச் சுற்றிப் போத்தினான். நடுங்கும் குளிர் நின்றது. 

மற்றதை தன் தோளில் போட்டு, தெர்மா ப்ளாஸ்க் ஒன்றையும் எடுத்து, பில்டிங் நோக்கி, "வா புள்ள" என்று கை பிடித்து அழைத்துப் போனான். 

எங்கும் ஆளரவமற்ற நிசப்தம்., லிஃப்டில் ஏறி, பன்னிரெண்டாவது மாடி சென்று, மொட்டை மாடிக்குப் போகும் மாடிப்படி கதவில் தொங்கிய பூட்டை சாவிக் கொத்தில் ஒன்றை வைத்துத் திறந்து, மொட்டை மாடி வந்தனர். 

ஆளை தள்ளும் உய்யென்ற காற்று. மாசு மருவில்லா வானம். தேய்பிறை சற்றே மூளியான நிலவு, நகரத்து விளக்குகளின் ஒளி தொட முடியாத அந்தப் பதிமூன்றாம் மாடியை நிலவொளி பட்டப் பகலெனக் காய்ந்து, விரவியிருந்தது. மிக ரம்மியமான ஏகாந்த சூழ்நிலை, நடுக்கும் குளிரைத் தவிர.

'இந்தக் குளிரு மட்டுமில்லன்னா, இந்த வெட்ட வெளிலயே ஓலாட்டம் போட்டிருக்கிருக்கலாம்.' கல்யாண புதுசில, களத்து மேட்டில இந்த மாதிரி நெலா வெளிச்சத்தில புருஷங்கூட வெடிய வெடிய ஓத்துக் களித்த நினைவு வந்தது. 

'அப்பெல்லாம் எம்மேல எம்மா ஆசயாத்தான் இருந்துது. இந்தப் பாளாப் போன குடிய கிராமத்துக்குள்ளாரவே கொண்டு வந்து கட போட்டு ஊத்திக் குடுத்து, குடிகெடுத்த பாவிக நல்ல கெதி பெறுமா' என்று சாபமிட்டாள். 

அதெல்லாம் பழசு. என்று தள்ளி விட்டு, 'பட்டாளத்துக்காரரு இன்னும் எங்கிட்டு இட்டுட்டுப் போறாரு' என்று வியந்து, தொடர்ந்தாள்.

அங்கு, ஒரு மாடி அறை, இரும்பு ஏணி படிக்கட்டு, ஏறி அங்கும் ஒரு பூட்டிய கதவு, திறந்து உள்ளே சென்று அறை விளைக்கைப் பொருத்தினான். ஒரு குண்டு பல்பு எரிந்து கண் கூசியது. 

அது பத்தடி பத்தடி லிப்ட் மோட்டார் அறை. அதன் நடுவில் லிப்டின் பெரிய மோட்டார், பெரிய சக்கரம், இரும்பு சங்கலி என்று பெரும்பாலும் இடத்தை அடைத்துக் கொண்டது. 

பக்கவாட்டில் மூன்றடி சுற்றிலும் இடை வெளி, அதில் தன் தோள் போர்வை எடுத்த மடித்துப் போட்டான். படுக்கை தயார். 

அறையின் கதவை சாத்தி உள் தாள் போட்டான். குளிர் அடங்கியது சற்று. 

'கமுக்கமான எடம் ஒருத்தரு, கண்ணு எட்டுமா. வெச உட (ஒக்க) எடம்பாத்தாருப் பாரு, மூளக்காரரு இந்தப் பட்டாளத்துக்கார்ரு', என்று மனதில் பாராட்டு. 

சட்டையின் நிறையப் பொத்தான்களை, அவசரமாய்க் கழற்றி உருவினான். பெல்ட் பேன்ட் கழற்றி பனியன் நிஜாரோடு நின்றான். 

'வாட்ட சாட்டமா கட்டு தளராம நல்லா தெம்பாத்தான் வச்சிருக்காரு ஒடம்ப.' 

அவள் மேல் சுற்றிய போர்வையைப் பிரித்துப் போட்டு, கை விரித்தான். விரித்த கையுனுள் அடைக்கலமானாள். கட்டி இருக்கினான். இரும்புப் பிடி, குளிருக்கு இதமான உடல் சூடு. 

இரு கை தாரளாமாய் முலைமேல் போட்டு பிசைந்து. "சீலய அவுத்திடேன்" என்றான். 

"அய்ய வாணாம், வெளிச்சமாயிருக்கில்ல, குளிருது வேற"

"சும்மா கொஞ்ச நாழி தான் நா கண்ணால பாத்துட்டு அப்ரம் கம்பளி போத்திக்லாம்" என்றதும், தயங்கி சேலை தலைப்பை விட்டு ஜாக்கெட்டு நாலு ஊக்கு அவிழ்த்து, உருவினாள். 

"அம்சமா வச்சிருக்கப் புள்ள, மொசக் குட்டிங்கலாட்டம்" என்று, தொங்கிய முலைகளைக் கைக்கு ஒன்றாய், அள்ளி பிசைந்தான். 

"உஊஊகுங்" என்று நெளிந்து முனகினாள். 

ஒன்றைத் தூக்கி காம்பை வாயில் விட்டு சூப்பி முரட்டுத்தனமாய்க் கடித்தான். இடது கை அடிவயிற்றைத் தடவி, கூதி முக்கோணத்தை பிடித்து சேலையோடு பிசைந்ததும் அவள் நெளிந்தாள். முலைக்காம்பில் அவன் பல் பட்டு விட, 

"தே வலிக்குதே, பைய பைய" என்று அவன் தலையைத் தடவினாள். 

"நீ என்னா வச்சிருக்கப் பாப்போமே" என்று கையால் வெள்ளை பச்சை கோடு போட்ட நிஜாரோடு சாமானைப் பிடித்தாள். 

வனத்தையன் நிஜாரின், முடிச்சி அவிழ்த்து வழிய விட்டு, காக்கி பனியனையும் தூக்கி கழட்டினான். கிள்ளி எடுக்க சதை இல்லாமல் எல்லாம் வஞ்ரமாய் இருகி இருந்தது. விரிந்த மார்பு. ஒட்டிய வயிறு, கூரான கம்பு விடைத்து ஏறி நின்று தலையாட்டியது. 

குனிந்து குத்துக்காலிட்டு உட்கார்ந்து இருகையால் பிடித்து சோதித்தாள். 'ஒடம்பாட்டம் இதுவும் டெம்பரா கடப்பாரத்தான்' என்று பிடித்து முறுக்கி வளைத்துக் கன்னத்தில் தேய்த்து, தண்டு நெடுக ப்ச் ப்ச்சென்று முத்தமிட்டாள். 

வாய் திறந்து உள்ளுக்குள் வாங்கினாள். 

"அதெல்லா சுத்தமிள்ளயடி புள்ள" 

"பர..வால்ல" என்று குழறி வந்தது குரல். 

ஆசையாய், உதடு அழுந்த ஊம்பினாள். தலை முன்னும் பின்னும் போய் வாட்டமாய், சப்பி ஊம்ப ஊம்ப அவனுக்கு ஏறியது. 

சாதாரணமா தெவிடியாலுவ அதில போயி வாய வைக்கமாட்டாலுவ. இது புதுசு அவனுக்கு. 

"தே தே புள்ள" என்று கால் பாதம் தூக்க அவள் தலைமேல் கை வைத்து தலையைப் பின் சாய்த்தான்.

"போதும் போதும்" என்று அவன்தான் நிறுத்தினான். 

ரெண்டு நிமிஷ வேலைக்கு அவன் வரவில்லை. ரா முச்சுடும் இருக்கே, வெடிய வெடிய போட்டாலும் தகுமே.

தொடரும்...