மறுவாழ்வு 60

முழு தொடர் படிக்க

மதுரையில், சத்யா சுகந்தி திருமணம் வரவேற்புக்கு மறுநாள் காலை, 

ஏழரை ஒன்பது முகூர்த்தம். முன்னாள் இருந்ததில் கால் வாசி பேர்கள்தான். முக்கிய உறவினர்கள், நண்பர்கள் மட்டுமே. 

இரவு பேருந்தில், காஞ்சிபுரத்திலிருந்து, சுகந்தியின் சின்னப் பாட்டி ஆண்டாளம்மாள், தன் வளர்ந்த பேரன் துணையுடன் வந்திருந்தாள். புவனேஸ்வரி, உறவினர்களை நேரில் அழைத்து, பத்திரிகை அனுப்பி வைப்பதாகச் சொல்லி வந்தாள். ஆனால், பாட்டியைத் தவிர ஒருவரும் எட்டிப் பார்க்கவில்லை. அவ்வளவு ஒட்டுதல் பங்காளிகள். 

நல்ல வேலை அவர்கள் யாரும் வரவில்லை. இல்லையெனில், சுகந்தி பற்றிய உண்மையை, மாப்பிள்ளை வீட்டாரிடம் கொளுத்திப் போட்டாள், பத்தி எரிந்திருக்கும். கடவுள்தான், அவர்களை நிறுத்தி வைத்திருக்க வேண்டும். 

மத்தளம் கொட்ட வரிசங்கு நின்றூத கைத்தளம் பற்ற கனாக் கண்டேன் தோழி என்ற பாடல் போல், தன் வாழ்வில் மறுதாலி ஏறுமா என்று கனாக் கண்டவள் கழுத்தில், தன்னுயிர் காதலன், கட்டினான் தாலியை. மேலோர் கீழோர் எல்லாரும் வாழ்த்தி ஆசி வழங்கினர். புவனேஸ்வரி கண் கலங்கி மலர் தூவினாள். தான் பெறாத மடிச்சுமை இறங்கியது போலானது. 

மதிய விருந்துக்குப் பின், விருந்தினர் பெங்களூர், சென்னை, காஞ்சி, திருச்சி என விடை பெற்றனர். மனோ, அனு ஆன்டி, திலீப் இன்னும் ஒரு நாள் தங்கி கோயில்களைச் சுற்றிப் பார்த்து, இராமேஸ்வரம் போகின்றனர். காசியைத் தரிசித்தவர்கள், இராமேஸ்வரத்தையும் தரிசிக்க வேண்டும் என்பது ஐதீகம். மனோ, பீகானர் திரும்பி, பேசுவதாக விடை பெற்றான். 

மரகதம் தன் முகவரி தொலைபேசி எண் கொடுத்து, புவனேஸ்வரி, சுகந்தியிடம் கடிதம், போன் மூலம் நட்பைத் தொடர கேட்டுக் கொண்டு, தங்கள் சொந்த காரில் கிளம்பினாள். 

சதாசிவம் தம்பதியர், திருச்சி சென்று தங்கி பெங்களூர் திரும்பப் போவதாகக் கூறி விடை பெற்றனர். ஆண்டளம்மாவுக்கு மரியாதை செய்து, கோயில் சுற்றிப் பார்க்க துணை ஏற்பாடு செய்து அனுப்பி வைத்தாள். 

இரண்டு நாட்கள் கழித்து மரிக்கொழுந்து, வனத்தையனுக்கு கல்யாணம், திருப்பரங்குன்றம் முருகப் பெருமான் கோயிலில் நடக்க உள்ளது. காஞ்சிபுரம் போக வேண்டி இருப்பதால், இவர்கள் யாரும் கலந்து கொள்ள முடியாது. வரிசையாக, பட்டுப் புடவை, வேட்டி துணிமணிகள், ரொக்க பணம் வைத்து, புவனேஸ்வரியும், சிவபூஷணமும் தனித்தனியாய் மரியாதை செய்தனர். 

மணமக்கள், புவனேஸ்வரி, தாத்தா, சிவபூஷணம், லெனோவாவிலும், இளங்கோ சுமதியும் அவர்கள் காரிலும் காஞ்சிக்கு கிளம்பினர். சத்யா அப்பா ஒரு வாரமாய் வியாபாரத்தை கவனிக்காமல் போயிற்று, காஞ்சிக்கு பிறகு வருகிறேன் என்று கழன்று கொண்டார். 

காஞ்சி சேரும் பொழுது, இரவு பத்து மணிக்கு மேலாகிவிட்டது. விருந்தினர்களையும், சத்யா சுகந்தியையும் வெவ்வேறு அறைகளில் படுக்க ஏற்பாடு செய்து கொடுத்தாள். தாத்தா காத்தோட்டமாய், முற்றத்தில் திறந்த வெளியில் படுக்கை போடச் சொல்லி படுத்தார். துரை வாழ்ந்த வீட்டில், சம்பந்தியாகிவிட்ட நண்பருடன் இருப்பது போலவே ஓர் உள்ளுணர்வு.

மறுநாள் காலை, பல வருடங்களாய், இவ்வளவு பேர்களைப் பார்க்காத வீடு, கல கலவென்றிருந்தது. சிவபூஷணத்துக்கு, அந்தப் பெரிய வீடு, தோட்டம், தென்னந்தோப்பும், மிகவும் பிடித்து விட்டது. வருஷம் ஒருமுறையாவது இங்கு வந்து தங்கி இளைப்பாற வேண்டும் என்று மனதுக்குள். 

சிவதாணுப்பிள்ளை, தன் நெருங்கிய நண்பர் அப்பாதுரையின் புகைப்படம், பழய போட்டோக்கள் அடங்கிய போட்டோ ஆல்பம் பார்த்து, நெகிழ்ந்து, பழைய நினைவுகளில் தோய்ந்து போனார். 

ஆட்களை வரவைத்து மதிய விருந்துக்கு ஏற்பாடு செய்தாள் புவனேஸ்வரி. குப்பம்மாளை விட்டு கோழி வாங்கி வரச்செய்து அசைவம் தயாராகிக் கொண்டிருந்தது. சம்பந்தி விருந்துக்கு, ஆண்டாளம்மாவை, தானே சென்று அழைத்து விட்டு வந்தாள். அவளும் கலந்து கொண்டாள். 

கூடத்தில், வரிசையாய் உட்கார்ந்து, மாப்பிள்ளை பெண்ணை, இளங்கோ சுமதியை பக்கத்தில் பக்கத்தில் உட்கார வைத்து, சம்பந்தி விருந்துண்டனர். சிவபூஷணமும், புவனேஸ்வரியும், மச்சி அண்ணி உறவு வைத்து பேசி, இருவருக்குள்ளும் நெருக்கமான உறவானது. திருச்சி, மதுரை வட்டார வழக்கில் ழகர, ளகரக் குளறுபடியை மையமாக்கி, ஒருவர் வாயை மற்றவர் பிடிங்கி கேலி செய்து, வார்த்தை விளையாட்டாடில் மகிழ்ந்தனர். 

மாலை, இளங்கோ காரில் சிவபூஷணத்தை அழைத்துக் கொண்டு கோயில்களுக்குப் போய் வந்தாள் புவனேஸ்வரி. சத்யா சகந்தியை மட்டும் தனியாக காமாட்சியம்மன் கோயிலுக்கு அனுப்பி வைத்தாள். அன்றிரவு, இரண்டு மாதமாய், நாட்கள் மணி நேரங்களை எண்ணி ஏங்கிய முதலிரவு. 

மாடியறையில், முன்னோர்களின் பழைய கட்டில். இரண்டு மூன்று தலைமுறை, பல புதுமணத் தம்பதியரை சுமந்தது, முன்பு காஞ்சி வந்த பொழுது சத்யாவும் அதில்தான் படுத்தான் மீண்டும் அதில் படுப்பான், என்று நினைத்திருக்க மாட்டான். இன்று அது புதுக்கட்டிலாய் மாறி, மலர் அலங்கரித்து காத்திருந்தது. குத்து விளக்கு மட்டும் அறை மூலையில். கோடை காலம் புழுக்கம். மண்டை பெருத்த தாத்தா காலத்து மின் விசிறி மிதமாய்ச் சுற்றி கொஞ்சம் செளகரியம் செய்தது. காற்றைவிட சத்தம்தான் பெரிதாய் வந்தது. 

ஒன்பது மணியளவில், சம்பிரதாய முறையில், அவளை அலங்கரித்து அனுப்பினர், வெள்ளி குவளையில் பால் எடுத்து நுழைந்தாள். 

உயர கட்டில், இழிந்து நின்றான். தலை நிறைய மல்லிச்சரம், தவழ்ந்து தோளில் ஆடி, சாதாரண புது பருத்தி சேலையில். நடந்து வந்தாள். 

பாலை வைத்து விட்டு சொல்லிக் கொடுத்தது போல், குனிந்து அவன் காலை தொட்டாள். தொட்டுத் தூக்கினான். தாழ்ந்த முகத்தைத் தூக்கி நிறுத்தினான். கண்ணை அவன் கண்ணுடன் உறவாட விட்டாள். சில நொடிகள்தான், பல மாதம் பார்த்துப் பழகியவன்தான், பலமுறை உடலுறவு கொண்டவன்தான், இருந்தும் நாணம் தொத்திக் கொண்டது. கண்கள் தாழ்ந்தன. 

மூக்கில் சின்ன ஒட்டு மூக்குத்தி, காதில் தொங்கிய ஜிமிக்கி, கழுத்து மெல்லிய அட்டிகை, அவள் அம்மா நகைபோல் செய்தது, அவள் முக அழகை இதுவரை பார்த்ததிலிருந்து வித்யாசப் படுத்தியிருந்தது. அந்த மயங்கிய மஞ்சள் ஒளி, மின்னும் நகைகளோடு, கன்னத்தில் ஒரு பக்கம் மட்டும் பாய்ந்து, அவளை ஒரு மஞ்சளழகியாக்கியிருந்து. 

மோவாய் தொட்டு தூக்கி நிறுத்தி, தலை குனிந்து மெல்ல இதழை இதழால் ஒத்தி எடுத்தான். சிறு நடுக்கம் அவள் உடலெங்கும். மார்போடு அணைத்தான். அவள் தோளில் அவன் முகம். கம்மென்று முல்லை வாசம் நாசில் ஏறி கிரங்க வைத்தது. 

மல்லிகை என் மன்னன் மயங்கும்...... என்று பாடல் வரிகளில் எவ்வளவு உண்மை. உணர்வைத் தூண்டும் இயற்கை கொடுத்த வாசம். 

கட்டி இருக்கினான். முலைகள் மார்பில் அழுந்தின. இது வாழ் நாள் முழுதும், திரும்ப நினைத்துப் பார்க்க வேண்டிய இன்பவல்லி நேரம். இருமாத இடைவெளியில், உடல்களின் எதிர்பார்ப்பில் ஒரு அவசரம், இருப்பினும் அதைக் கட்டுப்படுத்தி, அது இதுவரையான கூடலில் ஒரு தனித்தன்மை பெறவேண்டும் என்று இருவருக்குமே ஆவல். 

கை கொடுத்துத் தூக்கினான். அவள், கழுத்தில் கை போட்டு அவன் மார்பில் தலை சாய்த்தாள். முதலிரவுக்கெனப் பிரத்தியாகமாய், சித்தி செய்த, புத்தம் புது இலவம் பஞ்சணையில் கிடத்தினான். கால் நீட்டி படுத்து கண் மூடி காத்திருந்தாள். இன்று, அவள் ஒரு வெட்கம், கூச்சம் நிறைந்த, புதுமணப் பெண். ஆடவன்தான் அவளை இயக்க வேண்டும். 

புழுக்கத்தை உண்டு பண்ணி தொந்தரவு கொடுத்த பட்டுச் சட்டையும், வேட்டியும் போனது. இனி அவை தேவையில்லை. உள் புது முண்டா பனியன், ஜட்டி போதும். மாப்பிள்ளைக்கு, புவனேஸ்வரி அக்கா அணிவித்த தங்கச்சங்கலியையும் கழட்டி வைத்தான். 

முத்தத்திற்குத் தடையான ஒட்டு மூக்குத்தியின் வேலை முடிந்து விலகியது. காது தோடு, ஜிமிக்கியை அவனால் கழற்ற முடியவில்லை, அவள் உதவ அவையும், அட்டிகையும் விலகின. மொத்த கை வளைகள் போய் ஒத்தை வளை மட்டும் மிஞ்சியது. கழுத்தில் தடித்த மஞ்சள் பூசிய புதுக் கயிறு மட்டும். மிஞ்சியது, எவ்வளவு தங்க நகையிருந்தாலும் அந்த மங்கள நாணுக்கான மதிப்பும் அழகுக்கும் ஈடாவுமா. 

அடுத்து சேலை, தலைப்பை பிரித்து விலக்கினான். கொழுத்த கொங்கைகள் விம்மிப் புடைத்து புதிய ஜாக்கெட்டை முட்டி, நின்றன. மெல்ல கொக்கிகளை விடுவித்தான். உள்ளே புத்தம் புது, சரி அளவு, உயர் வெள்ளை குமிழ் வைத்த முலைத்தாங்கி. முலை உருவத்தைக் குலைக்காமல் தாங்கி நிறுத்தியது. 

முதுகில் கை கொடுத்து நிறுத்தி அவனே உரித்தான். சேலை கொசுவத்தையும் அவனே பிரித்து, பாவாடை நாடவையும் பிரித்து உருவினான் அப்புரப்படுத்தினான். 

சம்பிரதாயத்துக்கு ஏற்றும் குத்துவிளக்கின் மகிமையை அன்றுதான் உணர்ந்தான் சத்யா. தன்னொளி(குளிர்ந்த) கண்ணுக்கு இதமான, குத்து விளக்கின் ஒளியில் அவளுக்குச் சொந்தமானவளை, உருக்கி வார்த்த தங்கச் சிலையென மாற்றியிருக்கும் விந்தையை...... 

மேலேற்றி உருவினான் பனியனை, கீழிறக்கினான் ஜட்டியை. விடைத்த கம்பு முரட்டுக் காளை எனத் திமிறி நின்றது. இரண்டு மாதமாய்க் கை படாத கம்பு, கூதியை கிழிக்கத் துடித்தது. 

ஏறினான் கட்டிலில். அவள் பக்கம் உட்கார்ந்தான். மூச்சி சீறாக வர, அதற்குத் தகுந்தார் போல் தாழாத கொங்கைகளும், எழுந்து தாழ்ந்து அசைந்தன. குனிந்து நெற்றிப் பொட்டு, நாசி என்று இதழ்கள் ஊர்ந்தன. கழுத்து, மேல் மார்பு பள்ளத்தாக்கு மலை முகட்டில் ஏறி, விம்மி கர்வமாய் புடைத்து நின்று காத்திருந்த மகுடத்தைக் கவ்வி இழுத்துச் சுவைத்தன. மூச்சு வேகமானது. அடுத்ததையும் கவனித்து, ஒடுங்கிய வயிறு, நாபி என்று தவழ்ந்தன. 

இதழ்கள் வருந்துமே என்று முன்னமே, வசதியாய், முடி நீக்கி வைத்த வழ வழத்த, வெண்ணைபோல், அல்குல் கடிதடம், ஒத்தி ஒத்தி எடுத்தான். ஆர்வமான கால்கள் தானாக அகல, கீழ் வாய் திறந்தது. நகர்ந்து தலையை மடித்து அதற்கு மட்டும், சிறப்பான பச்சென்று நருக்கான ஆசை முத்தம். வாழைத் தொடைகள், சீறான கால்கள், பாதத்தை ஏன் விடவேண்டும், ஏதோ வீடிவில் பார்த்த சீனர்களைப் போல், விரல்களையும் சூப்பினான். 

"தூ" என்று காலை உதறி, எட்டி கையால் ஒரு போடு போட்டாள், அவன் சூத்தின் மேல். 

"டேய் எந்திரிடி, சும்மா பொம்ம போல படுத்திட்டு, நீ எதனா செய்வேன்னு பாத்தா...."

"அப்டியா இரு" என்று எட்டி அவன் கம்பை பிடித்தாள், முரட்டுத்தனமாய் ஒடித்து வளைத்தாள். 

"ஏய் ஏய் வலிக்குதே", அவன் சத்தம் போட, 

"போதுமா?" என்று விட்டாள். 

பதிலுக்கு அவன் முலையைப் பிடித்து, திருக, அவள் கத்த, சிரித்து, இயல்புக்குத் திரும்பினர். 

போதும் காம முன் விளையாட்டு, இரண்டு மாதம் காத்தது போதும் என்று எழுந்து அவள் காலை அகட்டி மடித்து முட்டி போட்டான். விடைத்த கம்பை கை தொடாமல், இடுப்பை மட்டும் முன்னுக்குத் தள்ளி பொதுவாய் கூதி வாயில் முட்டினான். 

வாயின் மேல் பகுதியில் உராய்ந்து மேலேறியதும், "ஊஊம்" என்று பதில் சொன்னாள். 

அப்படி இடித்து இடித்து வாயில் காப்பவர்களைக் கவனித்து விட்டு, நுழைவாயில் தாண்டி, முதன் முறையாய், பல நூறு மக்கள் ஆசி வழங்கி அனுமதி அளித்து, திருமணச் சடங்கில் உத்தரவு பெற்று, முறையாய் அந்த மன்மத மண்டபத்தில் நுழைந்தான். வருக வருக தலைவா என்று சிவந்த ரத்னக் கம்பள வரவேற்பு, புழை முடிவில், காத்திருந்த கருவாய் குமிழ் இதழ் விரிந்து, வீரன் மொட்டின் இதழை, முத்தமிட்டு அமுதம் தருக என்று அச்சாரமிட்டது. 

அதுவரை நிதான லோ கியர், அடுத்து டாப் கியர் மாற்றி, இடுப்பு ஆட, குத்தினான், வெறியோடு. 

பெங்களூரில் பத்து நாட்கள், சித்தி அவர்களை தனியாக விட்டுப் போயிருந்தாள். தடையில்லா சந்தர்ப்பம், முழு இரவும் காத்திருக்க, அவன் ஒரு அறையில் அவள் வேரோர் குடியிருப்பு அறையில் என்று நூல்வேலி கட்டி அவனைக் கடுப்பேத்தினாள், அத்து மீறி முலைகளைத் தொடவும் அனுமதியில்லை, அவள் முகத்தை, முலைகளைப் பார்த்துப் பார்த்து ஏங்கினான். எல்லாவற்றிக்கும் சேர்த்து வட்டியும் முதலுமாய் இப்பொழுது குத்தினான் ஆத்திரம் தீர. 

அந்த ஆண் பலத்துக்கு ஈடாய் அவளும் பாதம் பதிய, இடுப்பை ஏற்றி எதிர்மறையாய் குத்தினாள். தற்காப்புக்காகப் போட்ட தடை அவளையும் படித்தியதல்லவா. இருவரும் சேர்ந்து அந்த இரண்டு மாத அகோர காமப்பசிக்கு இறை தேடினர் அவசர அவசரமாய். 

பல கோணத்தில் குத்தினான், பலம் கொண்ட மட்டும், பட வேண்டிய இடத்தில் தடி உராய்ந்து, குத்தி, அவளைத் துடிக்க வைத்தது. இந்த அவசரத்தில் உணர்ச்சிகள் செங்குத்தாய் ஏறி, உச்சியை நெருங்கிவிட்டனர். இனி கால தாமதப் படுத்த முடியாது என்று உணர்ந்து, அதி வேகமாய்க் குறைந்த ஆட்டத்தில் சக் சக்கென்று பல முறை குத்தினான். 

அவளுக்கு வந்து விட்டது, "ஆஆஆஆஆ.." என்ற நீண்ட ஒலி,

அந்த ஓய்ந்து போன விசிறியின் யொய் யொய் என்று பெரிய சத்தம் மட்டும் இல்லாவிடில், வெளியில் திறந்த சன்னல் வழியே நிச்சயம் மற்றவர் காதுக்கும் கேட்டிருக்கும். 

அவள் உச்சத்தைத் தொட்டதை உணர்ந்து அவனும் கட்டுப்பாட்டைத் தளர்த்த, தடையில்லாத பீச்சல் அவள் ஆழத்தை நிரப்பியது. மின் அலை பாய்ந்தது உடலெங்கும், "ஆகா" "ஆகா" என்று இன்ப வெள்ளத்தில் இருவரும் கலந்து கட்டிப் புரண்டனர் ஒன்றாக. ஒரு சேர உச்சியில் கை கோர்த்து அனுபவித்து, சட்டெனத் தளர்ந்து வீழ்ந்தனர். உணர்ச்சி பிரவாகத்தின் முடிவு இது வரை காணாத ஒரு அமைதியான பரவச நிலை. இரண்டு மாத இடைவெளி வாஸ் ஒர்த்.

உருவி புரண்டான். கூதியில் கொழ கொழப்பு. கஞ்சி வெளியே வடிந்தது. உறை போடாத முதல் ஓழ். அவசரமாய் கை துழாவினாள் எதுவும் எட்டவில்லை. காலை சேர்த்து, ஒருக்களித்து அவனை அணைத்தாள். அடுத்து கிழக்கு சூரியன் வெளுத்து அறையில் வெளிச்சம் பரவிய பொழுதுதான், சுகந்தி அசைந்து எழுந்தாள். இருவரும் அம்மணமாய் எட்டு மணி நேரம் வேறோர் உலகத்தில் உலா வந்தனர். 

வைத்த பால் ஏடு கட்டி அப்படியே, இனிப்பு பழ வகைகள் வைத்தபடி. எதிலும் கவனமில்லாமல், செம்மண் பூமியில் பெய்த மழை நீராய் கலந்த என்று பாடிய சங்க கால புலவன் உவமை உறவு போல், கணவன் மனைவியாய் அவர்கள் முதல் உடலுறவு அருமையாய் நிறைவேறியது. மூதாதையரின் கட்டிலில், வம்ச விருந்தி ஆரம்பமா? முப்பது கோடி உயிரணுக்கள், போட்டி போட்டு அவள் கருவை நாடி நீந்தி, ஏதோ ஒன்று வெற்றியாய் துளைத்து உள் நுழைந்திருந்தால், நிச்சயம் அப்பாதுரைக்குக் கொள்ளுப் பேரனோ பேத்தியோ அடுத்த ஒன்பது மாதத்தில் வந்துதிப்பான் 

படுக்கையில் உட்கார்ந்தாள். உடனே ஒன்னுக்குப் போக வேண்டும் முட்டியது. நச நசப்பு வேறு கழுவ வேண்டும் போல் இருந்தது. அட்டாச் பாத்ரூம் சுகம் அப்பொழுது தெரிந்தது. கீழே, தோட்டம் போக வேண்டும். போனால் திரும்ப முடியாது. மீதி நேரத்தையும் வீணடிக்க விருப்பமில்லை. 

பாவாடை எடுத்து, மார்பளவு கட்டிக் கொண்டு, கதவு திறந்து வெளியே போனாள். இன்னும் முழுதும் விடியவில்லை, மொட்டை மாடியில், மூளையில் போய் உட்கார்ந்து, மூத்ரம் கறந்தாள். சின்ன வயது பழக்கம். சுத்தம் செய்ய நீரில்லை. பாவாடையால் அழுந்து துடைத்து விட்டு, திரும்பினாள். 

கதவை சாத்தி தாளிட்டு, அம்மணமாய் கட்டிலில் ஏறினாள். அவன் மல்லாக்க படுத்து ஒரு கால் மடித்து இன்னும் தூக்கத்தில். அவன் முதுகின் மேல் முலைகளை தவழ விட்டு அவன் மேல் பரவி படுத்து இழைந்தாள். அவன் அசைந்து முனகினான். 

"எஸ் மை டியர்" என்று அவன் புரண்டு படுக்க, அவன் முகத்தருகே முலைகளை கொடுக்க, அவனும் அசைந்து வாய்க்கெட்டிய காம்பை கவ்வி சுவைக்க ஆரம்பமானது சரசம். அவள் கையும் ஊர்ந்து தொடை நடுவே எழும் கம்பைப் பிடித்து தடவி வருடி உசுப்பினாள். கைப்பட்டதும், சிலிர்ந்தெழுந்து சுத்த வீரனாய் நின்று விட்டான். 

அவள் ஏறினாள் கால்களை பரப்பி முட்டி போட்டு தாழ்ந்தாள், அவன் கை தடியைப் பிடித்து கூதி வாய் தேடி சொருக இறங்கினாள். அவன் மார்பில் கையூன்றி இடுப்பை அசைத்து ஒக்க ஆரம்பித்து விட்டாள். வேண்டிய வாட்டத்தில் குத்தி ஆனந்தம் கண்டாள். 

குலுங்கி ஆடிய முலைகளை தொட்டுத் தடவி அவளை ஏற்றி விட்டான். அவனுக்கும் ஏறி விட்டது, அவள் குத்துவது பலம் போதவில்லை. சட்டென அவளை கட்டி இருக்கி, பூல் சொருகிய படியே புரண்டான். அவளும் அவன் இடுப்பை கட்டிக்கொண்டு, மல்லாக்க படுத்தாள். கால் முட்டியூன்றி வெறி ஏறி கண்மண் பாராமல் குத்தினான். இரண்டு நிமிடம் கூட ஆகவில்லை, உச்சியை நெருங்கி விட்டான். கட்டுப்பாடில்லாமல், பிய்த்துக் கொண்டு வந்தே விட்டது. 

"ஹா.. ஆஆ... ஓஓ.." என்று சத்தம். பூல் அழுந்த ஆழத்தில் குத்தி நின்றான். 

இவ்வளவு விரைவில் தனக்கு உச்சம் வராதே என்று அவனுக்கு சந்தேகம். 

'சே தப்பு பண்ணோம், ஒக்கரதுக்கு முன்ன ஒன்னுக்குப் போயிருக்கனும்', என்று புரிந்தது. புரண்டு படுத்தான், அவள் தொடையை அசிங்கப் படுத்தி கஞ்சி வழிந்தது. அவள் பாவாடை எடுத்து துடைத்து, அவன் பூலையும் உருவி துடைத்து விட்டாள்.

"ஒன்னுக்குப் போவனுமே" என்றான். 

"தோ மொட்டை மாடில மூளையில போய்ட்டு வந்துடுங்க" 

வேலை முடிந்து கட்டிலில் கட்டிக்கொண்டு கிடந்தனர். அவன் அரைத் தூக்கத்தில், அவள் எழுந்தாள். பொழுது விடிந்து விட்டது. தரையில் கிடத்த அவன் வேட்டி எடுத்து போர்த்தினாள். கூந்தலில் பின்னி கசங்கிய மல்லிச்சரத்தை பிரித்தெடுத்து, சரி செய்தாள். மாடி இறங்கி தோட்டம் போனாள். 

சித்தி சமையலறையில் இருந்தவள், அவள் போவது கண்டு, "தலை குளிச்சிடு" என்று நினைவூட்டினாள். 

கன்னி கழிந்தவள் முதலில் செய்ய வேண்டியது தலைகுளியல். கணவனுடன் கூடிய பாவ செயலுக்குப் பரிகாரம் தலை குளியல் என்ற மூட நம்பிக்கையில் வந்து பழக்கமோ என்னவோ.

காலை, சிற்றுண்டிக்கு குழாய் புட்டு. தாத்தாவே மறந்து போன பலகாரத்தை விரும்பி உண்டார். முன் தினம் போலவே, இன்றும், அசைவ உணவு தயாரானது. வெள்ளாட்டுக் கறி பிரியாணி. விருந்து முடிந்து, சத்யா சுகந்தி, பெங்களூர் கிளம்புகின்றனர். தேன்நிலவு எங்கு என்று சீக்ரெட் ப்ளான். 

பட்டுப் புடவை, மாப்பிள்ளைக்கு புதுத்துணி, என்று தாம்பூலம் கொடுத்து ஆசீர்வாதம் ஆனதும். சித்திக்குக் கண் கலங்கியது, பிறந்த வீட்டை விட்டுப் பெண் போகும் பொழுது நடக்கும் சம்பிரதாயச் சடங்கு. 

அவர்களை வழியனுப்பி விட்டு, மற்றவர் விருந்துண்டனர். சுத்த சைவமான புவனேஸ்வரிக்கு, வழக்கமாய் அசைவம் சமைக்கும் தனக்கு வராத சுவை எப்படி வந்தென வியந்தாள் சிவபூஷணி. 

சாப்பிட்டு தாத்தா அரைமணி கண்ணயர்ந்தார். இளங்கோ காரில், யாவரும் சென்னைக்குப் போகத் திட்டம். அங்கு, பெரிய மருமகளோடு இரண்டு நாட்கள் தங்கியிருந்து விட்டு, மதுரை திரும்ப வேண்டும். 

இளங்கோவுக்கும், சுமதிக்கும், புதுத் துணி கொடுத்து மரியாதை நடந்தது. தாத்தாவுக்கு, அப்பாதுரைப்பிள்ளை பயன் படுத்தி விட்டுச் சென்ற, பேனாவும் அவரது சிறிய அளவு புகைப்படமும், நினைவுப் பரிசானது. 

மூன்று மணியளவில், கிளம்பினர். 

சத்யா, சுகந்தி காஞ்சிபுரத்திலிருந்து காரில் கிளம்பி பெங்களூர் வந்தடைய, இருட்டும் வேலையாகி விட்டது. ஓட்டுனர் இரவு ஓய்வெடுத்தபின் மதுரைக்குக் கிளம்பலாம் என்று சத்யா கூறி, கொஞ்சம் பணத்தையும் கொடுத்து அனுப்பினான். 

அடுத்து, அவர்கள் அன்றிரவே தேன் நிலவுக்காக ஊருக்கு கிளம்ப வேண்டும். 


தொடரும்...