காதல் சுகமானது 19

written by raja

முழு தொடர் படிக்க

"ஏம்மா பொண்ணு, ஒரு நிமிஷம் நில்லு", பாண்டி சஞ்சனாவை அழைத்தான்.

சஞ்சனா நின்று என்னவென்று கேட்டாள்.

"நீயும், என் ஆசானும் பேசிக்கிட்டு இருந்ததை நான் கேட்டேன்."

"என்ன ஒட்டு கேட்டீயா?" சஞ்சனா முறைக்க

பாண்டி அதற்கு "ஒட்டு எல்லாம் கேக்கல, ஆனா கிட்டத்தட்ட அப்படி கூட சொல்லலாம்."

"சரி இப்போ உனக்கு என்ன வேணும்"

"எனக்கு எதுவும் வேணாம், நான் உனக்கு தேவையான விசயத்தை சொல்ல வந்து இருக்கேன்"

"என்ன சொல்லணும்?"

"இப்போ நீ ராஜாவை கூப்பிடதான போற"

"ஆமாம்"

"நீ கூப்பிட்டால் ராஜா இப்போ வர மாட்டான். அவன் வாழ்க்கையே வெறுத்து போய் இங்க வந்து இருக்கான். ஆனால் நான் சொல்வதை கேட்டால் அவன் உனக்கு கிடைக்க வாய்ப்பிருக்கு."

"முதலில் நீ யாரு, நீ எதுக்கு தானா வந்து எனக்கு ஹெல்ப் பண்ற,"

"சொல்றேன், நான் அந்த சாமியாரோட சிஷ்யன் தான். எனக்கு அந்த மடத்தின் பீடாதிபதியாக ஆகனும். உனக்கு ராஜா வேணும். ரெண்டு பேரோட ஆசையும் நிறைவேறனும் என்றால் நீ உன் கன்னி தன்மையை இழக்க வேண்டி வரும்."

பாண்டி சொல்லி முடிக்கும் முன்: "செருப்பால அடிப்பேன் நாயே" என்று சஞ்சனா கோபப்பட்டு செருப்பை கழட்ட.

பாண்டி உடனே "ஏய் அவசரப்படாத, என்கிட்ட இல்ல ராஜா கிட்ட, நீ தான் ராஜாவின் பிரம்மச்சரியத்தை உடைக்கணும். நானும் ராஜா போல தான் இத்தனை வருஷம் விந்தை வெளியேற்றாமல் பாதுகாத்து வைத்து இருக்கிறேன். அவனுக்கும் எனக்கும் இருக்கும் ஒரே வித்தியாசம், அவன் பிறந்த ராசி, நட்சத்திரம். அதனால் தான் அந்த சாமியார் அவனுக்கு முக்கியத்துவம் கொடுக்கிறார். நீ மட்டும் அவனோட பிரம்மச்சரியத்தை கலைத்து விட்டால் போதும், மடத்துக்கு அடுத்த அதிபதி நான் தான்.

சஞ்சனா செருப்பை கீழே போட்டு "ஒ அப்படியா, சரி இப்போ நான் என்ன பண்ணனும்." என்றாள்.

பாண்டி மனதில், என்ன உடனே ஒத்துக்கிட்டா‌ என ஆச்சரியமாகி "அவன்கிட்ட நீ உன்னை இழக்கனும்." என்று கூற

"ம் நான் ரெடி போலாம்" என்றாள் சஞ்சனா,

"அடிப்பாவி என்னவோ ஊருக்கு போக ரெடி ஆன மாதிரி சந்தோஷமா சொல்ற, கொஞ்சம் நேரம் முன்னாடி என்னவோ உத்தமி மாறி பேசின"

"ஆஆ... அது...... நீ அவன் தான் என்று அப்பவே சொல்லி இருந்தால் நான் ஓகே சொல்லி இருப்பேன். சரி எப்படி எங்கே என்னை அவனுக்கு தரணும் அதை மட்டும் சொல்லிவிட்டு, நீ கிளம்பு, மற்றவை நான் பார்த்துக்கிறேன்."

"இரு இரு அவசரப்படாத, நீ நினைக்கிற மாதிரி அவனோட உடலுறவு வைத்து கொள்வது அவ்வளவு சுலபம் கிடையாது. என் ஆசான் எப்பவுமே தடுமாற மாட்டார். ஆனா முதல்முறை உன்னை பார்த்து தடுமாறி சில விசயங்களை அவராகவே உளறி கொட்டி இருக்கார். அந்த சின்ன சின்ன விசயங்களை வைத்து தான் நீ அவனை அடைய முடியும்."

"அதென்ன சீக்கிரம் சொல்லு", சஞ்சனா பரபரக்க..

அவள் அவசரத்தை பார்த்த பாண்டி "என்னடி இப்படி அலையிற, விட்டா அவனை இங்கேயே கற்பழிச்சுடுவ போல் இருக்கு" என்றதும்

"டேய் லூசுக்கூ.. இன்னொரு தடவை "டி" போட்டு பேசின பல்லை உடைச்சிடுவேன். எனக்கு அவனை இழக்க கூடாது. அதுக்கு நான் என்ன வேணாலும் செய்வேன்."

"அப்படி என்ன அவன் பெரிய மன்மதனா"

"அவன் எனக்கு மன்மதன் தான், நீ மூடிட்டு விசயத்தை மட்டும் சொல்லு,"

"சரி சொல்றேன். முதலில் அவனை உன்னுடன் உடலுறவு கொள்ள சம்மதிக்க வைக்கணும். அதுக்கு தனிமையான, மறைவான இடம் தேவை. அந்த உடலுறவு கூட இன்று இரவு 8.39 மணிக்குள் நடந்தாக வேண்டும். அந்த நேரத்திற்குள் அவனோட விந்து உன் கருப்பைக்குள் சென்று இருக்க வேண்டும். புரிந்ததா?"

"ஒருவேளை அப்படி நடக்கலனா" சஞ்சனா கேள்வி குறியோடு நோக்க

"அப்புறம் எல்லாம் வேஸ்ட், 33 வயதில் அவன் கிரக நிலைகள் முற்றிலும் பிரம்மச்சரிய ஜாதகமாக மாறி விடும். அப்புறம் நீ என்ன முயன்றாலும் அவன் உனக்கு கிடைக்க மாட்டான். இன்னும் உனக்கு இருப்பது வெறும் நாலு மணி நேரம் 30 நிமிடங்கள் மட்டுமே. போராடி சண்டை போட்டு சாதிக்க உன்னிடம் நேரம் கிடையாது. இணங்கி ஏமாற்றி தான் காரியத்தை சாதிக்க வேண்டும். அதனால் நான் சொல்ற மாறி செய்."

"சரி சொல்லு, இப்போ நான் என்ன பண்ணனும்.?"

"முதலில் நீ ராஜாவை கூட்டி கொண்டு மலை இறங்க வேண்டும். அதற்கு என் ஆசான் சம்மதம் தெரிவிக்க வேண்டும். அப்பதான் ராஜா உன்கூட வருவான். அவர் அவ்வளவு சீக்கிரம் அதற்கு ஒத்து கொள்ள மாட்டார். அதுக்கு நீ என் குருவையும் கொஞ்சம் நடித்து ஏமாற்ற வேண்டும்"

"மலையை விட்டு கீழே இறங்கவே மூணு மணி நேரம் ஆகுமே. அப்புறம் எப்படி நாங்க ஒன்னு சேர்வது"

"நீ, ராஜாவை கூட்டி கொண்டு மலை இறங்கும் பொழுதே எங்காவது மறைவான இடம் இருக்குதா என்று நோட்டம் விட்டு கொண்டே இரு. கிடைத்தவுடன் அவனை உன் வலையில் வீழ்த்துவது உன் சாமர்த்தியம்."

"சரி அதை நான் பார்த்துக்கிறேன்.. எங்களுக்குள் குறித்த நேரத்தில் உடலுறவு நடந்து விட்டால் அப்புறம் என்ன ஆகும். அவன் என்னுடன் வந்துவிடுவானா"

"அதற்கு அப்புறம் அவன் என் குருவுக்கு தேவைப்பட மாட்டான். அடுத்து நான் தான்..."

"நிறுத்து. எனக்கு நடக்க போகிற நன்மையை மட்டும் சொல்லு"

"அவனை இதுவரை தொடர்ந்து வந்த கஷ்டங்கள் அடியோடு விலகி விடும். உனக்கு மட்டும் சின்ன சின்ன கஷ்டம் வரும். அதுவும் போக போக சரியாகி விடும். ஆனால் அதன்பிறகு நீங்கள் வாழக்கையில் ஒன்று சேருவதை யாராலும் தடுக்க முடியாது."

"எனக்கு அது போதும். எனக்கு கஷ்டம் வந்தால் கூட பரவாயில்லை. ஆனால் அவன் கஷ்டம் தீர்ந்தால் போதும். இப்போ நான் உன் சாமியார்கிட்ட போய் என்ன பேசணும்."

பாண்டி சொல்ல சொல்ல, சஞ்சனா உன்னிப்பாக கேட்டு கொண்டாள்.

"இன்னொன்னு என் குருவுக்கு நோக்கு வர்மம் தெரியும். அதனால் உன் மனதில் இருப்பதை ஈசியா கண்டுபிடித்து விடுவார்". பாண்டி ஒரு குண்டை தூக்கி போட்டான்..

"அய்யோ அப்போ நான் என்ன பண்ணுவேன்."சஞ்சனா கலக்கமடைய

"கவலைப்படாதே, இந்தா ஆனந்தவள்ளி அம்மனோட குங்குமம். இது உன் நெற்றியில் இருக்கும் பொழுது அவரால் உன் மனதை அறிய முடியாது. இங்க சித்தருக்கெல்லாம் சித்தர் சுந்தர மகாலிங்கம் சாமி இருக்கார். அவர் இன்றி இந்த உலகில் ஒரு அணுவும் அசையாது. அவரை வேண்டிக்கொள், அவர் மூலமாக உனக்கு இங்குள்ள பதினெட்டு சித்தர்களின் அருள் பரிபூரணமாக கிடைக்கும். நீ வெல்வது நிச்சயம்."

சஞ்சனா, கொஞ்சம் சாய்ந்து லிங்க வடிவில் கருணையே வடிவாக இருந்த மகாலிங்க சுவாமியை தரிசனம் செய்தாள். மனதில் கடவுளிடம் "நான் இதுவரை உன்கிட்ட வந்து எதையும் கேட்டது இல்ல. நான் உன் மகள், உன் பொண்ணோட ஆசையை நீ தான் நிறைவேற்றி வைக்கணும். எனக்கு ராஜா கணவனாக வேண்டும், அதற்காக நான் எதையும் இழக்க தயார். நாங்கள் இருவரும் ஒன்று சேர களம் அமைத்து கொடுக்க வேண்டியது உன் பொறுப்பு. ஒருவேளை நாங்கள் ஒன்று சேர்வது நடக்கவில்லை என்றால் நான் இந்த மலையிலே என் உயிரை மாய்த்து கொள்வேன்." என்று உருக்கமாக வேண்டி கொண்டாள்.

"இந்தாம்மா நீ மகாலிங்க சாமியிடம் வேண்டி கொண்டது கண்டிப்பாக நடக்கும்" என்று பூசாரி கையில் பூவை கொடுக்க, அவள் தாமரை முகம் மலர்ந்தது.

சஞ்சனா மீண்டும் சாமியாரை பார்க்க சென்றாள்.

"சாமி, கோவிலில் நான் தியானித்த பொழுது ராஜா என் கூட இருப்பதால் தான் அவனுக்கு தொடர்ந்து கஷ்டம் வருகிறது என உணர்ந்து கொண்டேன். அவனை விட்டு நான் போவதால் தான் அவன் கஷ்டம் தீரும் என்றால் நான் இப்பவே போய் விடுகிறேன்."

சாமியார் பரவசத்துடன் "ஆகா வெண்ணெய் தானாக திரண்டு வருகிறதே" என்று மனதில் நினைத்து "ம், நல்ல முடிவை தான் எடுத்துருக்க சஞ்சனா. இதுக்கு தான் பெரியவங்க பேச்சை கேட்கனும். அவனை விட்டு விலகுவதால் உனக்கும் நல்ல வாழ்க்கை அமையும்" என்று சொல்லி சந்தோஷத்தில் குதுகாலித்தார்.

"ஆனால் எனக்கு ஒரு கடைசி ஆசை இருக்கு சாமி. நான் இப்போ மலையை விட்டு கீழே இறங்க போறேன். கீழே மலையடிவாரம் வரை ராஜா என் கூட வந்து என்னை வழியனுப்ப வேண்டும்."

சாமியார் சந்தேகத்துடன் கேட்டார். "ஏன் இங்கயே இருந்து வழியனுப்பினா போதாதா? நான் வேணா பாண்டியை வழி துணைக்கு அனுப்பறேன்."

"இல்ல சாமி அவன் கடைசியாக என்னுடன் வரும் நேரத்தை மகிழ்ச்சியாக அனுபவித்து அதை என் நினைவுகளில் சேகரித்து, அதை நினைத்து கொண்டே காலம் முழுக்க வாழ்ந்து விடுவேன்."

"இல்லம்மா அது வந்து", சாமியார் கொஞ்சம் சிந்திக்க, சஞ்சனா உடனே "ஆஆ....." என்று வாய்விட்டு தேம்பி தேம்பி அழ ஆரம்பித்தாள்.

சாமியார் பதற்றத்துடன் "சரி சரி அழாதே சஞ்சனா" என்றார். சஞ்சனாவின் கவளை தோய்ந்த முகத்தைக் கண்டு அவருக்கு மனம் இளகியது.

பாண்டி அதை பார்த்து "அடிப்பாவி நூறு ரூபாய்க்கு நடிக்க சொன்னால் ஆயிரம் ரூபாய்க்கு நடிக்கிறாளே" என மனதுக்குள் நினைத்துக்கொண்டான்.

சஞ்சனா தேம்பி கொண்டே அழுத கண்களுடன் "என்ன சாமி என் கடைசி ஆசையை கூட நிறைவேற்ற மாட்டீங்களா.! பேசாம நான் இங்கேயே ஏதாவது ஒரு பாறையில் இருந்து விழுந்து தற்கொலை பண்ணிக்குறேன்" என்று கூற

சாமியார் உடனே பதறி மனதுக்குள் 'அய்யயோ என்ன முதலுக்கே மோசம் ஆகி விடும் போல் இருக்கே, அவளை பார்த்து அவனும் தற்கொலை பண்ணி கொண்டால் என் திட்டம் என்ன ஆவது?' என நினைத்து,

"அப்படி எதுவும் செய்து விடாதே சஞ்சனா. உயிரை மாய்த்து கொள்வது மகாபாவம் உனக்கென்ன ராஜா உன்கூட வரணும் அவ்வளவு தானே. நான் உடனே அவனை உன்கூட அனுப்பி வைக்கிறேன் போதுமா?" என்றார்.

"போதும் சாமி", என்று சஞ்சனா உடனே அழுகையை நிப்பாட்டி கைகூப்பினாள்.

சாமியார் ராஜாவிடம் "ராஜா நீ உடனே சஞ்சனா கூட கீழே மலை அடிவாரம் வரை சென்று அவளை விட்டு விட்டு கீழே இருக்கும் நம் மடத்தில் தங்கி கொள். காலையில் விடிந்தவுடன் இங்கே வந்து விடு" என உத்தரவிட,

"உத்தரவு குரு" என்று விடைபெற்றான் ராஜா.

இதையெல்லாம் பின்னால் இருந்து பார்த்துக்கொண்டு இருந்த பாண்டி, "யப்பா சரியான ஜிகிடி தாம்மா நீ, என்னமா நடிக்கிற. என் ஆசான் கண்ணிலேயே மண்ணை தூவிட்டீயே. ராஜா போடி போ, உன் பிரம்மச்சரிய வாழ்க்கை முடியும் நேரமிது, என்பதை பாடும் ராகம் இது. ராஜா இன்னிக்கு ராத்திரி முழுக்க உனக்கு அமுக்கு டுமுக்கு அமால் டுமால் தான்" என்று பாடினான்..

சஞ்சனா ராஜாவுடன் சரியாக 5 மணி அளவில் கிளம்பினாள்.

சாமியார் மனதில் கணக்கு போட்டு கொண்டு இருந்தார். "எப்படியும் இருவரும் மலை இறங்க 3 அல்லது 4 மணி நேரம் ஆகி விடும். ராஜா சஞ்சனாவை தாணிப்பாறையில் விட்டு விட்டு மடத்திற்கு சென்று விடுவான். அப்படியே அவள் வற்புறுத்தி எங்காவது அவனுடன் தங்க வேண்டுமானாலும் ஓட்டல் கிடைக்க தாணிப்பாறையில் இருந்து வத்திராயிருப்பு தான் செல்ல வேண்டும். அவர்கள் அங்கு செல்வதற்குள் கண்டிப்பாக நேரம் கடந்து விடும். அதற்கு பிறகு இருவரும் ஒன்று சேரவே முடியாது" என்று இறுமாப்புடன் இருக்க காலம் அவர்கள் இருவரையும் ஒன்று சேர்க்க வேறு திட்டம் வைத்து இருந்தது.

எல்லா விசயங்களையும் சஞ்சனாவிடம் சொன்ன பாண்டி, ஒரு விசயத்தை மட்டும் வேண்டுமென்றே மறைத்து விட்டான். அது என்னவென்றால் பிரம்மச்சரிய ஜாதகத்தை யாராவது கலைத்தால், கலைத்தவருக்கு ஒரு மிகப்பெரிய கண்டம் ஏற்பட்டு உயிருக்கே ஆபத்தாக முடியும். அதை பாண்டி அவளிடம் கூறி இருந்தால் கூட சஞ்சனா தன் முயற்சியில் இருந்து பின் வாங்கி இருக்க மாட்டாள். ஏனெனில் அவளுக்கு அவள் உயிரை விட ராஜா தான் முக்கியம். இந்த விசயத்தை கூறினால் ஒருவேளை சஞ்சனா பின் வாங்க கூடும் என்று பாண்டி நினைத்தான்.

************************

சஞ்சனா, ராஜாவின் கை கோர்க்க அவன் உதறினான். "பிறந்த நாள் வாழ்த்துக்கள்" என்று சொல்லி மீண்டும் அவன் கை கோர்த்து கொண்டு "டேய் இன்னிக்கு ஒரு நாள் மட்டும் உன் கை பிடித்து வருகிறேனே என்று சஞ்சனா கெஞ்ச" அவன் மறுக்க முடியாமல் அவள் கரம் கோர்த்து நடந்தான்.

"உனக்கு பிறந்த நாள் பரிசாக ஒன்னு வச்சு இருக்கேன் ராஜா, அதை கண்டிப்பாக நீ வாங்கி கொள்ளணும்."

"சரி சரி கொடு"

"இப்போ இல்ல இன்னும் கொஞ்ச நேரத்தில் நானே தரேன்"

உலகில் தான் மிகவும் நேசிக்க கூடிய பெண் கரம் கோர்த்து நடப்பது உலகத்தில் எந்த ஆணுக்கும் மிகப்பெரிய சந்தோஷமான விசயம். ஆனால் ராஜாவுக்கு இப்போது அவள் பஞ்சு போன்ற வெண்டை விரல்களை கைபிடித்து நடப்பது ஏனோ அருவெறுப்பாக இருந்தது. காரணம் அவள் அப்பா கூறிய வசவு வார்த்தைகள் ஒருபுறம் இருந்தாலும், அந்த நேரத்தில் தனக்கு பிரியமான சகி பேசாமல் இருந்தது தான். ஆனால் அவன் கரம் பிடித்து நடக்க அவள் கெஞ்சும் போது ஏனோ அவனால் மறுக்க முடியவில்லை.

ராஜா சஞ்சனாவிடம் "இப்போது எதுக்கு இங்க வந்த" என்று வெறுப்பாக கேட்டான்.

ராஜாவின் கோபமான பேச்சை கேட்டாலும், சஞ்சனா கொஞ்சம் கூட புன்முறுவல் மாறாமல் குழந்தைத்தனமாக "நான் என் உயிரை தேடி வந்தேன்" என்றாள்.

அவளின் குழந்தைத்தனமான முகத்தை பார்த்த உடனே அவனது பாதி கோபம் மறைந்து விட்டது

"உன் அப்பா அவமானப்படுத்தும் போது சும்மா இருந்து விட்டு இப்போ உயிர் என்றாள் என்ன அர்த்தம்?" ராஜா மீதி கோபத்துடன் கேட்டான்.

சஞ்சனா அதற்கு "ஏன்னா நான் அப்போ அங்க இல்ல, நான் என் ராஜாவை தேடி போலீஸ் ஸ்டேஷனுக்கு சென்றேன். அங்கே அவனை வீட்டுக்கு அனுப்பி விட்டதாக சொன்னதால் அவனுடைய ரூம் வாசலில் அவனுக்காக இரவு முழுக்க காத்து கொண்டு நின்றிருந்தேன்."

அவள் சொன்னதை கேட்டதும் ராஜாவின் இதயம் இடறியது. தான் தான் அவளை தவறாக நினைத்துவிட்டோம் என்று தெரிந்ததும் அவன் இதயம் வேகமாக துடித்தது. தவறு அவன்பக்கம் இருந்தாலும் அவனை தேடி அவள் இவ்வளவு தூரம் வந்திருப்பதை நினைத்து அவன் இதயம் அழுதது. அவளிடம் மன்னிப்பு கேட்க அவன் உதடுகள் துடிதது. இருந்தாலும் மற்றொரு புறம் சாமியார் சொன்ன வார்த்தைகள் மீண்டும் மீண்டும் அவன் நினைவுக்கு வந்தது. 

'உனக்கு காதல் வரும் ஆனால் கல்யாணத்தில் போய் முடியாது, அதனால் உனக்கும் உன்னை காதலிப்பவளுக்கும் துன்பம் மட்டும் தான் மிஞ்சும்.'

ராஜா தன் மனதில் 'எனக்கு கஷ்டம் வந்தாலும் பரவாயில்லை என்னோடு சேர்ந்து இவளும் கஷ்டப்பட வேண்டாம்' என்று எண்ணி

"சஞ்சனா உன்னையும் என்னையும் ஏதோ ஒன்னு தொடர்ந்து பிரித்து கொண்டே இருக்கிறது. அதனால் ரெண்டு பேருக்குமே துன்பம் தான் வருது. உன் அப்பா சொல்கிற மாப்பிள்ளையை கல்யாணம் பண்ணி கொண்டு நீயாவது நல்லா இரு." என்றான்.

தன் காதலனே தன்னை வேறு ஒரு பையனை திருமணம் செய்து கொள்ள சொல்வதைக் கெட்டு சஞ்சனா கோபம் கொண்டாள். 

"இங்க பாரு ராஜா, உன்னைவிட்டு விலக சொல்ல உனக்கு உரிமை இருக்கு, ஆனா என்ன இன்னொருத்தனை கல்யாணம் பண்ணிக்க சொல்ல உனக்கு உரிமை இல்ல."

"சஞ்சனா" என்று ஏதோ சொல்ல வந்தவனை நிறுத்தி,

"இங்க பாரு ராஜா உன்கூட நடந்து வரும் நேரத்தை நான் அணு அணுவா ரசித்துக் கொண்டு வருகிறேன். கீழே வரும் வரையாவது எதையாவது பேசி எனக்கு கிடைக்கும் கொஞ்ச நஞ்ச சந்தோஷத்தையும் கெடுக்காதே" என்று சொல்ல ராஜா மௌனமானான்.

பேசி கொண்டே இருவரும் இரட்டை லிங்கம் வந்து விட்டனர். பாதி தூரம் வந்தாயிற்று ஆனால் இன்னும் அவள் கண்ணில் தனிமையான இடம் எதுவும் அகப்படவில்லை. மேலும் பௌர்ணமி வேறு மக்கள் கூட்டம் வந்து கொண்டே இருந்தது. சஞ்சனாவின் படபடப்பும் கூடி கொண்டே போனது. 

அடிவாரம் இறங்கி விட்டால் அவன் தன்னை விட்டு போய் விடுவான் என சஞ்சனா நேரத்தை கடத்த விரும்பினாள். நெல்லி மரத்தை காட்டி எனக்கு நெல்லி காய் வேண்டுமென்றாள்.

"சஞ்சனா நேரம் ஆச்சு, உன்னை கீழே விட்டு விட்டு நான் மடத்திற்கு போக வேண்டும்."

"நான் உன்கூட இருக்க போறது இன்னும் கொஞ்ச நேரம் தான், இதை கூட எனக்காக செய்ய மாட்டாயா"

சஞ்சனா ஏக்கமாக கேட்க அவன் மனம் மெழுகாய் உருகியது.

சரி என்று ராஜா பக்கத்தில் உள்ள ஒடிந்து இருந்த மரக்கிளையை எடுத்து நெல்லி மரத்தை அதன் தண்டில் அடிக்க நெல்லி காய் கீழே விழுந்து சிதறியது. 

அவள் கீழே குனிந்து அந்த நெல்லிக்காய்களை பொறுக்கும் போது, வேண்டுமென்றே தன் துப்பட்டாவை விலக்கி அவனுக்கு அவளின் மாங்கனிகளை காட்டினாள். 

ராஜாவுக்கு ஏற்கனவே ஒருமுறை சுவைத்த அவள் மாங்கனிகளை கண்டதும் எச்சில் ஊறியது. மனம் சபலப்பட தொடங்கியதும் வேறு பக்கம் திரும்பி கொண்டான். 

அடுத்து நாவல் ஊற்று வந்தவுடன் தாகம் எடுக்கிறது என்று சஞ்சனா கூற அவள் வாட்டர் கேனை வாங்கி நாவல் மரத்தின் வேரில் இருந்து வந்த ஊற்றில் நீரை பிடித்து கொடுக்க, சஞ்சனா அதை குடித்தாள். நெல்லி காய் சாப்பிட்டு உடனே நாவல்மர வேரின் ஊற்று நீர் தித்திப்பாய் இனித்தது.

அடுத்து ஒரு பள்ளம் வர, ராஜா குதித்து இறங்கி விட்டான்.

"வா இறங்கு" என்று அவளிடம் கூற அதற்கு அவள் 

"நான் எப்படி இறங்குவது, என்னை இறக்கி விடு" என இரு கையை நீட்டி அவனை அழைக்க, ராஜா அவளை இறக்க அவள் இடுப்பை பிடிக்க வேண்டும் என்று புரிந்துகொண்டு முடியாது என்று கூற, அங்கு மலை ஏறிக் கொண்டிருந்த ஒரு அம்மா, "ஏம்ப்பா உன் பொண்டாட்டியை நீ தானே இறக்கணும், பொண்டாட்டி மேல் கொஞ்சம் கூட அக்கறை இல்லயே, இந்நேரம் என் புருஷன் என்கூட இருந்திருந்தா என்னை தூக்கி கொண்டே இந்த சதுரகிரி மலையை ஏறி இருப்பார்" என்றார்.

"நல்லா சொல்லுங்கம்மா,பொண்டாட்டி மேல கொஞ்சம் கூட இவருக்கு அக்கறையே இல்ல," சஞ்சனாவும் அவர் பேச்சில் சேர்ந்து கொண்டாள்.

ராஜா பேச வாயெடுக்க அந்த அம்மா இடைமறித்து "தங்க கலசம் மாறி இருக்கா பொண்ணு. அவளை நீ தங்க தட்டில் வைத்து தாங்க வேண்டாமா, போய் தூக்குப்பா" என்று சொல்லி விட்டு கடந்து சென்றார்.

"அந்த அந்த சாமியார் உன்னை நம்பி ஆகாச கோட்டை எல்லாம் கட்டி கொண்டு இருக்கிறார். நீ இந்த சின்ன விசயத்திற்கே தடுமாறுனா எப்படி? இப்பவே இப்படினா நீ சாமியார் ஆன அப்பறம் உன்கிட்ட வரும் பெண் பக்தர்களை பார்த்து சபலபட மாட்டாய் என்று என்ன நிச்சயம்" என்று சஞ்சனா அவனை சீண்ட ராஜாவின் தன்மானம் பீறிட்டு எழுந்தது.

அவன் அவளின் உடுக்கை போல் வளைந்து இருந்த இடுப்பை தொட்டவுடன் அவன் தன்மானம் காற்றில் பறந்தது. அவள் இடுப்பின் மென்மையும் அவள் வாசமும் அவனை தாக்க மோகத்தில் அவன் உச்சந்தலை சுழன்று உள்ளுக்குள் மயங்க, சஞ்சனா அவன் தோளில் கை வைத்து கீழே குதித்தாள். அவன் முன்னே சொடுக்கு போட்டு "சார் இதுக்கே அவுட் ஆனா எப்படி, இன்னும் முக்கியமான விசயம் எல்லாம் இருக்கு வா வா" என்று முன்னே சென்றாள்.

ராஜாவுக்கு எப்படியாவது இவளை கீழே கொண்டு சென்று விட்டால் போதும், அப்புறம் தப்பி விடலாம் என்று இருந்தது. 

அடுத்து கோரக்கர் குகையும் வந்தது. சஞ்சனா குனிந்து கோரக்கர் குகைக்குள்ளே செல்ல ராஜா வெளியே நின்று விட்டான். உள்ளே ஒரு சிறுலிங்கம் அமைக்கப்பட்டு பூஜிக்க பட்டு இருந்தது. அதற்கு பக்கத்தில் சம்மணமிட்டு முகத்தில் தேஜசுடன் ஒரு அம்மா உட்கார்ந்து இருந்தார்.

சஞ்சனாவை பார்த்தவுடன் அவர் முகம் மலர்ந்து அவளை வரவேற்றார். "வா மகளே, உன் வரவுக்காக நான் காத்து கொண்டு இருந்தேன். மேல அய்யா கிட்ட பலமான வேண்டுதல் போல" என்று சிரித்தார்.

சஞ்சனா வெட்கத்துடன் முகம் சிவக்க புன்முறுவல் பூத்தாள்.

அந்த அம்மா, அவள் பட்டு முகத்தை இரு கரங்களில் ஏந்தியவுடன் அவர் ஸ்பரிசம் சஞ்சனாவிற்குள் தன் அம்மாவை கண்ட உணர்வை ஏற்ப்படுத்திது. சஞ்சனா கண்ணில் தானாக கண்ணீர் வழிய அந்த அம்மா அவளை பார்த்து "நீ எண்ணி வந்த காரியம் கூடிய விரைவில் ஈடேறும் மகளே. அவன் உன்னுடன் சேர்ந்து ஊர் திரும்ப போகிறான். அவன் வாழ்வில் ஒளியேற்ற போகும் தேவதையே நீ தான். நீங்கள் இருவரும் ஒன்று சேர்வதற்கான களம், அய்யா உத்தரவின் படி ஏற்கனவே தயார் ஆகி விட்டது. வழுக்கு பாறை உன் வரவுக்காக காத்து இருக்கிறது. அடுத்த தடவை நீங்கள் இருவரும் தம்பதிகளாய் உங்கள் குழந்தையோடு இந்த அம்மாவை பார்க்க வருவீர்கள்" என்று கூறி ஆசிர்வதித்தார்.

சஞ்சனா அவர் காலில் விழுந்து ஆசிர்வாதம் வாங்கினாள்.

பல மடங்கு உற்சாகத்தோடு வெளியே வரும் சஞ்சனாவையும், அவள் முகத்தில் இருந்த பொலிவை கண்டு ராஜா ஆச்சரியப்பட்டான். உற்சாகமாக அவள் நடக்க அவள் வேகத்திற்கு இணையாக நடக்க ராஜா திணறினான்.

விறுவிறுவென்று நடந்து வழுக்கு பாறை வந்தவுடன் அங்கு ஓடி கொண்டு இருந்த தெளிந்த நீரோடையில் சந்தோசமாக விளையாட, அவள் ஆடைகள் நனைந்து, சிலை போல் இருந்த அவள் அழகு மேனியை கண்ணாடி போல் அவனுக்கு தெளிவாய் எடுத்து காட்டியது. 

சஞ்சனா ராஜாவின் மேலும் நீரை வாரி இறைத்து மகிழச்சியாக விளையாடினாள்.

ராஜா அவளிடம் "சஞ்சனா இங்க இருப்பது ஆபத்து, இது காட்டாற்றின் ஒரு பகுதி. இங்கு எப்ப வேண்டுமானால் வெள்ளம் ஏற்படும். வா போய்டலாம்." என்றான்.

சஞ்சனா அதை காதில் வாங்கி கொள்ளவே இல்லை. கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நீரின் அளவு அதிகரிக்க நீரின் நிறமும் மாற தொடங்கியது. இது வெள்ளம் வருவதற்கான அறிகுறி என்று ராஜா உணர்ந்து கொண்டான்.

"சஞ்சனா ஆபத்து நெருங்கி கொண்டு இருக்கிறது மேலே ஏறி வா" என்று கை நீட்டி அழைத்தான். அவள் வர மறுத்தாள். பாய்ந்து வந்த வெள்ளம் நொடி பொழுதில் சஞ்சனாவை அடித்து செல்ல, ராஜா நொடிக்கும் குறைவான நேரத்தில் வெள்ளத்தில் பாய்ந்தான். 

அவளின் நலனுக்காக தானே அவன் சந்நியாசம் மேற்கொள்ள சம்மதித்தான். அவளே இல்லை என்றால் அவன் வாழ்வதில் அர்த்தம் ஏது. 

அம்பு போல் அவளை நோக்கி நீந்தி சென்றான். நீரோடு போராடி அவன் அவள் கரங்களை பிடிக்க சஞ்சனா தான் உயிர் போகும் அபாயத்தில் இருக்கிறோம் என்ற பயமே இல்லாமல், என் காதலன் என்னிடம் வந்து விட்டான் என்ற சந்தோஷத்தில் மிதந்தாள். இருவரையும் ஒன்று சேர்ந்ததூம் தன் கடமை முடிந்தது போல் காட்டாறு தன் வேகத்தை குறைத்து கொண்டது. இருவரும் கரை ஒதுங்கினர்.

சஞ்சனா தன் வாட்சை பார்க்க மணி 6.30 ஆகி விட்டு இருந்தது. வானம் இருட்ட தொடங்கி விட்டது.

ராஜா வருத்தத்துடன், "என்ன சஞ்சனா இப்படி பண்ணிட்ட" என்று கேட்டான்.

சஞ்சனா அவனை பார்த்து சிரித்து "பரவாயில்ல சாருக்கு இன்னும் மனசுக்குள்ள ஓரமா என்மேல் கொஞ்சம் அன்பு இருக்கு" என்றாள்.

"எனக்கு எப்பவும் உன் மேல அன்பு இருக்கு, சரி வா இருட்ட தொடங்கிவிட்டது. நடுக்காட்டில் வேறு இருக்கிறோம். மக்கள் பாதையை விட்டு ரொம்ப தூரம் வந்து விட்டோம். காலையில் தான் வெளியேற வழி தேடனும். இரவு தங்க பாதுகாப்பான இடம் ஏதாவது கிடைக்கிறதா என்று தேடி பார்க்கலாம் வா"

சஞ்சனா அந்த காட்டாற்று வெள்ளத்தில் கூட தன் ஹேன்ட் பேக்கை தவற விடவில்லை. அவள் இந்த அடர்ந்த காட்டை பார்த்து கொஞ்சமும் பயப்படவில்லை. அவளுக்கு ராஜா இன்று இரவு முழுவதும் தன்னோடு தான் இருக்க போகிறான் என்ற சேதியே இன்பமாய் இருந்தது.

தனது கைப்பையில் இருந்து செல்போனை எடுத்தாள். அதில் சுத்தமாக டவரே இல்லை.

"என்ன ராஜா சுத்தமா சிக்னலே இல்ல"

"இங்க சதுரகிரி முழுக்க டவரே கிடையாது. பிஎஸ்என்எல் மட்டும் எங்கேயாவது கொஞ்சம் கொஞ்சம் கிடைக்கும் அவ்வளவு தான். அந்த மொபைலை கொடு" 

மொபைலில் உள்ள டார்ச் அடித்து கொண்டே வழி தேடினான். அப்பொழுது அவர்கள் எதிரே ஒரு ஒற்றை யானை தோன்ற இருவரும் அப்படியே உறைந்து நின்றனர். அந்த யானை அவர்கள் அங்கு இருப்பதை அறிந்துகொள்ள வெகுநேரம் எடுக்கவில்லை. அவர்களை கண்டதும் நேராக அவர்களை நோக்கி ஓடிவர ஒரு நொடி தாமதிக்காமல் ராஜா, சஞ்சனாவை இழுத்துக் கொண்டு செடி கொடிகளை கிழித்துக் கொண்டு ஓடினான். 

ஓடிவந்த பாதை அவர்களை நான்கு புறமும் பாறையால் சூழப்பட்ட இடுக்கில் கொண்டுவந்து நிறுத்தியது. ராஜா சுற்றி முற்றி பார்த்தான். கீழே ஒரு ஆள் மட்டும் உள்ளே தவழ்ந்து செல்லும் அளவுக்கு ஒரு துளை இருந்தது. 

"சஞ்சனா சீக்கிரம்..!! இதுக்குள்ள தவழ்ந்து போ" 

"நீயும் வா ராஜா"

"ரெண்டு பேர் ஒண்ணா நுழையமுடியாது? நீ உள்ள போ, நான் பின்னாடியே வரேன்".

சஞ்சனா முட்டி போட்டு அந்த துழைக்குள் நுழைந்து தவழ்ந்து உள்ளே செல்ல, யானை ராஜாவை நெருங்கி வந்துவிட்டது.

"ராஜா சீக்கிரம் உள்ள வா" சஞ்சனா கத்தினாள்.

உள்ளே தவழ்ந்து நுழைய ராஜாவுக்கு போதுமான நேரம் இல்லை. யானை அருகில் வந்துவிட்டது. கன நேரத்தில் ராஜா பக்கத்தில் உள்ள மரத்தின் விழுதை பிடித்து கொண்டு பாறையை காலால் உதைக்க, வில்லில் இருந்து புறப்பட அம்பு போல், முட்ட வந்த யானையிடம் இருந்து தப்பி பறந்தான். குறிப்பிட்ட தூரம் சென்று போன வேகத்தில் மீண்டும் ராஜா அதே பாறையை நோக்கி திரும்பி வர யானை திரும்பி நின்று அவனுக்காக காத்துக்கொண்டு இருந்தது. 

விழுதை பிடித்து கொண்டிருந்த ராஜா யானையை நெருங்கும் சமயம், தன் பிடியை நழுவ விட்டான். கீழே தரையில் விழுந்த வேகத்தில் யானையை ஏமாற்றி அதன் நாலு கால்களுக்கு நடுவில் சறுக்கி கொண்டே சஞ்சனா சென்ற பாறையின் சந்திற்குள்ளே சென்று யானையிடம் இருந்து தப்பித்தான். ஆனால் உள்ளே இருந்த சஞ்சனா என்ற புள்ளி மானிடம் சிக்கி கொண்டான்.

யானை அவர்கள் இருவரை சேர்த்து வைத்த சந்தோஷத்துடன் மகாலிங்க சுவாமி இருந்த திசையை நோக்கி தும்பிக்கை தூக்கி ஆர்ப்பரித்தது. வந்த வேலை முடிந்த திருப்தியுடன் திரும்பி நடந்தது.

களம் தயாராக உள்ளது. இயற்கை தன் வேலையை செவ்வனே செய்து விட்டது. இதற்கு மேல் குறித்த நேரத்திற்குள் ராஜாவை தன்னுடன் கலவி கொள்ள சம்மதிக்க வைப்பது சஞ்சனாவின் சாமர்த்தியம்.



தொடரும்...